DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. De Heidemolen DJÜL0E15 Honderd en twaalfde Jaargang. VRIJDAG 30 SEPTEMBER Onverschilligheid in opvoeding. FEUILLETON BINNENLAND No. 230 SI i !9!0 Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzondei lijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. B SS ALKMAARSCIE COURANT. KOFFIE is duurder geworden, doch kost nog steeds 1.50 per bus £3 van 1 Kilo (a.pond,. Kleinere bussen naar verhouding i ."<xr sw Er is misschien geen ander gebied als dat der pae- dagog-ie, waar wij binnen zoo kort bestek de meest ra- dikale en de mpest conservatieve elementen bij elkaar vinden, (ie een verwacht alles, de ander niets van de school. Was tot voor kort wie aan het alléénzaligmaketide van vakonderwijs twijfelde een ketter, nu ineens weer schijnt er een strooming te komen, die met alle waar deering van dat vakonderwijs toch weer de werkplaats op den voorgrond wil brengen en veel aan! goed geor ganiseerde, geregeld' rondtrekkende yaktentoonstellin- gen hecht. Het eene oogenblik is op de gewone school al het „machinale" werk uit' den booze, het andere kan men er heelemaal niet zonder. Inderdaad in het rijk der kinderopvoeding heerscht groote onrust. Er zijn veel nieuwe snufjes en nieuwe ideeën maar van een rastigen ontwikkelingsgang maakt men nog niet veel. Is dat de reden, dat zooveel ouders blijven toekijken en zich uitsluitend aan het oude houden? WÜ kunnen ons haast geen andere reden denken voor dip apathie is epn zaak, waarin! gemis aan be langstelling toch niet mag wordpn verondersteld, En toch is die geheelonthouding niet noodig. Zeker, voordat de schoolmethodes radicaal veranderd1 worden, voordat de nieuwere opvattingen meer vastheid gekre gen helbben en geleid hebben tot een nieuw systeem, zal er nog heel wat water door den Rijn gaan en zullen de kinderen van thans menschen geworden zijn. Maar toch zijn er wel zeer vruchtbare gedachten onder de nieuwere opvoedkundige opvattingen, die men zonder moeite en met kans op veel succes1 bij zijn kinderen in praktijk zou kunnen brengen. En toch ziet men dat maar heel weinig gebeuren. Wij hebben er nu speciaal twee op het oog, die vol strekt niet het bezwaar hebben, dat zij aan het aantal lesuren der kinderen nog weer nieuwe toevoegen. In tegendeel. Het eene is zuiver spel, het andere moet voor menig grooteren jongen één heerlijkheid' zijn. Beide zijn ook door matig welgestelde ouders voor hun kinderen te verwezenlijken. En toch komt van het perste idee weinig, van het tweede niets terecht. Het eerste idee geldt voor heel kleine kinderen. Het gaat uit yan de meening, dat het spelen van de kin deren in het zand yan het allergrootste nut is voor Roman naar het Duitsch van OSWALD BERGENER. 3- lloe welgevormd was zij, dacht Hagenloh. Hoe edel en zacht waren ha,ar bewegingen wat paste zij goed in deze vredige natuur. Zachtjes deed hij nog- een paar schreden verder en ging- achter een boom staan, zoodat zij hem niet kon zien als ze zich omdraaide, maar hij haar wel. Met spanning bleef hij haar gadeslaan. Toep zij de laatste yoederkorrels uit haar schort had geschud, en aanstalten maakte om dpn hoogen stoep weer op te gaan, het huis in, ging Hagenloh verder. Maar hij kon haar beeld niet meer vergeten. Hij zag het voor zich op den weg, hij zag het onder de boomen, waarheen hij ook keek. Toen hij in liet tuin tje kwam voor het kleine huisje naast de woning van den molenaar, waar hij zijn kamers had, zag Hij het beeld nog tusschen de bonte asters en de roode valeri aan. En het bleef hem volgen, ook in zijn aomhere kamer, waar het al schemerig was en waar de zon zeL den kwam. In gedachten liep hij in het vertrek op en neer, zich niet bewust dat hij eeri oud studentenlied zong'! van liefde en verliefdheid. Hij bleef neuriën ook toen hij begon zijn beste pak, dat liij voor het bezoek aan had gedaan, voor een oud huisjasje te verwisselen. Daarbij viel zijn oog- toevalligerwijs op de tafel waar hij een briefje zag liggen, waarvan het adres met krachtige hand geschreven was. De enveloppe droeg zijn naam en toen hij het briefje las, zag hij de onderteekening- Konrad Friedrich Wol- kenstein. Daar boven stond met dezelfde vaste hand: „Ik verwacht u vanavond om zeven uur, om met ons de ontwikkeling van het kind. De zandhoop, zoo wordt betoogd, kan het kind in velerlei richting nuttig be zighouden. Het kind voedt er zichze-lf op, oefent zijn fantasie, leert de eerste beginselen der constructie kennen. Zand is in dat opzicht veel nuttiger dan welk gecom pliceerd speelgoed ook, omdat het kind er vrijwel alles van kan maken, wat zijn fantasie er maar in kan zien en dat is veel. Trouwens wie maar even nadenkt, moet begrij pen, welk een groote beteekenis, het zand als middel tot zelfopvoeding voot een kind heeft. Bovendien kan men het boekje van den Deenschen paedagoog H. Dragehlielin raadplegen „Het spelen van de kinderen in het zand," dat o. a. in een Duitsche vertaling bij Köller te Leipzig- verschenen is. Zand is niet duur. Welgestelde menschen hebben een tuin of kunnen samen althans gemakkelijk een lapje grond huren om er wat zand heen te laten bren gen en er hun kinderen te laten spelen. En toch het gebeurt te weinig. In Duitsehland en ook bij uitzondering- in Nederland hebben verscheiden ge meentebesturen in die richting ook voor de kinderen der minder welgestelden, gezorgd door openbare zand- speelplaatsen op te richten -gelukkig kunnen wij Alkmaar hieronder ook rPkenen. Velen hebben zeer zeker een zandhoop in den tuin. Maar het is toch nog te veel uitzondering voor weinigen, terwijl het re gel voor velen kon zijn. Precies ditzelfde gemis aan belangstelling-, diezelf de onverschilligheid voor een uitstekende opvoedings- inrichting is te vinden waar het betreft de handigheid der jonge schooljongens te ontwikkelen. Ook hier is zulk ,een sympathiek plan, geknipt speciaal voor d> kinderen van meer welgestelden en dat niet leidt tot nieuwe lessen of nieuwe occupatie buiten den school tijd. Het is het vervolg op den zandhoop zouden wij willen zeg-gen. Vindt het kind geen voldoening voor zijn zelfopvoedende bezigheid meer bij den zandhoop, komt liet tot de ontdekking dat het materiaal trots alle fantasie en alle vindingrijkheid! in de realiteit toch Vat weinig soliede is, dan moet men hem lang-- zamerhand solieder materialen in handen geven, waar mee hij naar hartelust proeven ka-n nemen. De zand hoop in den tuin wordt een terrein onbebouwde, yan veel zand voorziene, liefst woeste grond, hpt materiaal wat oud hout, een hamer, wat spijkers langzamer hand wat meer timmer- en smidsgereedschap. Men verschaft hem een paar onderstellen op wielen, wat oude Decauville-rails. Eu nu zal men hem, als hem dit aantrekt, spoedig bezig zien een spoorbaan te ega- liseeren, een brug, een station te bouwen en wat niet al. En zoo knoeiende zal hij spoedig beginnen in te ziep, dat hij in een schuurtje op het terrein, waar een oude werkman werkt, raad moet halen, dat hij bij dien werkman zelf wat moet leeren timmeren en smeden om zijn spel-doel te kunnen hereiken. En zoo zal hij spelend van de eene constructie tot de andere komen. Wat een prachtige, spelende les in handenarbeid, in hand- en oogen-ontwikkeling, wat een mooie, gezonde oefening in het construeeren, wat een juiste methode om de moeilijkheden daarbij te leeren kennen, om den handenarbeid hooger te leeren schatten, wat een uit stekende gelegenheid om va.n een aanleg in deze rich ting- te doen blijken. En toch niets gebeurt. Paedagogisch is deze me thode zoo mooi mogelijk. Wilden de ouders werkelijk hun kinderen nu reeds doen profiteeren yan de goede, nieuwere denkbeelden op paedagogisch gebied, dan moesten zij dit dadelijk aanpakken. Dat is zeker betrekkelijk gemakkelijk. De kosten zijn het avondmaal te gebruiken," Hij schoof het briefje weer in de enveloppe en stak het iu zijn binnenzak. Toen keek hij naar de klok, een langen tijd, zonder eigenlijk te weten wat hij dacht. Hij ging naar het raam en schoof de gordijnen op zij. Lang bleef hij daar staan, droomerig door het dal ziende, ziooals de zwerver van de hooge neerziet in het dal, zich afvragend of hij hier eindelijk zijn doel zal bereikt hebben en rust zal vinden. ^Met welke trotsche, hoogvliegende gedachten was bij vroeger als jongeling door de wouden van zijn ge boorteplaats gegaan! Zijn fantasie was zeer rijk ge weest en hij had zich daardoor laten meeslepen. In de wolken had hij geleefd. De geheimzinnigheden van het bosch hadden een groote bekoring voor hem gehad en terwijl hij te midden van al die natuurraad sels opgroeide, had hij veel over de wereld gedacht. Hij wilde een man van beteekenis worden, hij wilde be roemd worden, hij wilde daden verrichten, groote da den van eer. Hij trachtte de geheimen van bosch en natuur te doorgronden en toen hij bemerkte dat hem daarvoor de gowenschte kennis ontbrak, begon hij boe ken te lezen over deze onderwerpen. Hij was toen ree^s een zeer bekwaam jager en onder leiding- van den dorpsboschwachter kreeg liij nog meerdere erva ring en bijzondere kennis van het boschwezen en de bosehculttuv. doen hij wat ouder werd, zag hij ten slotte in dat het niet zoo gemakkelijk ging als hij gedacht had een beroemd man te worden. Hij had verder gemeend dat hij eigenlijk van zelf opperhoutvester zou worden - maar het bleek hem allengs, dat daaraan groote moei lijkheden verbonden waren. Hij was dan ook al blij toen hij eindelijk tot een flink beambte bij de houtves- terij was opgeklommen, maar opperhoutvester was hij nog lang niet. Hij had een karakter dat verlangend was iets groots te doen. Groot vertrouwen had hij in zijn eigen kracht er. als hij de teugels van zijn verbeelding liet schieten, dan zag- hij zich zelf steeds als held, die door één groo- niet groot. En terreinen als hoven bedoeld zijn zeker gemakkelijk te vinden. En toch het geschiedt niet. De paedagogische waarde van het idee zal wel evenmin te ontkennen zijn als bij den zandhoop. De gelegenheid om een teehni- schen aanleg hier aan het licht te doen komen en te ontwikkelen zal zeker zeer gewaardeerd worden. En toch men heeft er de moeite en de luttele uit gaven blijkbaar niet voor over, laat zijn kinderen lie ver verstoken van het groote nut dezer methodes en wacht tot de staat of de gemeente er mee komt. TWEEDE KAMER. De afdeelingen der Tweede Kamer zijn gereed ge komen met het onderzoek der Indische 'begrooting. Men verwacht dat de hoofdstukken der Staatsbegroo- ting, waarvan het onderzoek a. s. Dinsdag begint, de sectiën niet langer dan een week zullen bezighouden. In verband waarmede het voornemen bestaat tegen de tweede helft van October de Bakkerswet nog te be handelen. STATENVERKIEZING ZAANDAM. De uitslag van de verkiezing voor de Provinciale Staten te Zaandam is1, dat gekozen is de heer K. Prins, soci,aal-democraat met 3265 stemmen. Mr. II. J. 0. van Tienen, liberaal, verkreeg 3139 stemmen. Toen de uitslag der verkiezing bekend was, ging een club geestverwanten van den gekozene zingende naar de woning van den heer Prins. Vervolgens trok meu naar de woning van den heer Duis, en tenslotte naar het bootwerkersgebouw „Ons Huis." Hier aangekomen sprak nadat de bovenzaal zich had gevuld allereerst de heer Donia enkele woorden van dank tot de ongeveer 4000 buitenstaande personen Ook het nieuw gekozen lid de heer K. Prins sprak een kort woord, waarna de heer Duis een propaganda- speech afstak. - De menigte buiten ging uiteen, ter wijl men in de bovenzaal nog geruimen tijd bijeen bleef om het succes te vieren. Ueuieugd nieuw». AANBESTEDING. Door het provinciaal bestuur van Noord-Holland' werden gisteren aanbesteed het leveren en aanbrengen van klimijzera aan de palen van de electrische verlich ting langs het Noordzeekanaal. Minste inschrijver II. G. de Groot, te Jutphaas, voor 1015. PREDIKANT EN GEHEELONTHOUDING. Door de geheel-onthoudersvereeniging aan den Lan- gendijk is besloten, om aan den Kerkeraad te Zuid- Soharwoudë, een schrijven te richten, met het verzoek, bij het beroepen van een predikant het geheel-onthou der zijn als een aanbeveling te doen gelden. MISDAAD? Woensdgavond werd aan het strand te Zandvoort een werkman opgemerkt. Gistermorgen werd tusschen paal 4 en 5 het lijk van dezen man gevonden met een gapende wonde in het hoofd, Of hier een ongeluk is gebeurd, dan wel misdaad in het spel is, zal nog dienen te worden uitgemaakt. HET MISDRIJF OP DE NICOLAAS WITSEN- KADE. Het dienstmeisje en haar vrijer, die in hechtenis werden genomen in verband! met het geruchtmakende misdrijf op de Nicolaas Witsemkade te Amsterdam 26 Februari 1.1. gepleegd, zullen binnenkort voor de 5e te daadt de algemeene bewondering wekte en tot aan zien kwam. Er waren, zoo redeneerde hij vaak geest driftig, immers tal van voorbeelden dat het zoo ging met menschen die werkelijk wat waren. De groote karakters wisten zich altijd uit zich zelf op te werken, hoe armelijk ook vaak hun geboorte of opleiding was. Hij kende tal van Duitsche. mannen van beteekenis, die naar Rusland, Turkije of Amerika waren gegaan en daar tot grooten roem waren gekomen. Wat die mannen gekund hadden, zou dat voor hem onmogelijk zijni Waren die mannen daar in het buitenland niet evenals hij in een dorp opgegroeid, waren zij niet hon derdmaal gevallen om even zoovele keeren weer op te staan tot verderen, moeilijken strijd. En was het niet door hun onversaagdheid en vastberaden volharding dat zij ten slotte geslaagd waren? Niemand had hen geholpen, velen hadden hen tegengewerkt, maar toch hadden zij volgehouden en door eigen kracht veroverd wat bijna onmogelijk scheen. Zoo wilde ook hij. Zijn vader had dikwijls het hoofd geschud als hij zoo zat te fantaseeren, maar dat had hem nog- meer opgewonden; steeds vuriger was hij geworden in zijn betoog, dat men door ei^en kracht alles kon en dat een vastberaden man steeds moest slagen. Zijn lieve moeder was vaak hevig ontsteld over zijn opgewonden heid. Zij had zich er dikwijls over verbaasd dat haar jongen zoo strijdlustig' kon zijn, hij die anders geen mug kwaad zou doen. Wat moesten die wilde toe- komstfantaseiën beduiden en wat ijioest er van haar jongen worden als hij niet kalmer en verstandiger werd, zoo vroeg zij zich af. Hij was toen op de academie voor boschbouw geko men. Toen hij daar pas op was, dacht hij aan het be gin van zijn victorie te staan. Als deze eerste trap maar doorloopen was dan zou alles van zelf komen en niet lang zou het duren voor hij overwonnen had. Zijn vader meende, dat als hij maar eenigen tijd wat meer op zich zelf stond, dat hij dan langzamer hand wel wat bezadigder zou worden. Toen hij zoo ver van huis was, sidderde zijn goede moeder dikwijls van angst bij de gedachte aan. haar kamer der Rechtbank aldaar terechtstaan. Woensdag 2 November zal het proces tegen hen worden aange vangen. Mr. Th. Muller Massis zal optreden als ver dediger van het dienstmeisje, mr. J. H. G. Becker als verdediger van den jongen man. „VOOR JONG NEDERLAND." Door de commissie van bijstand ter bevordering dei- belangen der vereeniging „Voor jong Nederland" wordt een plakkaat uitgegeven, om gelden te krijgen ter bevordering van een mooi doel, n.l.den bouw van( het koloniehuis te Bergen. Een som van 15.000 is voor het doel reeds verkregen, doch er is 22.000 noo dig. De kinderen en tot hen gaat vooral de uitnoodi- ging om met de plakkaarten te werken, zullen graag bij verwanten en bekenden trachten een of meer ze geltjes a 10 cents te verkoopen, Een geheel beplakte kaart vertegenwoordigt een bedrag van 2.40. Moge het aardige idee veel succes hebben ten bate van het misdeelde kind, aan wie het koloniehuis een tijdelijk verblijf wil bieden in het belang der gezond heid. IIET ONTSLAG BEISIIUIZEN. In „De Bode" is opgenomen een adres, door het hoofdbestuur van den Bond van Ned. Ond. en de afd. Loppersum van dien Bond verzond,en aan H. M. do Koningin, met het verzoek het besluit, te handhaven van Ged. Staten van Groningen, waarbij goedkeuring werd onthouden aan het besluit van den Raad van Stedurn tot het ontslag van den onderwijzer G. Th. Beishuizen. Het adres is voorzien van een uitvoerige Memorie van Toelichting. WEINIG HAZEN. In Friesland blijkt het aantal hazen zóó gering te zijn, als nooit te voren. Een poelier te Heerenveen (een plaats die ligt in het centrum van het jachtveld) die in het begin van het jachtseizoen geregeld per dag 100 hazen ontvangt, krijgt er nu hoogstens 50 per dag. Door den hoogen waterstand in Februari en Maart zijn vele jonge hazen gestorven. Waterwild' is er wel. VLIEGEN. Archer, de aviateur va.n de Eerste Nederlandsche Vlieg-vereeniging, voor wien door de vereenigiing een nieuwe Blêriot, voorzien van een motor met wateraf- koeling is aangeschaft, heeft daarmede, niettegen staande de rukwinden, gisteravond! en gistermorgen op het oefenterrein „De Molenheide" nabij Gilse Rijen eenige mooie proefvluchten gedaan. Indien de wind verminderde, zou hij naar Breda vliegen. Naar het V ad. meldt, is het vrijwel beslist, dat Jan Olieslagers van 10 tot 16 October in Den Haag zal komen vliegen. Een definitieve keuze vau terrein voor deze vliegweek is nog- niet gedaan. Kapitein Blockhuis, een Hollanclscke militaire vlieger, heeft gisteren een vlucht gedaan in het vlieg tuig- van baron de Caters op het vliegveld St. Joh, na bij Antwerpen. UIT ZUID-SCHARWOUDE. Door de Koningin is aan den heer J. W. C. Kroon, burgemeester alhier, onlangs tot notaris benoemd, machtiging verleend, beide betrekkingen te vereeni gen. Als secretaris en ambtenaar van den Burgerlij- lieven, eenigen jongen en schreef zij hem brieven vol zachte beden om toch vooral oprecht en eerlijk te blij ven en zich niet in de Academiestad door slechte vrienden van het goede pad te laten afvoeren. En hij deed zijn plicht maar wel sloeg de bliksem in het luchtkasteel dat hij zich zelf gebouwd had. Ilij zag in dat zijn fantasie hem had misleid, dat in wer kelijkheid alles veel moeilijker is dan in theorie. dat men niet zoo maar een man van beteekenis wordt. Het was een groote teleurstelling voor hem juist in het begin van zijn loopbaan zooveel tegenslag te on dervinden. Veel verdriet kostte dat hem, wat niemand wist dan hij en zijn God. Hij zag ook in dat het niet zoo gemakkelijk was naar den vreemde te gaan om te beproeven daar meer geluk te vinden. Hij bleef waar hij was en het eenige wat hem op aarde nog vreugde g-af, was het heiligste dat hij bezat en dat hem vaak troost bracht in zijn tegenspoed, zijn moeder. Toen hij in den vroegen morgen van den volgenden dag in nevel en regen zijn bescheiden dienst begon, voelde hij zich droevig gestemd. Maar een trekje hu mor kwam zich daar gelukkig in mengen. Hij had een belachelijk overvloedig ontbijt gekregen van vrouw Lehmann, de vrouw van een arbeider van den molen, die met een talrijk gezin van drukke kinderen het ach- gedeelte va.n dit huisje bewoonde. Hij moest lachen bij de gedachte aan het ontbijt en de dikke mail van de vrouw. Zijn maag was goed gevuld, zoodat hij een lange wandeling kon doen. Maar overbodig was dit niet, want het werd een zeer vermoeiende dag voor hem. En het was al laat in den avond toen hij in het dorpsrestaurant te Altheide binnen ,ging- om zich te versterken met een onsmakelijk stuk ham, kaas met maden er iu en lauw bier. Hij ging- zoodra hij op zijn kamer kwam, naar bed. De volgende dagen bracht hij zijn tijd niet veel an ders door. Ilij geraakte allengs thuisi in de hoschrijke streek. De eenige afwisseling kwam op een regenach- tigen avond toen hij in het dorpje Hundefleck was dat aan den anderen kant van het heidedal ligt. Het was buitengewoon vroeg donker dezen avond, toen hij daar uit een café kwam, waar hij eeu paar spiegeleieren met ham gebruikt had. Twee groote honden schoten uit een openstaande deur op hem af. (Wordt vervolgd.) T

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1910 | | pagina 1