DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De Wiskottens
No. 99
Honderd en twaalfde Jaargang.
1910.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
reestdagen uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor ikmsar fl €>,80? franco door het geheeie Rijk f 1,
Af aderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentlën:
1Peir regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Groote
Setters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/ho HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 0.
DONDERDAG
28 APRIL.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
RECHTZAKEN.
ALRMAARSCHE COURANT,
.s u.'rr:
f ©l«S®®sïC®Eaiffi®r 3.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat heden op
de gemeente-secretarie ter visie is gelegd het aan hen
ingediende verzoek met -bijlagen van C. D. SALO
MONS ON te Amsterdam, om vergunning' tot het op
richten van een Koek- en Banketbakkerij, waarin een
ijzeren oven in het perceel Oudegracht Wijk A No.
198.
Bezwaren tegen deze oprichting kunnen worden in
gediend ten raadhuize dezer gemeente, mondeling' o]
Woensdag 11 Mei e. k., 's-voormiddags te elf urn
en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie
dagen vóór gemelden dag kan de verzoeker en hij, die
bezwaren heeft ingebracht, op de secretarie dezer ge
meente van de terzake ingekomen schrifturen kennis
nemen.
Alkmaar, 27 April 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
ALKMAAR, 28 April.
De verkiezingen in Frankrijk hebben tot dusverre
weinig wijziging gebracht in de parlementaire ver
houdingen. Dit blijkt hieruit reeds dat de Fransche
bladen van allerlei richting over den uitslag tevreden
zijn. De koningsgezinde Autorité bijv. noemt hem een
triumf voor de oppositie, de Gil Bias daarentegen zegt
dat het haar bankroet is, de socialistische Humanité
jubelt victorie en de regeeringspartij verklaart dat de
verkiezingen een republikeinsche overwinning hebben
gebracht. De meerderheid der linkerpartijen d.w.z.
der vooruitstrevenden is een weinig toegenomen en
daar heeft de verdraagzame de z. g. n. linksch-repu-
blikeinsche richting winst behaald, de richting waar
van de minister-president, de heer Briand, de verte
genwoordiger is. Voor den vorm zal hij als mi-
nister-president moeten aftreden, maar er is geen en
kele reden, welke een opnieuw optreden zou verhinde
ren. Er wordt zelfs beweerd, dat hij met meer gezag
zal terugkeeren, dan een minister-president sinds lan
gen tijd heeft gehad.
De verkiezingen, bewijzen, dat Frankrijk na de hefti
ge beroeringen sindst de Dreyfuszaak tot rust is geko
men en naar rust blijft verlangen. De politici mogen
in het politieke portefeuillespel behagen scheppen, er
lust in hebben een ander van het kussen te dringen,
om er zelf op te gaan zitten, de meerderheid van het
kiezerskorps doet daaraan niet mee. Zij heeft genoeg
van de partijtwisten, heeft de scheidingspolitiek goed
gekeurd en wil het daarbij laten. Zij vreest het gevaar
van het vakvereenigingswezen, dat in Frankrijk zoo
dreigend, en in de eerste plaats tegen de regeering,
zijn kop opsteekt, niet en wil van welke reactie ook
niemendal weten.
De Franschen zegt de Matin karakteristiek -
zijn het moede elkaar te bestrijden. Zij willen hun ge
luk in den arbeid en de orde in de rechtvaardigheid
zoeken en zij zijn van meening, dat de heer Briand
in staat is hun die te verzekeren. Derhalve hebben zij
in zijn hand het lot van hun land gelegd.
Het is waar de verkiezingsslag is nog niet ge-
Naar de vijf en veertigste Duitsche uitgave
door
RUDOLF HERZOG.
31)
De tafel was heden in de zijkamer gedekt, het menu
was overvloedig. Het dienstmeisje trok een zeer
trotéch gezicht, toen zij de heerlijkheden opdiende. De
beide oude Wiskottens troonden naast elkander aan
het hoofdeinde der tafel, rechts van hen zat het
bruidspaar, links zaten Gustav en Emilie. De overige
Wiskottens schikten aan beide kanten bij. Mabel Whi
te straalde van genoegen.
„Wat 'n groote zoons hebt u, moeder. Wordt het u
niet beklemd te moede te midden van al die mannen?''
Juffrouw Wiskotten schudde het strenge hoofd
„BeklemdDie hebben wel respect."
„We zijn heden niet voltallig," riep Paul Wiskotten
de nieuwe schoonzuster toe. „Eén ontbreekt erf'
Ieder hield zich met zijn bord bezig.
„De jongste is in Düsseldorf," zeide Gustav Wiskot
ten kalm. „Voorloopig denkt hij schilder te worden."
„O, een artist in de familie.
„Wij bezorgen in de familie alles zelf, lieve schoon
zuster. Hetgeen in huis gemaakt kan worden, wordt
gemaakt. In hoofdzaak: galons, band en kant. Doch
als bijzaak is Paul dichter, August een halve dominee
en Fritz paardenkenner."
„En Wilhelm?"
„Bruidegom."
„Als bijzaak?"
„Als ik Wilhelm was, zou ik beginnen met de
hoofdzaak op te geven."
„U bent galant," lachte ze. „En wat is uw neven
beroep
„Als u het mijne vrouw vroeg, zou ze u antwoorden
ëindigd, van de 597 zetels moeten er voor 231 herstem
mingen plaats hebben. Eerst den 8sten Mei valt de
eindbeslissing. Maar men is er algemeen van over
tuigd, dat de herstemmingen het voorloopige resultaat
zullep versterken, en dat ook daarbij ten duidelijkste
zal blijken, dat de openbare meeding geneigd is het
grootst mogelijke vertrouwen in de regeering te stel
len. Opmerking verdient nog wat de Débats zegt, dat
n.l. de groote steden des lands, in plaats van te stem
men op zeer radicale candidaten, voortdurend meer
naar de andere zijde gaan overhellen. De socialisten en
radico-socialisten hebben volgens het blad de grootste
moeite gehad de overwinning in hun districten te be
halen, terwijl de gematigden en behoudenden er met
vlag en wimpel gekomen zijn. Dat geeft te denken,
zegt het blad: blijkbaar is het radicale socialisme een
artikel uit de provincie geworden, omdat die nu een
maal altijd achter is bij Parijs.
Wat men van de regeering verwacht In de eerste
plaats invoering van het stelsel van evenredige verte
genwoordiging, dat zooveel billijker is dan de verkie
zing' met de helft plus één stemmen, dan een scherpe
omlijning van burgerrechten en burgerlijke vrijheid,
eindelijk beperking der arrondissements- en provinci
ale machthebbers. Deze enkele punten bewijzen reeds
dat Frankrijk een belangwekkenden tijd te gemoet
gaat, en in menig opzicht een proeftuin zal worden
voor politieke proefnemingen. Als men bedenkt dat
Engeland waarschijnlijk ook voor een dergelijk doelzal
dienen, moet men wel tot de slotsom komen, dat het
't overige Europa voorshands aan leerscholen met
practische toepassingen niet zal ontbreken.
POST- EN TELEGRAAFKANTOOR TE 's-GRA-
VENHAGE.
Het huizencomplex aan de Torenstraat te 's-Gra-
venhage, groot ruim 7 aren, waartoe behooren de aan
de achterzijde van het postkantoor grenzende gebou
wen en terreipen van de vroegere Gaarkeuken, dat
gisteravond in het Venduhuis der Notarissen is afge
mijnd voor 40.600, is aangekocht voor het Rijk, tot
eventueele uitbreiding van het post- en telegraaf ge
bouw.
PRESIDENT ROOSEVELT.
De gezant der Amerikaansche Unie zal Vrijdagoch
tend vroeg naar Roosendaal vertrekken, ten einde
aan dit grensstation den oud-president Roosevelt op
Nederlandsch grondgebied1 te begroeten en verder met
hem- de reis naar Het Loo mede te maken ter inlei
ding van zijn landgenoot bij de Koningin.
De familie Roosevelt wordt Vrijdagavond eerst met
een der laatste treinen uit Amsterdam in Den Haag-
verwacht. Bij het maken van uitstapjes zal de heer
Roosevelt met de hem vergezellenden grootendeels van
de automobiel als vervoermiddel gebruik maken, zoo
ook voor den tocht naar Haarlem op Zondag. Na het
bezoek aan die stad zal de president niet weer naar
Den Haag terugkeeren, doch zich in de auto naar
Amsterdam laten brengen, vanwaar te 7 uur de reis
naar Kopenhagen zal worden aanvaard.
zal. Heb ik
huistiran 1"
„Ach, ik denk, dat dat wel schikken
niet goed geraden, mevrouw?"
Emilie Wiskotten deed, alsof zij niet bedoeld was.
Moeder Wiskotten hief verbaasd het hoofd op en keek
Wilhelm aan. Deze streek verlegen langs zijne bakke
baardjes.
„Ja, Mabel, nu zal je wel jij en jou moeten zeggen
en eene „mevrouw" is er bij familie onder elkander
niet. Emilie is de oudste, zij zal je eene meerdere
vertrouwelijkheid gaarne toestaan."
„Wilt u, mevrouw Emilie?"
„GaarneZe hief haar glas op.
naam maar moeilijk uitspreken!"
„Ma-bel. En jij heet E-mi-lie
„Kuskuskusriepen als bij afspraak
jongere broers.
Mabel White keek lachend om zich heen.
nam ze hare japon op en liep om de tafel naar
lie's plaats. „Ach klonk het in koor, toen
den kus vernam.
„Nu je toch hier bent, en om tijd te sparen'
Gustav Wiskotten en stond met zijn glas naast
„Time is money. Zullen we?"
„Moet -ik allen kussen?" vroeg ze met lachen
de ontsteltenis.
„Allen! Allen!" riepen de Wiskottens
Gustav omvatte haar en kuste haar hartelijk op den
mond. „Wat die voor merkwaardig zachte lippen
heeft", dacht hij, „zacht als in een droom." Toen liet
hij haar aan de broers over, die haar met vreugdekre
ten in ontvangst namen.
Zelfs August vergat zijne waardigheid en streed om
den voorrang'. Paul beweerde, krachtens zijn hoofd
en zijn nevenberoep broederschap met haar te moeten
drinken. Daar hij bepaald op haar zou gaan dichten,
kon hij haar in zijne verzen onmogelijk met „u" aan
spreken. Nu verlangde ook Fritz, dat de sportman in
hem bijzonder gehuldigd zou worden, en August verte
genwoordigde energiek de eischen der kerk betreffen
de naastenliefde. Men wilde het mooie meisje in 't
ge-heel niet meer loslaten. „Gustav, de staalkaarten
„Ik kan alleen uw
de
Toen
Emi
men
zei
haar
•BRUSSELSCHE TENTOONSTELLING.
De feestelijke opening van de Nederlandsche afdee-
ling op de Brusselsche Tentoonstelling is bepaald op
17 Mei.
ARRONDISSEMENTS-RECHTBANK TE
ALKMAAR.
Zitting van Dinsdag 26 April 1910.
Vervolg.
ORDE-VERSTORING.
Johannes B. te Hoorn had den 23en Maart ftldaar
epn openbare godsdienstige bijeenkomst van het Leger
des Heils gestoord.
De leider van die godsdienstoefening, Hermanus de
Lange, als getuige gehoord, verklaarde, dat beklaagde
midden onder het gezang, begon te dansen met een pet
op en een sigaar in den mond. Ondanks herhaalde
waarschuwingen ging beklaagde er steeds mee door.
Een der heilsoldaten, die dien avond aanwezig was, be
vestigt de verklaringen van den leider.
De officier van justitie eischte tegen den verstoor
der een gevangenisstraf van een week.
MISHANDELING.
Ouke V. te Medemblik was ten laste gelegd, dat hij
den 20sten Maart zich schuldig had gemaakt aan mis
handeling.
Dirk de Jong, de mishandelde, liep alleen op straat,
teen beklaagde, die hem geheel onbekend was, op hem
afkwam en hem deerlijk toetakelde.
Jan Haasbroek zag wat er gebeurde. Beklaagde
gaf de Jong zulke harde klappen in het gezicht, dat
hij bloedde.
De officier, die het wettig en overtuigend bewijs ge
leverd achtte, eischte 1 week gevangenisstraf tegen be
klaagde.
BEDELARIJ.
Cornells B. te Zijpe had zich den 25en Maart te
Sohagerbrug aan bedelarij schuldig gemaakt.
De gemeente-veldwachter Van de Vreede trof be
klaagde op genoemden datum aan in bedelende hou
ding voor de woning van Philippus Stöve.
Stöve, slager te Schagerbrug, verklaart, dat be
klaagde de deur van zijn woning opende en zijn hand
ophield om een aalmoes te ontvangen. Getuige gaf
hem een cent.
De eisch luidde 12 dagen hechtenis.
WEDERSPANNIGHEID.
Pieter van D. te Dirksliorn bevond zich den 28sten
Maart in de gelagkamer van het koffiehuis van Si
mon Brommer. In de zaal werd een uitvoering gege
ven, die tegen ëntrée toegankelijk was. Beklaagde wil
de niet betalen en ook de zaal niet verlaten. Nadat
Brommer hem herhaalde malen verzocht had heen te
gaan, aan welk verzoek beklaagde niet wilde voldoen,
verzocht hij den rijksveldwachter Van der Meij be
klaagde de deur uit te zetten.
Van der Meij gaf gehoor aan dit verzoek en verwij
derde beklaagde, die zich hiertegen verzette, uit het
lokaal.
De officier, die het wettig en overtuigend bewijs ge
leverd acht, eischte 10 boete subs. 10 dagen hechte-
BELEEDIGIN G.
Sieuwert Klauwers, agent van politie, wandelde m
den nacht van 27 op 28 Maart langs Enkhuizen's stra
ten, toen hij plotseling op een 150 M. afstand hevig
hoorde kloppen op ruiten. Toen hij in de richting van
het lawaai liep, zag hij een man hard wegloopen en
voor Engeland zijn immers gereed? Laat de kerel,
die Wilhelm, toch dadelijk vertrekken! Die ver
dioomt hier de gansche concurrentie!"
Doch de bruidegom scheen de concurrentie ter
plaatse gevaarlijker te vinden. Zelfs zijne met moeite
aangewende Engelsche manieren liet hij varen. „Ge
looft ge soms, dat ik me voor jullie ingespannen heb
om Mabel te krijgen?"
„Je bent op onze kosten naar Engeland geweest
„Wat de onkosten der reis betreft, die dragen, we
gezamenlijk! Daar kan jij je wel in schikken, ouwe
jongen
„Toch behoort Mabtl de firma Gustav Wiskotten en
Zonen toe! Zeg het zelf maar eens, Mabel!"
„Ik wil me verloten
„Hoera! Ze wil zich verloten!"
Eindelijk zat ze weer, diep ademend, naast haar
bruidegom. Hare oogen schitterden overmoedig. Al
les aan haar was levenslust en vreugde om de gezond
heid, de oorspronkelijkheid rondom haar. En hare ei
geu gezondheid bevond zich daar wel bij.
Emilie Wiskotten staarde strak voor zich uit. Zoo
had men haar nooit gehuldigd. En ze was even slank
en krachtig als dié daar. En haar haar was mooier
en rijker. Als ze het los maakte, kon ze er zich heele-
mual in hullen. Niemand zou dit opmerken, dacht z<
met bitterheid.
Hoe kwam de vreemde aan de kunst, de harten te
veroveren
Uitermate geestig was ze ook niet, en het buiten
landsche deed 't hem niet alleen.
En met haar vrouwelijk instinct bespeurde. Emilie
Wiskotten, dat die andere meer vrouw was, vrouwelij
ker in deugden en gebreken, luchtiger, coquetter,
spraakzamer, doch ook elastischer, innemender en
meer meeslepend. Daar was geen zenuw, die er niet
naar hunkerde, zich met den man te meten, vast be
sloten zich over te geven, doch pas, nadat hij de gan
sche scala der hartstochten, van het verlangen tot aan
den jubel, wakker geroepen en uitgeput had. Dat deze
vrouw altijd in de eerste plaats vrouw, altijd in de eer
ste plaats mooi, altijd begeerens waard en nooit den
voor een der ramen een vrouw in nachtgewaad ver
schijnen. Toen hij bij het raam kwam, riep de vrouw,
Dieuwertje Sm. hem toe: „Ben jij het, Klau
wers" en op het bevestigend antwoord van dezen riep
zij verder„Dan moet je gezien hebben wie op mijn
ramen heeft geslagen, maar als die Huisman jou maar
centen geeft, is liet wel goed, want hij is altijd dron
ken en hij wordt nooit bekeurd."
Voor deze beleediging, den agent van politie aange
daan, werd tegen Dieuwertje J 10 boete of 10 dagen
hechtenis geëischt.
GEMENGD NIEUWS.
ZANGWEDSTRIJD „EUTERPE."
De Mannenzangvereeniging „Euterpe," Amsterdam,
directeur Isr. J. Olman, geeft haar grooten Nations*
len Zangwedstrijd van Gemengde- en Mannenkoren op
28 Mei, 3, 4 en 5 Juni 1911 (De Pinksterdagen) in het
Paleis voor Volksvlijt. Het concours-comité is ijverig'
bezig aan het samenstellen van een eere-comité en in
den loop der volgende week worden de eerste kennis
gevingen aan alle zangvereenigingen in Nederland
verzonden.
HINDERLIJK VOLGEN.
Naar aanleiding van den last en de onaangenaam
heden, welke de te Zandvoort komende badgasten bij
aankomst per trein èn tram ondervinden van het hin
derlijk volgen van personen voor leverantie, heeft de
winkeliersvereniging besloten circulaires aan de bad
gasten te doen toekomen, om hun te verzoeken niet
van die personen hunne waren te betrekken. Ook de
Vereenigingtot behartiging der belangen van de bad
plaats Zandvoort heeft eene circulaire in denzelfden
geest laten drukken. Aan de stations der H. IJ. S. M.
en der electrische tram zullen borden geplaatst worden
om het hinderlijk volgen tegen te gaan.
TROUWPLECHTIGHEID PER TRAM.
Gistermorgen maakte een paartje in den Haag we
der gebruik van de gelegenheid, die de II. T. M. aan
trouwlustigen biedt, om per tramwagen zich naar het
Stadhuis te begeven.
Zoowel aan den Parallelweg', waar de familie ge
haald werd, als bij het Stadhuis trok een en ander
nogal belangstelling.
Van deze nu nog moderne gelegenheid zal wel meer
en meer gebruik worden gemaakt.
Het is goedkoop men betaalt voor zoo'n extra-
wagen tien gulden en het gaat vlug.
,,'t Is toch maar practisch" zei een toeschouwende^
bijna bedaagde juffer, blijkbaar nog a prendre.
„Zoo'n tram kan natuurlijk midden tusschen den
gewonen dienst in niet lang voor de woning wach
ten. Er moet dadelijk, zonder aarzelen, worden inge
stapt. Halten zijn er niet, de wagenbestuurder rijdt
direct door. Er is dus heelemaal geen tijd om je nog
eens te bedenken. Voor je 't weet heeft de burgerlijke
stand je te pakken."
Eigenlijk is 't een jokken, te beweren dat ze dia
peroratie uitsprak. Maar 't stond op haar gezicht ta
lezen.
JULIAN ABLOEM.
Onder leiding van den heer J. R. Kollewijn, semi-
arts, voorzitter der Medische Faculteit van het Am-
sterdamsche studentencorps, zal een 75-tal verkoopers
en verkoopsters (voor een groot deel studenten dei'
medische en andere faculteiten, waarbij nog eenige
andere jonge dames en jongelui zijn toegetreden) zich
met den verkoop der Juliana-bloemen te Amsterdam
belasten.
eerien dag precies als den anderen zou zijn. Steeds de
vrouw, de gezellin van den man, en steeds eene andere
vrouw. En het was Emilie Wiskotten, alsof van de
vreemde het geheimnisvolle parfum uitging, dat de
harten der mannen blij maakt als het bouquet van den
wijn, hunne wangen kleurt en hunne oogen een jon-
gënsachtigen warmen gloed verleent.
Bezat ook zij dat geheim niet? Bezat iedere vrouw
het niet?
Het viel haar niet gemakkelijk, het, met zich zelf
daarover eens te worden. Want er behoorde nog wat
bij. De opgewektheid van een sterk hart.
Met- vader Wiskotten sprak Mabel over haar eigen
vader.
„Toen jij nog lang niet geboren waart, deden wij
reeds zaken met elkander", zeide de oude Wiskotten
trots. „Hij was mijn eerste overzeesche afnemer."
„O hemel", merkte Mabel op, „toen zult u nog niet
veel aan hem verdiend hebben. Hij had toen nog
sleohts eene kleine zaak."
„Zeg, moeder, wij zijn ook niet terstond met machi
nes van honderden paardenkrachten begonnen, wel
„Vader heeft ook heel hard moeten werken, voordat
hij er was."
„En ik, kind", zeide de oude Wiskotten vergenoegd,
„had nog voor eenige jaren een paar knechts, van wie
ik in mijne jeugd zelf oorvijgen kreeg, wanneer ik als
leerjongen niet vlug genoeg het bier uit de herberg
haalde."
„O, dat is leukriep Mabel uit.
„Kijk, vader", lachte Gustav, „hoe uwe schoondoch
ter zich verheugt, dat u ook eens oorvijgen kreeg."
„Neen", sprak ze verontwaardigd, „dat u ze er allen
onder gekregen hebt."
„Dat is het werk van moeder", zeide de oude. „Die
heeft bun uit het rechte gezangboek voorgelezen."
„Zult u mij daar ook uit voorlezen, móeder?"
De oude vrouw kon niet dadelijk den schertsenden
toon vatten. „Als je het noodig hebt, kind. Ik wil 't
niet hopen."
(Wordt vervolgd)
