DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Om het koude goud.
No. 97
Honderd en veertiende Jaargang.
191 '2
WOENSDAG
24 APRIL.
Museum.
ENOELSCHlil BRIEVEN.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
Marktpolitie
ALKMAARSCHE COURANT.
Gelegeulieid tot bezichtiging tegen beta
ling thu 1« GENT per persoon op ZONDAG,
28 APRIL 's middags tan 1 tot 3 nar.
Het is verboden tu de lokalen te roohen.
Ingang: BKEED8TBAAT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
van heden af de aanvoer van vee ter markt alleen
mag plaats hebben door de Uonttilstraat
van de zijde van Koningsstraat, Pieterstraat
en Peperstraat en dat aanvoer vóór des morgens
6 uur ten strengste is verboden.
Alkmaar, 22 April 1912.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
G. RIPPING. Voorzitter.
L. VAN DER VEGT, lo. Secretaris.
„Ideal Iloiise" Tentoonstelling.
m. (slot).
LONDEN, 22 April 1912.
Het-spreekt van zelve, dat een beschrijving van al
wat er in de hoofdzaal van Olympia in de „Ideal Hou
se Exhibition" te zien i», niet mogelijk is; bovendien
zou geen mensch zulk een brief uitlezen.
Wat hier opvalt is de doelmatige en stelselmatige
rangschikking en in dat opzicht is het niet meer dan
billijk een woord van lof te doen hooren aan 't adres
der organisators. Ieder weet, dat men op de meeste
tentoonstellingen wanhopig wordt., omdat alles er door
elkaar staatoliekoeken naast zijden japonnen, zuig-
flesachen naast vliegmachines, zoodat, wil men het
eene artikel met het andere vergelijken, men gedoemd
is door de zaal heen en weer te vliegen en dan meestal
nog vergeet in welk kramenlaantje het ding staat dat
men zoekt. -
In het midden der zaal staat, het „Ideal House,'
daaromheen zijn geschikt, de verschillende samenstel
lende deelen door Engelschen ingezonden van een ide
aal van een huis. In één g'roep vindt men alle meube
len en al wat tot meubilair kan gerekend worden j dan
volgt een groep uitstallingen die voor hen belang
heeft, die aan gezondheidsleer gelooven en die (de
huismoeders natuurlijk), bij schoonmaken noo-
dig of niet zweren. Rioleering en ventilatie hou
den de anderen gezelschap, terwijl ook voor vermaak
en ontspanning of uitspanning een ruimte is afge
zonderd. Er staan dan weliswaar piano's bij, maar
li la bonheur, men behoeft er niet' bepaald onafgebro
ken op te laten of hooren spelen. Dat de bouwmatc-
rialisten, behangers en ververs hun groep hebben,
spreekt van zelve, alsmede dat verwarming en verlich
ting niet vergeten zijn. Ja en ook de keuken komt
tot haar recht; men mag nog zoo'n idealist wezen,
eten hoort er bij en nog immer is het recept voor een
verstandige vrouw, om gelukkig met haar man te le
ven: „voeder het. beestje wel," of, zoonls ze in Enge
land, bitser raden: „feed: the brute."
Wat deze tentoonstelling- verder gunstig- onderscheidt,
is dat de galerijen ook behoorlijk gevuld1 zijn met din
gen, die er bij belmoren. Meestal vindt: men daar in
Olympia van alles en nog- wat: suikergoed, potlooden,
snel teekenaars, gramophoneu, kantoorboeken en der
gelijke nuttige dingen, wier tegenwoordigheid in zulke
omgeving enkel de vraag doen rijzen: „que viennent-
ils faire dans cette galère."
Het voornaamste in een „ideal home" zijn natuurlijk
de kindertjes. Natuurlijk is niet elk van die opinie,
doch de meerderheid is liet wel en voor een onderne
mer van tentoonstellingen zijn niet- de minste men
sehen wijs. Daarom heeft de bekende bouillon-firma
Virol hier een heel legertje kleuters bijeengebracht,
die allen heeten van Virol te leven. Men ziet er Chi
neesjes en Zwitsertjes, kindertjes uit Bretagne en
Afrika, uit Japan en Italië. Ze staan ouder toezicht
van een aantal binnen- en buitenlandsche „nurses" en
spelen met zand, hobbelpaarden, wagentjes, springtou
wen, kibbelen eens of huilen een deuntje: in één
Roman uit het Duitsch
van
GEORG HARTWTG.
19 -o-
„Niet ieder heeft talent voor en genot in liet
kaartspel", merkte hij stijf en minachtend op.
„Speelt de heer von Konniges goed?" vroeg de ge
neraal, die het skatspel wel graag deed, maar er geen
groot© bekwaamheid in had.
„Tegen het talent van mijn broeder kunnen niet ve
len op", zei mevrouw Baclunann, die zich hevig er
gerde aan de vrijmoedigheid van haar schoonzuster.
Zij wist ook dat de dokter graag hoog- speelde en de
president, misschien ook voor haar echtgenoot was
het. beter zich niet met die twee te meten.
„Voortreffelijk. Hij is een zeer goed spelerant
woordde mevrouw Soden op de vraag van den gene
raal. Zij nam een kopje koffie van Ute vriendelijk in
ontvangst. „Een aangenaam mensch, die president!
Zoo voorkomend. Hij scheen zich geheel thuis te ge
voelen bij ons."
Mevrouw Bickenbach kuchte.
„Je bent altijd snel bij de hand met je oordeel, dat
is bekend", zei ze vinnig.
„En wie was de derde bij het. spel vroeg de gene
raal er tusschen door.
„Ik!" lachte Marie. „Wie anders. Otto heeft mij
zoo gooi ingewijd, dat ik zonder mij bespottelijk te
maken, mee kan doen."
„Den heelen avondl kaartspelen met rookende man
nen zou mij toch wat te kras zijn", kou mevrouw
Bachmann niet laten te zeggen.
„Verschrikkelijk!" ondersteunde Fidelia, die Marie
evenzeer haatte als haar man.
„Otto heeft- graag dat ik meespeel dat is mij vol
doende", zei mevrouw Soden. „Ik neem er genoegen
woord, het is volkomen of men bij moeder thuis is.
De zaal, die voor de kleintjes is afgeschoten, is ook
aardig: een Oostersche binnenplaats, waaromheen
ruime galerijen loopen, terwijl een statige, mooie
Moorsehe gevel den achtergrond vormt.
In de buurt der babies vindt men vooreerst de bloem
en fruitwinkels. De „Daily Mirror," een bij-ondeme-
ming van de „Daily Mail," vertoont er kuikens, die
leven in een met electriciteit oververzadigde atmosfeer
en op die manier, zegt de „Mirror," met dezelfde hoe
veelheid voedsel veel vetter en veel vlugger vet wor
den, dan gewone kuikeus. De „Mirror" zegt, dat het
geheelo stolsel op zuiver wetenschappelijken grondslag
rust, zoodat we het, als moderne menschen, met- een
gerust, geweten kunnen bewonderen. In elk geval zijn
kuikentjes altijd aardig om naar te kijken.
De regeering van Canada, die er altijd op uit is de
menschen naar dat land te lokken, heeft ook nu weer
getracht aan te tooneu, dat men óf daarginds zijn hui
selijk leven kan veridealiseeren door het heerlijke
fruit te eten dat men er kweekt, of wel dat fruit in
flesschen hier kan koopen en aldus hetzelfde doel be
reiken, zonder den Atlantischen Oceaan over te stoken
een reis die, helaas, nu niet vaak meer zonder droe
ve herinneringen zal worden ondernomen.
Ook voor Nederlandsche fruitkweekers is het hoogst
interessant hier te zien hoe prachtig hun Canadeesche
collega's appels een jaar lang kunnen bewaren in
koelkamers. Er zijn hier van die appels uitgestald en
ze hebben niets van hun geur, smaak of sappigheid
verloren. Voor den fruithandel is dit een ontzaggelijk
voordeel, want deze wordt op die wijze in staat gesteld
den soms al te overvloedigen oogst van het eene jaar
(e bewaren tot er schraler opbrengst is en zoodoende
worden verder zoowel de handel als het publiek ge
diend, terwijl bovendien de prijzen op ongeveer dezelf
de hoogte kunnen gehouden worden.
Waar bloemen zijn, zijn bijen, wie 'n tuin heeft be
hoeft tuinmeubelen en wil graag onkruid en ongedier
te zien verdwijnen; zelfs zijn er, die hun eerzucht op
voeren tot het maken van een kunstmatigen waterval,
met rotsen en alles; welnu zij allen kunnen hier hunne
gading vinden.
En dan is de kunst-vlijtige en kunstnijvere niet
vergeten. Doeh ik voel, dat ik nu op 'n gevaarlijk ter
rein kom en mijzelf in de noodzakelijkheid zou bren
gen om uit te leggen, wanneer een handwerkje in
een „Ideal Home" zoo gezellig overgaat in 'n hand
werk, dat moet helpen een „home," ideëel of niet, b:j
elkaar te houden.
Veel veiliger gevoel ik me, nu ik, altijd op de galerij,
de afdeeling der gemeubileerde kamers nader. Daar
is een elftal kamers alleen, ingericht door Nederlan
ders: zit-, eet- en tuinkamers, salons, boudoirs, keu
ken, alles echt modern mooi vaderlaudseh werk. Een-
en-dertig- namen telde ik en elk der een-en-dertig mag
fier wezen op zijne of hare inzending; want ook de
dames hebben zich geweerd en zich doen gelden. Ge
brek aan ruimte belet me in détails te treden, doeh
niet om ze een plaatsje in dezen brief te geven:
Mej. J. van Regteren-Altena, Apeldoorn, borduur
werk.
Mej. B. Bake, Bloeanendaal, batik.
K. P. C. de Bazel, Bussum, kamerinrielvtingen.
C. J. Begeer, Utrecht, zilverwerk.
II. J. Bouhuys, Deventer, ontwerp voor een tapijt.
W. Brouwer. Leiderdorp, kunst-aardewerk.
C. A. Lion Cachet, Vreeland, kamerinrichting.
Mej. W. Drupsteen, Amsterdam, steendrukwerk.
H. Ellens, J. Koers en II. Greven, Noordwolde,
vlechtwerk.
Mevr. W. Dysselhoff-Keuehenius, Rotterdam, bor
duurwerk.
G. W. Dijsselhoff, Haarlem, batikwerk.
Jan Eisenloeffel, Gooi, ornamenten.
Th. van Iloytema, „Nennt man die besten Nalimen.
Nennt man den Seinen aucli."
R. N. Roland-IIolst, Laren, kostuumteekeningen.
C. Lanooy, Gouda, kupstaardewerk.
Chris Lebeau, Haarlem, linnen en tapisserie-patro
nen.
R. C. Mauve, Seheveningen, kamerinrichting.
Jan de Meyer, Amsterdam, keukeninrichting.
mee dat de heeren rooken. Ik doe dit liever dan mij
alleen in een andere kamer te vervelen."
Bickenbach kuchte weer scherp.
„Kwesties van smaak!" zei de generaal was drif
tig.
De heldere oogen van de doktervrouw dwaalden vor-
sehend rond.
„Waar is onze lieve Ella? Ik zie haar niet", zei ze.
„Willi wilde haar tantes laatste portret laten zien",
zei Ute kalm.
Bergitzky schrok. Te midden van dit geschermut-
sel had hij het verdachte jonge paar geheel vergeten.
„Een oogenblikzei hij met een schertsende bui
ging-. „Ik zal de kleine even halen."
Ella was aan Willi's zijde de salon uitgegaan, naar
het boudoir van mevrouw Bachmann, dat een mooi
hoekje in den erker bezat. Het was met een gordijn
vrij goed van het andere deel van de kamer afgesloten
en er stonden eenige zeer mooie en zoet geurende
bloemen.
Naar dit hoekje troonde Willi Ella mee, die door
liet plotselinge alleen zijn zich onrustig begon tc ge
voelen.
„Wat scheelt er aan?" vroeg hij teeder en zacht.
„Je hebt mij toch beloofd', dat je mij je droom zoudt
vertellen niet Nu, en daarna heb ik je immers de
belofte gedaan, dat ik jou mijn droom zou vertellen."
„Neen liever niet", fluisterde zij, haastig om
ziende. „Je hebt mij aan tafel al zoo in benauwdheid
laten zitten."
..Dat ik je hand onder tafel af en toe even drukte!
Vat steekt daar in? Dat is toch werkelijk niet zoo
ernstig", zei hij op eenigszins verwijtenden toon.
..Maar als iemand dat eens bemerkte.
„Nu, laat ze het merken. Men kan daar een voor
beeld aan nemen. Stoor je toch niet aan andere,men
schen Wij beiden hebben daar toch alleen maar me©
te maken."
„Ik voel mij zeer onrustig", lispelde zij verward.
„Zou het zeer verkeerd zijn, dat ik fnet jou hierheen
gegaan ben?"
„Lieve, beste Ellafluisterde hij haar warm toe.
Bert Nienhuis, Hagen, zilverwerk met steenen inge
legd.
Mej. E. Nierstrasz en E. Siewerts van Reesenut.
borduurwerk.
C. W. Nijhoff. Amsterdam, eetkamer-inrichting.
C. Oossehot, „De Ploeg," Amsterdam, meubel-hout
snijwerk.
W. Penaat. Amsterdam, kamerinriehtingen.
Mej. A. Philipse, Haarlem, borduurwerk.
M. 1). Renssen, Deventer, tapijtont-werp.
George Rueter en mevr. Rueter-de Lange, Sloterdijk,
steendrukwerk,
A. P. Smits en H. Fels, meubelen naar teekeningen
van A. P. Smits.
J. G. Veldheer, Bergen (N.-H.), houtsneden.
Tjipke Visser, beeldhouwwerk.
G. en A. Muller. Amsterdam, glaswerk.
C. G. van Tubbcrgen Jr., Haarlem, bloemen.
Twee Nederlandsche exposanten zijn eenigermate
van deze interessante groep afgedwaald. Gelukkig
kunnen zo er best. tegen op hun eigen houtjen de we
reld in te trekken, want de eene is do firma II. Pan
der en Zonen uit den Hang, die een bijzonder fraaie
collectie echte oude meubelen uit de zeventiende eeuw
laat zien. Ik zie dat de catalogus Pander een Belg
noemt en den ILfag voor dat land annexeert den
Hang doet er minder toe, doch Pander kunnen we niet
missen en een beslist protest is dus geoorloofd.
Den tweeden eenling zouden we ook niet gauw wil
len kwijt raken: do Deventersche tapijtfabriek. Moet
ik daar nog wat van zeggen? Ik maak me liever op
'n andere manier belachelijk.
Gaarne zou ik nog wat. over de Fransche, Belgische
en vooral de Engelsche meubelen willen schrijven.
Doch 't.gnat niet; mijn ruimte is bijna op. Men ziet
evenwel, dat liier genoeg is om <©n, of juister, een
aantal „Ideal Houses" te maken en tot afscheid gaan
we dus even in de queue staan, die den geheelen dag
voor het „Ideal House" wacht om dat te zien, ecu
queue, die, hoogst onwetenschappelijk, groote wordt,
naarmate er meer af gaan.
Hot „Ideal House" is met bliksemsnelheid gebouwd,
in 240 uren zijn 250 ton materiaal verwerki, terwijl liet
plan gekozen is uit 700 die ingezonden waren, door
eene commissie, waarin 0 dames zaten, onder andereu
mevr. Stoop, de echtgenoote van den voorzitter der
Nederlandsche Kamer vari Koophandel in Londen.
Een van de aangename eigenschappen is, dat van
uit de keuken alle kamers te hereiken zijn, zonder dat
men het personeel onophoudelijk in gangen of op trap
pen tegen het lijf behoeft te loopen.
De vestibule is hnlf-en-half een kamer en best, te
gebruiken om te zitten, er thee of koffie te genieten
en zoo voorts. Behalve de keukon zijn er rez-de-chaus-
sée, een salon en een eetkamer, met zes slaapkamers
boven. Het kost ruim 13.000 om te bouwen, voor
dit land niet veel, doeh hot is wel wat heel mooi ge
meubileerd voor menschen, die maar 80 pd-st. u 85
pcLst. 'sjaars kunnen betalen. Do prijs van bet meu
bilair enz. wordt dan ook wijselijk maar niet meege
deeld. Doeh alles is even smaakvol en, zooals men 't
hier noemt: „dainty," best om te bewonen en met Ko
ning George V te zeggen: „the foundations of the na
tional glory are set in the homes of the people": „in
den huisclijken kring legt een volk den grondslag voor
zij» nationalen roem."
EERSTE KAMER.
Gisteren vergaderde de Eerste Kamer.
I)e voorzitter stelde overeenkomstig de be
slissing van de Centrale Sectie, voor heden om 11 uur
in de afdeelingen te onderzoeken verschillende kleine
wetsontwerpen zoomede de Vogelwet,
Voorts om Woensdag 2 u. iu openbare vergadering
te behandelen eenige kleine wetsontwerpen, zoomede
het ontwerp betreffende de Erfgooiers, het Bouwwetjc
(subsidie voor den bouw van de bijzondere scholen), de
Armenwet en de motie-Thooft in zake de overlegging
van bescheiden om als lid der Eerste Kamer te kun
nen worden toegelaten.
Aldus werd besloten.
De vergadering werd besloten.
„Tusschen ons is heeleonaal niets verkeerds hoog
stens, dat je nu bevreesd in mijn nabijheid bent!"
„O neen!" zei ze, hem oprecht aanziende.
„Niet? Nu, dan is het goed!" Hij greep haar
hand en kuste die meer dan eens hartstochtelijk.
„Daar wordt het. dan weer goed door. Je bent een
klein lief ding, maar over liet algemeen.
Zij moest lachen.
„Och jij I"
Hij trok haar naar zich toe.
„Zeg eens weet je wat ik je hier wilde zeggen.
Ella?"
„Je droom vertellen", fluisterde zij beduusd.
„Nu ja dat was zooals wij beiden nu hier staan."
Hij haalde diep adem.
„Dus hier moet ik de kleine deugniet, die ons om-
vluchtte, zoeken?"
Bergitzky's stem had hen beiden eerst zoo doen
schrikken, dat zij met een schok elkander loslieten.
„Mevrouw Soden heeft naar je gevraagd, mijn
bloempje", zei Bergitzky vriendelijk, alsof hij niets
verdachts had waargenomen. „Ik moet Ella even aan
u ontrooveii, meneer Bachmann Zij zal spoedig mei
de begroetingen klaar zijn."
Hij reikte Ella, die beschaamd op hem toeging, den
arm.
„Wat zoo'n klein vogeltje toch lastig is. Moet
grootvader nu zoo achter zijn kleine meisje aanloo-
pen
Willi had zich van teleurstelling en ergernis op de
lippen gebeten. Het was hem of alles wat eers't licht
geweest was, nu plotseling versomberde. En in de
duisternis zag hij Ella's witte kleed verdwijnen.
„Gaat u niet mee?" riep Bergitzky nog over zijn
schouder. „Uw tante zal, denk ik, niet lang blijven."
„Ik kom zoo dadelijk", riep Willi, zich mot moeite
beheerschend. Hij besloot, ook om Ella, nog heden
mot zijn ouders te spreken en om hun toestemming
voor een huwelijksaanzoek te vragen.
Een enkele blik tusschen vader en dochter was vol
doende om Fidelia's opmerkzaamheid op de opgewon
denheid van Ella te vestigt n. Deze blik beteekende:
PRINSES JULIANA NAAR DOBBIN.
De Koninklijke familie zul na het bezoek aan Am
sterdam niet naar het. Loo terugkeeren, doch voor een
tweetal weken zich naar Dobbin begeven. Dit is de
eerste buitenlandsche reis, die Prinses Juliana mankt.
GRONDWETSCOMMISSIE.
De Grondwetscommissie is Maandag, na vaststelling
van haar rapport, uiteengegaan en zal niet meer bij
eenkomen tenzij de afzonderlijke nota's van leden der
Staatscommissie, die binnen den daarvoor bepaalden
termijn van hun bevoegdheid tot het doen blijken vnn
een afwijkende meeniug gebruik maken, tot een nade
re samenroeping der commissie aanleiding mocht ge
ven. Het verslag is van grooton omvang.
PALEIS RAADHUIS-ZORGVLIET.
Naar het Vad. verneemt, heeft II. M. de Koningin
zich in beginsel en onder zekere voorwaarden bereid
verklaard een paleis te aanvaarden op Zorgvliet, waar
door dan de gemeente 's-Gravenhage de beschikking
zou krijgen over het terrein van het tegenwoordige
paleis om daar een nieuw raadhuis te stichten.
Vast staat, zoo zegt het blad, dat van B. en W. in
een der eerstvolgende raadszittingen mededeelingen
omtrent deze aangelegenheid kunnen worden tegemoet
gezien.i i ''j}>
Gemengd nlenwa.
UIT STOMPETOREN.
Aan den straatweg langs de zuidzijde der Noorder-
vaart in de Sehermeer is men bij de IJzeren brug be
gonnen met het maken van een rijwielpad en naar men
ons mededeelde zal ook aan de Zuid (grint)kant een
dergelijk pad worden aangelegd. Een en ander is een
verbetering die door het wielr'ijdend publiek ongetwij
fold ten zeerste zal worden gewaardeerd.
BEROOFD.
Ecu landbouwer, woonachtig op het eiland IJsel-
monde, heeft gistermorgen bij de politie te Rotterdam
aangifte gedaan, dat hem in een huis op den Boeren
steiger ecu portefeuille met 2200 aan bankpapier is
ontstolen. De portefeuille was in een binnenzak van
zijn vest geborgen. In verband met dezen diefstal zijn
velschillende personen in verhoor genomen. Zij ont
kennen allen den diefstal, en een huiszoeking in hun
woning heeft geen resultaat opgeleverd. Van het ge
stolen geld is niets teruggevonden.
AUTO-ONGEVAL.
Gisternacht is in de Honthorststrnat to Amsterdam
een auto gekanteld, doordien de wagen aldaar tegen
ven trottoirband aanreed. De drie inzittende heeren
werden door den schok er uit geworpen. Twee hun
ner bekwamen slechts lichte verwondingen, doch de
derde werd zoodanig gekwetst, dat hij in bewusteloo-
zen toestand nanr het Binnengasthuis moest worden
vervoerd.
DE DIPTHERITUS-ZAAK TE ZAND VOORT.
De doktoren Varekamp en Gerke zullen 9 Mei a.s.
in hooger beroep terecht staan voor de rechtbank te
Haarlem, in zake het gebeurde bij 't vervoeren van
diptheritus-patiënten uit Zaudvoort.
GRIEVEN TEGEN EEN PREDIKANT.
Bij een groot deel der leden en van den kerkeraad
der Hervormde gemeente te Urk zijn sinds eenige
maanden grieven gerezen tegen hun (nu twee jaren
geleden van Polsbroek gekomen) predikant ds. II.
SncL, wiens prediking, hoewel in den geest der recht
zinnige gemeente, zij niet meer willen bijwonen.
Hun klachten, ingekomen bij het provinciaal kerk
bestuur van Noorcü-IIolluud, hebben dit aauleiding
gegeven om een commissie naar Urk af te vaardigen,
welke Maandag tal van personen gehoord heeft.
EEN DIENSTWEIGERAAR.
De lundweerpliehtige soldaat Terborg te Assen,
die Maandag voor oefening bij het 8ste bataljon land-
weer-infanterie onder de wapenen is gekomen, weigert
ecnigen militairen dienst te verrichten op grond! van
gemoedsbezwaren. Hij is in voorloopig arrest gesteld.
Pas op dat zij niet weer van je zijde wegkomt.
Mevrouw Soden had Ella's handkus met een harte
lijke kus op haar wang beantwoord. Even dnarna
Mond zij op. Haar zijden japon ruisohte even luid als
toen zij was gaan zitten.
Er was een pijnlijke stilte om haar heen ontstaan.
Zij alleen scheen daar niets van te bemerken. Haal
last om den spot met haar familieleden te drijven,
was nog even groot als toen zij gekomen was.
„Ik moet jelui allemaal wel mijn verontschuldigin
gen aanbieden, maar zonder Ottto kan ik voortaan
niet meer auu deze Zondagsgenoegens deelnemen. Wij
behelpen ons thuis met een spelletje skat, nadat Otto
de geheele week trouw is gebleven aan zijn lijfspreuk:
plichtsbetrachting en humaniteit. Dat is wel zoo iet.-<
moois dat ik er een rookerige atmosfeer wel graag
voor wil trotseeren."
Zij -tak mevrouw Bachmann haar wit behand-
schoende rc-cliter hand toe, boog lachend naar alle zij
den en ging de deur uit, tot den drempel begeleid door
de gastvrouw.
Uien mevrouw Bachmann terugkeerde, zat Ella tu-
schen haar moeder en Ute in, haar blonde kopje wat
ep zij houdend alsof zij nog altijd naar de stem luis
terde, die nog pas zooveel innigs tegen haar gezegd
had.
Na de koffie haalden mevrouw Baehmaun, me
vrouw Bickenbach en juffrouw Siebold handwerkjes
voor den dag, terwijl Fidelia. Ute eu Ella met veel
moeite oen gesprek bleven voeren.
Hot was niet het licht, dat ITte's gelaatskleur zoo
bleek deed schijnen, het was de oude hittere strijd in
haar binnenste, haar afkeer van deze familiesamun-
komsten met praterij over allerlei onbenullige dingen,
waar niemand iets aan had. Het was een gevoel van
verzet tegen het sleurleven in dezen familiekring. De
gesprekken bleven hier zoo laag bij den grond en dat
in oen tijd dut er zooveel gewichtige en ernstige
vraagstukken in de wereld waren, die stof tot een ern
stig gesprek gaven.
(Wordt vervolgd)..
