De Lange de Moraaz,
Ui 4
Leesgezelschap,
Noordhollandsch
Landbouwcrediet.
CREDÏËTEN.
DAALDERS
ALKMAAR-PACKET"
Goedkoope
SPatc-me-JHee
Bouwterrein
de verbouwing van het Stadhuis aldaar.
O id de 14 dagen wordt een roman verstrekt
LIEFDESOFFER
Geen Grijs Haar
Nederlandsch-
Amerikaansche
Hypotheekbank.
zijn eenige plaatsen vacant.
FEUILLETON.
Onze geïllustreerde Premie
Tweede Winterlezing
Kassieis en Commissionnairs in Effecten,
te ALKMAAR,
Veldkamp De Boer, Kun je nog
zingen, zing dan mee,
MEER!!!
BOEKHANDEL
3 daag$ehe retour*.
Alkmaar—Amsterdam v v.
Ds. N. VAN SCHOUWENBURG
Vrijdag 19 Januaii 1912, -
Prijs i Gebonden f 1.40. -
a.soo.ood.—
1.400.000.
1.200.000.-
tegen den koers van 101 pCt
D. A. W1SSELINK. -
IN VIER. TALEN
f 3.per kwartaal,
Met welke andere CACAO de verbruikers
een proef nemen, de ervaring leert dat zij
allen steeds terugkomen op
11
Ie KAJUIT 70 Cent.
2e lt 45
VERSCHIJNT ELKE WEEK IN 16 PAGINA'S.
Boeiende tekst - Actueele illustraties
Spannende romans.
Rubriek van Redacteur X, met tal van prijsvragen
en probleems, waaraan vele prijzen verbonden.
Kindernummer „ONS PRINSESJE"
met leerrijke lectuur voor de Jeugd.
Een jaargang bevat 832 pagina's
met meer dan 2000 ILLUSTRATIES.
Deze geïllustreerde Premie kost den lezers
van dit blad slechts
cents in plaats van 5 cents per
Nummer.
aan den Weaterweg, Nassaulaan,
NasaaupleinEgmonderstraat
Lamoraalstraat en Lindelaan.
A. G. DEN BOESTERD. Touasaiatstr. O
■luiten beleen!>igen en prolongation, nemen
gelden ln depAt.
Voorbanden in den Boekhandel van de N.V
Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HF.ltMh. FOSTER
A ZOOHf, Voordam C 9, Telef. no. 3, Alkmaar
met Pianobegeleiding.
«De Nieuwe London»
doet het grijze haar binnen en
kele dagen verdwijnen, maakt het
glansrijk en zacht en is onschade
lijk voer de huid.
In llacons van f O 85 en 11.50
Engsische liardtinctuar tal f 1.25 per f:icM
.EO BIJLOOS te Alkmaar.
gevestigd te UITHUIZEN (Prov. Groningen.)
Geplaatst kapitaal
Gestort kapitaal
reseives ruim
uitstaande pandbrieven c.a. 3Ö.800.000.—
De Bank geeft 4' /2 pFL pandbrieven uit, groot
ÏOOO.en f 500.met coupons per 1 Mei en
1 November,
Te ALKMAAR ten kantore van de firma
VOORDAM O, ALKMAAR.
In het
bevattende
GIDS, - ELSEVIER's MAANDSCHRIFT,
HOLLANDSCHE REVUE, - NEDERLAND, - BUITEN,
OP DE HOOGTE, - EIGEN HAARD, - DE PRINS,
GRAPHIC, - STRANDMAGAZINE - PUNCH,
ILLUSTRIRTE ZEITUNG, - DIE WOCHE,
GARTENLAUBE, - FLIEGENDE BLüTTER.
ILLUSTRATION, - JE SAIS TOUT,
door
RUDOLF STRATZ.
12»
De heide jonge vrouwen keken 'elkander verlegen
aan. Er lag niets vijandigs in haar blikken. Boven
dien gaf de aanwezigheid van de drie kinderen on
willekeurig eenige toenadering. Zij waren elkaar,
van de eerste ontmoeting af, ook niet onsympathiek
geweest. Nu waren beiden geheel in «de war.
Zij konden nu niet goed meer elkaar met een stom
men groet voorbijgaan. Mevrouw Otti Gisbert be
greep, dat zij de andere een verklaring schuldig was.
„Neemt u mij niet kwalijk, mevrouw!" zeide zij.
„Maar heeft u dan den brief niet ontvangen?"
„Welken brief, mevrouw?"
„De oude mevrouw schreef u in het begin van deze.
week, dat Karla hier zou komen en voorloopig hier
blijven. Zij wist uw adres niet in Berlijn. Daarom
stuurde zij den brief naar uw vader op zijn buiten.
„O mijn vader is sinds acht dagen te Berlijn.
Dan ligt de brief rustig op Neetzow!"
Er was een kort oogenblik van stilte, waarna Vera
von Vogt, oenigszins gejaagd, vervolgde: „Excuseer,
mevrouw, één vraag! Karla sprak daar van een pro
fessor.
„Ja. Professor Schwertfeger. U kent zijn naam
misschien. Hij moet een specialiteit zijn...."
„Oin 's hemels wil.Is hot kind dan zien?"
Vera was bleek geworden.
Mevrouw Gisbert zeide: „Karla.... ga nog even
naar den zandhoop en haal je schopjes! Wij gaan
naar huis 1"
Toen, terwijl het kind zich, verwijderde, vervolgde
zij op gedempten toon: „U ziek mevrouw, zij is heel
vroolijk. Er is geen gevaar bij. Maar de dokter is
niet heelemaal gerust en daarom zullen de hart-ver-
sehiinselen eens goed onderzocht worden.
BLOOKER'S
Van ALKMAAR
8.—, 10—
Van AMSTERDAM 0.30. 9.80, 2.15, 4
ii Alleen op Zondag.
2.SO, O.— aar.
aar
gjpg
De Ondergeteekende wenscht geregeld bij zijne Courant te
ontvangen, de geïllustreerde Premie „PAK ME MEE"
tegen den verminderden prijs, als hierboven vermeld.
WOONPLAATSNAAM
„En hoe lang moet het kmd hier blijven?"
„Dat is nog heel onbepaald, mevrouw!" Mevrouw
Gisbert zeide dit met een bezwaard hart. Het was
haar plotseling ingevallen, dat haar schoonmoeder
aan Vera geschreven had, dat deze, Karla, tijdens
haar verblijf in Berlijn niet zou kunnen bezoeken of
zien. En Vera was ten slotte toch oog „moeder". En
Otti's geweten begon te spreken, terwijl zij in den
kinderwagen naar haar eigen, rustig slapende lieve
lingen keek. Met bevende lippen antwoordde Vera
von Vogt: „ln elk geval dank ik u, mevrouw, dat ik
nu door u weet waar Karla is. Het is toch wel iets
buitengewoons, dat moeder en kind een week lang
maar een pa,ir .straten van elkaar af wonen, zonder
dat zij zelf hiervan eenig idéé hebben!"
Karla kwam aangesprongen, gaf haar speelgoed
aan het meisje en ging tusscben de beide dames in
staan. Zij vatte elk bij een hand en keek lachend tot
haar op. Beiden kleurden hevig en t rolde en haar
hand terug. Bij alle twee kwam weer de gedachte
aan haar eigenaardige positie boven. Men had haar
voor twee vriendinnen kunnen houden, als men zo
daar zoo bij elkaar had zien staan. Mevrouw Gisbert
herstelde zich het eerst.
„Naar huis, Friederike!" riep zij het meisje toe, en
nam met een hoofdknik afscheid van Vera von Vogt:
Dag, mevrouwKarla.... zeg je mama goeden
dag!"
Het viel haar moeilijk, dit te zeggen. Maar zij
moest wel, want Karla maakte in het geheel geen
aanstalten van haar moeder weg te gaan. Zij bleef
staan en zeide: „Nee, mama! ga toch mee met tante
Otti!.Dan kunnen wij samen naar huis gaan!"
Haar moeder boog haar slanke gestalte naar haar
over, nam haar in de armen en kuste haar hartstoch
telijk. Mevrouw Gisbert dacht daarbij„In 'shemels-
naam. zij zal het kind toch niet in haar armen
houden en wegdragen.... verderop staan huurrijtui
gen!" Maar Vera zette het kind! weer neer, streelde
nog even haar beide wangetjes, knikte de stiefmoeder
vluchtig toe en ijlde weg, zoo vlug, dat de menschen
haar verwonderd nakeken.
Langzamerhand vertraagde zij den pas. Om haar
was dezelfde lente, net als daareven, de lucht was
sREig
nog blauw, de zon badend in goudglans, de knopjes
groen. Maar zij zag alles door een grijzen, vochtigen
neveL Haar oogen stonden vol tranen. Zelfs toen
deze gedroogd waren, bleef een groote zwaarmoedig
heid haar drukken.
Het was niet de liefde van de moeder, maar wel
haar woede, dat men haar heur eigen kind onttrok.
Een andere vrouw ging er mee wandelen, en betaalde
van haar geldi de dure consulten van den professor, en
zeide het kind, netjes een handje te geven, als het
toevallig haar moeder op straat tegenkwam!! Vera
von Vogt klemde haar vingers in haar hand en steun
de zacht. Zoolang de kleine bij haar grootmoeder in
Silezië was, had zij het nog niet zoo gevoeld. Daar
was het kind gedeeltelijk ook nog van haar. Moeder
nu was het van hem, heelemaal! Hij had zijn eigen
dom in zijn huis genomen, en zij stond buiten op
straat!
Heftig berouw kwelde haar. Jarenlang had zij in
do kleine Karla alleen den vader gezien en daarom
haar hart gepantserd. Nu was het te laat. Zonder to
weten, hoe zij daar gekomen was, stond zij plotseling
aan den oever van de Neue See, keek over de stille
watervlakte en vroeg zichzelf met plotselingen schrik
af: „....Wat doe je eigenlijk? Vroeger heb je je
verloochend! In ruil daarvoor gaf je je nu verkoo-
penOp iedere manier treedt je de natuur met voe
ten en bent er nog trotsch op! Je lacht er om! Je ver
heft je in de oogen van je familie en beroemt je op je
gezonde levensopvatting, en je bent er tevredeu mee.
Pas op, dat, wat je voor je kracht houdt, niet juist de
zwakheid zal worden
En toen zij zich eindelijk omkeerde en wegging,
stond ha;tr nog steeds als een Mene tekel, dit ééne
beeld voor oogen: Haar kind en daarnaast die vreem
de vrouw
Deze was intusschen ook thuisgekomen. Georg Gis
bert zat aan zijn schrijftafel. Otti ging onmiddellijk
naar hem toe e»n vertelde hem haastig, wat er was
voorgevallen. Met een ruk draaide hij zijn stoel om
en keek haar somber en ongeloovig aan.
„Ik begirijp er niets van!" zeide hij langzaam.
„Jullie hebt daar doodgewoon bij elkaar gestaan en
met elkaar gesproken.V'
door
Ned. Herv. Pred. te Amsterdam, op
's avonds om 8 nar in de Knpelkerk.
KAARTEN met inbegrip van de daarop volgende
lezing verkrijgbaar A 25 Ct., bij den heer N. A. C.
BIJL, Boekhandel.
Namens liet Comité
P. ADMIRAAL. H. VOS.
T. VAN ESSEN. T. WOLZAK.
W. PURMER. R W. ZAADNOORDIJK.
Ij. Ill MJII.M lllll! II. Illl llll,.
Fijnste delicatesse
op brood, beschuit
en gebak.
Rapporl
komen
In iedere
zuiver.
BUS
I ons
18 cent
BUS
AK*.
f0.42^
BUS
xh Kg
f 0.80
BUS
IKg.
f 1.50
Fabrikante Cacaofabriek Alcmaria J. C. BAAN L Co., ALKMAAR
Te bevragen bij
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR zullen op DONDERDAG 1 FEBRUARI
a.s., des nam. li/2 uur, ten stadhuize, in het open-
baaaanbesteden
Bestek en teekeningen zijn tegen betaling van f5.—
ter gemeente-secretarie verkrijgbaar en worden na in
zending van f 5.15 per postwissel, franco toegezonden.
Aaxtwijziug zal geschieden op 24 Jannari a.s.,
des nam. 3 uur.
De gezegelde insclirijvingsbiljettendoor den in
schrijver en twee solide borgen «persoonlijk ondertee
kend, moeten vóór of op den dag der besteding des
nam. uur ter gemeente-secretarie bezorgd zijn.
Inlichtingen wordendesverlangd, verstrekt door
den Directeur der gemeente-werken te Alkmaar, en
den architect JAN STUIJT, Prinsengracht 786, te
Amsterdam.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
„Ja, je boort toch, wat ik zeg!"
Otti was eenigszins opgewonden en had een vuur-
roode kleur. Zij gevoelde iets vau triomf tegenover
haar mededingster. Zij had het kind niet die an
dere Zij behield het terrein in ieder opzicht en de
andere moest zich gewonnen, geven.
„Waarom ben jullie elkaar niet voorbijgeloopen
vroeg Georg Gisbert na eenig zwijgen geërgerd.
„Dat kan toch niet.... In deze omstandigheden
moest één van ons iets zeggen."
„Wie sprak het eerst van jullie tweeën?"
„Ik!"
„Ja, dat kon ik ook wel denken!"
Hij sprong heftig van zijn stoel op en liep de kanier
op en neer.
Otti viel uit: „Jij bent nu ook nooit eens dank
baar!. Nu denk ik zóó goed te doen, door het kind
bij ons te nemen, voor jouw plezier nu deugt het
weer niet en krijg ik weer standjes!" Hij stond, den
rug naar haar toe gekeerd, voor het raam en ant
woordde niet. Zij wachtte nog een poosje en ging
toen de kamer uit. Hij hoorde wel dat zij zachtjes
snikte, maar hij ging haar niet achterna. Hij kón
niet. Hij bleef staan voor het raam en keek naar
buiten. Juist, toen zijn vrouw straks binnenkwam,
zat hij aan Vera te denken. Hij deed dit veel te dik
wijls, zijns ondanks.... hij moest! Met deze paar
woordjes: „Zij is niet heelemaal weg!" had Otti al
oude herinneringen weer bij hem levendig gemaakt.
Nu was de stroom niet meer te stuiten. Allerlei
vreemde, elkaar weerstrevende gevoelens kwamen bij
hem boven.... hij kon ze niet meer beheerschen.
hij was er bang voor en begreep, dat er slechts één
middel tegen was: Vera von Vogt moest weg, geheel
weg uit zijn leven!
Haar nabijheid was gevaarlijk!.... Hij knikte met
een droevig lachje: Ja, die arme, kleine Otti had ge
lijk! Het smeulde nog onder de asch! Als maar geen
stormwind de nu nog kleine vlammetjes zou doen op
laaien!.
En iiij steunde zijn hoofd met beide handen en
streed een stillen, zwaren strijd.
(Wordt vervolgd).
Druk N.V. Hemu Coster Zn., Alkauuir.
