DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 184
Honderd en twaalfde Jaargang,
1910.
MAANDA
o—
8 AUGUSTUS
Drankwet.
Uit Hof- en Hoofdstad.
FEUILLETON.
Het nest van den sperwer.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COS TER ZOON, Voordam C 9.
COURANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat bij hun
College is ingekomen een verzoekschrift van J. K
AARDEMA, aldaar, om verlof tot den verkoop van
alcoholhoudenden anderen dan sterken drank in het
perceel Stationsweg, E 104.
Binnen twee weken na deze bekendmaking kunnen
tegen het verleenen van het verlof schriftelijk bezwaren
worden ingediend.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter,
DONATH, Secretaris,
Alkmaar, 6 Augustus 1010.
ALKMAAR, 8 Augustus,
Spanje stond deze week op het politiek tooneel weer
op den voorgrond. Het conflict tusschen het rijk van
koning Alfonso en het Vatikaan is wel de belangrijk
ste politieke kwestie van? het oogen'blik. Over het con
flict zelf heeft men intusschen weinig gehoord: zoo
wel te Rome als te Madrid' wordt thans uiterst voofr
zichtig opgetreden. Officiëel heeft Spanje nog niet
met het Vatikaan gebroken wel is de gezant te-
fuggeroepen, maar de secretaris neemt de zaken waar.
tf'i'Wjjl llel yermoedpn, dat 4© pauselijke nuntius Ma
drid zou verlaten' niet bevestigd! is.
Tn het land zelf schijnt men ook tot voorzichtigheid
geneigd. In den aanvang der week kwamen er yobrt-
durend berichten, welke weinig goeds voorspelden
er werden pro- en contra-betoogingen te San Sebasti-
aap aangekondigd, waarbij het naar alle waarschijn
lijkheid tot ernstige botsingen zou komen. De regee-l
ring verbood echter do clericale manifestatie, de lei
ders zwichtten voor hot verbod, en verband' hiermeJ
de gal pok wpl de andere demonstratie achterwege ge
bleven zijp. Op het oogenWik, waarop wij dit schrijven,
hebben ons tenminste geen berichten bereikt- over on
geregeldheden op den Zondag. Er is dus reden om
te hopen, dat de opgewondenheid' nu weldra geheel be
daard zal zijn.
Over de kwestie zelf liet de 80-jarige oud-minister
president Lopez Dominquez zich deze week aldus uit
„Ik ben wel oud, zoo zeide hij, ik ben ziek en heb
weinig invlopd in dp politjek, maar ik ben democraat
gebleven en wil als senator Canalejas steunen. Zijn
werk is moeilijk maar noodzakelijk. Het komt me
voor dat Canalejas op bewonderenswaardige wijze de
zaken leidt en ik kan er mij slechts over verheugen.
Ik kan geen meening uiten over den einduitslag
van den strijd dien Canalejas met zoo prijzenswaardL
gen ijver heeft ondernomen, orr^d^t ik me vruchtelooze
pogingen van anderen in die richting herinner en ik
vrees voor een nieuwe teleurstelling als ik thans al
te hoopvol ben. De vijandep. yap Oapalejas zeggen dat
liij te veel spreekt en zich te veel inlaat met de verte
genwoordigers der pers. Ik ben niet yan dip mepping.
De minister-president wj] dat jpdereep, zoowel in
Bpanje als daarbpiten, weten welke zijn plannen en
denkbeelden zijn. Hij wil open kaart spelen en hij
heeft gelijk. Als bij slaagt, dan zal hij Spapje pep
onmetelijk grooten dienst bewezen hebben."
De vergelijking met Frankrijk, welke gemaakt wordt
is ten opzichte van Spanje niet. juist. Het geldt hier
niet het werk van menschen als Viviani, die immers
zeide dat hij de lichten des hemels wilde uitdooven,
maar, gelijk in een Katholiek blad' werd' betoogd een
nationaal probleem, waarvan de onafhankelijkheid van
het burgerlijk gezag afhangt.
lurkije, dat juist klaar was met den opstand in
Albanië kan opnieuw een. groote militaire expeditie
beginnen en wel tegen de Droezen en Arabieren van
den Libanon, daar er in het geheele 11aurah-gebied
oproer is. Er zijn reeds een drietal dorpen in de na
bijheid van Damaskus uitgemoord' en de opstandelin
gen zullen het hierbij wel niet laten.
Turkije zal zich vele offers moeten getroosten, om
de oproerige stammen weer tot de orde te roepen. Het
rijk van den sultan is niet bijster voorspoedig na den
ommekeer
Ook in Perzië gaat het het nieuwe 'bewind niet naar
den zin. De regeeying wil de bevolking geheel en
al ontwapenen en stoot hierbij op geduchten tegen-
stapd. Reeds is het te Teheran tot een bloedig' ge
vecht gekomen, de staat van beleg is er afgekondigd,
het parlementsgebouw is omsingeld' en er werd zelfs
snelvuurgeschut gebruikt, zoodat er dooden en gewon
den vielpp.
Terwijl er in Azië dus zoo'n beetje geoorloogd wercl,
hield men zich in Europa bezig met den vrede. Te
Stockholm is namelijk het internationale vredescon
gres gehouden. Over het geheel bleek er voor de vre-
1 des-vrienden reden tot tevredenheid te zijn, maar de
houding van Rusland tegen Finland eu het optreden
yan Frankrijk in Marokko keurden de heeren af.
Kejzei' Wilhelm is van de reis terug en dadelijk beeft
hij te Swineinünde den rijkskanselier von Bethmann
Hollwdg ontvangen en den nieuwen minister van bui
tenlandsche zaken. Wat de rijkskanselier betreft, zijn
positie werd niet onaardig aangegeven in een Duitscl
spotblad. De heer Bethmann lïollweg is op bezoek bij
een waarzegster en houdt haar de geopende hand yopy
met de vraag: „Kan IT mij misschien ook zeggen, hoe
ik ip den herfst regeeren zal?"
België verloor deze week twee ministers. De heeren
Delbeke (openbare werken) en) Des, Camps- David
(kunsten en wetenschappen) hebben hun ontslag geno
men, naar verluidt om persoonlijke redenen. Het heet
echter, dat er jets anders in het spel is; er wordt ge
sproken over oneenigheid tusschen de ministers Onder
ling, maar ook over een gescjpj nud den koning, die
minder royaal me^t zijn, waar het het uitvoeren
van openbare werken Betreft, dan zijn voprgapgey.
Aan het einde der week kwf\m jret bericht dat half
September koning. Albert en zijn gemalin ons land
zullen bezoeken. Te oordeelen naar hetgeen er tot
dusverre van het koninklijk echtpaar b^epd geworden
is, mag men v-erwacht-en, daj. z(j als gaarne geziene
gasten zullen woy.fep ontvangen. i
EEN ROMANTISCH VERHAAL UIT
DEN TIJD VAN DE PURITEINEN DER
17de EEUW.
door
BARONES ORCZY,
Schrijfster van: De Roode Pimpernel, Ik zal ver
gelden, Een zoon van het Volk, etc.
34)
HOOFDSTUK XVIII.
DE VALSTRIK,
Richard Lambert had, dank zij zijne hooghartigheid,
de hand vol goudstukken afgewezen, hem door Sir
Marmaduke aangeboden. j
„Ik dank U, Sir", zeide hij in allen eenvoud', „ik be- 1
zit nog genoeg om zelf de kosten te kunnen dragen
van mijne onvermijdelijke toegeeflijkheid. Ik heb ge
noeg geld, dat mijn eigendom is." I
Uit een zak van zijn kamizool kreeg hij een leeren
taschj'e, dat enkele goudstukken bevatte, zijn gan-
eche bezitting, die voor hem, zoo als ook voor zijn
roer, door zijn grootmoeder waren nagelaten,. vol
gens het zeggen van zijn pleegmoeder, Vrouw Lam-
^!frinfan\i'kb droeg. Sedert deze laatste hem
z I, erhieel ter hand had gesteld, had' hij het taschje
altijd bunch gedragen. Het waren vijf wichtige
goudstukken, benevens wat zilvergeld, dat Sir Mar
maduke hem bij wijlen als loon had gegeven
Inwendig verweet hij zich zijne zwakheid, toen hij
tranen voelde opkomen bij de gedachte dat al wat hij
op de wereld bezat, waarschijnlijk door hem bij het spel
verloren zou worden. p
Met vasten tred ging hij echter naar de speeltafel
an een boerenjongen was er niets meer aan hem te
zien: integendeel, zijn gang, zijn houding, waren zoo
opmerkelijk welgemanierd, dat vele der aanwezige
vrouwen met, welgevalligen blik hem volgden, toen hij
zich aan de; groene taf-el zette.
„Wil een van de Heeren mij zeggen, hoe men „Pri-
mei'o eigenlijk speelt?" vroeg hij met grooten een
voud.
Opmerkelijk was' het, dat niemand der aanwezigen
minachtend op hem neerzag; te meer-, omdat in die
revolutionnaire tijden dp koningsgezinde adel, trotsch
op rang en stand, neerzag op dengene die zijn minder
heid verried door blik of gebaar.
1 oen echter Lambert, na pijnlijke oogenblikken yap
aai'zeling, met merkwaardige beleefdheid aan den
drang van Mevrouw Endicott had toegegeven en de
opene plaats aan de speeltafel had ingenomen, voelde
een ieder in hem zijns gelijke en betwijfelde niemand
zijn recht om op voet van gelijkheid tegen Lord Yrah
terton of Sir Michael Isherwood te spreken.
Opmerkelijk was ook wat op dat oogenblik in hetii
zelf omging. Natuurlijk keurde'hij niet goed, wat hij
deed. Opgevoed' in Puriteinschen geest, en dat ten
platte lande, kon hij geen vrede hebben met de ge
dachte, geld in ontvang te nemen, waarvoor hij niet
had gearbeid, noch hem van rechtswege toekwam.
Hij wist misschien ongemotiveerd, toch vrij stel-
bg dat het hazardspel een ongeoorloofd tijdverdrijf
was, en dat hij door de opene plaats aan deze tafel in
te nemen, de landswetten overtrad.
lot zijne verontschuldiging moeten wij echter in 't
oog houden, dat hij zich in allen ernst verplicht achtte
te doen wat Sir Marmaduke, in wiens dienst hij was,
«wilde dat hij zou doen, èn dat de: dankbaarheid voor
zijne opvoeding hem te meer dreef tot het- Kern red
den uit de ongelegenheid, waarvan deze gesproken
had.
Vooral deze redenen bewogen hem, om nu datgene
te doen, wat niet strookte met zijn aard' en principes.
Nog dit eigenaardige wat men meer aantreft bij
eenzaam opgevoede en1 in zichzelf gekeerde personen
kenmerkte Richard Lambert: nooit- zou hij iéts
doen, hetzij het hem aantrok of niet, of hij deed' het
met alle mogelijke zorg; en zoo trouw hij zijn onbe-
Aan den Haagsehen brief van de Prov. Geld. en
Nijin. Ct. ontleenen we het volgende. Het gaat over
een tram-conducteur, di.e een leuk staaltje van z'n on
dervinding- verhaalde. „Verleden week," vertelde de
conducteur, „komt me daar zoo'u lord op m'n wagen,
zooals je d'er nu zoo'n massa ontmoet en die nog
niet eens d'er mond behoeven open te doen om te la
ten weten, waar ze vandaan komen. Trouwens te-
woord-staan kunnen we ze toch niet. Dat weten ze
dan ook wel en ze zijn al blij als je ze, zij 't dan nog
zoo gebrekkig, toch nog een beetje op weg kan helpen
of op hun bestemming kan brengen. Maar dat heer
schap ratelde maar door. Meer dan me lief wasEn
of ik hem nu al trachtte duidelijk te maken, dat bleef
maar doorloopen als eeu goot bij -een regenbui. „Ja
kiets-maar-raak" was- op z'n zuiver-Hollands m'n eer
lijke verzuchting, die ongedacht het effect had dat
onze Engelschman stop zette. Naar mijn meening en
van hen die met hem op 't achterbalcon van m'n wa
gen waren, natuurlijk een geheel-en-al toevallig' resul
taat. Toch niet Bij de eerste halte werd me beduid
dat onze lord d'er uit wilde. Maar voor hij afstapte
wilde hij me op z'n plat-Amsterdamseh nog wel een
groet brengen. „Jij kan ook verrekken," was 't ant
woord van onzen pseudo-Engelschman, die nog niet
eens zooveel zelfbeheersehing had, om z'n figuur te
redden en' z'n rol tot 't laatste goed' te spelen." Zooals
k boorde wandelt, er hier vooral in dei zomermaanden
meer van die pseudo-deftigheid rond, de dames
t hoofd omwoeld met auto-voiles en de heeren „bra
nie" met liehte-strandcostumes. En de „men," die 't
badplaats-leven kent, beweert, dat dit slag gasten 't
bederf is voor 't seizoen en de groote badplaats-figu
ren van Scheveningen verwijderd doet blijven. Al
werd mij deze ineening meer verkondigd, 'k ben te
weinig- „badgast" om de juistheid te kunnen beoordee-
len. Dat de vreemde gasten ons wel eens met iets
voorgaan, waaraan „de stad" zich voor geen geld zou
wagen, trof me nog- gisterenavond. Ge moet dan we-
ten..dat er om 't half uur van de Plaats een omnibus
afrijdt, die Jan-en-Alleman voor 5 centen naar iSelie-
vtningen brengt. En dat de uitstekende exploitatie
van „de electriek' er nog niet- in slaagde om alles buit
te maken, bewijst hot feit- dat er nu in de vacantie-da-
gen meer dan eens file wordt gemaakt om een plaatsj'e
te yeroYWeu, Waarvandaan die voorliefde voor dat
ouderwetsche ding? Vanwege de goedkoopte? 't Laat
ste zal 't wel in hoofdzaak wezen. Maar dat groepje
deftige vreemdelingen behoeft er toch geen geldkwes
tie van te maken. Voor hen was 't ongetwijfeld de
goede smaak die beslissend was. en hen aan dat mooie
zitje op de imperiaal de voorkeur deed geven boven
de bliksemsnelheid waarmede de tram hen naar de
badplaats zon doen vliegen, zonder dat ze maar voor
©en Jiunderdste van don weg zouden feviïiuen genieten."
Natuurlijk, ^ajejus de Haagsche correspondent van
net. N. y. h. Noorden, hebt u dat nieuwmodisch klee
ciingstuk, de nauwe damesrok, dat veel gelijkt op een
broekspijp, waarin twee beenen zijn gestopt, reeds ge
ZIfu:. aa* sfaa! ?Pö'n rok niet, maar de mode
schrijft het dyagen yan zoo'n kleedingstuk nu eenmaal
\oor, ep daarmede is het uit. Maar, waar ik het nu
over hebben wilde, is over de voorgeschiedenis dezer
mode. Waaraan hebben die gekke, nauwe rokken hun
ontstaan aan te danken? Indien ik een dergelijk klee
dingstuk mogsf dyagen, zou ik dat wel willen weten.
Welnu, dat zit zóó; In den laatsten tijd doen de da-
auidend werk als secretarial had gedaan, zoo eerlijk en
omzichtig zou hij nu 4e taak vervullen, die hij ter
wille van Sir Marmaduke had' aanvaard.
Hij luisterde, dan ook aandachtig naar de explica
ties, die Endicott hem „sotto voce" gaf.
Segrave had intusschen de plaats van Endicott in
genomen. Al zijn geld lag opgestapeld voor hem, on
geveer drie duizend gulden, want zijn veine had hem
tot nog toe niet verlaten, ofschoon hij er toch nog
niet in geslaagd was, zooveel bijeen te: krijgen als noo
dig; was om het deficit in de kantoor-kas te dekken.
Hij schudde de kaarten, juist zooals Endicott gedaan
had.
„Kijk nu, welke kaart gij krijgt, jonkman", zeide
Endicott, die achter Lambert's stoel was blijven staan
en hem influisterde wat hij doen moest.
„Eeen mooie kaart, een waarop ge gerust veel kunt
zetten.... Neen! Neen! dat is niet noodig", haastte
hij zich te zeggen, den hand van Lambert terug trek
kende. die wat zilvergeld vooruit wilde schuiven. „Zoo
moet ge doen!"
En vóór Lambert er tegen op kon komen, had de
corpulente Endicott met zijn kaneelkleurige kamizool
e.u wijde kanten mouwopslagen, het leeren geldzakje
op tafel uitgestort.
ijf goudstukken had' Lambert daarmee op zijn
kaart. Segrave keerde de zijne om en riep:
„Ik verlies alleen aan de Koningin en wat daar bo
ven gaat!"
„Een twee!' vloekte Lord Walterton, te zwaar van
hand, om nog woedend op de tafel te kunnen slaan.
„Ileeft iemand' ooit van zijn leven zoo'n déveinc ge
zien
„Nu, en ik dan met mijn negen!" jammerde Sir
Michael, die bijna al zijn geld reeds verloren had.
„Geen enkele- mooie kaart krijg- ik van avond!!"
„Ik heb een Koning-!" zeide Lambert bedaard.
„Zooals ik u zeide, mijn waarde jonge vriend, liet
was een te mooie ka-art om er niet alles op te zetten!"
fluisterde Endicott vertrouwelijk. „En zie nu eens",
ging hij voort, toen Segrave Vijf goudstukken- uittel
de, „zie nu eens, hoe verstandig het was, om veel op
mes, vooral in 1 rankrijk, even druk als de mannen,
aan aviatiek of-te-wel vliegkunst. Daarbij bleken de
gewone wijde rokken erg lastig, omdat die, zoodra er
maar een klein beet'je wind stond, opwaaiden. De da
mes, die aan de aviatiek wilden doen, moesten dus ha
re rokken onder de knie vastbinden als zij in het vlieg
toestel plaats namen.
Dit was een zeer onaesthetisch gezicht voor de om-
standers, hinderlijk voor de eigenaressen en stond al-
i lesbehalve elegant. Waarom, zoo meende er één onder
t haar, de rok niet dadelijk op de vereischte nauwte ge-
i bracht? Dat- was veel eenvoudiger dan het gehaspel
met die bandjes en stond ook veel beter. Zoo gezegd,
zoo^ gedaan. Een zeer bekende „aviatricè" liet zich
zoo n „vliegrok" maken, die veel bekijks haddeze
nieuwe rokkencompositie kwam ter oore aan een der
groote dames-kleermakers te Parij's, waarvan het ge
volg- was, dat de japonn'en-artist dadelijk een rok com
poneerde, die aan alle gestelde eischen voldeed.
Zoo kwam deze allernieuwste mode in de wereld.
Ik behoef u natuurlijk niet te, zeggen, dat dezelfde
reksnit- onmiddellijk navolging vond) in kringen, waar
men met de vliegsport hoegenaamd niets heeft uit 'te
si aan. Aangezien thans „vliegen" voor dames de
„chicste sport" is, staat het zeer „deftig" als de klee
ding reeds aangeeft, dat de draagster ook aan „vlie
gen doet. Toen de automobielspor-t- éenige jaren ge
leden in zwang kwam, zag men hei zelfde soort ver
schijnsel op modegebied. Toen waren het volgens mijn
zegsvrouw de „sluiers." Nu hebben wij met de aviatiek
de nauwe rokken gekregen, waarbij.... opengewerkte
kanten kousen behooren, zoodat wanneer een dame,
die geheel volgens de laatste „mode" gekleed' is, een
rijtuig instapt of een hooge tram beklimt, waarbij' zij
den rok tot boven de knie moet optrekken, een gezicht
kan opleveren, dat wel een beetje met alle puritein-
sehe opvattingen spot.
Een gevolg van onze schrijf mania, alleen door den
spreekwellust dei wetgevers overtroffen, is de toene
mende vertraging, die alle openbare zaken ondervin
den zegt, d( residentie-medewerker van het, N. v. d.
Dag.
In de laatste dagen van Maart verwekte een micros
copische alg ontsteltenis onder de duinwaterverbyui-
kers.^ 't Water had eensklaps een groene kleur. Ge
lukkig dat de directeur der waterleiding" een practisch
man is en dadelijk door de dagbladen liet bekend ma
ken, dat er hoegenaamd geen reden voor ongerustheid
was. Want hoe lang zou de«officiëele weg zijn ge-
j woest
Op 2 en 3 April rapporteerde de directeur aan Burg.
en Weths., in een stuk van een paar bladzijden octa
vo. Den 27en.... Juni zeiden Burg. en Weths. aan
den Raad overlegging van dat. rapport toe. En den
31en Juli werd dit stuk in het Gemeenteblad eindelijk
afgedrukt: vier maanden na dato.
1 an dien gang van zaken maken behendige onder
nemers uit den aard der zaak gebruik, ten koste van
de openbare kas.
Een tiental dagen geleden verscheen het voorstel in
druk, om aan Sui en Houtmarkt een nieuw Stadhuis
te bouwen (overeenkomstig het bericht, dat v'oor en
kele maanden zooveel bombarie verwekte) en daartoe
de geheele huizenmassa achter die straatgedeelten te
onteigenen, wat de directeur der Gemeentewerken op
1.400.000 raamt; een m. i. uiterst bescheiden raming.
Vandaag wandelde ik er eens langs, om de plaats
op te nemen. En' wat zag ik? Dat reeds1 de eigenaar
van een der hoekhuizen aan het Spui een schutting-
voor zijn perceel heeft gezet, waarop Verbouwing' staat
te zettenDat is het geheim van het Primero-
spel.zet zoo goed als niets op lage kaarten* maar
veel op hooge. Maar ge zult het wel leeren
„Veel berekening is bij dit spel niet noodig", zeide
Lambert, de schouders ophalende.
„Ik heb jarery lang Primero gespeeld! volgens mijn
systeem....' zeide Lord Walterton, alsof hij de wijs
heid in pacht had, „maar van avond1. hik. kan
ik mijn systeem niet goed! laten werken. hik!"
Segrave gaf intusschen opnieuw rond. Lambert
speelde nu met minder agitatie. In zijn gedachte had
hij de vijf goudstukken van zijn grootmoeder reeds
afgezonderd, als.... niet meer te verliezen! Zonder
er iets voor te moeten doen, had' hij er nog1 vijf bij gve-
kregen, en hij vond, dat hij die gerust rhocht wagen.
Maar de wispelturige Vrouwe Fortuna scheen dien
avond hare zinnen op het kind van het land' te hebben
g-ezet, en het' in hare bijzondere -protectie te nemen.
Hij zette opnieuw en.... won. En zon'ging het .al
door. Hij kreeg er plezier in. Het snelwerkende ver
gif der opwinding begon bij hem te werken, hoewel hij
het uiterlijk niet verried.
Naarmate hij won, verloor Segrave meer en meer;
reeds was zijn opgestapelde goud aanmerkelijk ver
minderd, terwijl de koortsige kleine blos op zijne wan
gen in steeds scherper lijnen uitkwam, de schittering
zijner oog'en onnatuurlijker werd' en zijn handen bij
het rondgeven en uitbetalen steeds meer beefden.
„Op mijn woord," liet Sir Marmaduke, die uit
de verte naar den loop van het spel had gekeken, zich
l.ooren, „op mijn woord, Lambert, mij dunkt dat
gij aardig wat wint! Zeker, hebt ge er nu geen spijt
meer van, dat gij u hebt laten overhalen om mee te
doen
„Winnen is zeker aangenamer dan verliezen,"
antwoordde Lambert bedaard. „Maar het spel zelf
vind ik tamelijk onbeduidend."
•Ik betaal aan den Boer en de hoogere kaarten,"
klonk de holle, heesche stem van Segrave, die met zijn
brandende oogen zijn geduchten tegenstander wel had
willen wegkijken.
(Wordt vervolgd.)'
V
