Ip". f#
y] iA
ly,rt" <fK
Damrubriek.
De begrafenis ran een courantenjongen.
Cf rfy
SPROKKELINGEN.
De st is te zwaar.
1. 32—28 1. 23 43
2. 3631 A 27 47
3. 5045 3. 47 29
4. 34 1 4. 43 34
5. 40 7 5. 2 11
6. 37—31 6. 26 37
7. 48—42 7. 37 48
8. 1—34 8. 48 30
9. 35 2!!
getrouwen, [Qiaalr 'annleïdiinig rata deze gelegenheid, zijn
schier geheel verroest probleem-oplosskiigszwaatrd we
der heeft gewet en on© zoo waar -de béide oplossingen
en zijn oordeel toezond!. Ons dlunkt, lezer, dat dit je
ware onverflauwd© belangstelling ik Geen zin meer
in het geregeld) toezenden der oplossingen, toch gere
geld oplossen eta de oplossingen insturen zoodra er
iets bijzonders voorkomt. In ied'er geval wij waardee-
ren dlit alles ten! hoogste.
Wat de zaak1 zielve betreft lateta! wij dian maar dade
lijk mededeelen, hoe die heer Blake het feit gewonnen
heeft met 7 tegen 5 stemmen, zoodiat de Australische
jury een „Alkmaarscbe" kou» op den kop heeft gekre
gen, hetgeen zij hoogstwaarschijnlijk ook al weder
niet gedroomd heeft.
Er waren aan het oordeel vaak uitvoerige toelich
tingen verbonden. Zoo maakte bijv. een onzer getrou
wen geen componist! de aardige opmerking hoe
listig de plaats van den witten koning in 308 gekozen
was. Inderdaad: 1 Th5 -f- omv. 2 D mat wolrdit door
het schaak aatn dan witten! koning verijdeld).
Een ander wel eau componist schreef„In 308
is het aardig hoe vaiak zwart de dreiging pareeren
kan, de T, die zich op f6 in het verdterf stort en de
wanhopige manier waarop die zwarte stukken elkaar
in den weg loopen. Ik kan mij begrijpen), dat dit den
componist aantrok, hetgeen ten slotte ook bij mij het
geval is."
Dat in den weg- loopen der zwarte stukken is ook
een ander componist opgevallen, diie dlaiaruit de ge
volgtrekking maakt, dat die constructie den componist
veel moeite gekost moet hebben, hetgeen' hij bij Ho.
007 niet het geval achfti, omdat hij daar iweinig zwarig
heden vermoedt, nadat het vairiantencomplex eenmaal
vastgesteld was.
Deze laatste componist behoort niet tot onze gere
gelde Oplossers, evenmin als die welke 307 verkiest om
het origineel© en het piquantle. Hurarue namen zullen
wij niet noemen, doch volstaan met de mededeel! ng,
dat wjj van bedden reedb menigen goeden raad moch
ten ontvangen.
Doch wij moeten ons beperken. Alleen zij dlain nog
vermeld, hoe wij persoonlijk geneigd zijn tot de mee
ning van eten componist over te hellen). Wij gelooven
toch stellig bijv. diat de bijzonder natuurlijke w ij ze
waarop in Ho. 308 die duals vermeden worden (de
zwarte stukken loopen) elkaar in den weg!) niet dan
na schier eindeloos gepeuter is verkregen, juist omdat
deze zoo natuurlijk en eenvoudig schijnt. Wij vindtein
dit in Ho. 308 bepaald opvallend' en zijn van meaning,
dat een jury daarmede rekening heeft te houden.2),
Bovendien achten wij Ho. 307 eten opgave, waarin
minstens één eoon. rein mat niet mag ontbreken. In
ieder geval was de waarde dér qpgave daiardtoor o. i.
ontzaglijk gestegen an het juist iets voor den hoogst
bekwamen componist geweest het zoover te brengen.
Ad Ho. 312.
Ter oplossing weiden aan de leden van den Brit-
schan Schaakbond voorgelegd twee drieztetteni (van Dr.
J. Schumer en Max J, Maeijer) en twee: twaezatten,
waarvan één vain E. J. Wïinter Wood' en die andere Ho.
312 was.
Het is wel eigenaardig, dat die winner in dezen wed
strijd P. D. Yaites, was, dia in dein strijd om het kam
pioenschap van den bond gtelijk uitkwam met E'. At
kins, die sinds 1905 (den eersten wedstanjd) onafge-
broketn kampioen gteweest is.8) Aan den anderen kant
toch ook weer niet, déchten wij, want een uitstekend1
schaakspeler, die een weinig belangstelling' voor pro
blemen heeft, doorziet a ii. de combinatie in een pro
bleem allicht even stoel ia,!© dlie, welke zich in het prak
tisch spel voordoen. Immers, dan weet hij bijv. allicht,
dat er zeldten genomen en letterlijk nimmer schaak ge
boden wordt met den sleutelzet en komt dtos niet in de
verleiding zich op verteerde ,probleem"-paden te be
geven.
CORRESPONDENTIE
^T-.te A- D® bedoelde toren is zwart en uwe op
lossing is goed'.
W. B. H. M. e.n Dr. L. H. de I. Hartelijk dank voor
uwe vriendelijke medewerking.
gen. Dat liet voor een goed geslepen wonderdokter
zonder diploma echter geen kunst is evengoed' jaarlijks
duizenden te verdienen, bewijst het geval van een! ze
keren' Till, wiens geneeskunst onder 'de boeren in het
westen en noord-westen eeto groote betoemdheid heeft
verworven/ en1 dffle daar ook over ©enig© jaren eien fabel
achtig vermogen zal bezatten.
Till kwam vier jaar geledön als tusschlendeikspassa-
gier zondea- mi'dkM van bestaan als gewoon' werkman
n'aiar Amerika. Aangeizien hij persoonlijk een zeer gun-
st'igen indruk maiafote, werd het hem bij de hunding in
de havén van Baltimore niet lastig gemaakt, daar men
vermoedde dat hij zich ergens in 't Westen) als boer
zou vestigen.
Till ging naar het noord-'westen! van' den staat Wis
consin, huurde er een' stukje land', bouwde er een hut
je, waarin hij velé groen© dikbuikige flesscbeto met al
lerlei gedierte op sterk water ern kruiden vulde. Hij
leefde een leven' van een! kluizenaar.
Zeer spoedig daarna verspreidde zich het gerucht,
d'at d'e vreemdeling ©en grOot wonderdoikter1 was, daar
hij ©enige lichte aanvatten van zenuwachtigheid bij
een! paar boeren uit den omtrek déor oorspronkelijke
kuren met pleisttersi had genezen.
Zijn roem als wonderdokter verspreidde zich zoo
snel-, dat hij na een' half jaar zonder eemige reclame
voteir zijne geneeskunst te hebben gemaakt, dagelijks
20 of 30 of nog meer denkbeeldige of werkelijke zie
ken olnder behandeling kreeg.
De grootste geheimzinnigheid zijner geneeswijze
bestaat hierin, dat hij naast het toedienen dei- in zijne
hut aanwezige geneesmiddelen tot zijne patiënten', die
veelal hopeloos en moedeloos zijn, onverstaanbare
woorden prevelt en met hen ronldloOpt. Somtijds
springt hij zelf het venster uit en loopt eemige malen
het huis rond.
Het. voornaamste geneesmiddel' is een zwart pleister
dat uit kruiden is samengesteld ein waarover hij altijd
steeds' het grootste stilzwijgen, bewaart. Haar hij be
weert is de samenstelling valn' dit pleister een familie
geheim, ontdekt door zijn overgrootvader, een herder,
dat van vader op zoon is overgegaan.
Till vraagt voor zijn consult niets, maar heeft voor
de deur zijner woning een papiermand geplaatst, waar
in hij ie,deren morgen vóór den aanvang zijner spreek
uren een vijf- of tiemdoilalrbiljet werpt. Vraagt de pa
tient naar dé kosten van het consult), dan zegt Till
niets, maar wijst stilzwijgend naar dien miatod. De pa-
tiënt wil dan voor zijn voorganger niet onderdée nen
werpt ook een vijf- of ook wel een tiendollarbdljet
diaarin.
Hoe enorm groot de verdiensten! van Till in de eer
ste paar jaren vain zijn beroep waren, moge uit het
volgende blijken:
_Ha een' verblijf van anderhalf jaar maakte hij een
reis naai* zijn vaderland, Bohemen, doch reisde, om
geen argwaan' te wekken, als 'n 'eenvoudig, bijna, arm
man, als tussohendtekspassagier. Bij z'm aankomst in
Bohemen trad hij plotseling op als de milliomairs uit
Amerika en kocht dlaiair een' groot buiten met vele lan
derijen. Even plotseling als hij gekomen1 was, ver
dween Till weier naar Amerika, reisde weer op de een
voudigste wijze en kwam ook nu weer zondea- eenigen
last der ambtenaren te hebben ondervonden, terug. In
zijne woonplaats hervatte hij zijn praktijk, die hij nog
heden uitoefent en waardoor hij thans reeds in het be
zit; van een enioirm vermogen' iis gekomen.
De toevoer van zijn patiënten is zoo groot, dat de
spoorwegmaatschappij dlie de plaat© zijner il n woning
met het groote spoorwegnet verbond, een dubbeHijn
heeft moeten aanleggenZelfs uit die meest westelij
ke statten, van! Washington eni uit de afgelegen provin
cies komenl jaarlijks duizenden naar Till, wiens han
delingen dé autoriteiten moeten gedoog©,n, daar hij
geen, honorarium vraagt.
J) Alleen van Ho. 300.
2) De Australische jury denkt er blijkbaar anders
over.
In Januari wordt i.n een match van vier partijen
uitgemaakt wie kampioen voor dit jaar zal zijn.
Ingezonden mededeelingen.
r:,
AMERIKAANSCHE WONDERDOKTERS.
De Vereenigde Staten schijnen1 een) waar eldorado
voor wonderdbkttexs te vormen'.
MenScben/ die nimmer in hun levtenl een examen, in
de geneeskunde hebben afgelezd^ bézitten er als dokter
een' goede practijk.
De geëxamineerde arts is in de Unie en! wel in 't
bijzonder bij da bewolking der Westelijke boerentata-
ten niet. erg gezien, t!e.ni eerste niet omdat 'hij zijn
diensten, altijd zoo goed betaald wil hebben en ten
tweede niet omdat hij zo© spoedig .genieiigdi is te ope-
reeren, Juist onder de 'boeten zctekeml dan ook de won
derdokters met hunne kwakzalversmiddelen hun ar
beidsveld.
'n verschillenide grootte stedleu zijn zoogenaamde
instituten, waar mat voior 50 dollairsi een) mooi uitge
voerd en bewerkt diploma kam verkrijgen, waarin ver
klaard wordt dait de ho.uder een cursu's1 voor magneti
seur of iets diergelijks' met goed gevolg heeft doarltoo-
pem
Onder de talrijke dergelijke 50 dollar-doktoren zijn
er verscheidenen^ die naar globale schatting ©en, ver
dienste van 25 tot 50 dhizeind' gulden per1 jaar malken!
Wie, in het bezit van zoolm diploma is, lis in de
meeste staten gerechtigd voor zijn hu'lp geld te vra-
WORDEN TROMPETTERS OUD?
Vroeger werd steedis! beweend, dlat het blazen op mu
ziekinstrumenten schadelijke gevolgen heeft op lon
gen en hart.
In 'een geneeskundig tijdschrift het „Hal© Medical
Journal", heeft nu Dr. Jannes A. Rogers verklaard' dat
hij na een, ernstige studie tot dé overtuiging is geko
men, dlat deze opvatting onjuist ik
Het bespelen van blaas,instrumenten veroorzaakt
geen© verzwakking der longen, terwijl ook geen bij
zondere geschiktheid voor tuberculose of andere ziek
ten dei- longen' onder bespelers' van bla,alsinstrumeniten
kaïn worden) geconstateerd.
Evenmin koto) 'hij iets bijzonders aan bet hart der
blaseunizikatotén! bemerken.
Ook andere geneeskundigen' hebben in den loop dér
laatste jaren dergelijke verklaringen afgelegd.
_Uit dé statistiek, vermeldende den gemiddélden leef
tijd van muzikanten,, blijkt dat blazers 63% jaar, pia
nisten daarentegen 62 jaar oud worden'.
Een statistiek vani den leeftijd dér bespelers van
d'e verschillende blaasinstrumenten vermeld: fluitisten
61, oboemisten 63, basfluiitisteu (fkigetistem) 63,
hoornblazers 61, klarinettisten! 65, trompet- en kornet
blazers 69 jaar.
Hieruit ziet men dat juist zij, die instrumenten be
spelen welke de meeste inspanning der longen verei-
scben, gemiddeld het oudst worden. Maar men dient
hierbij in aanmerking te nemen, dat slechts: sterke ge
zonde mannen in den regel de trompet of kornet be
spelen.
Ingezonden Mededeelingen.
De last van rugpijn van 's morgens tot 's avonds.
De last van schele hoofdpijn, duizeligheid, verstoor
de slaap, uitgeputte zenuwen.
I De last van die 'afmattende pijn in de lendenen,
heupen en zijden.
De last van rheumatische pijnen in de spieren en
gewrichten, die tot in de beenderen schijnen door te
dringen bij slecht en vochtig weer.
De last van toenemende) zwakte en dat vreeselijk
terneergeslagen en lusteloos gevoel.
Is uw last rheumatiek, waterzucht, graveel of uri-
I nestoornissen
Is uw last hoofdpijn, voortdurende vermoeidheid,
rugpijn of zenuwaohtigheid
Dan is het genot te weten dat vele mannen en vrou
wen van deze en andere nier- en blaasaandoeningen
genezen zijn. Foster's Rugpijn Nieren Pillen werken
afdoend, omdat zij een speciaal nierengeneesmiddel
zijn, en alleen een nierengeneesmiddel geeft baat tegen
nierkwalen. Foster's Rugpijn Pillen heelen en verster
ken de aangedane nieren en helpen hem om de scha
delijke onzuiverheden, die de bovenstaande verschijn
selen veroorzaken, uit het bloed te filtreeren en ver
der uit het lichaam af te voeren.
Let erop, dat gij de echte Foster's Rugpijn Nieren
Pillen krijgt. Iedére echte doos draagt de handteeke-
ning van James Foster. Zij zijn te Alkmaar verkrijg
baar bij de heeren Nierop Slpthouber, Langestraat
83. Toezending geschiedt franco na ontvangst van
postwissel f 1.75 voor één, of f 10 voor zes doozen
Het probleem van dien heer Noem© had den! voüjgen-
de.n stand1:
Zwalrt 2, 7, 8, 11, 13, 14, 17, 18, 19, 21/27.
Wit: 32/41, 48, 50.
Wit speelt etn wint als volgit:
Eindlspel' 53, dlat d'odr J. Presburg te Amsterdam in
een) pas-tij gespeeld) was, heeft velen heel' wat moeite
zaïakt.Op 't gezicht af meemiclb iruem dé winSti direct
gevonden te hebben), watot men kou dioor 2514 een
schijf winden. Maiair dé winst van! dlit eindspel berust
juist op een wins.tgain)g van! dlaim! tlegenl twee schijven.
Men zie daarom dé volgende fraaie ontlading:
Stand. Zwart: 3 Schijven! op 17, 18, 23.
Wit: 1 Dam op 25.
Wit speelt.
1- 2514 1. 2329 (igedw.)
2. 14—23 2. 1822 (gedw.)
3. 23 401
Hierop berust de winst. Alleen' als wit op 40 slaat
met zijn dam, is winst mogtelij'k.
3. 2228 (ged"w.)
o mover dé lange lijn te komen.
4. 40—49! 4. 28—33
(op 17—22, 49—38)
5. 49—43! 5. 17—22
6. 43—16!! 0. 33—39 (gedw.)
(op 22—28, 10—43)
7. 16—11 7. 22—27 (gedw.)
8. 11 44 8. 27—32
9. 44—33 9. 32—37
10. 33^47 en wint.
Een fraai eindspel
Wij ontvingen goede oplossingen vam d© heeren:
G. Clock, D Gerliing, J. Houtkooper, O. van Nieuw-
kuyk, J. K. té Alkmaar, S. Homnto, Wijdi ©Wormer, H.
E. Lantinga', Haarlem, A. Klinkhamer te Alkmaar en
P. Bakker, Scbagerwaard1.
DE TIJDSCHRIFTEN.
Het Augusituis-nummer van het Framsche tijdschrift
„Le Damieir" bevalt! eens uiltjgiehreiidl artikel vata. den re-
dlaeteuT (L. Daiwhruru) over het Blazen'. Het gebeele
s'tuk is er op gericht zijn landlgenooteni (in Frankrijk
blaast me:n toog) van) bet onwaardig© vani dit blazen te
overtuigen, doch wij betwijfelen of de Fratoschen het
zo© gauw zullen nia,laten. Inj het volgende nummer zal
het st.uk vervolgd wonden. Verder bevatte het num
mer de 4e WeissHoogl and (remise) en een partij do
HaasFahre (zeer goed geanalyseerd).
Het Septembtermmumter van „het. Damspel" bevat
veel moois. Een) drietal geainalyseerdé partijen, een
eindspel van Olsen, einlkele slagzetten' en 8 problemen
Het mummer opentt mlet eeto waardeerendJ artikel, ge
wijd a'am den héér H. Jimminik, dé geachte dammer uit
de Zijpe, onlang© overleden.
Ter oplossing in) die eersite plaats eeto aardig- een
voudig probleempje van Oh. Óousito, dat wellicht door
zijn aardige ontleding bekoren' zal.
Probleem 148 van Ch. COUSIN (Fn(
Zwart: 6/10, 12, 13, 18, 29.
Wit: 16. 17, 21, 27, 28, 39, 47, 50.
Vraagstuk 54. Eindspel.
Wit speelt ©to wiint.
Zwart27.
Wit: 7, 13, 29.
Oplossingen vóór of op 21 September a.s.
Ingezonden Mededeelingen.
Zelfs bedlegerige zieken nemen het natuurlijk
Franz Josef-laxeerwater gaarne in, daar het uit
nemende succes zonder eenigerlei onaangename
nevenverschijnselen binnen korten tijd, zeker is.
Het echte Franz Josef-water is ook zeer goedkoop in
het gebruik, zoodat het ook mindergegoeden aanbe
volen worden kanAanbevolen door wijlen prof.
Stokvis.
AAN DE DAMMERS.
Met dank voor d» oartvatofljsu onloseinaen va.ti No.
147 en S3,
Op een goeden morgen kouden de Nieuw-Yorkers
zich erover verbazen, dat de couranten-jongens niet
met hun gewoon Indianengeluidi de bladen uitriepen,
maar met vreemden ernst het laatste nieuws aan den
man brachten.
John V orkman, hun „baas", hun leider, had heu
's ochtends verteld, dat de kleine Charly Beckers dien
dag sterven zou en dat ze, zoo ze hun vriendje nog eens
wilden zien, 's middags maar met hem mee moesten
gaan.
Bij die mededeeling was het geweest alsof een plot
seling ingevallen wintervorst zijn killen adem over de
bende levenslustige jongens had laten strijken. Op de
vraag „Wilt gs?" hadden ze allen zwijgend' met het
hoofd geknikt en ernstig waren ze spoedig daarop de
dagtaak begonnen.
John Workman was, toen hij de morgeneditie ver
kocht had, zoo snel zijn voeten hem er konden brengen,
den kleinen Beckers gaan opzoeken, die boven een stal
op^ een muf optrekje lag, met koortsige wangen en
wijd-geopende oogen. Zoo zwak was het ventje, dat hij
niet eens kon zien, wie er binnen 'kwam.
„Ik ben het Charly" zeid© de jeugdige bezoeker, „her
ken je me?"
„Ja" fluisterde Charly „ik heb al op je liggen wach
ten. Even voor je er was, droomde ik van een gouden
engel, die door de deur hier binnen kwam en mij mede
nemen wilde. En toen werd ik erg bang wakker. Ik
ben blij, dat je er bent."
„Heb je nog pijn?"
„Heen, niets doet me pijn. Ik geloof, dat ik nu wel
weer beter zal worden."
John Workman trachtte te glimlachen.
„Natuurlijk word je weer beter en probeer nu eens
of je van de appels kunt eten die ik je meegebracht
heb."
Hij gaf Charly Beckers in iedere hand een appel,
maar deze sloeg er geen acht op.
„Ik heb er al eens over gedacht, wat er van mijn
goed had moeten worden. Hier onder mijn hoofdkus
sen liggen zeven dollars, die ik gespaard heb. En daar
in den hoek in die kist liggen allerlei dingen, een ta
bakspijp, die ik op den Broadway vond, een aanteeken-
boekje, een zakmes en andere kleinigheden. Ik zal dat
later, als ik rijk ben, gebruiken. Zie je, John, million-
nair wil ik worden.-.
„Zeker Charly. Je wordt millionnair.
„Weet je waar ik zoo bang voor was? Dat ik dood
zou gaan en dat ik dan op het arm en kerkhof begraven
zou worden. Ik heb het altijd zoo heerlijk gevonden
te worden begraven in een eigen graf, als Harriman,
en dan een steen er op, zoodat alle menschen zeggen
„Hier ligt Charly Beckers, de millionnair."
De ander streelde hem het voorhoofd en zeide:
„Dat krijg je later allemaal hoor."
Het knaapje ging met het gelaat naar den wand
liggen en sloot van uitputting de oogen.
John Workman zat stil aan het bed, luisterde naar
het onregelmatig ademhalen en zijn hart begon soms
sneller te kloppen.
Tegen den middag kwamen de jongens, om Charly
nog eens en voor het laatst te zien.
Wel honderd waren het, die een voor een den trap
opklauterden.
De kleine stervende werd) wakker en was blij, dat al
zijn vriendjes hem kwamen bezoeken.
Ieder der jopgens schudde zijn hand en had een
woord van troost voor hem. En Charly BeckeTs voelde
zich alsof hij de president was en met een glimlach om
den mond zeide hij
„Wees maar niet bang. Morgen ben ik weer ge
zond."
Steeds matter was zijn glimlach, doffer werden zijn
oogen, weldra herkende hij niets meer en met een laat
ste opflikkering van zijn levenskracht, fluisterde hij:
„Morgen gezond"
Het werd stil onder de boys, als in een kerk.
Toen een van hen met den voet het stroo van Char
ly s bed aanraakte, zoodat het begon te ritselen,
schrokken ze en slopen ijlings naar beneden, naar hun
kameraden.
„Boys!" zeide John Workman met tranen in de stem,
„de kleine Charly is dood. Zijn laatste wensch was,
zoo begraven te worden, als onze millionnairs. Ik denk,
wanneer wij allen drie dagen hongeren en onze ver
diensten bij elkaar voegen, dan zal' dat wel voldoende
zijn, om den kleinen Charly op een kerkhof in Long-
Island een eigen graf te koopen en hem in een mooien
kist doen te begraven.
Doe jullie allemaal mee?"
De woorden van John Workman brachten weer zon
neschijn op hun sombere gezichten. Zij hadden een
plicht jegens den kleinen Charly Beckers, hun kame
raad, te vervullen!
Bijna tevreden gingen ze naar het couranten-paleis
aan den Broadway. Alleen John Workman bleef,
keerde naar het zolderkamertje terug en vond' er de'
voorwerpen, waarover Charly gesproken had. Met tra
nen in de oogen sloeg hij het aanteekenboekje open
Daar stond op de eerste bladzijde met onregelmatige
letters geschreven: „Charly Beckers" en daaronder
met rooden inkt: „millionnair" ook de stal was
vermeld.
Zijn optrekje was in Charly's fantazie zijn million-
nairspaleis geweest.
Op de volgende bladzijden waren nauwkeurig de ver
diensten en de uitgaven opgegeven. Met rooden inkt
was het saldo opgeschreven. Zeven dollars stonden er
op de laatste bladzijde en nu?
Hij nam de handen van den kleinen doode in de zij
ne en zachtjes zeide hij:
„Charly, je behoeft niet bang te zijn, je zult een -
mooi graf hebben."
Hij sloop uit het vertrekje, sloot de deur en toen hij
weer op straat was, verdlween zijn droefenis en begon
zijn geest zich practisch met' Charly Beckers bezig te
houden.
Avonds reeds had hij het benoodigde geld. Twee
dagen later ontbraken op den Broadway alle couran-
'.enjongens, omdat ze hun overleden makker de laat-
sten eer gingen bewijzen.
Een prachtige lijkwagen, zooals de donkere oostzijde
van .Nieuw-York, waarin de grootste ellende en de bit
terste armoede heerschten nooit had aanschouwd,
bracht de kist van den kleinen Charly Beckers door
de straten naar den Broadway.
E,en muziekkorps, dat ©en plechtigen treurmarsch
speelde, opende de lijkstoet.
Onmiddellijk op den lijkwagen volgden John Work
man en al de andere jongens.
Stijf staarden John's oogen op het groote witte lint
van een krans, die als een banier van de kist tot bijna
aan en grond reikte en waarop met groote vergulde
letters gedrukt, stond:
„Aan hun dooden kameraad Charly Beckers.
Zijn kameraden van Broadway!"
Eu de Nieuw-Yorkers' stelden zich op aan beide kan
ten van de straten, waar de stoet' langs trok, en keken
met schuwe bewondering naar de armelijk gekleeds
courantenjongens, die hun kameraad zulk een schit
terende begrafenis gaven.
loen de stoet langzaam het gebouw der courant
voorbij trok, stond_ heel het reusachtig bedrijf voor
eenige kostbare minuten stil. De arbeiders verlieten
de machines enkele oogenblikken was er rust. Drie
maal werd' de vlag aan den vlaggestok op het gebouw
gebogen voor de kist van een courantenjongen alsof
die een vorst was geweest.
an Broadway tot aan de veerboot, welke de kist
van den kiemen Charly Beckers naar Long Island zou
overzetten, stonden de menschen dicht opeengedrongen
en ze fluisterden elkaar den naam van John Workman
toe. Als een loopend vuurtje ging het door de men-
schenmassa dat hij het was die deze begrafenis tot
stand gebracht had. Duizenden oogen zagen nieuws-
gierig naar het bleeke gelaat van den blonden twaalf-
jarigen knaap, die den lijkwagen volgde.
Toen de predikant het gebed aan het graf gespro-
ken had, trad John Workman naar voren, wierp drie
handen vol aarde op Charly Beckers laatste rustplaats
en zeide:
„Boys! Als Charly Beckers bij ons zou staan, dan
zoudt ge zien hoezeer blij hij was met de mooie begra
fenis, welk# wij he» hebben. Voor Charly
