DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
BLOOKERS
Honderd en dertiende Jaargang.
1911.
DINS DA O
17 JANUARI.
DAALDERS
CACAO;
STADSNIEUWS.
No. 14
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzondei lijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Hondenbelasting.
Telefoonnummer 3.
HEN HOGE HAMAAK
OPDRINGEN,
HOUDT VAST AAN
GE WEET DAT DIE
UITSTEKEND IS,
ODRANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen in herinnering, jat volgens de op 20
September 1882 vastgestelde verordening op de hef
fing eener belasting op de honden, ieder eigenaar, be
zitter of houder van een of meer aan de belasting on
derworpen honden Vverpli'cht is,daarvan jaarlijks vóór
31 JANUARI ten kantore van den gemeente-ontvan
ger aangifte te doen.
Die aangifte geschiedt door de inlevering van een
behoorlijk ingevuld en door den belastingschuldige on
derteekend biljet, kosteloos aan dat kantoor verkrijg
baar.
De betaling der belasting geschiedt dadelijk bij de
aangifte tegen kwitantie en afgifte van een penning,
onverminderd het recht, om, zoo de aangifte onjuist
bevonden wordt, herziening te doen plaats hebben.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
POSTKANTOOR TE ALKMAAR.
Lijst van de aan dit kantoor ter post bezorgde brie
ven en briefkaarten, welke wegens onbekendheid van
de geadresseerden niet zijn kunnen worden uitgereikt.
Ie Helft der maand Januari 1911.
Brieven.
Keesma, Broek op Langendijk.
W. Ligthart, Warmenhuizen.
Briefkaarten.
C. Willems, Hilversum.
W. Schaft, Holland op zijn Smalst.
Buitenland.
Briefkaarten.
B. v. Andel, Bruxelles.
ALKMAAR, 17 Januari.
De spoorwegstaking in Portugal is geëindigd. Hoe,
dat is nog niet recht duidelijk, want wel verzekert de
regeering, dat er geen censuur meer bestaat, maar er
komen voornamelijk officieele berichten uit Lissabon,
welke geen helderen kijk op den toestand geven. Het
schijnt evenwel, dat de stakende spoorwegmannen de
overwinning hebben behaald, hoewel de regeering en
de bevolking der hoofdstad tegen hen waren, hebben zij
zeer vérgaande eischen ingewilligd gekregen. Te
genover deze voorstelling staat die welke de Matin
geeft.
De staking is, zoo verneemt dit blad geëindigd, door
dat de eischen der spoorwegmannen veel minder vér
strekkend zijn geworden, toen de regeexing tusschen-
beide was gekomen en de stakers met haar hadden te
onderhandelen, inpl'aats van met de maatschappijen.
Die sterk verminderde eischen zijn door de maatschap
pijen na raadpleging met en op aandrang van de re
geering ingewilligd. De verzoenender houding van
de stakers had evenwel ook deze oorzaak: de revoluti-
onnaire comité'® begonnen in te zien, dat indien de
staking voortduurde en heel het economische leven
van den staat bleef verlammen, dit een ernstig gevaar
zou opleveren voor de republiek. Vandaar dat allen
hun krachten hebben ingespannen om de treinmannen
er toe te krijgen weer aan het werk te gaan. Dit was
do oorzaak van de vijandelijke houding der menigte
bij het Centraal-station tegenover de stakers, waarvan
wij gisteren melding maakten. Het stakingscomité
is bang geworden; het wilde ook niet worden aange
zien voor een vijand van de republiek, en beperkte zijn
eischen tot die van loonsverhooging. Die eisch werd
ingewilligd.
De minister van openbare werken, de heer Camacho,
heeft tegenover den berichtgever van genoemd blad
verteld, dat de regeering de houding der stakers met
inschikkelijkheid, hoewel rechtvaardig, zal beoordee-
len. „Hun wanbedrijf is ernstig," zei hij, „vooral voor
de werklieden op de staatsspoorwegen, die het sta
kingsrecht missen, zelfs na opzegging. Het vertrou
wen van Europa in ons nieuw regeeringsstelsel zal
niet geschokt worden door de kleine schommelingen
die de gebeurtenissen der laatste dagen hebben te
weeggebracht in den koers der Portugeesche staats-
en spoorwegfondsen. Wij voor ons hebben er van ge
noten, te. zien hoe de werkelijke belangen van den
staat door de Portugeezen hooger geschat worden dan
die van een bepaalde groep, zelfs wanneer de grieven
van deze, gewettigd zijn. Zooals gij hebt gezien, heb
ben de revolutionnairen de staking ernstig bestreden,
en ik heb dagelijks aanbiedingen ontvangen van werk
lieden, die, desnoods zonder loon, wilden werken in de
fabrieken, opdat toch maar het economische leven van
den staat niet zou worden gestoord. En dan de hou
ding der stakers1 zelf! Gij hebt het zeker voor een
ernstige concessie onzerzijds gehouden, dat wij de sta
tions onder bewaking hebben gelaten alleen van de
stakers zelf; welnu, gij hebt gezien dat wij dit konden
doen. Hun volkomen eerlijkheid, hun eerbied voor
den eigendom van anderen is duidelijk gebleken. Wij
regeeren, door in alle conflicten'een beroep te doen
op de betere gevoelens der menschen, dat is beter dan
bruut geweld te gebruiken. Geloof mij, onze manier
van doen is niet zoo kwaad."
Dat klinkt allemaal heel mooi en wel maar men
beeft geleerd, dat ten aanzien van de berichten der
Portugeesche ministers voorzichtigheid geboden is.
Andere berichten over Madrid komende, schetsen
den toestand minder optimistisch en deelen bijv. me
de dat opgeroepen reservisten geweigerd hebben te
komen, dat de overheid verklaard heeft niet over vol
doende troepen te beschikken. Zijn deze laatste be
richten juist, zoo merkt het Tageblatt op, hetwelk dè
nieuwe regeering in Lissabon steeds* welgezind is ge
weest, dan is er nauwelijks meer twijfel mogelijk, dat
de mannen, die thans de voorloopige regeering vor
men, voor hun taak niet opgewassen zijn en kan men
slechts gering vertrouwen op het voortduren dezer re
geering koesteren. Daarbij komt, dat andere stakin
gen hun noodlottigen invloed doen gevoelen zoo die
der gasarbeiders, Het heet dan ook, dat tal van rijke
families Portugal verlaten. Ook moet de propaganda
voor de monarchie veld winnen. Reeds begint de
troonpretendent dom Miguel van zich te doen spre
ken, hij heeft gezegd, dat hij gereed staat om naar
Portugal terug te keeren en desverlangd den troon te
bestijgen, zoodra de onvermijdelijke ineenstorting der
republiek een uitgemaakte zaak zal zijn.
Dat deze pretendent een kans zou hebben wordt niet
geloofd. Maar hoe het dan moet afloopen met de repu
bliek is niet recht duidelijk tenzij de bevolking van
de vele kwaden tenslotte het minst slechte kiest, zich
aan de republiek houdt, de verwachtingen wat tem
pert, wat nuchterder wordt, wat bezadigder en bezon-
nener en verstandiger optreedt.
GLAS VERZEKERING.
Gisteravond had in de sociëteitszaal van de Harmo
nie een vergadering plaat», belegd door het bestuur
van de Alknraarsche Winkeliersvereeniging naar aan
leiding van de advertenties in de Alkmaarsche Cou
rant over de „Alkmaarsche Onderlinge Glasverzeke
ring de Eendracht."
De leden der Alkmaarsche Winkeliersvereeniging
„de Hanze" en de verzekerden bij de genoemde instel
ling hadden recht van toegang.
De voorzitter, de heer A. Fortuin, opende de verga
dering met een woord van welkom. Hij herinnerde
aan een dusdanige vergadering, 5 jaar geleden gehou
den, welke tot resultaat had dat de heer Jacobse in
deze kamer van willekeurigheden, zooals de z. g. n.
onderlinge glasverzekering mag genoemd worden,
dank zij de armzaligheid van den directeur, de heer G.
Bossert, is gekomen.
De zoon heeft nu een jaar rondgedwaald met
de beide heeren Oioeek en Lind als commissarissen,
die bij het Russische reglement als stroomannen
dienst moesten doen, maar dynamiet bleken te bevat
ten. De Alkmaarsche Courant heeft medegedeeld, dat
er een bom geploft is.
De heer Cloeck, die de eer heeft lid van de Alkm.
Winkeliersvereeniging te zijn, meende dat deze zaak
hier thuis behoorde en spreker is er van overtuigd
dat de heer Cloeck de zaak nu eens glashelder uit el
kaar zou zetten.
Spreker maakte melding van wat hij noemde een
looze mededeeling aan de leden van de Hanze, om re
serve in acht te nemen en niet dadelijk tot een even
tueel opterichten vereenig toe te treden.
Deze mededeeling is niet van het bestuur van de
Hanze afkomstig, maar van den heer Schneiders, wien
spreker straks gaarne gelegenheid1 zou geven zich te
verdedigen.
De heer Cloeck, die het onderwerp zou toelichten,
verklaarde, dat het hier niet geldt een persoonlijke
kwestie, maar slechts de vraag of men al of niet een
onderlinge glasverzekering wil.
De oprichters van „de Eendracht" waren grooten-
deels winkeliers, die een practised doel gehad moeten
hebben n.l. om het geld niet buiten de stad te brengen,
maar gezamenlijk het gebroken glas te betalen.
Het reglement, dat geen wonder van samenstelling
was, kon gebruikt worden, daar men de zaak knusjes
maar met eerlijke bedoelingen had tot stand gebracht.
De eerst tien jaar ging alles goed, maar de heer Kui
per, de eerste directeur, liet er zich toen niet zooveel
meer aan gelegen liggen. Voor een knappe som gelds
werd overeenkomstig het reglement de heer Bos
sert benoemd. Verschillende deelnemers vonden het-
echter gewenscht een algemeene vergadering bijeen te
roepen o. m. om den omslag vast te stellen, het regle
ment te wijzigen eti de leemten in het bestuur aan te
vullen. In het café Central werd een vergadering ge
houden, waarvan spreker het verloop schetste, om te
doen uitkomen dat het niet was een kwestie van de
zen of genen directeur, geen personenkwestie dus,
maar een principieele zaak. Spreker, die de oppositie
leidde, had vooropgesteld dat er van wantrouwen geen
sprake was, en daarna de leemten in het reglement
^aangetoond, gevraagd hoe verschillende bepalingen
waren gehandhaafd, uiteengezet welk een macht het
reglement den directeur geeft en tenslotte voorgesteld,
dat het bestuur de vergadering zou machtigen nog 3
bestuursleden te kiezen en daarna zijn functies onder
ling zou verdeelen, het aftreden van deze drie en alle
daarna te benoemen bestuursleden bij op te maken
rooster zou vaststellen, dat het bestuur een commissie
zou benoemen tot herziening van het reglement ten
einde vast te stellen de rechten en plichten van den
directeur, van bestuursleden en deelnemers, de verkie
zing van bestuursleden door deelnemers, een verplich
te maximum-bijdrage voor administratiekosten, een
verplichte minimumbijdrage voor een reservefonds,
een bepaling, wanneer dit fonds mag worden aange
tast, splitsing in 2 deelen (gewone ruiten en winkel
ruiten), de tijd en de wijze waarop rekening en ver
antwoording zal worden gedaan, de bepaling, dat de
leveranciers voor een jaar benoemd worden na onder
linge inschrijving ook voor de waarde van het aanwe
zige gebroken glas, dat de boeken het eigendom zijn
van de maatschappij en direct opvorderbaar, een bete
re omschrijving van art. 21 en tenslotte het aanvra
gen der koninklijke goedkeuring.
Een der leden werd echter wat opgewonden en liet
zich woorden ontvallen, die den heer Bossert onaange
naam moesten zijn. Hierdoor werd de oppositie lam
geslagen er was, dat voelde men, iemand te ver ge
gaan. Men had echter gehoopt, dat de directeur wel
zou toegeven. Eenige maanden later werd de heer
J. H. Jacobse benoemd tot commissaris en men had
de overtuiging dat wat hij wilde, want hij behoorde
tot de oppositie, wet zou worden. Men heeft zich in
hem vergist, hij heeft voor het ideaal niets gedaan.
Aan spreker had hij later verklaard, dat hij niets had
beloofd, dus ook zijn woord niet heeft gebroken.
Het reglement werd niet erg gehandhaafd. Zoo werd
de heer Ringers door commissarissen benoemd tot
commissaris. Maar de directeur zei: Ringers, nee,
als ik een commissaris moet hebben, neem ik Iluibers.
Van den heer Ringers had! men kunnen verwachten,
dat hij de zaak krachtig ter hand zou hebben genomen.
Den heer Bossert kon men er geen verwijt van ma
ken, dat hij niet toegaf, immers hij kon een wrok heb
ben tegen een der leden, die te ver ging. Anders werd
het echter toen zijn zoon directeur werd. Toen kwamen
de oude wenschen weer boven. Men heeft den heer
Bossert gevraagd of het een onderlinge maatschappij
of een eigen zaak was.
De heer Bossert antwoordde hierop, dat het regle
ment niet zou worden herzien, dat het bestuur beslo
ten had de reserve 1050) op te voeren tot 2000
en dan de baten te verdeelen tusschen bestuur en di
recteur en dat de heer Cloeck (en Lind) tot' commissa
rissen waren benoemd. De benoeming werd' aangeno
men, eerlijk denkende dat voorzat de bedoeling, de be
kende idealen te verwezenlijken. De heer Bossert heeft
vermoedelijk gedacht: als die kippen eenmaal' in het
hok zijn, krijgen ze van zelf de kleur der andere hoen
ders. Spreker schetste het verloop der eerste verga
dering van directeur, adjunct-directeur en commissa
rissen. Daarbij bleek o.a. dat de directeur de leden
niet kende, dat hij van een polisberekening niets wist,
niet zelf de posten inschreef, geen begrip had van
een reserve. Zelfs twijfelde hij er aan of de gebr.
Kuiper de boeken der maatschappij zouden willen
meebrengen. De boeken kwamen echter en toen werd
berekend, nadat men tarieven en inlichtingen had op
gevraagd, of de omslag juist was geweest. Het bleek
dat er posten waren volgens normaal en abnormaal
tarief, maar ook met een vaste korting oude deel
nemers bijv. kregen een derde deel korting, hetgeen in
strijd was met het reglement dit geschiedde niet
uit een slecht motief maar om klanten te krijgen.
Toen men eindelijk kon zeggen, wat er moest worden
ingelegd en wat gereserveerd, kwam men tot- d'e con
clusie dat de reserve moest zijn 1169.80. Dwaas was
het dus te zeggen: we zullen de reserve opvoeren tot
2000. Het heeft echter heel wat moeite gekost én
den directeur én den heer Jacobse aan het verstand
te brengen, maar voor de berekening zou hetgeen was
geschied, wel bruikbaar zijn, meenden ze.
Den 4en Jan. j.L, de 2e vergadering, waren, in strijd
met het reglement, de boeken nog niet afgesloten.
De adjunct-directeur deelde mede, dat er slechts ge
broken was voor 314.54. Waren de onkosten als het
vorige jaar 248.48, dan zou de breuk belast worden
niet 72 procent onkosten. De premie is echter niet la
ger, maar wanneer de thans geheven omslag inder
daad binnenkomt, dan is het reservefonds gauw opge
voerd tot 2000 en dat is het doel van den directeur.
Op die vergadering is weer de reglementswijziging
ter sprake gekomen. Voorgesteld werd de wijziging
in handen te geven van de heeren Jacobse en den di
recteur de andere commissarissen waren het hier
mee eens. Den llden Januari werd opnieuw verga
derd en toen zeida de directeur: „mijneheeren, ik heet
u allen hartelijk welkom en het voorstel tot regle
mentsherziening is afgewezen."
De directeur verklaarde dat zij het wezen ran de
zaak raakte, welke alleen den directeur aanging. Wat
commissarissen waren, weigerde hij te zeggen. Spre
ker vroeg overeenkomstig art. 16 de boeken, hetgeen
geweigerd werd, daarop (art. 21) zekerheid der kas,
welke spr. den volgenden dag zou krijgen hij kreeg
echter toen zijn ontslag, niet omdat hij de zekerheid
der kas had gevraagd. Den volgenden dag gingen de
kwitanties rond en daaruit blijkt duidelijk dat de heer
Bossert de Maatschappij beschouwt als een eigen zaak,
immers hij int een premie, van omslag is geen sprake
meer.
Spr. heeft daarop niets tegen, maar niemand moet
denken, dat hij verzekerd is in een onderlinge glas-as
surantie. Het eenige dat gezegd kan worden is, dat
de heer Bossert goedkooper is dan de andere, met
uitzondering misschien van de Rotterdamsche. Het
bestuur is hier de directeur, dus de directeur wil, zoo
dra er 2000 iu kas is, de baten verdeelen onder de
deelnemers en zich zelf terwijl hij natuurlijk boven
dien zijn door commissarissen vastgesteld salaris
heeft.
In artikel 1 is de bedoeling uitgesproken, dat de
deelnemers met elkaar het glas betalen. Het plan van
den directeur is daarmede in strijd, maar art. 23 zegt,
dat de deelnemers moeten berusten.
De wijze waarop de directeur de benoeming heeft
gekregen, legt hem een plicht op. De vader heeft in
het belang der maatschappij het directeurschap met
het geld der maatschappij gekocht. Maar daarmede
was erkend, dat de deelnemers over het directeurschap
iets hadden te zeggen. Voor zijn geweten was de di
recteur verplicht, de deelnemers bijeen te roepen, een
reglement behoorlijk samen te stellen, een directeur
te kiezen. Spr. was overtuigd dat de heer Bossert wel
benoemd zou worden. De publieke opinie zal het ver-
oordeelen, dat de directeur alleen let op de letter der
wet en niet op den geest. De commissarissen, die nu
ontslagen zijn, hebben niet te veel gewild, o. a. wilden
ze het salaris van den directeur een ietsje verhoogen
en dat van de commissarissen een ietsje verlagen, en
ook wilden ze niet tornen aan verkregen rechten, maar
het den directeur gemakkelijk maken de wijzigingen
aan te nemen. Toch zouden de deelnemers veel goed
kooper uitgeweest zijn in 1910 bijv. bedroeg de
breuk 26 procent en thans wordt gevraagd 85 procent.
In Groningen is bij de onderlinge glasverzekering,
zonder dat men iets meer betaalde, dan bij een andere
maatschappij, een reservekas gevormd van 1478.74
en ondanks de groote breuk van verleden jaar, behoeft
dit jaar slechts een halve premie te worden betaald.
Thans heeft de heer Kuiper, die hier het geld int,
gezegd: als je moest betalen volgens de rekening van
Jaap Cloeck zou je meer moeten betalen. Dat was
juist als er voor 1169.80 was gebroken, maar nu dit
ruim 300 bedraagt, zou er heel wat minder betaald
behoeven te worden.
Spreker is voorstander van een onderlinge Alkmaar
sche glas-assurantie,hij gelooft dat dit een voordeel
zal zijn, anderen met hem hebben 600 renteloos ge
geven en de maatschappij zal zonder inleggeld kun
nen worden opgericht, de oprichtingskosten zitten in
sprekers zak. De heeren Pels, Lind, Wolzak en spre
ker hebben een commissie gevormd, die de zaak voor
bereiden zal. Wie thans zijn naam opgeeft, kan ervan
verzekerd' zijn, dat zijn glas van dit oogenblik af ver
zekerd is. (Applaus).
Na een pauze werd gelegenheid tot debat gegeven.
Tevoren deelde de voorzitter mede dat op initiatief
der Alkm. Winkeliersvereeniging de Onderlinge Glas
verzekering-maatschappij hedenavond is opgericht,
maar dat n' importe wie, burger, industrieel etc., zich
kan aansluiten.
De heer Lind, wiens vader 't initiatief nam, zeide dat
het de bedoeling van de oprichters werkelijk is ge
weest, een heusche onderlinge glas-assurantie op te
richten.
Spr. is als opvolger van zijn vader commissaris ge
worden met de bedoeling van de maatschappij een on
derlinge te maken. Hij wees er op dat wanneer com
missarissen en directeur samengingen de heele boel
kon worden besteed aan het salaris van dien directeur.
Spreker en zijn neef vonden zichzelf te hoog om aan
zulk een toestand langer mee te werken. Zijn vader,
die 60 als commissaris heeft verdiend, heeft thans
deze som beschikbaar gesteld voor een waarlijk onder
linge maatschappij, waaruit blijkt, dat het de bedde-
'ling der oprichters is geweest een onderlinge maat
schappij op te richten.
De voorzitter deelde mede, dat het de bedoeling is,
dat directeur en commissarissen geen salarissen zul
len genieten.
De heer Gerritsen Plaggert vroeg, hoe men van de
oude verzekering afkomt, daar het reglement daarom
trent niets bepaalt.
De heer Cloeck wees op art. 20 dat zegt dat men, bij
niet-betaling geroyeerd wordt, terwijl art. 10 zegt, dat
het lidmaatschap stilzwijgend voortduurt door te
praten wordt men dus lid-af.
De heer Fortuin zou in overweging willen geven:
doe als de heer Bossert, ik doe zoo en daarmee uit.
De heer Lutterot vroeg of de heer Cloeck al een ver
gadering met deelnemers had belegd. Na een ontken
nend antwoord zeide spr. dat de gewone weg was ge
weest, eerst de deelnemers in de zaak te betrekken, al
vorens een andere vereeniging er in te mengen.
De heer Cloeck: Ik ken de deelnemers niet en kan
de boeken niet ter inzage krijgen.
De heer Lutterot vroeg waar het reservefonds zou
blijven.
De heer Cloeck zeide dat dit niet te zeggen valt.
Vermoedelijk zal den directeur als laatstoverblijvende,
wanneer alle deelnemers bedanken, het reservefonds
ten deel vallen.
De heer Lutterot vroeg, of dè commissarissen van de
nieuwe maatschappij al benoemd zijn.
