DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
t" nttg- üf1"1 Nor<i",'er
ëKfe z'ïij" -4S;
Honderd en dertiende Jaargang.
WOENSDAG
29 MAART.
FEUILLETON.
STADSNIEUWS.
Het Gouden Bed.
No. 75
1911.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
de N' v' Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Gemeentescholen»
TOELATING VAN LEERLINGEN.
Hoe men millionnair wordt.
Telefoonnummer 3.
beid ZTrn\bAT°i?ifte aan SteUn en m«Bdeelzaam-
ALKMAARSCH
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR noodigen belanghebbenden, die met 1 MEI a.s.
kinderen op eene der VIJF GEMEENTESCHOLEN
toegelaten wenschen te zien, uit, daarvan VOOR 15
APRIL a.s. aangifte te doen bij de hoofden dier scho
len, onder overlegging van het geboortebriefje of
trouwboekje en bet inentingsbewijs der kinderen waar
van de toelating gevraagd wordt.
De gelegenheid bestaat daartoe aan de schoolloka
len op DINSDAG 4 en DONDERDAG 0 APRIL a.s.
van des namiddags 4—5 uur en WOENSDAG 5
BIL a.s. van des middags 121 uur, behalve voor
de 4e Gemeenteschool, aan welke school daartoe gele
genheid is op eiken MAANDAG, DINSDAG DON
DERDAG en VRIJDAG tot 15 APRIL a!s. van
1/22 uur namiddags.
Burgemeester en Wethouders Voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Een man van rijpen leeftijd en een jongmensch za
ten op zekeren avond bij het hoekje van den haard te
keuvelen.
Zonder eenige inleiding vroeg de nieuweling eens-
tiaps: „Zeg u mij eens, hoe wordt men millionnair?"
„Door duizend en een middelen!"
„Maar dat getal is zoo groot; wat is dan wel het
zekerste middel?"
„Dat is er niet bij, want alle zijn even goed. Door
wenken, door intrigues, toeval, spel. 't Is ook dikwijls
een goed middel, wèl te doen."
Op dit gezegde begon het jongemensch te glim
lachen met een niet te miskennen uitdrukking van on-
geloovigheid.
„Ja hernam de ander, „men kan rijk worden door
t goede te doen, en het goede, zonder drukte, zelfs aan
een hond.
Weer dezelfde glimlach, wat. scherper dan den eer-
sten keer. t
„Zelfs aan een hond, ik zeg het nog eens." En hü
voegde er bij: „Wilt ge, dat ik u een geschiedenis
vertel tot bevestiging van hetgeen ik u zeide? Ik
vraag uw geduld slechts voor tien minuten."
„Spreek, ik hoor u aan", zei de scepticus.
„Nu dan, luister toe, en houd bij voorbaat het zeer
eenvoudige feit, wat ik u ga vertellen, voor waar ge
beurd.
„Vijf en twintig jaar geleden deed Paul Cernoy zijn
arts-examen. Het weinige fortuin, dat hij had gehad
was aan zijn studiën besteed. Toen hij zijn diploma
ontving, was hij dan ook zoo arm, als een man, die
niets heeft om te leven dan wat kennis en zijn zes en
twintig jaren.
Een oude collega gaf hem den raad zich in' de pro
vincie te vestigen; maar Paul trok hierbij eeu leelijk
gezicht, want hij hield van Parijs^ en zijn vroolijk le-
„Ik begrijp wel, dat de raad, dien ik je geef, niet in
je smaak valt", zei de Nestor. „Ik had het moeten
begrijpen. _AHe jongelui zijn hetzelfde; Parijs trekt
hen aan. Blijf er dan, maar bereid je er op voor, dat
slaiTt "tenS tWint'ë' ^aar te lijdeu hebt> vóór dat je
„Wat zegt u, twintig jaar?"
„Er gaat niets van af, jongen! In dat heerlijke
land verdienen de mode-dokters geld bij hoopen, maar
op twee a drie uitzonderingen na hebben ze niets te
eten dan bedriegelijke hoopHoevelen komen er niet
tot het succes vóór zij witte baren hebben. Je gelooft
me nietAls je weet, dat alleen in het departement
van de Seme tienduizend van onze collega's martela
ren zijn. Maar probeer het
Paul Cernoy luisterde niet naar deze verstandige
woorden en bleef in Parijs.
Na verloop van zes maanden had hij drie patiënten,
die evenwel allen te arm waren om hem te betalen
Daar hu evenwel volstrekt Parijs niet wilde verla
ten, vestigde hij zich als apotheker.
Met veel geduld verdiende hij nu zooveel dat hij
kon loven.
Op zekeren avond thuiskomend, zag hij iemand of
iets voor zijn deur, dat hem den weg versperde; bij na
der onderzoek bleek het een poedel te zijn, die akelig
jankend op den drempel zat.
Eerst wilde hij het dier wegjagen, maar het bleek
met te kunnen loopen. De jonge dokter boog zich
over den hond om te kijken wat de oorzaak was van
AIn geklaag en zag toen, dat zijn poot gebroken was.
aul Cernoy kon het niet over zich verkrijgen het
cier zonder hulp te laten, legde een verband, en hield
nem bij zich totdat de poot genezen was.
Na drie maanden liep het dier weer uitstekend en
had volstrekt geen pijn meer.
Toen opende de apotheker hem de deur, zeggend:
u Je beter bent, kan je terugkeeren vanwaar je ge
komen bent."
De hond keek Paul dankbaar aan en ging weg
Paul zag hem niet terug.
Ongeveer een maand later hoorde de apotheker op
zekeren avond hard aan zijn deur krabben. Hij luis
terde en hoorde nu eeu luid geblaf; het was alsof de
vierbeenige bezoeker r7ep om open te doen.
Nieuwsgierig naar den klant, die toegang verzocht,
opende Cernoy de deur, en dadelijk kwam de poedel
binnen; achter hem aan hinkte een hazewind, welks
lechterpoot treurig neerhing.
Ondertussehen liep de poedel van den apotheker
naai clen hazewind en omgekeerd, alsof hij hulp wilde
vi agen. e er had de verstandige poedel den gewon-
den vriend ontmoet en kwam nu Paul's hulp inroepen.
Op zijn aanbeveling ontving de arts liefderijk den
zieke, die ook spoedig genas.
mémrfT Waar blijft het millioen?" rieP het jonge
nen beetje geduld, vriendje, we komen er wel!"
„is er dus een vervolg?"
„Natuurlijk. Enkele dagen na deze tweede genezing
kreeg I aul Cernoy bezoek van een deftige dame. Het
rijtuig met twee paarden, waaruit ze gestapt was,
stond voor de deur.
bi^chf81" °mW0gen vertelde zij, welke zaak haar hier
„Mijnheer, ik kom om u te bedanken voor den
dienst, dien u me bewezen hebt."
„Welken dienst bedoelt u, mevrouw?"
„Een hazewind, die een verbrijzeld poot had, en die
den goeden inval had bij u te komen, en dien u vol
maakt genezed hebt. Deze hond is van mij, mijnheer."
De gravin vertelde verder, dat zij het geval verno
men had van een harer bedienden, die, na de twee
honden m de verte te hebben gadegeslagen, spoedig
het geheele avonturr had begrepen.
„Ik heb toen verder naar u laten informeeren, dat
u, ondanks al uw pogingen, moeilijk uw weg kunt ma-
en. Ik zal u nu een middel aan de band doen, dat
zeer eervol is, en waardoor ge spoedig rijk zult zijn."
„Rijk? Hoe bedoelt u dat, mevrouw?"
...Op de eenvoudigste manier: Men heeft in Parijs
maar heel weinig bijzondere inrichtingen voor dieren.
C heeft bewezen, dat u erveel slag van hebt ze te ge
nezen. Waarom wilt u niet de Dupinytren worden
van de vrienden van den mensch? Om kort te gaan,
ik zal ter uwer beschikking een som gelds stellen,
waarmede u een dierenhospitaal kunt stichten, en ik
weet zeker, dat u na vijf jaar de beste resultaten zult
zien.
„De goede vrouw bedroog zich niet", ging de verha-
ler voort. „Wat zij voorstelde werd aangenomen.
aul Cernoy organiseerde een gasthuis voor honden,
katten, apen, eekhoorntjes, marmotjes, enz. Na vijf
en twintig jaar had hij, het geluk hebbende in den
smaak te vallen, 50.000 francs rente verdiend, die hij
nu nog geniet ten aanschouwe van geheel Parijs."
"Ben miHioen verdiend met het verplegen van die
ren? herhaalde het jongemensch. „Is dat geen
beurd?"6 Van M0edel' de Gans? 18 het merkelijk ge
„Of het werkelijk gebeurd is? Jongenlief, niemand
beter dan ik kan het je bewijzen, omdat ik zelf Paul
ernoy ben. Ik heb een anderen naam. gekozen, om
aan mijn verhaal wat meer geloofwaardigheid te ge
ven." s
heeft. 11 persisteerde bij hetgeen hij de vorige maal
J vroeg, n.l. vernietiging van het vonnis van den kan-
tonrechter en ontslag van rechtsvervolging van be-
klaagde.
hngel P., timmerman te Akersloot, Aloysius Augus-
tmus S. schilder te Akersloot en Gerrit G., timmer
man te Akersloot, welke geen van drieën verschenen
waren, moesten voor hetzelfde feit als de vorige be
klaagde terechtstaan. Ook zij waren van het vonni#
lan den kantonrechter in hooger beroep gekomen en
ook hun zaken werden opnieuw behandeld, waarin de
zei lile getuig^p, als in de vorige zaak gehoord werden.
CiTicier eischte tegen hen eveneens bevestiging
van het vonnis van den kantonrechter.
Naar het Duitsch van OLGA WOHLBRüCK
bewerkt door J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM
76) o—
Wat ze zijn broeder waard waren, dat wist hij wel
is waar met. Hij wist ook niet, dat Felix zich als
een misdadiger gevoelde tegenover Ottilie, toen er
aan deze twee dagen nog een derde werd toegevoegd
„Paul aangetroffen. Overkomst onmogelijk. Moet
dan direct naar Berlijn", telegrafeerde Felix naar
GJogau.
„Is Ottilie in Glogau vroeg Frank Nehls, die met
hem naar t telegraafbureau was gegaan. „Wat een
maaken?"nig W&t zij in Glo8au te
Felix klemde de tanden op elkaar en zweeg
Op dezen laatsten dag, dien bij geheel aan Pieps
wilde wijden, liet zijn broer hem niet vrij. Een voor
heid had Iiank Nehls aangegrepen.
dat lk mee kon naar Berlijn", zeide hij.
de geheele vacantiereis reeds boven in de
waarliikanb t UU maar gaan' die misseu on8
waarlijk met Ik voel mij ziek, alsof ik sinds weken
mets dan melk en limonade had geslikt!"
/.U dronken zwijgend en rookten. Het was vroeg in
slapen. Alleen mevrouw Mara deed daar niet
aan mee, haar lang, stijf corset veroorloofde haar niet
de eden nonchalant uit te strekken. Zij verkoos de
rust op haar bed bij neergelaten jaloeziën.
rv" v- iWe'- /ljd' dat WÜ Marienbad vaarwel zegden
tt ®®rs1:e huiselijke scène zou kunnen ver
oorzaken. Van Berlijn uit, wil hij' autotochten 3 ken
V0*1 Dè Kan s n ""«n salonsportnarren ,aet
de eerzucht van variéathleten."
Een heftige opwinding maakte zich meester van
den jongeren broeder.
„Zeg Paul, waarom moet Pieps dien mensch trou
wen Het zou toch zoo gemakkelijk zijn, de gansche
zaak ongedaan te maken."
"Ben je gek?!" Frank Nehls schudde wrevelig het
hoofd: „Hoe komt het bij je op?"
Hij was boos, nog ontstemder dan te voren.
I ehx steunde het hoofd) op zijn hand fen staarde in
het nauwelijks aangeroerde glas wijn. „Luister, Paul
als je mets goeds verwacht van dit huwelijk
„Praat toch niet, Felix. of kan ik haar' iéts be
ters aanbieden? De zorgen door onregelmatige inkom
sten worden grooter, hoe ouder ik word. Wij zijn al
en gewoon aan een breede levensbasis, Pieps heeft
weelde noodig. Nu bezorgen een paar onbetaalde re
keningen haar geen hoofdpijn. Zij vertrouwt mij. Zij
gelooft, dat ik het geld uit den grond stamp, of eigen-
ij uit mijn hersens. Mijn hersens zijn voor haar
een nooit uitgeputte mijn. Zij kent slechts succes.
Wat gebeurt er als mijn geluk keert? Hm? Zou je
mij dat misschien kunnen zeggen? Ik spreek niet over
riiijn aibeidsltracht. Niet over mijn prestaties al-
een over mijn geluk!" Tegen zijn gewoonte nam hij
snel een paar groote slokken uit zijn glas. „De mu
ziek heb je geheel opgegeven, mijn jongen! Daar heb
je goed aan gedaan. Het was een krankzinnig idee
van je. Kunst eischt den geheelen mensch, begrijp je?
Zonder eenige beperking! Anders blijft het dilettan-
tengedoe. Indien gij dien avond bij mij waart geko
men en had gezegd jk wil musicus worden, ik wil
longer lij den, met versleten schoenen loopen.... dan
zou ik «en volgenden keer eenvoudig niet thuis gege
ven hebben Ik zou het geduld niet gehad hebben te
wachten totdat je iets zoudt zijn geworden. Met mij
heeft ook niemand geduld gehad. Ik beu mijn weg
ook alleen gegaan.geheel alleen. jij' waart
echter verstandig, sprak van een positie, salaris
van Kom my nu net aan met idealisme. Evenals jij
je tegen het leven hebt beschermd, zoo moet ik mijn
kind er tegen beschermen, begrepen? Al gaat er daar
RECHTZAKEN!.
ARRONDISSEMENTS-RECHTBANK te ALKMAAR
Zitting van Dinflag 28 Maart 1911.
OVERTREDING VISSCHERIJWET.
De zaak tegen Bernardus L„ fabrieksarbeider te
Alkmaar, overtreding der visscherij-wet betreffende,
die den 28en Februari voor de rechtbank alhier be
handeld was, maar waarvan een nieuwe behandeling
door de rechtbank gelast, was, werd heden hervat.
Cornells Pepping te Limmen, dijkgraaf van den
Groot-Limmer-polder, werd het eerst als getuige ge
hoord en gaf verschillende inlichtingen over het wa-
tei, waarin beklaagde gevischt had en omtrent de brug
die daar ter plaatse is.
Jan Rab, rijksveldwachter, brigadier titulair, te
Litgeest, gaf vervolgens nog eenige inlichtingen, o. a
over de bevaarbaarheid, de diepte van het Kerkmeer
tje en over de brug.
De Officier wees er op, dat al is de sloot bevaar
baar, zij nog geen openbare verkeersweg t-e water is.
De rechtbank heeft een onderzoek in loco ingesteld en
is tot de conclusie gekomen, dat men de brug alleen
met open en dicht kan maken. Volgens den Officier
staat het vast, dat het water, waarin gevischt is geen
openbare verkeersweg is. Ten slotte eischt Z. E. A
evenals da vorige maal, bevestiging van het vonnis
van den Kantonrechter.
Mr Prins, verdediger, wees er op, dat bedoeld water
wet degeluk een openbare verkeersweg is. PI. is ook zelf
ter plaatse geweest en heeft gezien, dat in nog geen
twee minuten iemand het bovendek van de brug afnam
en het er even gauw weer had opgebracht. Al laat
men de brug buiten beschouwing, dan nog kan men
wanneer men den toestand daar gezien heeft, niet
ontkennen, dat het een bevaarbaar water is, waar bo
vendien de aanlegplaats van de gemeente Akersloot
is. vanaf die aanlegplaats worden de goederen ver
voerd door het water waarin beklaagde gevischt
bij ook dit en dat kapot nu, goed. Zonder een paar
narden van zijn leven op den weg achter te laten, be
klant rnen geen hoogte. In de kunst niet en in het le
ven niet."
Felix luisterde aandachtig hij was zeer bleek. Hij
hoorde de minachting zijn broeders uit zijn waardee
ring.
„Er is nog iets anders, Paul. zeide hij met in-
spanning.
Frank Nehls haalde de schouders op. .„Laat maar.
Deef je geen moeite. Ieder moet met zichzelf klaar
en gereed komen."
Zij dronken hun wijn zwijgend uit.
Felix gevoelde, dat er veel was, wat zijn broer niet
zeide, daar ook hij alleen met zichzelf gereed moest
komen, en het schokte hem, dat een man die zulk een
iijv e\en achter zich had, die toch gevestigd en ge
reed moest zijn, nog altijd strijdende was, worstelende-
dat die geen slot vond voor zijn leven.
„Je zoudt mij een pleizier kunnen doen", zei Frank
Nehls, toen zij het restaurant uitgingen en de zeewind
hun zuil lachend, overmoedig lied in het gelaat blies.
Zend mij uit Berlijn het volgende telegram:
„Uw overkomst, wegens voorbereidingen zeer e-e-
wenscht. Enzlehn." Als ik nu wegging, zouden zij
het met begrijpen. Mijn vrouw speelt nu juist „Fa
miliegeluk en zou sentimenteel worden en Ziskyni
zou dwaze vragen doen. Dus het telegram, nietwaar!
"i°Tce majeur". Bovendien moet ik werkelijk
de zaken weer ter hand nemen. Heb weer nieuwe
ideeenhier ga ik te gronde
Einde September kwam Felix wear voor het eerst
m Raukestrasse.
Pieps zag er smaller uit dan in het begin van den
zomer.
Zij ici telde, dat Kari zich trainde voor ziju auto
tocht, welke 10 October zou beginnen. Er zou een
zeer hoog gezelschap bijeen zijn, ook een paar dames,
van wilde absoluut, dat zij mede zou gaan, maar papa
stond het, met toe. Kari werd zeer in beslag genomen
•••or d. auto»olneJgeschiedeii». Hij ook lid nn
DIEFSTAL.
Adiriana van E„ huisvrouw van' M. X- te Alkmaar,
was ten laste gelegd, dat zij zich den 27en Februari
wederrechtelijk had toegeëigend eenig geld, dat zich
bevond m de offerbus in de R. K. kerk aan de Nas-
saulaan en dat toebehoorde aan de armen dier kerk.
Dirk Sepp, inspecteur van politie te Alkmaar, ver
klaarde, dat hij in den morgen van den 27en Februari
toen luj zich verdekt in de kerk had opgesteld, ten ein
de na te gaan, wie geld wegnam uit de offerbussen,
die in de kerk hingen, beklaagde op heeterdaad be
trapte.
Omstreeks 10 uur kwam beklaagde in' de kerk,
maakte de busjes open en nam er eenige geldstukken
uit, welke getuige te voren, gemerkt had.
Arnold Joseph Henricus Hubertus Baetsen, R K
priester rector van de Sint Josepli-kerk te Alkmaar
verklaarde, dat er 2 busjes in de kerk hingen. De op-
biengst van het Sint-Anthonfe-busje was bestemd
voor de armen van -zijn kerk. Verschillende malen
miste getuige geld uit de busjes. Ilij stelde den in
specteur Sepp er mede in kennis, die zich daarna ver
dekt opstelde in de kerk. Het sleuteltje, dat de in
specteur Rj de vrouw in beslag nam, is volgens getuige
niet liet sleuteltje, dat bij het busje behoort.
De Officier achtte het wettig en overtuigend bewijs
geleverd, wees er op, dat zoolang beklaagde in de kerk
werkt, er telkens geld verdween, tezamen voor een
aanzienlijk bedrag en eischte wegens diefstal tegen
beklaagde, die met het oog op de omstandigheden in
haar gezin, niet in preventieve hechtenis zit, 6 maan
den gevangenisstraf.
BELEEDIGING.
ttt Gi°rnellS' broo<ïEakkersknecht te Wognum, had te
V\ adwaay den gemeente-veldwachter Johannes Adam
Appel beleedigd door hem toe te voegen: „Valscha
vent, leelijke smeerlap
Appel, als getuige gehoord, verklaarde, dat bekl.
hem den 19en Februari aansprak en hem ten slotte
bovengenoemde woorden toevoegde.
legen beklaagde, die beweert alleen „valscbe vent"
gezegd te hebben, werdl wegens beleediging van een
ambtenaar 2 maal gepleegd 20 boete subs. 20 da
gen hechtenis geëischt.
WEDEBSPANNIGHEID.
Johannes Gerardus de J., koopman te Alkmaar, had
zich te verantwoorden wegens wederspannigheid.
Uit de verklaringen van den agent van politie Ja
cobus N ico aas de Boer bleek, dat deze den len Maart
beklaagde dronken ontmoette op de Geest. Ilij achtte
het noodig beklaagde naar het politie-bureau over te
brengen. Tot de Groote Kerk ging beklaagde gewil
lig mee. Daar gekomen begon hij zich evenwel hevig
te verzetten, trachtte o.a. getuige beentje te lichten en
hem te bijten.
Beklaagde zegt zich niets van alles, wat er gebeurd
is, te herinneren.
De eisch tegen beklaagde, die niet voor de eerste
maal voor een dergelijk feit terecht staat, luidde 1
maand gevangenisstraf.
de automobielclub. In November zou het huwelijk
gesloten worden. In Weenen. Dat had barones Zis
kyni verlangd en gravin Strachewsky en de comtessen
Muschi en Puschi en Mizzi en FritziPieps lachte
er weer bij. Er was toch iets grappigs aan een fa-
milie.
„Weet u, oom Felix, gemakkelijk is dat juist niet,
van al deze consideraties komt men niet tot rust, Ik
geloof dat men zich voor familie eveneens moet trai-
nen als voor autoijwedrennen. De erftantes zijn het
aoel. Kari is in dit opzicht bewonderenswaardig.
Bukt zich en kust de handen en de ondeugd straalt
hem de oogon uit, Hier zouden wij het misschien po-
itiek noemen, maar in Weenen is het zoo erg niet.
Dat is daar zoo de gewoonte. Als men er naar kijkt
is het erg grappig, maar zelf meedoen, als men het
niet gewoon is, dan schiet er iets in de keel en men
draagt het hoofd dubbel zoo hoog. Te bar!"
Mevrouw Mara nam Felix terzijde: „Weet je, Fe-
hx. ik zal herademen als de bruiloft maar eerst voor-
1S- Paul kijkt Kari aan alsof hij hem zou willen
ope en. hu, om.'s hemels wil, ik vraag je, wat moe<t
dat beteekenen?
Do première van Paul is negen October, de wedren
nen den tienden. Er mag in het geheel niet over de
wedrennen worden gesproken. Wij kennen de premiè
rekoorts al lang. Dat is toch elk jaar hetzelfde. Ta-
voren een drukte, een lawaai, zoodat men zou denkan
dat de wereld verging en dan is het toch steeds weer
hetzelfde. liet geheele huis draait, om Paul, maar
dat men geen belangstelling zou mogen toonen voor
automobiel-wedrennen dat is toch belachelijk!"
Wordt vervolgd.
