DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De Heidemolen.
binnenland.
Honderd en twaalfde Jaargang.
1910.
MAANDA
21 NOVEMBER.
FEUILLETON
No. 274
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
ALKMAA
K E NMSGEYIX U.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te ALK- i
HAAR brengt, op grond van artikel 1 der Wet van 22
Mei 1845 (Staatsblad No. 22) ter kennis der ingezete
nen, dat bij hem ingekomen en aan den ontvanger dei-
Rijks directe belasting-en binnen deze gemeente ter in
vordering is overgegeven
HET KOHIER DER PERSOXEELE BELAS
TING No. 14 voor het dienstjaar 1910, exe
cutoir verklaard door den Directeur der directe belas
tingen in Noordholland te Amsterdam den 17 Novem
ber 1.1.;
dal ieder verplicht is zijn aanslag, op den bij de Wet
bepaalden voet, te voldoen en dat heden ingaaj; de
fejjnjjn yan ?es toeken binrien w.ellmn daartegen be
zwaarschriften kunnen worden ingediend.
Alkmaar, den 19 November 1910.
Het Hoofd yan |iet Plaatselijk Bestuur voornoemd,
U. RIPPING,
dood ons van ochtend werd geseind. Thans schijnt
strijden voor eerlijkheid in ons eigen geboorteland.
„Wij verwerpen den eisch, gesteld door 600 Tory het overlijdensbericht waar te zijn. Eerlijk gezegd -
peers, at zij door gebooite het recht zouden hebben we hebben ons geërgerd over het gesol met den leven-s-
ul klvan d,> mlllioen hunner landgenooten te moeden of liever afgeleefden grijsaard, wien een rus-
tig plekje om te sterven niet vergund scheen. Niets
anders heeft Tolstoj van de wereld' nog beg-eerd, dan
ALKMAAR, 21 November,
In Engeland is deze week de teerling geworpen: het
Lagerhuis is ontbonden, er zullen spoedig- nieuwe ver
kiezingen plaats hebben. In ons vorig overzicht heb
ben we de voorgeschiedenis van de groote kwestie in
het licht gesteld. Wij zullen thans niet in allerlei
bijzonderheden en commentaren treden, welke van be
lang waren, tpen de Jiesligaing nog niet yas gevallen,
tpaar thans haar actualiteit hebben verloren. Alleen
willen we even aap een soortgelijk geyal' herinneren,
dpt zich onder lord John Russell tachtig jaar geledpn
Impft yoorgpdaap. Het mipisteyip had een reformbill
jngediend, waarbij het kiesrecht werd uitgebreid. De
lories -als thans jn de oppositie wisten het ont
werp door amendeering te verminken. Met moeite
kreeg het ministerie den Koning er toe het Lagerhuis
te ontbinden. De nieuwe verkiezingen werden op
schandalige wijze gevoerd, omkooperij was aan de
orde van den dag. De conservatieve oppositie dolf
het onderspit. Met een aanzienlijke meerderheid
werd het wetsontwerp door het Lagerhuis aangeno-
piep. Met eeg rneerdprheid' yan 4'f stemmen wees
het Huis der Lords haar af. Een gewijzigd ontwerp
werd door het Lagerhuis aangenomen het Hooger-
huis durfde niet weer verwerpen, maar wilde bet amen-
deeren. De minister-president stpldp den koning voor
pen aantal nieuwe pairs .te benoemen, om de oppositie
fe fnuiken. De koning weigerde, het ministerie nam
zijn ontslag. Een ander kabinet kon niet- wordeg §a
mengestpld, het opdp kabinet, werd wepr aangesteld,
de Lords schikten zich in het onvermijdelijke, kozen
eieren voor hun geld. Bij die gelegenheid is hun
macht eenigszins bekort bovendien traden van dat
oogenblik af aan alleen parlementaire meerderheids
ministeries op instede van de koninklijke ministeries.
Als toen willen de Tories het land! regeeren,
sterk de liberalen (de wdiigs) ook in het land mogen
zijn. Kort en bondig is het geschil aldus door minis
ter "Lloyd jSeorge (den John Russell yan nu) geformu
leerd tot een strijdleuze.
„Nu wij tevergeefs gepoogd hebben, door verzoe
nend optreden gelijke politieke rechten voor alle En-
gelschen te verkrijgen, zijn yij th-anf genoodzaakt te
beschikken, en dat zij de wenschen des volks voor
een goed beheer van het eigen land1 met voeten zou
den mogen treden."
He ontbinding zal 28 November plaats hebben, de
nieuwe verkiezingen zullen vóór Kerstmis zijn afge-
ioopen. Het spreekt we} van zelf, dat een liberale
overwinning den grooten strijd tusschen Hooger- en
Lagerhuis ten gunste van het laatste zal doen be
slechten, dat de Toryvoogdij in dat geval voor goed
t van de wereld afgezonderd, den1 dbod! te zoeken en te
vinden. En de wereld heeft alles gedaan, om dezen
laatsten wensch niet in vervulling te brengen. Als
een dief in den nacht heeft hij zijn landgoed verlaten,
maar detectives, courantenmenschen en familieleden
hebben hem gevolgd en het is hun natuurlijk gelukt
zijn spoor te vinden. En zoo werd er naar alle we-
figuur
een einde zal hebben genomen, en zal zijn uitgemaakt, relddeelen geseind hoe de beklagenswaardige'
t at in ngeaut e wil de« volks regeert. j 7jjn laatste dagen ging doorbrengen en kon men tot
In Jj rank rijk heeft iemand den heer Briand1 een slag' 1 1 1
gegeven ter gelegenheid van de inwijdingsplechtig
heid van een gedankteeken. Alleen de hoed van
den heer Briand werd ingedeukt.
Is een dergelijk incident bij de wedrennen vroeger
eens een aanleiding voor een minister-president ge
weest, om te gaan, de heer Briand! zal wel blijven.
Hij heeft zijn toekomst-plannen deze week ontvouwd.
Er zullen vier of yijf wetsontwerpen worcjen inge
diend.
Het eerste betreft de regeling van geschillen bij de
spoorwegen en bepaalt dat er permanente scheidsge
rechten zullen worden ingesteld in welke de maat
schappijen en cle beambten vertegenwoordigd zijn.
Een eventueel geschil wordt eerst behandeld door
een commissie vau deskundigen en daarna, wanneer
het door die commissie niet opgelost mocht kunnen
worden door het scheidsgerecht. Zoolang de onder
handelingen duren, is iedere staking bij de wet ver
boden. Wordt een uitspraak van het scheidsgerecht
niet aanvaard, dan hebben de arbeider-, niet- het recht
te staken,
De andere ontwerpen zullen het voortduren van den
dienst verzekeren.
Met- het oog op den dienst bil dp, spoorwegen zal de
meerdere glorie van- de journalistiek de verschillende
momenten lezen: nou is hij weg, nou is hij in het
klooster, nou ligt hij met een koorts van zooveel lil
een station, En de verslaggevérsi waren er- op uit een
gaatje te vinden, waardoor zij het geheim zijner laat
ste uren hoopten te bespieden en het in opgeschroefde
telegrammen aan de wereld' mede te deeleu. Het ge
schiedt alles om de heiligheid' der stemming te profa-
neereu, waarin de profeet, zijn dood verwachtte,
Friedrich Dernburg- de zelf-oude bekende journalist
hraeht gisteren op treffende wijze het gebruik van de
zeventigjarigen onder de mannen van Kos, het eiland
van den beroemden dokter Hippokrates in herinne
ring, die- zich met rozen tooiden, zich tot een vroolij-
ken maaltijd vereenigden en onder feestgedruisch den
wijnbeker lieten rondgaan en dan den laatsten dronk
uit den gemeenschappelijken giftbeker namen.
Het is het tragische in Tolstoj's lot, zoo gaat de
M-hvljver voert, dat hij van zijn dubbel-bestaan niet
verlost is. Wol hartstochtelijk verlangen watvm zijn
blikken op een onbereikbaar hoog- ideaal gericht en
ïc versperren, bun instellingen voor oorlog en vrede
leken hem even verwerpelijk, en zelfs wetenschappen
en kunsten slechte afdwalingen van hetgeen, waaraan
allen behoefte hebben, het leven in God. En daarom
keek hij achterwaarts over de duisternis, waarin hij
het heden gehuld' zag, heen, naar het schitterende,
verlossende licht, dat voor hem uit de Evangeliën
straalde. De eenige richtsnoer in het leven was voor
hem het Christendom en Christendom was hem alleen,
wat onmiddellijk tot de woorden en geboden van Je
zus terugleidt. Naar het oer-Chri-stendom wilde Tol
stoj de menschen terugbrengen. Het grootste van
hem is geweest de indruk, dien hij op zijn tijdgenooten
gemaakt heeft. Er hebben grootere of even groote
dichters met hem geleefd als krachtige en eigen
aardige persoonlijkheid was hij éénig.
Hij heeft thans de oogen voor goed gesloten, Zon
dagmorgen tegen zes uur is hij ontslapen, zonder zich
met de kerk verzoend te hebben. Schoolkinderen
brachten een bezoek aan de sterfkamer, welke met
dennenboompjes was versierd, tal van boeren uit den
omtrek deden gisteren een pelgrimstocht naar. de baar,
in de sterfkamer werden dood'enliederen gezongen. De
Heilige Synode heeft evenwel beslist, dat Tolstoj niet
kerkelijk begraven zal worden en dat ook geen ziele-
missen voor hem worden toegestaan, omdat hij zich
niet met de kerk verzoend had.
Morgen zal het stoffelijk overschot te Jasnaja Pol-
jana ter aarde worden gesteld, naar beweerd wordt
op wensch van den overledene op den heuvel, waar hij
in zijn kinderjaren placht te seplen. Het lijk is gebal
semd en heden zou men een gipsafgietsel van het ge
laat van den doode makeai, terwijl1 het lijk vele malen
gefotografeerd is.
Reeds nu worden plannen opgeworpen om den doo
de te eeren. Zijn vrienden hebben het denkbeeld op-
t toch kon hij vap Je wereld, welke hij veroordeelde en i f™'' het 8teffhuis valx den «noten schrijver aan te
v.1Koopeii, ten einde er een nationaal heilige!
roepen. Voor andere jakken yan dienst zullen geen
militaire bepalingen gelden.
Verder zullen eenige nieuwe
eeren.
Zouden zulke eerbetuigen niet
Tolstoj's waren geest?
venu-huo, niet scheiden, hoe dikwerf hij hggy ook
met de voeten van zich afstiet. Zij vervolgde hem
legerwet m 1905 gewijzigd worden in- dier voege, dat T* vriendel^ed^ onaangenaamheden van ai
de regeering het recht heeft de spoorwegbeambten, j h H verkLaÏdLt oyerTOlleiTtorden door uaSedaohtenis te
telkens als de omstandigheden het vereischön, op te 1 i women aoor
i bewonderaars, fotografen en journalisten onverdrage-
'jk was, voortdurend vroeg zijne familie concessies
A i Ai,K i„. j Y'an hom, terwille van htm moest hij inbreuk maken
Art. 475, dat aan de regeering 't recht verleent, om -i J
op zijn levenswijze, het weigeren van den Nobelprijs
in buitengewoon ernstige geya}len zaken en personen, v. r- t i
i nceft ze hem nimmer vergeven, en zelfs in znn i
onder bedreiging van strai te requireeren, zal ook toe- f
iii l^tste dagen moet zij hem vervolgTl hebben met i
passelijk worden verklaard op zeer ernstige© stakingen. i i 1
P öLHKiiigen. eischen over den verkoop van zijn werkep, Yelen zijn
bepalingen 111 de door dit dubbel-bestaan ago dei. ernst van zijn grond- i
'orden opgenomen, stellingen meeningen gaan twijfelen. En
hoe j daar in die wet niet gerekend' is op gevallen, als zich
bij de jongste staking hehbeij yoorgedaan,
heiligdom van te
maken. De vrije vrouwenvereeniging te Moskou be-
sloot zich tot alle Europee-sche vereenigingen te wen-
'len om een iuternationaal comité te stichten om Tol-
strijd zijn met
H. M. DE KONINGIN-MOEDER,
H. M. de Koningin-Moeder zal Woensdag 30 dezer
naar Haar winterverblijf in de residentie terugkeeren,
na vooraf op Het Loo vertoefd te hebben.
Het laatste ontwerp behandelt de1 sabotage en bevat
wijzigingen van reeds bestaande artikelen uit het. - aaj
Wetboek van Strafrecht en uitbreiding van de
31' j
heeft hij hetgeen men hem als onontkoombare poodza-
kelijkheid opdrong, pijnlijk gevoeld. j
Als alle romantische lm turen heeft Tolst-oj zijn ide-
in het verleden gezocht. Hij stond in de grootst
VICE-ADMIRAAL VAN DEN BOSCH.
Be Haagsche correspondent van de Tel. sohrijft:
Er wordt gemompeld, dat er eenige strijd zou zijn
tusschen hetgeen de minister van Marine over de ont
slagname van den vice-ad'miraal Van den Bosch aan
V.
48)
Roman naar het Duitsch van
OSWALD BERGENER.
De magere man met zijn baardig gezicht gehoor
zaamde. Hij trok het net uit het water, legde dat op
den schouder, greep den emmer met visch, liep nog
een eindje langs het water en ging toen dwars door
het kreupelhout naar het voetpad dat langs zijn wo
ning voerde. Spoedig was hij uit 't gezicht verdwe
nen.
Diep in het hopt schreeuwde nogmaals een uil.
„Laten wij de uilen niet langer verontrusten", zei
Eulenhorst met licht bevende stem. „Wij hebben een
goeden slag geslagen."
„Wij kunnen Kukuk verder met rast laten en heb
ben hem ten slotte dankbaar te zijn, want wij hebben
door hem nu Knurrhahn in onze macht"-, zei Hagen-
loh opgewekt.
„Zoo is het", antwoordde de slotheer. „Maar
ons nu eens gaan hooreu wat onze dominéé er
zegt,"
laat
van
„Dat viel ten slotte nog al mee!"
zei Hagenloh,
toen zij weer rookende neerzaten om den haard in de
werkkamer van den gastheer. Hij had liever gewild
dat hij meer had moeten strijden om zijn doel te be
reiken; 't was veel te gemakkelijk gegaan voor zijn
naar avonturen dorstenden geest.
„Hoe vaak heb ik al zoo iets ondervonden," yer-
volgde bij. „Vaak zijn anderen bezig iets te zoeken
en uit te vorschen, maar zij komen niet achter de
waarheid. En waarom niet? Alleen omdat zij het
onderzoek niet tot het uiterste drijven. Als ik dat
i - - t de Tweede Kamer heeft medegedeeld, en de memorie,
van 1881 betreffende de opruiing tot geweldadme han '"T tegenstellin« met onze eultuur' welke hem door Stemden vlagofficier bij den minister ingezon-
deljn wp-uge natl* goddeloos en onmensehelijk schijnt. De geprezen in-
tV i dustrie was hem een volksverderf, staat en kerk waren
'S pr de2e Week geschreven °ver Tolstoj, wiens Y00r hem midd<?ien> om d<,n mensch den weg naar heil
fl^p. daarna doe, dan vind ik de oplossing' van wat zoo
moeilijk scheen betrekkelijk gemakkelijk. Ja soms ia
het belachelijk gemakkelijk. Ik heb mij vaak wel eens
afgevraagd waarom anderen niet terstond tot het
uiterste gingen."
„Och men is te spoedig tevreden. Er zijn meer
slappe^naturen die alles maar half doen, dan gij
denkt,' zoo viel de dominee met een vriendelijk, goe
dig lachje in. „Wat voor zoo'n, halve natuur een reu
zenwerk schijnt, is yoor een sterke natuur als de uwe
kinderspel. Het is, als men het nu beschouwt, eigenlijk
belachelijk dat gij met zoo weinig moeite en in zoo
korten tijd een raadsel oplost, waarmee zoo vele ge-
rechtsheeren en politiedienaren zich het hoofd hebben
gebroken. Inderdaad dat sohijnt belachelijk."
„Zeer juist, beste dominee," viel Eulenhorst in.
„Wij kunnen slechts onzen gemeenschappelijken
vriend geluk wenschen, dat hij de gave heeft ontvan
gen van het snelle initiatief. Zulke menschen bren
gen vaak een steentje bij tot het geluk van anderen.
Zij zien vaak verder dan anderen en ontsteken licht
op den v/eg van velen die in' het duister voortgaan.
Op uw geluk beste vriend', op uw bijzonder geluk mijn
waarde heer."
De glazen werden tegen elkaar gestooten en het
klinken vervulde de kamer met vroolijken gerucht.
Toen de glazen tot den laatsten druppel leeg gedron
ken waren, keek Hagenloh met schitterende oogen
voor zich uit en dacht na over de woorden die zijn
beide oude vrienden daar juist hadden gezegd. Zij had
den hem plotseling een inzicht gegeven in zijn eigen
karakter. Zoo g'aat het meer -anderen schijnen ons
vaak dingen, die wij zeer goed weten, eens duidelijk
te moeten zeggen voor wij ze als waarheid geheel in
ons opnemen.
Even later bespraken zij wat nu verder gedaan kon
worden- om voortgang- met de zaak te maken. Hoe
goed zij het ooi: met Kukuk bedoelden, te voorkomen
zou toch niet zijn dat hij aan een strenger gerechte
lijk verhoor werd onderworpen. Eulenhorst stelde
daarom voor zoo spoedig- mogelijk aan de justitie te
Espenwiese kennis te geven van het gebeurde. Men I
zou daar dan politie op de been kunnen brengen om
Knurrhahn te arresteeren.
j Hagenloh wilde den volgenden morgen dan zoo
vroeg mogelijk naar houtvester Ileckenrot gaan om
f dezen te waarschuwen.
Het gevolg van huil gedachtenwisseling was, dat
een kwartier later een bode te paardl naar Espenwiese
ging om daar de betrokken autoriteiten op de hoogte
te brengen.
Nadat dit geschied was, zei Eulenhorst, dat men
naar zijn meening nu nog niet alles gedaan had, wat
men op het oogenblik kon doen.
De dominee keek met groote spanning naar het ge
laat van den slotheer.
„Ik ben eigenlijk door u diep beschaamd," ging de
ze voort, „beste vriend Hagenloh. Onze predikant
heeft in het begin vau den avond den moord op Wie-
senreiter met de verbrande kerk te Espenwiese in ver
band gebracht. Zooals hij ons die zaak toekende,
staat het voor mij vast dat de eene zaak zonder de
andere niet tot een goede oplossing gebracht kan wor
den. Gij lacht, waarde Schnelldahin, maar geloof me,
het is mij ernst. Door uw woorden van straks is mijn
g'eweten gaan spreken. Inderdaad ik moet bekennen,
ik voel mij tot- zekere hoogte verantwoordelijk voor
het meisje dat zoo ongelukkig het slachtoffer is ge
worden van de misdrijven, die haar vader heeft ge
pleegd. Het is wel een zonderlinge reden voor het
bouwen van een kerk: een eind te willen maken aan
dorpskletserijen maar in ons geval is het een zeer
voldoende reden."
Eulenhorst stond op en ging, nadenkend voor zich
kijkend, op en neer door de kamer.
„M aar komaan, ik wil het ronduit bekennen, de drop
pel, die gij in het vat hebt geworpen, deze laatste dik
ke droppel heeft het vat doen overloopen. In één
woord, mijn beste hier bleef hij voor dominee
Schnelldahin staan, die onwillekeurig' in spanning
was opgestaan „er moet een eind aan komen.
Daarom, zeg' tegen uw hoeren en dorpers, die eigen
zinnige kerels, dat ik het zeil strijk en, genoegen neem
met het aanbod dat gij mij gedaan hebt. Twee derden
den, in dien zin, dat de heer Van den Bosch voor zijn
verzoek om ontslag een nog meer principieele reden
zou hebben opgegeven, zoodat het incident met het
boek meer aanleiding dan oorzaak zou zijn geweest.
der kosten voor den wederopbouw van de kerk neem
ik vobr mij. Dat kost mij een laatst hypotheek op
mijn bezittingen en al mijn eigendom gaat er mee
heen. Maar enfin, laat het zoo zijn. Ik ben toch al
een grijs man en het duurt niet lang meer of gij moet
mij naar de groeve dragen. Jonge en nieuwe geslach
ten zullen echter opgroeien en wat zij mede noodig
hebben is een nieuwe kerk. De hemel geve dat in
de toekomst het. klokgelui uit den nieuwen toren door
mag dringen tot in vele gelukkige gezinnen. Laat ons
hopen dat er zegen raste op uw nieuwe kerk."
Heftig bewogen hoorde dominee Schnelldahin naar
deze woorden, die op zoo luebtigen, eenvoudigen toon
werden uitgesproken. Nu greep hij de hand van den
slotheer en wilde die kussen. Deze echter trok haar
snel terug, stond kalm en eerbiedwaardig voor den
predikant en dreigde dezen met den vinger.
„Zoo iels past niet meer in onzen modernen tijd,"
zei hij. „Men doet tegenwoordig alle moeite om de
edele, zuiver menschelijke gevoelsuitingen te onder
drukken. Het is gewoonte om zich anders voor te
doen dan men is alles wordt tot een nuchtere
handelszaak gemaakt en daarbij komt geen ontroering
te pas."
Achter zijn brilleglazen sprongen den dominee de
tranen in de oogen.
„Gij kunt mij verhinderen u mijn dankbaarheid te
betuigen. Maar g|j zult toch niet kunnen beletten,
dat ik met dank en achting voor u vervuld- ben 'en zal
blijven. En geloof me, niet ik alleen zal u dankbaar
zijn mijn geheele leven ook mijn gemeenteleden zul
len er zoo over denken. Het mag waar zijn dat er
veel ruwe luidjes onder zijn, maar voor u hébben zij
altijd achting gehad. Het geslacht Eulenhorst is aan
Espenwiese en zijn bevolking vast verbonden. De ge
negenheid van deze menschen voor u waarachtig,
dat is geen handelszaak. Er is hier een toegenegen
heid en aanhankelijkheid, er is hier een erkentelijk
heid voor uw goedheid, die uit het hart komt. God
weet dat het zoo is."
Werdt vervolgd...
