DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd en dertiende Jaargang.
1911
MAANDAG
3! JULI.
Stemming Gemeenteraad.
BINNENLAND.
Uit Hof- en Hoofdstad.
No. 178
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzondei lijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
De drie Musketiers-
Telefoonnummer 3.
BEZOEK VAN DE KONINGIN EN DEN PRINS
AAN UTRECHT.
FEJUILLETOM
ALKMAARSCHE COURANT
tlAVtS
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
brengt, overeenkomstig" art. 55 der Kieswet, ter alge
meene kennis, dat de stemming ter benoeming van een
lid van den Gemeenteraad in het 3e kiesdistrict ter
voorziening in de vacature, ontstaan door het bedan
ken alszoodanig van den heer M. Uitenbosch, zal
plaats hebben op DINSDAG 1 AUGUSTUS a.s. van
des morgens 8 tot des namiddags 5 uur.
Candidaten zijn:
ENDE L, J. F. M.
T H O M S E N, A. F.
VERKERK, O. J.
Artikel 128 van het Wetboek van Strafrecht luidt:
Hij, die opzettelijk zich voor een ander uitgevende,
aan eene krachtens wettelijk voorschrift uitgeschreven
verkiezing deelneemt, wordt gestraft met gevangenis
straf van ten. hoogste één jaar.
Alkmaar, den 26 Juli 1911.
De Burgemeester voornoemd,
JAN DE WIT Dz., lo.-Burg.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis dat in het go-
meenteblad van Alkmaar, No. 357, is opgenomen het
besluit van den Raadi dier gemeente van 20 Juli j.l.
waarbij is vastgesteld eene
INSTRUCTIE VOOR DEN DOODGRAVER
OP DE GEMEENTE-BEGRAAFPLAATS TE
ALKMAAR,
welke instructie, heden afgekondigd, gedurende drie
maanden ter gemeente-secretarie voor een ieder ter
lezing is nedergelegd en aldaar tegen betaling van
O.OTVé in afdruk is verkrijgbaar gesteld.
Alkmaar, 29 Juli 1911.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN DE WIT Dz., Voorzitten lo.-B.
DONATIT, Secretaris.
H. M. de'Koningin en Z. K. PI. Prins Hendrik zul
len op Hun tocht door' de stad Utrecht op 3 Augustus
begeleid worden door een eerewaeht, bestaande uit 26
ruiters.
AFSCHEID VAN Mr. G. VAN TIENHOVEN.
Zaterdagmorgen vertoefde mr. G. v. Tienhoven voor
de laatste maal als commissaris der -Koningin in het
gouvernementsgebouw te Haarlem, vooral om afscheid
te nemen van de ambtenaren en de bedienden der Pro
vinciale Griffie en de ambtenaren van den Provincia
len Waterstaat.
Die allen vereenig-den zich in de zoogenaamde zaal
van Gedeputeerde Staten, waar mr. Van" Tienhoven
hen toesprak.
Namens hen betuigde mr. P. Dozy, griffier der Sta
len, den scheidenden commissaris, dat het. allen dank
baar stemde in de gelegenheid te zijn gesteld afscheid
van mr. Van Tienhoven te kunnen nemen; daarbij
voegde hij aller beste wenseheu voor het welzijn van
mr. Van Tienhoven.
Deze drukte daarop allen de hand, zich met enkelen
daarbij een oogenblik onderhoudend.
Het waren indrukwekkende oogenblikken.
(O. H. Ct.)
naar
ALEXANDRE DUMAS.
60) o
„Maar ik heb het!" zeide d'Artagnan, zijn schat uit
zijn zak halende en dien op tafel leggende. „Er zijn
in dezen zak driehonderd pistolen; nemen wij er elk
vijf en zeventig; dat is genoeg om naar Londen te
gaan en weer terug' te keeren. Maar wees gerust, al
len komen wij toch niet te Londen."
„En waarom niet?"
„Omdat, volgens alle waarschijnlijkheid', eenigen on
zer onderweg zullen blijven."
„Maar gaan wij dan een veldtocht beginnen?"
„Ja, en wel een zeer gevaarlijken, dit' zeg ik u voor
uit," -
„Doch hoor eens", Éeide Porthos, „indien wij het le
ven wagen, wilde ik tenminste weten, waarom."
„Daarmede zoudt gij ver gevorderd) zijn", hernam
At hos.
„Echter", zeide Athos-, „ben ik van het: gevoelen van
Porthos."
„Heeft de koning de gewoonte, u rekenschap te ge
ven? Neen, li ij zegt u eenvoudig: Mijne heeren, mén
strijdt in Gaskonje of in Vlaanderen; gaat: ten oorlog,
<1" S'ij gaat. Waarom? Gij bekommert u hieroveP niet
eens."
„D'Artagnan heeft gelijk", zeide Athos. „Ziedaar
onze drie verlofpassen, die ons de: heer de Tréville
zendt, en ziedaar driehonderd pistolen, die komen, ik
weet niet van waar. Gaan wij den dood tegemoet,
waar men ons zeg't te gaan. Is het leven zooveel vra-
g'en waard D'Artagnan, ik ben bereid u te volgen."
„En ik ook!" zeide Porthos.
„En ik ook!" herhaalde Aramis. „Daarbij, het doet
mij geen leed' Parijs te verlaten. Ik moet uitspanning
hebben."
„Welnu, gij zult uitspanning hebben, mijne heeren,
ITET KUILNET.
De raad der gemeente Urlc besloot Zaterdagavond
met algemeene stemmen, der regeering een adres te
zenden houdende het dringend verzoek het visschen
met het kuilnet in de maanden Juli tot en met No
vember te verbieden in de Zuiderzee 'of gedeelte daar-
De üit-de-Residentie-briefschrijver van de Provin
ciale Overijsselsche en Zwolsche Courant schrijft o.a.
aan zijn blad:
„Zoo dan zijn wij aangesloten bij de Berner Conven
tie, en in Maart 'van het volgend jaar zes maanden
nadab in September a.s. de* aansluiting in de Tweede
Kamer haar beslag zal hebben verkregen zullen de
betrokkene personen en zaken gevolgen ondervinden,
waarvan velen hunner vreemd zullen opzien.
Vijftig jaren moeten na de voortbrenging' van eenig
geestelijk werk verloopen, voor het eigendom wordt
van het publiek. Dit beteekent, dat, zonder verlof
van den rechthebbende, schrijver, toonzetter, dichter
of uitgever geen noot van Wagner, Bizet, Tscliai-
kowsky, Verdi, Strauss, Gounod Berlioz, Bruch, e. a.
geen letter mag gespeeld, van Tolstoi, Maeterlinck,
Maupassant, d'Annunzio, Corelli, e. a. in het oor
spronkelijke of vertaald mag gedrukt worden.
„Nu ja," hoorde ik al, „dat zal zoo'n vaart niet
loopen
Arme optimist! Hij kent de rechthebbenden en hun
beminnelijkheid niet. Reeds lang" is een machtig
bond in werking, die hun belangen behartigd, en in
alle bij de Conventie aangesloten landen zijn agent
schappen heeft.
Nu de vereeniging ook over Nederland haar werk
zaamheden mag uitstrekken, is te dezer stede dadelijk
een hoofdkantoor gevestig'd, onder de directie van den
heer Van Veen, een jonge, energieke man, van wien
geen kleingeestige opvatting, maar ook geen laksheid
of meting met twee maten te verwachten is.
Hoe werkt nu de Vereeniging?
Er zijn in Holland! op heden een 130tal lichamen, die
openbare muziekuitvoeringen geven, of op uitvoerin
gen voor hun leden in besloten kring hun bestaan
gronden. Als voorbeelden neem ik het Scheveningsehe
Kurhaus, het Mengelberg-concert, 't Leid'sch Studen
tengezelschap „Sempre Crescendo," het „Strijkje" in
de „Twee Steden" en het verhuurkantoor van orgels
te Amsterdam. Al die ondernemingen vullen de pro
gramma's van hun muzikale uitvoeringen voor 3/i met
werken van moderne componisten, al' dient vo'or de 3
eerstgenoemde wegensi hun voorliefde toti de ouden -
Beethoven, Mozart, Gluck een kleiner procento ge
nomen te worden.
Het agentschap beschikt over vertrouwde handlan
gers. Is nu de onderneming- weerspannig bevonden
met het agentschap een accoord té treffen, verschaffen
twee dier beambten zich op een of andere wijze toe
gang tot een uitvoering, zorgen een programma mach
tig" te worden, opdat zij onder eede kunnen verklaren,
dat de nummers van die-en-die moderne meesters wer
kelijk ten gehoore zijn gebracht.
in het- bezit van deze bewijsstukken wendt de agent
zich tot de directie, met de uitnoodiging zich te zijnen
kantore te vervoegen, om zich over een contract of
een schadevergoeding te verstaan. Blijft ze in gebreke,
dan volgt een exploit1 en vervolging door het hoofdbe
stuur te Brussel.
Neen, neen, er valt niet te gekscheren met de agen
tuur, die het natuurlijk te doen is om populair te wor-
weest gerust", zeide1 d'Artagnan.
„En wanneer vertrekken wij?" vroeg Athos.
„Onmiddellijk", antwoordde d'Artagnan; „er is
geen minuut te verliezen."
„Hola! Grimaud, Planchet, Mousqueton, Bazijn!"
schreeuwden de vier jongelingen, hun lakeien roepen-
„poetst onze laarzen en haal de paarden uit de ka
zerne want elk musketier liet in de kazerne zijn
paard en dat van zijn lakei staan.
Planchet, Grimaud, Mousqueton en Bazijn vertrok
ken in allerijl.
„Maken wij thans een plan van den veldtocht", zei
Porthos; „waarheen gaan wij het eerst?"
„iSaar Galis zeide d'-Artagnan, „dat is de naaste
weg om naar Londen te gaan."
„Welnu", zeide Porthos, „ziehier mijn plan."
„Spreek
„Vier mannen, te zamen reizende, zullen achter
docht opwekken; daarom moet d'Artagnan elk onzer
zijne voorschriften geven. Ik zal den weg van Bou-
logne nemen als voorhoede; Athos zal, twee uren la
ter, dien van Amiens nemen, en Aramis zal ons langs
dien van Noyon volgen; wat d'Artagnan betreft, deze
ml den weg nemen, dien hij verkiest, met' de kleederen
van Planchet, terwijl Planchet ons zal volgen in die
van d'Artagnan, in de uniform der gardes."
„Mijne heeren, naar mijn inzien is het niet betame
lijk, lakeien in dergelijke zaken te mengen; een ge
heim kan toevalligerwijze door een edelman worden
verraden, maar door Lakeien wordt het gewoonlijk ver
kocht,"
.."Ilët plan van Porthos schijnt mij onuitvoerbaar te
zijn zeide d'Artagnan, „daar ik zelf niet weet, wat
voorschriften ik u zou kunnen geven. Ik ben met 'een
brief belast, dat is alles. Ik heb van dezen brief geen
drie afschriften en kan die ook niet maken, dewijl hij
verzegeld is; wij moeten dus, dunkt mij, in gezelschap
reizen. Die brief is hier in dezen zak", en hij toonde
den zak, waarin zich de brief bevond. „Indien ik ge
dood word, zal een uwer er zich mede belasten; e.n gij
zult den weg vervolgen; indien hij gedood wordt, dan
is het de beurt van een ander, en zoo vervolgens; als
den.
Naar mij uit niet als vertrouwelijk te beschouwen
inlichtingen bleek, zal, ter bepaling van de schadever
goeding, de bruto-ontvangst der uitvoeringen geschat,
en daarvan 2 of 3 pCt. berekend worden. Door het in
treegeld met 5 pCt. te verhoogen zou de onderneming
zich gemakkelijk kunnen dekken, en het verlies op do
verbruikers, d. z. de toehoorders, verhalen.
Voor orgeldraaiers zal natuurlijk een ander tarief
gelden als bijv. voor Mengelberg.
Wat boven gezegd is omtrent muzikale uitvoeringen
is ook van toepassing op vertalingen, voordrachten,
overdrukken, copieën van foto's en schilderijen, opvoe
ringen van tooneels tukken, enz. enz."
ILabis Minggoe van het Utrechtsch Provinciaal
en Stedelijk Dagblad heeft het in zijn Amsterdamsche
week over de verkeerswegen in Amsterdam en schrijft
daaromtrent
Hoevele malen er in de bladen, en elders, al niet
van gesproken is' in het hart der stad breede verkeers
wegen aan te leggen, het is er slechts met mate van
kunnen komen. De Raadhuisstraat geeft eigenlijk
het eenige voorbeeld van een radikale verbetering
voor het verkeer met de buitenstad; overigens heeft
de ontmanteling' der Nieuwe Kerk wat mogen baten,
en zal nu weldra de slooping van het gebouw der so
ciëteit „De Groote Club," dat pantheon der beurs ari
stocratie een feit worden. Na langdurige onderhan
delingen heeft de gemeente éen overeenkomst met het
bestuur kunnen treffen, waardoor het gebouw aan
den Dam, hoek Kalverstraat en Paleisstraat, tegen
den grond geworpen en vervangen worden door een
nieuw clubgebouw. De Paleisstraat tot dertien meter
verbreedend', gaat dat gebouw een flinke scheut ach
teruit.
Is het nu noodig dat, terwijl een nieuw geslacht op
groeit om te genieten van een Amsterdam met meer
dan enkele straten van voldoende breedte voor het
verkeer, liet thans levend geslacht bij dagporties wordt
geëxecuteerd door karren en auto's? Op deze vraag
behoeft het antwoord, wanneer men even met beza
digdheid wil nadenken, niet per se bevestigend te lui
den.
Eer kan ik mij voorstellen dat de met de zorg- voor
ons welzijn belaste medeburgers, instede van voort te
gaan met de lijken weg" te ruimen der slachtoffers
heden ik, morgen gij eenige preventieve maatrege
len zullen verkiezen. Ten uwent is indertijd met eeni
ge ontstemming gereageerd op den politioneelen maat
regel, het verkeer de brug over de Catharijnesingel in
twee helften te splitsen, een gaande helft en een ko
mende. Toen die zaak aan de orde was heb ik gewe
zen op de zooveel tammere houdiug der Amsterdam
sche politie, die zich bepaalt tot het verzoek in drukke
straten rechts te houden.
Zulk een verzoek schijnt niet meer voldoende. Daar
waar het zeer vol is, zullen de voetgangers voor hun
eigen gemak en veiligheid) verkiezen en gaan met den
stroom mee, waar de drukte minder belemmerend
werkt, zal zulk een splitsing minder noodig zijn. Een
tramlijn door de straat doet de menschenstroom zich
vanzelf rechts en links daarvan deelen, maar de be
stuurders van rijtuigen en automobielen zullen dit, ter
wille van de vaait die hun lief is, niet altijd wenschen.
an de allen van het straatverkeer, de overal door-
glissende fietsen, gezwegen.
Eenige aandrang van politiezijde schijnt nu wel ge-
wenscht en juist daar, waar de straat op haar breedst
is. Het moge bevreemdend klinken: in een verbree
ding, een verkeerscloaka, als het Koningsplein bij ons
is, gebeuren juist de meeste ongelukken. Dat komt
er slechts één aankomt, dat is genoeg."
„Bravo, d'Artagnan; ik ben met u van hetzelfde ge
voelen,'' zeide Athos1. „Buitendien, men moet zich ge
lijk blijven; ik ga baden gebruiken, en gij vergezelt
mij; in plaats der bronnen van Eorges ga ik de zeeba
den gebruiken; hierin ben ik vrij. Indien men ons wil
aanhouden, dan vertoon ik den brief van den heer de
lréville en gij vertoont uwe verlofpassen; wanneer
men ons veroordeelt, houden wij staande, dat wij geen
ander voornemen hadden, dan om ons een zeker getal
keeren in zee' te dompelen; men kan gemakkelijk vier
afzonderlijk reizenden overweldigen, maar vier man
nen, die vereenig'd zijn, vormen een kleine bende; wij
zullen ouze lakeien met pistolen en musketten waper
nen; indien men een leger op ons afzendt, zuilen wij
den slag" leveren en de overblijvende, zooals d'Artagnan
zegt, zai zichj met den brief belasten."
„Goed! riep Aramis. „Gij spreekt niet dikwijls,
maar, wanneer gij spreekt, klinkt het als een klok. ik
keur het plan van Athos goed, en gij Porthos?"
„Ik ook, zeide Porthos, „als. het d'Artagnan bevalt.
D Artagnan als bewaarder van den brief, is natuurlijk
het hoofd der onderneming; dat hij besluite en dat wij
besluit uitvoeren."
„Welnu," zeide d'Artagnan, „ik besluit, dat wij het
plan van Athos moeten aannemen en binnen een half
uur vertrekken."
„Aangenomen!" herhaalden eenstemmig de drie
musketiers.
En allen de hand naar den zak uitstrekkende, nam
elk voor zich vijfenzeventig pistolen, en maakte zijn
toebereidselen om op het bepaalde uur te Vertrekken.
XX.
DE REIS.
Ie twee uur verlieten onze vier avonturiers Parijs
door de poort van Saint Denis; gedurende den gehea-
h-n nacht spraken zij geen woord'; onwillekeurig on
dervonden zij den invloed', dien de duisternis op hen
uitoefende, en zij meenden in alles hinderlagen te zien.
hier vandaan, dat de vlugge vrachtwagens1 en rijwielen,
de ruimte krijgend, vanzelf probeeren hun snelheid te
behouden, en links en rechts1 hun weg te zoeken dooi
de menigte. Ook bun wordt verzocht rechts: te hou
den, en dat doen ze zoover 't in hun kraam past. Zien
ze echter de gelegenheid! schoon door naar links te wij
ken een opschietertje te krijgen, ze verzuimen de kans
niet.
Hier is werk voor de politie. Op verschillende pun
ten behoorde een post te staan om den verkeersstroom
te leiden, en imperatief te leiden. De voetganger dient
te weten van welken kant hij het gevaar heeft te duch
ten bij 't oversteken van den weg.
Wanneer eindelijk de beste van onze agenten in
's hemelsnaam1 geen boeren zóó uit de klei! deze
taak hebben aanvaard, zullen wij wat. langer toe kun
nen met de nauwe straten onzer voorvaderen. Wij wil
len ze toch ook niet missen. En welbezien waren de
breede straten het meest gevaarlijk.
Gemengd nieuw g.
UIT SCHOORL.
Onder het meest gunstige zomerweer de warmte
was dank zij den meer krachtigen wind lang zoo druk
kend niet als in de laatste dagen had het zomer
feest plaats1 van de V. v. V. „Noord-Kennemerland"
alhier.
Het was tegen drie uur een waar gekrioel van rijtui
gen, fietsen en wandelaars in ons lief dorpje, dat
dank zij het prachtige natuurschoon jaar op jaar
steeds door meer vreemdelingen wordt bezocht. In de
buurt voor den ingang van het terrein van den heer
J. Frans, die zoo bereidwillig" was geweest dit geheel
belangeloos ter beschikking van de V. v. V. te stellen,
was het opgepropt van bezoekers en bezoeksters, jong
en oud, van stadslui en dorpsbewoners.
Om ruim 3 uur werdi het, feest door den voorzitter
der V. v. V., den heer A. J. Peeck, burgemeester dezer
gemeente, geopend! met ongeveer de volgende woor
den
Dames en heeren, boeren, burgers- en buitenlui en
allen die hier gekomen zijn om dit feest bij te wonen,
als voorzitter van d-e V. v. V. „Noord-Kennemer
land" rust op mij de plicht dit feest te openen. Ik doe
dit echter met eenigen schroom. Voor 2 jaar werd hier
een dergelijk feest gehouden, dit sloeg in, ik hoop ten
zeerste dat dit: ook nu zoo zal zijn en de toen heer-
schende geest nu ook hier niet mag ontbreken, ter be
vordering van het welslagen van dit feest.
Wanneer men iets als een dusdanig feest onder
neemt, dan ondervindt' men wel eens tegenwerking en
teleurstelling, maar daarnaast gelukkig ook sympathie
en medewerking.
Dit laatste wordt bewezen door de talrijke damès die
h'ier voor ons staan en welke ik namens1 de commissie
onzen hartelijken dank zeg" voor de door haar verleen
de medewerking, zoowel! als aan allen die in meerdere
of mindere mate hunne krachten hebben gegeven ter
bevordering van het welslagen van dit feest.
Ten zeerste hoopt de V. v. V. dat door dit feest
getoond wordt dat naast de schoone natuur welke
Schoorl den vreemdeling! biedt, da Schoorlaar in staat
is- hem i^ts goeds en schoons aan te bieden en dat
daardoor de vreemdeling" een aangename herinnering
aan Schoorl en zijne ingezetenen' met zich zal dragen.
Nog even wil ik opmerken dat ik als burgemeester
vergeten heb politie te bestellen." Wanneer een ieder
zich voorneemt geen ruzie te maken met degenen die
rechts of links van hem staan, dan komt ook dit te
recht en hebben we geen politie van noode.
Hopende dat dit feest in alle opzichten zal slagen
en daardoor zal bijdragen ter bevordering van de be-
Bij de eerste stralen des dageraads geraakten hun ton
gen los; met de zon kwam hun vroolijkheid terug; het
was als voor den dag van een veldslag, wanneer het
hart klopt, de oogen glimlachen en men gevoelt, dat
liet leven, hetwelk men misschien gaat verliezen bij
slot van rekening toch een goede zaak is.
De aanblik op de karavaan was waarlijk- zeer ont-
zaginboezemend1: de zwarte paarden der musketiers,
hun krijgshaftige houding, de gewoonte; in gelederen
te zijn geschaard; deed! die fiere makkers, van den sol
daat voortschrijden en zoo, dat zij het stiptst bewaarde
incognito verraden zouden hebben.
De knechts volgden var\ top tot teen gewapend.
Alles ging- goed tot aan Chantilly, waar men tegen
acht uur des ochtends aankwam. Men wilde ontbijten.
Men steeg af voor een herberg, welke zich aanbeval
door een uithangbord, St, Martinus, voorstellende, de
helft van zijn mantel een arme gevende. Men gelastte
den knechts de paarden niet af te zadelen en zich ge
leed te houden, onmiddellijk weder te vertrekken. Men
trad de gelagkamer binnen en zette zich aan tafel.
Een edelman, die den weg van Dammartin was afge
komen, zat aan dezelfde tafel en otitbeet. Hij begon
het gesprek met over regen en zonneschijn te spreken;
de reizigers antwoordden; hij dronk op hun gezond
heid; de reizigers beantwoordden zijne beleefdheid.
Maar op het oogenbli, dat Mousqueton berichten
kwam, dat' de paarden gereed waren en men
van tafel opstond', stelde de vreemdeling Porthos voor,
op de gezondheid van den kardinaal te drinken. Por-
htos antwoordde gulweg dat hem niets aangenamer
zou zijn, indien de vreemdeling op zijn beurt op de ge
zondheid: des koning» wilde: drinken. De vreemdeling-
riep uit, dat hij geen anderen koning kende, dan zijne
Eminentie. Porthos schold hem voor een dronkaard
uit; de vreemdeling trok zijn degen.
„Gij hebt een dwaasheid begaan", zeide Athos,
„maar het is niet anders, nu kunt gij niet meer terug
trekken; stoot dien man neer, en vereenig- u met ons,
zoo dra mogelijk."
Wordt vervolgd.
