VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd en dertiende Jaargang.
1911.
DINSDAG
26 SEPTEMBER.
Voorbereidend Militair
onderricht.
D® drie Hfluskdi@r>i.
"BINNENLAND.
fNo. 227
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
STADSADVOCAAT EN GEDEPUTEERDE.
ALKMAARSCHE COURANT.
UCIA, Vlj
De BURGEMEESTER van ALKMAAR brengt ter
kennis van belanghebbenden, dat het voorbereidend
militair onderricht in deze gemeente zal aanvangen
op Maandag 2 October a.s., des nam. te 6 mir,
in een der lokalen van de Nieuwe Stoelen aan de
Doelenstraat alhier.
Het onderricht zal plaats hebben op Maandag
6 8 en op Woensdag van 6l/2—8!/2 nar nam.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
Alkmaar, 16 Sept. 1911.
ALKMAAR, 26 Sept.
Nauwelijks nadert de Marokkaiamsche kwestie haar
oplossing of het Tripolis-vraagStuk kondigt zich met
ongewone heftigheid en rumoerigheid aam.
De Itialiaaneclie vloot ligtL te Palermo -onder stoom,
Italiaumsche oorlogsschepen wordein op weg' maar Tri
polis ontmoet* Lloycfo weigerde risicopremies voor de
Middeilandisehe Zee aan te geven op Italiaumsche
schepen naar die Tuirksehe wateren het is alles wel
buitengewoon onrustbarend'.
De verschijnselen! zijm vanl diieni a,amd!, diait aam het
vooiuuemem Vam Italië om Tripolis te bezetten, in vele
kringen nauwelijks meer getwijfeld wordt,
Rteeds vaker wezien we -er op, idlattl Italië dés vterkeering
vain Tripolis als een! moodzakeüijkihieiiid! einl daarom als
zijn recht beschouwt. Jaren, geleiden! riep de Itailiaam-
sehe srtaatsmami Mazizina uit: Noord-Afrika behoort
aan de Italianen'." Noord-Afrika werd echter bij stuk
jes en brokje® ingepalmd dbor ainidlera mogendheden en
op de Tuirksehe provincie bleef temi slotte die eeuii'ge
hoop vatn Italië gevestigd- In! 1908, toen Oostenrijk
Bosnië inpikte, aarzelde de Italia,anlscbe reg'eerinjg nog,
maar thans schijnt zij vaisitberiaidenl.
Tripoli», gelegen tuSsohem Tunis en Egypte, telt
ruim 1 millioen! inwoners. Het is deels woestijn, malar
het, heeft ook vruchtbare dlaleu em terreinen, welke
voor koren-, oofti- emi bloemencultuur zeer geschikt zijn.
Het klimaat ltotmrt! meer met het vasteland overeen,
dam de andere 'kusrtsit,reken vam de Middéllainidlsche Zee.
In 1835 nam Turkije Tripolis in bezit, maar in 1900
sloot Italië met Frankrijk een geheim (eerst in 1902
aap, DuitSchlaind en Oostenrijk medegedeeld) verdrag,
waal-bij tegemlover die enkemnlimg vam ,de vonrkeursreeh-
tem van Frankrijk op Mairokkoi, een Italia ansch voor
keursrecht op Tripolis verzekerd werd.
Vandaar dat Italië, nu dé Marokkaamsche kwestie
zoo goed opgelost is, zijm aanspraken idoet gelden. Als
voorwendsel is. gezocht de houding der Mohammedaan-
scire bevolking in Tripolis. Gisteren heeft de zaakge
lastigde vam Italië te Koinstainitinepel aan den groot
vizier een nota overhandigd, die in krachtige bewoor
dingen gesteld is emi waarin geprotesteerd wordt tegen
het gevaar, waaraan die ItaMaiamisobe kolonie te Tripo
lis is blootgesteld dbor hteit fanatisme deir Mohamme
danen, dat d© officieren en de softias tegen de Italia
iiAcr
ALEXANDRE DUMA8.
109) -o—
Eindelijk sltneig het elf uur. Op dat gerucht ver
dween elke aarzeling uit hef hart dies joingediiings. Hij
herinnerde zich de bljzomderhedien der samenkomst,
die hij met milady had gehad en dbor een dier verain-
derlijkhedeu van denkwijze in soortgelijke omstandig
heden, trad) hij met een Hoppend! hairt en een gloeiend
hoofd het hotel binnen en snelde naar de kamer van
Ketty. Het meisje, bleek ate de dood, over haar ge
heele lichaam bevendé, wildie d'Artiagnan tegenhouden,
maar milady, aandachtig klisterende, haid het gerucht
gehoord, dat hij, binnenkomende, maakte en zij opende
haar deur.
„Kom", zeide zij.
D'Artagjiain was als zinneloos; bij nneemde door iet-s
fantastisch te zijn meegesleept, zootals zulks in den
droom plaats heeft en hij naderde milady, alam die
aantrekkingskracht gehoorzamende, welke de zeilsteen
op het ijzer uitoefent, Ketty ging luisterend tegen de
deur staan. Minnenijd, woede, belaedlgde trotsi, kort
om ai de hartstochten, die elkander hief hart eener
vrouw betwisten, noopten haar alles te openbaren;
maar zij was verloren, indien zij bekenidie, de hand: in
een dergelijke zaak te beb'beo geleemd en bovenal was
d'Artagnan voor haar verloren. Die laatste liefdfeS'-
gedachte deed haar nog tot dalt laatste offer besluiten.
Van zijn karnt gaf d'Artiagnan zich geheel aam de in
geving zijner ijdelbeid over. Hij was miert meer een
medeminnaar, die men in hem. beminde, hij was, het in
persoom, dien men den schijn aannam tie beminnen.
Een geheim© stem uit het diepste van zijn hart zeide
hem wel, dat men hem slechts alls een wapen gebruikte
dat men streelde, totdat het den, dood zou hebben ge
geven; maar d;e ij'dieSheid, die eigenliefde, die dwaasheid
men a am wakkeren.
In de nota wordt verder gezegd, dat Italië een uit
zending van Oftomaanisohe troepen maar Tripolis als
een zeer ernstige daad zou beschouwen.
De Duitse,he gezant heeft, zegt het teilegram verder,
een bezoek gebracht aam den grootvizier enl wel op ver
zoek viami dezen' laatste.
Duitschlamd neemt ml. een zéér lastig© positie in
dezen in. Het is Italië'® bondgenoot, maar ook Tur- j
kije's vriend. Hot. heeft Steeds gedongen maar Tur- j
kije's gunst, bet heeft niog onlangs dbn Turks dien j
troonopvolger met buitengewone hartelijkheid onitvam-
gen en het; Diuitisöbei kapitaal ils sterk bij Turkije
betrokken. De Duiltlsche staatssecretaris de heler Von
KildertLem Wachter is dus niet te benijden,. Ironisch
merkt het „Berliner Tageblatt" dan ook op
„Zoudien die leiders der Duitsche politiek ondier den
last der- ingewikkelde Triipoilis-aalngelegenheden! zuch
ten1, dan kan rnert hen er medei trOoistien, idlait zij die
toch alle wel voorzien) zullen hebben vóór de reis naar
Agaidir. O'nlzie steeds goed! inlgdichte diplomatie heeft
toch ongetwijfeld geweten', dat Italië besloten wa® uit
de nieuwe regeling Vanl de Marokko-kwestie de Tr.ipo-
litalainsche ootoistequemtie te tnekklem en) zij was stellig
daarop reedls voorbere|iid.
„Om de waarheid! tte zieggein'", .veegt het blad! er dan
bij, „wij vertrouwen voor het overwinnen! vainl de nieu
we enl niet gering© moeieiijfeheidl mi'n'dbr op de stiaate-
mainswijsheidi, dia te Berlijn' resideert-, doch wij hebben
een krachtig vertrouwen in 'déni Dui'tsdhemi gezant te
Kons'tamtinopeL"
Men kan zich wol' voorstellen, diait de „Kölm. Ztig'.",
het officie,use Duitsche orgaan, aldus' den bondgenoot
waarschuwt
„De toestand ,is bedlenkeüij'k en zeer ernstig gewor
den. Doch bij da te Koinistantinopel) en te Romie heer-
sehende opwinding behoeft men niet alle .alarmberieh-
ten 'te gelooven. Wij ntemen niet a'an, d'ait Italië voor
heeft Tripolis te bezetten. Ta Rome zal men w©ten,
welk een verantwoordelijkheid! men op zich laadt, wan-
nieem men ais een bliksem uit ombewolbtem hemel een
militaire expeditie naar Tripolis onderneemt. Zulk
een expeditie ia een zaak, van welke men ongeveer gist
boe ze begint, maiar niet hoe ze eindigt."
Natuurlijk l'acht Engeland in zijni vuistje. Nauwe
lijks zotoid! Diui!tsehlanid! een oorlogsschip niaair Agadir,
of de léidenldé Engeïsch© staiatslaielden Asquiith emLloyd
George stevenen op. De Engelscten' hebben met leede
oogen gezien, dait, de Jong-Turken' vriendschap slo'ten
met Duitschlandi, diank zij de actie van dien Duitscbem
gezant te Konst'antinopel ma Marschalk Nu kunnen
de Engetechen zeggen tot die Jong-Turken: „Daar is
je'lui Duitsche vriend, hij beeft jielui niet beschermd
tegen Oosteurijk-IIongaiarscha veroveraars van Bosnië
en nu houdt hij den' anderen bondgenoot niet van Tri
polis terug." En treedt Duitschliand niet met al zijn
invloed op voor Italië hetgeen te con/cfludaerfem valt
uit het boven aangehaald© artikel in de „Külnische
Zeitung" diam zou Engeland! tot Italië zeggen: „dat
hebbén' jelui van jo bondgtenooten."
Ondier deize oirost'andilglheldien is het niet onwaar
schijnlijk, dat .dia Beilij nsche correspondent van de
Temps" het bij hef rechte eind heeft, wawnieeir hij
seint De Diui'tsche regieierinig1 miolet te Konsitantinopel
de economische eiischen vanl Italië verdedigd 'hebben,
maar zou teven® aian dia regieeriing te Rome hebben rne-
degedeeld, dait; zij gekant is tegen een' onderneming,
die ten doel zou hebben het maken van veroveringen.
Mien neemt dlaf Klooi' an' geit sparen.
Of die politiek in dezen Leilpem zal is natuurlijk nog
de vraag.
Maar waar zelf® heit zoo dreigende Marofcko-cónflict
op bevradigeinide wijze isi opgelost en dus i-s- aangetoond
dat de groote mcgeindlheidan nog- niet 'een Einropeesche
oorlog willen, dlaiar is wel reden a.an te nemen dat ook
deze kwestie zonder geweld van wapenen zal worden
beslist. Te eerder nog, omdat niet te voorspellen valt,
tot welke,ru uitslag' een Turksch-Italiiaianscih© oorlog
leiden zal wel is de Italiaiansche vloot aanzienlijk
sterker dan de Turksc'hle, maar het Turksche leger,
naar Duitsche methode geschoold, is stellig beter dan
het Italinainsche, terwijl de Tuirktsche geest liet ver
moedelijk van' het Italiaamsehe wint. Italië zou zich
dus in elk geval wagen in een weinig zieker avontuur
en van Turkije kan het zelfde wonden getuigd.
verstomden deze stem, versmoorden; dat gefluister.
Vervolgens vergeleek onz© Gasikomger, met de diosis
zelfvertrouwen, die hij' bezat, zich met de Warde® en
vroeg zich af, waarom men hem eigenlijk niet voor
zichzelf zou beminnen.
Dank zij de begooohelinigi zijner denkbeelden, was
milady voor hem niet meer de vrouw met die noodlot
tige voornemens, welke hem een oogemblik tevoren be
angstigde. Zij was nu voor hem eeni bekoorlijke vrouw,
die beloofde dezelfde liefdiet te zullen gevoelen', welke
zij inboezemde.
Irutussehen trok milaldy, 'dia dezelfde redlen niet had
als d'Artaginiani om te vergeten, hem weldra uit zijne
mijmering ein herinueiridle hem alan het werkelijk doel
dezer samenkomst, zij vroieg hem of d'e maatregelen,
die den volgenden dag tuSiSöhen hem enJ die Wardes
een ontmoeting moestien doen plaat® hebb'en1, reeds1 be
hoorlijk bij hem waren overlegd!. Malar dfArtagnan',
wiens denkbeelden een 'geheel andere riohting haidd'en
genomen, vergat zich 'als eeini dwaas en antwoordde op
verliefden toon1, dat h ijiinJ 'haire teigenwoordigiheidl,
wanneer hij geheel was overgiegevein; aanl bet geluk van
baar te zien en te hooreni, zich met geen tweegevech
ten e?t degensitooten, kom bezig boiudiemi. Die onver-
schUligheid voor dte eenigei belangen, dié haiar vervuil
den, verontrustte milady, wier vraigeu meer dringend
werden. Toen wilde d'Artagn'ani, die nooit ernstig
aan dat onmogelijk tweegevecht hadi gedacht, aan liet
gesprek een amid'ere wenddnigf geven; maatr dit gelulote
hem niet. Mil'ady 'deed liet gesprek in den kring blij
ven, dien zij tevoren met hairem oniwrikbaren, ijzerster
ke,n wil had bepaald.
D'Artagnan meende nu aeer geestig to zijn, aam mi
lady den raad te geveini, van haiar woedlenlde voorne
mens af te zien en aan de Wamde® vergiffenis tte wil
len schenken. M'aiar bij dé eerste woorden die hij sprak,
nam het gezicht der jonge vrouw een lombeiilfepelleinide
uitdrukking aan.
„Zoiudt gij bang "worden, mijn goede heer d'Artag
nan!" riep zij op scherpen en spotténdein) tioo,n uit, die
zonderling in de oor en vaini (den jongeling klonk.
„Gij gelooft zulk* toek niet, mijn teergeliefd»
TWEEDE KAMER.
Die Haagsche corr'espoimdent van de „Leeuwarder
Courant" meldt:
Aanvankelijk was 't voornemen, Donld'erdag het Ka-
mer-presidium door prof. Dn-ucker te doem waarnemen,
waartoe deze bereid was, maalr vooraf meedeelde, van
zijn presidium gebruik te zullen maken' om een Verzoe
ning te beproeven).
De, daartoe noo'dlzakeldjbe medewerking van dia r«cht-
sehe groepen Werd! geweigerd, waalrop ,dle Nijmeegs che
heer Van Nispen 'dlei taiafc van graaf Vain1 Byl'andlt oyer
nam. -
Graaf mr. Van Byllandb die ondier den indruk
van de jongste inCiidtentteni in die openbare vergadering
ongesteld is gewoirdlen, w«B Zaterdag weier in het g-e-
bonw der Kamler voort dia beh'ainldieling van d© idagelij'k-
sche bur'eau-aainigelegenhiedien.
Tegen de 'beuofemlinlg van mr. J. Kappeyme vain de
Coppelio tot lid van Gedeputieeaidé Starten van Noord-
Ilolland, is indertijd bezwaiar gemaakt idloor ©emigte le
den dér Provinciale Staitanl, op groind) dlat het lidmaat-
cha.p van gedeputeerden onVereenigbaiar zou zijn met
hef ambt vanl stadlsialdWcaiati. Mr. Haizdhoff Roelfze-
ma c.s. zonden toen) te dii'er zaikte ©en adr'eis' aan den Mi
nister van Binnenlands che Ziaken, w aiarop thans de
volgende beslifeei-ng is ontvangen:
„De Miiiiistter van Biinlnenlamdlsch© Zaken,
„Beschikkende oip hiet adresi van Mr. K. A. W. L.
Hazelhöff Roielfzema c.si. alleinj lladèni dier Provinciale
Staiten' van Nooird-HoMandl, 'did. 18 Juli 1911, houden
de verzoek om te overwegen of niet een© voordracht
tolt vernietög-iing van het besluit dier S'tlalten vam 11 Ju
li 1911, waarbij Mr. J. Kappeymte valm de Coppelio be
noemd werd tot lid! vaini dé Gedeputeerde Staten van
Noord-Holland1, aam Har© Majesteit de Koningin moet
worden aangeboden;
„Gelet op d© ingewoniniein) ambtsberichten;
„Geeft aam adressantten) te hennen, dat er voor het
aanbieden valnl een dergelijke voordracht géemi termen
zijn gevonden.'
MINDERJARIGEN IN WOONWAGENS.
De Minister van) Bimiaemlamdlschie Zakiem heeft het
oordeel van den Commissaris dier Koniiaigini gevraagd
over de volgende aansehfij ving, dié de Minister van
Justitie aan de procureur-gemtePaialIis' bij dé gerechtsho
ven d'acht te richten.
„Mijn' aandacht i® gevestigd! óp hef somtijds voorkor
mondé euvd, dat Sn) woonwagen® mladétirekkein minder
jarigen, die niét behooremi tot 'hef 'geziini vaini die bewo
ner® diiér woio'niwa|gieni®. Ik acht het noodzakelijk, dlat
dlit kwaad- zooveel mogelijk wordiei besitredien'. Door hét
verblijf op jeugdigen ltefeftijd in) woonwagen® werdén
deze minde r j a ra gen gewoon1 a an 'eten aoödlainiig roind!-
trekkend leven. Ter voorkoming valrn het aantal wooin)-
wagenis moét déa-halve 'hét verblijf iinl wooinwagéns vail
minderjarigen, die i nidi© woOnlwagiem® niet 'nloodlzalre-
lijk thudsl bfehooren, zooveel' mogelijk wordén tleg-enge-
gaan. Bovendien' komt hef voor, dlat mïmldérjarigen
zich, door in woonwagen® mede te réizen, op die wijze
hopen t© anttrtekkenl alan het wettig boveim hem g-esitéLd
gezag, en moét dus ook om deze réden) dit kwaiaid wor
den voorkomen.
„Ik heb derhalve de eert" UWefeideligéstaienge uit 'ta
nicoidigéni, tie wilüiemi bevouldlerlelnl, 'dlat iini uw reBisonf, vooi-
zóóver niet het verblijf met woonwagen® Sin! bepaalde
gemeenten verboden is, dé eommisearissfein vanl pnlifia
en ini gemeenten', waar deze nliet aanwezig zijn, de bur
gemeester®, eiem nauwkeurig toeizichit op de wóomlwa-
gens uitoefenen en dat zij, indien! minderjarigen in
woionWaigeins worden) aan'gétrofféiï, dto niét tot 'hef1 ge-
zlin vam de bewoners dier wagens behooren', dé noódiga
maatregelen t© ntemtein, waia,rdéor aam deizen toestand
een einde zal werdén gemaakt.
BOND VOOR STAATSFENSIONNEERING.
De lioof'dbéis'tuursilteideini van' 'dleni Bond! voor Staats-
pomsionneering, d's. D. A. Vanl Krovelén ©n Frans Net-
scher, zullén in Eng'élaud een onidérzoefc ïntetelileni maar
de werking én) idéi .reBuitiaitlemJ van de wet 'op Oudérdoms-
pensi'ioieinenl Van 1908 eln) daarover éeln rapport uitbrein-
gen.
Aan H. M. de; Koningin i® het verzolek gericht, -ora
in particulier© audiënti'© H. M. de volkspetitie te mo
gen aanbieden De commissie, dlaart'ote dbor het hoofd
bestuur aangewezen!, bestialat uit de heieren!Pastoor
N, Prins, A. VoK»rbrood>, FraUs Neitsclier emi H. J. Ha
gelen.
BERLAGE NAAR AMERIKA.
Mén heeft in Amerika een vereeinigimg die buiten-
landisobe architecten uitmoiodigt om op verschillend#
plaatsen in de Vereemigdé Staten! fllezinlgenj oven- bouw
kunst te komem houden. Zij heeft thain® B'erl'age daar
toe gevraagd, die de invitatie, heeft aanigtenomen. Hij
denkt twee maandfen gind® te vertoleveui.
OPCENTEN.
Gisrteron i® bij die Tweedé Kameir het bij dé milliioa-
nennota aangekondigde ontwerp tot heffing van 10
opcenten op bedWjfit- en' vei-mio'gfemsibelaöti'ng ingediend.
ADVISEUR VAN CHINA'S MUNTWEZEN.
Uit Peking wórdt egmel'd:
Naar medegedeeld! wordlt, heeft dl© negteerilng gewei
gerd de voorwaarden aan te nemen', gesteld! dbor mr.
Vissering, den Nederlandschien finiandi'eelten deskutn-
antwoordde d'Artagnan, „maar al® dl© graaf de War
de® ednd'elijk eens' minldter schuldig ware, dan gij u ver
beeldt."
„Ini aïlem geval", zei'de ndlaidy emnlsitig, „hij heeft
mij bediiagen' en van het ©ogenblik, diaJt hij mij bedro
gen heeft, heeft hij .dien' dbod] verdiend!."
„Hij"2al dan sterven, dewijl gij hem veroordteelt",
zeide d'Antagnam, op een) zot» vaSiten toon, dat hert voor
milady de uitdrukking eemer beproefd© verknochthetid
wa®.
Dadelijk glimlachte zij hem opieuw toe.
„Ja", zeide di'Artagmam met een onwillekeurige
geestvervoering-, „ik ben giereed; maar vooreerst wilde
ik omtrent iets zeker zijn."
„Waaromtrent?"' vroeg mil'ady.
„Dait gij mij bemint."
„Uw tegenwoordigheid1 Mier, schijnt mij hiervan wel
het bewijs", antwoordde zij, eenlig© verlegenheid vein
zende.
„Ja„ ik behoor u met lichaam am ziel; gij kunt. over
mijn ann beschikken."
„Ik dank u, mijn moedige beschermer en, zooals ik
u mijn liefde bewijs door u hier tie ontvangen, zult gij
op uwe beurt mij van dé uwe overtuigen, .niet waar
„Zeker. Maar indien gij mij bemint, zooaifa gij mij
zegt", hernam d1'Artagma.ru, „vreest gij dam niet min of
meer voor mij
„Wart lreib ik te vreezen?"
„Wel, dait ik gevaarlijk gekwetlsit of zelfsi gedood
worde."
„Onmogelijk!" zeiiclte miladly, „gij zijt, zoo mioedug en
een zoo behendig strijder I"
„Gij zoudlt dan niet liever eieini middel aanwenden",
zeidie diArtaginan, „diat u 'eveneens zou wreken en elk
geveóbt nutteloos maken?'
Milady beschouwde zwijgend dien jonlgeliing, hare
oogen iiaddon een zonderling onheilspeillendte uitdruk
king.
„Waarlijk", zeiidte zij, „ik geloof, dait gij opnieuw
aaarzélt
„Neon, ik aiarziel niét, maar inderdaad, met den ar
m#n d» Waad!## »«vol#l il« waarlijk Hju#d#lij.d#ii, *«d)»rt
gij hem niet nreier bemint en het sehijnt mij, dat een
man reeds gruwelijk meer gestraft moet zijn, alleen
door bet verli-ee van uw liefde, zoodlat hij geen ander#
bestraffing behoeft."
„Wie zegt u, dait ik hem heb bemind?" vroeg mi-
lady.
„Ten minsitte kan ik thans zonder te veel verwaand
heid g-eltoiovein, dat gij eten) anldéren bemint", zaide A#
jónigeling op beminnelijken! foton; „en ik herhaal hek
u, ik stel in dien' gmaiaf belang."
„Gij vroeg milaldy.
„Ja, ik."
„En waarom?"
„Omdat ik alleen weet.
„Wat?"
„Dait hij ef verre van af is^ of liever, zoo. schuldig
jegens u niet is geweest, als gij het u verbeeldt."
„Waarlijk", zei'de milady ongerust, „verklaar u,
want ik weet inderdaad! nliet-, wat gij' wilt zeggen,"
Zij beschouwde dfArta'gnain met oo'gen, die een on-
heilspellend vuur schorten.
„Luister'; ik ben eem mia.ni van eer", zeide .d'Artag-
nen, beslot-en er een -eind© aiam te mialsenj, „en sedert gij
mij uw'e liefde hebt bekend en ik zeker ben die te be
zitten; want ik bezit zei, niewaair?"
„Volkomen, g-a voort."
„Welnu, ik voel mij nu als herschapeneen beken
tenis drukt mij."
„Een bekentenis?"
„Indien ik aan uw liefdé twijfelde, zou ik ze niet
dtoeni, maar gij bemint mij, niitertwaar, gij bemint mij
„Zonder twijfel!"
„InidRienl ik mij nu eiens, déolr een al te groo'te liefd#
jegensu schuldig hiaid gemaakt, zouidt gij mij dan ver
giffenis schenken?"
„Misschieni; maar dlite bekentenis^', zeide zij verblee-
lcende, „wat is dat voor 'n> bekenitieiniis
„Gij ha.drt met dén heer de Wardies verleden Donder
dag een samenkomst bepaalds, in dez® kamer, niet
waar?"
(Wordt vervolgd.)
