DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Notaris GOTTMER
No. 231.
Honderd en dertiende Jaargang,
1911
ZATERDAG
30 SEPTEMBER.
Nationale Militie.
ADVERTENTIE N.
HEER-HUGOWAARD.
De taart»
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,
.Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Nierkwalen zijn gevaarlijk.
ALKMAARSCHE COURANT
ZITTING VAST DEI MILITIERAAD.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente
ALKMAAR brengen ter kennis van de lotelingen
dezer gemeente van de lichting 1912 dat de zitting
van den Militieraad in het 3e district van Noordhol
land zal worden gehouden ten Raad huize te Alk
maar, en wel voor zooveel (Je gemeente Alkmaar
betreft op Donderdag 19 October 1911, des voor
middags 10 urevoor de lotingsnummers 1 tot en
met 60, en op Vrijdag 30 October d.a.v., des
voormiddags te 9!/2 ure, voor de lotingsnummers
61 tot en met 190.
Volgens art. 74 der Militiewet 1901 moet in die
zitting verschijnen:
de lotelingdie vrijstelling verlangt wegens zieke
lijke gesteldheid of gebreken, of wegens gemis van
de gevorderde lengte. Deze loteling moet verschijnen
voor den Militieraad, binnen wiens rechtsgebied hij
voor de militie heeft geloot, tenzij op zijn verzoek,
de heer Commissaris der Koningin in de provincie,
waarin hij heeft geloot, het verschijnen voor een
anderen Militieraad heeft toegestaan.
De loteling, die wegens ziekte of gebreken buiten
staat is "voor den Militeraad te verschijnen, wordt
onderzocht op de plaats waar hij zich bevindt, mits
deze binnen het Rijk gelegen zij. Bevindt deze per
soon zich niet binnen het rijk, dan wordt te zijnen
aanzien verwezen naar art. 8 van het K. B. van 2
December 1901, Stbl. No. 230, gewijzigd bij besluit
van 17 October 1904, Stbl. No. 234
Ook de lotelingen, die onderling de overeenkomst
hebben aangegaan, waarvan sprake is in de 4e zin
snede van art. 47 en in den tweeden volzin van art.
50 der militiewet 1901 (in hetzelfde jaar geboren
broeders) moeten voor den Militieraad verschijnen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar, 19 September 1911.
Juffrouw Netelroüö zag dadfelijfc, dait 'r met meneer
Paanders iets aan de hand was.
De 'altijd bedaarde, de altijdi effen-kijkende, miaJat in
den grond goede man, deed) vamdk'ag ZoO raat! of-ie in
een of andter kroegie had aangelegd. En dat nou net
vandaag, nou Netelroos' er mie was. Ze zag 'm ail in
de verte aaln komen stappen, met zin stokje zwaaitjes
tikkend of-ie mugigetn of wespen van zich wou koerean.
Z'ii gezicht leek ook heel anders. Hij lachte, hij
mummelde. Daar stak-ie den sleutel in de huisdeur.
Goeie middaggoeie middagriep-ie haar begem.
Waar is Ne tel robs?
Kom u biinnleni, zei ze gul, mla:air iets angstigs
beefde in. haar* op.
Wat dee-ie gek, wat week-ie vroolijk, veel te vroolijk
voot zijn doem. Zoo< opgemonterd-pleizierig ais1 Netel
roos wel eens keek, niet dikwijls gelukkigna op 'n
goeie wei te zijn geweetst, na een of audbr buitlenkante-
je op dte fabriek als meneer verjaarde en ieder 'n pop
kreeg' om op mijnbeer» geizoindbeid' te drinken.
S ideetje» overvielen 'r haindleru toen ze hein opeens
op 'n) stoel zag ploffen, ze hem hoorde roepen
Dat 's voor 't laatst, moeder, dait 'k hier kom! Ik
he;b eerst m'n' oogen' nie kumntem) geïboveu, 'k bieb nog
getwijfeld maar het is. zoo zeker as de zon aatn den
hemel schijnt. Je kan me feliciteeren enj waar is Jam
en waar zijml die kiinicter»?
Pardoes sprong-i© op, liep naiar die wieg, zoodait juf
frouw Netelroos 'n gilletje liet.
Ma:ar hij lebto er niet op, pakte met 'n zenuwachtig'
wegS'tommelenl vam 't. dtekje 't slapende Hermiiemtje,
z'n petekind, er uit.
Met. 'n schreeuw schrok 't tónJdl wakker.
Mlar, meneer
Niks, niks, ik zal 'r geen kwaad doem; wor Miten-
tje, wor potezeltje, en hij kuste 't kraaiend!© meisje op
'r wangetjes.
De moeder zag een oogembliik met schrik en beven
toe. Zóó had' ze meineer nog mbo'it. zien dloeu.
Ze voelde veel lust op op 'm te grommen, hem t
schreiend kindl uit idei armen te rukken1, hem af te
snauwen over die dronkemainsfcuren, maar zij durfde
niet, 't was toch meneer Paamdters, hun commensaal,
hun voortreffelijke commensaal, die altijdi stipt be
taalde, diei altijdi zoioi goed voor hen en vooir die kiinldle.rs
was en zóó met 't huishouden één, dlafl ie zelfs peter
vam de jongste was, 't. diottj© van een jaar, dat geboren
was terwijl-ie bij Hein al dirie jaar i.nl huis z'n kamers
en z'n kost hadl
Hij kittelde 't kind, dat nu bedaard was, dat nu
haar oogjes i.n' zijm oogen' staarde), met dien1 vinger in
'r wamgeitje, terwijl-ie haar toelachte:
«Tij, jij, m'n schatje, m'n. dbtje, m'n diertje, jij
zult er niet t slechte mee zijn, nee, nee, waarachtig
niet.
M'aa.r wat is er dan meneer? wat is eir toch!
Eerst je m'anl en, diainl zal ik 'ti je zeggen en hij gaf
zijn petekind aan baar oVer.
Jan is er niet, zéi1 ze, hem altijd) notg met 'm tikje
argwaan, in al z'n buitengewone bewegingen volgende,
want hij zette z'n hoed weer op, nam 't stokje; zwaai-
stlapte of-ie t'e paaird! steeig* over een stoelmat.
Maar toen-ie wou bëginineni btedacktiji© zich.
Walt hadden ze 'r eigenlijk mie© te maken. Was 't
wel slim van 'm om aan db groote klok te gaan han
gen, diat-ie vandaag in 't- bezit, was gekfomen' van dien
bom geld, de voor hem zoo enorm© som, de hoogste
premie van een zijner vijf Theis-loton, die aöerhbogsite
die er op valllen kón, een bedrag, dia,t-ie al begin April
in de courant lrad zien staan met- zijn eigen 'Kef, mooi,
goddelijk nummertje, serie zooveel, atfe 'n bus, klop
pend, er bij, wa.t-ie eerst nog gewantrouwd had', vree-
zend, dat 'n vergissing hem soms- niet 'ni dooie musch
zou blij maken, doch wak-ite op alle lijsten had gezien,
die-ie bij kassiers kon bemachtigen en wat dan ook op
'n end dein eigen dag vam vandaag hem in' de schoot
gegooid' was, in echtte, deugdelijke, Nedterlandsche
bankbiljetten'
Zooi, zei-'ie, iis Jan niet thuis. Waar is-ie dan
Ja, antwoordde juffrouw Netelroos, weer op 'r
gemak' nu hij weer keek zooafe altijd, effen en ernstig,
cfait zal ik u zeggen, dat gebeurt uobit. Hij is on der-
meesterknecht op die fabriek zooa» u weet, maar daar
is mot zeggen ze met 'n filiaal ergens in Overijsol en
daar most-ie naar toe miet een der reizigers.
Zoo, zei Paanders enl hij begon te fluiten.
Maar, memeer, sprak ze brandend nieuwsgierig
mag ik nie weten, wat er ils, want toen straks dee u
'k mag 't toch wel zeggen niie Waaa-? of u.
Nou zeg 't maar, moeder, ik kan alles verdragen.
O. nou kijkt: u Weer zoo.
Hoe zoo! nou?
-Of u 'n beetje bent aangeschoten.
Paanders begon te 'schateren, te schateren, klaterend
ha rd of er hagel teglen de ruiten kletterde.
Juffrouw Neteltoosi bekroop weer 'ni angstjo: ze be
gon toch werkelijk te geloovein dat er ietSi niet pluis
was met 'm, wamt iemamd zooals hij, altijd uitgestre
ken, altijd afgemeten!, altijd deftig, all wais-ie maar 'n
boekhouder, kon zich zóó niet aanstellen of er was
eensklaps één vam de vijf op de loop.
Nou sprak ie 'r geruststellend, daiar-ie nu eerst
zag hoe-ie ze overstuur maakte met z'n hém zoo
vreiemd'e luidruchtigheid ik zal 't je maar zeggen
ik ga naar den Haag wonen.
Naar Den Haag? vroeg verwonderd en zeer
teleurgesteld juffrouw Nettelroos. Dusi liet is toch
waar wat u strakldes zei, ik dacht' dbt 't maar 'm grap
ple wasi.
Ik kom vandaag voor 't laiatst eten. Morgen ga ik
al en nou mot je is precies zeg'gen hoeveel dat ik nog
in je schuld sta, en dat (geef je goed' op, vergeet niks',
denk. ha, hay ha, diaar heb je Franfei! Prainisi, jon
gen, bom ereisi hier, ja kom ereis en hij pakte 't
ventje vaim zes jaar, tilde 't: op z'n knie; kerel, je heb
je. varken toch nog? en' er zit toch nog 'heel wait in,
niet? maar er 'is toch nog wel 'n klein plaatsje, 'n heel
kleintje kijk zus' dag zus
'n Blond meisje van vijf jaar'kwam in de kamer ge
tippeld1, parmantig-wijSi as 'n nufje vami 'n goede tien'.
Ja,, ja, jij hoort 'r ook bij jij hebt 'geen varken
is wel?
M'n varken, meneer Jozef, ia 'n trom, zei ze
grappig- naïf.
Precies 'n trom; daar heb 'k al eena 'n kwartje
ingegooid. Maar haal ze! nou is, allebei; jij je varken
en jij je trom.
Toen de kinderen met blije gezichten terugkwamen
.schoof Paanders in' de sleuf van, iederen spaarpot n
goud-tientje.
De moeder, hoewel onprettig gestemd om, 't plotse
ling vertrek van hun meneer, zag met 'm vroolijk ge-
kijk naar 't binnenglijden der schitterend-gele schijf
jes.
Maar wat schrok ze toen Paanders eensklaps, aiLsof-
ie 't wichtje, dat op haar schoot met 'r beentjes in de
lucht trapte, 'm rammeling wou geven, dëNklein© weer
beetpakte.
En no,u is, 't jou beurt, Mientje ja, kraai maar
is, kraai maar is, en bij schudde 't kind dat 't luid
begon te giegelen.
Jan Netelroos stond1, toen-ie drie dagen later terug
kwam want in dat filiaal moest alles geïnventari
seerd! en 'r was aan dien houder 'n steekje los; zoodat
er d,e politie nog bij te pas, li'aid! moeten komen Jan
stond', nog geheel onder den indruk van d'e lammigheid
daar in Zwolle ondervonden, suf te kijken, ol ie met
'n knots bewerkt was: Meneer Paanders vertrokken,
uit zijn. huis wèg, ui* die stad wèg, en Frans c-n T.ina
ieder tien gulden in 'r spaiarpot en voor Hermientje 't
lapje groezelig papier, dat z'n vrouw uit. 'r parteman-
naie haalde, ontvouwde, en, de plooitjes er uitstrijkend;
vóór hem nee.rlei dat is voor Mientje, heeft-ie me
gezegd. En as ze 'r eerste Communie doet, dan bomt-
ie ever en as-ie: 't. beleven mag, zei-ie. ais ze trouwt
Daar heb ik toch dbuderdaigs spijt van, verklaar
de Netelroos, en hij herbaalde nog eens..: donderdags
spijt, 't is heel mooi, heel mooi maar zoo'n puike,
tevreje heer krijgen we nooit weer, moeder.
Ja., beaamde d'e juffrouw, die was nou altijd con
tent, is-ie z'n pijpje maar rocken kon en met jou Win
ters Zondags achter de kachel kon kletsen.
Ik heb n'ooit, spr'ak de ondermees te,rkniecht zoo'n
tevreje mensch gezien, altijd' eender van humeur, al
tijd praat en goeie praat en al lachte-ie weinig, hij
kon toch zoo leutig iets zeggen hij had iets leuks
van binnen nou 'k gum 't 'm bij heeft zeker ge
ërfd.
Zij spraken nog dagen over 'in em! al» ze 's middags
aan tafel zaten, was hef hun of er 'n familie-lid gestor
ven was, die een voor altijd ledigen stoeil naliet.
Zij kregen zijn aidlreisi, een hotel in Den Haag, waar
hij voorloopig ging logeeren em zij wouem hem daar
nog limn© nnazeindteni datt uit de waisch gekomen was,
doch zij ontvingen een! briefkaartje met de mededee-
ling, dat zij wat er nog wezen mocht en wat er no'g
komen' mocht, konden' houden.
Dagen spraken ze nog over hem, zij en ook 't, kan
toorpersoneel, dat jaren met, hem gewenkt had, dat van
hem hield om z'in prettig humeur, z'n fi'deelen omgang.
Ook zijn patroons mistten 'hem, maar toonden 'een'ige
animositeit, die die klerken1 toeschreven aan jaloezie.
Want, Paamdters' was; een, ©enigszins mislukt mam, hij
had' familie iim Den Haag, die het tot betere ambten
had gebracht zelfs een neef was, referendaris aan een
der mimiistteriën. Hij had een klein fortuintje, 6 a 7000
gulden, d'at-ie met zorg belegde, met voorzichtigheid
beheerde, met zuinigheid, zonder gierig: te zijn], tracht
te te doen aangroeien.
Hij was al zestig jaar, wa,s reeds twintig jaren bij
zijn patroons, waar hij eerst alisi klerk gekomen was; na
'n goede achttien jaren op 'n ander handelskantoor in
ferieur werk te bebbenl verricht.
Nu was-ie rijk, ja; zeer rijk votor zijn dloem. En da
delijk to,em-ie 't kapitaal getoucheerd had, den hoog-
S'ten prijs op een van zijn Theiis-premiieloiten, ba,d-ie
met iets hautaiim-haagsch bedankt, had-i© gemoedelijk
afscheid genomen van z'n kameraden!, was bij Netel
roos verkast, ma eerst de kinderen!, met wie bij zich
dikwijls, als 'n gezellige oom, had beziggehouden, 'n
extra'tje in 'r spaarpot gegeven enl z'n petekind goed
bedacht te hebben.
Dadelijk wilde-ie naar die residentie. Nu oiok had hij
geld. En al was-ie niet van die! lage soort alls in „La
Yic Parisienne" wordt getypeerdj die al» ze igeld heb
ben en de pret makende wereld zien dierlijk-lalen: „je
veux fourré jusque la" blij wou toiöh genieten, dade
lijk, zoo, gauw mogelijk, inhalen wat-ie, de bl'amke slaaf
al jaren had moeten dlerven, wat-ie had moeten aan
zien, zooa-ls zooveel anderen; die achter de traliën, die
hun lessenaar omgeven, staan geklonken.
En ook 'n teugje zoete wraak wo>u-iie drinken as-ie
z'n neef, de referendaris, die hem; iden eenvoudigen
kantoorklerk, negeerde, een» wou doen voelen, dat ie
mand met geld, dat mlaiair 't genot te koopen h'eeft,
zooveel beter .af i» dam die hoogst geplaatste, 'die voor
zijn huishoudelijke zorgen zit.
Maar genieten, dat was toch de hoofdzaak.
En hij genoot.
Hij genoot iln Den Haag, in Scbeveningem, nergens
an'tbrak-ie; op geen feest, bij geen' première, op geen
expositie, noch inj dte hofstad^ noch in de hoofdstad.
Kwam er langzaam, eendge verveling 'm begluipem,
dan herimnerde-ie zich dadelijk, dat-ie kon dben wat-ie
verkoos, dat-ie met die rente van zijn fortuintje en die
groote rente van zijn geloot kapitaal, hij als éénling
zich niets hoeft©, te ontzeggen.
Dan stoomde-ie naar Brussel), diarn naar Parijs, reis
de in den winter naar Cannes, zwom daar in 't weel
derig genot, dat -dte verfijning der overbeschaving in 'n
verfijnde natuur heeft bereid voor dte groote beurzen,
die benijde bevoorrechten, die in 't oog van alle andere
stervelingen1 niet!» dam) meusjes-van'-idlem-zalm eten, hun
leven lamg.
Te Carnmes werdl-ie want ook dalar loeren de kwa
len, bekruipen je die ziekten voor 't eerst ernstig on
gesteld. Doch zijn geldbuidel trok een der kundigste
artsen aan z'n bed en' eeniige ïmaatndem later zat-ie
weer gezond en frisch te Scheveuingen op 't kiwhaus-
concert.
Weinigen kende nhem; eni de1 weinigeinl die hem kan-
den, herkenden hem bijna niet: blij had zich geverfd;
want behalve z'n tafel- en ander© genietingen; was
verzorging van z'n toilet z'n verjeugdiging een
der merkwaardigst© dingen iml z'n leven' geworden.
Zijn toilettafel' propte vam flteechjes: uit! de beste odteur-
e.ra h aarwaitertjes-fabrieken vam Parijs.
Hij was nu al zes-en-zestig en z'n huid rimpelde ai
alsof 'ml verdord boomblad in z'n wang gedrukt lag.
Een nog ongekende zorg begon dezen! miam zondter-zorg
knagend te pij,nijgen. Want de dagen Zaig-ie komen en
gaan, en niet meer terugkeeran en hij begon iederen
d'ag wat te voelen, dan liier, dan dlaiar, zo'od:a.t-ie tus-
schen 'm reis naar Londten en 'ni reilsi naar Florence
drie, vier consulten had met 'specialiteiten.
Toen bij zeven-en-zestig ja-'ar was kwam-ie in de
plaiat», waar-ie bijna veertig jaren in kantoorlokalen
gesleten; 'n menscbenleeftijid achter lesseniaiars gestaan
had
Netelroos was, vernam-ie, toen-iie z'n oud kosthuis
opzocht en ex andere menschen vond, twee jaar vroeger
aan bloedvergiftiging gestorven en daar hij uiete
meer ram zich hooren liet; had de eenvoudige weduwe
zeker hem geen mededeeüng durven zenden. Juffrouw
Netelroos was weer hertrouwd.
Hij bleef slechts één dag iin de sitad, bezocht noch
zijn vroegere kamera,den, noch zijm patroons' en Was
een maamd later te Algiers, waar, zooalte-ie1 wist, zoo
veel te genieten va,lt.
Hij verouderde met dein) dag, nieuw© rimpels groef
den in z'n gelaat.
Zijn neef was gestorven; zondter hem te willen kén
nen, hem negeeremd© al had-ie veel gelid; al koin-ie
dben zelfs wat die ander had moeten laten.
Dit sterfgeval trok-ie ziph aam. Hij trok zich se
dert 'n paar jaar de sterfgevallen aam, die hem; in hun
zwarte riouwramdjeist, uit 't „Nieuws'", uit! de „Tijd", uit
de „Rotterdammer" als dbodshoofdbu tegentgrijnsden.
V
't. Was op 'n avond te -Wiesbaden.
Hij lag in 'n rietten stoel, op 't terras van 't drukke
hotel, zuigend te savoureere miz'mj ijskoude sherry-gob
bler, die 'hem verfriisclitte bij dte groote warmte, die niog
nazwoelde in de avondlucht.
Onwillekeurig iuisiterdte-iie 'n gesprek af.
Wat. 'n vreeseliijk-a.ardig, wat 'n iinprettig reisje,
ik geniet, zei 'n jeugdige dame tot. 'n oiud hteeir; die
haar vergezelde.
Dat. wist ik te voren1, Lucie, zoioln Rijnreisg© is
altijd heerlijk, maar vooral voor wie; 't votor 't. eerst
doet.
Jammer, oom, dat we morgen terug moeten,
klaagde 't meisje.
'n Stilte.
Vindt u 't niet jammer, dat u niets zegt? vroeg
ze levendig. v i
De oom antwoordde:
Lucie, laat an® genieten en ar; niet verder over
spreken.
Maar vindt u dat niet jammer, hSteld 't meisje
aam. Ja, u is „blasé", maar ik!
En toen hoorde Paanders! en hij ontroerde in z'n rie
ten stoei:
Juist, omdat ik 't bejammer, zwijg ik, zei-ie, 't is
weer 'n taartje, dat, op één beetje ma; op i».
Gut, oom!
Ja, lief kind', jij bent nog jong, maar ik beii al
van hö'Ogen leeftijd.
En Paanders' hoorde hem zuchten.
Het ergste ii», hiernam dte oom; dait, mijn hééle
taart op 'n beetje nla op iis nog 'n paatr jaartjes mis
schien 't leven dat wij genieten is als 'n gebakd;e
laatste hapjes, as je ziet diait die; tiaiart -bijma is geslon
ken, lijkten hoe langer hoe herlijker, 'evenals "t dagje
van morgen, dat nog ééne dla^'e op de Rijnboot voor
jou.
Sedert diein avond martelde sloopend! Paanders nog
meer dte zorg; hij zag iedleran dlag, iederein prettigem
dlaig; iederen' zonnilgen1 dag, iederen dag vain weelderig-
genieten-leven z'n taiart kleiner wordteni. Hij genoot,
hij reisde, hij tafelde, hij dronk dte fijnste wijuien, droeg
die fijnste, meestal veel te jeugdige complet», maar hoe
gezonder hij bleef na 'n enkel stootje dat-ie weer te
boven kwam - hoe beter ie 'genietien kón, hoie meer ie
met angst z'n taart zag minderen, minderen.
Neen maar, jolig-riep 'n Amsterdammer, met
wien-ie te Osfende kennis maakte on die hem op 'n
morgen in 't stiaidje-zelf betrapte op 't-stiaian-ture,n-voor
'n raiam, waarachter een klerk juist, 'n nieuwe pijp
stopte ben jij studies aain 't maken, je schildert toch
niet? of schrijf je!
Hij schrok op, kleurde ern mompelde iets.
-- Maar, m'n waarde heer, hernam de Amsterdam
mer, ook 'n dikke zestiger, ik geloof waarachtig, dat je
achter dat raiam 'n drama, gezien hebt. Je kijkt al» 'm
aanspreker die 't pootje heeft.
's Avonds in z'n bed, in het hotel du beau-Rivage,
lag Paanders met twee- wakkere oogen t'e kijken tegen
de zoldering.
Hij dacht aan de dagen dat-ie nooit dacht aan 'n
taart, daar-ie geen taart had voor wier slinken hij
zich beangstigde, aan de gelukkige dagen, toen-ie als
die klerk genoot bij 't slurpen van z'n middag-the,e en
't aanpijpein vain z'n half doorgerookten meerschuimen
kop
G. v. d. WALD.
Ingezonden Mededeelingen.
Nier- ©u blaaslcwaiten! zijini daarom zotoi 'gevaarlijk,
omdat zij zoo dikwijl» verwaarloosd worden, totdat, db
ziekte in een hevilgen griaiaidl uitbreekt, dolordat de zie
ke zijn maatregelen uiieiti bijtijd» nam:
Het werk de mieren helstaat in beti uit heit bltoed
filtreeren der onzuiverheden!, die melt! die. urine 'afge
voerd' worden. Wanneer deze onzuiverheden iin het
lichaam achterblijven dloor een' gebrekkige werking dei-
nieren, zulten zij zich oplhoopen ini die deieten vain het
lichaam, waar zij' zich het gemakkelijkst nestelen kun
nen. Zoo zal' het. urinezuur zich verzamiellemJ in de spier
ren eni weefsel® enl 'krijgt, igij last' Van' pijn in de ge
wrichten en spieren; in dei lieinidtenietn' en zijden; ini de
Maasstreek, enz. D© vloedbare oinizuiverihadlen hoopten
zich op onder de, hu id einveToiarzaken1 zwellingeu' onklter
dte oogen, opgewoltem polsen en haudein, dikke voeten
en boenen'.
Neemt Uw maatregelen, zoodra zicih! de minste ver-
scbijnsieten van een nierkwaal voordoen' en draagt *er
zorg voor, dat de nieren heit) bloed zuiiver houden en
diat die onzuiverheden geregeld afgevoerd wordlen.
Zondler dait leunt gij niet gezond zijn. Ondier de waar
schuwen die kcuteektentein van nierkwalen noemen wij
Pijni in die l'einidteuera^ rihieumiaitiscihie pijnen, bezinksel of
graveel' in de urine, pijnlijk© uriineloozing# .pijnlijkheid
in den rug bij het ontwaken, slapeloosheid, prikkel
baarheid, waterzuchtig «zwellingen, enz.
Begint nog heden een kiuur met Poster's Rug,pijn
Nieren Pillen, die de opgehoopte onzuiverheden berei
ken en afvoeren, en aan de nieren hun oude kracht
weergeven; Doordat dit geneesmiddel' dbn oiorspnong
va,n uw ziekte bereikt, tast heb uw kwaail in zij.n wor
tel» aian en zijn de genezingen door Poster's 'Rugpijn
Nieren Pillen duurzaam.
Jet er op, dat onsi haudlelsmte'rk, die, mam m'et zijn
handen in de lenidtemen, op het etiket voorkomt. Gij
kunt er dan zekter van zijm dte! echtte Posten1.'» Rugpijn
Nieren Pilliein t'e hebben .gekregen, dlite te Alkmaar ver
krijgbaar zijn bij d.e heeren Nier'op Slbthouber, La.n-
gestraiat S3. Toezending 'gieschieidlt. franco na ont
vangst van postwissel a 1.75 voor één- of 10 voor
zes doozen.
te OBDAM, zal WOENSDAG 4 OCTOBER 1911,
's avonds 7 uur, in het café van den heer D. Pijper te
Heer-Hugowaard, verkoopen-
Het WINKELHUIS, waarin met succes wordt ge
dreven HANDEL IN KRUIDENIERS- EN GRUT
TERSWAREN EN FOURAGE-ARTIKELEN, met
SCHUUR en ERF op den besten stand' aan den Mid
delweg te Heer-Hugowaard, thans in gebruik bij A.
KOELEMEIJ en te aanvaarden 1 NOVEMBER 1911.
Inmiddels uit de hand te koop en te bevragen bij
den lieer Jb. SMIT Pz. te H.H. WAARI).
