„ALKMAAR-PACKET"
Goedkoope
mlM\
J. DE LANGE Corns. Ms. Zn,
Noordhollandsch
Landbouw crediet
COUPONS.
Te koop gevraagd:
Bouwterrein
0. A Kuis. Hi 5Zooi,
Leesgezelschap,
Oio de 14 dagen wordt een roman verstrekt
LIEFDESOFFER
iperferijgtar verpakte THUEBê's en t. NELLE's THEE.
Tandarts SWAAP
LeTengvenekerinpn. Lijirente-contracten
Publieke Verkooping.
Een ZAAK in AAHDAPfELEN m GROENTEN
HOLLAND-CANADA HYPOTHEEKBANK
Alkmaar—Amsterdam v v.
vau Amsterdam,
TE KOOP wegens afschaffing
zijn eenige plaatsen vacant.
FEUILLETON.
3 daagsche retours.
'S-G RAVEN HAG E, NOORDEINDE.
Sigarenmagazijn „EMMA",
bij de nieuwe Emmabrug.
[MEEST UITGEBREIDE K.BUZE
SIGAREN, SIGARETTEN en TABAK.
[ALL'EBNVERKOOP van HILLEN's SIGAREN.
Ie KAJUIT 70 Cent.
2e
Veldkamp De Boer, Kun je nog
zingen, zing dan mee,
Prijs Gebonden f 1.40.
is voortaan iederen Zaterdag te spre
ken van 10-3 "uur,
KantoorPastoorsteeg.
Het voor teelgrond uitnemend geschikt
WEILAND, de Groote Weijmerik",
LKMA M- IE*
voor tandlieelk. behandeling.
Kunsttanden en Gebitten (in goud gezet)
h f 2.50 per tand.
Operatiën beslist pijnloos.
gevestigd op goeden stand te Alkmaar.
TE HUUR oFTËKÖÖP;
aan den Westerweg, Nassauïssn,
NassaupleinEgmonderstraat
Lamoraaietraat en Lindelaan.
A. G. DEN BOESTERD, Toussalntsfr. Q
V"* 'f
BOEKHANDEL
IN VIE33FL TALHJIW
h f 3.per kwartaal,
^Bus\ »us\ ius\ ■/BUS*
1 ons Kg. '/2 Kg. 1 Kg.
18 cent m fp.42U. |5g fQ.80 |gg fl.50
Ftbrikanlt Cacaofabriek Alcmaria J. C. BAAN Co., ALKMAAR
Telegram-Adre*,,OECONOM!E". Telephoon No. 6779.
DIRECTEUREN I
Mr. J. D. P. TEN BOSCH te '«-Qravanhage en d. Q. COSTER te Winnipeg (Canada).
He BANK geeft Pandbrieven uit in stukken van f iooo.f 500.en 100.
tegen den koers van IIOI1^ pCt.
te 's-GRAVENHAGE: bij de Heeren TELDERS Co. en
ten- Kantore der BANK;
te AMSTERDAM: n bij de Heeren KERKHOVEN Co. 1
te ROTTERDAM: blj MARX Co'S BANK.
BELEEFD AANBETELEKD,
Niettegenstaande de DIJRE VLEE8CH PRIJZEN kan de huisvrouw
ÜOE9KOOPK, VOEDZAME en SMAKELIJKE SOEPEN bereiden met
A 5 cent a voor 2 portie*. In korten tijd slechts met water klaar te
maken. Verkrijgbaar bij G. M. J. BAKKER, Verdronkenoord 47, Alkmaar.
n
8.—, 10— 8.8O, 6.—
Vau ALKMAAR
6.—
uur.
Van AMSTERDAM 6.8O. O.SO, 3.15, 4.-
11 Alleen op Zondag.
Voorhanden in den Boekhandel van de N.V.
Boek- en Handelsdrukkerij v/h. RERMs. COSTER
A ZOON, Voordam C 9, Telef. no. 3, Alkmaar
met Pianobegeleiding.
Notaris M O E N S te Beverwijk, zal Woensdag
31 Januari 1913, 's m. 12 uur, in de bovenzaal
van het Logement „de Zon" aan de Breestraat aldaar,
pnbliek verkoopen
gelegen bij den Sint-Aagtendijk onder Assendelft, groot
6.68.90 H.A.
Een beste gr. bonten SLOEP, lang 7 M., br.
2 M., kopervast met nog nooit gebruik! zeiltuig,
(gplinternteuw met mast van 34 voet) voor I 80.—
Te bevragen Pastorie ZUIDSCHARWOUDE.
Fr. br. te zenden onder motto Groentenzaak" aan
J. A. VAN KETEL, Boekdrukker, Schagen.
■mi Knus.
Te bevragen bjj
FlJnate delicatesse
«ul«r °P brood' beschult I
zuiver
huurpriis f 260 per jaar. Te bevragen bjj BRUIN
BURGERING, Kinheimstraat 39.
VOORDAM C 9, ALKMAAR.
In het
bövftttond 8
GIDS, - ELSEVIER's MAANDSCHRIFT,
HOLLANDSCHE REVUE, - NEDERLAND, - BUITEN,
OP DE HOOGTE, - EIGEN HAARD, - DE PRINS,
GRAPHIC, - STRANDMAGAZINE - PUNCH,
ILLUSTRIRTE ZEITUNG, - DIE WOCHE,
GARTENLAUBE, - FLIEGENDE BLüTTER,
ILLUSTRATION, - JE SAIS TOUT,
door
RUDOLF STRATZ.
13) _o~
HOOFDSTUK IV.t
Mev'roüw Otti Gisbert ging op reis naar Worms ter
bijwoning van de bruiloft- van haar jongste zuster.
Zij had plan. daarna nog een week of twee bij haar
oudors te blij vei' totdat doze een weinig gewend zou
den zijn in het dan geheel leege huis. Zij vond het
ook wel eens goed, dat haar man haar nu wel zou
gaan missen. Dan zou hij eens ondervinden, hoeveel
zij toch waard was voor hem en de kinderen en het
geheele huishouden. Nu werd alles door hem als van
zelf sprekend aanvaard. Ilij was wel niet onvriende
lijk tegen haar, integendeel, zelfs hartelijker dan
vroeger, maar toeh zoo somber en verstrooid. Men
kreeg soms den indruk alsof hij vreemd was in zijn
eigen huis, zoo weinig leefde hij mee met hetgeen
voorviel. Waarschijnlijk had de dienst hieraan ook
schuld. Hij werkte nu maar blindelings door, met
ce-n koortsaehtigen ijver, van den vroegen morgen tot
den laten avond.
Zij leunde uit het raampje der tweede-klas dames
coupé en prantte met Georg en zijn broeder Albert,
die hen naar het station had gebracht. Op het laatste
oogenblik had zij nog van alles te bedisselen de
gaskraan de ketting v.oor de achterdeur en de
kinderen en het meisje de beide mannen luister
den nauwelijks meer je kou met den besten wil dat
allemaal toch niet onthouden totdat zij reeds bij
het wegrijden van den trein nog riep:
„En Georg zorg, dat Karla steeds precies op tijd
bij den professor is! Als zij niet op do mintfut af er
is, moet zij veel te laug wachten 1"
Het overige was niet meer te verstaan. Een wit
doekje wapperde nog even in de verte en de trein ver
dween om een hoek. Toen de twee officieren de trap
van het station afgingen, zei Georg Gisbert:
„Het is toch vreemd met de menschen! Vroeger
mocht Otti het kind in het geheel niet lijden! E11 nu
houdt zij zooveel van haar bijna als van haar eigen
kinderen
„Werkelijk?"
„Ja, ik geloof, dat zij, met haar twee-en-twintig
jaar, het iets heel gewichtigs vindt, een al zoo groot,
bijna negenjarig meisje te hebben. Zij kapt haar en
knapt haar op alsof zij met een pop speelt. Dat het
kind eigenlijk aan een ander behoort, daar denkt zij
heelemaal niet meer aan. Ik geloof, dat zij dat ge
woon vergeten is t"
„Zij is toch een echt goie ziel!"
De andere zweeg, en Albert Gisbert ging voort:
„liet is toch eigenlijk ook de eenvoudigste oplossing,
dat je Karla bij je in huis houdt!"
..Het leven is niet zoo eenvoudig als je denkt!" zei
zijn broeder. „Als je eens ouder zult zijn en zelf
vrouw en kinderen hebt, begrijp je dat beter. Nu
kom je nog eens bij mij aan? Adieu!"
De nu volgende dagen waren voor kapitein Gisbert.
niet zoo eenzaam, als zijn vrouw zich had voorgesteld.
Ilij was ook niet alleen, want hij had zijn kleine Kar
in. En nog meer. Het kind zat tegenover hem aan
tafel, en op de derde, leege. plaats, waar Otti dikwijls
had gezeten, daar zat zij nu niet, maar wel die an
dere, zijn eerste vrouw. Het was toch natuurlijk, dat,
waar vader en dochtertje wanen, ook de moeder was,
zij hot dan in gedachten. Hij mocht er tegen vechten,
zoo hard hij wilde, telkens, wanneer hij in een der
groote, leege kamers zijn klein meisje aantrof, dan
zag hij steeds als een schaduw een mooie, slanke,
blonde vrouw bij haar. Hij zag haar blanke handen
uitgestrekt, als om het kind te beschermen, hij zag
haar bezorgd moederlachje alles, zooals vroeger
onloochenbaar duidelijk kwam het verleden weer bo
ven, honderden vergeten kleinigheden doken weer op.
zelfs in het, in de stilte, schei-opklinkende lachje van
het kind meende hij de moeder te herkennen, maar
het meest wel door haar groote, grijs-blauwe oogen.
Zijn twee andere kinderen hadden nog niets aan
trekkelijks voo-r hem; twee, kleine, rozige poppetjes,
die vreedzaam in hun wieg sluimerden. Maar Karla,
met het vroeg-rijpe van een ziekelijk kind, was bijna
al een mensch. Je kon haar blond hoofdje tusschen
je handen nemen, haar aankijken, met haar praten en
antwoord krijgen, bijna als van een volwassene. Zij
was nog de band, tusschen hem en zijn eerste vrouw,
voor het tegenwoordige en de toekomst.
Als zoo n stemming zich van hem meester maakte,
en hij dan de kamer rondkeek, dan kwam alles hem
zoo vreemd voor, door anderen uitgezocht, door ande
ren betaald, en hij voelde zichzelf een klaplooper, een,
die in een wereld geplaatst was, die hem niet behoor
de, en waarin hij ook niet kon thuis raken. Ilij ge
voelde een plotselingen afkeer van al die luxe om
hem heen en ging naar zijn studeerkamer. Daar was
nog zooveel uit zijn Spartaansch-eenvoudigen jongge-
zellentijd cn ook zooveel van zijn eerste huwelijk, dat
in deze omgeving er belachelijk-oenvoudig, haast arm
zalig uitzag, maar al deze dingen waren als even zoo
vele herinneringen. In het schemeruurtje op den
tweeden avond, nam hij zijn viool en speelde. Lang
vergeten voorstellingen rezen weer op. Het kleine
garnizoen het oude huis op de markt. De eenvou
dige kamer, dat eigenaardige mengelmoesje van eer
waardige, aartsvaderlijke meubelen uit het heerenhuis
van Nectzow en fonkelnieuw, goedkoop, in Berlijn go-
kocht fabriekswerk. En daarbij hij en Vera....
.Vera.zongen de snaren. Het klonk als een
zucht om verloren geluk. Geluk? Dat was het toch
eigenlijk niet geweest. Zij hadden elkaar nooit goed
begrepen. Steeds had de een meer in den ander ge
zien en meer verlangd, dan deze geven kon. Zij had
den te veel van het leven en van elkander verwacht,
om ooit tevreden te kunnen zijn. Reeds na de eerste
maanden in hun huwelijk, had deze teleurstelling hun
Jiemel verduisterd, en hij was niet meer opgeklaard
voor het. treurige einde. Maar daarentegen stonden
tijden, licht als zonnestraaltjes op een donkeren dag,
weken en weken van nameloos geluk zalige, ver
rukkelijke dagen.
Die dagen waren steeds zeldzamer geworden en wa
ren eindelijk heelemaal opgehouden. Maar eens be
stonden' zij toch! Groot verlangen sprak uit. de klan
ken der viool. Toen hij geëindigd had, bemerkte hij
pas, dat zijn dochtertje naar hem had geluisterd. Zij
zat tegenover hem op een stoel en keek hem stil, met
groote aandachtige oogen aan. Hij knielde bij haar
neder, trok haar naar zich toe en kuste haar harts
tochtelijk twee-, driemaal op haar mond, maar toen
hij weer die diepe, blauwe oogen zag, nu ernstig op
hem gericht, schrok hij plotseling terug. Het was
hem, of hij door het ki 11 d, de moeder weer gekust
had hier in de kamers van zijn tweede vrouw of
hij het dak boven zijn hoofd ontwijd had. Ilij deinsde
terug en kreeg vrees voor het kind, dat hem weer
naar die andere toetrok. Langzaam stond hij op.
Toen kwam hij tot bezinning' en schaamde zich.
Daar moest nu een einde aan komen, voor goed en on
verbiddelijk. liet was zwak, zich zoo in lang begra
ven lief en leed te verdiepen en te laten meesleepen.
Hij moest zijn gedachten beter leeren beheerscheu.
Overdag maakte het werk hem dat gemakkelijk, maar
dat alleen-z-u 's avonds was niet. goed voor hem.
Hij herinnerde zich, dat er juist dien avond, zooals
iederen Woensdag, een bijeenkomst was van oude le
den van zijn regiment. Amusant waren die avonden
nooit. Met, zat er met een sigaar en een potje bier
en besprak uitvoerig, wat er eigenlijk van dien klei
nen Krause was geworden, en in welke maand de
dikke Miiller van Metz naar Posen was overgeplaatst.
Maar in ieder geval: menschen zijn, menschen, en
ieder gezelschap was heter dan hier te blijven, in de
eenzaamheid, die zijn eerste vrouw.
Hij besloot er heen te gaan en maakte zich juist
gereed, muts en sabel te halen, toen er geklopt werd
en het dienstmeisje een brief binnenbracht. Ilij nam
hem onverschillig aan en las het adres. Dat was aan
zijn vrouw gericht. Die groote steile letters kwamen
hem zoo bekend voor. Opeens liet hij den brief op de
tafel vallen en trad een schrede terug. Nu wist hij
bet: dat was de hand van Vera von. Vogt.
fWerdt vervolgd.)
