DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
1911
BINNENLAND.
No. 236
Honderd en dertiende Jaargang.
VR1IDAG
6 OCTOBER.
De drie Musketiers*
PEUILLBTON
ALKMAARSCHE COURANT.
ALKMAAR, 6 October.
De Italiaanseh-Turksche oorlog' cluurt nu net een
week, immers verleden Vrijdag' om lialf drie 's namid
dags is de oorlogstoestand ingetreden. Wat is er sinds
dien geschied? Ongerekend hetgeen voor dien Vrijdag
bij Pretesa gebeurde:
a. is een jacht buit gemaakt door de Italianen.
b. is Tripolis beschoten hoe veel, hoelang en met
welk resultaat weten wij niet.
Stellen we nu eens daarnaast de eerste week van
den .Tapansch' Russischen oorlog:
Eerste dag: Vier Japansche schepen nemen een
Russisch stoomschip in beslag.
Derde dag: De Russische slagschepen Tsesare-
witj en Retwisau en de kruiser Pallada door de Ja
panners beschadigd.
Vierde dag. Port Arthur beschoten. Het Russi
sche slagschip Poltawa en de kruisers Askold Diana
en Norvik beschadigd!. Japansche troepen in Korea
ontscheept. Zeegevecht bij Tsjemoelpo. De Russi
sche kruisers Wariag en Koriëts en een Russisch
transportschip vernield.
Vijfde dag'. De Russische kruisers Rasbojnik door
de Japanners genomen. De Japanners bezetten
Seoul.
Zesde dag. Een Russisch smaldeel boort een Ja-
panseh koopvaardijschip in den grond. Een Rus
sisch mijnentransportschip! Jenisej in de lucht ge
vlogen.
Zevende dag. De Japanners trachten nabij Dalny
te landen, worden met 400 man verliezen teruggedre
ven.
Nietwaar dit weeklijstje van 1904 ziet er heel an
ders uit dan dat van 1911 en de vergelijking doet dui
delijk zien, dat deze oorlog geen oorlog is, althans geen
van veldslagen en belegeringen, van strijdlust en ener
gie.
Het is totdusverre een operette-oorlog. De her
tog van de Abruzzen met zijn bombarie doet denken
aan een operetteheld. De beschieting van Tripolis
tooneelwerk. De berichtgeving fantasie-franje.
Een prachtige vondst in een operette, een „Schlager''
zou zijn de beschrijving' van het bombardement door
den socialistischen afgevaardigde de Felice, die aan
boord van een der Italiannsehe schepen voor Tripolis
o.a. het volgende meldde:
„De Italiaansche schepen verschenen met lange wim
pels in top. Daarna defileerden zij voor de stad met
een prnohtigen zwaai, alsof zij met een breed gebaar
het Turksche garnizoen uitnoodigden tot capituleeren.
Het liep uit op een to urnooi vol vreugde. Mijn hart
gaat open. Het is niet de dood, het is een feest van
liet leven en de beschaving. Het is een indrukwekkend
schouwspel."
Een heldendicht in proza op de melodie der „Inter
na."
Het allervermakelijkste van dezen o,peretten-oorlog
is wel, dat beide oorlogvoerenden schijnen te wachten
op de tusschenkomst der mogendheden, die nog maar
steeds uitblijft!
Italië is blijkbaar niet voorbereid op een langen oor
log' en rekent evenzeer op interventie als Turkije, dat
cv zoo luid om heeft geroepen.
Maar we zijn nog maar aan het begin van dezen
oorlog. Het is nogi lang niet zeker, dat hij gedaan zal
zijn, voordat hij eigenlijk goed begonnen is. In Italië
is zooiets als een oorlogsroes ontstaan en de regeering
zou wel eens verder in het oorlogsspel kunnen worden
meegesleurd dan haar lief was. Niet onmogelijk lijkt
*i nul
is. ALEXANDRE DUMAS.
116) o—
„Ik zal het trachten, Eminentie", antwoordde de
Gaskonjer, met nederig zelfvertrouwen.
„Herinner u later en op zeker oogenblik, indien u
een ongeluk mocht overkomen", zei Richelieu met op
zet, „dat ik het hen geweest, die u 'heb doen halen, en
dat ik al het mogelijke heb gedaan, om u voor dat on
geluk te behoeden."
„Ik zal, wat er ook gebeure," zei d'Artagnan, de
hand op zijn hart leggende en zich buigende, „steeds
een eeuwige dankbaarheid voor Uwe Eminentie bewa
ren, voor hetgeen zij in dezen oogenblik wel jegens mij
wil doen."
„Welnu, zooals gezegd is, wij zullen elkaar na den
veldtocht weer ontmoeten. Mijn blik zal op u geves
tigd zijn, want ook ik zal daar wezen," vervolgde de
kardinaal, terwijl hij met zijn vinger aan d'Artagnan
een prachtige wapenrusting' toonde, die voor hem was
bestemd. „En na onze terugkomst, welnu, dau zullen
wij afrekenen."
„Ach, Eminentie!" riep d'Artagnan, „spaar mij voor
het gewicht uwer ongenade, blijf onpartijdig, indien gij
ziet, dat ik als een edelman handel."
„Jongeling!" zeide Richelieu, „indien ik u nogmaals
datgene kan zeggeu, wat ik u heden zeide, dan beloof
ik u zulks te doen.7'
Die laatste woorden van Richelieu drukten een vree-
selijken twijfel uit; zij verschrikten d'Artagnan meer
dan een bedreiging had kunnen doen, want zij bevatten
een waarschuwing. De kardinaal trachtte hem dus
voor eeu ongeluk te behoeden, dat hem bedreigde? Hij
opende den mond, om te antwoorden, maar met een
trotschen wenk gaf de kardinaal hem zijn afscheid.
D'Artagnan vertrok, maar aan da deur begon zijn
het ous, dat de openbare meening in Italië op het
oogenblik het grootste oorlogsgevaar in zich bergt en
de -comédie van thans tot een tragedie gaat maken.
EERSTE KAMER.
De Eerste Kamer heeft gisteren de discussie over de
wijziging van de Arbeidswet voortgezet. De Minister
van Landbouw enz, beantwoordde de sprekers, die
Woensdag bedenkingen tegen het ontwerp hebben in
het midden gebracht. Samenvoeging van Veiligheids-
en Arbeidswet, betoogde hij, was vooralsnog onmoge
lijk. Geheele opheffing van alle beschermende bepa
lingen voor de vrouw zou de minister onverantwoorde
lijk achten. De minister verdedigde het verbod van te
arbeiden, dat bij dit ontwerp voor het verbod van te
doen arbeiden in de plaats is gesteld. Hij besprak de
regeling van de aansprakelijkheid der werkgevers.
Spr. ontkende, dat te veel aan algemeene maatrege
len van bestuur ter regeling is overgelaten. Evenzeer,
dat te veel macht in handen van ambtenaren zal wor
den gelegd.
Ten slotte behandelde de minister nog enkele specia
le punten, als nachtarbeid in glasblazerijen, het eik-
schillen enz.
Ha repliek kwam het ontwerp in stemming en werd
met 30 tegen 10 stemmen aangenomen.
Daarna was aan de orde de Steenhouwerswet.
De heer Van der F e 11 z (L.) bestreed het ont
werp, dat z. i. het bedrijf meer aan banden legt, dan
voor het doel noodig' is. Voorts betoogde hij, dat ver
schillende bepalingen in strijd zijn- met de Grondwet.
De Minister van Landbouw verdedigde het
ontwerp,ontkennende, dat het iu strijd is met de
Grondwet.
De heer Van der Feltz repliceerde.
Het ontwerp werd met 19 tegen 10 stemmen aange
nomen.
De vergadering' werd verdaagd tot nadere bijeenroe
ping'.
ROND VOOR STAATSPENSIOENNEER1NG.
Het Hoofdbestuur van den Bond voor Staatspensi-
onneering- deelt iu een adres aan de Tweede Kamer
mede, dat het met gemengde gevo|Jens heeft kennis
genomen van het Wetsontwerp op de Invaliditeits- en
Ouderdomsverzekering, en wel met een gevoel van eer
bied voor het daarin aangenomen beginsel van belang
rijke offers uit de schatkist te brengen, teneinde de
combinatie van armoede en ouderdom te kunnen ophef
fen; doch met een gevoel van groote teleurstelling, dat
bij die bestrijding van armoede slechts gedacht wordt
aan een deel van hen, die op den ouden dag' arm 'zijn
of misschien arm zullen wezen; met groote teleur
stelling ook, omdat de meeste vrouwen worden buiten
gesloten; met teleurstelling eindelijk omdat in het
ontwerp niet ontwikkeld is een eigen, nationaal sy
steem, niet een eenvoudig- en, in nood, allen bescher
mend systeem als dat van Engeland! of Denemarken,
maar het bureaucratische, enorme onkosten medebren
gende, een grooten last op werkgevers en werknemers
leggende Duitsche dwangverzekeringssysteem, welks
vele ernstige fouten in tal van geschriften, óók van
aanvankelijke voorstanders, in het licht zijn gesteld.
Redenen, waarom het de Kamer eerbiedig-, doch ook
dringend verzoekt, te willen overwegen of de sommen,
bij het Wetsontwerp uit de schatkist toegezegd, niet
op andere, minder omslachtige, niet één-klasse-en-in-
hoofdzaak-één-sekse-bevoorrechtende wijze zijn aan te
wenden tot leniging- van den stoffelijken nood bij
ouderdom, - zoodat de KEamer wellicht tot het besluit
zou kunnen komen bij Zijne Excellentie den Minister
van Landbouw, Handel en Nijverheid aan te dringen
op een zoodanig' gewijzigd Wetsontwerp of, zoo noodig
op een geheel nieuw Wetsontwerp, waardoor, zonder
premiebetaling, alle Nederlanders, vrouwen zoowel als
mannen, tegen armoede, als gevolg' van ouderdom, ge
waarborgd zijn.
Gemengd nienws.
AAN LAGER WAL.
De rechtbank te Haarlem veroordeelde gisteren den
gewezen student K. die reeds 19 maal was veroordeeld,
moed hem te verlaten en hij was gereed naar binnen
terug' te keeren.
Onderwijl versoheen hem het ernstige en strenge ge
laat van Athos voor den geest. Indien hij met den
kardinaal het verbond) aanging-, dat deze hem voorstel
de, zou Athos hem als zijn vriend verloochenen.
Deze vrees weerhield hem. Zoo vermogend is de in
vloed van een waarlijk groot karakter op alles, wat het
omringt.
D'Artagnan ging dezelfde trap af, langs welke hij
was opgekomen; hij vond! Athos voor de deur en do
vier musketiers, die zijn terugkomst wachtten en onge
rust begonnen te worden.
Met een enkel woord stelde d'Artagnan hen gei'U3t,
terwijl Planchet de anderen ging berichten, dat het
niet meer noodig was langer de wacht te houden, daar
zijn meester gezond en wel uit het kardinaals-paleis
was teruggekomen.
Bij Athos teruggekeerd, vroegen Aramis en Porthos
naar de reden van die zonderlinge uitnoodi-gingmaar
d'Artagnan bepaalde zich er toe hun te zeggen, dat
Richelieu hem ontboden en hem een vaandrigsplaats
in zijne garde had willen geven, maar dat hij had1 ge
weigerd.
„En gij hebt gelijk!" riepen Porthos en Aramis een
parig uit.
Athos verzonk in een diepe mijmering en antwoord
de niet. Maar toen hij alleen met d'Artagnan was,
zeide hij hem:
„Gij (hebt gedaan, wat -gij doen moest; doch wellicht
hebt ge ongelijk gehad1."
D'Artagnan slaakte een zucht, want die stem paarde
zich aan een geheime stem zijner ziel, die hem toefluis
terde, dat hij aan groote ongelukken was blootgesteld.
De volgende dag ging' voorbij in het maken van toe
bereidselen voor het vertrek. D'Artagnan ging naar
den heer de Tréville, om afscheid te nemen. Op dat
oogenblik meende men nog, dat de scheiding der gar
des en der musketiers slechts kortstondig' zou zijn,
daar de koning denzelfden dag het parlement zou voor
zitten en den volgenden dag vertrekken. De heer de
Tviville bepaalde ziek dan, aan d'Artagnan te vragen,
wegens diefstal van een deken te Zuid-Schalkwijk, tot
6 maanden, min de preventieve hechtenis.
WRAAKNEMING.
De jeugdige Z. te Haarlem was door zijn oom R. op
gevoed. Hij kostte oom heel wat geld en vooral in den
laatsten tijd had R. heel wat te betalen. Daar hem dit
begon te vervelen, weigerde hij kort en goed om deze
betaling te doen. En nu plaatste Z. in een plaatselijk
blad een advertentie, waarin werd medegedeeld, dat
oom zijn schoorsteenvegerij ophief. R. heeft een
klacht ingediend 'bij de politie.
ONBEVOEGD UITOEFENEN GENEESKUNST.
De Kantonrechter te 's-Gravenhage heeft gisteren
J. E. van Olphen, wonende aan het Newtonplein al
daar en die terechtstond wegens het onbevoegd uit
oefenen van de geneeskunde met z. g. „Kloostermidde
len," overeenkomstig de vordering van het Openbaar
Ministerie veroordeeld tot de hoogste boete, n.l. twee
maal 300 subs, tweemaal 60 dagen hechtenis.
pen, zullen beide vrij zeker het gebruik van béide
oogen missen. Zij zijn naar Leeuwarden vervoerd, om
zich onder geneeskundige behandeling te stellen. De
dader W. v. d. N. is geverbaliseerd. Hij zegt uit nood
weer gehandeld te hebben.
SNEL IN DE VAL.
Woensdagochtend werd een 16-jarig 'bediende van
een kantoorboekhandelaar te Amsterdam uitgezonden
om een aangeteekenden brief, inhoudende vijf bank
biljetten van 10, te posten. Hij keerde niet terug.
Reeds 's middags werd hij te Arnhem aangehouden.
Een agent van politie aldaar zag aan den Grooten
Oord een jongen, uit wiens borstzak een revolver stak.
Hij nam den jongen mee naar het politiebureau, al
waar bij fouilleering behalve de revolver ook eenige
ba-nkbiljetten van 10 gulden op den jongen werden
gevonden.
Een scherp verhoor bracht den jong-en al spoedig' tot
de bekentenis dat hij een aangeteekenden brief had
verduisterd ten nadeele van de Amsterdamsche firma,
bij welke hij werkzaam was. Hij had den brief open
gebroken, had zich den inhoud toegeëigend en was
naar Arnhem gereisd. De revolver had Hij van het
ontvreemde geld gekocht. De jongen werd gisteren
naar Amsterdam overgebracht. De vader van den
vreemdsoortig'en avonturier had reeds aan de firma de
geleden schade vergoed.
ONTSLAG BIJ HUWELIJK.
Gelijk men weet, schrijft de Tel., is in de kwestie
mevrouw Lub. Kooyman te Amsterdam het voorstel,
om deze onderwijzeres op grond van het door haar ge
sloten huwelijk ontslag te verleenen, uitgegaan van B.
en W. In dergelijke gevallen schrijft de wet voor,
dat de arrondissements-schoolopziener den raad van
advies moet dienen.
De heer H. de Booy nu verklaart zich in zijn rapport
tegen het ontslag op grond van de volgende motieven:
lo. Liet is krenkend voor het rechtsgevoel een on
derwijzeres wegens huwelijk te" ontslaan zoolang' geen
wet óf verordening- daartoe recht geven.
2o. In dit bijzondere geval is van onvoldoende
dienstvervulling door het huwelijk niets kunnen blij
ken, zoodat ontslag onrechtvaardig zou zijn.
3o. Wanneer onvoldoende dienstvervulling in de
toekomst volgde, zou deze bezwaarlijk van dien aard
kunnen zijn, dat ontslag' behoorde te volgen.
MANNENBOND VOOR VROUWEN
KIESRECHT.
De Mannenbond voor Vrouwenkiesrecht heeft zijn
jaarlijksche algemeene vergadering gehouden te 's-Gra-
venhage. Het ledental is in het afgeloopen jaar iets
toegenomen, terwijl de kas een flink batig saldo ople
verde. Medegedeeld werd, dat de heer Drysdale, een
der eersten in den vrouwenkiesrechtstrijd in Engeland,
binnenkort in velschillende plaatsen van ons land le
zingen zou.houden.
De aftredende bestuursleden, de heeren W. Mans-
veldt, F. E. W. Kehrer en P. Schelte-ma de Heere, wer
den bij acclamatie herkozen.
De vereeniging is sedert kort aangesloten bij de
Men's International Alliance for Women Suffrage.
MET VITRIOOL GEWORPEN.
De jongelingen E. Bruining en A. Lindeboom te
Opeinde (Fr.) wien vitriool in het gelaat werd gewor-
of hij hem ook van dienst kon zijn; maar d'Artagnan
antwoordde fier, dat hij van alles was voorzien, wat
hij noodig had'.
Des nachts vereenigden zich al de krijgsmakkers der
kompagnie der gardes van den heer des Essarts en der
kompagnie musketiers van den heer de Tréville, die
met elkander vriendschap hielden. Men verliet elkan
der tot weerziens, wanneer en als het den hemel be
haagde.
liet was dan ook, zooals men kan denken, een vrij
ruwe nacht; want in dergelijke omstandigheden kan
men slechts de uiterste bezorgdheid door een uiterste
onverschilligheid verdringen. Den volgenden dag ver
lieten de vrienden elkander op het eerste trompetge
schal; de musketiers begaven zich' naar het hotel van
den heer de Tréville; de gardes naar dat van tien heer
des Essarts. Elk der kapiteins voerde onmiddellijk
hierop zijn kompagnie naar het Louvre, waar de. ko
ning' hen in oogenschouw-zou nemén.
De koning was droefgeestig en scheen ongestëïd te
zijn, hetgeen hem zijn gestalte kleiner maakte. En,
inderdaad, den vorigen dag was hem de koorts, te mid
den der zitting van het parlement, dat hij voorzat,
overvallen. Hij had desniettemin besloten, dienzelfden
avond te vertrekken en ondanks de aanmerkingen,
welke men had gedaan, had hij het leger willen in
oogenschouw nemen, in de hoop, door een dadelijke
krachtsontwikkeling de ziekte te overwinnen, die zich
van hem meester maakte.
De revue geëindigd zijnde, namen de gardes alleen
den tocht aan, daar de musketiers met den koning
zouden vertrekken, hetgeen Porthos veroorloofde in
zijn .schitterende uitrusting een wandeling te paard
naar de Beerenstraat te doen.
De procureursvrouw zag hem voorbijrijden in zijn
nieuwe uniform en op zijn fraai paard gezeten. Zij
beminde Porthos te veel, om hem zóó te laten vertrek
ken en wenkte hem, af te stijgen en in huis te -komen.
Porthos was prachtig: zijn sporen ldonken, ziju harnas
blonk en zijn zwaard' sloeg kletterend tegen zijn. bee-
nen. Nu hadden de klerken niet den minsten lach
lust, zoo krijgshaftig zag Porthos1 er uit.
GEOLOGEN EN INGENIEURS GEVRAAGD.
Een merkwaardig gebrek aan geschoolde werkkrach
ten blijkt uit een advertentie in dit nummer, schrijft
het Hbld., waarin niet minder dan tien geologen en
vijftien mijn-ingenieurs gevraagd worden, en welke
reeds, zonder voldoend resultaat, in een vakblad opge
nomen werd.
ROODVONK-EPIDEMIE.
De inspecteur der volksgezondheid voor Zuid-Hol
land heeft het roodvonk te Leiden epidemisch heer-
schend verklaard.
VAN DE MUIZENPLAAG VERLOST.
De ho.oge vloed van gepasseerden Zaterdag, die in
den Biesbosch zooveel schade heeft aangericht, heeft
toch ook nog wat goeds bewerkt, want hij heeft ons
verlost van de ellendige muizenplaag, die voor vele
landbouwers een ware bezoeking is geweest, aldus
wordt uit Werkendam gemeld!.
Den ganschen zomer is er strijd geweest tegen die
kleine veelvrnatjes. Alles is geprobeerd om ze uit te
roeien, maar niets mocht baten.
Met duizendtallen zijn ze gevangen door het boren
van diepe g-rondgaten een ouderwet-sch, maar onder
giewone omstandigheden dikwerf afdoend middel of
vergiftigd1 door het uitstrooien van zoogenaamde mui-
zentarwe; doch begunstigd door warmte en droogte,
was de vermenigvuldiging dier kleine kwelgeesten zoo
sterk, dat de opruiming' van eenige duizenden geen
merkbare verbetering bracht en hun werk van verwoes
ting geregeld bleef doorgaan.
Nu echter zal het wel gedaan zijn. De hooge vloed
heeft ze opgeruimd'. Moge het zijn voor langen tijd,
want het zijn dure kostgangers.
UIT HENSBROEK.
De vakteekenschool alhier is geopend met aanvanke
lijk dertien leerlingen uit de gemeenten Heer-Hugo-
waard, Obdam, Urse-m en Hensbroek. De officieels
opening had- plaats door den voorzitter van het afdee-
lings-bestuur, den heer L. Groot, in tegenwoordigheid
van het bestuur en de leeraren.
UIT HOORN.
In de gister gehouden vergadering' van den Raad
der gemeente Hoorn was ingekomen een adres van de
afd. Hoorn van het N. O. G. betreffende het instellen
van een vervolgklasse aan de school' voor kosteloos on
derwijs en de tweede Burgerschool voor jongens en
meisjes. Op dit adres was adhaesie betuig'd door de
vereeniging' „Volksonderwijs."
Mede was ingekomen een adre? van de agenten van
Politie, inhoudende verzoek, om wijziging' in de re-ge
ling hunner jaarwedde te willen brengen.
Deze stukken werden in handen van B. en W. ge
steld om pra-e-advies.
Besloten werd aan de Land- en Tninbouwvereenigiug
„West-Friesland," in de kosten van den tuinbouwwin-
tercursus een subsidie te verleenen van 35.
Overeenkomstig' het voorstel van B. en W. wordt
besloten, de leervakken op de burgerayondsohool aan
te vullen met boetseeren.
Tot leeraar in dit vak wordt benoemd de heer D.
A. A. W. Dobbe.
Tot leeraar in het boekhouden aan de Burgeravond
school wordt benoemd de heer H. J. Sindram te Hoorn
en tot onderwijzer aan de eerste burgerschool voor jon
gens, de heer J. Hoekstra te Helder.
Tot onbezoldigd ambtenaar van den burgerlijken
stand wordt benoemd! de heer J. O. v. d. Blocquery,
die evenwel bedankte. De benoeming is nu aangehou
den.
De musketier werd bij den heer Coquenard binnen
geleid, wiens kleine .oogen van woede fonkelden, toen
hij zijn gewaanden neef zoo blinkend! zag; echter
troostte hem iets inwendigs; immers men zeide alge
meen, dat de veldtocht ruw zou zijn, hij hoopte derhal
ve van harte, dat Porthos modht sneuvelen.
Porthos maakte mees-ter Coquenard zijn compliment
en nam van hem afscheid'. Meester Coquenard wensch-
t-e hem allerlei soort van voorspoedt Wat mevrouw
Coquenard betrof, deze kou hare tranen niet weerhou
den, maar men gaf niet de minst kwade uitlegging
aan hare smart, men wist, dat zij aan haar bloedver
wanten zeer was gehecht, omtrent wel'ke zij1 voortdu
rend met haar echtgenoot hevige twisten had gehad.
Zoolang de procureursvrouw haar knappen neef -met
hare oogen kon volgen, wuifde zij met een zakdoek,
zich uit het venster zoover voorover buigende, dat zij
gevaar liep er uit te vallen.
Porthos ontving' al -hare bewijzen van teederheid als
iemand, die aan dergelijke betuigingen gewoon is. Al
leen, toén hij om den hoek der straat verdween, lichtte
hij den hoed op en wuifde er mede ten teeken van af
scheid.
Ook Aramis schreef een langen brief. Aan wien?
Niemand wist. het. In de aangrenzende kamer wachtte
Ketty, die nog dienzelfden dag naar Tours moest ver
trekken, met dien geheimzinnigen brief.
Athos dronk met kleine teugen de laatste flesch van
zijn Spaanschen wijn.
Onderweg toog d'Artagnan met zijn kompagnie
voort. In de voorstad! Saint-Antoine gekomen, wendkle
hij het hoofd om, lachend de Bastille beschouwende,
die hij tot hiertoe was ontkomen. Daar het alleen de
Bastille was, die hij beschouwde, zag hij milady niet,
die, op een Isabelkleurig paard gezeten, hem aan twee
mannen van een zeer slecht voorkomen aanwees, welke
mannen onmiddellijk de gelederen naderden, om hem
te herkennen. O-p den vragend-en blik, dien zij op mi-
lady wierpen, antwoordde deze met den hare, dat hij
het was. Toen, verzekerd! dat er geen ver-gissing in de
uitvoering harer bevelen kon plaats hebben, reedi zij
spoorslags heen. Beide mannen volgden toen de kom
pagnie en de voorstad' St. Antoine verlatende, spron
gen zij op twee gezadelde paarden, welke een hen
wachtende knecht- zonder livrei, bij den toom hield.
(Wordt vervolgd).
