dagbl ad voor alkmaar en omstreken. liet Fiasco va» liet i|erwjs- No 134 Honderd en elfde Jaargang 1909 ZATEPDAG 12 JUNI AD VERTEN TTeTnT Stremming verkeert*. Notaris GOUVERNE E E merk .Eureka.'1 als aanleiding der aldaar voorkomende onlusten Hans Dukrow» Dize Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en 7j.;'dagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheeie Rijk f I, /Wonderlijke nummers 3 Cents. Thee taped 1 Ons Verschenen bij de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v.h. HERMs. COSTER en ZOON, te ALKMAAR: l( lij door P A. DE LANGE. Prijs 75 cents. 234 189 65 75 106 86 34 128 42 86 109 38 35 57 82 89 Glinderman. 230 338 300 233 8 184 237 299 353 205 64 52 107 28 129 58 97 126 100 45 62 191 3 113 Kuykhof. 16 45 49 31 2 3 12 6 2 1 14 7 1 3 5 4 7 2 1 12 1 0 24 Netscher. 48 123 193 99 163 32 28 128 87 30 152 153 80 41 66 121 6 299 59 86 38 73 79 61 2245 Prijs der gewone advertentiën: Per regel f 0,30» Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/k HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. TslefooftuiiffliBer S. - »-i ALRMAARSCHE COURANT. M imr w -a1».;z rarssmt Hans Dukrow was in Pommeren geboren. Niet in Stettin of Greifswald of Swinemünde, maar in dat weinig bekende deel, waarvan mensehen met zeer veel •hoolkennis zich zullen herinneren, dat de vier ri- viertjes, de Stolpe, de Wipper, de Persante en de Re- va er door stroomen. Ilans Dukrow was alzoo in I'ommeren geboren. Ilij had het Gymnasium in ver scheidene plaatsen bezocht, ten slotte ook het eind- xamen afgelegd, en daarna eenige jaren aan een vroolijke hoogeschool in het westen gestudeerd. Ook als ouder student was hem het leven in Berlijn zeer aangenaam. Maar toen liet mis werd, toen men hem voor het examen wilde drillen, ontwaakte zijn oud Pommersch bloed. Vast besloten hing hij al zijn weten schap aait de kapstok, diende zijn jaar bij de Ulauen uit, maakte in aansluiting daarvan de voorgesehre- vn oefeningen mee en trok zich als „Luftenant" op /ijn voorvaderlijk landgoed terug, om rustig de in de vroolijke jaren aangegroeide schulden, langzamerhand fate betalen. Hans Dukrows landgoed bestond uit best aardap pelland. Het kwam hem geen oogenblik in de ge dachte, er nananas of Indische vijgen op te laten planten, maar hij verbouwde eenvoudig aardappe len. Want li ij droeg in zich het verstandig gevoel, dat het goede nooit slecht kon zijn. Om de praatjes van de wereld bekommerde hij zieli niets, misschien dacht hij er ia 't geheel niet aan. Hoe grooter zijn aardap pelen werden, des te kleiner werden zijn schulden. Ilij zag den tijd naderen, dat hij als vrij man op zijn goe deren zou zitten. Hij begon reeds te overleggen, wat hij dan wel beginnen kon. liet meest voor de hand liggend was natuurlijk trouwen, en daarover dacht Hans Dukrow in den laatsten tijd dan ook geregeld na. N oor Ilans Dukrow zou het eenige goede geweest zijn, naar buurmans Marie te gaan, die hem gaarne zag en die hij een goed hart toedroeg, en dezen ge zonden, blozenden appel frisch van den boom te pluk ken. De zaak iou echter heel anders gegaan zijn. Ilij had zijn hart aan een liefdevolle vrouw, zijn huishou ding aan een voortreffelijke huishoudster en zijn toe komstige kinderen aan een voorbeeldig moeder toe gedacht. Zoo zat Hans Dukrow peinzend in zijn kamer, dampte als een schoorsteen, en las en herlas telkens weer een briefkaart, die vrienden hem in overmoedige vroolijkheid geschreven hadden„Of liij niet bij ge legenheid van het op handen zijn groot NVinterbal naar Berlijn wilde komen.'' Wat wekte deze kaart een herinneringen bij hem op! Vergeten was het dozijn jaren, dat sedert zijn studententijd verstreken was. Vergeten Marie en het Casino-bal van verleden Zondag. Vergeten de slede- tocht met den Landraad eii de ridderschap, allen van zijn sociëteit. Hans Dukrow was als alle natuurmen sehen hij wilde zelden iets, maar als hij iets wilde, dan gaf hij zich geheel. Nog denzelfden avond waren de koffers gepakt. Den anderen morgen brak hij op, om de paar mijlen naar Stettin met sleden in zes uur af te glijden, en de honderd vijf en dertig kilometer naar Berlijn in twee uren af te vliegen met den trein. Tegen den avond was hij in Berlijn. Welk een ge wemel op de straten. Hans Dukrow slaakte een kreet van vreugde. Dat zou een verzetje wezen. Maar Hans hooggespannen verwachtingen werden niet vervuld. Weliswaar vlogen de dagen als in een duizeling om, maar met de dagen vervloog ook de dui zeling. De jarenlange aardappel verbouw had zijn werking op llaris niet gemist. Ilans Dukrow was niet meer een deel van het leven, dat hier om hem brandde en schuimde. Hij was nu waarlijk een „Oom uit de provincie' geworden, goed genoeg dat men op zijn zak teert, en. om hem lacht. Ilans was nu wel geen bekrompen mensch, hij zou het lachen hebben kunnen verdragen; want hij zelf lachte ook graag. Maar wanneer hij naar die kleine tengere jongelui zag, die nu den toon aangaven, en hun ziekelijke lauwheid, hun onverschilligheid voor alles, vergeleek met zijn studietijd, dan ergerde hij zich meer dan hij zich vermaakte. Maar ook van zijn vrienden deed Hans Dukrow rare i ndervindingen op. Wat warén die oud geworden! an de gehuwden wilde hij in 't geheel niet spreken. Maar ook de vrijgezellen werden onrustig, als het nachtelijk uur naderde, en liet leven eerst recht begon. Onder allerlei voorwendsels maakten zij zieli dan uit de voeten, en als zij dan al eens meegingen, was het, alsof zij een offer brachten. Het zou dus het verstandigst! geweest zijn, als Mans Dukrow in den eersten trein den besten gestapt was en naar huis gegaan was. Hij was in ieder op zicht rijp voor het huwelijk. Buurmans Marie was weliswaar geen philosophe en had nooit de eerzucht geluid, zich voor de hoogeschool te bekwamen. Daar entegen was zij het toonbeeld van een lief en welop gevoed meisje, aan wie het eten en drinken smaakte, en dat in den namiddag in het schemeruur, onder het genot van koffie nut koek, met een schalksche vroo- lijkheid de trouwgrago heertjes uit den omtrek voorbij haar deur zag sluipen. au de dames uit de „deftige" gezelschappen had lii.j iwee soorten leeren kennen; nieuw-modische en oud-modische. De nieuw-modische waren of zeer jong, of van niet te bepalen leeftijd. Zij droegen gladde scheidingen, stijl „hemelsche" seraphine of stijl „wereldsche ..koorddanseressen. Eventueele lich aamsschoonheden zochten zij op de merkwaardigste wijzen te bedekken. Zij liepen altijd in zeer slechte houding, eenigszins gebukt. Bij het zitten sloegen zij opvallend het eene been over het andere. Buitendien droeg iedere beweging steeds het duidelijkste karakter van: „hebt gij er misschien iets tegen?" Zij studeer den allen in het een of ijndere vak en hadden hooge doelen. NVnnneer zij het niet over vrouwenrechten hadden, waren zij direct klaar, vonnissen te vellen over de bekende meesters op 't gebied van kunst, lite ratuur, wetenschappen en politiek, met zeker en doo- dend oordeel. De bij deze vrouwen behoorende jonge mannen, zagen er precies eender uit, en deden ook precies 't zelfde. Juist op dit soort van wezens maakte nu Hans Du krow grooten indruk. Zij omringden hem dikwijls en bewonderden de in hem volkomen tot zijn recht geko men natuurkracht. Door lorgnons monsterden zij zijn nek. Het liefst hadden zij hem, als het vee op de markt betast. „Ach zeg, kijk toch eens, wat een biceps", kwam het dikwijls bewonderend van de zachte vrouwenlippen. Voor TIans was deze soort van bewondering zeer onaangenaam, en hij wendde zich liever tot de andere jongedames, wier uiterlijk door oud-modische dracht, oog en hart streelde. Maar die jongedames schepten nu weer geen behagen in hem. Deze gezonde en ster ke meisjes, wier ontwikkelde schoonheid eenerzijds en Papa en Mama anderzijde verboden, de oogenblikkelij- ke mode-dwaasheden mee te maken, zwermden, als schadeloosstelling daarvoor, tusschen die modegekken en die onuitstaanbare kerels, terwijl Dukrow's flink heid hen volkomen koud liet. Menige jongedame uit dezen kring beviel hem. maar niet een van haar had iets met „den boer" óp. Van alle dames hadden de drie mooie dochters van. een bekend kunstenaar den meesten indruk op hem gemaakt. Ilij had de meisjes reeds dikwijls in gezelschap ontmoet en steeds hadden haar smaakvol uiterlijk en haar frissche open gezicht jes hem verrukt. Hoe-jammer dat er drie waren, nu wist hij waarempel niet welke hem liet beste beviel. Ook nu zagen zij er weer allerliefst uit; de eene was met bruin haar en witten keelband als „koningin Louise' verschenen, de tweede met bloemen in het los opgemaakte haar als „Rautendelein", de derde met overmoedig golvend kapsel als „Saharet". Hans Dukrow maakte zich juist gereed, erover te gaan nadenken, welke van haar nu toch wel het liefst en het mooist was, toen ruischend „koningin Louise" ook in de kamer kwam, helaas aan den arm van den tengersten en voor Dukrow onuitstaanbaarsten zwet ser en gek, dien hij gedurende zijn verblijf te Berlijn had leeren kennen. Dukrow zat zoo, dat hij niet ge zien werd, en dat hij tocli alles kon hooren. Gij zijt de koningin van het feest, begon die „leelijke kwajongen", die, om te laten zien dat hij er ook nog was, een fez op het hoofd gezet had. Niet alleen omdat U een koningin voorstelt, maar omdat IT door uw ongedwongen, verblindende verschijning aan dit op aicli zelf eentoonige en doodsche feest een glans van waardigheid en stijl, van hoogheid en karakter geeft. Naast l' komen hoogstens uw zusters nog in aanmerking. Maar zeg zelf eens: „Saharet" zeer vroolijk, zeer lief. Ik acht de levendige saharet als liet vroolijkste wezentje van onze eeuw, maar door een jonge dame voorgesteld in het salon,.... neen, be spottelijk. Zij wekt verwachtingen die zij niet ver vullen kan. Dat is een wanklank. En den „Rauten delein"uwe zuster ziet er verrukkelijk uit. Bij een tuinfeest zou ze misschien heerlijk zijn, maar hier ïpet dit los opgemaakte haar, de bloempjes met groen het heeft iets komisch. Deze muren met de zijden draperieën zijn geen bosschen, deze Smyrna ta pijten geen mos, waarop de elfen dansen. Haar ont breekt liet milieu. Daarentegen U U komt feeste lijk op een feest, (lij komt als een vorstin, vorstelijk gekleed. Laat mij l de hand kussen, als dank, dat I" hier hedenavond als koningin gekomen zijt. In de verte klonken de tonen van een menuet. Stra lend van geluk volgde koningin Louise haar cavalier. Dukrow echter daelit na. Uit den aard der zaak had de onbeduidende zwetser gelijk. Zijn redeneering was logisch. Zooveel verstand had hij dezen mensch in 't geheel niet toegedacht. Stil! Daar naderde hij reeds weder nu met „Rautendelein" aan den arm. Laat mij 1 de hand kussen, zoo begon hij, omdat gij door uw bloementooi in dit feest vol met eleetr.i- sche lampen iets uit het Duitsche sprookjesrijk, en frissche woudlucht, gebracht hebt. De anderen ver bloeden zich I bent iets. Gij zijt dat, waarnaar wij in het diepst van ons hart verlangen. Weg uit het gewemel der duffe stad NVeg uit die aaneenschake ling van feesten! Het woud in; langs weiden en bee- ken! Ziet daarentegen uw zusters! Beide verruk kelijk! E11 toch bijvoorbeeld koningin Louise Zij ziet er schoon uit, buiten twijfel, maar om er slechts eenmaal naar te kijken! Wie kan den gehee-*' len avond koningin zijn; als koningin spreken en loe pen en dansen? Wie wil zieli den "geheelen avond met oen koningin onderhouden Dat is nu precies 't zelf de als dat ik als „Oude Frits" gekomen zou zijnBij i binnenkomen had ik misschien opzien gebSard. Maar zou het mogelijk geweest zijn, den geheelen avond een „Oude Frits" voor te stellen? Dat zou ko misch geweest zijn. En „Saharet"! Welk welopgevoed meisje van goeden huize, kent deze zonderlinge ver schijning? Dukrow luisterde ook nu niet meer. De woorden vloed tegen „Saharet' kende hij reeds. Maar hij ver zonk in nog dieper nadenken. Ook wat de ideoot im gezegd had, was niet ongegrond. Welke was het mooi ste? Intusschen was „Rautendelein" met een zekeren mijnheer Niekehnann weggegaan, en „Saharet" kwam binnen zweven. De zwetser was een en al bewonde ring. Dan drukte hij zijn lippen aan haar vingers, en kuste meermalen als een verrukte fijnproever: „Een voudig betooverendGij zijt de clou van den avond. -Dat zegt u aan- allen, weerde „Saharet" af, ter wijl zij lachend het hoofd boog, en de ooren spitste. De zwetser was zwaar beleerligd. Het spijt mij, dat u zoo iets van mij denkt. Kijk toch eens om! Koningin Louise kan ten slotte iedereen zijn. die er netjes uit ziet, en passende kleeding bezit. „Rautendelein"?.. Och kom, het ruikt naar het maskerkostuum. Bij 1* echter is alles natuur. Wie blijmoedig, vroolijk, opge ruimd is, zal tot F komen. Wie dansen wil, zal II zoe ken. Wat toch is liet doel van het feest Vroolijkheid en dans, niet waar? NVat zou het zijn, als gij er niet hij tegenwoordig waart. Dukrow schoof ongeduldig op zijn zetel heen en weer. Hem had het geklets, dat hij aanliooreu moest, als razend gemaakt. Hij merkte eerst, dat „Saharet" door den een of anderen danser weggevoerd, en de gastvrouw zich op haar plaats had gezet, toen hij de vraag hoorde: Allerliefste jongedames! niet waar? Welke van de drie bevalt u het beste? Dukrow was weer een en al aandacht. Nu moest de beslissing vallen. IX' zwetser kon nu niet meer uit den strik komen. Ilij hoog zich en kuste de gastvrouw de hand: Laat mij wat ik IT bidden mag het ant woord. Ik zeg dames achter haar rug niet gaarne iets onaangenaams. Als u mij echter de vraag stelde, wie liet mooiste op dit feest is, mevrouw, ik zou uw hand kussen, ik zou zwijgend mijn hand op 't hart leg gen, en uw echtgenoot als den gohikkigsten mensch op aarde prijzen en benijden. Hans Dukrow had moeite om liet bij deze woorden niet uit te schreeuwen. Wat een weergaselie huichelaar. erschrikt en lachend ging de vrouw des huizes naar een zijkamer, toen de stevige gedaante in den hoek opstond. Hans Dukrow ging naar den zwetser en tikte hem even niet den vinger op den schouder: Waarde heer! Ik heb door een toeval al het liefs ge hoord, wat gij de dames daar toegevoegd hebfe Nu vraag ik echter dringend om een vriendelijk en welwil lend antwoord: „Welke vindt u nu toch eigenlijk de mooiste De zwetser was onder Dukrow's vingers een weinig in elkaar gekrompen. Nu stak hij langzaam een siga- rette aan, blies de rook ver van zieli, tarok een (lom ge zicht en antwoordde langzaam en korzelig: Ronduit gezegd, vind ik de een zoo vervelend als de ander. Sprakeloos zag Llans Dukrow het „kereltje" een oogenblikje aan. Dan hief hij zijn hand op, pakte hem in het soepele overhemd, hief met een hand den spar telenden zwetser op, drukte hem daarna in het zachte kussen van een sofa, en zou hem wellicht vermorzeld hebben, als niet de andere feestgenoten tusschenbeiden gekomen waren. Den anderen morgen verliet Ilans Dukrow Berlijn, 's Middags kwam hij thuis, 's Avonds liet hij verlo vingskaarten drukken, en een jaar later doopte hij zijn eersten jongen. DIJKGRAAF en HEEMRADEN van de SCHER- MEER maken bskend d-J wegeni d> uitvoering van kerstelfmgaweiken aan de brug over de Scher- meerrlngsloot te Ursem, het verkeer over die brug zal zpn GESTREMD, mot ingang *a Dinsdag 15 Juni 1909, tot nader,r> aankondiging. Dijkgraaf «n Hoemrade voornoemd, P. COUWENHOVEN, Dijkgraaf. C. DEKKER Sec-etari*. zal verkoopen te ALKMAAR, in het esfé van den heei W. M OOI J a. h. R tss'oort, op Dinsdagen 15 Juni 1909 bij opbod.c v 22 Juni d.a.v, bij afslag, telkenmft'e 'a avonds V uur: Het Winkel- en Woonhuis te Alkmaar aan h t Ritïfevoort wgkco. 36 en 37, groot samen 152 conti aren. No. 36 in eigen gebruik en No. 37 in huur kf6. p. w. bg H J. NACHBAR, en het Winkel en Woonhuis met pakhuis en dcorgar-g in eene steeg, te Alkmaar aan de Laat z/z., wjjku. 34, groot 173 centiaren. Iu eigeu gebruik. Zie biljetten. Pr. 25 Cs. GeATradi Steeds verkrijgbaar te Alkmaar bij E. Ii U NEMAN, Floristenstraat. M. WILS, Zilverstraat. P. VADER, Ridderstraat 1 a. C. FIET Cz., Hoogstraat B 4. H. GOUDSBLOM, Toussaintetraat. KOLLES, Houttil B 15. W. GOVÉRS, Schapeusteeg. Wieringerwaard bij J. E. VOS. Anna Paulowna bij M. GEE VERS. Barsingerhorn bij A. PRINS MEYER en J. MIDDELBEEK. Kolhorn bij WILLEM WIT en G. BEERS. Bergen bij G. SPRUIT, K. PRINS Zn., Raadhuisstr., 0. MODER en 0. NAP. Nieuwe Niedorp bij O. A. STRYBIS. Oude Niedorp bij P. MYTS, Verlaat. Winkel bij J. BUTTER en A. KORFF, Hoogzijde 36 a. Egmond aan Zee bij H. VAN PEL. De Rijp bij J. VISSER, K. HARTOG en P. SPAARMAN. Schagen bij A. POSKER. S. RENTENAAR en J. DENYS Kz. Broek op Langendijk bij 0. WIT Lzn., P. VAN DER MOOLEN en S. DE JONGH. Noordscharwoude bij P. HOEF, Spoorstraat, Wed. S. JONKER en 0. OUDES, Dorpstr. E. WAAL. Zuidscharwoude bij P. PEYS, Oudorp bij G. SCHOUTEN. Oudkarspel bij J. NIJMAN en J. TIMMERMAN. St. Paucras bij J. SPAAN, K. SMIT e» S. HES. Venhuizen bij Wed. R. VORMER. Anna Paulowna bij Firma P. NE 11 V EL. Stompetoren bij K. HOS Az. St. Maarten bij P. BRONDER. Eene zeer belangrijks br.churs ook voor. hen, die belangstellen in onze Ooit, voor een uiterst belang- =-gi: verachijussl in dsn tegenwooréigen tijd Alkmaar I II III iv Barsingerhorn Bergen Broek op Langendijk Harenkarspel Heerhugo waard Heiloo Koedijk Nieuwe Niedorp N oordsch ar won d e Oterleek Oude Niedorp Oud karspel Oudorp Schagen Schoorl Sint Maarten Sint Pankras VV armenhuizen Wieringer waard Zuidscharwoude Geldige stemmen 476 760 828 608 320 340 333 493 681 -126 282 294 300 156 232 312 149 .518 270 170 147 322 164 287 Foreest 182 254 286 245 147 121 56 60 n 1 Totaal 8868 2806 3562 255 Herstemming tusschen de Hoeren v. FOREEST en GLINDERMAN.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1909 | | pagina 9