DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
BLOOKER's
CACAO;
DAALDERS
Honderd en dertiende jaargang
DINSDAG
21 FEBRUARI.
Ontwerp Zomerdienstregeling
Spoorwegen.
FEUILLETON.
Het Gouden Bed.
BINNENLAND.
No. 44
1911
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,
.Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
ALKMAARSCHE COURANT
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat op de
secretarie der gemeente voor belanghebbenden ter in
zage is nedergelegd een exemplaar van het door de
ITollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij ingezon
den ontwerp van de zomerdienstregeling' 1911.
Opmerkingen betreffende dit dienstregelingsont-
werp kunnen rechtstreeks worden ingezonden aan het
Departement van Waterstaat vóór of op 1 Maart a.s.
Alkmaar, "18 Februari 1911.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris,
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algeinebne kennis dat zij bij be
sluit van 18 Februari vergunning hebben verleend
aan W. KERKMEER aldaar, tob bet uitbreiden zijner
herstelplaats voor rijwielen, door bet maken van een
bergplaats tot bewaring van benzine in bet perceel
Ritsevoort A 19.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar, 20 Februari 1911.
VRAAG,
in plaats van losse cacao
of poederchocolade,
BUSSEN
gij betaalt minder
en krijgt betere kwaliteit.
vierkante bussen van 1/i ons 10 ets.
1 ons 18
Vt pond 421/2
1 pond 80
2 pond 150
ALKMAAR, 21 Februari.
In het deftige Engelsche Lagerhuis, waar de voor
zitter nog pruik en toga draagt en waar, als zinne
beeld zijner waardigheid een lange staf des gezags, de
„rnace," voor hem op de tafel ligt, kwam gisteren een
eigenaardige kwestie ter sprake.
Bij de opening van het Huis bad namelijk Sir
Ginnell een scherpen aanval gedaan op den algemeen
geachten voorzitter Lowther, dien bij beschuldigde
van partijdigheid bij de leiding der debatten. Hij zei-
Naar bet Duitecli van OLGA WOHLBRüCK,
bewerkt door J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM
46)
Alles was er ook en mevrouw Mara herademde ver
licht, zij haalde zelf uit het buffet een schoon couvert
en een glas, terwijl de knecht snel naar de keuken
ging.
„Kinderen, over anderhalf uur vertrekt de Miinche-
ner trein. Ik ben nu toch besloten voor de première er
heen te reizen, en morgen de laatste repétitie bij te
wonen. Drie brieven hebben ze mij geschreven nu,
ik wil niet onverbiddelijk zijn.''
potlood gekrabbeld
pakken, twee, drie
Jammer dat ik de
Hij wierp zijn vrouw een met
briefje toe.
„Laat dat in mijn handkoffer
dagen blijf ik op zijn minst weg.
reis niet in den auto kan doen.
Maar zooals de wegen nu zijn. Maar kinderen,
ik heb een auto gezien - prachtig! Gemakkelijk
voor vier personen, 35 P.K. met en zonder kap te ge
bruiken. Ik stel me voor, dat het rameus moet zijn,
daarmee van den zomer een reis te maken. Toevallig
trof ik den vertegenwoordiger der firma in het res
taurant, Hij liet mij daar teekeningen zien. Een uit
nemend systeem en verbazend gemakkelijk."
„Wat kost zoo'n reisauto wel?''
„Dat is verschillendDat ding zal wel dertig
duizend waard zijn, als het niet meer is. Mijn wagen
heeft twaalf duizend mark gekost. Natuurlijk niet te
vergelijken. Doch ik behoef maar acht duizend dade
lijk te betalen. Het overige in den loop van het jaar.
Heel geschikte voorwaarden."
„Ja, zulk een reis zou meer dan mooi zijn", zei
Pieps.
Frank Nehls lachte en dronk haar toe.
„Ik ben altijd bang om in een auto te rijden," zei
pievrouw Mara. „Ik do» het voor geen geld. Een rij
de, dat hij, Ginnell, nimmer het woord kon krijgen,
dat de voorzitter in overleg met de partijleiders het
woord verleende en daardoor de rechten der leden
verkortte, enz. Deze aanval wekte groote beroering
Niet alleen staat de heer Lowther zeer in de gunst
bij zijn partijgenooten en bij zijn politieke
tegenstanders, de liberalen, maar bovendien wordt
in het algemeen een aanval op den voor
zitter van het Lagerhuis, die een aanzien bezit
gelijk in geen andere wetgevende vergadering bestaat,
gelijk gesteld met, zoo niet erger aangerekend dan
majesteitsschennis. Met zeer veel verbazing nam men
dan ook kennis van een ingezonden stuk in een Iersch
blad, waarin de liberale afgevaardigde Wedgwood den
Ier gelijk gaf.
„Op de radicale banken, zoo schreef hij, werd niet
met het gejouw tegen u ingestemd. Lowther is vol
strekt niet onpartijdig. Hij is een doodelijke vijand
van de belasting op de grondwaarde. Jerry Mac Veagh
(ook een Iersch lid) zegt me, dat de rechte manier is,
een motie van afkeuring tegen hem voor te stellen.
Dat zullen we doen, zoodra de gelegenheid zich aan
biedt. Ik vraag hem al lang' niet meer om het
woord."
Vrijdag werd deze brief voorgelezen, waarop de
voorzitter, den heer Wedgwood, vroeg of hij niets te
zeggen had. Deze antwoordde, dat hij den afwezigen
heer Ginnell nog niet had kunnen spreken en in ver
band daarmede niet wist, hoe de persoonlijke brief van
hem in de pers was verschenen. Hij verklaarde het
eens te zijn met de opvatting, dat de openbaarmaking
van zulk een brief in hooge mate onbehoorlijk is en
hij betuigde er zijn spijt over, dat deze zaak den voor
zitter leed had berokkend. De voorzitter zei hierop,
dat volgens het gebruik een dergelijke beschuldiging
diende te worden ingetrokken. Zonder een woord te
zeggen verliet de heer Wedgwood echter de zaal. Ver
schillende afgevaardigden prezen toen de onpartijdig
heid van den heer Lowther, waarna het nemen van het
besluit in deze zaak van „laster jegens den voorzitter
en inbreuk op de rechten van het Huis" werd1 uitge
steld, totdat de heer Ginnell tegenwoordig wezen zou.
Dat nu was gisteren het geval. Met eenige spanning
werd in Engeland de zitting afgewacht de Ieren
kunnen soms zoo vreemd doen! Het- is bijv. nog niet
zoo heel lang geleden (het was in 1902), dat de boden
en politie-agenten bijna de geheele Iersche fractie op
hun schouders uit het Lagerhuis hebben moeten dra
gen, omdat de heeren uit beginsel weigerden er zelf
uit te g-aan En het was de vraag, wat de heer Gin
nell zou doen.
De heer Wedgwood toonde zich gisteren een be
rouwvol zondaar, hij bood, gelijk de term luidt, „open
hartige, duidelijke en algeheel© verontschuldigingen"
aan, welke door den voorzitter bereidwillig werden
aanvaard. Deze zaak was dus van de baan. Met den
heer Ginnell ging het echter zoo gemakkelijk niet.
Die hield een lange rede, waarin hij verklaarde, dat
hij den heer Lowther niet persoonlijk was aangeval-
tuig is toch ook veel voornamer."
Frank Nehls knikte ironisch.
„Natuurlijk. Vooral als hij geërfd is van de groot
ouders. Zoo'n echte karos van voor den zondvloed, dat
is bijzonder voornaam en als men stapvoets rijdt dan
is het een volmaakte lijkstoet."
Terwijl hij zijn rampsteak verorberde verdween
mevrouw Mara om toe te zien op het pakken van zijn
koffer.
I rank Nehls sprak voortdurend, levendig en opge
wonden, zooals Felix hem nog nooit had) gezien. Het
g'eheele vertrek scheen gevuld met feestelijkheid en
tintelend leven.
De harde trek van geestelijke uitputting, welken
Felix nog eenige weken geleden bij hem had gezien,
was vlokomen vredwenen. Het succes had hem ver
jongd, zijn huid strakker getrokken, de rimpels van
zijn voorhoofd genomen en zijn bewegingen een ver
hoogde frischheid gegeven.
De première morgen in München hield hem in het
geheel niet bezig, het was slechts een uiting van be
leefdheid tegenover den bevrienden tooneeldirecteur
dat hij er heen ging. De aankoop der nieuwe automo
biel nam al zijn gedachten in beslag. Van de reis, wel
ke hij in den zomer wilde maken sprak hij slechts om
voor zichzelf de noodzakelijkheid van den nieuwen
aankoop te verdedigen.
Bij Pieps, voor wie dertig duizend mark even veel
en even weinig waren als driehonderd, was elk gelde
lijk overleg' van te voren buitengesloten.
Terwijl hij de Duchease-peer doorsneed, welke Pieps
met haar bevallige handigheid voor hem had geschild,
vroeg hij naar zijn zuster.
,Tille schijnt zeer overspannen te zijn. Zij heeft de
zcmervacantie hard noodig."
Frank Nehls schudde het hoofd.
„Jazij heeft geen gemakkelijk beroep en neemt
alles veel te zwaar op. Misschien houw ik het -vol
gend jaar ergens in de bergen een villa. Dan kan zij
al haar vacanties bij ons doorbrengen."
Felix dacht: En waar blijft vader dan?
Frank Nehls stak een cigarette aan en sloeg beha
len, maar het stelsel, waarbij leden worden aangewe
zen, die deel mogen nemen aan het debat. Hij ein
digde met geen verontschuldigingen aan te bieden
Dientengevolge moest hij gestraft worden. De straf
wordt, volgens het reglement van orde van 1902, uit
gesproken door het Huis, op voorstel van den minis
ter, die het hoogst in rang onder de aanwezigen is
Gisteren ging het voorstel, strekkende om den heer
Ginnell in het uitoefenen van zijn waardigheid van
lid van het Huis te schorsen voor den tijd van een
week, uit van den minister-president, den heer As
quith zelf. Met 311 tegen 84 stemmen werd het aan
genomen. De straf is nog al schappelijk: verwacht
werd toch, dat het lid voor een maand van het bijwo
nen der vergaderingen zou worden uitgesloten. De
geschiedenis verhaalt dan ook van zwaardere straffen:
in 1879 werd een lid, dat zich voor een soortgelijke
schending niet verantwoordde, tot gevangenisstraf en
in 1866 een ander tot 12000 boete veroordeeld. En
wat de gevangenis betreft, zij is er een, speciaal be
stemd voor de leden van het Lagerhuis en gelegen on
der den beroemden klokkentoren, „Big ben," waar
het helsche lawaai, dat de klok maakt, den gevange
nen het slapen totaal onmogelijk maakt. Maar zoolang
Engelsche, parlementsleden geen Oostenrijksche of
Hongaarsche allures aannemen, zal de voor hen be
stemde gevangenis in onzen tijd wel onbevolkt blijven!
HET KUSTVERDEDIGINÜSONTWERP.
In een opmerking, naar aanleiding van een bericht
v.an onzen hoefijzercorrespondent schrijft het Hbld,
zegt de Avondpost, dat het zich laat aanzien, „dat het
toch op zijn minst nog wel een jaar zal' duren voor de
openbare beraadslaging zal plaats hebben."
-De vereenigde bijeenkomst van socialistische Ka
merleden uit België en Nederland over de quaestie
van de kustverdediging- aan den mond der Schelde zal
Maandag 27 dezer 's nam. 3 uur aanvangen om des
avonds te worden voortgezet.
PROV. STATEN VAN NOORD-HOLLAND.
De Commissaris der Koningin in Noord-Holland
heeft de leden der Staten bijeengeroepen (in buitenge
wone zitting), op Dinsdag 7 Maart a.s., v.m. 11 uur.
Dan zal aan de orde zijn: De benoeming van een grif
fier en de voordracht van Ged. Staten tot vaststelling-
van eene regeling der pensioenen van de hoofdbeamb
ten, enz. van „Meerenberg" en „Duinenbosch," en van
hunne weduwen en weezen.
De voordracht voor de benoeming' van een griffier
bevat de namen der heeren: Air. P. Dozy, hoofdcom
mies ter prov. griffie van N.-Holl., mr. S. B. Thoden
van Weizen, gemeente-secretaris te Zwolle en mr. clr.
H. S. Veldman, gemeente-secretaris te Kampen.
IIOOGER LANDBOUWONDERWIJS.
Ongeveer 1000 ingezetenen van Wageningen, allen
hoofden van gezinnen of zelfstandige personen, heb
ben een adres gericht aan de Tweede Kamer waarin
zij hun volkomen instemming betuigen met het dooi
den Raad hunner Gemeente aan de Kamer verzonden
adres.
Het zal niet onopgemerkt zijn gebleven, dat men in
gezaghebbende kringen in deze Gemeente zijn stand-
gelijk zijn beenen over elkaar.
„Als ik maar wist, wat men met onzen oude moest
beginnen. Zoolang hij leeft is hij toch werkelijk alleen
op Tille aangewezen wat voert hij nu uit?"
Felix vertelde, dat hij slechts één wensch had: iets
te verdienen om Ottilie te ondersteunen.
Frank Nehls haalde de schouders op.
„Gij zijt vreeselijk naïef, mijn jongen. Vader is nu
bij de zeventig en heeft nog nooit iets verdiend. Hij
wil „zaken" doen, niet verdienen. Dat zijn t-wee af
zonderlijke dingen. Om te verdienen is hij veel te
bescheiden. Ik acht tegenwoordig bescheidenheid geen
deugd. Het zijn toch steeds slechts zelfzuchtige drijf-
veeren van den enkeling waarvan de algemeene voor
uitgang het gevolg is. Bescheidenheid is een leelijke
zonde. Voert tot absoluten stilstand."
Met een ongewone teedere beweging stak hij Pieps
zijn smalle, zenuwachtige hand, toe. „Is het niet,
Pieps, wij beiden zijn niet bescheiden, hm?"
Felix gevoelde voor het eerst, wat zijn broer van Ot
tilie scheidde: het was de stille tevredenheid welke
voor hem het teeken van het philist-erdom was, het
welk hij haatte met dien onverzoenlijken haat, welken
hij alle herinneringen uit zijn kinderdagen toedroeg.
Pieps glimlachte schalksch: „Ziet ge, oom Felix,
ziet gij
„Wat is er gaande, hm?"
Ondanks alle wenken vertelde Pieps met allerhande
vroolijke overdrijvingen de les, welke zij hem gelezen
had.
Frank Nehls knikte.
„Het kind heeft gelijk.
Als gij u uit Spartaansche deugd op harde steenen
neerlegt, dan moet gij u niet verbazen met blauwe
plekken wakker te worden. Gij zoudt de eenige zijn,
die geen gebruik zoudt maken van de voordeelen uwer
positie. Belachelijk."
Het viel Felix moeilijk er over te spreken. Alaar
eensklaps viel hem een gedachte in, daar hij zich in
een positie zag, welke hem geen uitweg liet tusschen
de materieele mogelijkheden en de wenschen zijner
ontwaakte fantasie.
punt aan een revisie heeft onderworpen. Eenigo
maanden geleden, toen het wetsontwerp tot vergroo-
tiDg der R. II. Land1-, Tuin- en Boschbouwschool en
verplaatsing der R. Landbouwschool was verschenen,
klampte men zich te dezer plaatse met hand en tand
aan beide instellingen vast. Al meer en meer is ech
ter gebleken, dat dit standpunt op den duur onhoud
baar is. Niet omdat men dezerzijds overtuigd is gewor
den, dat het voorbestaan van ILooger Landbouwon
derwijs en Aliddelbaar Nederlandsch en Koloniaal
Landbouwonderwijs naast elkaar in dezelfde gemeente
onmogelijk is. Wel echter omdat men heeft leeren in
zien, dat- dit vreedzaam naast elkaar voortbestaan
noch in regeeringskringen, noch in de toonaangevende
landbouwkringen op den duur gewild wordt. Daarbij
werd de vraag of ook soms het Hooger Landbouwon-
'derwijs verplaatst moest worden actueel. Algemeen
toch werd en wordt toegegevn, dat aanneming van het,
aanhangige regeeringsontwerp de principieele beslis
sing met zich brengt betreffende de aanstaande ver
heffing van de R. H. Land-, Tuin- en Boschbouw
school tot Landbouw-hoogeschooL De zaak aldus be
kijkende, besloot men te Wageningen in officieele en
officieuse kringen de aanvankelijke oppositie tegen de
verplaatsing der in deze gemeente tot bloei gekomen
R. Landbouwschool prijs te geven.
(Hbld.)
Gemengd nieuws.
UIT KOEDIJK.
Zondagmiddag hield1 de Vooruitstrevende Liberale
Kiesvereeniging alhier een Openbare Vergadering in
het lokaal van den heer Man. De zeer goed! bezochte
vergadering werd geleid door den lieer Beets. Als
spreker trad1 op de heer Th. M. Ketelaar, lid der Twee
de Kamer, met het onderwerp Algemeen Kiesrecht.
Spr. begon met- een historisch overzicht te geven van
de ontwikkeling van ons kiesrecht vanaf het ont
staan van het Koninkrijk der Nederlanden tot op de
zen tijd. Daarna schetste hij uitvoerig de thans van
kracht zijnde kieswet Van Houten en onderwierp hij
deze door den heer Van Houten zelf genoemde „men
schelijker wijs gesproken volmaakte" kieswet aan
critiek.
Toen bgsprak hij even uitvoerig de wijze, waarop
in ons land, nadat door het Algemeen Nederlandsch
W erkliedenverbond in 1877 op de invoering van Alge
meen Kiesrecht was aangedrongen de beweging
voor Algemeen Kiesrecht eerst door een commissie,
waarin o. a. Mr. v. Gilse, Mr. Veegens en Mr. Goeman
Borgesius zitting hadden en daarna van den toenma-
ligen Socialis-tischen Bond, de S. D. A. P. en de Vrij
zinnig-Democratische Bond. was gepropageerd. Daarna
toonde hij aan» hoe het vraagstuk van het algemeen
Kiesrecht een door de door het Ministerie Rink
aangekondigde voorstellen tot Grondwetsherzie
ning en later door de kort na elkander- ingediende
voorstellen tot Grondwetsherziening der Vrijzinnig-
Democratische en der Sociaal-Democratische kamer
fracties, op het terrein der practische politiek ge
bracht, noodzakelijk door alle bestaande staatkundige
partijen moet worden ter hand genomen en hoe thans
de verhouding van ieder dier partijen tot het Alge
meen Kiesrecht is. Eindelijk betoogde hij hoe op dit
oogenblik, na door Minister Heemskerk een onder
diens presidium staande commissie tot Grondwetsher
ziening is gevormd, de tijd gekomen is, dat het Neder-
landsche volk der regeering met nadruk doet weten
zijn wil: „Het beginsel van reehtstreeksch en enkel
voudig, door geen zoogenaamde correctieven verzwakt,
algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen in de
Grondwet te schrijven."
„Zal ik je wat leenen?" vroeg Frank Nehls met het
goedmoedig glimlachje van een millionair, die zich
vergast aan de verlegenheid van een kind.
Felix sloeg het bijna heftig af. Neen, leenen niet.
Maar als Paul.
Hij haperde en bleef in zijn woorden steken totdat
Pieps heel ernstig zeide: „Spreek toeh, oom Eelix,
papa kan alles."
Papa bleef voor haar altijd een beetje de goede
God, voor wien er geen grens der mogelijkheden en
macht was.
Frank Nehls, die in een zeer goed© stemming was,
zooals steeds, wanneer hij zijn bewogen leven, door de
een of andere kleine, nieuwe verandering nog meer
bewogen kon maken, herhaalde lachend, een weinig
vaderlijk en bruusk: „Nu, kom er maar mee voor den
dag maak toch geen omslag."
Felix vertelde van zijn collega's aan de Bank. Zij
hadden allen op zijn minst een paar duizend mark,
waarvoor zij papieren kochten om te speculeeren. Na
tuurlijk deden zij maar kleine cassa-zaken. Hem zelf
was deze mogelijkheid om zijn inkomen te vergrooten
niet geopend. Als zijn broer, die nu zeker geld zou
willen beleggen, een paar papieren ter zijner beschik
king zoude willen stellen, dan zou de Bank deze papie
ren hoog' voor hem beleenen en hij zou ook kunnen be
proeven wat geld te verdienen, als hij zulke kleins
cassa-zaken deed; en....
„Aha. zoo, zoo. zei Frank Nehls slechts en
keek op zijn horloge.
Mevrouw Alara kwam binnen.
„Alles is gepakt, Paul. Moet er een auto gehaald
worden, of zal ik om het rijtuig' telefoneeren?"
„Ik heb den chauffeur besteld. Dank. Felix ga je
mee naar mijn kamer, ik wil je een paar sigaren mee
geven
Pieps stond met een zacht lachje van haar stoel op
en gaf haar vader een kus op het licht grijzend haar,
terwijl mevrouw Alara bijzonder stijf aan de deur bleef
staan.
„Wat is «r gaande?" vroeg Frank Nehls.
t; (Wordt vervolgd.)^
