s= Haait daar Uw BOTER, KAAS, KOEVET, KOEROOKVLEESCH, enz.
De Lange de Moraaz,
BASES- HEEREN- en KINDERSCHOENEN.
C. VERHEUS, Uurwerkmaker,
2 eerste klas jonge paarden.
W. NEBERKOORN - - EÉontenstraat
Platen en Lijsten,
Bouwterrein
Aangezien binnenkort met de verbou
wing een aanvang zal worden gemaakt,
raden wij een ieder aan den
UIT VERHOOP
in de zaak v. d. HORST, Langestraat te be
zoeken om van de zeer verminderde prijzen
te probleem».
I
31 A Cs I:
N.B.
De Wiskottens
Het Wetboek voor Iedereen,
Het Wetboek voor Iedereen
Aanbesteding.
Aanbesteding.
Golden Thee
2 of 3 bekw. kleerm.
Paarden, LandlouwpreedscMppen en?.
N.V.
dat is Uw ilADEEL; bij niemand grooter» m©f*ieeping en gnedkpopei*.
Die 50 cent besteedt eu hooger krjjgt een cadeau ter waarde van 15 tot 18 cent, wat maar wi!
„De Landbouw" is alléén Zaterdags geopend. Zie voora! de prijzen in de étalage voor ge bij een ander koopt.
Aanbevelend, ,,DE LA1VDBOUW".
Steeds voorradig in
REPARATIE-INRICHTING.
18e Jaarlijksche Verloting
Kunsthandel
aan den W est er weg,
MassaulaanenEgmonderstraat
- flan ds STOOM WASCH- ei STBIJKINRICHTING
„De Eendracht",
eefülge
SOEPTABLETTEI
Voorhanden in den Boekhandervan de
Voor dam C 9,
Teief. No. 3,
Alkmaar.
F E IL L E T O N.
Mr. 31. NAUTA, Advocaat en Procureur te Utrecht,
Mr. 31. NAUTA, Advocaat eu Procureur te Utrecht,
Op Woensdag den I5en Juni 1910,
Het bouwen van een
K o 1 o n i e h u i s te Bergen
aan Zee (N. H.),
Dat sommige menschen zich
kunnen vasthouden aan een een
maal aangenomen vooroordeel
ligt meestal aan het niet ken
nen van een artikel.
Waarom
evengoed is als de beste merken
kan men alleen beoordeelen
door eens proef te nemen. Be
spaar dan Uw zakjes, want zij
hebben waarde
flinke Dag-Dienstbode,
eene flinke DIENSTBODE,
I
Administration, Wissels, Coupons,
schrijven kapitalen Grootboek in en af.
HOUTTIL ALKMAAR
de nieuwste soorten
Rninie keuze lage prijzen.
Het steeds toenemend debiet waarborgt de
soliditeit.
- ACHTERSTRAAT B 21 -
- EERSTE KLAS -
mr TREKT 4 JUNI. "fm
I)e grootste keu e in
lage prijzen. Eigen passepartout en lijsten-t briek.
Te bevragen bij
A. G. DEN BOESTERD, Tousgaintstr.9. I
der Firma de Wed. Jb. KES ZONEN,
Rergerhout, Visscherslaan El, A'kmaar,
kunnen nog
biedt de groote verscheidenheid in
Meer dan 20 soorten o. a. Oxtail,
Tapioca-Julienne, Londonderry,
Korrelvermicellisoep, Riz Crécy,
Bruine Soep, Mcck-Turt'.e.
KORTE KOOKTIJD.
GO^DKOOPE PRIJS,
slechts 5 eu 8 ct.
per tablet
voor twee
porties.
62)
Ositffisiisiaü* ïfpcsir* ieder» SisiciUBliMPiiet11
SS de vijfde tot op 1 Januari 1910 bijgewerkte druk van
Prijs, gebonden in linnen stempelba id, slechts f 1,25.
e" de tweede gshee! bijgewerkte druk vsn
(SUPPLEMENT).
UITGEGEVEN ONDER TOEZICHT VAN
Prijs, gebonden in linnen stempeiband, slechts f 125
Op VRIJDAG 3 JUNI 1910, des avonds 8 uur,
in het café van den Heer D. LEEUWENKAMP,
aan de Kaasmarkt te Alkmaar, zal voor rekening
van den Heer H. JANSENGrossier te Alk
maar, pa bliek worden aanbesteed
Het bouwen van een Warenhuis
met woning aan de Langestraat en
Achterstraat in de gem. ALKMAAR.
Bestek met teekeningen a f 1.50 per stel ver
krijgbaar bij den architect G. SPRUIT Sz.,*Ka-
naalweg 18 aldaar, waar tevens inlichtingen te
verkrijgen zijn.
Verzuim Zaterdags „De Landbouw" niet,
te ALKMAAR.
Naast VROOM DREESMANN.
Accurate regeling. Degelijke garantie.
VAN
te niRKSLAM).
Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 24 Febr. 1910, no. 44.
HOOFDPBIJS:
00 cent per lot. 11 a O.—.
Lotenhandel J. TERWEIJ Cz.,
Koorstraat A 41. -Alkmaar.
Telefoon No. 434.
geplaatst w«rdcn.
ELK WAT WILS
Naar de vijf en veertigste Duitscbe uitgave
door
RUDOLF HERZOG.
„En nu?" vroeg Emilie Wiskotten, die plotseling
opmerkzaam was geworden.
„Wij moeten. Ewald opzoeken. Wij moeten aan hem
goed maken, wat de familie aan hem misdaan heeft.
Als hij de fabriek geholpen heeft, moeten wij nu toch
hem helpen. En als de mannen dat vergeten, moeten
de vrouwen hen beschamen."
„Kom", zeide Emilie Wiskotten snel, „wij zullen
hen beschamen."
„O, mevrouw Wiskotten!"
In de oogen der vrouw lag een peinzend, droomerig
lachje, dat pijn deel.
„Zwakke mannen kunnen dat niet verdragen. Maar
sterke mannen moet men beschamen, als ze over ons
heen zien. Dat heb ik vroeger ook niet geweten."
„Ik heb een rijtuig buiten staai."
„Wacht even. Ik wil nog even de kinderen goeden
nacht zeggen. Gelooft u, dat Ewald ziek is?"
„Ik weet slechts, dat hij zeer verlaten zal zijn."
„Dat is nog erger. Wacht even, Anna."
Toen ze terugkeerde, stonden hare trekken vastbe
raden en zeker. Doch 'haar wezen was levendiger ge
worden. Alsof er eene geheime vreugde doorheen
schemerde. Zwijgend reden ze naar de Ratinger
straat en bestegen de vier trappen.
„We zullen niet aankloppen," fluisterde Anna
Kólsch, .anders laat hij er ons niet in." En ze drukte
vastberaden op de knop. De deur was gesloten. Binnen
bleef het stil.
De vrouwen keken om zich heen. Op den overloop,
die door eene flauw brandende olielamp slechts sche-
UITGEGEVEN ONDER TOEZICHT VAN
In deze nieuwe uitgaaf zijn de allerlaatste wijzigingen in het Burgerlijk Wetboek, betreffende de
Herziening «Jer Kinderwetten en de Wet, betredende het Onderzoek naar liet
\adersehap, opgenomen;
-. - dat van deze Wetboeken binnen enkele jaren niet minder dan 30.000 Ex. verkocht
is wel een bewijs voor hunne praktische bruikbaarheid. De inhoud bestaat dan ook uit Wetten dio
seiner een elk telkens in liet dagelijkscli leven te pas komen, zoodat liet bezit dezer ver
zamelingen voor een ieder liet grootste gemak oplevert.
Z1J11,
merachtig verlicht was, hing eene dikke, bedorven
lucht, welke hun het ademhalen bemoeielijkte. Emilie
Wiskotten hield haar zakdoek voor den mond. Anna
Kölsch Hemde hare tanden opeen.
„We moeten naar zijne huisjuffrouw," fluisterde ze,
en zij namen hunne ritselende roHten stijf bijeen, om
geen leven te maken.
De grijze dagloonerswedüwe zat in een vuil nacht
jak en met een verfrommelde muts op, waar onderuit
de ongekamde haren te voorschijn kwamen, sufferig
haar avondeten te verorberen.
„Wij zouden mijnheer Wiskotten gaarne willen spre
ken."
„Naaste deur."
„Die is gesloten."
„Raakt me niet."
Emilie Wiskotten legde een mark op tafel. „Zoudt
u zoo vriendelijk willen zijn, te zorgen dat er open ge
daan wordt?"
De oude draaide het markstuk om, schoof het in de
lade der- tafel en stond op.
„U moet niet zeggen dat er bezoek is."
De vrouw slofte op hare vilten pantoffels naar bui
ten. Ze klopte tegen de naaste deur. Toen harder.
„Jesses, wat mot dat beteekenen? Heit uwes m'n
doossie lucifers niet gezien? Jawel, 't is binnen. Laat
m'is kijke."
De sleutel draaide iu liet slot om, de oude trad bin
nen. Dich bij de deur stonden de beide vrouwen. Toen
de oude al hoestend terug kwam, schoven ze langs haar
heen en traden binnen.
„Wie is daar?" vroeg van uit den hoek bij het raam
pje eene schorre stem.
„Goeien avond, Ewald,' zeide Emilie. „Ik zal eerst
eens licht maken."
Ze tastte om zich heen en vond op eene kist een klein
lampje.
„Niet aansteken! Niet doen!"
Maar reeds drong de rossige schijn door het ver
trekje. Ewald Wiskotten had zich op zijn stroozak om
geworpen. In zijn oude jas lag hij, in een versleten
wollen deken gewikkeld, met het gezicht naar den
muur en hield de oogen gesloten. Bij het matte schijn
sel leek zijn neus heel spits en staken zijne jukbeende
ren scherp uit.
„Gaat u weg!"
„UWie is dan u? Jongen, doe je oogen eens open!
Ik ben toch Emilie, je schoonzuster Emilie!"
Hij draaide het hoofd om en opende de oogen.
„Anna stiet hij uit.Zijn hoofd viel terug. In on-
maentige woede keek hij naar de vrouwen.
„W ees nu als t je blieft eens 'n beetje vriendelijker.
Wij doen je niets." En Emelie Wiskotten stak hem de
hand toe.
H'j stiet de hand terug, den blik op Anna gericht.
„Is het je gelukt met je gespionneer
„Scheld^ maar, Ewald," zeide liet meisje kalm. „Er
uit krijg je me toch niet meer,"
„Ik ben hier de baas!"
„Jongen, jongen! kalmeerde Emilie Wiskotten hem
en legde hare hand op zijn voorhoofd. Met een vrouwe
lijk, moederlijk gebaar. „Je bent ziek, Ewald. Daarom
moet je heel kalm gehoorzamen."
„Ik neem niets van de familie aan!"
„Wie spreekt er van de familie? Maar lijdensge-
r.ooten, die ja, zie je, die moeten elkander toch hel
pen."
Zonder te begrijpen keek hij haar aan. Zoo kende hij
haar in 't geheel niet. Was dat Gustav's vrouw?
„Ja, ja, jongen. Wij zijn lijdensgenooten. Dat heb je
zeker niet geweten, anders was je wel tot mij geko
men."
„Eens heb ik gehoordmaar
„Het niet ggloofd. Ik doe je ook geen verwijten. Ik
heb de hoop niet opgegeven, en ook jij zult baar niet
opgeven, daarom ben ik tot jou gekomen. Zie je,
Ewald, ik maak t slecht, maar jij maakt het op 't
o ogenblik nog veel slechter. Daarom zullen we botje bij
botje leggen en half om half doen.
„Emilie
T„Zou je je schoonzuster in den steek laten, jongen?
Nu allen doen, alsof alsof ze mij vergeten hebben?
Jij bent toch anders. Jij met je geestdrift. Lieden die
zooals wij ongelukkig zijn, kunnen toch niet kleingees-
te 2.30 uur, zal in het Hötel „DE NACHTEGAAL"
te ALKMAAR, namens de Vereeniging tot bevor
dering vitn bet tijdelijk verblijf van Kinderen
in gezonde streken „Voor Jong Nederland",
worden aanbesteed:
niet «le leverantie van alle materialen
en arbeiilsloonen.
Bestek en teekeningen is tegen toezending van
f 2.— te verkrijgen bij den Heer P. RIJNJA, Regu
liersgracht 134 te Amsterdam.
Inlichtingen bij de Architecten GEBRs. VAN GENDT
A.L.zn., Stadhouderskade 122, Amsterdam.
BOEKHOUD, Dames- en Heeren-Tailleur, KOOG
AAN DE ZAAN, vraagt «lirect
hoog loon, (extern), naar verk. per stuk of voor vast.
In een Hotel in Alkmaar wordt gevraag«l een
van goede getuigen voorzien, loon f 3.per week.
Brieven onder letter 8 155, bureau van dit blad.
Gedurende de ZOMERMAANDEN wordt gevraagd
in pension „ERICA" te BERGEN (N.-H.)
geheel op de hoogte met tafeldienen. Te vervoegen
na 2 uur des namiddags.
tig' tegen elkander wezen."
„Nee, Emilie?"
„Heb je pijn?"
Hij keek baar onrustig aan. „Pijn? Heelemaal niet!"
„Maar wat heb je dan? Wij beiden behoeven ons toch
niet voor elkander te schamen?"
Zijne kaken bewogen zich heen en weer. En lang
zaam trok een gloeiend rood van den hals af over zijn
ingevallen gelaat. „Anna mag' het niet hooren, mom
pelde hij.
Emilie Wiskotten wenkte Anna glimlachend, zich
naar den achtergrond te begeven. Toen boog ze zich
dicht over hem heen.
„Spreek nu, Ewald, wat heb je?"
Hij wostelde met de woorden. .Ze wilden er niet
uit. En Emilie voelde den gloed van zijn gelaat als een
heeten luchtstroom.
„Wat heb je?" herhaalde ze heel zacht en moeder
lijk.
„Honger!" stiet hij uit en sloeg de handenvoor
het gelaat.
Dit woord nam reusachtige afmetingen aan, wankel
de met vermagerde ledematen door de kamer, stiet te
gen de leege kist, die het meubiair uitmaakte, en
knaagde met rattentanden aan het stroo van den bed-
dezak. Anna voelde dat het in de kamer was. Haar
gelaat en handen werden koud, ha'ar adem kwam met
moeite uit de diepte opwaarts, een sprakeloos weenen
zat haar in de keel, zooals bij kinderen die bang zijn
in het donker. Met hulpeloozen blik keek ze naar
Emilie.
Emilie Wiskotten's hand beefde. Een oogenblik
slechts. Toen verzette ze zich tegen de rilling, die
haar over den rug liep. Honger! Zij had ook honger.
Die daar vóór haar bekende lyst. Ze dwong haar blik,
kalm en onderzoekend te blijven. Totdat hij bijna
eene koude scherpte verkreeg. Zoo ver dus lieten de
Wiskottens het met de uitspruitsels komen, die zich
niet vrijwillig' naar den stam voegen willen. Ze werden
uitgehongerd.
(Wordt vervolgd)
