DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 220] Honderd en twaaEde Jaargang. 1910 MAANDAG 19 SEPTEMBER. FEUILLETON. Het nest van den sperwer. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Qroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. DRANT. dRlAVl ZU die zicli met 1 October op dit blad abouneereuontvangen de tot dien datum verschijnende nummers franco en gratis. De Uitgever POSTKANTOOR TE ALKMAAR. f w.'".a" Lijst van de aan dit kantoor ter post bezorgde brie ven en briefkaarten, \yelke wegens onbekendheid van de geadresseerden niet zijn kunnen worden uitgereikt. Je fïelft c|el' rnaaiid .September 1910. Brieven. Mej. Postma, Amsterdam. P. Kramer, Koedijk. Claushuis en Schwerzel, Briefkaarten. Mevr. E. J. Waardenburg, Amsterdam. Mad. Frijstram, n Mej. S. Üriot, Schotlander, Kesterep. |1. Boom^tjAj Amgterdanp u i t e n 1 a n (j. J. Terluin, Recklinghausen. Dirk Groen, Lerwick. Fam. Breesnee, Bergen (Noorwegen). Alkmaar, 19 September. De af geloop? 11 week was in vele ppzichtpn uifuk ^aardig pu yoor ferschillpfidp landleir van gewicht- Wij denken natuurlijk het eerst aan ons eigen land, dat in zijn hoofdstad een zeer gewaardeerd' koninklijk bezoek ontving. De aanwezigheid van het Belgische koningspaar in Amsterdam mag worden opgevat als een bevestiging van de goede verstandhouding tus- schen België en Nederland. Men weet, dat tachtig jaar geleden dte scheiding van die beide verbonden rij ken heeft plaats gehad en dat in het eerste tijdperk, hetwelk op deze gebeurtenis volgde, die beide yolkprpq jepfdpni als lfwadc, naijverige bui'ep, die elkaar, bij wijze van spreken, het licht in die oogen niet gunden. Men is echter gaan inzien, dat men niet alleen aange namer, maar ook voordeeliger zou leven, indien men op voet van vriendschap kwam te staan. Men zou elkaar kunnen helpen ©n steunen, in den strijd om het bestaan en elkaar kunnen beschutten tegen de groote en gevaarlijke buren. Langzamerhand is men tot dit beter inzicht geraakt. De pers gaf haar voor lichting, personen yan invloed en aanzien steunden de pogingen, totdat het oogonhlik vyas gekomen om een Bplgiseh-Nederlandschte commissie in het leven te roepen, die de laatste sporen van wantrouwen zou trachtten weg te nemen en op den. grondslag van ver trouwen ?op streyen naar behartiging van gemeen schappelijke belangen. Is pen dergelijk samengaan tus sehen verschillende landpn tegenwoordig hoofdzakelijk gerichfc op militaire doeleinden, hier was dit, wegens België'» neutraliteit buitengesloten, moest men vooral op het gebied van den handel, het postwezen, het spoorwegverkeer e. d. aansluiting zoeken. De bijzonde re zorg, waarmede II. M. dte Koning-in het Belgische koningspaar heeft omringd -heeft zij niet zelf te voren bet paleis geïnspecteerd, de inrichting der sa lons geregeld? de omstandigheid dat koning Al- EEN ROMANTISCH VERHAAL UIT DEN TIJD VAN DE PURITEINEN DER 17de EEUW. door BARONES OROZY, Schrijfster van: De Roode Pimpernel, Ik zal ver gelden, Een zoon van het Volk, etc. Nu Editha hoorde, wile de doode was, moest zij het overig-e, ja! die geheeld waarheid radlen. Maar Editha's lot was te eng mtet hiet zijne verbomdiein, dan dat haar weten van de waarheid voor hem gevaarlijk kon zijn. Daarom was bet besef, dat zij h|et knellend1 geheim zou moptien bewaren, yoar hem .pen betrekkelijk genot. Het is onmogelijk die gevoelens te ontleden van een man, die gedoemd is, om machteloos toe te zien bij een voorval, wielks ontwikkeling over zijn lot, zijn le ven, een vreieselijke vergelding, ja, over een doodvon nis beslist. In zijn denkvermogen was hij niet ge krenkt; ook handtelde hij ni'et onbedacht en onbesuisd. De zucht naar zelfbehoud was bij htem niet verdoofd, integendeel, die werd aangevuurd door het besef, dat hij alleen zou te verantwoorden hebben wat aan den dag komen zou. Van at het moment, dat in den vermoorde, Adam gezien was, werd ook de moord vam uit eten ander oog punt beoordeeld. Aller gedachte was gewijzigd nu het. met meer den vreemdeling gold, maar den raadselach- tigen moord op een dorpsgenoot, ©en van kindsaf be kende en beminde. Toch bracht dat niet noodzakelijk dten 1111 nog onbekenden moordenaar in gevaar. Editha kendle hem, natuurlijk, maar ook anders nie mand. Wat echter Lady Sue) zou doen, nu dte ver moorde die kleeren aanhad van haar Prins, was moeie- iijk te raden. Daarom was Marmaduke met zijn gedachten aller- piee^t bij Editha, en alleen tier loops met Sue bezig. bert en zijn gemalin onze Koningin zoo spoedig be zochten, bewijzen, dat de Verhouding tussehen beide hoveft zeer vriendschappelijk is. En dte beide o-fficieel© redevoeringen, welke, in tegenstelling met de andteren, die iii het Npdlprlandsch werden gehouden, in het Fvausch zijn uitgesproken, geven den indruk, dat men wederzijds gaarne een vriendschappelijk verkeer be stejjdigd wil zien. In haar welkomstwoord uitte ko nipgin iUielmina de hoop, dat de herinnering aan het korte verblijf, den koning zal aanmoedigen het be zoek te herhalen. En in zijn antwoord verzekerde de koning dat voor deze eerste ontmoeting geen betere plaats had kunnen worden gekozen dan Amster dam. Beiden gewaagden ook van de vriendschappelij ke verhouding tus-schen de Belgische en Nederlaudsehe bevolking, spya|ten ovpr het nauwer aankiioopen van de banden van vriendschap eiy de kaping legde den na druk op „dte kostelijke verbindingen" der beide natiën. Hopep we, dat het g-ewenschte moge komen, dat de toe nadering tussehen de beide jeugdige sympathieke staatshoofden e,n tusschlen de beide aangrenzende vol keren, die elkaar zoo uitstekend aanvullen, §tpeds yol- komener worde4 fiat koning Albert ziclp ©venals trouwens zijn lief tallige gadie bemind weet t© maken, heeft men te Am sterdam kunnen zien, of uit dte couranten kunnen vernemen. Ook de officieel© redevoering legde daar van getuigenis af. Een koning, die ip £p|k pep red©' voering aan een galamapltijd over zijn onderdanen spreekt als over zijn „medleburgers" geeft blijk, een gelukkige opvatting van zijn positie te bezitten, en zijn woorden klinken heel wat aangenamer dap die vap keizer Wilhelm, die het yermopdplijk wel goed meent, maay hpt soms wat vreemd zegt, en daardoor noode- loos ontstemming verwekt. De befaamde Konings berger redevoering is daarvan het laatste voorbeeld wegens haar werd de keizer alleen geprezen van egp zijde, welke hem niet aangenaam kap zpu, n.l. door een courant uit het lapd, welks staatshoofd den titel van samodersjetz, alleenheerscher, draagt. De zeer re- actionnaire Russische Roeskoje Snamja ponsfafeeyde n.l. met ingenomenheid „epn pjepwte, groote figuur, die (of dp onzpn bgh°OTb heeft verklaard, dat de al leenheerschappij de beste grondslag voor de orde in en gunstige ontwikkeling van den staat vormt." De E»pit. sche bladen laten nief na te bètuigep, dat zij het met deze uitspraak geheel opeens zijn. En de Duitsche kie zers geven hij elke tusschentijdsche verkiezingen tp verstaan, dat zulke uitlatingen van dpn keizer ook piet naar hun smaak zijn, Hoe gemakkelijk het is als staatshoofd een deel van de bevolking tegen zich in het harnas te jagen moest president ïallières deze week ondervinden. In een redevoering had hij gezegd, dat wanneer de republiek in gevaar mocht komen, de geheele bevolking haar zou verdedigen maar daar zij in het geheel geen gevaar liep, loonde het niet de moeite over eep dergelijke mo gelijkheid te spreken. Dteze uitlating hebben verschil lende verklaarde monarchisten zich aangetrokken en „Het is een meer dan dwaze inval eener oudle vrouwzeidie hij schouderophalend, in antwoord op den vragendlen blik van den Squire. „Straks wist zij zeker, dat het de kleeren van den vreemdlen Prins wa ren „Ja, de kleeren, die Chavasse. mompeldie Boatfield nadenkend -„dte kleieren, maar niet het lijk. en daar kwam hiet op aan, was juist een op merking van. „Richard Lambert zal zeker wtel zijn eigen broer kennenhoorde men een paar stemmen van achter af staandien, die alles haddien gehoord, maar ;nu door hiet raadsel geprikkeld, niet langer konden zwijgen. „Zeker ken ik mijn broer," piepg'de zich Richard in liet gesprek. „En ik yerwensch mijn vrees, die mij weerhield, om te zijner verdediging geien nauwkeu rige lijkschouwing te vragen." „Moeten we nog meer leugens slikken zeide de Chavasse met een verachtelijken lach. „Ileusch, Boatfield, di© dwaze komedie hete ft lang genoeg' ge duurd!" „Stel de waarheid van mijn getuigenis op de proef, kir, bracht Richard tegen die verdenking in. „De arm van mijn broer bleef t hiet lidteeken van een diepe verwonding, loopendte vair dten schoudter tot aan zijn elleboog, en veroorzaakt door het neervallen van een scherpe bijl, het was op zijn rechter arm;. Wil u zelf hiet gaan onderzoekan, Sir Marmaduke, of staat gij mij toe, dien rechtter-arm van den doode te ontblootten,.... om te constatteleren of ik loog." Bij de aanbieding van zulk een zekerheid-gevend be wijs, had Squqiqre Boatfield zijn weerzien overwon nen en was naar de kist gegaan. Ook hij lichtte die hand op, zooals dte oud© Martha een oogemblik te vo ren had gedaan, ep hij bekeek dite opmerkzaam. Hoe- Wel fijn gevormd wat ondanks de gedeeltelijke ver plettering nog te onderscheiden was bleek hem uit het vel en de nagels, dat het "een werkmanshand was. Moedig strikte hij de mouw los en ontblootte den arm tot aan den schouder. -Hij bekeek dat dleel van den levenlooze nauwkeurig. Hij behoefde niet te zoeken of te onderzoeken, wat hij de Cassagnac's, de Daudet's, dte Maurras' en hoe hun persridders meer mogen hieeten hebben haar willen wreken. Intusschen hebben deze lieeren zich alweer niet kieskeurig in hun wapens getoond zij schelden op -een manier, welke vischvrouwen hen kwalijk zouden kunnen verbeteren en noemden den president bijv. na tionale bekroonde os, vet trappelbeest, spekvee, enz. enz. Zij bezigden behalve beleedigingen echter ook eenige argumenten en betoogden, dat de geringschat ting- waarmede dte heer Fallières over de monarchisti sche idee had gesproken kwalijk op haar plaats was. Het geheele leger, zeiden ze, is monarchistisch, de bourgeoisie is onverschillig en het proletariaat begint zich vijandelijk gezind te toonen. Daar is inderdaad yepl waars, in vooral het proletariaat doet onder aanvoering van dte Patauds en dte Hervé's dwaze on verantwoordelijke dingen, daardoor bewijzend, dat het den arbeiders onder republikeinsch bewind ook niet altijd naar den vleeze gaaL Het moge echter waar zijn, wat de monarchisten beweren, daarmede is in geeyypndeele beweerd, dat de monarchie voor de deur staat. Voor een omwenteling' zou noodig- zijn een ener giek pretendent, die de fantasie van het Eransche volk wist te prikkelen, dip een meesleependen indruk wist te maken, buitengemeen wist te bekoren. Zoo iemand optbreekt en noch de studiereis van een her tog. yan Qrleans naar den Balkan noch htet huwelijk van een prins Victor Bonaparte met Clémentine van België kunnen dit gemis vergoeden. Dte president heeft gelijk, de republiek loopt, menscbelijkerwijs ge sproken, geen gevaar voor een omwenteling. Een dergelijke verklaring kan op het oogenblik van het Helleensche koninkrijk niet gegeven worden. De koning der Grieken doorleeft thans zorgelijke dagen, waarvan de afloop niet kan worden voorspeld. De Na tionale vergadering, met toestemming van den koning onder de pressie van den militairen Bond, die zelf te zwak bleek om de teugels van het bewind in handen te houden en al te ras de sympathie dter bevolking ver loor, gekozen, teneinde een betere staatsregeling te ontwerpen, is deze week geopend. Koning George heeft bij die gelegenheid een redevoering gehouden, die al lerminst van vertrouwen op de toekomst sprak. En hoe zop. dat ook kunnen in een land, waar het schip van staat aan allerlei winden en golfstroomen wordt onderworpen, terwijl op den kapitein velerlei druk wordt uitgeoefend Door het volk is de koning, een Deensoh prins, gekozen, door het volk zal hem mis schien thans worden beduid, dat zijn taak, niet naar verwachting verricht, is afgedaan. Men zou den toe stand ©enigszins; kunnen vergelijken met een huwelijk, dat naai' het scheen uit liefdte werd gesloten, maar een ongelukkig verloop heeft gehad, doordat die partijen niet bij elkaar bleken te passen. ILet is een misreke ning van beiden. George heeft zich niet de energieke jongeman getoond, van wien de ander droomde en hij bleek niet in staat haar billijke wensehen te bevredi gen en haar te hooge idealen te temperen, terwijl die Grieksche bevolking' harerzijds niet in staat is geweest zag, was een scherp en lang litteeken, tussehen elle boog en schouder, op een gezwollen roodle ader gelij kende. Toen spreidde hij het laken wieier over dien doode uit, en zeide, wel eenvoudig maar flink uit de borst: „Vrouw Martha heeft de waarheid gesproken en gij hebt liet bewezen. Het, is Adam Lambert, die hier ligt.vermoord. en waar dit zoo is, dan is ook de man, die dlezte kleeren het lijk heeft aangedaan, de moordenaar. die vreemdeling, wiens kleeren dit zijn, en die zich geliefde tte noemen: Prins Amédé van Orleans." „Dte man van Lady Suie Aldmarshe?" vroeg Sir Marmaduke, in een onbedaarlijk gelach uitbarstende. De regen had voor heit oogenblik opgehouden, of schoon de wind nog' meer beloofde, aldoor de woud geesten hun verschrikkelijk geluid! latendte herhalen van schurende doode takken. Maar een zachtmoedig drup-drup had liet aanhoudend geklets vervangen. De zeer vochtige atmosfeer 'had langzamerhand dlei grove Hemden en broeken doortrokken, zoodat de toeschou wers bij deze tragedie huiverden van dte kou. De avondnevelen waren saamgesmoltten. Het was onmo- elijk Inet hoofddorp en die kerk tie bereikten, vóór de duisternis inviel. Ook zou de oude Martha haar jongen niet zoo maal laten wegbrengen, en zonder nreer haar lieve pleeg kind hebben laten gaan. Richard Lambert had verzocht, dat men de kist in het woonhuis zou brengieii. De Puriteinsche geloofs genoten der oude vrouw haddien haar heloofd, dat zij vcor Adam eene behoorlijke Christelijke begrafenis zoudlen weten te krijgen. Na de spottend minachtende vraag, had niemand meer iets gezegd. De zaak ging nu bet verstand van die eenvoudige mannen en vrouwen te boven. Verle gen en verbluft, bovenal half bevreesd, raadpleegden zij ondter elkaar, meit blik en gebaren, wat in dit won derlijke geval het best kon worden gedaan. Gelukkig had het opgehouden te regenen. Een voor een begonnen die btehuifde vrouwen huiswaarts te gaan. De grenen kist had zóó iets geheimzinnigs gekregen zich de onontbeerlijke zelfbelieerscliing en zelfbeper king- op te leggen om haar wispelturigheden te 'be dwingen, op te houden met het verderfelijke stelsel van liet „heden opbouwen," morgen afbreken, waarvan reeds een Solon de nadeelen moest ondervinden. Onder deze omstandigheden kon de samen leving niet ongestqord voortduren en is de „band des harten" gaan knellen en tegelijkertijd gaan verzwakken, alle lapmiddeltjes ten spijt. Het staat dan ook te vreeze.n, dat het huwelijk zal eindigen met een echtscheiding, waarin 'beide partijen niet met weder- zijdseh goedvinden vaneen gaan, maar waarbij de eene partij eenvoudig den ander de gemeenschap opzegt. Een geheel andere figuur, dan de beklagenswaardige koning George vroeg deze week ook de aandacht. Wij bedoelen liet Mexikaansche staatshoofd Porfirio Diaz. Op het eeuwfeest van Argentinië is thans dat van Mexkio gevolgd en daarmee viel samen de viering van den tachtig-stem geboortedag van den zooeven1 genoem den president, Men Mexikaanschen Bismarck. Deze man heeft inderdaad van Mexiko gemaakt, wat het thans is. In de dertig jaren van zijn regeering heeft hij het land tot grooten bloei gebracht en hoewel hij zich den bijnaam van dictator heeft moeten laten wel gevallen, heeft hij steeds de grondwet trouwgehand haafd en door zijn vastberaden en streng-afgebakende politiek zijn land naar binnen en naar buiten langs vredelievend© hanen geleid, en aan de veelvuldige re voluties een einde gemaakt. De tijden van de pronun- cisuniento's, de oproeren onder leiding van ontevreden generaals, zijn voorbij de 25.000 kilometer spoorwe gen (toen de heer Diaz zichzelf aan het bewind stelde waren het nog maar 600!) welke snel overal troepen kunnen brengen vormen de beste steun der regeering. Wat de president voor zijn land is, blijkt wel het een voudigst uit het feit, dat Mexiko in veertig jaren 36 presidenten heeft gehad en daarna in 30 jaren slechts één ook onlangs is bet staatshoofd met overgroote meerderheid herkozen. Nog steeds vervult hij met ijver én-opgewektheid zijn taak en 'het loont de moeite even stil te staan bij de dagvei-dteeling van dezen merkwaardigen Indianenzoon. Te zés uur 's ochtends is hij geregeld gekleed, ook al is hij laat te bed gekomen. Hij neemt dan een kop koffie on doet zijne particulier© correspondentie af. Daarin is hij zeer nauwkeurig, hij leest allebrievenzelf en maakt op elk zijn opmerkingen voor d©n secietaris. Te 9 uur staat het rijtuig voor de deur, dat hem naar het paleis brengt. Van 9 tot 1 uur is hij dagelijks met staatszaken bezig, de minister van Financiën en die van Oorlog moeten elke week driemaal, alle overige ministers elke week tweemaal rapport uitbrengen. Tussehen de minister-audiënties ontvangt de heer Diaz dikwijls particuliere personen, die zich in be langrijke staatszaken tot hem wenden. Te 10 uur wor den den President aardbeziën of ander fruit gebracht en hij neemt een pauze van eenige minuten, de enkele rust van zijn ingespannen arbeid tot 1 uur. Dan rijdt hij naar huis om te dineeïen. Drie dagen in de week komt hij tegen uur in 'hét paleis terug en blijft daar tot 7 uur. In dezen tijd is hij ter beschikking dat zij het raadzamer vonden zich te verwijderen. Ook de mannen, die alleen uit nieuwsgierigheid waren ko men kijken, waren langzamerhand' om dten hoek ver dwenen. Enkelen waren met het vrouwvolk meege gaan, anderen waren in clubjes van twee of drie afge zakt, overleggende, waar zij 'het best nog wat na kon den praten. Allen verrieden ©enige beschroomdheid, bijna van verlegenheid, dat zij op een plaats waren gekomen, waar de Overheid gewichtige zaken had te behandelen. Niet een, die het spottend lachen van Sir Marmaduke had begrepen, maar instinctmatig gevoelden zij, dat hier zaken werdén verhandeld door hun meerderen waarvoor zij eerbiedig- uit den weg behoorden te gaan. Zij, die ontboden waren om de kist naar de. Hoofd kerk tie dragen, blieven het langst achter. Squire Boat- field gat' blijkbaar nieuwe orders aan hun hoofdman, die uf en toe aansloeg, ten teekeu dat hij de bevelen had begrepen en er aan zou voldoen. Bijgevolg bleef dus de grenen kist op den grond staan, voor de opening van de smederij, alsof niemand er zich verder om bekommerde, nu die belangstellenden, die er tot nu toe om heen hadden gestaan, waien ver dwenen. Het scheen dat de prikkelende nieuwsgie righeid in onverschilligheid' was overgegaan, nu er uitgemaakt was, wie eigenlijk was vermoord. De ge heimzinnige vreemdeling had tal van belangstellenden rondom zich getrokken; Adam Lambert alleen zijn broer en de oude Martha. Deze twee bleven bij de kist, zij op de knieën, en met hét hoofd in de rimpelige handen, hij, stil, maar op wraak zinnende, tegen dien eienen man, en murmureerendle tegen het noodlot. Hij bad hem wel willen verscheuren, toen de Ohavasse zoo spottend den naam van Lady Sue had genoemd. Hij had bet jonge meisje zien duizelen en wankelten, toen zij een kreet van doodsangst en afschrik uitte 'bij den hoon van haar voogd, toen deze zeidte: Dus is d'e man van Lady Sue de moordenaar. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1910 | | pagina 1