De Lange de Moraaz,
C.YERHEUS, Uurwerkmaker,
Bouwterrein
C. DOORN Jr.
De Wiskottens
R A*.TI A A it 4CH1.V ICS.
Golden Thee
ia vern
Grasmaaimachine
II
DAMES- HEBBEN- en KINDERSCHOENEN.
i
BOTERSTliAAT No. '2, ALKMAAR
Stoombootdienst „ALKMAAR PACKET"
Voor degelijk Schoenwerk
een beste zwartbonte Koe,
Een ieder die nu Goedkoepe ÏCaas wil eten, gaat nu Zaterdag naar de Landbouw, Boterstraat Alkmaar,
Zie de Etalage, daar die Zaterdag a.s. Reusachtig is.
sluiten verzekeringen tegen
inbraak met en zonder diefstal.
REPARATIE-INRICHTING.
aan den Westerweg,
Nassau]aan en Egmonderstraat.
Breedstraat Alkmaar.
FEUILLETON.
Dat sommige menschen zich
kunnen vasthouden aan een een
maal aangenomen vooroordeel
ligt meestal aan het niet ken
nen van een artikel.
Waarom
evengoed is als de beste merken
kan men alleen beoordeelen
door eens proef te nemen. Be
spaar dan Uw zakjes, want zij
hebben waarde
Levering op proef. Men vrage de resultaten aan de gebruikers.
Vraagt prijzen van Boby's, Hooischudders,
Radspoor- en Vorken-Hooischudders, Ransome's
en andere Paarden-hooiharken.
Grosrte voorraad, Lage prijzen.
Salonboot met giasbeschutting aan dek.
- Aan lie STOOM WASCH- ei STUURINRICHTING -
„De Eendracht",
bekwame Strijksters
Steeds voorradig in
RUITER, flchterstraa|^25.
drie Kistenmakergongens,
Bezoekt een PAKHUIS,
Weggeloopen
Burgerschool en Meisjesschool.
daar er door de onverwachte warmte ontzettend veel uitschot is gekomen en allemaal inde VETTE KAASSOORTEN, bijvoorbeeld in de Commissie Kaas, Edammer Kaas en Gouda
Kaas, en deze Yette Uitschot-Kaas wordt alleen verkocht in de LANDBOUW. De Zomermaanden is de Landbouw alleen Zaterdags geopend.
De Kaas wordt voor Spotprijs verkocht, dus een ieder doet zij" voordeel en gaat Zaterdags naar de Landbouw.
Op iedere 50 cfc en hooger, wordt een Reuzen Oadeau gegeven.
ZEGT HET VOORTAanbevelend, ZEGT HET VOORT
Maatschappij „Mercurius", Amsterdam
- ACHTERSTRAAT B 21 -
Te bevragen bij
A. G. DEN BOESTERD, Toussaintstr.9,
Vanaf heden verzilvert onderge-
teekende alle coupons, veertien dagen
vóór den vervaltijd zonder aftrek van
disconto.
tïWÊÊÊF*** Belangstellenden verzuimen niet deze nieuw model Gras-
masslmachine met gewonen en dm nen vingerbalk te bezichtigen,
LANGS DE ZAAN.
Van ALKMAAR 6 - 8 10 12 2.30 4 6 730 uur.
Van AMSTERDAM 6.30 8 - 9 30 11.30 2.15 4 6 7 30 uur.
Van Zaandam naar Haarlem 8.15 - |lu 15| -12.15 - |2.1fc| - 4.15 -1615| -|8 15| uur.
Van Haarlem naar Zaandam 10.15 - |l2 15| - 2.15 -14 15| - 6.15 -1815| - |lO.—uur.
Q Alleen Zondag.
der Firma de Wed. Jb. KES ZONEN,
Bergerhout, Yisscherslaan El, Alkmaar,
kunnen
HOUTTIL ALKMAAR
de nieuwste soorten
Ruime keuze lage prijzen.
Het steeds toenemend debiet waarborgt de
soliditeit.
GEVRAAGD
Naast VROOM DREESMANN.
- - EERSTE KLAS -
Accurate regeling. Degelijke garantie.
Telefoon E en 352.
Naar de vijf en veertigste Duitsche uitgave
door
85)
RUDOLF HERZOG.
T TTTW 4 4 IV A 1? iV IJ TT HoofdmagazijnFNIDSEN 63, 2e Magazijn MIENT 11,
A IiIV J1A A Ilö vil IV IA Ju IN 41 IJ 10, voor de Steenenbrug. H. JANSEN, Tel. 417. Grossier
Let op kwaliteit. Zie niet alles voor het zelfde aan, al is het gelijkend. Laat U niet door concurrentie en een weinig
prijsversoh'l pakken. De namaak is groot. Koopt waar soliditeit en garantie zich vertegenwoordigen. Uitsluitend goede
waren, tegen scherp concurreerende prijzen.
VIEV EOOPE
nu weer van uit Payglop, schuins over de Laat, de
RIDDERSTRAAT in, naar het Goudmagazijn van
P. OII DES,
Ridderstraat 11 Alkmaar,
daar is het adres van het Koopen, Verkoopen
of Verruilen van Juweelen, Bloedkoralenkettingen,
Goud en Zilver. Heeft ook vele artikelen voor OUD,
als Gouden Oorijzers, Juweelen enz.
Zondags geopend.
"iftr «fa*
Met één hand lean de vingerbalk tijdens ket maaien in vertikalen stand
worden opgetrokken. Zoodra men den balk omhoog brengt gaat de machine
automatisch uit het werk.
met of zonder voorwiel, is van de nieuwste verbeteringen voorzien en staat Wat betreft lichte trekkracht,
korte snede en solide samenstelling op den lioogsten trap.
Nadere inlichtingen en prijzen worden gaarne verstrekt in de magazijnen voor Eandbouw-Werktuigcn van
OHMSTlDlluUlKMUB
Zijne oogen openden zich in het duister een weinig
verder en hieven aan den zilveren schijn hangen.
Zijne borst rees en daalde onder zijne diepe, sidderen
de ademhaling. Geheel jongensachtig gelukzalig was
het hem te moede. Alsof achter die deur de Kerst
engel wachtte, zoo' vlamde zijn verlangen op en daalde
het weer tot schuchtere vereering. Slechts één schrede
tot aan de deur, slechts één schredeEn de be
vangenheid) loste zich op en ging in een krachtigen
stroom van geluk over, die uit zijn hoofd de gedach
ten aan den arbeid wegspoelde, en uit zijn hart, wat
niet Emilie heette.
„Nu begint", zeide hij hij zichzelf, „het tweede deel
van het sprookje van den arbeidssoldaat."
Hij o-pende de deur. Ook hier slechts een baan van
zilveren licht. Doch in het licht stond eene jonge,
witte vrouw, die, het zware haar voor den nacht in
orde brengend, hem een bleek gelaat toekeerde met
stil glanzende oogen.
Over het fabrieksterrein ging de lentenacht.
Geen woord sprak hij. Hij schreed op haar toe,
zacht en behoedzaam, en zacht en behoedzaam legde
hij den arm om haar heen. Zij nestelde er zich als
een kind in, en hij drukte zijn gelaat in hare koele,
zachte lokken.
Buiten groeiden de reusachtige schaduwen der fa
brieksgebouwen. Doch in de stille kamer konden zij
niet doordringen. Meer en meer vulde ze zich met den
zilveren glans van den lentenacht! Eene door niets
onderbroken, diepe stilte.
Doch aan het kloppende leven, dat hij in de armen
hield, voelde Gustav Wiskotten, dat hij leefde en
waarom hij leefde.
HOOFDSTUK X.
„Hallo 1 Ewald! Stap uitl"
„Paul 1 Goeden dag! Ben je mij tegemoet geko
men?"
„Heb je bagage bij je? Nee? Des te beter. Kom
nu, de trein vertrekt al weer."
Ewald Wiskotten sprong uit de coupé: „Dit is
toch Elberfeld pas."
„Ik dacht, dat gedurende dit laatste gedeelte van je
reis een wandeling door het dal je liever zou zijn. Dus
heb ik het maar op goed) geluk af gewaagd en ben je
tegemoet gereisd. Heb ik goed gedacht?"
„Je wilde mij zeker gelegenheid geven volkomen
kalm te worden? Beken het maar."
„Nee, jongen, dat heb jij niet noodig. Maar het dal
moet je het eerst weer zien, in z'n werkpak, met zijne
rookende schoorsteenen en zijn machinegeratel. Dan
ben je naderhand vlugger met zijne bewoners klaar."
„Dus 'nhardings-methode.In allen geval was
het vriendelijk van je aan mij te denken,"
Toen ze door de straten schreden, bleef Ewald Wis
kotten voor een huis staan. „Weet je, wie hier woont?"
„'k Heb -er geen flauw vermoeden van."
„Mijn geachte collega, de schilder Weert. Zou ik me
eens even bij hem binnen wagen?"
„Als het je niet opwindt."
„'t Kan mij hoogstens ontnuchteren. Vijf minuten,
als je wilt. Ik zou alleen maar eens willen zien of er
menschen zijn, die altijd over verloren idealen treuren,
in plaats van zich nieuwe te scheppen."
„Menschen, die nooit idealen gehad hebben, bedoel
je."
Ewald Wiskotten trad de stoep op en belde aan.
Hetzelfde slordige dienstmeisje opende, en liet hem
zonder veel omhaal in het atelier. Ook hier was alles
precies als vroeger. Te midden van een heidenschen
rommel lag de vergrijsde schilder op zijn divan en
versliep den dag. En van den ezel lachte Yan Dijkck's
jeugdig sclioone Marchesa Spinola goedig neer op den
ouden scholier, die eens zijne jeugd voor talent gehou
den en overal zijn leertijd uitgeraasd had, totdat hem
van beiden slechts de copie gebleven was.
De jonge man bekeek hem oplettend. Het door den
wijn rood gekleurde gelaat was smartelijk in de kus
sens gedrukt. Kleur en uitdrukking van het gelaat
leverden een zeldzaam contrast met elkander op.
„Wellicht droomt hij juist," dacht Ewald Wiskotten,
„dat hij zijne jeugd naar zijne gave en niet naar zijne
begeerten benutte, opdat hij op zijn ouden dag niet
voor de menschen zal behoeven te liegen. Dat moet
de vreeselijkste gedachte in de eenzaamheid zijn: min
der te wezen dan men zich den schijn geeft. Neen, ik
zal hem niet wakker maken. De tijd heeft slechts
waarde voor hem, als hij hem verslaapt!"
Zacht keerde hij naar de deur terug. De beeltenis
der Marchesa Spinola keek hem glimlachend na.
„Ik kom ook tot je," zeide hij kalm, „al die schoon
heid vind ik ook, al is het ook langs andere paden."
den".
„Ben je wijzer geworden,Ewald?"
„Als wijsheid doelbewustheid is...."
„Weet je wat Moltke eens in den Duitschen Rijks
dag gezegd heeft? Slechts bij eigen kracht berust het
lot van ieder natie. Dat is ook op iederen mensch in
het bijzonder van toepassing".
„Ik heb de mijne nu begrepen. Nu kunnen er nog
slechts verrassingen, maar geen teleurstellingen voor
mij komen".
„Blijde verrassingen".
„Dezulke, die we ons zelf bereiden, Paul."
„Kijk eens naar den overkant. Loopen daar de oude
Korten en diens vrouw niet?" Hij wenkte het grijze
paar vroolijk toe. „Ze zijn blijven staan. Dan moeten
we hen wel aanspreken."
„Goeden dag! Goeden dag, mijne heeren! Is dat
mijnheer uw broer niet, mijnheer Wiskotten? Ei, na
tuurlijk herinner ik het mij nog. Ik heb aan u een
mooi uur van geestdrift voor de kunst te danken, en
mijn geheugen bewaart de heerlijke herinneringen als
zijne grootste schatten. Verbeeld u eens, ik ben bij
Bismarck geweest."
„Daareven spraken wij over Moltke."
„Dat prijs ik ten zeerste, mijne heeren. De heilige
vaderlandsche namen moeten voortdurend van mond
geplaatst worden tegen hoog loon.
IV
GEEN BETER ADltES dan
REPARATIëN NET en BILLIJK.
Gaarne wordt aan huis gevraagd.
om in ALKMAAR werkzaam te zijn, leeftijd 16 a 17
jaar, eenigszins hekend met kistenmaken. Bij ge
bleken geschiktheid vast werk.
Aanbieding in persoon bij P. MEIJER, Oosthuizen.
gelegen aan het water, oppervlakte pl.m. 80 M2.
Opgaaf met prijs en waar gelegen (in ALKMAAR)
onder lett. K 159, aan het bureau van dit blad.
kenteeken links een struikboom, op «ie
reeliterlioorn brandmerk no. 4.
Terugbezorging tegen belooniug bij den
eigenaar den beer G. GROOT, Blokkerweg,
Zuid- en Noord-Schermer.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
zij die na afloop der zomervacantie hunne kinderen
de Burgerschool of de Meisjesschool wenscBen
te doen bezoeken, daarvan aangifte moeten doen vóór
15 Juli e.k. bij de hoofden dezer scholen, onder
overlegging van het geboorte- en inentingsbewijs van
het betrokken kind.
De kinderen moeten den leeftijd van zes jaren heb
ben bereikt. Kinderen, die binnen de eerstvolgende
zes maanden na het tijdstip der toelating, dien leeftijd
zullen hebben bereikt, kunnen, onder goedkeuring van
Burgemeester en Wethoudeis, op de genoemde scholen
worden toegelaten.
De gelegenheid tot aangifte voor de Meisjesschool
bestaat aan de woning van het hoofd dier school aan
de Oudegracht No. 168 op Maandag en Donderdag, van
half een tot half twee uur en voor de Burgerschool
aan het schoolgebouw in de Brillesteeg op Maandag,
Dinsdag en Donderdag van half één tot half twee uur.
Burgemeester en Wethouders noodigen belangheb
benden uit, hunne aanvragen niet tot het laatste oogen-
blik uit te stellen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATII, Secretaris.
tot mond gaan. Maar ik ik heb in levenden lijve in
het Sachsenwald voor onzen Bismarck gestaan!"
„U waart bij Bismarck!"
„Ja, m'n jonge vrienden ik, de oude Korten, heb
met Paschen zelf met den Rijkskanselier gesproken."
„Hij heeft mij leelijk geblameerd," klaagde het oude
moedertje.
„Dat kan ik niet gelooven, mijnheer Korten," ver
goelijkte Paul Wiskotten.
„Mijne trouwe celkameraad," onderrichtte de oude
dichter, weet niet of wil niet weten, dat de humor het
wezen van alle levenswijsheid is. Daarom hielden de
groote mannen van alle tijden in den omgang van den
humoristischen toon."
„Laat hij u eens vertellen, wat hij daar weer uitge
haald heeft."
„Ja, mijnheer Korten, hetgëen de vrouw wil, wil
God. Nu moet u biechten."
„Luistert dan, m'n jonge vrienden. Ik was met eene
deputatie schrijvers uit vele Duitsche steden in het
Sachsenwald. Tusschen de eiken komt de Vorst,
Duitschland's heerlijkste eik, te voorschijn. Een der
onzen hield een toespraak! De vorst beantwoordde die
vloeiend. En toen sprak hij gemoedelijk nu eens den
een en dan weer den ander aan, en ik bemerkte wel,
dat hij de grootheid der Duitsche dichterzielen op de
proef wilde stellen. Plotseling valt zijn blik op mij.
Bismarck's oogen, mijne heeren. En Bismarck's hand
lag in de mijne! Ja, in de mijne
„Maar daar kunt u toch trotsch op zijn, mevrouw
Korten."
„Laat hem eerst maar verder vertellen."
De grijze dichter lachte behaaglijk. „Wij hadden
het onderscheidingsteeken der schrijvers op de borst.
Een gouden ridder met gevelde lans. En de vorst tikt
op het versiersel op mijn jasopslag en vraagt: Wat
stelt dat voor? Excellentie, de edelste ridder, St.
George. Ja, zegt Bismarck en knipoogt, maar ik
zie den draak niet? En ik begrijp het en antwoord
prompt: Onze draken, excellentie, hebben we thuis ge
laten."
(Wordt vervolgdi,
