DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 170
Honderd en dertiende Jaargang,
1911
VRIJDAG
21 J U L I.
voor de Nationale Militie.
Woensdag 9 Augustus a.s.
BINNENLAND.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,
Afzondei lijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel ¥0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
■•rond
(H b 1 d.)
DE ONTVLUCHTE GEVANGENEN.
ALRMAARSCHE COURANT.
IIAVS
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der ge
meente ALKMAAR brengen ter kennis van belang
hebbenden, dat de loting- der in 1911 alhier voor de
lichting- van 1912 voor de Militie ingeschrevenen za
geschieden op I j i i 4-,
ten Stadhuize.
Zij worden mitsdien opgeroepen, om zich op dien
dag, des voorna, te 9 uur, aldaar te bevinden om
te loten en opgaven te doen van de redenen van vrij
stelling, die zij ter zake van de Militie verineenen te
moeten inbrengen.
Om vrijstelling wegens eigen militairen dienst of
dien van broeders te verkrijgen, moet men overleggen
een paspoort of ander bewijs van ontslag-, of een uit
treksel uit het stamboek of een bewijs van werkelij-
ken dienst.
Ter bekoming' van vrijstelling wegens broederdieust
moet men bovendien overleggen een getuigschrift van
den burgemeester, waaruit het getal zonen, tot het
gezin beboerende, blijkt.
Eerstgenoemd bewijsstuk kan, zoo het niet reed,
ingevolge art, 39, derde lid van het K. B. van 2 De
cember lüül (Staatsblad Ho. 230), onder den burge
meester berust, ten minste tien dagen voor den dag,
waarop de zitting- van den Militieraad wordt geopend,
worden ingeleverd bij den burgemeester der gemeente
in welke de loteling-, die vrijstelling verlangd wegens
eigen militairen dienst of wegens hro-ederdienst, voor
de militie is ingeschreven.
De opgave van een reden van vrijstelling bij de
loting- ontslaat hem die vrijgesteld wenscht te worden
niet van de verplichting om bij den Militieraad dcy
reden van vrijstelling- in te brengen, hetgeen in elk
geval bij dit college moet worden gedaan op het daar
voor bestemde tijdstip.
Zij, die vermeenen vrijstelling te kunnen erlangen
wegens BROEDER DIENST moeten op DINSDAG
12 SEPTEMBER a.s., voormiddags te 10 uur, ten
stadhuize verschijnen, vergezeld van twee bij den bur
gemeester te goeder naam en faam bekend staande
meerderjarige ingezetenen, die het vereisclite getuige
nis kunnen afleggen en het aldaar op te maken ge
tuigschrift onderteekeuen, terwijl zij verplicht zijn
de^ noodige opgaven voor het opmaken der stukken
vóór 1 SEPTEMBER a.s. ter secretarie te verstrekken.
De gotelingen worden uitgenoodigd den oproeping-s
brief bij de loting- mede te brengen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN DE WIT Dz., Voorzitter, lo.-B.
DONATII, Secretaris.
Alkmaar, 20 Juli 1911.
ALKMAAR, 21 J uli.
Indien nog bewezen moest worden dat de adel van
g-eboorte lang niet altijd de adel des geestes is, dan
was door de processen der laatste weken in Berlijn dat
bewijs meer clan voldoende geleverd. Een1 reeks adellij
ke personen toch hebben zich voor de rechtbanken aan
de Spree moeten verantwoorden en daarbij zijn dingen
aan den dag gekomen, welke „het voorgeslacht" wei
nig eer aandoen. De beklaagden behoorden niet tot
den z. g. n. nieuwen, en geenszins tot den z. g. n. geld
adel. Hun stamvaders hadden reeds eeuwen g-eleden
de erfelijke voorrechten verworven, waaraan ze hun
naam en wapen te danken hebben. Die stamvaders
zullen zich vermoedelijk door rijkdom, gezag en aan
zien wel verre boven liet toenmalige volk hebben ver
heven. Maar met zijn vele bezittingen heeft de ge-
boote-adel zijn glans verloren. Hij onderscheidt zich
niet meer als voorheen door kennis en bescha
ving. Zijn invloed en zijn aanzien zijn verloren ge
gaan.
Ia Pruisen echter is zijn beteekenis nog liet grootst.
Haar heeft hij nog zeer bijzondere voorrechten, worden
de meeste officiersplaatsen en de hooge staatsambten
nog bekleed door adellijke personen. Maar ook daar
begint hij meer en meer te worden een bouwval uit
vroegeren tijd.
Eu hoe kan dat ook anders?
Processen, als die te Berlijn zijn voorgekomen, ver
haasten natuurlijk het sloopingswerk. Zij doen zien,
dat de vergulde wapens, al blinken ze, geen goud zijn,
dat ze veeleer goud, veel goud noodig- hebben en dat
er allerlei geoorloofde en ook ongeoorloofde middelen
worden aangewend om het èehte vergulsel, verkregen
door een huwelijk, te verkrijgen.
Graaf Königsmarek en de beide edelen v. Arnim,
kochten zonder een cent te bezitten riddergoederen om
de dringend noodige bruidjes te kunnen binnensleepen.
Baron von Richthofen, de zoon van den vroegeren
staatssecretaris, broeder van twee zeer hooggeplaatste
ambtenaren, bloedverwant van zeer geziene leden van
de Duitsche en Pruisische parlementen, werd in een
duelaffaire gewikkeld, omdat hij g-eld -noodig had. Hij
leende dat van een adellijk schilder, die op een
schuldbekentenis van 40.000 mark wel 25.000 mark
wilde geven!
Graaf Gisbert Wolff-Metternich bleek meer een ge
boren zwendelaar dan een geboren edelman. Hij heeft
geknoeid met wissels, met kaarten, hij heeft bedrog- ge
pleeg-d door een rijke bruid iai het uitzicht te stellen
De conservatieve Duitsche couranten, zooals de Ta
geszeitung', de Kreuzzeitung -en dergelijke nemen het
voor die addellijke beklaagden op, spreken met warmte
over den goeden ouden tijd en met afschuw over den
geest van den tegenwoordigen. Zij jammeren over de
uitvvissching van de „standen," ja_zelfs over gebrekaar
burgerlijke fierheid. Maar ze vergeten, dat de „stan
den" niet worden uitgewischt, doch slechts worden ge
wijzigd, dat de geboorte-adel meer en meer plaats
moet maken voor den adel des geestes, den adel de
persoonlijkheid. En de burgertrots?
De processen hebben geleerd, dut de adellijke beschul
digden steeds in handen kwamen van woekeraars en
andere menschen, die beneden dei
van de gewone m-ensehelijke samenleving wonen, die
lichtschuw ziju. De gewone, eerlijke burgers moeten in
Berlijn niets meer van dezulken hebben: daar heeft d
adel reeds lang niet meer den glans van weleer
't huis Wertheim waar ieder met een kroontje vrijen
toegang- heeft behoort tot de uitzonderingen. Alleen
op het Pruisische platteland wordt de omgang met den
adel nog als 's leven hoogste geluk beschouwd. Van
daar dan ook, dat de jonkers Berlijn en de Berlijnsehe
bevolking zoo haten. Vandaar ook do vele satyrische
spotprenten, waarop den personen, die niet den adel
vertegenwoordigen, niet de mooiste rol wordt toege
kend.
De couranten, die liet dan ook voor deze addellijke
lieeren opnemen, hebben dan ook hun verdediging ge
geven aan een liopelooze zaak. Hun artikelen kun
non niets veranderen aan een toestand, welken ieder
ziet, die niet blind is.
COMMISSARIS DER KONINGIN IN NOORD-
HOLLAND.
Naar het IIbid. verneemt kan spoedig worden teg'
moet gezien de benoeming van mr. dr. \Y. E. van
Leeuwen tot commissaris der Koningin in Noord-IIol-
land.
PRINSES JULIANA EN PRESIDENT
EALLIèEES.
Men zal zich herinneren uit de dagen van het be
zoek van den President der Eransche Republiek aan
ons land, hoe de heer Eallières dadelijk bij ziju komst
aan II. M. de Koningin belangstellend vroeg, liet Prin
sesje te mogen zien. Prinses Juliana bevond zich ech
ter op Het Loo, en zoo kreeg onze gast liet Prinsesje
niet te zien.
Hij zond echter een prachtig- geschenk aan de Doch
ter van zijn Koninklijke Gastvrouw, een meer dan le
yensgrooten namaak van een zwaan, die van binnen
met allerlei speelgoed gevuld was.
En welke aardige tegen-attentie heeft II. M. nu be
dacht
Door haar hof fotograaf liet zij een opname maken
van liet Prinsesje, terwijl liet kind aan het spelen is
met den zwaan en het speelgoed, dat de Eransche Pre
sident haar schonk.
En deze foto die alleraardigst is uitgevallen: liet
spelende kind, in het wit gekleed, met één hand ge
leund op deu hals van den witten vogel, en op den
grond een gezellige rommel van fraai speelgoed en
snuisterij is dezer dagen door II. M. de Koningin
aan den lieer Eallières gezonden.
DE BRAND TE BRAK Ei,.
II. M. de Koningin lieeft 2000 en Z. K. II. Prins
Hendrik J 1000 geschonken tot* steun van hen die bij
den brand te Brakel alles hebben verloren.
ZEGEL-NUMMERBEWIJZEN
TREKIIONDENWET.
De Minister van Financiën heeft aan ee-n burge
meester op diens verzoek om inlichtingen medege
deeld, dat de bepaling- van art. 10 van liet Koninklijk
besluit van (i Februari 1911 (St.bl. No. 45), dat de uit
gifte van nummerbewijzen aam houders van honden
karren volgens de 1 September a.s. in werking treden
de trekhondenwet, „kosteloos" geschiedt, niet in zich
sluit eene vrijstelling van zegelrecht voor die bewij
zen; dat een dergelijke vrijstelling niet bij Kou. be
sluit kan worden verleend, en dat, waarin de Trekhon
denwet 1910 noch in eenige andere wet een vrijstelling
van zegelrecht voor de bedoelde bewijzen is opgeno
men, deze min zegelrecht ziju onderworpen.
Daar de bewijzen „kosteloos" moeten worden afge
geven rijst thans de vraag of de zegelgelden voor re
kening van de gemeenten moeten blijven. Hieromtrent
heeft bedoelde burgemeester den minister nadere in
lichting verzocht en tevens om bij toestemmend ant
woord aan de gemeenten van deze gelden, ingevolge
art. 44 der zegelwet, kwijtschelding te verleeneu we
gens de groote onbillijkheid om de gemeenten ook met
deze kosten van rijkswerk, nog wel als inkomst van liet
Rijk, weder te bezwaren.
Gemengd nieuws.
ALLEEN OP JACHT.
Een lezer van het Huisgez., uit de omgeving- van
Boxtel, schrijft aan dat blad het volgende als liisto-
isch
Opgewonden door de lange verhalen in uw blad om
trent de Bossche inbrekers-uitbrekers, van nature een
beetje romantisch aangelegd, en, al zeg ik het zelf,
ook voorzien van een goede dosis onverschrokkenheid
eu heldhaftigheid, wilde ik mijn naam in deze ge
ruchtmakende boevenzaak onsterflijk maken voor het
gansche land.
'n Feit is, dat er tegenwoordig- zooveel niet noodig
is, om zich beroemd te maken. Men probeere het toch
niet meer met de oude en versleten procedé's van uit
vindingen, niet liet schrijven van standaardwerken enz.
Dan wordt je naam misschien één keer in de krant
gezet onder „Nieuwe Uitgaven" of „Wetenschappelijke
belichten," en dan ben je verder vergeten, neen,
doe als Roos, breek uit en de geheele vaderlandsche
pers wijdt kolommen en kolommen aan je faits et,
gestes.
Ik nu wilde eveneens, mijn naam met roem belaan
zien prijken in onze groote en kleinte pers, ik had
liet stoute plan opgevat, te volvoeren, wat tot nu 'toe
de lieele Brabantsche justitie, rijks- eu plattelandspo-
litie niet vermocht ik wilde geheel alleen de tw-ee
nog- „los" loopende uitbrekers opsporen eu gevangen
nemen, om ook geheel alleen te smullen van den roem
en de bewondering van het gansche vaderland en de
dankbaarheid in te oogsten van de vele in benauwd
heid en angst levende Brabanters.
Eilaeie, de zaak is verkeerd geloopen, mijn naam
zal niet mot eer en lof vermeld worden in de gansche
pers van Nederland, hij zal onbekend blijven als voor
heen.
in plaats van onsterflijk beroemd ben ik onsterflijk
geblameerd 1
Maar vertrouwend op de bescheidenheid van de re
dactie van Het Huisgezin, dat nooit of te nimmer
mijn naam zal uitlekken naar buiten, wil ik mijn we
dervaren meedeelen:
Mijn vurig, onwederstaanbaar verlangen was dan,
mij verdienstelijk te maken voor geheel liet land en
justitie eu politie aan mij te verplichten door de ge
vangenneming der uitbrekers.
Beier dan wie ook was ik bekend met de geheime
schuilhoeken der uitgestrekte bo-ssclien in de omge
ving. Als knaap lieb ik die doorkruist om in de Mei
maand vogeleieren te zoeken of in Augustus bramen
te plukken.
Dinsdagavond nu, toen mijn vrouw zich reeds lang-
ter ruste begeven had, uit vrees voor hevige oppo
sitie had ik haar wijselijk mijn voornemen verzwegen
trok ik ter nachtelijke excursie uit, mijn hond aan
een touw meevoerende want wat is tegenwoordig
een politieman zonder hond en onder mijn regenjas
een „rostend roer" verborgen. Een dikke esschenknup-
pel voltooide mijn bewapening. Zoo uitgerust, had ik
ze wel alle vier durven staan, meende ik.
Trotsch liep ik door de buitenwijken der gemeente
naar de bosschten; mijn hand jeukte, ik voelde mij zóó
strijdlustig, dat ik hoopte, zoo spoedig- mogelijk den
kamp op leven en dood met de boeven te kunnen be
ginnen.
Vi eldra lag liet dorp geheel achter mijhet maanlicht
bescheen helder de bossehen. Ik vertraag mijn tred;
ik ben nog zeer moedig en hoop nog- steeds op een ont
moeting-, maar liet is toch een beetje huiverig, zoo
geheel alleen in het holle van den nacht door de bos
sehen te zwerven, onveilig door gevaarlijke boeven.
Toen sprong ik op on omhelsde den man van louter
geluk. Ik geloof, dat ik den braven man op dit mo
ment bijna half dood gedrukt heb van vreugde.
De veldwachter herkende mij ook spoedig- en nu
moest ik mijn zonderlinge positie uiteenzetten. Nog
een beetje bevend legde ik hem mijn nachtelijke ex
cursie uit; drukte op mijn goede bedoelingen en, weer
moediger geworden, wees ik or op, welke gewichtige
diensten ik de justitie had kunnen bewijzen. En nog
stoutmoediger geworden riep ik ten slotte uit:
„Ik heb hem getroffen!"
Ik bedoelde een der boeven.
Vergezeld door den veldwachter ging ik zoeken, en
vond ten slotte onder een struik mijn. hond, wiens
eenen poot ik doorschoten had! En in de nabijheid
van Bello lag- een bunzing-, die in den strijd met den
hond half dood gebeten was.
Ik had een bunzing voor een boef aangezien 1
Toen £>lles opgehelderd was, haalde de goeie veld
wachter zijn boekje voor den dag en beduidde mij, dat
hij proces-verbaal tegen mij moest opmaken wegens
het dragen van vuurwapenen zonder verlof!
Toen nam ik mijn armen Bello in mijn armen en
sukkelde naar huis
Mijn vrouwtje was den volgenden ochtend zeer be
droefd van mij te vernemen, dat Bello met zijn poot
onder een kar had gelegen. Toen zij er den veearts
bijhaalde en het ongeval vertelde, moet de man vreem
de oogen opgezet hebben.
Men is de twee nog voortvluchtige uitbrekers nog
niet op het spoor. Gisternacht hebben vlak bij 's-Her-
togenbosch een paar vreemd uitziende mauneu op bloo-
te voeten iemand om g-eld voor logies gebedeld, waar
na zij in de Vuchterheide zijn verdwenen. De politie
heeft den geheelen nacht naar die twee gespeurd, doch
niets ontdekt. Men kan niet aannemen, dat de twee
nog- voortvluchtigen zoo brutaal dicht bij Den Bosch
durven komen.
Door de rijkspolitie wordt nog- steeds langs en in
den omtrek der spoorlij tl BoxtelBest gesurveilleerd.
Tot op heden zonder resultaat.
EEN OPLICHTER.
In Januari j.l. werd ten huize van een dame te
Rotterdam een kwitantie groot J 100 aangeboden. De
kwitantie, die stond ten1 name van de vereeniging Jo
hannes van der Steur voor de zending van militairen
in Ned. Indië op christelijken grondslag, werd betaald,,
Een paar weken geleden werd bij dezelfde dame weder
een kwitantie ten behoeve van dezelfde vereeniging' en
voor een gelijk bedrag- aangeboden. Bij onderzoek
bleek de in Januari betaalde kwitantie valsch te zijn.
Als de dader heelt de recherche te Rotterdam thans
aangehouden den colporteur L. K., eeu recidivist.
ik heb spijt, dat ik zoo juist mijn hond heb losgelaten, j gelegd.
EEN KINDJE VERBRAND.
Tijdens afwezigheid van de moeder geraakte Woens
dag in een woning aan de Zusterstraat te 's-Graven-
hage een kind van ongeveer drie jaar in een kuip ko
kend water. De moeder, bij haar terugkomst lief on
heil bemerkend, schreeuwde zoo hevig', dat de buren
oogenblikkelijk toesnelden. Direct werd de kleine door
dezen naar de in de onmiddellijke nabijheid gelegen
barakken gebracht, waar voorloopig- verband werd aan
een
dat
die nu vei- vooruit gesneld is. Bang ben ik niet,
maar durf Bello toch niet roepen of fluiten, de boeven
zouden het kunnen liooren en het op een loopen zet
ten
Ik haal nu mijn geweer van onder mijn jas te voor
schijn en span den haan, om op alles voorbereid te
zijn. Men kan nooit weten.
Langzaam, 't is vreemd, maar mijn hart begint
sneller te kloppen, ofschoon ik toch niet bang ben
sluip ik door het dichte bosch. Opeens begint Bello
luidruchtig aan te slaan.
Onraad. Eindelijk wat ik zoo vurig verlangdeIk
ben nog moedig, al staat mijn hart bijna stil en beven
mijn handen als had ik de koorts. Dat zijn de zenuwen,
die den moedigste overmeesteren.
Ik kruip achter een boom, om niet door de boeven
gezien te worden en wacht af, het geweer tegen de
wang
Het is donker in dit dichte bosch, de stralen dei-
maan dring'en niet door het dichte loover door. Toch
zie ik iets langs op verren afstand naderen...
wezen, dat over den grond schijnt te sluipen en
mijn hond verwoed blaffend blijft bespringen.
Het wezen nadert steeds meer.
Op dit kritieke oogenblik moest gehandeld worden,
t Kon mijn leven kosten.
En me de historische woorden herinnerend, die
Cambronne waardig denzelfden ochtend de Bossche
agent Oomen gesproken had bij het arresteeren van
Roos, gilde ik met bovenmenschelijke stem:
„Blijf liggen, of gij zijt een kincl des doods!"
Roos was zoo beleefd, te blijven liggen, maar m ij n
boef schoof al meer en meer nader.
Op levensbehoud bedacht en dtenkend aan mijn jon-
c vrouw, brandde ik los.
Een knal weergalmde door het bosch, een
wanhopig- gehuil volgde en ik rolde met mijn
in het mos
loet een heelen tijd bewusteloos daar
hebben, tot ik mij opeens voel aangegrepen.
Toen, ik wil het eerlijk bekennen was ik niet
moedig- meer, ik dacht dat ik het bestierf van schrik.
Ik. had zeker misgeschoten en ik voelde reeds een eind-
•itatil van- tien centimeter in mijn buikstreek, tot be
looning- van mijn dapperheid en assistentie der politie.
Ik hield mijn oogen dicht en riep alle heiligen aan,
oen ik opeens de welbekende stem hoorde van onzen
oeien veldwachter, die mij bij mijn kladden had.
akelig
geweer
gelegen
Hierna ging- het terstond naar het ziekenhuis. Kort
nadat hat kind in deze inrichting vertoefd had, wer
den de ouders geroepen en moesten zij het kind zien
sterven. 1 i
van per-
afwezig
en ont-
DIEFSTAL.
Terwijl de bewoonster der derde verdieping
ceel Toldwarsstraat 14 te Amsterdam even
was, drong een dief haar woning binnen
vreemdde daar een pendule, jas, zilverwerk, enz., ter
gezamenlijke waarde van ongeveer 100. Blijkbaar
had hij de gewone truc toegepast, n.l. eerst op de eerste
en tweede verdieping gescheld en was toen naar boven
geslopen.
Woensdagavond laat is iii het dorp Gors-
sel ing-ebroken. Tusschen tien en elf uur was de
familie van den slager Scholten afwezig-, toeu onge-
noode gasten door middel van' een ladder en na ver
brijzeling van een dakraam zijn binnengedrongen.
Het geheele huis is doorzocht, kasten ziju openge
broken enz. Ongeveer j 150 aan geld, een gouden
horloge met dito ketting en eenige gouden ringen heb
ben de dieven meegenomen.
Toen de familie S. weer terugkwam, vond ze haar
lruis in onbeschrijflijke wanorde.
Hoewel liet pand midden in het dorp staat, is er tij
dens de inbraak niets van vernomen. Van de dadei-S
g-een spoor.
DE STAKING.
Gistermorgen is de staking der voerlieden te Am
sterdam, welke, gelijk bekend is, voornamelijk was be
doeld als een uiting van solidariteit met de stakende
haven-arbeiders, opgeheven. Reeds hadden verscheide
ne voerlieden zich weder bij hun stallen aangemeld;
de plaatsen van anderen waren ingenomen door voer
lui- van elders; de staking was iiveen woord aan het
verloopen, zoodat het bestuur gistermorgen na afloop
van eene vergadering, het verder voortzetten vaar den
strijd als onbegonnen werk beschouwend, besloten
heeft haar op te heffen.
Dooi- eenige schuitenvoerderspatroons is medege
deeld dat de stakende schuitenvoerders gisterochtend
den arbeid niet hervat hebben.
Woensdagavond en gisteren zijn wederom ongeveer
150 werkwilligen te Amsterdam aangekomen, terwijl
10 vreemd© werklui Woensdagavond aan het Weesper-
poortstation weder naar huil vaderland terugkeerden,