DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd en dertiende Jaargang»
1911
DONDERDAG
4 MEI.
FEUILLETON.
Het Gouden Bed.
BINNENLAND.
No. 105
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
SCHAPEN ZONDER STAART.
ALKMAARSCHE COURANT.
ALKMAAR, 4 Mei.
In China gist het weer eens. Wij maakten reeds
melding van de onlusten te Kanton, waar, zooals de
berichten zeiden, de opstandelingen met ware doods
verachting streden en massa's patronen verschoten.
In de stad schijnt de opstand mislukt, daar hij te
vroeg is uitgebroken, maar in het binnenland moet hij
zich uitbreiden tot een geweldige beweging, welke
ernstige afmetingen aanneemt. De opstandelingen
moeten voortreffelijk georganiseerd en gewapend zijn
en de beweging moet het karakter dragen van een op
stand tegen de Mantsjoe-dynastie. Met de vermoor
ding van den ondercommandant van Kanton, een
Mantsjoe, ving het ditmaal aan. Toen generaal Woe
terugkeerde van de bezichtiging van een vliegmachi
ne, werd hij voor de poort van het regeeringsgebouw
doodgeschoten, voordat do wacht den aanslag kon ver
hinderen. Een aanhanger van Soen Yatsen bleek do
moordenaar. Soen Yatsen is het geduchte hoofd van
de revolutionnaire partij in China. Hij werd in Ho-
noloeloe geboren. Zijn ouders kwamen echter uit de
buurt van Kanton, en toen Soen nog zeer jong was,
trokken zijn ouders met hem naar Kanton terug, waar
hij later in het Engelsehe hospitaal ging studeeren in
de medicijnen, welke studie hij voortzette in de „col
lege of Medicine" in Hongkong. Nog later ging hij
naar Tientsin en richtte daar een zeer lang adres tot
den destijds almachtigen, ook in ons land welbekenden
Li-hung-tsjang, waarin hij de dringende noodzakelijk
heid van de invoering van hervormingen bepleitte.
Omstreeks 1890 opende hij te Macao een apotheek en
vestigde zich spoedig daarna te Kanton als practisee-
rend arts. Daar toefde hij ook nog tijdens de misluk
te hervormingsbuiging in 1898, waarvan de leider was
de „hervormer" Kang-yoe wei, die thans in Zweden
een kalm leventje leidt. Deze Kang en dr. Soen zijn
de eenige hervormers, die in het begin van den zomer
1904 ter gelegenheid van den zeventigsten geboortedag
van de Keizerin-weduwe geen amnestie kregen en
voor beider hoofd is thans nog door de Chineesche re-
gtering een prijs van 120.000 gulden „per stuk" uitge
loofd.
Na de bloedige onderdrukking der hervormingsbewe
ging toefde dr. Soen te Hongkong en te Nieuw-York
en in 1899 als gevangene in het Chineesche gezant
schap te Londen, uit welke gevangenschap hij echter
spoedig door tusschenkomst der Engelsehe regeering
werd bevrijd. De regeering' te Peking echter bleef
den gevreesden revolutionnair verder vervolgen. Te
Shanghai werd hij nogmaals gepakt, maar ontkwam
tok daar aan zijn vervolgers. Sinds dien i'eist hij in
Oost-Azië rond, nu eens te Singapore werkend voor
zijn plannen, dan weer in Tokio zijn getrouwen bij
eenroepend, dan weer opduikend in China en daar de
aarzelenden aanvurend. Zijn bedoeling is de tegen
woordige Chineesche dynastie te doen vallen en in
China een statenbond tot stand te brengen, naar het
voorbeeld der A ereenigde Staten, met een president
dus aan het hoofd. Hij wil verder aan het buitenland-
sche kapitaal en aan de buitenlandsche beschaving
Naar het Duitsch van OLGA WOHLBRüCK,
bewerkt door J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM
105) _0_
Er waren belachelijke contrasten in het leven
En deze belachelijkheid staalde den wil van Felix
tot een misdaad, welke hem op dit oogenblik bijna
een plicht toescheen.
Met droge lippen en dorren mond zat hij tegenover
den depót-bewaarder, antwoordde op zijn grappen,
lachte er over, ging' de safe in en uit om er nieuwe
papieren te bergen en verkochte uit te halen, welke hij
hem toereikte.
Menigmaal beefde zijn hand hij streek met zijn
vingers over het witte étiquette „prinses Armilf",
slechts over het étiquette. Het brandde als vuur.
»^ijt gij klaar? vroeg de depot-bewaarder. Hij
kwam er uit, bleek, met knikkende knieën.
«Nu, nu krijg nu ook niet de influenza. wees
zoo goed en berg de stukken van kommerzienrat
Hirschberg ook op.
En weer ging Felix terug in de safe en borg de pa
pieren in het vak Hirschberg.
Toen keek hij om.
Neen, zoolang de depót-bewaarder daar zat, was het
onmogelijk. Die zag elke beweging.
„Mijnheer Frank, schuif de papieren goed diep er
in, andèrs buigen de randen zoo is het goed
Neen. Vandaag ging het niet. Hij kwam er weer
uit.
„U Iaat mij morgen toch niet in den steek, mijnheer
Frank? U bevalt mij in het geheel niet,"
„Zeker niet, maak u geen zorg
Felix lachte er bij.
„Ik heb tandpijn, dat is alles."
Dat was óók belachelijk, een man, die tandpijn
toegang verleenen, alle havens voor het buitenland
openen, spoorwegen aanleggen en een sterke militaire
organisatie in het leven roepen. Hij wil uit den asch
Het heet dat de in ongenade gevallen Yan sji kai,
Het heet dat de in ongenade gevallen Yan spi kai,
China's bekwaamste staatsman een stille bescherm
heer van de beweging van dr. Soen is, en dat die be
weging over reusachtige kapitalen beschikt. Is dit
waar dan kan men, wanneer de regeering niet. forsch
optreedt, nog allerlei verrassingen wachten, welke
voor de gehate Mandsjoe-dynastie wel eens zeer ge
vaarlijk zouden kunnen worden.
DE VOGELWET.
Door een aantal vogelhandelaars,1 landbouwers en
vogelliefhebbers is naar aanleiding van het nieuwe in
gediende wetsontwerp tot bescherming van alle in 't
wild levende vogels een adres gezonden aan de Twee
de Kamer der Stateu-Generaal, waarin zij verzoeken,
dat de oude toestand behouden zal blijven, opdat zij
niet zullen worden beroofd van hun middel van be
staan.
OPIUMCONFERENTIE.
Volgens den Berlijnschen correspondent van de Ti
mes schijnt de internationale conferentie in zake opi
um en andere gevaarlijke verdoovende. middelen, wel
ke in den Haag zal worden gehouden, nu op 1 Juli be
paald te zijn.
Verder verneemt hij, dat China er op vertegenwoor
digd zal zijn door Liang Tsjeng, den gezant te Berlijn,
Tang Koeo-an en nog een ambtenaar uit Peking.
VISSCHERS EN HET KIESRECHT.
Een 182-tal ingezetenen van Noord wijk aan Zee
heeft aan den, minister van binnenlandsche zaken eer.
adres verzonden, waarin zij, met het oog op het feit
dat een groot aantal hunner jaarlijks ter haringvis-
scherij gaat, waardoor zij van hun kiesrecht geen ge
bruik kunnen maken, noch voor de Tweede Kamer,
noch voor de Prov. Staten of den gemeenteraad, den
wensch uitspreken, dat zoodanige wijzigingen in de
Kieswet worden aangebracht, dat zij voortaan van het
recht, hun door de wet gegeven, gebruik kunnen ma
ken.
regel terug te brengen tot 50 centimeter, welke laat
ste hoogte wellicht voor onder de kar gespannen hon
den definitief zal worden vastgesteld.
GEMENGD NIEUWS.
OPBRENGST VERKOOP TUBERCULOSE-
BLOEM.
De verkoop van de tuberculosebloem heeft dit jaar
te Amsterdam 5.466.50 opgebracht.
In 1910 was de opbrengst 5.099.56.
DE RAMP BIJ SLIKKEVEER
Gistermorgen heeft een schipper, ter hoogte van het
etablissement Feijenoord in de Maas te Rotterdam,
drijvende gevonden het lijk van een meisje, dat her
kend is als de "11-jarige Th. van Bakel, die op 15
April j.l. voor Slikkerveer, bij het dooi' aanvaring zin
ken van de vrachtboot Reserve, met haar ouders,
broers en zusjes, verdronken is.
HEREMA-STATE.
Het Friesch volkssanat.orium Ilerema-State, te
Joure, blijkt al te klein. Alle plaatsen zijn reeds be
zet en telkens komen nog aanvragen' om plaatsing in.
Het getal bedden zal met 10 vermeerderd worden.
KIEVITSEIEREN.
Op de markten te Leeuwarden en Sneek werden on
geveer 69.000 kievitseieren aangevoerd.
Op de markt te Sneek ruim 36.000 en op die te
Leeuwarden ongeveer 33.000.
De hoogste marktprijs was 100 cent, de laatste 14
cent.
Het eerste kievitsei werd op den 17 Maart gevon
den.
HEET MIJNONGELUK TE HOENSBROEK.
Het Tweede Kamerlid voor Sittard, de heer Bec
kers, heeft tot minister Talma schriftelijk de vraag
gericht, om volledige inlichtingen te verstrekken be
treffende de mijnramp op de staatsmijn „Emma."
HET KONINKLIJK ECHTPAAR NAAR
AMSTERDAM.
De koninklijke trein, waarmede H. M. de Koningin
en Z. K. H. Prins Hendrik Vrijdag a..s. naar Amster-
dam gaan, zal bestaan uit 5 wagens. Hij vertrekt 's na- I
middags te 6 u. 22 min. van Het Looaankomst te I
Amsterdam 7 u. 45 min. Vertrek van Amsterdam 11 u. 5
45 min.; aankomst aan het paleis Het Loo 1 u. 8 min.
BESCHERMING-TREKHOND.
Naar vernomen wordt, is naar aanleiding van adres- j
sen van belanghebbenden bij de regeering' in overwo-
ging' een bepaling, om de schouderhoogte van trek-
honden, welke van 1 September 1911 af, 60 centimeter
zoude moeten bedragen, bij wijze van overgangsmaat- j
Het gekruiste Friesch-Engelsche schapenras heeft
een langen staart met een pluim aan het einde. Daar
door >s het des zomers zeer vatbaar voor de wormziek
te. Door Friesche boeren wordt nu den lammeren de
staart afgekapt. Wel een wreede maatregel.
EEN MILICIEN GESTORVEN.
Dinsdagavond is te Utrecht de voor herhalingsoefe
ningen onder de wapenen zijnde'milicien E., uit Zeist,
bij een avondoefening in de vesting-artilleriekazerne,
door een disselboom aan het hoofd getroffen. Hij is
bewusteloos naar het hospitaal vervoerd en daar gis
termorgen aan de verwonding overleden.
DE STRIJD OM HET PAARD.
In een logement te Utrecht verkocht op 21 Novem
ber 190-4 een paardenhandelaar een paard, dat naar hij
voorgaf, geen enkel gebrek had. Er meldde zich een
liefhebber aan, die bereid was de gevraagde 160 er
voor te betalen. Op eens begon het paard echter te
hoesten, waarop de kooper vroeg, of dat geen kwaad
kon.
„Neen," antwoordde de verkooper, „het paard is
alleen maar verkouden."
Er was echter in het lokaal een kenner aanwezig,
die den kooper aanried van den verkooper een bewijs
te vragen, dat het paard mak, eerlijk en niet dampig
was. Het bewijs werd verstrekt, waarop de kooper be
taalde.
I oen de kooper nu schadevergoeding vroeg, weiger-
de de verkooper dit, waardoor een civiel proces ont
stond, dat nog hangende is. De verkooper ontkende
de genoemde verklaring te hebben gegeven. Toch
sfond hij te Utrecht terecht wegens het opzettelijk
heeft. Belachelijk en daarom geloofwaardig.
Maar.vandaag kon hij niet meer. Elk woord zou
hem hebben verraden, elke beweging. Maar morgen
moest hij de kracht vindenmorgen. En niemand
anders mocht in zijn plaats komen, anders zou alles
vergeefs zijn. Hij moest aan dezelfde tafel zitten.
Voor de safe AH. En er op loeren, dat de depót-
bewaarder een oogenblik het bureau zou verlaten.
Maar vijf minuten, maar drie minuten.
Waarom hij vandaag in het geheel niet opstond?
Anders was hij dikwijls een vol kwartier weg geweest.
Maar vandaag kleefde hij aan zijn plaats.verroer
de zich niet. Nog een gansche lange nacht moest
doorgebracht worden. Een eindeloos lange nacht..0
die was nog erger dan heden den geheelen dag.
En de nacht ging ook voorbij.
„Theater, cabaretcafé.Voor het eerst
kwam hij bedwelmd thuis. En toen was het tien mi
nuten over elf den volgenden morgen gebeurd. Het
was kinderachtig gemakkelijk geweest. De vijf stuk
ken Berlijnsclie pandbrieven, welke hij bij zich stak,
maakten niet eens den zijzak van zijn nauwsluitende,
zwarte jas dikker.
Zijn handen, die te voren vochtig-koud waren ge
weest, werden weer warm, de kleur keerde op zijn ge
laat terug.
Hij werkte kalm en ijverig, toen de depót-bewaarder
weer bij hem aan tafel kwam zitten..
„Nu, mijnheer Frank, dezen keer behoeft de vervan
ging niet lang te duren, morgen komt de patiënt te
rug. Gij zult ook blij zijn, weer in uw gewone doen te
komen."
Felix glimlachte en mompelde een paar onverstaan
bare woorden. Zijn slapen hamerden, het suisde in
zijn ooren, hij verstond de woorden als door een laag
watten.
Morgen zou het te laat zijn geweest,.... morgen
zou het te laat zijn geweest, was het eenige, wat hij
begreep. En nog eens kwam het koude zweet op
zijn voorhoofd.
Niet zender bedoeling' had hij heden zorgvuldig toi
let gemaakt. Zeer elegant cn vertrouwen wekkend
zag- hij er uit in zijn voorjaars-agkin met den bruinen,
vilten hoed, de Engelsehe mode van dit jaar.
Langzaam ging hij over de Linden naar de Frie-
derichstrasse, waar tusschen de Dorothe- en Mittel-
strasse een kleine bank- en wisselzaak lag, waar hij
eenige keeren, al was het ook vergeefs, loten had ge
kocht.
„Ik wil vijftienduizend mark Berlijnsche pandbrie-;
ven bij u beleenen", zeide hij met vaste stem toot den
bankier en haalde de papieren uit zijn zak. Op het
zelfde oogenblik trad een kleine, pokdalige heer in
hoed en jasnaar voren, die, zonder dat hij het had op
gemerkt, terzijde bij een lessenaar had gestaan en
groette hem zeer hartelijk.
„Mijnheer Frank, zie ik u ook weer eens? Hoe gaat
het?Nukent u mij niet meer?Gros
se is mijn naam. Een goed vriend van uw papa."
„Mijnheer Grosseach zooja
Weer werden dc toppen van Felix vingers vochtig'.
Grosse keek met sluwe knipoogen naar de papieren
„Nu mijnheer Frank. kleine privaatzaken, hé!
Zoo heel in stilte.
„Met tachtig procent wil ik ze voor u beleenen",
zei de bankier. „Laat ons een ronde som zeggen:
12000 mark?"
..Ja zeker dat, is voldoende.
Felix boog zich over het bankpapier en steunde heel
sterk op de toonbank, om zijn zenuwachtigheid door
geen enkele beweging- te verraden. Daarna liet hij
zijn stok vallen, raapte dien op, ging zitten, nam zijn
stok tusschen de knieën, en kreeg door al deze bewe
gingen een uiterlijke kalmte, welke hem in staat stel
de de bankbiljetten langzaam op te vouwen en in zijn
portefeuille te steken. Daarna groette hij kort naar
beide zijden en verliet langzaam het kantoor.
Grosse streek met den knop van zijn stok een paar
maal over zijn gezicht.
„Een trotsche vent! En altijd geheimen. Ik
wed, dat die zijn geld in zijn sokken verstopt, opdat
niemand er toch maar iets van weet. Nu gelijk
heeft hijmet zoo'n familie.1"
Hij boog zich vertrouwelijk over de tafel en vertelde
gebruik maken van een valsch geschrift, als ware het
echt en onvervalscht, terwijl uit dit gebruik eenige na
deel kon ontstaan, en werd hij deswege veroordeeld
tot één maand gevangenisstraf. Van dit vonnis
kwam hij voor het Hof te Amsterdam in hooger be
roep. Het Hof vernietigde thans het vonnis der recht
bank en opnieuw rechtdoende, werd de verkooper tot
3 maanden gevangenisstraf veroordeeld.
VOSSEN.
Men schrijft aan de N. R. Ot.
In de omstreken van Roermond komen thans weer
vele vossen voor. Te Horn, Linne, St. Oliliënberg en
Maasbracht werden reeds eenige met geweer en klem
buit gemaakt. Het zijn evenwel veelal de jongen,
welke gevangen worden; de oudere zijn bijna niet on
der schot te krijgen, en in klemmen zijn ze nog moeie-
lijkcr te bemachtigen. Jagers en jachtopzieners bezi
gen allerlei listen, om re int je in de klemmen te lokken
of onder schot te krijgen, doch meestal toont de vos
zich slimmer dan zijne belagers.
Tengevolge van het veelvuldige voorkomen dezer
wilddieven klagen de jagers over vermindering van
wild, vooral van konijnen. Dit zal dan ook niemand
verwonderen, als men weet, dat een vossenfamilie, ge
woonlijk bestaande uit de twee ouden en vier, vijf of
zes jongen, per dag niet minder dan tien a twaalf ko
nijnen buit maakt, behalve de kippen, welke de vossen
hier of daar nog weghalen.
De buit wordt echter niet dadelijk verorberd, doch
in de met holen (pijpen) ondermijnde aarde, somwijlen
wel ter oppervlakte van 200 M2., opgeborgen. Het ge
beurt dan ook niet zelden, dat uit deze holen, wanneer
de vossen verjaagd, of gevangen zijn, na eenige dagen
een vieze lucht naar buiten dringt, afkomstig' van de
zich iii de holen bevindende konijnen, kippen, enz.,
waarbij het ontbindingsproces reeds aangevangen is.
Meermalen is opgemerkt, dat de oude vossen, zoo
lang hun jongen de holen nog niet verlaten, uren ver
op roof uitgaan. Een wellicht nog weinig gekende
eigenaardige hoedanigheid van reintje is, dat hij, wan
neer hem den sprong op een stuk wild mislukt, dezen
nog eens herhaalt. Bereikt hij bij den tweeden sprong
de plaats, waar het gevluchte wild gezeten heeft, dan
laat hij, zijn snuit in de hoogte houdend, een jankend
gehuil hooren, om vervolgens weer in het dichte hout-
of struikgewas te verdwijnen.
Voor eenige jaren geraakte te Hoorn een oude vos
met een voorpoot in een klem. Hij nam evenwel met
de klem aan zijn poot de vlucht. Het volgende jaar
werd hij geschoten op een drijfjacht; hij had toen
slechts drie pooten. De vierde, waarmee hij in de klem
gezeten had, had hij, om zich van do klem te bevrijden,
zich zelf afgebeten.
VERDWAALD.
Terwijl een tweetal personen uit Hengelo Maandag
avond half'elf van daar naar huis fietsten, hoorden zij
bij de Kiefte-brug om hulp roepen. Bij onderzoek von
den zij aan den walkant in de beek de 70-jarige wed.
S-. Brandi uit Amsterdam. Van nit Doetinchem was
zij verdwaald, doordat jongens haar den verkeerden
weg' wezen naar het station. Naar zij meedeelde, was
ze naar Doesburg geweest om een huis te huren en
wilde via Doetinchem terugkeeren. Aan de politie te
Amsterdam is om inlichtingen gevraagd.
PARSEVAL V.
Het bestuurbare luchtschip Parseval V is gister
avond omstreeks half acht te Amsterdam opgestegen
en heeft gedurende een kwartier boven het terrein van
oud-Rozenburg en het aangrenzende weiland tusschen
het een en ander, zooals zijn manier was.
Den volgenden dag ontmoette hij den ouden Frank,
die nu dikwijls in het café kwam. Hij had er pret in
den oude beet te nemen."
„Ik heb uw zoon, den jonge, ontmoet. Luister eens!
die heeft duiten, niet de oude."
Frank hief wantrouwend het hoofd op.
„Lloezoo
„Vijftienduizend markjes heeft hij gister beleend."
„Vijftienduizend mark wie heeft u dat gezeg'd?"
„Ik zeg- u, in solicdc papieren, Berlijnsche pandbrie
ven! Piekfijn! Ik was er toch juist bij, toen hij ze
heeft beleend."
„Gij zijt bij hem in de Bank geweest?"
„Neen. In een klein kantoor, overigens een zeer de
gelijk kantoor, m de Friedrichstrasse. Ik doe daar ook
dikwijls zaken."
A ijftienduizend mark?" vroeg de oude Frank nog
eens.
De kop koffie viel hem bijna uit de haud.
„Sedert ik dien aanval van beroerte heb gehad, is
het toch niets meer met mij gedaan zie maar eens
naar mijn hand, hoe die beeft hm? Heeft u het
8»
gezien
,,Ja, ja. Maar ik verbaas mij, dat gij daar nog al
tijd zoo^ goed biljart mee kunt spelen", zeide Grosse
flegmatiek. „Nu, hoe is het, spelen wij een partijtje?"
„Neen neen vandaag niet. Heb. ja. ik
héb mijn dochter beloofd
Daar stelde Grosse geen belang in. Hij knikte en
stond reeds met de queue in de hand aan een der groe
ne tafels.
Het duurde dezen keer heel lang, voordat de oude
Irank zijn stukken nikkel voor zijn kop koffie bijeen
had, heel lang- voor dat hij den mouw van zijn jas
vond en heel lang, voordat hij de treden der ijzeren
wenteltrap was afgegaan.
Op straat snelden de menschen hem voorbij, dron
gen hem tegen de muren, stieten hem op zij, duwden
hem voorui t hij merkte het niet.
Wordt vervolgd.
