DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Aangifte van Mogen voer de nieuwe
Cursnn.
No. 235 Honderd en dertiende Jaargang. 19!
DONDERDAG 5 OCTOBER.
Alkmaarsche
Huishoud- en Industrieschool.
De drie Musketier».
BINNENLAND.
1 November 1911.
F»^SÜÏJL4XJ^STiOISr
ALRMAARSCHE COURANT.
nomische verhoudingen. De industrie werd bij de be
raadslaging van dit ontwerp miskend'.
Zijn grieven waren gericht tegen de verkorting van
den arbeidsduur, de vele alg. maatregelen van bestuur
en de voorschriften der inspecteurs van den arbeid.
Spr. betoogde dat de werkgevers door deze metho
de van wetgeving hoe langer zoo meer afhankelijk wor
den van wisselende inzichten van oppermachtige amb
tenaren en waarschuwt zijn medeleden op grond van
zijn practise!)e ondervinding daartoe mede te werken.
De heer Tan der Feltz (L.) ontwikkelde be
zwaren van wetgevenden en staatsrechterlijken aard
tegen het wetsontwerp. Het verbod van arbeid op zich
zelf in deze wet opgenomen keurde spr. af.
Hij volgde dén minister niet op dien weg, waardoor
de vrijheid te gronde gaat en wij komen zouden tot een
socialistische maatschappij. Het wetsontwerp laat te
veel over aan algemeene maatregelen van bestuur, die
bovendien in strijd zijn met de algemeene bepalingen
onzer wetgeving, in het bijzonder met het voorschrift,
dat een wet alleen door een latere wet voor het geheel
of gedeeltelijk haar kracht kan verliezen.
De inhoud der wet is overigens in het algemeen
aan spr. zeer sympathiek. Hij weet dan ook nog niet,
hoe hij stemmen zal. Hij gevoelde wel, dat in de ver
werping van dit ontwerp eenig bezwaar is gelegen,
omdat het beoogt uitvoering te geven aan de Berner
Conventie. Doch spr. wist niet, of hij over zijn be
zwaren wel zal kunnen heenstappen.
De heer Hovy (A. E. had tot zijn leedwezen tegen
dit wetsontwerp vele bezwaren. Alles wat de concur
rentie kan bemoeilijken is zeer bedenkelijk. Den in-
firmen arbeider j moet men beschermen maar de ar-
beidswilligen moet men vrijlaten. Het kwam spr. voor
dat het wetsontwerp bedorven is door1 de amende
menten. Het beste ware, dat dit wetsontwerp werd
verworpendan kon de minister terugkomen met een
ander wetsontwerp, niet verslechterd door amende
menten. Spr. wees op de vele adressen tegen deze re
geling van allerlei bedrijven, alsmede van de vrouwen,
die in hun arbeidsvrijheid belemmerd zijn. O.a. wees
spr. op een adres, waarin betoogd wordt, dat de'goede was-
scherijen door dit wetsontwerp zullen lijden. Ook de
glasindustrie wordt door deze regeling geschaad, ge
lijk de heer d'Aumale van Hardcnbroek heeft uiteen
gezet.
De jongens kunnen het vak niet beginnen te leer en
als zij boven de 17 jaar zijn. Men had een modus
gevonden, waarmede alle belanghebbenden zich ver-
eenigdeneen tweeploegenstelsel- Daar kwam het
amendement-Vliegen, dat aangenomen werd, terwijl
37 pet. der leden afwezig waren. Spr. moest zich zijn
stem omtrent het ontwerp voorbehouden. Wellicht
zegt de minister nog een wijziging van het ontwerp toe.
De heer P e 1 i n c k (L.) behoorde tot de voorstan
ders van sociale hervorming, doch betreurde 't, dat
men thans overgaat tot partieele, speciale regelingen.
Spr. wenschte een algemeene arbeidswetgeving en
keurt af, dat men een afzonderlijke steenhouwerswet
heeft ingediend. Dit onderwerp kon reeds geregeld
worden krachtens de algemeene maatregelen van be
stuur ter uitvoering van de arbeids- en de veilig
heidswetten. Overigens treden ook die beide wetten
op elkanders gebied, weshalve spr. liever één arbeids
wet had.
Heden voortzetting.
Gemengd nieuws.
KERMIS VIEREN!
Bij gelegenheid van de driedaagsche kermis in het
anders zoo rustige Oldemarkt, hebben thans ongere
geldheden plaats gehad.
De aldaar voor betrekkelijk korten tijd benoemde
burgemeester schijnt zeer tegen de kermis en alles wat
daarmee in verband staat, gekant te zijn.
Geheel tegen vroeger gebruik in moesten thans alle
herbergen en alle plaatsen van publiek vermaak een
paar uur vroeger sluiten. Een groot deel der ingeze
tenen was hierover zeer slecht te spreken. Zondag
reeds begonnen de ontevredenen samen te scholen,
doch men ging nog tot geen baldadigheden over. In
den nacht van Maandag op Dinsdag nam de ontevre
denheid een meer ernstig karakter aan, en werd het
huis van den burgemeester door 'n samengeschoolde
menigte met steenen gebombardeerd. Een groot aan
tal ruiten werd ingeworpen. De burgemeester zelf
werd door geworpen steenen verwond.
IN WAANZIN.
Dinsdagmiddag heeft de 50-jarige vrouw van den
landbouwer J. Thomassen te Gemert eerst haar kinde
ren en daarna zich zelve den hals afgesneden. Aanlei
ding tot deze daad was, dat, terwijl de oudste zoon
voor een maand onder de wapenen moest komen, ook
de tweede zoon, doordat hij bij de loting had vergeten
broederdienst op te geven, in militairen dienst moest.
Dit trok zij zich zoo aan, dat ze in een vlaag van
waanzin tot de hier boven vermelde treurige daad over
ging.
DIPHTHERITIS-BESTRIJDING.
Op de agenda van de Donderdag te Bloemendaal te
houden raadsvergadering komt als punt van behande
ling voor het treffen van maatregelen ter bestrijding
der diphtheritis. B. en W. zullen den Raad voorstel
len, hun een buitengewoon crediet te verleenen van
10.000, waaruit kunnen bestreden worden de kosten
voor desinfectie der schoollokalen en der woningen van
ouders van besmette of van besmetting verdacht ge
weest zijnde kinderen, voor wie desinfectie op eigen
kosten te bezwarend zou zijn. Voorts zal op advies1 der
gezondheidscommissie den Raad in overweging gege
ven worden, toe te staan de inrichting van een leeg
staande villa tot tehuis voor baocillendragende school
kinderen of buisgenooten van schoolkinderen, wier
isolatie in eigen woning bezwaarlijk gaat.
NA DEN STORM.
De Duitsche sleepboot „Thor," die 1.1. Zaterdag
nacht den zeelichter „Moderne Kunst" verloor, liep
Dinsdag weer te IJmuidten binnen na vergeefs naar
het vermiste vaartuig te hebben gezocht.
Kapitein Hansen vertelde den berichtgever van het
Hbld. het volgende over zijne reis:
„Van jongsaf ben ik op zee geweest, heb overal ge
zwalkt, vele stormen doorgemaakt, maar zoo iets als
Zaterdagnacht heb ik nog' nooit beleefd en hoop het
ook nooit weer te beleven.
Des Zaterdagsmorgens waren wij van ^Maassluis ge
gaan met den lichter „Moderne Kunst," die onder be
vel van kapitein G. Fitschen stond, 672 bruto en 606
netto register ton inhoud liad'en zes koppen beman
ning telde. Het schip had te Rotterdam tufsteenenen
geladen voor Stettin, waar nieuwe havenwerken ge
maakt worden.
Des middags gingen wij van den Hoek van Holland
met een stijve bries', doch goed' weder.
Hoe verder wij in Noordelijke richting kwamen hoe
meer wind en zee er kwamen. Des avonds was het een
ware orkaan. Wij konden nauwelijks vooruit komen
en besloten daarom naar IJ-muiden te studiën, om
daar voor noodhaven binnen te loopen.
Des nachts om half een was het alsof alle duivels
waren losgebroken en hoogtij vierden.
Wij werden voor- en achteruit geworpen, alsof ons
schip een leege klomp was. De stuurman en de machi
nist werden door een stortzee opgenomen, doch konden
gelukkig zich-zelve vastklemmen aan het eerste het
beste dat onder hun bereik kwam en werden daardoor
van een wissen dood gespaard.
Het werd op het laatst zoo erg, dat wij den sleeptros
van den lichter moesten kappen uit lijfsbehoud, wilden
wij zelf niet met ons schip omslaan. Hadden wij het
nog anderhalf uur kunnen uithouden, dan waren wij
binnen geweest.
Van den lichter werden nog noodsignalen gegeven,
doch het was ons totaal onmogelijk op dat oogenblik
iets tot redding van onze kameraden te doen.
Na vergeefs naar den lichter gezocht te hebben, be
sloten wij naar Rotterdam terug te keerén Na aan
komst aldaar meldden wij ons wedervaren aan de ree-
derij en stoomden daarna weer naar zee om het schip
te zoeken. Weer tevergeefs.
De Scheveningsche bomschuit „Huis van Oranje,"
welke wij hulpeloos zagen ronddrijven, brachten wij
naar den Hoek van Holland in veiligheid.
Opnieuw voeren wij uit en zijn thans hier binnen
Assistente in «le Huislionding.
2-Jarige cursus. Leergeld f 40 per jaar.
Ind ustr iesehool.
31/2-Jarige cursus. Leergeld f 25 per jaar, leef
tijd 12 k 13 jaar.
Afzonderlijke cnrsnsscn voor Dames.
11 Cursus in nuttige of fraaie handwerken, 1 les per
week. Leergeld f 15,per jaar.
20. Cursus in koken voor dames, 2 lessen per week.
Leergeld f 25,per 20 lessen.
30. Cursus in huishouden, 2 lessen per week. Leer
geld f 15,per 3 maanden.
40. Cursus in strijken, 2 lessen per week. Leergeld
f 10,per 3 maanden.
50. Cursus in het costuumnaaien voor dames, 2 lessen
per week. Leergeld f 25.per half jaar.
60. Cursus in het lingerienaaien, 3 lessen per week.
Leergeld f 30.per jaar.
70. Cursus in het boekhouden, opleiding practijk exa-
mes, 1 les per week. Leergeld f 30.en f 40
het 2e jaar.
80. Cursus in het teekenen, schilderen, stijleeren, ont
werpen, 1 les per week. Leergeld f 25.per jaar.
Zaterdagmiddag.
Avondlessen.
Onderwijs in handnaaien, breien, mazen, kousen
stoppen, linnenstoppen, verstellen en naaien van on-
derkleeding.
Van 6—7 uur voor jonge meisjes.
71/291/2 voor ontleren en getrouwde
vrouwen.
4 avonden per week, 5 cent per avond.
Kookenrsns voor dienstho«len en getrouwde
vrouwen.
Leergeld f 5 per 20 lessen.
Strjjkcursus, 1 les per week, f 1 per maand.
Costnnmnaaienhet naaien van kinderjurk
stofrok en katoenen japon2 avonden per week
f 0.10 per avond.
Inlichtingen verstrekt gaarne
De Directrice
M. W. ARBE1TER.
ALKMAAR, 5 October.
De Duitsche bladen mopperen op den bekenden
Amerikaanschen uitvinder Edison, die, gelijk bekend
is, in Europa vertoeft. De inderdaad' g-roote tijdgenoot
heeft Berlijn bezocht en is er ontvangen met die hul
debetuigingen, welke aan beroemde vreemdelingen
worden gebracht ook wel aan onberoemden, mits
het maar vreemdelingen zijn. De couranten hebben
geestdriftige artikelen geschreven, dichters hebben
menig „leefvers" op hem gemaakt, en de eene maal
tijd na den andere werd hem aangeboden.
En ondanks dit alles heeft Edison het gewaagd' aan
het Amerikaansohe blad „the World" en daardoor aan
de heele wereld een scherpe kritiek van de Duitsche
werkmethode, de Duitsche intelligentie en het Duitsche
zaken-doen te zenden. Edison laakt aan de Duitschers
hun krenterigheid en hun zuinigheid, welke de wijs
heid bedriegt. Zij gebruiken, zegt hij, veel te weinig
machines en veel te veel mensohen. Wij dachten, dat
het in Europa al heel aardig begon te wordende karn
kan wel haast in het museum, de zaaiende landman
vindt men spoedig alleen maar op een plaatjn, we laten
nu
ALEXANDRE DUMAS.
115) -0-
„Sedert dien tijd is u nog al wat gebeurd. Gij zijt
op zekeren dag achter het Karttbuizeiklooster gaan
wandelen, terwijl het beter ware geweest elders te zijn;
vervolgens hebt gij met uw vrienden een reisje naar de
baden te Forges gedaan. Zij zijn op weg achter g-e-
bleven, maar gij hebt uw reis voortgezet. Dat is zeer
natuurlijk, want gij 'hadt in Engeland zaken te doen."
„Eminentie!" zeide d'Artagnan, geheel ontroerd,
„ik ging.
„Naar de jacht te. Windsor of elders, dat raakt nie
mand. Ik weet het, omdat het mijn beroep is; alles te
weten. Bij uw terugkomst werd gij door een doorluch
tig persoon ontvangen; en ik zie met genoegen, dat
gij het aandenken, hetwelk zij u heeft gegeven, be
waard hebt."
D Artagnan bracht de hand aan den diamant, dien
hij van de koningin had gekregen en keerde 'haastig
den steen naar binnen; maar het was te laat.
„Den dag daarna hebt gij bezoek van den heer Ca-
vois ontvangen, die u kwam verzoeken, aan het paleis
te komen. Aan die uitnoodiging hebt gij niet beant
woord en gij hebt niet wel gedaan."
„Ik vreesde mij het ongenoegen Uwer Eminentie op
den hals te hebben gehaald."
„En waarom dat, mijnheer? Otndat gij de bevelen
uwer meerderen met meer moed en beleid hadt uitge
voerd; dan een ander zou hebben gedaan? Mijn onge
nade op den hals halen, wanneer gij lof verdient? Het
zijn de lieden, die niet gehoorzamen, welke ik straf en
niet hen, die, zooals gij te goed. gehoorzamen.
En om u te bewijzen, 'dat, gij niet wel hebt gedaan, be
hoeft gij u slechts den dag te herinneren, dat ik u liet
noodigen; herinner u, wat dienzelfden avond is voor
gevallen."
het graan reeds met behulp van electriciteit groeien,
de blinkende sikkels zijn vervangen door maaimachi-
nes en vlegels hebben we ook haast niet meer al
thans niet om mee te dorsehen. En zooals het in het
boerenbedrijf is, is het ook in andere bedrijven en vak
ken. Maar Edison is niet tevreden. Hij vindt, dat
de Duitschers en dit geldt ook ons niet slechts te
weinig machines hebben, maar ook veel te lang met
de machines doen. Nieuwe worden eerst gekocht als
de oude versleten zijn in Amerika koopt men nieu
we wanneer deze inderdaad beter zijn dan de oude,
zonder zich angstig af te vragen, of men de oude nog
niet" wat zou kunnen gebruiken. Een dergelijke op
merking verdient overweging en daarover zijn de
Duitsche couranten dan ook niet vertoornd1. Maar er
is meer.
„Toen ik onlangs", zoo vertelt Edison, „met Duitsche
financiers aan tafel zat, werd toegegeven, dat de Duit
sche zakenmoraal niet met de Engelsche kon worden
vergeleken. Men zeide me, dat de Duitsche aristocra
tie tegenwoordig te veel „in zaken gaat," om snel rijk
te worden, en zich er niet druk over maakte, op welke
wijze dit geschiedt. liet optreden van deze menschen
moet de zaken-moraal naar beneden gehaald hebben."
Deze uitlating neemt men hem in Duitschland zeer
kwalijk. Men meent, dat zulk een oordeel niet mocht
worden uitgesproken door iemand, die zoo hartelijk
ontvangen werd. Maar een enkele vraagt, of deze
beschimping van de Duitsche zaken-moraal en dezè
verdachtmaking van de Duitsche aristocratie eigen
fabricaat is van den grooten uitvinder, dan wel of er
werkelijk mannen zijn geweest, die ze hem aan tafel
hebben ingeblazen. Mocht Edison inderdaad waarheid
spreken, wanneer hij verklaart, dat financiers hem dit
verklaarden en-daaraan valt toch haast niet te twij
felen dan is er „gefiihrlicher grober Unfug" ge
pleegd. Hebben zoo wordt terecht gevraagd onze
financieele specialiteiten, als ze met voorname vreem
delingen aan tafel zitten, werkelijk niets beters te
doen, dan zonder nood geachte en bekwame landgenoo-
ten in de achting der wereld te doen dalen?
Die vraag is geoorloofd. En zij mag ook wel eens
ernstig worden overwogen in ons land. Wij zijn er
zoo gauw bij, tegenover vreemdelingen een afkeurend
oordeel over landgenooten en nationale instellingen en
ondernemingen uit te spreken, denken er dan niet
aan, dat wij daardoor ons eigen aanzien verlagen en in
andere landen gansch verkeerde indrukken vestigen.
Vooral hier mag er wel#eens aan worden gedacht,
dat andere naties vreemde landen voornamelijk zien
door de oogen van touristen, die voor hun genoegen
reizen, maar weer thuis gekomen, op allerlei wijzen
hun ervaringen en waarnemingen bekendheid geven.
EERSTE KAMER.
In de vergadering van gisteren van de Eerste Ka
mer ontstond gisteren allereerst discussie over de wij
ziging- van de Arbeidswet, waarbij de heer v a n L a n-
s c h o t (R. K.) beschouwingen gaf over de strafrech
telijke aansprakelijkheid) van den ondernemer, en de
heer de Au male van Har den broek (a.-r.J
het wetsontwerp bestreed, daar de voorgestelde bepa
lingen werkgevers noch arbeiders bevredigen. Hij
somde eenige bezwaren op tegen de ontworpen regelin
gen met betrekking tot den landbouw, vrouwenarbeid,
nachtarbeid, glasindustrie.
De heer Laan (L.) motiveerde zijn stem, die te
gen het, ontwerp zal zijn gekant, daar dit te ingrijpen
den staatsbemoeiing wil en de wet na de behandeling-
in de Tweede Kamer onbekookt zal ingrijpen in de eco-
Het was dienzelfden avond1, dat juffrouw Bonacieux
was ontvoerd geworden. D'Artagnan 'beefde en hij
herinnerde zich, dat een half uur tevoren de arme
vrouw hem was voorbijgereden, waarschijnlijk nog déor
dezelfde macht voortgesleept, die haar had1 doen ver
dwijnen.
„Kortom", ging de kardinaal voort, „dewijl ik sedert
eenigen tijd niet meer van u hoorde spreken, wilde ik
weten, wat gij uitvoerdet: Bovendien, gij zijt mij nog
wel eenigen dank verschuldigd; immers; gij moet ge
zien hebben, 'hoe men u bij alle gelegenheden heeft ge
spaard."
D'Artagnan maakte een eerbiedige buiging.
„Zulks", vervolgde de kardinaal; „ontsproot niet al
leen uit een gevoel van billijke rechtvaardigheid, maar
nog meer tengevolge van een plan, dat ik te uwen
aanzien had beraamd."
D Artagnan was al meer en meer verwonderd'.
„Ik wilde", hernam de kardinaal, „u dat plan voor
leggen op den dag, toen gij mijn eerste uitnoodiging
ontving!; maar gij kwaamt niet. Gelukkig is nog- niets
door dat uitstel verloren en heden zult gij mijn plan
vernemen. Ga daar zitten, mijnheer d'Artagnan, gij
zijt een te goed edelman om staande naar mij te luis
teren."
De kardinaal wees een stoel aan den jongeling, die
zoozeer was verwonderd over hetgeen er voorviel, dat
hij, alvorens te gehoorzamen, een tweeden wenk van
Zijne Eminentie wachtte,
„Gij zijt moedig, mijnheer d'Artagnan", ging de
kardinaal voort, „en daarbij voorzichtig, wat nog beter
is. Ik, ik houd veel van stoutmoedige en verstandige
lieden. Wees niet bevreesd", zeide hij glimlachend,
„onder stoutmoedige mannen versta ik mannen zo-oals
gijintussdhen hebt g-ij, hoe jong- ook, en hoe kort ge
leden gij in de wereldi verkeert, vermogende vijanden.
Indien gij niet voorzichtig zijt, zullen zij u ten verder-
ve brengen."
„Helaas, Eminentie", hernam de jongeling, „zij zul
len dit voorwaar gemakkelijk ten uitvoer kunnen bren
gen, want zij zijn sterk en goed ondersteund, terwijl ik
alleen ben."
„Dat is waar, maar alleen hebt gij echter reeds veel
verricht en g-ij zoudt nog meer doen, hieraan twijfel ik
niet. Echter geloof ik, dat gij een gids noodiig hebt in
deze avontuurlijke loopbaan, die gij u gekozen hebt,
want, indien i'k mij niet vergis; zijt gij te Parijs geko
men' met het eerzuchtig oogmerk om fortuin te ma
ken."
„Ik hen in den ouderdom der dwaze hoop, Eminen
tie!" zeide d'Artagnan.
„Alleen voor de dwazen bestaat er een dwa-ze hoop,
mijnheer, en gij zdjt verstandig. Wel, wat zoudt gij
zeggen, indien ik u een vaandrigsplaats hij mijn gar
des aanbood en een compagnie na den veldtocht?"
„O, Eminentie!"
„Gij neemt aan, nietwaar?''
„Eminentie!" hernam d'Artagnan met een verlegen
houding.
„Hoe, gij weigert?" riep de kardinaal verwonderd.
„Ik behoor bij de gardes Zijner Majesteit, Eminen
tie en héb geen reden ontevreden te zijn."
„Maar ik meen", zeide de kardinaal, „dat mijne
garde ook die Zijner Majesteit is en dat, in welk corps
men ook dient, men den koning dient."
„Uwe Eminentie heeft mijn woorden kwalijk ver
staan."
„Gij verlangt een voorwendsel, nietwaar? Ik begrijp
zulks; maar g-ij hebt een voorwendsel. Het avancement,
de aanstaande veldtocht, de gelegenheid, die ik u aan
bood, ziedaar voor het oog der wereld; en wat u be
treft, gij hebt een zekere bescherming noodig. Want
gij moet weten, mijnheer d'Artagnan, dat mij ernstige
klachten tegen u zijn gebracht. Gij wijdt- uw da
gen en nachten niet uitsluitend den dienst des ko-
nings."
D'Artagnan bloosde.
„Overigens", vervolgde de kardinaal, de hand op
een pak papieren leggende, „hier heb ik een verzame
ling van stukken, u betreffende. Maar alvorens ze te
lezen, heb ik met u eens willen praten. Ik weet, dat
gij iemand van een vasten wil zijt, terwijl uwe dien
sten, goed geleid, u, in plaats van tot nadeel, tot een
groot voordeel zouden strekken. Kom; overweeg en
neem een besluit."
„Uw goedheid; Excellentie, maakt mij beschaamd'',
antwoordde d'Artagnan, „en ik erken in Uw Eminen
tie een grootheid van ziel, die mij als een aardworm
zoo klein maakt; maar dewijl Uwe Eminentie mij in
ieder geval veroorlooft mij rondborstig' te verkla
ren..!" j
D'Artagnan ziweeg.
„Ja, spreek!"
„Welnu, dan moet ik aan Uwe Eminentie zeggen,
dat al mijn vrienden tot de musketiers en de garde des
konings behooren en mijne vijanden, door een onbegrij
pelijke noodlottigheid, in den dienst Uwer Eminentie
zijn. Ils zou dius hier slecht ontvangen worden, in
dien ik het aanbod Uwer Eminentie aannam."
„Zoiudt gij u reeds verbeelden, d'at ik u niet aan
bied', wat gij waard zijt, mijnheer?" vroeg de kardi
naal met een veraohtelijken glimlach.
„Uwe Eminentie is honderdmaal te goed jegens mij
en integendeel, ik geloof nog niet genoeg gedaan te
hebben, o-nr die goedheid te verdienen. Het beleg van
la Rochelle is aanstaande. Excellentie, ik zal onder
uw oogen dienen en indien ik het geluk heb; mij bij
dat beleg- derwijze te gedragen, van door u te worden
onderscheiden, welnu, dan zal ik ten minste de een of
andere kloekmoedige daad hebben verricht, die mij de
bescherming waardig maakt, waarmede gij mij wel
wilt vereeren. Alles heeft zijn tijd. Later zal ik mis
schien het recht 'hébben mij te geven, terwijl ik in dit
oogenblik den schijn zou hebben, mij te verkoopen."
„Hetgeen wil zéggen-, dat gij-weigert in mijn dienst
te gaan, mijnheer!" zeide de kardinaal spijtig, terwijl
echter eenig blijk van achting in zijn woorden door
straalde. „Blijf dan -vrij en getrouw aan uw haat en
uwe vriendschap."
„Eminentie
„Het is wel", zeide de kardinaal', „ik ben u niet vij
andig', maar gij begrijpt: men heeft genoeg te doen,
met zijn yrienden te verdedigen en te beloonen en aan
zijn vijanden is men niets verschuldigd. En no-chtans
wil ik u een raad geven, wees op uw hoede, d'Artag
nan, want van het oogenblik, dat ik mijn hand van u
heb afgetrokken, geef ik geen oortje meer voor uw* le
ven."
(Wordt vervolgd.)
