DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De Heidemoleri.
HOEST en VERKOUDHEID
ourBRiofiE's lobsqhehstellei*
No. 283
Honderd en twaalfde Jaargang.
1910.
ONDERDAO
1 DECEMBER.
BINNENLAND.
FEUILLETON
Long Hersteller.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzondei lijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Het meest moderne, best bekende en
succesvolste geneesmiddel ter
wereld tegen
W. T. OWBRIDGE, Ltd.,
is o. a. verkrijgbaar te ALKMAAR bijNIEROP SLOTHOUBER, ANSING11 <k MESMAN, J.
SCHOUTEN; te SCHALEN bij: D. WITte HOORN bij: P. VELTMAN; te TEXEL bij: T. BUIJS;
te ZAANDAM bij: Apóth. BAKKER, v. LEEUWEN te DEN HELDER bijDE BIE—BIERSTEKER
te PURMEMEND bij G. VAN BEEK te HE K1JP bij G. SCHREUDER.
P. en S.
170rdt verrolgd.
ALKMAARSCHE COURANT.
Clemengd nienws.
UIT AKERSLOOT.
Gisteren vergaderde de Raad dezer gemeente. Na
opening- door den voorzitter, werden de notulen gele
zen, welke onveranderd werden goedgekeurd.
Ingekomen waseen verzoek tot eervol ontslag als
lid van liet Burgerlijk Armbestuur van den heer P.
Blokker Nz. wegens vertrek uit de gemeente naar de
Zijpe. Het gevraagde ontslag werd verleend.
Een schrijven van het armbestuur d.d. 20 Novem
ber, houdende verzoek het reglement zóó te wijzigen
dat art. 3 als volgt wordt gelezen„Armvoogden
worden benoemd door den gemeenteraad uit notabelen
die den leeftijd van 30 jaren hebben bereikt en een
onafhankelijk bestaan hebben.
Bij vacature wordt de voordracht door het armbe
stuur opgemaakt" en Art. 4: „Zij mogen onmiddel
lijk noch middellijk deelnemen aan onderhandsche
pacht. Bij openbaren verkoop mogen zij echter wel
mededingen."
De heer Kraakman heeft tegen de voorgestelde wij
zigingen geen bezwaar, maar wil toch de rechten van
den raad niet gaarne bekorten.
De heer Zeeman deelt mede, dat de zaak de vorige
week in de vergadering van B. en W. geducht bespro
ken is geworden, dat de meening van de.n voorzitter
was, dat de rechten van den raad bekort werden.
De vorm van het adres vindt hij ongelukkig geko
zen, maar zou toch gaarne eraan mede willen werken,
dat de voorgestelde wijzigingen tot stand1 kwamen.
Daarom wees hij er op, dat de raad benoemde, maat
niet verkoos, wanneer er echter een voordracht werd
opgemaakt, die niet naar den zin van den raad was,
dan kon de raad het bestuur verzoeken een andere
voordracht op te maken; z. i. werden de rechten van
den raad geenszins bekort.
In de plaatsen Graft, Oterleek en Oude-Niedorp
geschiedt de benoeming op dezelfde wijze.
Daar het armvoogdschap geen unicum, genoemd' kan
worden, verklaarde hij zich er sterk voor, dat de toe
stand zoo geregeld werd, dat het college onderling in
de beste verstandhouding verkeerde.
Bovendien geschiedt de benoeming anders toch door
aanbeveling n.l. een „gefluisterde."
De voorzitter meent, dat de raad zich op de voor
gestelde wijze aan banden laat leggen en is van mee
ning, dat de raad zonder opgemaakte aanbeveling vrij
er staat dan met een aanbeveling. Ook wijst de voor
zitter er op, dat voor een dergelijk besluit de goed
keuring- van Gedeputeerd© Staten noodig is.
De heer Zeeman twijfelt er niet aan, dat de voor
gestelde wijziging goedgekeurd zal worden en wijst
nogmaals op de genoemde gemeente.
Met vier stemmen vóór en drie tegen werd het
voorstel aangenomen. Tegen stemden de heeren
Kraakman, v. Dil en v. d. Oord.
Met algemeeno stemmen we-rd het voorstel om arm
voogden ook bij publieken verkoop of verhuring van
kerkgoederen het recht van bieden te geven, aangeno
men.
Mededeeling- werd gedaan, dat de kwestie van de
telefooncel zoover is gevorderd, dat de cel gemaakt
zal worden. Tot op heden was er nog maar één aan
sluiting.
In rondvraag merkte de heer Meijne op, dat hij,
nu men de. uitspraak van de rechtbank in de zaak
van Kaptein achter den rug- had, de opmerking inoest
maken dat naar zijn meening de agent Posthumus in
deze niet goed gehandeld had.
Roman naar het Duitsch van
OSWALD BERGENER.
55)
Doch naast de blijde herinneringen die de boom in
hem wakker riep, herinneringen uit den eersten tijd,
door hem vlak bij die populier doorgebracht in het
kleine huisje van Lehmann, kwamen weldra ernstiger
gedachten. Hij dacht aan het avontuur dat hij met
den arbeider Kukuk op het landgoed' Eulenhorst- had
gehad.
Hij had den vorig-en dag het plan opgevat om heden
in de vroegte nl naar de houtvesterij te gaan, om daar
maatregelen to beramen tegen Peter Knurrhahn.
Maar hoe had hij dat in de gegeven omstandigheden
kunnen doen?
Hij voelde zich zeer vermoeid en door de wandeling
had hij hier en daar pijn gekregen. Misschien was
het toch wat gewaagd van hem geweest om zoo zonder
iemands geleide het bosch in te gaan. Als uu die
wagen van den molen maar kwam die moest toch
eindelijk komen, zoo dacht hij. Hij rekende daar zoo
vast op alsof hij een geheimzinnige boodschap had
gekregen, die hem hieromtrent de grootste zekerheid
had gebracht,
In droomerig wachten bleef hij zitten, steeds ver
langend starend in de richting van, den molen, van
waar hij redding verwachtte. Hij kon een groot ge
deelte van den weg naar het heidedal zien, maar daar
op bewoog zich nog- steeds niets.
Terwijl hij daar zat, tooverde zijn fantasie hem een
droombeeld voor.
Hij zag zichzelf voortgaan door het bosch tot aan
den kruisweg. Van den anderen kant kwam een weg,
die door groene en zonnige velden op den kruisweg
toekronkelde. Daar langs kwam eeu slanke meisjes
gestalte aan, smaakvol gekleed, maar toch zeer een-
De voorzitter antwoordde, dat dit zaken waren die
hem als hoofd der politie alleen aangingen en dat
hij dus geen verantwoording aan den raad verschul
digd was.
De heer Meijne dronf a«n op het geregeld bran
den der lantaarns.
De heer Groot wees er op, dat het met het aanbren
gen van. grint op de wegen niet in orde is en drong
er op aan, dat voortaan bepaald wordt wanneer het
aanbrengen moet geschieden.
De raad was het hiermede eens.
Daarna werd de vergadering gesloten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
HOfLEVtRANClltR.
Onmisbaar voor Sprekers, Zangers en alle,
die aan Zwakheid der keel lijden.
WAARSCHUWING: Eisch beslist „Qwbrldfo"
«n neem geen endere.
Hitlj de bcxre, goedkeopate ec. veiliger» weg car f ««sing,
Vervaardigd door
F»brik«nt«n, Th» Laboratory, HULL
as ÏBUt Gevestigd 1874.
Verkrijgbaar lagen 67« cenia bl)
alle Apothekers en Drogisten of
bij den Agent W P HUISMAN,
Jayaatraat 82,
Amsterdam.
Ingezonden §tnkken.
EEN TURNQUAESTIE.
Mijnheer de Redacteur!
Wij zijn zoo vrij u plaatsing te verzoeken van onder
staande uiteenzetting, die door afwezigheid van een
onzer eerst heden kon geschieden.
In uw stadsbericht omtrent de zaak onder boven
staand opschrift stond vermeld, dat u een schrijven
kreeg van de besturen der vereenigingen „Kracht en
Vlugheid" en „de Halter."
De zaak ging echter als volgt:
Door eenige leden van beide vereenigingen was ge
sproken over de sterke overdrijvingen in het verslag
betreffende de deelname van de vereeniging „Turn-
lust" aan de wedstrijden te Brussel.
Dat die verslagen verbazend overdreven waren
bleek ons aan de hand van den officieelen uitslag dier
wedstrijden.
In overleg met die leden nu namen ondergeteeken-
voudig en huiselijk. Frisch waren de kleuren van
haar schort, frisch was haar lief gelaat, dat hem
steeds bekender toescheen hoe dichter zij bij hem
kwam. Recht en flink was haar houding, vlug en zwe
vend echter haar gang. Hij kende maar één. meisje
dat zoo liep, dat hij nooit zou kunnen vergpten.
Hij zag haar lachen, terwijl zij nader kwam. En
wachtend bleef hij staan bij den handwijzer op het
kruispuntNu was zij vlak bij hem, ging op hem
toe, knikte hem vriendelijk toemaar ging hem
daarop voorbij, den weg op waarlangs hij gekomen
was, steeds verder voort door de groene velden en het
bosch in. Vol gratie hield zij haar blauwe japon op
en sierlijk was ieder van haar beweg-ingen. Zij keek
echter niet éénmaal om en scheen alleen oog te heb
ben voor de korenvelden links en rechts en voor de
groene boomen vóór haar.
Nog even en zij was zoo ver weg, dat hij maar ge
stalte nog slechts vaag kon onderscheiden.
Hij legde de hand boven de oogen om haar beter te
kunnen zien. Nog steeds zag hij haar frisch blauw
kleed eu haar bewegingen kou hij uog volgen. Hij
ging wat hoog-er den weg op om haar nog langer te
kunnen volgen. nu verdween, haar gestalte half
achter een korenveld. Hij zag nu in de verte een
huisje, dat achter boomen, groen en bloemen half ver
scholen stond; blauwe rook kringelde vredig uit den
schoorsteen op. Het zag er vriendelijk uit en noodig-
de tot binnentreden. Op dit huisje ging zij toe en
verdween daarin.
Door angst en verlangen aangegrepen, deed Hagen-
loh een poging om zich met geweld van zijn boom
stronk op te richten, om daarna den heuvel nog iets
verder te beklimmen.
Op dit oogenblik klonk er op geringen afstand ach
ter hem een schot uit het bosch.
Hij sloeg met de armen in de lucht en trachtte op
te staan. Maar na een korte worsteling en vergeef-
sche inspanning zonk hij rochelend achterover en
gleed van zijn boomstronk af. Hier bleef hij bewuste
loos liggen, terwijl het rooda bloed uit een wonde in
zijn rug langzaam begon te vloeien. Hij lag daar op
het gras en de bloemen en de kinderen, der lente
werden langzaam met zijn bloed1 rood gekleurd
Een half uur later ongeveer kwam de wagen van
den molen langs den hoschweg voorbij den heuvel. De
koetsier Friedrich zag Hagenloh liggen/zonder hem
te herkennen. Hij maakte er den molenaar Wolken-
si ein, die achter in den wagen zat, op attent. Die
steeg uit en kwam op den persoon af, die schijnbaar
naast den boom dronken lag te slapen. Zoo vond hij
Hagenloh, het doodsbleek gelaat in het gras gedrukt,
zijn kleeren van achteren doordrenkt met bloed, naast
zich zijn muts eu stok.
Den volgenden middag kwam dominéé Schnelldahin
met snelle schreden langs den landweg, die van Es-
penwiese over Hundefleck naar het heidedal en de
bosschen loopt. Zijn voeten konden lang niet zoo
snel als hij wilde, hij rende voort om het in één woord
uit te drukken en nog meende hij maar langzaam
vooruit te komen. Zijn jaspanden fladderden hem
achterna, zijn dasslippen fladderden ter zijde en zijn
brilleglazen glommen en schitterden door de zon als
waren het gloeiende oogen. Maar achter de glazen
stonden de oogen droef en het geheele gelaat van den
grijzen predikant met zijn witten baard teekende ver
slagenheid, angst en ongerustheid.
Zoo kwam hij door Hundsfléck en zocht zijn weg
door snaterende ganzen die overal op de straat wag
gelden en geen begrip hadden dat zij verplicht waren
uit te wijken voor den zoo haastigen wandelaar. Hij
haalde den politieagent in die langzaam voortging in
de richting van het heidedal, statig van houding, be
wast van zijn waardigheid, zooals meerdere vertegen
woordigers in uniform van het heilige staatsgezag.
Een vluchtig „goeden dag" werd tusschen kerk en
staat gewisseld en dit was de inleiding voor eenige
gejaagde vragen, die dominee Schnelldahin op het
hart brandden. Wat hij vroeg betrof de verschrikkelij
ke gebeurtenis in de herberg aan den kruisweg en wat
daarna gebeurd was op de eenzame heide bij het
bosch.
Na aeuig heen «n wow praten wist d« domiaw dtt
den toen op zich om dit aan té toonen en bedoelde
mededeelingen te rectificeeren, hetgeen is geschied
in het door u geplaatste schrijven. Alleen door eeu
misverstand kon het schrijven worden toegeschreven
aan de besturen der vereenigingen, het zou ook zeer
zeker tegen den wil van die besturen geweest zijn, dat
het alszoodanig werd aangeboden en opgenomen.
Voorts zij het ons vergund om „Turnlust" van ant
woord te dienen
U heeft een penvoerder, die er goed slag van heeft,
om onnadenkend publiek door vervaarlijke opsmukke-
rij mede te slepen.
Ieder redelijk mensch zou het geplaatste, uitvoerig
met', cijfers gemotiveerde verslag, wanneer het werke
lijk niet deugde, met de ware cijfers geheel verslaan.
Dat deed u niet. Tusschen de regels doorlezend,
meenen wij te mogen concludeeren, dat u niet eens
weet, dat zoo iets bestaat. In één woord^ u raakt de
kern van de zaak niet, maar draait er om heen. Of
schoon uit de officieele gegevens blijkt, dat u uit
kwam tegen slechts enkele vereenigingen inplaats van
tegen 200, dat de afdeeling waarin u werkte, dat de
prijzen, die u won, lang niet van de hoogste be-
teekenis waren, heeft u een diploma medegekregen,
waarop stond 4 maal „eerste prijs." En nu is de
vraag hoe is dat mogelijk? Een ieder, die weet hoe
gemoedelijk dat in België toegaat zal gemakkelijk
hierop een antwoord kunnen vinden.
Men is daar inderdaad zoo gemoedelijk, dat men
eene tegemoetkoming in de kosten overhandigt, verge
zeld van een schitterende speech, onder den loffelij-
ken naam van b.v. „prix de discipline."
Zooals uit de cijfers bleek, en die staan vast, is
het verslag van de Alkm. Courant d.d. 26 en 27 Juli,
dus één stuk Klink-Klank.
Tenslotte heeft u het over tweedracht zaaien onder
de turuvereenigingen, en vraagt als het ware wie dat
kan zijn. Het antwoord hierop is gemakkelijk te vin
den. Dit gaat van geen der vereenigingen zelf
uit, maar wij geven „Turnlust" in overweging om eens
in haar midden te zien of daar niet iemand is die
tweedracht zaait.
Een ieder, die in de Alkmaarsche turnwereld thuis
is, weet welke onaangenaamheden en last of diezelfde
persoon aan andere vereenigingen al berokkend heeft.
1' weet nu onze opinie geheel en al, en als „Turn
lust" weer optrekt ten wedstrijde, gunnen wij haar
van harte succes toe, maar verzoeken haar dan tevens
om toe te zien, dat haar penvoerder over dergelijke
wedstrijden dan enkel ware berichten ter publica
tie inzend.
Mijnheer de Redacteur wij zeggen u dank voor de
verleende plaatsruimte en verblijven
Hoogachtend,
Het bovenstaande stuk, dat wegens plaatsgebrek
eerst heden kon worden opgenomen, hebben we ge
zonden naar het bestuur van Turnlust, dat ons
schrijft:
Mijnheer de Redacteur, dank voor de inzage van
bovengenoemd stuk, maar we wenschen op geenerlei
wijze op deze zoo onverkwikkelijke en unfaire zaak in
te gaan. Het kenmerkt geheel de personen met wie
men te doen heeft. Een spreekwoord zegt wel eens:
men wordt nimmer door een fatsoenlijk rijtuig, maar
wel door eenoverreden.
Met de meeste Hoogachting,
HET BESTUUR VAN TURNLUST.
do- dienaar van Hermandad en met hem velen uit den
omtrek op weg waren om Peter Knuurhahn te zoeken
en te arresteeren en dat natuurlijk omdat men einde
lijk bewijsmateriaal genoeg had om de hand te leggen
op dezen deugniet. De gendarmerie had het er druk
mee, want de wilddief zou niet gemakkelijk te pakken
zijn en den mannen handen vol werk geven, zooals dat
een oude, geslepen strooper betaamt.
Er waren op het laatst, zoo vertelde de gendarme,
nog zeer verzwarende mededeelingen gedaan voor Pe
ter Knurrhahn. Er waren feiten genoemd, die geen
twijfel lieten over de vraag in hoever hij de hand had
in de gebeurtenis- der laatste dagen. Gisteravond was
de oude arbeider Lehmann nog laat in de houtvesterij
geweest en had daar dingen verteld', die een nieuw
licht wierpen op dezen duivel van het heidedal. Het
was zeer waarschijnlijk dat de opzichter Hagenloh
een bloedig slachtoffer was geworden van de wraak
zucht van Knurrhahn. En ook wat de kolendampver
giftiging betrof, meende men vrij zeker te kunnen
zeggen, dat dit het gevolg was van een handeling van
Lena, de dienstmeid, maar vooral haar vader scheen
de uitdenker te zijn van het plan om den opzichter
ioo.r verstikking te dooden.
De dominee was onder al deze mededeelingen, zoo
mogelijk, nog bleeker geworden dan hij al was. Zijn
ontsteltenis nam toe toen de politieman ook nog de
mededeeling deed, dat na de gebeurtenissen in de her-
ttrg, hot meisje Pechlena weggeloopen was en tot nog'
tqe door niemand meer was gezien.
Hier nam de man afscheid van dominee Schnellda
hin en ging het. bosch in, terwijl de predikant langs
ten hoofdweg haastig zijn tocht vervolgde. Zijn angst
en vrees nam steeds toe en hij transpireerde heftig
door het ongewoon snelle bewegen en loopent
