DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd en dertiende Jurgang.
1911
VRIJDAG
29 SEPTEMBER.
DOEDESz. MEDENBL1K.
De drie Musketier1».
BINNENLAND.
No. 230
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzondeilijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
FBUHjIjESTOM
(Slot volgt.)
ALRMAARSCHE COURANT.
i.
ALKMAAR, 29 Sei>t.
Of' we hem in Alkmaar tijdemsi dein optocht dan wel
op Gudlt-Alkmater gtedlijelnldte de feestelijkhedien zullen
zien, weten) we niet, maar wel gefoovem we, dat de .per
soon van Dotedlesz Medtenibllik, tijd- en ambtgenoot van
Kloris van Teyllinlgemi, merkwaardig genoeg iel, otm ook
hem een plaatsje onder dfe manned van beitteekemils in
een van heide of in beid'e historische voorstellingen te
geven. Sindls' j-aair en dag lag er op an® bureau een
„afschrift, van een handschrift! v-an eten) te Alkmaar ge
boren© dien 3 October 1510", daiti dalai' indertijd door
een1 welwillend stadgenoot; werdl gtehrachit. „Bij gele
genheid" zou ei' dens iefe vail) in die courant! worden
opgenomen, mlaai" waar verleden jaar een) geschikte ge
legenheid ons ointjglipte, itei er dhmfeti oris than®, nu op
de belangstelling der lezers voor een persteen uit dte da
gen van het beleg mee nnoig dlami ander® malg' worden
gerekend, wel -nedteni om 'het verzuimde in te halen.
Wij vragen dus eenige aandacht voor Adriaeni Doe-
desiz, die veel in dte wereld! heeft -rondgezworven en na
een avontuurlijk leven zich weer in zijn geboortestad
vestigde, daiar het eerzaam beroep van apotheker uit
oefende en verscheiden openbare betrekkingen be
kleedde.
Den 3dem October 1510 werd hij te Alkmaar gebo
ren, zijn vader 'heette Doetdiets Jaoöz. Mtedenblik en zijn
moeder Geeirtruyt Amdrieisd. Basgerisi.
Toen ik* zes- maanden oud was, zegt hij in het hand
schrift, welks afschrift, wij bij: die aanhalingen letter
lijk volgen, werd ik door mijn oud-oom, heer Jan Can-
memaker, die een! priester was, vaini de milnme t huis
gehaald! eni miklelijk opgevoed. Hij vertelt verder dat
hij op vierjarigen leeftijd, van een veulen1, dat hij had
willen grijpen, een slag in het. aangezicht had gekre
gen, waarvan hij altijd] een litteekeini heeft behouden,
en, dat twee jairem en negen maanden daarna, daags
voor dte St. Janisi mis „dte GeMersehe knechten" binnen
Alkmaar gekomen zijn, hetgeen gemakkelijk ging.
daar men toen ter tijd geen poorten en sloten had.
„Mijn© ouders, mitsgaders de vooinmnaimstte burgers
zijn door vrees; met dier haast, die stad1 ui-tgeloopem en
ik bleef diaiair bi'ninemi met mijn! ooms meid, die mij uit
nemend wel verzorgdetwee dagen nad-at die knechten
in de stad gekomen waren, was er een groot gerucht
o-nider 't' gemeen© volk, dat. men, na de plundering, de
gansche stad zoude in brand' stekten, waardoor wij, met
een grootte hoop vrouwen en kinderen zijn geweken in
de bagijinein weid, aan die noordzijde van d© stad, 'al
waar wij lagteni drie dlagem err twee n'aöhiton, verwach
tende alle uren den brand'; tienlaaitsitle werld ön;s ge
boodschapt, dlat die stad verbedein (d. i. afgckoeht)
was, zoo zijn wij allien wiederota gegaan1 elk naar zijn
huis, dat men wel opgeschikt vonld, behalve het groot
geweld, roepen en kermen en, dte moedwil, dat men al
lee in ts op de straten e,m elders hoorde, en zag.
meid, zich te Alkmaar niogithariS' niet vteillig genoeg
achtende, braigt mij in 'htetl Regnliersklboster', buit en die
naar
ALEXANDRE DUMAS.
112) o—
„Ik weet het niet", zeidte Ket-ty. „Op baar ge
schreeuw zijn die knechts toegeschoten, zij wals in to-
vigen toorn eml alle mogelijk© vervtloekinigeinl heeft ze
tegen, u uitgeschreeuwd. Toen dacht ik, d!at zij zich
zou herinneren, dat h,e;t laingsi mijn kamer was, dait gij
in de hare kwaiamt ©n derhalve bemerken, dat ik uwe
handlangster was. Ik heb het, weinige gteldj, dat ik
bezit, tenl mijn beste klteedeireinl genomen en ben ge
vlucht."
„Arm kind! Maar wait met u te beginnen? Ik ver
trek overmorgen."
„Al wat .gij wilt, heer ridder! Do© mij Parijs,'zelfs
Frankrijk verlatten."
„Ik kan u toch niet naiair het belieg" yam la Roebelle
rnedenemen", zeide d'Artagmari.
„N-eem; maar gij kunt mij een dienst inl de provincie
bij een of andere dame uwer kennissen bezorgen; in
uw land bij voorbeeld."
„Ac'h, mijn lief kind, in mijn land hebben de dames
geen kamenier®. Miaiar wacht, ik beib iets gevonden.
Planchet, ga Aramis ro-ejpem; verzoek hem dadelijk
hier te komen. Wij hebben hem iets zeier gewichtigs
te zeggen."
„Ik vat het nu", zeilde Athens; maar waarom niet
Portos? Ik geloof, dat zijn mair'kiieizim
„De markiezin van Porthos zou zich liever door de
klerken van haar man laten kleedtein, dan een kamenier
te nemen", hernam d'Artagnain glimlachende„Bo
vendien, Ketty zou in de Beerenstraait niet willen wo
men, nietwaar Ketty?"
„Ik zal gaan, waar men wil", antwoordde Ketty,
„als ik goed verborgen ben en men niiet wet©, waar ik
mij bevind."
stad, dte procurator van mijn ooms kennis zijimdte, deze
bewaarde mij inl zijn cel, maar door dte GteMterscton,
die allies doorstruindien, gievaridem, werd ik do-or zijn
schoon© .praatje®, uit hunne hainidlem gered. Het ver
trek der Geldersohe geschiedde op Mkria! Viisitatied'ag,
na. het welk ik met dte procurator maar die stad ben ge
gaan, die wij ga.nisch desolaat bevoelden; het, Ritse
voort was afgebrand, behalve een olieslagers huis,
staande aan dte Oostzijde, mididten i.ni de straat, met
iet gedtekb, en dte wegigtevlugte burgerij is wederom t
huis geko-miem."
Op veertienjarilgen leeftijd kwam Doedlesz op school
eii wel te Bracht, een groot dorp zegt hij zonder aan te
geven waar liet ligt, dcch zeer waarschijnlijk is Breeht
in die buurt van Antwerpen bedoeld. Twee jaar kreeg
hij onderwijs van mr. JohannteS Brtechtialnus en na
diens dood eveneens twee jaar van mr. Ludo-vicus, een
geleerd man. Zijn Heer-oom besteedde hem daarna in
den kost bij een „ondermeester dte.r scholen" t© Haar
lem, maar hij was tiaar zooi kwalijk gehuisvest dat
hij zich zonder verlof maiar Alkmaar begaf. Nadat hij
hier van een ziekt© was genezen), weird hij op zijn oud
ooms begieeren door een oom, mr. Rioter Basgenis te
Ha arlem, n a ar dte La t ijmsohe school gezonden en „daar
behoorlijk geoefend zijnd©" trok hij, ttwiintig jaar oud,
a-ar Leuven „om in de reigten tie istiudeeren". Evenwel
van de studie kwam niet veel terecht: „Haar, met
een gespektem buidel, mijn brteedlea' Class Doedesz
Meden-blik, goed gezelschap en geen stuurman vin
dend begaf ik mij tot een los studentenleven en ver
kwisten mijne tijd in wellust, daar mijn broeder, mij in
voortging en verw-aarlooisicLeml de boekoefening." Zijn
wangedrag bleef niet onbekend, en wekte, in den fami
liekring begrijpelijk eontsttemming„Mijn oom ver
staande dlat ik geen priester- wilde wezen en verders
vaiu. mijn beleid oridlerrigt, on'tbotodl mij te huis en wat
zoo vergramd, dlat hij mij niet meer tot zijn einde wil
de leidtem, dm ging ik malar het huis van mijn vader,
daar ik ook niet zeer welkom was; doch dbor voor
spraak werd aangenomen." Andermaal trok hij naar
Leuven en past© thans1 betier op twee jaren besteed
de hij er aam „tot letere-n) van die kunst der apothekers
Blijkbaar waren zijini oudters1 nu meer met hem ingeno
men], hij kreeg, ma ©Sn maand) thuiö Vertioefd te heb
ben, verlof en gelid, om maar Frankrijk te reizen en
daar d'e kunJst verder tte leere-ni. De reis was evenwel
niet voorspoedig hij was de Framische tialal niet
meester, kom geeni diemSit krijgen zoiöder iets tb© te ge
ven, em daar zijngeld begon tte, niiridterem. keerde hij
halverwege terug em besteeddtei zich bij teein) weduwe t©
Gent als wiukieOJkneeht voor den tijd van één jaar. Wijl
hij zich schaamde zoo spoedig weer thuis t© komen:, be
gaf hij zich maar maar heit leger voor Munster, toen
ter tijd diooir de Wederdoopers bebeiersdht, Tegen den
herfst toog hij naar Utrecht om dli'emi winter bleef hij
er, in dienst van een apotheker. Eten1 broeder van zijn
patroon haidl veel gereisd en door zij'm vertellingen de
reislust in den jongeman wakkeir gemaakt. Met de
zen bereisden verttelle-r, Aart van! Beusecheiii en nog
oen dterdle gimg Doedlesz op reils em daarmede ving een
buitengewoon lavontnurllijke Hevensperiodte aan. Eters,t
togen Ze naar Antwerpen', vandaar naar1 Parijs, ver
volgens over Rouaaid naar Dieppe-. In deze laatst© 'ha
ven vondtem ze etemJ schip, dait pas Van stapel gelloopen
was. De eerst© reis zou een bedevaart zijn naar S. Ja
cob (Santiago die Coimpositiella.) in Spanje, optefet het
schip daarna altijd gelukkig zou va-remi Dte drie reis
makkers maakten: die rteis medle. Eersit werd eenl Erigel-
sche haveai aahgledaian, waar een week werd vertoefd.
Over Corunai ging de reilsi naar Compasteiia, waar het
heiligdom bezichtigd werdl Bij een s't-ieremge'Vecht al
daar liep db jeugdige avonituriei' veel kans' liet leven
te verliezen, wijl het getergd© beest op hem afkwam,
Ook kreeg hij daar eten verschil mlet zijn makkers, zoo-
dat hij besloot alleen over hiefc gebergte naar Leon e
vertrekken.. Zoo gedacht zo© gedlaan en t© Leon ver
huurde hij zich bij een apotheker, bij wien hij ongeveer
twee maanden in dienst Weef. Van Leon rteisdte hij
vervolgens naar Santorijn, een stedeke in Portugal,
en g'ing per schip naar Lissabon.
Zijn geld was hier spoedig o,p. Geven wij hem thans
zelf weer het woord om te vertielleni, lie© liij daar bij
een Duitschar te herberg geraakte en besloot, nevens
andere Buit'scbers, d'e gelegenheid, die zich hier aan
bood:, waar te mennen), welke deze, wasi n de 8 of 0 da
gen tijd, dat ik daar stil wais, werdl del trom gereten!
tot een werving van volk, om naiar Barbarij© te zen-
dtennevens nog 12 Duitischers nam ik dienst, voer
eersit naar eene haven iini Algarie, daiar ik, met mijn
gezelschap te lang onder tot glas getoefd1 tobbende
men merkt, da t die verballen' er geen -doekjes om windt
zijn eigen zanden nitet' tracht te bemantelen met de
boot omtraakte, maar mogthans het gevaar ontkwam en
beland© ten laatst© te S'affij, in tot koningrijk Ma
rokko. Daar o-mtremdl 2 jaren als soïdiaat gelegen heb
bende, maakte diet koning vain, Portugal bestand met de
Maarten en, na Velerlei gevallen e ngevareni, haid' ik het
geluk met Sjpaanscto stehepen, die aldaar havenden,
ter sluik uit dte krijgsdienst, te ontkomen, en met de
zelve tie C'aidlix t-e btelandten-.
Toen reisde ik naar Sevi'lite (Sevidla veirmlotedlelijk),
daar ik in diteniat geraakte bij een geneesheer, mr.
Juain Toledoi genaamd^ daiar ik, in goed© achting en
van mijn, meester bemind, dien ik voor apotheker ditem
dte, etendlg© tijd woondte.
't Gevieil, tien-wijl' ik daar woomdle, dla,t. men een Vloot
naar Rioi dte la Plata toterustt©, toen vraiagdl© mij dte
Doctter, of ik rmeh hem dterwaairtis wiiklte gaan, hij meem-
I de er groot© winisit© te dloem; algtewoon de ver.anideri.n-
gein te omhielzten, luisitierdte ik vlijtig1 naar dien voorslag
en overkwam met hem voor 4 jaren, voor homdterd du-
caten 'si jiaara, en dat ik twee silavten tot mijn dienst
zoudte tobben -ein vijftig ducaitien op dte band; hiervan
werdl bezigheid gemaakt en alles toit die redz© vervaar
digd, d'i© nogtihans door ©enig toeval, nitet voortging.
Hierdoor besloot ik ditentet tte riemen! op zeker konvooi
schepen, daar ik afgedankt weird voor dte reis was be-
j gonnen; evenwel ging ik naar C-adix an mij daar bij
i een schipper voor tolk venhiuiurd hcibbcnd© met die zelve
naar Zeeland".
Te Armemuidten kreeg Dotedleisiz na zijn omzwiervimgen
voor tot eerst siridte' la.ng den vaderlandschen bodtem
ondter de voeten.
Wij hebben hem h&dteni op zijn jeugdreizen gevolgd,
maair wanneer wij morgen zijn, levensbeschrijving voort
tten, zal blijken, dat hij ook op Tateren leeftijd niet
onafgebroken bet beroep van apotheker te Alkmaar
heeft Vervuld), ma,ar ook toen nog steeds bleef reizen
en trekken.
„Thans, Ketty, niu wij scheiden en gij bijgevolg niet
meer op mij jaloersch behoeft t© zij'n.
„Mijnheer die ridder, van verre of riaibij, ik zal u
steeds blijven beminnen", zeidte Ketty.
.„Waair duivel nestelt zich die: trouwmompelde
Athos.
„Ik ook", zedd© dPArtagnlan1, „ik ook zal u stteeds be
minnen, wees er vain verzekerd!. Maia'r zeg mij eens,
ik hecht veel' gewicht aian tot antwoord), dat gij mij
zult geven. Hebt ge' nooit van' eenl jong© vrouw hoo-
riort spreken, die men, gedurende zekeren nacht, heeft
vervoerd?"
„Wacht. maar ach, mijnl hemel, mijnheer de rid
der, bemint gij 'die vrouw nog?"
„Neen, het is een mijner vriendten, die hlaar bemint,
Athos, dien gij hier ziet."
„Ik?" riep AJthols, op eeta tbon, alls van1 iemand', die
geVaiar loopt van ojp eenl raitelfelang te trappen,
„Wel ze'kei', g'ijhernam dfArtagnian, de hand van
Athos drukkende. „Gij weet wel1, welk belang wij al
len inl die 'kleine, arme juffrouw Bonacieux stelten.
Bovetaditeinl, Ketty zaïl niets doten blijken, nietwaar
Ketty?"
„Gij begrijpt, mijn kind", ging dfArtiagnan vooirt,
„zij is de vrouw van dien) leeiijben aiap, dlien gij, hier
biinnenJiomende, voor de deur hebt gezien."
„Ach, mijn femel!" rileip Ketty, „gij maalct mij op
nieuw angstig; a.te bij. mij maiair niet herkend heeft."
„Hoe! Herkend? Hebt gij dien mam nog meter ge
zien
„Hij is twee malenJ b ijmilady geweest."
„G i'steiremavond
„Ja, een oogenblik vóór dlat gij kwaamt."
„Mijn waard© Atho®, wij zijn in een net van bespie
ders Verward'!- En gij gelooft, dat hij u herkend heeft,
Ketty
„Tk heb mijn kap latten vallen, toen ik hem bespeur
de, maar misschien was ziïlks reeds te laat."
„Ga naar beimedteni, Athos, men wantrouwt u minder
dan mij en zie eenls of hij nog altijd voor de deur
staat."
Athos ging naar berieden, maar kwapi dadelijk weer
AMBTENAREN DEPARTEMENTEN.
Naar het' „Dagblad v. ZniidsHollland" velrneemt,
toeft de Staatscommissie vomr dte inwendige organisa
tie valn dte departementen) valn.' 'al^emeelni besituur baiar
rapport uitgebracht.. De voornaiaiinst© beisllilsisingen,
w>a(aT'toe dte commissite is giekomen', zijn idlez© 'dte werk
tijd vain d© ambtenaren zal zijn van 95 uur; de sala
rissen tot 2000 zullen met 20 pet', verhoogd worden.
„RECHTS" IN DE OBSTRUCTIE.
Men meldt uit. Dien Haag" aan dte „Telegraaf", dat
mannen van im,vloed uit dte partijen! der rechterzijde
voornemens zijn volstrekt geten toteriadeireinde houding
jegens dte soci'aahdlemiocratils'cto Kamerfractie aan te
'riemen. Indien niet dte obstructie;, igefetl op het be
perkt© aantal, betrekkelijk spetedig veirlcoptl hetgeen
men altijd nog heit meest aianlnemelijk acht dan
meent „rechts" heit; ei" geruist! op te kutainem 'laten aan
komen, dat dte beginoitiilnigenl niet tijdig zuilen zijn be
handeld. Ook voor dat geval is> dte gedlragsliijn reeds
vastgesteld). Dte woede tegen dte soriaiai-dtemiocratem ia
vooral bij enkelen buitengewoon) groot; zoo zelfs', dat
gtesprcton werd van een st.rijidl tot het uiterste, en des-
nood©. Kamer-ontibinditag.
Wat de beweerde bemiddeling-Drudker betreft,
stond de zaak alduls De toter Valn Bylamd't was dloor
lievige hoofdlpijnen buiten staat dte vengadterimg na_ de
-pauze te leiden. Dlaar dei lsitte oindler-voo-rziltter, jhr.
Van Nispeu, dite van dei o.ngeeittelidlh;eid Van dien presi
dent geein. kenmiia droeg, eten oögeniblik afwezig was,
confereerde dte heer Vain Bylaindlt met dten 2dten onder
voorzitter,—mr. D'ruckeir, dite reedb tte vorten -gelijk
trouwenisi meerdere ltedeni ter linkerzijde -hadl over
wogen of eir geen middel z-on zijh om den geregeldten
arbeid te herivaititten. Echter zonidtem ï-esuiltlaait, daar
men vooreerst aialu dte reohtlerizijdte daartoe alleen be
reid was, wanneer dte socialisten; zouden beginnen met
hun excuus; aan te bitedem, en in die tweede plaats, om
dat in dien stand van het „dtebat" het stellen bijvoor
beeld van een motie van ordte uütgesilotteni was.
Daar de heie-r Van Niispem spoedig weder aanwezig
en hij de eers-t-a-angewezene was om den voorzitters-
zetel iu te nemen, verviel uit dten aard der'zaak elke
mogelijkheid voor mr. Druoker o-m als president be
middelend op te tredten.
ROZEN BIJ TIET VREDESPALEIS.
Het bestuur van dte vemeeiniging ttati bevordering van
rozenteelt in Nederland „Nbs Jumgunit Rosae" ont
ving van; tot bestuur der GaimlegierStichting te VGra-
venhagc bericht, dat het. vriendelijk aanbod om bij het
Vredespaleis eeni perk met rozen tte planten, gaarne
werdl aangenomen.
Gemengd iilenws.
DOOD DOOR SCHULD.
F. van W., te Haarlemmertrieter, dite zijn kameraad
boven.
„Hij is vertrokken en het huis is .gesloten.'
„Hij i,s zijn verslag gaan dloe.nl en zeggen, dat de
duiven in dit oogtemblük in d'e duiVentii bij elkander
zijn."
„Welniu, vliegen wij dam weg", zei Atto-s, „en laat
Planchet dan. hiter blijven, om Oinis heit nieuws; te be
richten."
„Ben ocgenblikEn Aramis, dien1 wij 'tobben doen
roepen
„Dat is waar ook", zeiidte A'ttos, „wachtten wij Ara
mis."
Inl hetzelfde oogembHik ta-arf) Aramisi binnem. Men
gaf hem kennis Van de zaak, terwijl mein torn dte nood
zakelijkheid deed igtevoelieu, om bij zijn aanzienlijke
vrienden) ee.ni plaat® voor Ketty te vinldten. Aramis
overwoog een oogeinblik en zeide:
„Zou ik u hiermede inidterdiaiaid van dienst kunnen
zijn, d'Artagnan?"
..Ik zal er u geheel mijn lieven- voor eirkiemiteilijk zijn,
„Welnu, mevrouw de Bo-is-T-raey toeft mij, vo-o-r een
h-aren' vrieudinniein, die geloof ik, op het land woont,
een vertrouwde kamenier gevraagd en wanneer gij,
d'Artagnan, veraintwoordielijfc voor mejuffrouw blijft?
„Ach, mijnheel*", riep Ketit-y uit, „weie-st verzekerd
van mijn onkreukbare trouw voor dten peirsoon, die mij
dc- middelen zal verschaffen) Parijs te verlaten."
„Dan", hernam Aramis, „schikt alles zich wel ten
bes'tie."
Hij Zette zich aan een tafel en schreef eern paa-r re
gels, die hij met- oe nrimg verzegelde, en. gaf het briefje
aan Ketity.
„Thans, mijn kind!" zeide d'Artagnan, „weet gij,
dat liet voor ons hier evenmin -raadzaam is o-m te blij
ven als voor u. Dus scheiden wij. Wij zuillen- elkander
in gelukkiger dagen wederzien."
„En wanneer het zij, dat wij elkander aantreffen",
zeide Ketty, „zult gij mij steeds' terugvinden), met die
zelfde liefde voor u vervuld, als die ik u nu toedraag.
„Een droin'kemainse-edl"^ zeide Athos, terwijl d'Art-ag-
mam Ketty de trap afbracht.
Een O-ogenblik later scheidden de drie jongelieden;
hun samenkomst bij Athosi bepalende ien Planchet ach-
teirlatienidte, om het hhte tie bewiakeni.
Aramis keeirdte naar zij-n kamers tierug en Athos en
d'Artagnain giingteini zich met (die. verpainidin'g* van dten
saffier1 bezighouden.
Zooafe onze Gaskomjer hadl voorzien-, vond men ge
makkelijk een opkooper, diite dlriehoindlerdl pislfcollen op
den ring wild© geven. En wait meter' is, dte man veir-
klaardte, dat, indien men torn diiten wildte verkoopen, hij
er vijfho.ndter dp-istolten voor. zou gteven, aangezien tot
juweel, met een dte-rgelijk, dat hij bezat, voor eten paar
oorringten torn biijzondler geschikt seteen.
Athos en d'Art'agnainl, mtetl -dte bedrijvigheiid' van twee
krijgs'ij en de kunde van) tiwtee koopliedieni, hadlden', in
minder dan drie ur-en tijds1 zich de bemoedigde nit-rus-
tinlg eens musketiers -aönlgieschaft. D-aairenboven blad
A'tihos' een goedieln smaak en was hij een groot; lieer 'tot
in de toppen dier vingers. TaLkente, watnmeter iets -hem
behalagde, bteta-aide hij dien daiairvoor gevraagdten prijs,
zomidteir zelfs te beproeven, ieit^' er -op. aftedingein, D'Ar
tagnian wildte hem deswege wel ©enige aialnmterkingen
maken, maiar Athos liegldte hem dan giimlateh-eind de
hand o-p den schouder ©m dFArbagnain begnteep dlaiaruit,
dait zooidainige handelwijze gloed wa-s volar een ge-ringen
Ga-skonsehen edelmani, zooals hij, miaiar niet voor
iemaindl die zich het a'anziein van een prins gaf. De
musketier voin-d -een1 voortreffelijk Andialousisch git
zwart paard', melt vurige neusgaten, fijne, sierlijke
boenen en nog geen zes jaar oud. Hij .onderzocht het
en bevond het zonldeir gebrek-eri. Men vroieg hem dui
zend livres. M-isschiten bad 'hij -het vooir iets minder
gekregen, naar, terwijl -d'Ai-tagman over den -prijs met
den paardenkoopman hlandeldle, telldte Atho® reie-ds. de
honderd! pistolen op tafel. Gri'maud kreeg een Piear-
disch, ineengedrongen, stterk pa'airdl, dla-t d-ritehenderd
franken kost,te, Zoodlat, na, heit. ko-open van dien zadel
i voer het laatisite pa-airdl en die wapens van Grimand,
aian Athos geen stuiver meter van die bondterdvijftig
pistolen overbleef. 'ITArtagniain boor zijn vriend een
gedeelte va-ni hetgeen hem toekwam, om, tos verkiezend
hem tot geleemd© laiter terug' te geven. Maar Atlios
«ntwoordd© alleen- door zijn schouder® op te balen.
(Wordt vervolgd).
