Jmf
Schaakrubriek.
E'
ADVERTENTIE N.
P. J. LftURMAN,
Vraag en aanbod.
P j. LAURMAN
ÉSÉ
Hij* mik Él#
gen wel het loopje kennen om te vinden, wat gij voor
7s/5 d.G. snuif moet betalen. En de zegen, rustend op
onzen paedagogischen arbeid, zal zijn, dat uw kleine
jongen in zijn later leven evenveel belangstelling
toont in Teheran en den lijdenden vorm of het. verle
den deelwoord als gij zelf. Een hopelooze worsteling
is weinig geschikt om strijdlust te wekken en reizen
door een streek, die onze belangstelling niet heeft,
spoort tot reizen niet aan. Wanneer zal dat nu eens
svorden begrepen en gewijzigd. Ja, wanneer?
W. W.
2de Prijs
No. 242.
Motto „PROSPERO".
Duitsche Schaakbond
1910.
Het was Mei.
Lichtgroene berken stonden aan den rand van het
bosch, aan den oever van het meer boog het riet zich
fluisterend voorover en de hemel daarboven was hél
der blauw.
Het paleis van den prins lag als het kasteel van
Doornroosje aan den rand van het bosch. De muren
van het park waren dichtbezet met klim-op, waartus-
schen zich ranken van wilde rozen slingerden. Waar
de knoppen reeds de eerste lichtroode bloesems lieten
zien, was de ingang van het park, en daar bevond zich
het schildwachthuisje, waarin de soldaat, die de wacht
had, geleund stond.
Hij scheen moe te zijn geworden van het staan en het
kijken. Ook bracht wellicht de wind al te bonte en
schoone droomen want de jonge man staarde peinzend-
glimlachend naar de boschwegen, welke zich langs
het park slingerden. Feestelijk gekleede menschen
liepen daar. Hier hand in hand een meisje met haar
jongen, daar een heele familie. Gezang weerklonk,
geroep, gelach. de heldere lach van de vrijheid en
blijheid.
De soldaat op wacht hoorde het niet alleen.
Achter de muren van het park, daar waar boven het
groote, welverzorgde grasveld de witte vlier bloeide en
de gouden regen, stond een lichte: figuur. Jong was
ze en slank als een den in het witte omhulsel van kost
baren kant. Trotsch en nieuwsgierigheid lagen er in
haar oogen. De blik trachtte door het dichte blader-
v.erk voor de ijzeren poort te dringen, vond een smal
openingetje en zag tenslotte hetzelfde als de soldaat:
feestelijk gekleede menschen, die daar buiten
beid en blijheid leefden.
Mat in 2 zetten.
Oplossing van No. 239 (G. DOBBS).
1 T el bl enz.
Goede oplossingen ontvingen wij van: P. J. Boom,
F. Böttger, O. Bramer, G. van Dort, G. Imhiilsen, C.
van Stam en C. Visser, allen) te Alkmaar; Mr. Ch.
Enschedé te Haarlem; J. Vijzelaar te 's Gravenhage;
P. Bakker, Jos. de Koning en H. Weenink te Amster
dam; G. H. B. Hogewind te Utrecht; C. J. Oosterholt
te Delft; H. Strick van Linschoten te Rijswijk;
J. Deuzeman te Frederiksoord; J. Reeser te Voor
burg; A. Tates te Heiloo; „Schaaklust" te Koedijk
O. Boomsma te Kampen.
Tot ons leedwezen verzuimden wij de vorige maal
de goede oplossingen van No. 238 te vermelden, die
wij hadden ontvangen van S. te S. en J. Reeser te
Voorburg.
SCHAAKBRIEFKAARTEN.
Op de bekende keurige wijze heeft de firma G. B.
van Goor Zonen te Gouda briefkaarten in den handel
gebracht, waarvan de voorzijde niet afwijkt van de
modern ingerichte. Deze dient dus voor de rechter
helft voor het adres, terwijl de linker kan beschreven
worden. Op den achterkant vindt men echter een
flink diagram, waaronder nog voldoende plaatsruimte
is.
Deze schaakbriefkaarten voldoen o. i. aan een be
paalde behoefte en zijn o. a. onmisbaar voor probleem
componisten en voor hen, die correspondentie-partijen
spelen.
De prijs is 0.40 de 25, 0.65 de 50, 1.25 de 100
en 2.50 de 250 stuks, terwijl zij door den boekhandel
of tegen inzending van het bedrag bij de uitgevers
verkrijgbaar zijn.
Wij wenschen den uitgevers, bij wie reeds zoo menig
keurig uitgevoerd schaakwerk in het licht verscheen,
veel succes met deze uitgave.
Ad. No. 239. De Amerikaansche componist, Ds. Gil
bert Dobbs, de auteur van dezen 2zet, zal wel voor de
meerderheid onzer lezers geen onbekende zijn1. Onder
de componisten van het land der onbegrensde moge
lijkheden bekleedt hij een voorname plaats, hetgeen o.
a. blijkt uit de tallooze bekroningen, die hem ten deel
vallen. No. 239 vonden wij een aardig 2zetje, dat zich
door een zekere bevalligheid onderscheidde en dat wij
daarom gaarne als eerste publicatie opnamen.
Een onzer beste oplossers gaf 1 T el dl als sleu-
telzet. Hoewel wij vermoedden, dat dit een schrijffout
was, konden wij hem toch niet onder de goede oplos
sers vermelden.
Ad. No. 242. De namen der bekroond© componisten
worden op de a.s. vergadering van den Duitschen
Schaakbond bekend gemaakt, terwijl er tot 15 Juli e.k.
gelegenheid bestaat aanmerkingen te maken op de be-
kronings-candidaten, op grond van nevenoplossingen,
enz. Na 15 Juli zijn de componisten, wier problemen
de vuurproef hebben doorstaan, dus zeker van hunne
ouderscheiding.
Nu schreef ons een componist, met wien: wij sinds
eenige jaren in vriendschappelijke correspondentie
staan en die een wereldreputatie geniet, dat hij de au
teur van „Prospero" was.
Wij kunnen zijn naam niet noemen, zelfs niet als
de oplossing verschijnt, doch vermelden het feit hier
omdat, wij er, menschelijker gesproken, zeker van zijn,
dat de overgroote meerderheid van onze lezers zelden
of ooit een 2zet van deze soort van dezen componist
gezien heeft.
Toch hebben allen menigen "2zet van dezen auteur
opgelost en bewonderd. Doch deze zagen er dan geheel
anders uit.
Wij zullen den naam van den componist te gelege
ner tijd vermelden en twijfelen niet ,of velen zullen
dezen dan met eenige verbazing lezen.
in vrij-
Maria Louise had vandaag in het park een stuk
courant gevonden. Zij wist niet of een tuinmansjon
gen het daar had verloren, dan wel of de wind het er
heen gewaaid had. Lang dacht zij hierover trouwens
ook niet na, toen ze het opraapte. Zij las en zag
plaatjes op dit blad, welke aan de prinses nooit wei
den getoond, verhalen over de heerlijke maand Mei,
over de wijze, waarop de menschen hun voorjaars-Zon-
dagen buiten doorbrengen.
De geïllustreerde lectuur boeide haar. Bij den lunch
in de ridderzaal, waar het koel en donker was, werd
Meiwijn geschonken. Zij moest wel te veel ervan ge
dronken hebben, want haar bloed stroomde als vloei
baar vuur door de aderen en toen men haar herinnerde
aan den afgesproken autotocht met haar ouders
broeders zeide zij, dat zij liever met de oude gravin
Flox en de tweede hofdame in het park zou willen
wandelen.
Gelukkig had de gravin hoofdpijn gekregen van den
ongewonen Meiwijn. Zij verzocht haar vertrekken te
mogen houden, en liet alleen juffrouw van Gelderen
met do prinses uitgaan, die steeds zoo angstig en
onderdanig was, dat Maria Louise slechts met de
oogen behoefde te wenken om alleen te zijn.
Alleenterwijl de witte vlier bedwelmend geurde
en de menschen aan gene zijde van den muur vreugde
in het leven schepten. Eens eenmaal te mogen mee
doen, vogelvrij, geen prinses t© zijn en geen hoflucht
in te ademen.dat zou als in een sprookje wezen.
Maria Louise zag naar haar kostbaar toilet en de
schitterende edelgesteenten, welke zij droeg. Zij
maakte rechtsomkeert, wandelde snel naar het slot en
was blij, dat zij geen der kameniers tegenkwam, die
anders altijd op de gangen liepen. Ze was weldra al
leen in haar kleedkamer, zocht en vond' eindelijk wat
zo hebben moest. De witte tennisblouse, de blauwe
lakensche rok en bruine laarsjes, dan een eenvoudig
Engelsch hoedje. ja, zoo wandelen ook wel die an
deren aan gindschen kant van de muur.
Meisje wezen, geen prinses.... meisje, als duizen
den, millioenen anderen
Een kwartier daarna liep Maria Louise in den
voetvrijen rok door het open parkdeurtje in het bosch.
Wat was dat heerlijk!
Ilier en daar zaten heele families onder de boomen.
Grappig, zij aten uit meegenomen groote zakken eie
ren en boterhammen, kleine kinderen liepen op hun
mollige naakte beentjes op het mostapijt. Maria
Louise had zich wel willen bukken om de kleinen te
pakken, hen in de lucht te heffen en hen dan in het
gezicht toetejuichen„kijk mij nu eens aan, ik ben
even vrij als jullie.
Het volgende oogenblik schrok ze. Zij zag midden
op den weg een paartje staan, een jongmensch en een
meisje, die elkaar in het heldere zonlicht kusten. Het
meisje zag er waarlijk bijna precies zoo uit als zij,
droeg een zelfde witte blouse en voetvrijen rok. De
oogen waren gesloten, alsof het jong-e ding droomde.
Maria Louise draaide zich snel om. Zij wandelde
den zelfden weg, welken zij gekomen was. Of was het
niet dezelfde Zij stond plotseling voor een meer, om
zoomd door berken. Booten voeren over het water en
aan een daarvan was muziek aan boord.... Maria
Louise had, als een kind, de armen wel willen uit
strekken naar dat tooneel van ontwakenden levenslust.
Neen, neen, zij was geen prinses een meisje was
zijeen meisje.
Dat lied, wat was het voor een lied, dat over het
meer klonk? Zij had het wel eens eerder gehoord.
Haar lippen neuriëden het mee en met haar voeten
sloeg ze den maat.
„Bravo" zeide een stem in haar nabijheid. „Dat is
heel goed. Alleen het slot deugde niet. Het had
moeten zijn.
En iemand achter haar floot het wijsje, floot, zooals
zij nog nimmer in haar leven had hooren fluiten.
Zij wendde zich om en keek den vreemdeling aan.
Hij was jong, rijzig, had een bruin gelaat en een kort
geknipt snorretje, droeg een eenvoudig blauw tricot
en een witte pet.
Loop weg", dacht Maria Louise, toen ze zijn oogen
zag. „Zoo mag geen man je aanzien, zoo heeft nog
nooit een man je aangezien. „Maar het is slechts een
man, geen prins" dacht ze bij zich zelf. En je wou
immers meisje wezen.
Zij liep niet weg en zei:
„Wat fluit U prachtig!"
Hij lachte.
„Ik ben kunstfluiter in een panopticum geweest!"
Panopticum? Wat was: dat? Nooit van gehoord.
Hij lachte nog meer toen hij haar aankeek.
„Wees maar niet bang, juffrouw, kunstfluiter is
lang niet zoo erg als leeuwentemmer of slangen-
mensch. Blijft u maar gerust hier. Kijk, daar ginder
zijn booten te huur. Zullen we een klein tochtje ma
ken? Tenminste als u kunt sturen.
Zij stemde knikkend toe. Tijdens het laatste be
zoek bij haar oom den hertog had zij vaak aan het roer
gezeten, toen zij met de prinsen op het meer roeide.
Maar die droegen nog korte broeken en hadden ma-
trozenhoeden op en dan was er altijd een vervelende
huisonderwijzer of een zeurende hofdame bij geweest.
I oen zij bij het water kwamen, wendde hij zich tot
haar. „Val niet" zeide hij, „daar ligt een anker
het zand. En voorzichtig zijn bij het instappen.,
hoppla
Met één sprong stond zij naast hem en vol bewon
dering keek hij haar aan.
Zij was gaan zitten en wendde het hoofd terzij, zoo
dat h.j haar oogen niet kon zien.
II ij roeide goed. De boot gleed als
het stille water.
„Bent U zoo bang- voor me?" vroeg hij na een korte
pauze.
„Waarom?"
„Omdat u voortdurend den anderen kant uitkijkt.
Wie er zoo uit ziet als u, behoeft dat niet te doen.
Ik ben nooit bang voor menschen," zeide zij. „Al
leen voor eenzaamheid en dwang, maar hier is vrii-
heid."
„Mei is het," zeide hij zachtjes. „Licht in het leven
van den dag. Is uw dagelijksch leven moeielijk."
Zij knikte.
„In een zaak?"
Zij knikte weer. Het was immers hetzelfde, wat
hij van haar dacht.
„Waar hebt u dan zoo uitstekend sturen geleerd? U
lijkt wel een ervaren zeerot."
Zij schrok niet eens van zijn driest optreden. Het
kwam er immers vandaag weinig op aan.
O, zoo Zondags met mijn broers, die allen lid zijn
van de roeivereeniging. Kijkdaar is reeds de
oever."
Haar blik dwaalde naar het donkere bosch, waarbo
ven torens van witten zandsteen met bronzen koepels
uitstaken.
„Ja zeide hij onverschillig, dat is een paleis van een
prins of zoo iets. Zeg, kleintje, ben jij blij, dat jij
geen prinses bent."
„Ik weet het niet."
„Ik wel een prinses, die ziet er geheel anders uit
dan jij. spreekt anders, beweegt zich anders en kijkt
niet naar mannen. Ik ben blij, dat jij er geen bent.."
Maria Louise stuurde met een snellen ruk de boot
naar den walkant.
•Jij had die vreemdeling tegen haar gezegd het
werd dus tijd, dat er een eind' aan het tochtje kwam.
Zij begon te beven, werd angstig was zij niet reeds
te ver gegaan met haar vrijheidsgrief
Nu," vroeg hij. „Ge hebt er genoeg van? Zijt ge
boos op me?" Zij schudde het hoofd.
„Dat niet, maar ik moet naar huis. Wat u daar
van een prinses heeft gezegd is echter niet waar. Ik
ben wel eens aan het hof geweest.
Een heldere lach weerklonk.
„Op een boerenhof zeker."
Zijn spot wond haar op. Zij begon bijna te schrei
en. Wat was het toch? Zoo zenuwachtig was zij in
haar heele leven nog nooit geweest.
„Zooals u wilt. Mijn grootvader was anders tuinman
op een kasteel en in de vacant ie heb ik weieens bij hem
gelogeerd en toen genoeg prinsen en prinsessen ge
zien. Maar dat zijn ook maar menschen van vleesch en
bloed."
„Natuurlijk" zeide hij ironisch, „van was zeker niet.
Anders waren zij immers in een panopticum en niet in
een kasteelMaar kom, beschrijf u ze eens. Hoe ziet
bijvoorbeeld een prins er wel uit?" Zij keek hem in
zijn mooi bruin gelaat, hoorde zijn gulle lach en sloeg
de oogen neer voor zijn blik.
„Een prins, dat is heel iets anders dan u, spreekt
anders, beweegt zich anders, kleedt zich anders en
kijkt ons vrouwenheel andersaan," toen
stokte zij. De boot, die ze naar den oever had
stuurd, was tegen de landingsbrug gestooten.
„Halt!' riep hij, toen zij dadelijk opsprong en wilde
wegloopen. „Zoo zijn we niet getrouwd. Wacht eerst
eens, totdat ik den man betaald heb. Zoo. en nu
gaan we samen."
Zij schudde angstig het hoofd.
„Neen toch."
„Ja toch."
Hij liep, alsof dit van zelf sprak, naast haar.
„Wees toch het verstandige meisje, waarvoor ik je
houd. De dag is nog zoo lang en de zon staat nog
zoo hoog
Nu weende zij werkelijk.
„Ik mag niet, ik wil nietmen wacht thuis op
mij."
Hij luisterde niet naar haar.
Aan den eenzamen boschweg, welke naar het paleis
leidde, bloeiden blauwe bloemen. Hij plukte een tuiltje
en overhandigde dit Maria Louise.
„Wees nu niet dom, meisje", fluisterde hij.
Meisje!
Zij wist niet wat er gebeurde, begon plotseling hef
tig te weenen.
Hij liep een paar passen achteruit.
„Ik b'b U niets willen doen," zeide hij lachend „en
nog nooit een meisje gedwongen, lief voor mij te zijn.
Als u wilt gaan, als 't u belieft. de weg is vrij.'
Hij boog eventjes en nam "zijn pet af.
Maria Louise vond het aangenaam dat hij haar als
ec-n dame behandelde. Zij stak hem verlegen de hand
toe en zeide:
„Vergeet me e^n snel als u mij heeft leeren ken
nen. Denk slechts, dat het een stukje Mei-geluk was,
wat ik zocht en anders niets.
.En anders niet," fluisterde hij haar na. Hij bleef
nog even staan, zag hoe ze snel den weg afliep,
schudde het hoofd en liep in tegengestelde richting-
weg.
Maria Louise sliep dien nacht niet. Bij het ontklee-
den had de kamenier een paar verwelkte mat-blauwe
bloemen van het tapijt opgeraapt, die de prinses
had laten vallen. Maria Louise hadl het woest uit
haar handen gerukt, op een wijze, welke haar onderge
schikten anders niet van haar gewend waren.
De kamenier haalde de schouders op toen zij zich
verwijderde.
Den volgenden dag zou prins Max in het paleis ko-
me.% de jonge prins, van wien werd! gefluisterd, dat
hij zich een bruid ging zoeken, 's Middags was er re
ceptie op het kasteel. Op het kiezel rolden equipages
en auto's, de parterre-vertrekken waren in een bloe
menzee veranderd.
De met goud doorweven sleep ruischte achter haar
aan en de moeder, die rechts van haar schreed, streel
de met den waaier over het matte jonge gelaat.
„Kijk toch niet zoo strak, kind', je weet, prins
Max.
Ik weet het", zeide Maria Louise gehoorzaam,
maar huiverend. Zij had maar één gelaat voor oogen.
Gebruind én jong, lachend en vroolijle.
En toen begon de ontvangst. Er werd gegroet en ge
bogen, voorgesteld en gebabbeld.
Op het laatste oogenblik kwam er nog een auto.
Men hoorde het getoeter en wist wie er kwam. Ma
ria Louise wankelde onwillekeurig. Zij wist ook, wat
dat te beteekenen had. Zij had prins Max nooit ge
ien. Hij was pas terug van een wereldreis. Maar zijn
bezoek was sinds lang aangekondigd en men had over
gesproken als over een toekomstig gemaal, had
uit open borduursel, dat1 ter hoogte van' het middel is
aangebracht, bestaat. Bijzonder vallen dezen zomer
ook in den smaak de japonnen van souple linnen, dat
men in alle mogelijke kleuren1 kan krijgen. Voor deze
japonnen kiest men steeds een eenvoudigen rok, ter
wijl men van het lijfje wat meer werk maakt. Een
aardige versiering voor een dergelijk lijfje is een
mooie pierrot-kraag van dun wit batist, of ttule, dat
men eerst laat plisseeren, Bij- de sluiting van den
kraag in het midden van voren breng't men een zwart
satijnen das aan.
Zeer modern zijn ook de japonnetjes van geruit taf-
fet, die eveneens een eenvoudig model hebben. De rok
van een dergelijk costuumpje is gewoonlijk een plooi
rok. Deze is 4 M. wijd, ongevoerd' en bestaat uit
rechte banen. De plooien worden naar achteren ge
keerd, van voren 30 c.M., van achteren 20 c.M. lang
vastgestikt. De onderrand wordt gegarneerd met
3% c.M. breede, schuine biais. De halsuitsnijding
van de taille is rond en g'evuld met een pas van) kant
stof. De mouwen zijn driekwart lang en hebben een
kanten manchet. Zij zijn evenals het lijfje met satij
nen knoopen versierd.
Ingezonden Mededeelingen.
Gevaren van aambeien.
Mannen en vrouwen, ofschoon dikwijls van nature
teergevoelig, veronachtzamen vaak aambeien en laten
deze kalm voortwoekeren, totdat de prikkeling en pijn
bijna ondragelijk worden en een operatie het eenige
redmiddel blijft om fistel en verzwering of verstop
ping van het afvoerkanaal der ingewanden te voor
komen.
Aambeien zijn beslist een ernstige kwaal en veron
achtzaming' ervan kan noodlottige gevolgen hebben.
Vooral inwendige aambeien zijn een bron van groot
gevaar. Al mogen zij in het begin den patient slechts
weinig pijn en ongemak veroorzaken, steeds breiden
zij zich uit en zullen zij zich vaak tot uitwendige aam
beien ontwikkelen, waarvan het pijnlijke karakter
maar al te bekend is om eenige beschrijving voor den
ongelukkigen lijder te behoeven.
Veronachtzaamde gevallen van gewone jeukende
aambeien leiden dikwijls tot. bloedende aambeien, en
het voortdurend bloedverlies werkt spoedig nadeelig-
op het gestel van den patiënt, die kwijnend en zwak
wordt en last krijgt van bloedarmoede.
I' oster's Zalf geeft spoedige en blijvende baat voor
aambeien, eczema en alle jeukende huidaandoeningen.
Reeds de eerste aanwending geeft een ongekend ge
voel van verlichting aan de aangedane deelen, en één
doos Foster's Zalf is gewoonlijk voldoende om een blij
vende genezing te bewerkstelligen, doch zelfs in ver
gevorderde gevallen kunt gij u blijvend genezen door
een geduldige en go.ed-doorgevoerde behandeling' met
deze Zalf. Overtuigt u, dat gij de echte Foster's
Zalf krijgt. Zij is te Alkmaar verkrijgbaar bij de he-e-
ren Nierop Slothouber, Langestraat 83. Toezen
ding geschiedt franco na ontvangst van postwissel a
l.i 5 voor één, of J 10 voor zes doozen.
Van 15 regels 25 Cents, bij vooruitbetaling.
B. L. SIMON, Alkmaar. Steenhouwerij K o-
ningsweg 67. Grafteekenen, Schoorsteen
mantels enz.
Opruiming van verschillende Meubelen, als KASTEN,
TAFELS, STOELEN en SPIEGELS in het meubel
magazijn Fnidsen C 59, Alkmaar.
TOH. KRILLER, Stompetoren, beveelt zich aan voor
alle werken in GEWAPEND en ONGEWAPEND
BETON.
J]en net Burgermeisje biedt zich aan als HUIS
NAAISTER, flink op de hoogte met verstellen,
stoppen en het maken van linnengoed. Brieven onder
letter U 158, bureau van dit blad.
nimmer gevraagd, of zij het ook goed
een pijl over
haar echter
vond.
Zij luisterde naar de haastige schreden op het par
ket.
„Zijne_ Hoogheid, prins Max, Maria Louise", zeide
haai' vader.
Zij keek op en zou gevallen zijn, als haar vader haar
niet had gesteund.
De gasten werden zenuwachtig, de moeder schrok,
ie hofdames ijlden toe.
„Het is niets", zeide Maria Louise hijgend, „de
hitte in de zaal, pardon.
Vóór haar boog de jonge, slanke prins met het ge
bruinde gelaat en de g'oed-zittende uniform diep.
„Ben je 't of ben je 't niet" vroegen zijn oogen.
„Heb jij gisteren misschien ook voor een kort oogen
blikje mensch willen zijn, op dezen heerlijken Mei-dag
slechts meisje willen wezen, zooals ik jonge man.
Maria Louise lachte. Zij stak hem de hand toe.
„Meisje" zeiden zijn oogen, terwijl zijn lippen vol
eerbied de hand der prinses kusten.
En naast elkaar en voor elkaar bestemd wandelden
ze naar de eetzaal.
V oor de Da m e s.
Niet dikwijls kan van een mode-artikel gezegd wor
den, dat het niet in den smaak valt en thans is dit
toch inderdaad het geval.
De moderne rokken, die van onderen zoo nauw zijn,
dat men er met moeite in loopt, worden door de mees
te dames in den ban gedaan. Onpractisch zijn zij dan
ook in hooge mate. Even boven den enkel zijn deze
rokken ingehaald en op die plaats is meestal een
mooie geborduurde of gegarneerde band aangebracht.
zeer
voor
Q.EVRAAGD in een gezin v.an twee personen tegen
I September IEMAND voor de huishouding, naar
verkiezing enkel voor den dag of geheel. Brieven
met conditiën fr. onder letter D 159, bureau van
dit blad.
ipiE KOOP zoo goed als nieuw voor spotprijs een
HALTER TURNCOSTUUM. Adres Landstr. 40.
IIÖE N DE RIARK „de Kraaikop", Metiusstr. 3, levert
BROEDSCIIE KIPPEN en BROEDEIEREN. Ie
soort OCHTEND- en AVONDVOER, Versch gemalen
beenderen voor kip, hond, kuikens, Asijl voor dieren
tijdens afwezigheid.
ITE KOOP zes MAHONIE-STOELEN met leer en
ronde rug voor f 12.50, een LINNENKAST 7 voet
hoog voor f 8.50, een FAUTEUILSTOEL voor f'2.75,
tevens Nieuwe Meubelen voor spotprijs. Adres
Meubelmagazijn, Kooltuin 5, Alkmaar.
OEVRAAGD door een HEER, z. b. b. h. h. een
SLAAPGELEGENHEID bij nette menschen. Br.
met opgaaf van verlangde vergoeding onder lett, B 159,
bureau van dit blad.
JJaszuiver BOXERS, 6 weken oud uit Nova's Marie
(Champion Man v. Maasoever- Nora v. Kaiser-
garten) door Wolan (Flock v. Maasoever Liedy
von Meer) worden met uitgebreiden stamboom zeer
billijk afgegeven door .TOHS. WIJDEMAN, Magda-
lenenstraat 15.
i
bevragen Houttil 28.
[en VOORKAMERTJE. Een oude Juffrouw vraagt
een ONGEMEUBILEERD VOORKAMERTJE. Te
T<E KOOP een nieuwe DUBBELE POMP met
koperen kranen en pompstel bij D. HAASBROEK,
Hekelstraat 29, alhier
te Schoorldam, zal op Donderdag 7 Ja li
s morgens 11 uur, in het koffiehuis van' den
P a n c r a s, publiek ver-
Dit heeft natuurlijk tengevolge, dat men zich
voorzichtig en dientengevolge veel te langzaam
den tegenwoordige» tijd moet voortbewegen.
De Parisiennes trotseeren evenwel veel ter
van de mode en dit bracht er één harer reeds: toe
haar vriendinnen een gedrukte kaart te zenden
de mededeeling, dat zij den zomee maar de helft
haar visites kon maken, daar zij door de nauwe
ken genoodzaakt was, veel langzamer dan anders
loopen.
Ook voor dames, die in rijtuigen visites maken zijn
deze rokken lastig, daar men gewoonlijk bij het in
stappen een tamelijk grooten stap moet nemen en de
nauwe banden boven den enkel dit natuurlijk beletten.
Het gevolg van dit alles is, dat deze modie-use rok- huizen, publiek verknepen
ken niet veel aftrek vinden en de meeste dames liever Een perceel uitmuntend BOUWLAND, gein. War-
wille
aan
met
van
rok
te
notaris
ISIO,
heer RUISte Sint
koopen
1. Een goed onderhouden WOONHUIS met koolboet
en erf te SINT P A N C R AS sectie A, no. 1731,
groot 3 A. 30 e.
Een perceel uitmuntend BOUWLAND, aldaar, gem.
KOEDIJK, sectie C, no. 209. groot 67 A50 c.
Te veilen in 2 gedeelten.
Eigendom van JAN KOOIJ Tz., te aanvaarden*:
huis en erf bij betaling, bouwland Kersttijd a.s.
notaris te Schoorldam, gem. Warmenhuizen, zal op
Dinsdag 2ö Juli 191Ö, des avonds fi uur, in het
koffiehuis van den heer LINGERAK, te Warmen-
een ander model kiezen, waarin zij tenminste gewoon
kunnen loopen.
Over het algemeen vordert de mode groote sober-
beid van de modellen tegenwoordig-, vooral in de
I waschbare modellen. In de wit-batisten zomerjapon-
nen ziet men er veel aan één stuk, terwijl de ceintuur
meifhuizen, sectie D, no. S9, groot 62 A. 20 c.
2. Een perceel uitmuntend BOUWLAND, aldaar, sectie
D, no. 285, groot 26 A. 90 c.
Behoorende tot de nalatenschap van den lieer T.
TAMIS.
Te aanvaarden Kersttijd a.s.
