dagbl ad voor alkmaar en omstreken.
liet Fiasco va» liet i|erwjs-
No 134
Honderd en elfde Jaargang
1909
ZATEPDAG
12 JUNI
AD VERTEN TTeTnT
Stremming verkeert*.
Notaris GOUVERNE
E E merk
.Eureka.'1
als aanleiding der aldaar voorkomende onlusten
Hans Dukrow»
Dize Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
7j.;'dagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheeie Rijk f I,
/Wonderlijke nummers 3 Cents.
Thee taped
1 Ons
Verschenen bij de
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. HERMs. COSTER en ZOON,
te ALKMAAR:
l(
lij
door P A. DE LANGE.
Prijs 75 cents.
234
189
65
75
106
86
34
128
42
86
109
38
35
57
82
89
Glinderman.
230
338
300
233
8
184
237
299
353
205
64
52
107
28
129
58
97
126
100
45
62
191
3
113
Kuykhof.
16
45
49
31
2
3
12
6
2
1
14
7
1
3
5
4
7
2
1
12
1
0
24
Netscher.
48
123
193
99
163
32
28
128
87
30
152
153
80
41
66
121
6
299
59
86
38
73
79
61
2245
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,30» Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/k HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
TslefooftuiiffliBer S.
- »-i
ALRMAARSCHE COURANT.
M imr w -a1».;z
rarssmt
Hans Dukrow was in Pommeren geboren. Niet in
Stettin of Greifswald of Swinemünde, maar in dat
weinig bekende deel, waarvan mensehen met zeer veel
•hoolkennis zich zullen herinneren, dat de vier ri-
viertjes, de Stolpe, de Wipper, de Persante en de Re-
va er door stroomen. Ilans Dukrow was alzoo in
I'ommeren geboren. Ilij had het Gymnasium in ver
scheidene plaatsen bezocht, ten slotte ook het eind-
xamen afgelegd, en daarna eenige jaren aan een
vroolijke hoogeschool in het westen gestudeerd. Ook
als ouder student was hem het leven in Berlijn zeer
aangenaam. Maar toen liet mis werd, toen men hem
voor het examen wilde drillen, ontwaakte zijn oud
Pommersch bloed. Vast besloten hing hij al zijn weten
schap aait de kapstok, diende zijn jaar bij de Ulauen
uit, maakte in aansluiting daarvan de voorgesehre-
vn oefeningen mee en trok zich als „Luftenant" op
/ijn voorvaderlijk landgoed terug, om rustig de in de
vroolijke jaren aangegroeide schulden, langzamerhand
fate betalen.
Hans Dukrows landgoed bestond uit best aardap
pelland. Het kwam hem geen oogenblik in de ge
dachte, er nananas of Indische vijgen op te laten
planten, maar hij verbouwde eenvoudig aardappe
len. Want li ij droeg in zich het verstandig gevoel, dat
het goede nooit slecht kon zijn. Om de praatjes van
de wereld bekommerde hij zieli niets, misschien dacht
hij er ia 't geheel niet aan. Hoe grooter zijn aardap
pelen werden, des te kleiner werden zijn schulden. Ilij
zag den tijd naderen, dat hij als vrij man op zijn goe
deren zou zitten. Hij begon reeds te overleggen, wat
hij dan wel beginnen kon. liet meest voor de hand
liggend was natuurlijk trouwen, en daarover dacht
Hans Dukrow in den laatsten tijd dan ook geregeld
na.
N oor Ilans Dukrow zou het eenige goede geweest
zijn, naar buurmans Marie te gaan, die hem gaarne
zag en die hij een goed hart toedroeg, en dezen ge
zonden, blozenden appel frisch van den boom te pluk
ken. De zaak iou echter heel anders gegaan zijn. Ilij
had zijn hart aan een liefdevolle vrouw, zijn huishou
ding aan een voortreffelijke huishoudster en zijn toe
komstige kinderen aan een voorbeeldig moeder toe
gedacht.
Zoo zat Hans Dukrow peinzend in zijn kamer,
dampte als een schoorsteen, en las en herlas telkens
weer een briefkaart, die vrienden hem in overmoedige
vroolijkheid geschreven hadden„Of liij niet bij ge
legenheid van het op handen zijn groot NVinterbal naar
Berlijn wilde komen.''
Wat wekte deze kaart een herinneringen bij hem
op! Vergeten was het dozijn jaren, dat sedert zijn
studententijd verstreken was. Vergeten Marie en het
Casino-bal van verleden Zondag. Vergeten de slede-
tocht met den Landraad eii de ridderschap, allen van
zijn sociëteit. Hans Dukrow was als alle natuurmen
sehen hij wilde zelden iets, maar als hij iets wilde,
dan gaf hij zich geheel. Nog denzelfden avond waren
de koffers gepakt. Den anderen morgen brak hij op,
om de paar mijlen naar Stettin met sleden in zes uur
af te glijden, en de honderd vijf en dertig kilometer
naar Berlijn in twee uren af te vliegen met den trein.
Tegen den avond was hij in Berlijn. Welk een ge
wemel op de straten. Hans Dukrow slaakte een kreet
van vreugde. Dat zou een verzetje wezen.
Maar Hans hooggespannen verwachtingen werden
niet vervuld. Weliswaar vlogen de dagen als in een
duizeling om, maar met de dagen vervloog ook de dui
zeling. De jarenlange aardappel verbouw had zijn
werking op llaris niet gemist. Ilans Dukrow was niet
meer een deel van het leven, dat hier om hem brandde
en schuimde. Hij was nu waarlijk een „Oom uit de
provincie' geworden, goed genoeg dat men op zijn zak
teert, en. om hem lacht.
Ilans was nu wel geen bekrompen mensch, hij zou
het lachen hebben kunnen verdragen; want hij zelf
lachte ook graag. Maar wanneer hij naar die kleine
tengere jongelui zag, die nu den toon aangaven, en
hun ziekelijke lauwheid, hun onverschilligheid voor
alles, vergeleek met zijn studietijd, dan ergerde hij
zich meer dan hij zich vermaakte.
Maar ook van zijn vrienden deed Hans Dukrow rare
i ndervindingen op. Wat warén die oud geworden!
an de gehuwden wilde hij in 't geheel niet spreken.
Maar ook de vrijgezellen werden onrustig, als het
nachtelijk uur naderde, en liet leven eerst recht begon.
Onder allerlei voorwendsels maakten zij zieli dan uit
de voeten, en als zij dan al eens meegingen, was het,
alsof zij een offer brachten.
Het zou dus het verstandigst! geweest zijn, als
Mans Dukrow in den eersten trein den besten gestapt
was en naar huis gegaan was. Hij was in ieder op
zicht rijp voor het huwelijk. Buurmans Marie was
weliswaar geen philosophe en had nooit de eerzucht
geluid, zich voor de hoogeschool te bekwamen. Daar
entegen was zij het toonbeeld van een lief en welop
gevoed meisje, aan wie het eten en drinken smaakte,
en dat in den namiddag in het schemeruur, onder het
genot van koffie nut koek, met een schalksche vroo-
lijkheid de trouwgrago heertjes uit den omtrek voorbij
haar deur zag sluipen.
au de dames uit de „deftige" gezelschappen had
lii.j iwee soorten leeren kennen; nieuw-modische en
oud-modische. De nieuw-modische waren of zeer
jong, of van niet te bepalen leeftijd. Zij droegen
gladde scheidingen, stijl „hemelsche" seraphine of stijl
„wereldsche ..koorddanseressen. Eventueele lich
aamsschoonheden zochten zij op de merkwaardigste
wijzen te bedekken. Zij liepen altijd in zeer slechte
houding, eenigszins gebukt. Bij het zitten sloegen zij
opvallend het eene been over het andere. Buitendien
droeg iedere beweging steeds het duidelijkste karakter
van: „hebt gij er misschien iets tegen?" Zij studeer
den allen in het een of ijndere vak en hadden hooge
doelen. NVnnneer zij het niet over vrouwenrechten
hadden, waren zij direct klaar, vonnissen te vellen
over de bekende meesters op 't gebied van kunst, lite
ratuur, wetenschappen en politiek, met zeker en doo-
dend oordeel. De bij deze vrouwen behoorende jonge
mannen, zagen er precies eender uit, en deden ook
precies 't zelfde.
Juist op dit soort van wezens maakte nu Hans Du
krow grooten indruk. Zij omringden hem dikwijls en
bewonderden de in hem volkomen tot zijn recht geko
men natuurkracht. Door lorgnons monsterden zij zijn
nek. Het liefst hadden zij hem, als het vee op de
markt betast.
„Ach zeg, kijk toch eens, wat een biceps", kwam het
dikwijls bewonderend van de zachte vrouwenlippen.
Voor TIans was deze soort van bewondering zeer
onaangenaam, en hij wendde zich liever tot de andere
jongedames, wier uiterlijk door oud-modische dracht,
oog en hart streelde. Maar die jongedames schepten
nu weer geen behagen in hem. Deze gezonde en ster
ke meisjes, wier ontwikkelde schoonheid eenerzijds en
Papa en Mama anderzijde verboden, de oogenblikkelij-
ke mode-dwaasheden mee te maken, zwermden, als
schadeloosstelling daarvoor, tusschen die modegekken
en die onuitstaanbare kerels, terwijl Dukrow's flink
heid hen volkomen koud liet. Menige jongedame uit
dezen kring beviel hem. maar niet een van haar had
iets met „den boer" óp. Van alle dames hadden de
drie mooie dochters van. een bekend kunstenaar den
meesten indruk op hem gemaakt. Ilij had de meisjes
reeds dikwijls in gezelschap ontmoet en steeds hadden
haar smaakvol uiterlijk en haar frissche open gezicht
jes hem verrukt. Hoe-jammer dat er drie waren, nu
wist hij waarempel niet welke hem liet beste beviel.
Ook nu zagen zij er weer allerliefst uit; de eene was
met bruin haar en witten keelband als „koningin
Louise' verschenen, de tweede met bloemen in het los
opgemaakte haar als „Rautendelein", de derde met
overmoedig golvend kapsel als „Saharet".
Hans Dukrow maakte zich juist gereed, erover te
gaan nadenken, welke van haar nu toch wel het liefst
en het mooist was, toen ruischend „koningin Louise"
ook in de kamer kwam, helaas aan den arm van den
tengersten en voor Dukrow onuitstaanbaarsten zwet
ser en gek, dien hij gedurende zijn verblijf te Berlijn
had leeren kennen. Dukrow zat zoo, dat hij niet ge
zien werd, en dat hij tocli alles kon hooren.
Gij zijt de koningin van het feest, begon die
„leelijke kwajongen", die, om te laten zien dat hij er
ook nog was, een fez op het hoofd gezet had. Niet
alleen omdat U een koningin voorstelt, maar omdat IT
door uw ongedwongen, verblindende verschijning aan
dit op aicli zelf eentoonige en doodsche feest een glans
van waardigheid en stijl, van hoogheid en karakter
geeft. Naast l' komen hoogstens uw zusters nog in
aanmerking. Maar zeg zelf eens: „Saharet" zeer
vroolijk, zeer lief. Ik acht de levendige saharet als
liet vroolijkste wezentje van onze eeuw, maar door een
jonge dame voorgesteld in het salon,.... neen, be
spottelijk. Zij wekt verwachtingen die zij niet ver
vullen kan. Dat is een wanklank. En den „Rauten
delein"uwe zuster ziet er verrukkelijk uit. Bij
een tuinfeest zou ze misschien heerlijk zijn, maar hier
ïpet dit los opgemaakte haar, de bloempjes met
groen het heeft iets komisch. Deze muren met de
zijden draperieën zijn geen bosschen, deze Smyrna ta
pijten geen mos, waarop de elfen dansen. Haar ont
breekt liet milieu. Daarentegen U U komt feeste
lijk op een feest, (lij komt als een vorstin, vorstelijk
gekleed. Laat mij l de hand kussen, als dank, dat I"
hier hedenavond als koningin gekomen zijt.
In de verte klonken de tonen van een menuet. Stra
lend van geluk volgde koningin Louise haar cavalier.
Dukrow echter daelit na. Uit den aard der zaak had
de onbeduidende zwetser gelijk. Zijn redeneering was
logisch. Zooveel verstand had hij dezen mensch in 't
geheel niet toegedacht. Stil! Daar naderde hij reeds
weder nu met „Rautendelein" aan den arm.
Laat mij 1 de hand kussen, zoo begon hij, omdat
gij door uw bloementooi in dit feest vol met eleetr.i-
sche lampen iets uit het Duitsche sprookjesrijk, en
frissche woudlucht, gebracht hebt. De anderen ver
bloeden zich I bent iets. Gij zijt dat, waarnaar
wij in het diepst van ons hart verlangen. Weg uit het
gewemel der duffe stad NVeg uit die aaneenschake
ling van feesten! Het woud in; langs weiden en bee-
ken! Ziet daarentegen uw zusters! Beide verruk
kelijk! E11 toch bijvoorbeeld koningin Louise
Zij ziet er schoon uit, buiten twijfel, maar om er
slechts eenmaal naar te kijken! Wie kan den gehee-*'
len avond koningin zijn; als koningin spreken en loe
pen en dansen? Wie wil zieli den "geheelen avond met
oen koningin onderhouden Dat is nu precies 't zelf
de als dat ik als „Oude Frits" gekomen zou zijnBij
i binnenkomen had ik misschien opzien gebSard.
Maar zou het mogelijk geweest zijn, den geheelen
avond een „Oude Frits" voor te stellen? Dat zou ko
misch geweest zijn. En „Saharet"! Welk welopgevoed
meisje van goeden huize, kent deze zonderlinge ver
schijning?
Dukrow luisterde ook nu niet meer. De woorden
vloed tegen „Saharet' kende hij reeds. Maar hij ver
zonk in nog dieper nadenken. Ook wat de ideoot im
gezegd had, was niet ongegrond. Welke was het mooi
ste?
Intusschen was „Rautendelein" met een zekeren
mijnheer Niekehnann weggegaan, en „Saharet" kwam
binnen zweven. De zwetser was een en al bewonde
ring. Dan drukte hij zijn lippen aan haar vingers, en
kuste meermalen als een verrukte fijnproever: „Een
voudig betooverendGij zijt de clou van den avond.
-Dat zegt u aan- allen, weerde „Saharet" af, ter
wijl zij lachend het hoofd boog, en de ooren spitste.
De zwetser was zwaar beleerligd. Het spijt mij, dat
u zoo iets van mij denkt. Kijk toch eens om! Koningin
Louise kan ten slotte iedereen zijn. die er netjes uit
ziet, en passende kleeding bezit. „Rautendelein"?..
Och kom, het ruikt naar het maskerkostuum. Bij 1*
echter is alles natuur. Wie blijmoedig, vroolijk, opge
ruimd is, zal tot F komen. Wie dansen wil, zal II zoe
ken. Wat toch is liet doel van het feest Vroolijkheid
en dans, niet waar? NVat zou het zijn, als gij er niet
hij tegenwoordig waart.
Dukrow schoof ongeduldig op zijn zetel heen en
weer. Hem had het geklets, dat hij aanliooreu moest,
als razend gemaakt. Hij merkte eerst, dat „Saharet"
door den een of anderen danser weggevoerd, en de
gastvrouw zich op haar plaats had gezet, toen hij de
vraag hoorde: Allerliefste jongedames! niet waar?
Welke van de drie bevalt u het beste?
Dukrow was weer een en al aandacht. Nu moest
de beslissing vallen. IX' zwetser kon nu niet meer uit
den strik komen. Ilij hoog zich en kuste de gastvrouw
de hand: Laat mij wat ik IT bidden mag het ant
woord. Ik zeg dames achter haar rug niet gaarne iets
onaangenaams. Als u mij echter de vraag stelde, wie
liet mooiste op dit feest is, mevrouw, ik zou uw
hand kussen, ik zou zwijgend mijn hand op 't hart leg
gen, en uw echtgenoot als den gohikkigsten mensch op
aarde prijzen en benijden.
Hans Dukrow had moeite om liet bij deze woorden
niet uit te schreeuwen. Wat een weergaselie huichelaar.
erschrikt en lachend ging de vrouw des huizes naar
een zijkamer, toen de stevige gedaante in den hoek
opstond. Hans Dukrow ging naar den zwetser en
tikte hem even niet den vinger op den schouder:
Waarde heer! Ik heb door een toeval al het liefs ge
hoord, wat gij de dames daar toegevoegd hebfe Nu
vraag ik echter dringend om een vriendelijk en welwil
lend antwoord: „Welke vindt u nu toch eigenlijk de
mooiste
De zwetser was onder Dukrow's vingers een weinig
in elkaar gekrompen. Nu stak hij langzaam een siga-
rette aan, blies de rook ver van zieli, tarok een (lom ge
zicht en antwoordde langzaam en korzelig: Ronduit
gezegd, vind ik de een zoo vervelend als de ander.
Sprakeloos zag Llans Dukrow het „kereltje" een
oogenblikje aan. Dan hief hij zijn hand op, pakte hem
in het soepele overhemd, hief met een hand den spar
telenden zwetser op, drukte hem daarna in het zachte
kussen van een sofa, en zou hem wellicht vermorzeld
hebben, als niet de andere feestgenoten tusschenbeiden
gekomen waren.
Den anderen morgen verliet Ilans Dukrow Berlijn,
's Middags kwam hij thuis, 's Avonds liet hij verlo
vingskaarten drukken, en een jaar later doopte hij zijn
eersten jongen.
DIJKGRAAF en HEEMRADEN van de SCHER-
MEER maken bskend d-J wegeni d> uitvoering van
kerstelfmgaweiken aan de brug over de Scher-
meerrlngsloot te Ursem, het verkeer over die brug
zal zpn GESTREMD, mot ingang *a Dinsdag 15
Juni 1909, tot nader,r> aankondiging.
Dijkgraaf «n Hoemrade voornoemd,
P. COUWENHOVEN, Dijkgraaf.
C. DEKKER Sec-etari*.
zal verkoopen te ALKMAAR, in het esfé van den
heei W. M OOI J a. h. R tss'oort, op Dinsdagen
15 Juni 1909 bij opbod.c v 22 Juni d.a.v, bij afslag,
telkenmft'e 'a avonds V uur:
Het Winkel- en Woonhuis te Alkmaar aan
h t Ritïfevoort wgkco. 36 en 37, groot samen
152 conti aren.
No. 36 in eigen gebruik en No. 37 in huur kf6.
p. w. bg H J. NACHBAR,
en het Winkel en Woonhuis met pakhuis en
dcorgar-g in eene steeg, te Alkmaar aan de Laat
z/z., wjjku. 34, groot 173 centiaren.
Iu eigeu gebruik. Zie biljetten.
Pr. 25 Cs.
GeATradi
Steeds verkrijgbaar te Alkmaar bij
E. Ii U NEMAN, Floristenstraat.
M. WILS, Zilverstraat.
P. VADER, Ridderstraat 1 a.
C. FIET Cz., Hoogstraat B 4.
H. GOUDSBLOM, Toussaintetraat.
KOLLES, Houttil B 15.
W. GOVÉRS, Schapeusteeg.
Wieringerwaard bij J. E. VOS.
Anna Paulowna bij M. GEE VERS.
Barsingerhorn bij A. PRINS MEYER
en J. MIDDELBEEK.
Kolhorn bij WILLEM WIT
en G. BEERS.
Bergen bij G. SPRUIT,
K. PRINS Zn., Raadhuisstr.,
0. MODER
en 0. NAP.
Nieuwe Niedorp bij O. A. STRYBIS.
Oude Niedorp bij P. MYTS, Verlaat.
Winkel bij J. BUTTER
en A. KORFF, Hoogzijde 36 a.
Egmond aan Zee bij H. VAN PEL.
De Rijp bij J. VISSER,
K. HARTOG
en P. SPAARMAN.
Schagen bij A. POSKER.
S. RENTENAAR
en J. DENYS Kz.
Broek op Langendijk bij 0. WIT Lzn.,
P. VAN DER MOOLEN
en S. DE JONGH.
Noordscharwoude bij P. HOEF, Spoorstraat,
Wed. S. JONKER en 0. OUDES, Dorpstr.
E. WAAL.
Zuidscharwoude bij P. PEYS,
Oudorp bij G. SCHOUTEN.
Oudkarspel bij J. NIJMAN
en J. TIMMERMAN.
St. Paucras bij J. SPAAN, K. SMIT e» S. HES.
Venhuizen bij Wed. R. VORMER.
Anna Paulowna bij Firma P. NE 11 V EL.
Stompetoren bij K. HOS Az.
St. Maarten bij P. BRONDER.
Eene zeer belangrijks br.churs ook voor. hen, die
belangstellen in onze Ooit, voor een uiterst belang-
=-gi: verachijussl in dsn tegenwooréigen tijd
Alkmaar I
II
III
iv
Barsingerhorn
Bergen
Broek op Langendijk
Harenkarspel
Heerhugo waard
Heiloo
Koedijk
Nieuwe Niedorp
N oordsch ar won d e
Oterleek
Oude Niedorp
Oud karspel
Oudorp
Schagen
Schoorl
Sint Maarten
Sint Pankras
VV armenhuizen
Wieringer waard
Zuidscharwoude
Geldige stemmen
476
760
828
608
320
340
333
493
681
-126
282
294
300
156
232
312
149
.518
270
170
147
322
164
287
Foreest
182
254
286
245
147
121
56
60
n
1
Totaal 8868 2806 3562 255
Herstemming tusschen de Hoeren v. FOREEST en GLINDERMAN.