DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Pak me Mee.
No. 151
Honderd en twaalfde Jaargang.
1910
DONDERDAG
30 JUNI
„Maskerade-Nummer,"
WAARSCHUWING.
FEUILLETON.
Het nest van den sperwer.
IN N E N h A N J>.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
■O—
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
HOOGER BEROEP IN STRAFZAKEN.
ALRMAARS
OURANT
Met het eerst volgend num.
nier begint het nieuwe kwar
taal van den tweeden Jaargang,
van het Geïllustreed Weekblad
P. M. M., dat als premie bij
ons blad k 3 Cent verkrijg
baar wordt gesteld.
Nieuwe abonne's, die deze ao
tueele illustratie geregeld wen-
schen te ontvangen, ontvan
gen gratis, zoolang de voorraad strekt, bet zooeven
verschenen
bevattende niet minder dan 54 goed geslaagde illustra-
ties, in den handel 10 Cents kostende.
De ingezetenen dei; gemeente ALKMAAR worden
herinnerd aan art. 14 der Verordening houdende be
palingen omtrent het verdeelen der gemeente in wij
ken en het opmaken van volledige staten der bevolking
en barer huizing (Gemeenteblad No. 90 van 1898)
luidende
VAN ELKE VERHUIZING BINNEN DE GE
MEENTE \VOEDT BINNEN ACHT DAGEN
KENNIS GEGEVEN TER SECRETARIE VAN
DE GEMEENTE:
BIJ VERHUIZING VAN EEN GEZIN. DOOR
HET HOOFD VAN HET GEZIN;
BIJ VERHUIZING VAN AEZONDERLIJK LE
VENDE PERSONEN, DOOR HENZELVEN;
BIJ VERHUIZING VAN INWONENDE
DIENST- EN WERKBODEN, DOOR HENZEL
VEN;
BIJ VERHUIZING VAN PERSONEN NAAR
INSTELLINGEN, GESTICHTEN, INRICHTIN
GEN VAN WELKEN AARD OOK, IN WELKE
PERSONEN ONDER EENIG BESTUUR SAMEN
WONEN, DOOR DE BESTUURDERS DIER IN
STELLINGEN, GESTICHTEN OF INRICHTIN
GEN.
Verzuim van de bovenstaande kennisgeving wordt
gestraft.
ALKMAAR, 30 Juni.
Gelijk men weet is»sinds enkele jaren het z. g. n. hin
derlijk volgen in ons land verboden. Bij de wet van
11 April 1903 is er een nieuw artikel, 426 bis inge
voegd in het Wetboek van Strafrecht. Het bedoelde
artikel luidt: „Hij, die wederrechtelijk op den open
baren weg een ander in zijne vrijheid van beweging
belemmert of met een of meer anderen zich aan een
ander tegen diens uitdrukkelijk verklaarden wil blijft
opdringen of hem op hinderlijke wijze blijft volgen,
wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene
maand of geldboete van ten hoogste honderd gulden." -
Hit artikel-is ingelascht na de bekende stakingsda
gen van 1903. Het bedoelt ieder, die in stakingstijd
wilde blijven werken, te beschermen, door te zorgen,
EEN ROMANTISCH VERHAAL UIT
DEN TIJD VAN DE PURITEINEN DER
17de EEUW.
door
BARONES orozy,
Schrijfster van: De Roode Pimpernel, Ik zal ver
gelden, Een zoon van het Volk, etc.
1)
EERSTE DEEL.
HOOFDSTUK I.
HET HUIS VAN EEN LANDHEER UIT KENT.
Heer Loflied Busy, de Opper-keldermeester van het
kasteel, vouwde de handen over zijne corpulentie, voor
hij zeide:
„Ik moet er u opmerkzaam op maken, dat het een
droevig téeken des tijcis is, dat een Engelsch land
heer gelegenheid geeft voor wat slecht is I"
„Slecht? mijnheer Loflied, maar noemt u het ver
keerd, dat men zich een uurtje in de kegelbaan ver
maakt?"
„Wis en zeker! Ja, doemwaardig is het, wanneer
men zijn zondig lichaam inspant voor eene oefening-
die niet strekt ter verheerlijking van het Opperwezen
ot tot heiliging onzer onsterfelijke zielen!"
Hij die zoo zalvend streng oordeelde, en intusschen
aldoor keek naar de knappe deern, die voor hem stond,
was een man boven den middelharen leeftijd, maar
die sterk verdacht werd zijn jonge jaren allerminst
gewijd te hebben aan de heiliging- van zijn eigen ziel.
Ook getuigde zijn dikbuikigheid dat hij gansch niet
afkeerig- was van lekker eten en drinken. Ook was
er aan zijn gedurig knipoogen te zien, dat hij, al zede-
prekende, zich te goed deed1 aan het snoeperig gezicht-
dat hem het leven niet onaangenaam werd1 gemaakt
door stakers.
Het „posten" zou worden belemmerd, of liever de
vrijheidsbelemmering, welke hiervan het gevolg is. De
maatregel is genomen ten bate van werkgevers en
werknemers, om deze te beschermen tegen stakende
werklieden. Het is echter mogelijk, dat zij weldra ook
in toepassing zal moeten worden gebracht ter bescher
ming van werkgevers tegen werkgevers. In Amerika
althans doet zich thans reeds een dergelijk geval voor.
Het Berliner Tageblatt geeft daarvan het volgende
verhaal onder het opschrift „de vervolgde millionair."
De Hudsonstad, zoo lezen we, beleeft op het. oogen-
blik het zeldzame schouwspel, dat een Engelsche mil-
lionnair voortdurend, waarheen hij zich ook moge be
geven, door 6 detectives achtervolgd wordt. Deze men-
schelijke speurhonden vormen geen lijfwacht om den
millionair te bewaken en te beschermen. Integendeel,
zij zijn door de tegenstanders van den rijken man ge
huurd, om dezen op schredl en tred! te vervolgen. Het
moet een interessante persoonlijkheid zijn, aan wien
door zijn concurrenten zooveel aandacht wordt ge
schonken. Fin inderdaad: sir Weetman Pearson, de
bouwer van den eersten tunnel onder de Theems, van
de 4 tunnels onder den Hudson, van den spoorwegdoor
de landengte van Tehuantepee en de groote haven van
Dover is ver buiten Engeland bekendi en behoort tot
de 7 beroemde Engelsehen, die onlangs door koning
George V in den adelstand verheven zijn.
Lord Pearson bezit ook in Mexico groote petroleum-
velden, die geëxploiteerd worden door de firma S.
Pearson en Co. te Londen, waarvan Sir Weetman het
hoofd is, en die reeds jaren lang1 een verwoeden con
currentiestrijd voeren met de Mexicaansehe dochter
maatschappij der Standard Oil Trust de Adelaar-Pt-
troleum-Maatschappij.
De concurrentie moet beide groote maatschappijen
reeds elk een verlies van vier millioen dollars hebben
opgeleverd. Men kan zich dus voorstellen, dat de pe-
troleumtrust vair Rockefeller op lord Pearson niet
goed te spreken is. Sinds 14 Juni toeft de Engelsche
concurrent van den olietrust in het St. Regis-hotel te
Nieuw-York. Nauwelijks was hij er afgestapt, of hij
werd' reeds door de zes detectives bewaakt. Twee van
hen gingen op den stoep van het aangrenzende per
ceel van Harriman staan, twee stelden zich tegenover
het hotel in de Vijfde Avenue op, en de beide anderen
namen in een auto plaats. Zoodra lord Pearson het
hotel verlaat en zich naar het bankkwartier wil be
geven, geeft de leider van het zestal, die zich door een
vuurroode das onderscheidt, een teeken, en de auto
gaat de vervolging beginnen. De man met de roode
das haalt een aanteekenboekje uit zijn zak, noteert
uur en minuut van vertrek of aankomst van den ge
vaarlijken petroleum-concurrent en ijlt dan naar de
telefoon om de Oiltrust over de beweging-en van zijn
vijand te berichten.
Den detectiven ontgaat niet het minste, zelfs de
gasten, die bij hem komen ontbijten of middagmalen,
je en de mollige figuur van het jonge meisje.
De vermaning van den vromen keldermeester maak
te echter weinig indruk op de deern, want zij zag naar
hem met een spotachtigen en minachtigen blik, ter
wijl zij de schouders ophaalde en op gemeenzamen
toon vroeg:
„Ilcbt ge al van het- lekkers geproefd dat voor de
partij van vandaag klaargemaakt is?"
„Het is zondig, meisje, om een uitverkorene toe te
spreken alsof hij een gewoon wereldling was
antwoordde hij scherp. „In vertrouwen wil ik u
echter zeggen, dat ik mij, van dat ik opstond af, ver
genoegd heb met een enkelen teug bronwater. De
huishoudster, mevrouw de Chavasse, heeft van morgen
zelf de hangop klaargemaakt en in den kelder wegge
sloten, zoodat niemand er bij kon. Een oogenblik ge
leden kwam zij me heel snibbig- zeggen, dat er van die
verfrisschende lekkernij voor bijna de helft verdwenen
was. Ik geloof, dat ik zal moeten uitzien naar een
minder wantrouwende omgeving, waar ik mij rustig
kan wijden aan mijne, geestelijke zorgen."
Nnuwlijks had] de heer Loflied uitgesproken, of hij
wendde zich haastig om en trok een gezicht, zóó
effen en strak, alsof het van knipoogjes niets af wist.
Hij keek in de richting- waar hij een droog lachje had
meende te hooren. Maar wat hij zag, moest hem vol
komen geruststellen, want er was geen zweem van
spotternij waartenemen bij den jongen, die lepels en
kroezen op tafel had gebracht, en nu bezig was
misschien met wat al te veel betoon van bedrijvig
heid een gebeeldhouwden stoel op te wrijven, voor
welk werk hij zich genoegzaam voorover boog om
zijn roode kleur te verklaren.
Hij had lang, sluik neerhangend haar, een smal ge
zicht, en was gekleed evenals zijn haas, de opper-
keldermeester, in een zwart-purperen wambuis en
dito korte broek. Die kleeren waren blijkbaar te ver
sleten om nog gedragen te worden. Want de bruine
tressen en knoopen, waarmede ze oorspronkelijk ver
sierd waren, schitterden nu door hunne afwezigheid,
en waar ze nog ten deele aanwezig waren, zag men
er alleen nog de treurige overblijfselen van.
worden opgeteekend, en eiken avond zendt de man met
de roode das een lang in geheimschrift opg-esteld te
legram naar Mexiko.
Deze vervolging en bewaking van lord Pa^rson door
den Standard Oiltrust vormt een der dramatische
momenten in den reusachtigen strijd om de opperheer
schappij in de petroleumproducten van Mexiko. Men
ziet, dat de maatschappij vaii Rockefeller in dezen tot
het uiterste gedreven oorlog geen middel ongebruikt
laat om haar monopolie te behouden. Daar de Oil
trust zijn concurrent in Mexkio niet kan benaderen
wil hij hem in de Yereenigde Staten van elke finan-
ciëele hulp afsnijden. Hij bedreigt ieder bankier met
den ondergang, wien het mocht invallen met Pea'rson
zaken te doen.
Terwijl de bewaking van Pearson door de detecti
ves van den Oiltrust te Nieuw-York het onderwerp
van den dag vormt, bekommert de Engelsche Petro-
leummagnaat zich niet 't minst om de mannen, die hem
steeds op de hielen zitten. Binnen weinige dagen
stoomt hij naar Engeland terug en men gelooft dat dé
Oiltrust hem. zijn speurhonden ook over den Oceaan
zal nazenden."
Dat dit volgen op den duur onhoudbaar wordt, laat
zich echter wel begrijpen.
Intusschen de Engelsche wet veroorlooft niet
wat in Amerika blijkbaar wel toegestaan is. In het
eilandenrijk bestaat een dergelijke bepaling- als in ons
artikel 426bis is neergelegd. Daar is uitdrukkelijk
strafbaar gesteld iemand- in zijn vrijheid te belemme
ren, door wacht te houden bij den ingang van zijn wo
ning of door hem in groepen van twee of meer per
sonen op straat of op den weg te achtervolgen. Een
proces zou dus het gevolg kunnen zijn van het optre
den der Amerikaansche millionairs, die eventueel ver
oordeeld worden volgens een artikel, dat, naar den
geest, eigenlijk niet op een dergelijk geval slaat. En
wie wéét wat er, al hebben wij dan ook niet zooveel
millionnairs en geen petroleumbronnen, in ons land
geschiedt bij het steeds feller worden van den concur
rentiestrijd.
IIOLLANDSCH-BELGISCHE CONFERENTIE.
De Belgische sectie van de Nederlandseh-Belgische
commissie bood' in het Theatre de la Monnaie een ga
lavoorstelling aan de Nederlandsche sectie aan. Men
speelde de opera Orpheus. De zaal bood een schitte
rend schouwspel aan.
ZONDAGSRUST BIJ DE SPOORWEGEN.
In een adres aan de Tweede Kamer deelt het be
stuur van den Protestantsch-Christelijken Bond van
Spoor- en 1 rampersoneel mede het rapport eener uit
leden van den Bond benoemde commissie, welke opge
dragen was een onderzoek in te stellen omtrent de
Zondagsrust bij de spoorwegen.
De volgende punten worden genoemd, welke tot ver
betering der toestanden zouden kunnen leiden:
le het personeel dat niet dringend benoodig-d is
worde op Zondag- vrij gegeven;
De platte kraag,en mouwomslagen, die de donkere
kleur van buis en broek moesten opsieren, waren van
het grofste linnen, allesbehalve schoon en niet in het
minst gesteven. Zijn bruine sajetten kniekousen had
den menig gat, waardoor zijn bloote beenen te zien
waren. De ruw gelooide schoenen droegen nog- de
restanten van wat hakken waren geweest, maar dooi
de punten piepten de teenen.
Zelfs in die dagen van primitieven eenvoud en so
bere ldeedij, zouden è.u de heer Opperkeldermeester
Busy van het slot Acol in liet graafschap Kent, èn
zijn knecht Courage Toogood in het oog gevallen zijn
door de schunnigheid der liverei, die zij droegen.
Het was ongeveer drie uur in den namiddag. Bui
ten belichtte een heerlijke Juli-zon, met schitterenden
gloed, een in ouden stijl aangelegden tuin met lage
iepen heggen, met fantastische afbeeldingen van vo
gels en koppen van herten en stieren, met perken vol
laat bloeiende rozen, warrende struiken margarieten,
zilverblad, stijve begonia's en veelkleurige leeuwen
bekjes.
Door het open venster drong het geluid van hout
tegen hout slaande, van verdrietige uitroepen en
vreugde-kreten bij 't eindigen van een kegel-wedstrijd,
en daar tusschen-door een gelach, klinkend als een
kabbelend water, een echt meisjes-geluid, zuiver als
de frissclie lucht, helder als de laatste tonen van den
koekoek, wanneer hij zijn afscheidsgroet aan den zo
mer laat hooren.
Telkens als de vroolijke stemmen weerklonken tegen
de eiken zoldering van de eetzaal, trok de heer Loflied
Busy zijn dikke lippen minachtend op, terwijl de jonge
sluikharige knecht, als hij gedurfd had, zeker naar het
venster gegaan zou zijn, om zoo ver mogelijk uit het
raam leunend, de kegelpartij linksaf in het oog te
krijgen èn het lichtkleurig- japonnetje, dat hem bijzon
der aantrok.
Maar hij durfde niet. Het was hem alsof de vrome
man in zijn hart las wat hij dacht en hem daarom ver
ontwaardigd aankeek. Hij hield met borstelen en wrij
ven op, en zeide, de oogen als ten hemel opslaande, op
vleienden toon:
2e alle niet noodzakelijke arbeid worde op dien
dag nagelaten;
3e de treinenloop worde beperkt, opdat zoo weinig-
personeel als mogelijk in dienst worde gehouden;
4e het ujtgeven van. kaarten tegen verminderd ta
rief op Zondag worde nagelaten;
5e er worde door tel staten vastgesteld welke trei
nen op Zondag- overbodig blijken;
6e de stations worden er met nadruk op gewezen,
dat er zoo weinig personeel als mogelijk, voor den
dienst op Zondag worde gebezigd;
7e in geen geval worde opnieuw overgegaan tot het
weer inleggen van goedkoope- of pleiziertreinen op
Zondag
8e het personeel, dat niet direct bij den treinen
loop betrokken is, worde op Zaterdagmiddag vrij ge
geven, opdat reizen voor eventueel familiebezoek of-
ontspanning plaatSkkan vinden op dien middag;
9e voor het personeel, dat wel direct bij den trei
nenloop betrokken is, worde het uur van eindigen van
den dienst op den Zaterdag, voorafgaande aan hun
vrijen Zondag, zoodanig bepaald, dat reizen dan nog
mogelijk blijft.
Bij de Tweede Kamer is thans ingediend door de
leden mr. Van Hamel en mr. Limburg het reeds bij da
behandeling der ontwerpen-administratieve recht
spraak (klein) door den eerstgenoemde aangekondigd
voorstel van wet tot gedeeltelijke afschaffing- van het
hooger beroep van het openbaar ministerie bij de
rechtbanken. De officier van justitie zal, volgens dit
voorstel, geen hooger beroep kunnen instellen tegen
vonnissen, waarbij de beklaagde is vrijgesproken op
grond' dat zijn schuld niet is bewezen; tegen vonnissen,
waarbij de beklaagde van alle rechtsvervolging wordt
ontslagenen tegen vonnissen, waarbij de beklaagde
is schuldig verklaard.
O e in e n g d BT i e u w s.
EEN NIEUWE SCHEUR IN DE BEURS.
Bleef het beursgebouw te Amsterdam na dé repara
ties en versterkingen zich in goede conditie bevinden,
gisteren bleek dat deze vreugde maar van korten duur
geweest is.
In den zijgevel aan de Beursstraat is een nieuwe
scheur gekomen, die bewijst dat de werking van het
gebouw, ondanks alle voorzieningen, nog niet tot staan
gekomen is. De scheur, thans nog smal, loopt van een
der bovenkozijnen tot de lijst en gaat nog wel dwars
door de nieuwe steenen heen, die hier ter „opruiming"
van een vroegere scheur destijds zijn ingemetseld.
MOORD OF ZELFMOORD?
Gistermorgen, omstreeks half tien," werd in har#
woning, in de Oudaenstraat, te Rotterdam, een vrouw,
8i. S. genaamd, badende in haar bloed gevonden. Zij
had een diepe snijwonde aan den hals en aan den
pols. In de kamer bevond zich ook haar zesjarig doeh-
tertje, dat een gulden in de eene hand en een groot
mes in de andere hand had.
Aanvankelijk ging het gerucht, dat het kindi de
gulden had gekregen, om haar moeder die verwonding-
toe te brengen. ermoed wordt echter, dat de vrouw
zelfmoord pleegde, waarvoor als beweegredenen opge
geven worden, dat zij om zekere redenen de thuiskomst
van haar man, die zeevarende is, niet durfde af te
wachten.
De zwaar gewonde vrouw werd naar het ziekenhuis
overgebracht, doch bleek bij aankomst reeds overleden.
De politie doet onderzoek.
„Genadige goedheid! Meester, wat kan u toch mooi
zeggen wat den mensch al of niet betaamt!"
„Ga voort met je werk, Courage!" gebood Lof
lied Busy scherp, „en bemoei je niet met iets waar
je geen verstand van heb!"
„Ik ben kla'ar met mijn. werk, meester."
„Breng- dan de pasteien voor den maaltijd op! Het
vulsel moet gereed zijn!' was het' bevelend ant
woord van den keldermeester, die zijn oog over de ta
fel liet gaan, waarop alleen nog maar de vruchten -
kersen, frambozen en kruisbessen stonden, rondom een
flinke schaal hangop, die door mevrouw de Chavassa
was klaargemaakt.
„Zeker, het vulsel moet nu gereed ziju!" viel
Charity in, misschien wel om de aandacht van. den
heer Busy af te leiden van den jongen, die valsch kij
kende de kamer verliet. „Terecht heeft u opge
merkt vervolgde zij „de betrekking die gij hier
hebt, is er g-een die iemand past zoo als. u!"
Van onder hare fraaie wimpers wierp zij hem een
liefelijkeu blik toe, wat den heiligen man deed ontroe
ren.
Met haar kleine handjes schikte nu Charity de
vruchten, die op tafel stonden. Ze zette een kruisbes
terecht, die dreigde te vallen, en bouwde de beziën op
in pyramidalen vorm.
Terwijl zij met hare oogen schijnbaar de beweging
barer handen volgde, hield zij echter de blikken, die
de heer Loflied op haar sloeg, aldoor in het oog. Zij
wist dat ze, wat de Puriteinen ook mochten preeken,
or dien middag verleidelijk uitzag. Ofschoon haar
japon zóó afgedragen was als de broek van Courage,
was die juist kort genoeg om haar fijne enkels en
mooie voetjes goed te doen uitkomen, en dat ondanks
de dikke kousen en versleten schoenen.
Haar halsdoek was keurig geplooid, sneeuwwit, en
zacht gesteven. De lubben, zonder spatje of vlek, wa
ren opgeslagen tot boven de mollig- blanke ai-men.
Alles wel bezien, kon Charity hoogst tevreden zijn
over haar voorkomen.
(Wordt vervolgd!
