DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 170 Honderd en dertiende Jaargang, 1911 VRIJDAG 21 J U L I. voor de Nationale Militie. Woensdag 9 Augustus a.s. BINNENLAND. Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl, Afzondei lijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone advertentiën Per regel ¥0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. ■•rond (H b 1 d.) DE ONTVLUCHTE GEVANGENEN. ALRMAARSCHE COURANT. IIAVS BURGEMEESTER en WETHOUDERS der ge meente ALKMAAR brengen ter kennis van belang hebbenden, dat de loting- der in 1911 alhier voor de lichting- van 1912 voor de Militie ingeschrevenen za geschieden op I j i i 4-, ten Stadhuize. Zij worden mitsdien opgeroepen, om zich op dien dag, des voorna, te 9 uur, aldaar te bevinden om te loten en opgaven te doen van de redenen van vrij stelling, die zij ter zake van de Militie verineenen te moeten inbrengen. Om vrijstelling wegens eigen militairen dienst of dien van broeders te verkrijgen, moet men overleggen een paspoort of ander bewijs van ontslag-, of een uit treksel uit het stamboek of een bewijs van werkelij- ken dienst. Ter bekoming' van vrijstelling wegens broederdieust moet men bovendien overleggen een getuigschrift van den burgemeester, waaruit het getal zonen, tot het gezin beboerende, blijkt. Eerstgenoemd bewijsstuk kan, zoo het niet reed, ingevolge art, 39, derde lid van het K. B. van 2 De cember lüül (Staatsblad Ho. 230), onder den burge meester berust, ten minste tien dagen voor den dag, waarop de zitting- van den Militieraad wordt geopend, worden ingeleverd bij den burgemeester der gemeente in welke de loteling-, die vrijstelling verlangd wegens eigen militairen dienst of wegens hro-ederdienst, voor de militie is ingeschreven. De opgave van een reden van vrijstelling bij de loting- ontslaat hem die vrijgesteld wenscht te worden niet van de verplichting om bij den Militieraad dcy reden van vrijstelling- in te brengen, hetgeen in elk geval bij dit college moet worden gedaan op het daar voor bestemde tijdstip. Zij, die vermeenen vrijstelling te kunnen erlangen wegens BROEDER DIENST moeten op DINSDAG 12 SEPTEMBER a.s., voormiddags te 10 uur, ten stadhuize verschijnen, vergezeld van twee bij den bur gemeester te goeder naam en faam bekend staande meerderjarige ingezetenen, die het vereisclite getuige nis kunnen afleggen en het aldaar op te maken ge tuigschrift onderteekeuen, terwijl zij verplicht zijn de^ noodige opgaven voor het opmaken der stukken vóór 1 SEPTEMBER a.s. ter secretarie te verstrekken. De gotelingen worden uitgenoodigd den oproeping-s brief bij de loting- mede te brengen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, JAN DE WIT Dz., Voorzitter, lo.-B. DONATII, Secretaris. Alkmaar, 20 Juli 1911. ALKMAAR, 21 J uli. Indien nog bewezen moest worden dat de adel van g-eboorte lang niet altijd de adel des geestes is, dan was door de processen der laatste weken in Berlijn dat bewijs meer clan voldoende geleverd. Een1 reeks adellij ke personen toch hebben zich voor de rechtbanken aan de Spree moeten verantwoorden en daarbij zijn dingen aan den dag gekomen, welke „het voorgeslacht" wei nig eer aandoen. De beklaagden behoorden niet tot den z. g. n. nieuwen, en geenszins tot den z. g. n. geld adel. Hun stamvaders hadden reeds eeuwen g-eleden de erfelijke voorrechten verworven, waaraan ze hun naam en wapen te danken hebben. Die stamvaders zullen zich vermoedelijk door rijkdom, gezag en aan zien wel verre boven liet toenmalige volk hebben ver heven. Maar met zijn vele bezittingen heeft de ge- boote-adel zijn glans verloren. Hij onderscheidt zich niet meer als voorheen door kennis en bescha ving. Zijn invloed en zijn aanzien zijn verloren ge gaan. Ia Pruisen echter is zijn beteekenis nog liet grootst. Haar heeft hij nog zeer bijzondere voorrechten, worden de meeste officiersplaatsen en de hooge staatsambten nog bekleed door adellijke personen. Maar ook daar begint hij meer en meer te worden een bouwval uit vroegeren tijd. Eu hoe kan dat ook anders? Processen, als die te Berlijn zijn voorgekomen, ver haasten natuurlijk het sloopingswerk. Zij doen zien, dat de vergulde wapens, al blinken ze, geen goud zijn, dat ze veeleer goud, veel goud noodig- hebben en dat er allerlei geoorloofde en ook ongeoorloofde middelen worden aangewend om het èehte vergulsel, verkregen door een huwelijk, te verkrijgen. Graaf Königsmarek en de beide edelen v. Arnim, kochten zonder een cent te bezitten riddergoederen om de dringend noodige bruidjes te kunnen binnensleepen. Baron von Richthofen, de zoon van den vroegeren staatssecretaris, broeder van twee zeer hooggeplaatste ambtenaren, bloedverwant van zeer geziene leden van de Duitsche en Pruisische parlementen, werd in een duelaffaire gewikkeld, omdat hij g-eld -noodig had. Hij leende dat van een adellijk schilder, die op een schuldbekentenis van 40.000 mark wel 25.000 mark wilde geven! Graaf Gisbert Wolff-Metternich bleek meer een ge boren zwendelaar dan een geboren edelman. Hij heeft geknoeid met wissels, met kaarten, hij heeft bedrog- ge pleeg-d door een rijke bruid iai het uitzicht te stellen De conservatieve Duitsche couranten, zooals de Ta geszeitung', de Kreuzzeitung -en dergelijke nemen het voor die addellijke beklaagden op, spreken met warmte over den goeden ouden tijd en met afschuw over den geest van den tegenwoordigen. Zij jammeren over de uitvvissching van de „standen," ja_zelfs over gebrekaar burgerlijke fierheid. Maar ze vergeten, dat de „stan den" niet worden uitgewischt, doch slechts worden ge wijzigd, dat de geboorte-adel meer en meer plaats moet maken voor den adel des geestes, den adel de persoonlijkheid. En de burgertrots? De processen hebben geleerd, dut de adellijke beschul digden steeds in handen kwamen van woekeraars en andere menschen, die beneden dei van de gewone m-ensehelijke samenleving wonen, die lichtschuw ziju. De gewone, eerlijke burgers moeten in Berlijn niets meer van dezulken hebben: daar heeft d adel reeds lang niet meer den glans van weleer 't huis Wertheim waar ieder met een kroontje vrijen toegang- heeft behoort tot de uitzonderingen. Alleen op het Pruisische platteland wordt de omgang met den adel nog als 's leven hoogste geluk beschouwd. Van daar dan ook, dat de jonkers Berlijn en de Berlijnsehe bevolking zoo haten. Vandaar ook do vele satyrische spotprenten, waarop den personen, die niet den adel vertegenwoordigen, niet de mooiste rol wordt toege kend. De couranten, die liet dan ook voor deze addellijke lieeren opnemen, hebben dan ook hun verdediging ge geven aan een liopelooze zaak. Hun artikelen kun non niets veranderen aan een toestand, welken ieder ziet, die niet blind is. COMMISSARIS DER KONINGIN IN NOORD- HOLLAND. Naar het IIbid. verneemt kan spoedig worden teg' moet gezien de benoeming van mr. dr. \Y. E. van Leeuwen tot commissaris der Koningin in Noord-IIol- land. PRINSES JULIANA EN PRESIDENT EALLIèEES. Men zal zich herinneren uit de dagen van het be zoek van den President der Eransche Republiek aan ons land, hoe de heer Eallières dadelijk bij ziju komst aan II. M. de Koningin belangstellend vroeg, liet Prin sesje te mogen zien. Prinses Juliana bevond zich ech ter op Het Loo, en zoo kreeg onze gast liet Prinsesje niet te zien. Hij zond echter een prachtig- geschenk aan de Doch ter van zijn Koninklijke Gastvrouw, een meer dan le yensgrooten namaak van een zwaan, die van binnen met allerlei speelgoed gevuld was. En welke aardige tegen-attentie heeft II. M. nu be dacht Door haar hof fotograaf liet zij een opname maken van liet Prinsesje, terwijl liet kind aan het spelen is met den zwaan en het speelgoed, dat de Eransche Pre sident haar schonk. En deze foto die alleraardigst is uitgevallen: liet spelende kind, in het wit gekleed, met één hand ge leund op deu hals van den witten vogel, en op den grond een gezellige rommel van fraai speelgoed en snuisterij is dezer dagen door II. M. de Koningin aan den lieer Eallières gezonden. DE BRAND TE BRAK Ei,. II. M. de Koningin lieeft 2000 en Z. K. II. Prins Hendrik J 1000 geschonken tot* steun van hen die bij den brand te Brakel alles hebben verloren. ZEGEL-NUMMERBEWIJZEN TREKIIONDENWET. De Minister van Financiën heeft aan ee-n burge meester op diens verzoek om inlichtingen medege deeld, dat de bepaling- van art. 10 van liet Koninklijk besluit van (i Februari 1911 (St.bl. No. 45), dat de uit gifte van nummerbewijzen aam houders van honden karren volgens de 1 September a.s. in werking treden de trekhondenwet, „kosteloos" geschiedt, niet in zich sluit eene vrijstelling van zegelrecht voor die bewij zen; dat een dergelijke vrijstelling niet bij Kou. be sluit kan worden verleend, en dat, waarin de Trekhon denwet 1910 noch in eenige andere wet een vrijstelling van zegelrecht voor de bedoelde bewijzen is opgeno men, deze min zegelrecht ziju onderworpen. Daar de bewijzen „kosteloos" moeten worden afge geven rijst thans de vraag of de zegelgelden voor re kening van de gemeenten moeten blijven. Hieromtrent heeft bedoelde burgemeester den minister nadere in lichting verzocht en tevens om bij toestemmend ant woord aan de gemeenten van deze gelden, ingevolge art. 44 der zegelwet, kwijtschelding te verleeneu we gens de groote onbillijkheid om de gemeenten ook met deze kosten van rijkswerk, nog wel als inkomst van liet Rijk, weder te bezwaren. Gemengd nieuws. ALLEEN OP JACHT. Een lezer van het Huisgez., uit de omgeving- van Boxtel, schrijft aan dat blad het volgende als liisto- isch Opgewonden door de lange verhalen in uw blad om trent de Bossche inbrekers-uitbrekers, van nature een beetje romantisch aangelegd, en, al zeg ik het zelf, ook voorzien van een goede dosis onverschrokkenheid eu heldhaftigheid, wilde ik mijn naam in deze ge ruchtmakende boevenzaak onsterflijk maken voor het gansche land. 'n Feit is, dat er tegenwoordig- zooveel niet noodig is, om zich beroemd te maken. Men probeere het toch niet meer met de oude en versleten procedé's van uit vindingen, niet liet schrijven van standaardwerken enz. Dan wordt je naam misschien één keer in de krant gezet onder „Nieuwe Uitgaven" of „Wetenschappelijke belichten," en dan ben je verder vergeten, neen, doe als Roos, breek uit en de geheele vaderlandsche pers wijdt kolommen en kolommen aan je faits et, gestes. Ik nu wilde eveneens, mijn naam met roem belaan zien prijken in onze groote en kleinte pers, ik had liet stoute plan opgevat, te volvoeren, wat tot nu 'toe de lieele Brabantsche justitie, rijks- eu plattelandspo- litie niet vermocht ik wilde geheel alleen de tw-ee nog- „los" loopende uitbrekers opsporen eu gevangen nemen, om ook geheel alleen te smullen van den roem en de bewondering van het gansche vaderland en de dankbaarheid in te oogsten van de vele in benauwd heid en angst levende Brabanters. Eilaeie, de zaak is verkeerd geloopen, mijn naam zal niet mot eer en lof vermeld worden in de gansche pers van Nederland, hij zal onbekend blijven als voor heen. in plaats van onsterflijk beroemd ben ik onsterflijk geblameerd 1 Maar vertrouwend op de bescheidenheid van de re dactie van Het Huisgezin, dat nooit of te nimmer mijn naam zal uitlekken naar buiten, wil ik mijn we dervaren meedeelen: Mijn vurig, onwederstaanbaar verlangen was dan, mij verdienstelijk te maken voor geheel liet land en justitie eu politie aan mij te verplichten door de ge vangenneming der uitbrekers. Beier dan wie ook was ik bekend met de geheime schuilhoeken der uitgestrekte bo-ssclien in de omge ving. Als knaap lieb ik die doorkruist om in de Mei maand vogeleieren te zoeken of in Augustus bramen te plukken. Dinsdagavond nu, toen mijn vrouw zich reeds lang- ter ruste begeven had, uit vrees voor hevige oppo sitie had ik haar wijselijk mijn voornemen verzwegen trok ik ter nachtelijke excursie uit, mijn hond aan een touw meevoerende want wat is tegenwoordig een politieman zonder hond en onder mijn regenjas een „rostend roer" verborgen. Een dikke esschenknup- pel voltooide mijn bewapening. Zoo uitgerust, had ik ze wel alle vier durven staan, meende ik. Trotsch liep ik door de buitenwijken der gemeente naar de bosschten; mijn hand jeukte, ik voelde mij zóó strijdlustig, dat ik hoopte, zoo spoedig- mogelijk den kamp op leven en dood met de boeven te kunnen be ginnen. Vi eldra lag liet dorp geheel achter mijhet maanlicht bescheen helder de bossehen. Ik vertraag mijn tred; ik ben nog zeer moedig en hoop nog- steeds op een ont moeting-, maar liet is toch een beetje huiverig, zoo geheel alleen in het holle van den nacht door de bos sehen te zwerven, onveilig door gevaarlijke boeven. Toen sprong ik op on omhelsde den man van louter geluk. Ik geloof, dat ik den braven man op dit mo ment bijna half dood gedrukt heb van vreugde. De veldwachter herkende mij ook spoedig- en nu moest ik mijn zonderlinge positie uiteenzetten. Nog een beetje bevend legde ik hem mijn nachtelijke ex cursie uit; drukte op mijn goede bedoelingen en, weer moediger geworden, wees ik or op, welke gewichtige diensten ik de justitie had kunnen bewijzen. En nog stoutmoediger geworden riep ik ten slotte uit: „Ik heb hem getroffen!" Ik bedoelde een der boeven. Vergezeld door den veldwachter ging ik zoeken, en vond ten slotte onder een struik mijn. hond, wiens eenen poot ik doorschoten had! En in de nabijheid van Bello lag- een bunzing-, die in den strijd met den hond half dood gebeten was. Ik had een bunzing voor een boef aangezien 1 Toen £>lles opgehelderd was, haalde de goeie veld wachter zijn boekje voor den dag en beduidde mij, dat hij proces-verbaal tegen mij moest opmaken wegens het dragen van vuurwapenen zonder verlof! Toen nam ik mijn armen Bello in mijn armen en sukkelde naar huis Mijn vrouwtje was den volgenden ochtend zeer be droefd van mij te vernemen, dat Bello met zijn poot onder een kar had gelegen. Toen zij er den veearts bijhaalde en het ongeval vertelde, moet de man vreem de oogen opgezet hebben. Men is de twee nog voortvluchtige uitbrekers nog niet op het spoor. Gisternacht hebben vlak bij 's-Her- togenbosch een paar vreemd uitziende mauneu op bloo- te voeten iemand om g-eld voor logies gebedeld, waar na zij in de Vuchterheide zijn verdwenen. De politie heeft den geheelen nacht naar die twee gespeurd, doch niets ontdekt. Men kan niet aannemen, dat de twee nog- voortvluchtigen zoo brutaal dicht bij Den Bosch durven komen. Door de rijkspolitie wordt nog- steeds langs en in den omtrek der spoorlij tl BoxtelBest gesurveilleerd. Tot op heden zonder resultaat. EEN OPLICHTER. In Januari j.l. werd ten huize van een dame te Rotterdam een kwitantie groot J 100 aangeboden. De kwitantie, die stond ten1 name van de vereeniging Jo hannes van der Steur voor de zending van militairen in Ned. Indië op christelijken grondslag, werd betaald,, Een paar weken geleden werd bij dezelfde dame weder een kwitantie ten behoeve van dezelfde vereeniging' en voor een gelijk bedrag- aangeboden. Bij onderzoek bleek de in Januari betaalde kwitantie valsch te zijn. Als de dader heelt de recherche te Rotterdam thans aangehouden den colporteur L. K., eeu recidivist. ik heb spijt, dat ik zoo juist mijn hond heb losgelaten, j gelegd. EEN KINDJE VERBRAND. Tijdens afwezigheid van de moeder geraakte Woens dag in een woning aan de Zusterstraat te 's-Graven- hage een kind van ongeveer drie jaar in een kuip ko kend water. De moeder, bij haar terugkomst lief on heil bemerkend, schreeuwde zoo hevig', dat de buren oogenblikkelijk toesnelden. Direct werd de kleine door dezen naar de in de onmiddellijke nabijheid gelegen barakken gebracht, waar voorloopig- verband werd aan een dat die nu vei- vooruit gesneld is. Bang ben ik niet, maar durf Bello toch niet roepen of fluiten, de boeven zouden het kunnen liooren en het op een loopen zet ten Ik haal nu mijn geweer van onder mijn jas te voor schijn en span den haan, om op alles voorbereid te zijn. Men kan nooit weten. Langzaam, 't is vreemd, maar mijn hart begint sneller te kloppen, ofschoon ik toch niet bang ben sluip ik door het dichte bosch. Opeens begint Bello luidruchtig aan te slaan. Onraad. Eindelijk wat ik zoo vurig verlangdeIk ben nog moedig, al staat mijn hart bijna stil en beven mijn handen als had ik de koorts. Dat zijn de zenuwen, die den moedigste overmeesteren. Ik kruip achter een boom, om niet door de boeven gezien te worden en wacht af, het geweer tegen de wang Het is donker in dit dichte bosch, de stralen dei- maan dring'en niet door het dichte loover door. Toch zie ik iets langs op verren afstand naderen... wezen, dat over den grond schijnt te sluipen en mijn hond verwoed blaffend blijft bespringen. Het wezen nadert steeds meer. Op dit kritieke oogenblik moest gehandeld worden, t Kon mijn leven kosten. En me de historische woorden herinnerend, die Cambronne waardig denzelfden ochtend de Bossche agent Oomen gesproken had bij het arresteeren van Roos, gilde ik met bovenmenschelijke stem: „Blijf liggen, of gij zijt een kincl des doods!" Roos was zoo beleefd, te blijven liggen, maar m ij n boef schoof al meer en meer nader. Op levensbehoud bedacht en dtenkend aan mijn jon- c vrouw, brandde ik los. Een knal weergalmde door het bosch, een wanhopig- gehuil volgde en ik rolde met mijn in het mos loet een heelen tijd bewusteloos daar hebben, tot ik mij opeens voel aangegrepen. Toen, ik wil het eerlijk bekennen was ik niet moedig- meer, ik dacht dat ik het bestierf van schrik. Ik. had zeker misgeschoten en ik voelde reeds een eind- •itatil van- tien centimeter in mijn buikstreek, tot be looning- van mijn dapperheid en assistentie der politie. Ik hield mijn oogen dicht en riep alle heiligen aan, oen ik opeens de welbekende stem hoorde van onzen oeien veldwachter, die mij bij mijn kladden had. akelig geweer gelegen Hierna ging- het terstond naar het ziekenhuis. Kort nadat hat kind in deze inrichting vertoefd had, wer den de ouders geroepen en moesten zij het kind zien sterven. 1 i van per- afwezig en ont- DIEFSTAL. Terwijl de bewoonster der derde verdieping ceel Toldwarsstraat 14 te Amsterdam even was, drong een dief haar woning binnen vreemdde daar een pendule, jas, zilverwerk, enz., ter gezamenlijke waarde van ongeveer 100. Blijkbaar had hij de gewone truc toegepast, n.l. eerst op de eerste en tweede verdieping gescheld en was toen naar boven geslopen. Woensdagavond laat is iii het dorp Gors- sel ing-ebroken. Tusschen tien en elf uur was de familie van den slager Scholten afwezig-, toeu onge- noode gasten door middel van' een ladder en na ver brijzeling van een dakraam zijn binnengedrongen. Het geheele huis is doorzocht, kasten ziju openge broken enz. Ongeveer j 150 aan geld, een gouden horloge met dito ketting en eenige gouden ringen heb ben de dieven meegenomen. Toen de familie S. weer terugkwam, vond ze haar lruis in onbeschrijflijke wanorde. Hoewel liet pand midden in het dorp staat, is er tij dens de inbraak niets van vernomen. Van de dadei-S g-een spoor. DE STAKING. Gistermorgen is de staking der voerlieden te Am sterdam, welke, gelijk bekend is, voornamelijk was be doeld als een uiting van solidariteit met de stakende haven-arbeiders, opgeheven. Reeds hadden verscheide ne voerlieden zich weder bij hun stallen aangemeld; de plaatsen van anderen waren ingenomen door voer lui- van elders; de staking was iiveen woord aan het verloopen, zoodat het bestuur gistermorgen na afloop van eene vergadering, het verder voortzetten vaar den strijd als onbegonnen werk beschouwend, besloten heeft haar op te heffen. Dooi- eenige schuitenvoerderspatroons is medege deeld dat de stakende schuitenvoerders gisterochtend den arbeid niet hervat hebben. Woensdagavond en gisteren zijn wederom ongeveer 150 werkwilligen te Amsterdam aangekomen, terwijl 10 vreemd© werklui Woensdagavond aan het Weesper- poortstation weder naar huil vaderland terugkeerden,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1911 | | pagina 1