Noordhollandsch
Land bouw cred iet
SAFELOKETTEN.
Bouwterrein
HERMs. COSTER (ZOOR
Binnenkort (denkelijk 20 Januari) zal de Jaarlijksche
9HDJ9A0'§a9|S9qq9j>| na pq '|3>|uryv\ uadoojjpaoQ nop m
SPafi-me-SMee
LIEFDESOFFER
„ALKMAAH-PACKÊr
Goedkoope
DAALDERS
IJshakken en Overschoenen
G. van Nieuwkuyk,
f
Onze geïllustreerde Premie
FEUILLETON.
3udaagiche retouim.
Alkmaar—Amsterdam v v.
't Schoen magazijn van
A. G. BLJIAUWT
I
Z
I
i
jo
aan den Westerweg, Nassau!»®»,
Nassauplein, Egmonderstraat,
Lamoraaistraat en Lindelaan.
A. Q. DEN BOESTERD Towsisintïir^
Voordam, ALKMAAR, Int. Tel. No. 3 I g jf*
(#5
met uitvoeringsmaatregelen.
CS
la&LSfc:
CO
SALO
ZIL/ERSTR: N22
DE3
COIFFURE
PARFUMERIëN eo TOILETARTIKELEN
fALKMAAR
VERSCHIJNT ELKE WEEK IN 16 PAGINA'S.
Boeiende tekst - Actueele illustraties
Spannende romans.
Rubriek van Redacteur X, met tal van prijsvragen
en probleems, waaraan vele prijzen verbonden.
Kindernummer „ONS PRINSESJE"
met leerrijke lectuur voor de Jeugd.
Een jaargang bevat 832 pagina's
met meer dan 2000 ILLUSTRATIES.
Deze geïllustreerde Premie kost den lezers
van dit blad slechts
cents in plaats van 5 cents per
Nummer.
Ie KAJUIT 70 Cent
2e 45
Met welke andere CACAO de verbruikers
een proef nemen, de ervaring leert dat zij
allen steeds terugkomen op
van de beste kwaliteit zijn in ruime
keuze voorradig in
Reparatie aan Overschoenen,
zal zijn gestremd.
T
A
z
g
h
6
g
d
z
d
h
n
is
V;
ei
w
tii
vc
pi
at
di
Vc
de
dc
te
Te bevragen tyj
TERHBIJGBAAR in den Boekhandel r/d
ïf.T. Boek- en Handelsdrukkerij, v.h.
ANNA
Wij wachten
tot de groote inventaris-nitverkoop
begint in den
"""■"GoedkoopeB Rinkel.
Hoek Laat en Krebbesteeg. Hnb. te I»oei.
ingericht naar de eischen des
tijde, nette bediening
Prtfxen billijk.
nil I YD A UAI170
Beleefd aanbevelend,
De Ondergeteekende wenscht geregeld bij zijne Courant te
ontvangen, de geïllustreerde Premie „PAK ME MEE"
tegen den verminderden prijs, als hierboven vermeld.
WOONPLAATSNAAM
door
RUDOLF STRATZ.
1) -o-
Hij ging naar zijn kind toe, kuste haar, nam haar
op zijn knie, en keek haar in het bleeke, nerveuze ge
zichtje. Zij had ongetwijfeld de oogen van haar moe
der, groote, grijs-blauwe, vragende oogen. Maar ove
rigens bezat zij niets van haar schoonheid. Zij had een
smal, bleek gezichtje en was echt een kindje van zor
gen. Maar het was toch zijn kind Karla moest hem
alles vertellen, dat zij alle Latijnsche hoofdletters
schrijven kon en dat de groote hond van den slager
haar laatst wilde bijten en dat zij gister haar poppen
had gedoopt. Daarbij hield) zij do mooie, nieuwe pop.
die papa haar had meegebracht, in haar armen. Maar
toch hing haar blik met grooten ernst en liefde aan
een oude verfonfaaide pop, die op den grond lag. Dat
was Trude, haar grootste lieveling, van wie zij zelfs
in haar slaap niet kon scheiden. Haar vader bemerk
te dat en dacht: Zijn wij niet net zoo? Het lot is
mij steeds gunstig geweest. Ik heb gezonde, lieve
kinderen thuis. Maar toch hangt mijn hart aan dit
kleine, ziekelijke schepseltje. En plotseling schrok
hij van de gedachte, die bij hem opkwam. Dit kind
was nog de eenige band tusschen hem en zijn êerste
vrouw. Zou hij daarom hierheen zijn gereisd, daar
om zijn dochtertje aan zijn hart drukken, omdat hij
daarmee ook iets van haar omvatte? Was dat altijd
nog zoo sterk sterker nog sinds de laatste ontmoe
ting sterker zelfs dan hij zelf wist? De woorden
van Otti vielen hem in: „Zij is nooit heelemaal weg
geweest!" Kwam zij nu door de jaren heen weer
dichter en dichter naar hem toe, met haar onweer
staanbare, blonde schoonheid en strekte zij weder
haar armen naar hem uit? Hij stond op, zette de
kleine op den grond en schudde heftig zijn hoofd:
Ach, kom, dat gaf nu toch niets meer! Hij was toch
een man, en moest sterk zijn! En daarmee was voor
hem voorloopig dezen schrik overwonnen, die hem nu
nog deed beven; hij richtte zich.op en ging naar zijn
inmiddels teruggekeerde moeder. Hoe gezellig was de
rustige kamer der oude dame! Als hij deze betrad,
terwijl zijn lange gestalte bijna tot de zoldering reik
te, dan gevoelde hij altijd: hier was de tijd blijven
stilstaan. Dat was nog het Pruisen der zestiger en
zeventiger jaren, de geest van Wilhelm I. De foto's
der generaals en stafofficieren aan den wand, ver
toonden dezelfde baarddracht als die van den keizer.
De nummers van zijn oude infanterie-regimenten
stonden op de epauletten, die tusschen helmen en de
gens in den hoek prijkten, als kenteekenen der troe-
penafdeeling, welker uniform generaal Gisbert gedu
rende zijn langen diensttijd had gedragen. Daar hing
een doorschoten harnas van een Eransehman van het
slagveld van Wörth, met- een inscriptie: „De 25ste
afdeeling infanterie voor het Bois de la Cusse, 18 Au
gustus 1870"; hier leefden nog dte tijden van den groo
ten oorlog, en zetten zich voort tot den tegenwoordi-
gen, waarvan de overal verspreid1 staande foto's van
kapiteins, luitenants, vaandrigs, cadetten en jonge
officiersvrouwen getuigden. De oude dame had drie
zoons en één dochter. De meeste hadden zelf weer kin
deren. Maar van de mannelijke afstammelingen
droegen alle zonder onderscheid den wapenrok des ko-
nings. Sinds den vrijheidsoorlog, waarin destijds
Georg's grootvader als vrijwilliger bij de jagers zwaar
verwond was, had de familie, hoewel alleen in een
zij-linie van adel, op alle Pruisische slagvelden mee
gevochten, zoo goed als de Ivleist's en de Arnim's
De generaals-weduwe ging haar zoon te gemoet. Zij
was klein en beverig. Haar gerimpeld gelaat keek
ernstig en streng onder het witte mutsje. Zij hield
er niet van, een gemoedsbeweging te uiten, had daar
nooit van gehouden en had het bij haar kinderen, die
zij eenigszins Spartaansch had opgevoed, ook nooit
kunnen verdragen. Maar hij zag toch den glans van
liefde ia haar oude oogen en was er haar dankbaar
Van ALKMAAR
«•- 8.—, 10- a,3«, 6.-
Yan AMSTERDAM 6.30. 9.30, 3.15, 4.—,
ii Alleen op Zondag.
nar.
anrl
BLOOKER'S
CACAO.
ÏIÖUTTII, 17. TELEFOON 50.
SPOEDIG. DEGEi IJK. NET.
Naniens'liet betrekkelijke Hoog
heemraadschap, wordt ter keu-
nis van belanghebbenden [ge
bracht, dat de Scheepvaart door de vaste
Spoorwegbrug over de Eginondervaart te Alk
maar (Hoevervaart) vanaf HEDEN tot nadere
aankondiging
Alkmaar, 9 Januari 1913.
voor, juist ook nu, waar hij maar één vurigen wensch
koesterde: spaar mij voor die ééne liefde.... voor de
verbodene. voor de heillooze liefde voor mijn eers
te vrouw
Terwijl hij haar gelaat en hand kuste, bemerkt© de
oude dame met verwondering, dat zijn oogen vochtig
waren. Dat was anders zijn aard niet, en liij zei
heesch: „Het pakt mij toch altijd zoo aan, als ik
Karla wederzie, dat zwakke, kleine ding!.... Het is,
alsof zij leven noch sterven kan! Natuurlijk.... als
een kind geen moeder heeft 1...."
En plotseling was hij blij, een gelegenheid te heb
ben gevonden, om met haat en bitterheid over zijn
.eerste vrouw te kunnen spreken. Hij praatte, om
zichzelf zijn wrok wijs te maken.
„Ziet u, mama!' zei hij, „daar kun je de menschen
en zeker een vrouw toch wel aan kennen! Dat zij mij
verlaten heeft sontMaar dat zij heeft' kunnen
besluiten, haar kind te verlaten en er zich zoo goed
als niet meer om te bekommeren, dat is toch kras!.
Ik geloof, dat als zij tweemaal in het jaar naar haar
omziet, het veel is 1"
Hij lachte bitter. De oude dame schudde het hoofd.
„Vroeger, ja!" zeide zij. „Toen jij daar buiten in
China of Afrika zat, en zij ook nooit kwam, toen heb
ik dikwijls gedacht: het arme schaap is er nog slech
ter aan toe, dan een wees. Zij heeft een vader en
moeder en eigenlijk niemand. Maar in den laatste»
tijd is Vera veel vaker gekomen. Dezen winter was zij
van Berlijn uit, alle oogenblikken hier! Ik heb het je
niet willen vertellen, omdat je zelf ook nooit over je
eerste vrouw spreekt. I"
Hij keek somber op.
„Dat hadt u me moeten zeggen, mama! U liadt liet
niet mogen toestaan!"
„Neen, mijn jongen! De hemel weet, dat ik niet van
deze vrouw houd. Dat behoef ik je ook niet te zeggen.
Maar ik heb zelf vier kinderen en nog twee dood. Ik
kan een moeder niet weigeren, haar eenig kind te zien.
Daar kun je mij niet toe bewegen!"
„Maar hoe komt zij dan plotseling zoo veranderd?"
„Zij heeft je t e lief gehad", zeide de oude dame.
En alles, wat van
stond. Zij wilde
zelfs haar eigen
„En heeft je daarna te zeer gehaat,
jou kwam of tot jou in betrekking
daarvan niets meer hooren of zien -
vleesch en bloedt niet?"
„En boe weet u, dat. dit de reden is, mama?"
„Zij heeft liet mij zelf eens verteld, hier in deze ka
mer, kort, nadat jij vèrweg getrokken was.
Zijn moeder zweeg even. Toen ging zij voort: „In
de laatste jaren heeft zij ook van lieverlede meer rust
gevonden en daardoor ook meer evenwicht tegenover
haar kind. Daarom heeft zij haar nu ook vaker opge
zocht.
„Dat wil zeggen, dat zelfs haar haat tegen mij ver
dwenen is!" zei Georg Gisbert met een bitter lachje.
„Ik wil hopen dat zij eindelijk tegenover jou met
zichzelf tot klaarheid is gekomen, evenals jij tegen
over haar. Dat was toch voor haar geen leven,
zooals zij zich zes jaar lang daar buiten bij haar ouders
begraven en verkniest lieeft!"
„Zij is nu verloofd!"
„Zoo? Zij zinspeelde er op, toen zij vier weken ge
leden voor liet laatste bier was. Goed dat het zoo ge-
loopen is: nu kunnen jullie alle twee zeggen: God
dank, dat zijn wij te boven!.
Ilij wendde zijn blik af. Ja, als het inderdaad z.oo
wasAls alles in de wereld liep, zooals de moeders
zich dat voorsteldenDan zou er meer goedheid en
meer rust hier berieden zijn. Dan zou de zon schijnen,
waar nu vaak de storm woedde. Geen ban behoefde
dan zijn hart en zichzelf te stalen in den nood.
Hij schaamde zich eigenlijk. Daar tegenover
zat de liefde, de eenige onzelfzuchtige liefde, en
behoorde hem Otti en de kinderen hingen
toch ook met zooveel liefde aan dat was toch
wat anders, lastiger en veeleischender en hij vouw
de de handen samen en luisterde geduldig naar de
oude dame, die vervolgde: „Kijk, ik heb er dikwijls
over nagedachtje komt niet uit een familie, die het
ruim gewend was. Je vader noch ik. Ik heb mijn le
ven lang geen warm avondeten op tafel willen hebben
en mijn kinderen zóó groot gebracht maar jij bent
nu eenmaal anders! Ik geloof, dat als jij en Vera
rijk waart geweest, je nu nog bij elkaar zoudt zijn!"
Wordt vervolgd.
Druk N.V. Herms. Oogter Zn., Alkmaar.
hem
die
hem
nog
