DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Inmaak-cursus.
Om het koude goud.
No. 143
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
WOENSDAG
19 JUNI.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
Zij, die zich met 1 Juli
op dit blad abonneeren
ontvangen de tot dien datum ver
schijnende bladen gratis en franco.
DE UITGEVERS.
Aan de Alkmaarsche Huishoud
school wordt een inmaakcursus ge
geven gedurende zes lessen. Les
geld f 6.per cursus. De cursus
vangt aan 25 Juni.
Aangifte tot 22 Juni.
ALKMAARSCHE COURANT
Inliclitiugen verstrekt gaarne «ie direc
trice M. W. AHBEITEB.
ALKMAAR, 19 Juni.
Een voorname beslissing' is gisteren in de worste
ling tusscheu de heeren Roosevelt en Taft om het
presidentschap gevallen: in de conventie te Chicago
hebben, de Taftianen een voorzitter kunnen aanwijzen,
werden de Rooseveltianen verslagen.
Zoo'n conventie dat is een heel ding. In de Ti
mes werden er gisteren belangwekkende bijzonderhe
den over medegedeeld.
Elke staat zendt dubbel zooveel afgevaardigden
naar de Nationale conventie als bij vertegenwoordi
gers heeft naar het congres. Er zijn er 1100 en daar
elk lid zijn plaatsvervanger meeneemt komen er 2000
afgevaardigden.
Elke delegatie gaat per extra trein naar de conven
tie. Alle Wen van eenzelfde delegatie dragen strik
ken, zinnebeelden, vaak diezelfde kleeren, zooals witte
boeden, gele schoenen, roode gordelriemen, gele wan
delstokken of roode regenschermen. Zij brengen kis
ten met sigaren en vlaggen mee en koffers met whis
ky en champagne. Zij worden met gejuich binnenge
haald! natuurlijk. De hotels, waarin zij hun intrek
nemen, heeten tijdens hun verblijf hoofdkwartieren
van dezen of genen staat.
Het gebouw, waarin de conventie bijeenkomt, het
coliseum te Chicago in dit .geval, is met vlaggen en
met de portretten der nationale helden rijk versierd.
Een orkest speelt er de nieuwste negerliedjes.
Toen de conventie gisteren begon, waren vijftien
duizend! opgewonden menschen in de zaal. De
voorzitter van het nationale comité der bijeenkomst
handhaafde de orde met een hamer, gemaakt, uit stuk
jes hout uit alle vertegenwoordigende staten. De op
gewondenheid bij de opening was enorm. Buitenge
wone dingen werden er verwacht en buitengewone
maatregelen waren er genomen. De politie had te
voren reeds oefeuingenl gehouden, teneinde zich op
Roman uit het Duitsch
van
OEORG HARTWIO.
65) -o-
IIij bedankte, eenigszius ontsteld over de dingen,
waar hij plotseling een blik op kreeg.
„Ik geloof, Ute, dat het onze tijd wordt
Zij stond ook dadelijk op.
,,Tot weerziens dan!"
Ute's blik rustte op Karlsson's portret, dat in een
zelf-gemaakt lijstje op tante Louise's naaitafeltje
prijkte. Zij voelde smart, zooals bij het gedenken
van een doode. Zij kon geen woord meer over de lip
pen brengen.
Op den terugweg ontmoetten zij dokter Soden, die
hen staande hield.
.,Ik ben pas bij uw dochter geweest, president", zei
hij, „een verblijf in Nauheim zou haar, dunkt mij, zeer
goed doen. Ja, ik houd het er zelfs voor dat een kuur
daar noodzakelijk is en dan zoo spoedig mogelijk, om
een zoo gunstig mogelijk resultaat te krijgen."
„Natuurlijk", zei Ronniges levendig. „Ik zal er
voor zorgen dat het in orde komt wij zullen er nog
over spreken."
Toen Ute's hand weer in zijn arm rustte, boog hij
zich tot haar over en vroeg:
„Zullen wij onze huwelijksreis naar Nauheim ma
ken, Ute? Met Lili? Zij kan je immers niet missen."
Zij knikte.
„Je hebt mij haar toevertrouwd dus mag ik haar
ook niet meer verlaten."
„O Ute", zei hij diep getroffen, „hoe zal ik je toch
voor zooveel goedheid danken! Je vindt het dus wel
goed, dat ik alle maatregelen neem, die voor ons hu
welijk en de reis naar Nauheim noodig zijn? Mis
schien zou jij dan wel voor Lili's kleeren willen *zor
alle mogelijkheden voor te bereiden. Twaalfhonderd
agenten staan er steeds in de buurt verdekt opgesteld,
die, gewapend met knuppels en revolvers, binnen ko
men zoodra er op een knopje wordt gedrukt. De voor
zitter van de conventie wordt geholpen door een man
niet een scheepsroeper, die zijn beslissingen en mede-
deelingen ui tgalmt.
Om twee minuten over twaalf werd de conventie
geopend. Nauwelijks was dit geschied! of de heer
Uoosevelt die den dag van te voren een zoo druk
bezochte receptie hield, dat deze „pompslingerplechtig-
heid" uren duurde en de ex-president van het handen
geven tenslotte dood-op was begaf zieh in zijn ho
tel, van waar een bijzondere telefoonverbinding was
gemaakt met het coliseum, teneinde persoonlijk de zij
nen in de zaal aan te voeren.
Terstond na de opening, waarbij een zeer lang ge
bed werd uitgesproken, stelde een der aanwezigen
voor, dat de voorloopige lijst van leden, opgemaakt
door het nationale comité, zou worden gewijzigd dooi
er een aantal namen van te schrappen en te vervan
gen door andere.
De spreker haalde twee vroegere gevallen aan om
zijn betoog kracht bij te zetten, maar daartegenover
werd aangevoerd, dat dit voorstel buiten de orde was.
De Roosevelt-mannen, hopend op deze wijze de Taft-
mannen een hak te zetten, steunden het voorstel
krachtig, maar de manoeuvre mislukte. Groote opge
wondenheid heerschte er bij de benoeming van een
voorzitter. Eindelijk werd de Taft-candidaat, de heer
Root, gekozen.
Wat er nu verder zal gebeuren, vertelt de cor
respondent van de Times aldus
De staten worden in alfabetische volgorde opgeroe
pen hun candidaten. te noemen. Die er een hebben
zenden den spreker van hun partij naar voren, die den
eandidaat huuer keus aanbeveelt. De redenaar houdt
zulk een lofrede op zijn eandidaat, dat deze ver boven
alle helden van de Grieksche en! Romeinsche oudheid
uitkijkt. Wanneer hij eindelijk de climax den
naam van zijn eandidaat uitspreekt, ontstaat er het
wonderlijkste tooneel dat men zich denken kan. Alle
afgevaardigden ten gunste van den eandidaat in
quaestie springen en brullen; de „claque" op de gale
rij neemt deel aan het rumoer; de muziekkorpsen spe
len populaire wijzen en een vaandel met het portret
van den eandidaat wordt rond! de zaal gedragen, ter
wijl al zijn aanhangers schreeuwen en met hun zakdoe
ken, hoeden, jassen en parapluies zwaaien.
Indien het een populaire eandidaat is, duurt het
dikwijls een half uur vóór de Conventie haar werk
kan voortzetten.
Daarna begint het stemmen. Elke Staat kondigt
zijn beslissing aan temidden van oorverdoovende toe
juichingen.
Zelden is één stemming voldoende. Soms zijn er
meer dan vijftig noodig. Men moet. over een zeldzame
koelbloedigheid en kalmte kunnen beschikken om par
tij te kunnen trekken van de veranderingen in den toe
gen
„Best. Het zal aan niets ontbreken. Ik zal er voor
zorgen."
Hij sprak het niet uit wat. hij bij die woorden ge
voelde, hij drukte haar hand slechts zacht.
Toen mevrouw Biekenbach van deze ongewone hu
welijksreis hoorde, noemde zij het in haar eerste op
welling van verdrietigheid dwaas en Biekenbach uitte
zich in gelijke richting. Voor zijn dochter scheen hem
dit veel te gering. De woorden van het ouderenpaar
vielen echter op steenigen bodem.
Desniettemin zorgde Biekenbach voor een schitte
rend uitzet en mevrouw deed het hare om Ute goed
voor den dag te laten komen.
Op Ronniges' verzoek werd de trouwdag op den vijf
tienden Mei bepaald en Ute's bruidsjapon in het duur
ste atelier der hoofdstad vervaardigd.
Vaak stond I te in deze dagen voor het raam van
haar kamer en staarde in de verte. Bloemen geurden
in het vertrek, geschenken van Ronniges, zei peinsde
i n haar gedachten gleden ver, maar de gevoelens die
haar doorstroomden, waren geheel anders dan die in
de dagen toen zij hier ook stond en naar Karlsson ver
langde. Zij gevoelde dat Ronniges niets van haar be
geerde dan wat zij vrijwillig gaf. In zijn nabijheid
sloot zij vrede met zich zelf.
Langzaam gingen de dagen om, die Ute voor het
grootste gedeelte bij Lili doorbracht. Rustig wachtte
zij den dag af, die haar voor goed aan Ronniges zou
verbinden.
Den avond vóór het trouwen gingen Ute en Ronni
ges langzaam door het vertrek waar de huwelijksge-
-ohenken waren uitgestald. Daarbij lag een eigen
aardig bewerkte sluiinerrol van Louise Siebold. Bie
kenbach was stijfhoofdig blijven weigeren hij had
l.ouise Siebold niet willen uitnoodigen.
Ronniges hield Ute's hand. die zonder verraderlijk
lieven in de zijne rustte, vast omklemd. Zijn gedach
ten toefden in het verleden, bij den vooravond van zijn
stand, zooals elke stemming die aan het licht brengt,
de zwakheden der partijen opmerken en steeds nieuwe,
combinaties verzinnen.
Duizenden nieuwsgierigen wonen op de galerijen in
spanning, half waanzinnig, het buitengewone schouw
spel bij, dat beneden hen wordt afgespeeld. De lucht
schijnt, de menschen dronken te maken en de dolheid
regeert.
Wanneer het eind-tooneel daar is; als de eandidaat
gekozen Is en er een ontspanning komt in de algemee-
ne zenuwachtigheid hoort men een concert van woeste
en aanhoudende kreten, dat alles te buiten gaat wat
tot dusver gezien en gehoord is, en dat toont tot welk
een hoogte de hartstochten zijn opgevoerd.
Hoe de strijd van dezer dagen zal itfloopen, valt
niet te voorspellen. Op de Nieuw-Yorksche beurs
werd gisteren met 2 tegen 1 gewed, dat de heer Tnft
eandidaat zal worden. Hoewel het mogelijk is. dat,
waar de kansen met het uur wisselen en omkooperij
een zeer groote- onberekenbare factor is, er nog
een kentering-komt, schijnt dat de heer Taft de zege
zal behalen.
Wanneer de eandidaat der repnhlikeinsehe partij ge
kozen is, dan zal er de volgende week een onndidnnt
der democratische partij worden benoemd.
En dan zal het land opnieuw in rep en roer worden
gebracht, zullen de felle verkiezingen plaats hebben,
welke Passepartout indertijd al versteld deden staan,
toen hij zijn reis om de wereld in 80 dagen deed, en
welke sindsdien in hartstochtelijkheid en rumoerig
heid nog hebben toegenomen.
Indien nten over de wijze, waarop de president der
rqjiubliek gekozen wordt, leest, kost het eenige moeite
met te vergeten, dat al die herrie en al dat geknoei
geschiedt in het belang van liet land. Althans er
wordt beweerd, dat het heil van land en volk er mee
gemoeid zijn en dat zoo'n Amerikaansche presidents
verkiezing een der schoonste, een der meest democra
tische instellingen is.
b
TWEEDE KAMER.
In de zitting van gisteren werd aangevangen met
een regeling der werkzaamheden, waarbij de voorzitter
mededeelde voor te'zullen stellen om Donderdagavond
aan te vangen met de behandeling van de auteurswet.
Vervolgens werd voortgezet de behandeling' van het
ont.werp-Radenwet en wel van art. 1 (Instelling Ra
den van Arbeid). Aanhangig' hierbij de arnendemen-
ten-Patijn en -Treub.
De heer P a t ij n (U. L.) verdedigde zijn amende
ment. De taak, aan het orgaan opgedragen, moet
den naam bepalen, niet de wijze van samenstelling.
Spr. betreurde dat de heer Treub het maximum in zijn
amendement heeft laten vallen. Ilij achtte de groote
kassen vooral voor het platteland slecht en schier on
mogelijk. Men moet gaan in de richting van de denk
beelden van den' heer Lohman, doch reeds nu het
amendement-Treub aanvaarden. Spr. vroeg of hij
uit de toelichting van de wijziging, waarbij het veror
deningsrecht van de Raden van Arbeid) geschrapt is,
goed gelezen heeft, dat de minister die wettelijke be-
eerste huwelijk.
Toen ook was hij met een jonge vrouw langs ge
schenken gegaan. Doch geen sterk frisch leven had
naast hem gestaan, maar een zieke vrouw. En naast
den vrede over ziju besluit was er zorg in zijn hart
geweest.
Hij zuchtte diep bij de gedachte aan al het leed dut
voorbij was en den strijd, dien het gekost had. Wat.
kracht en schoonheid ging nu aan zijn zij. Ilij zou
haar hebben mogen kussen, hij zou haar naar zich toe
hebben mogen trekken om zijn geluk volkomen te ma
ken. Maar hij beheerschte zijn verlangens, hij dacht
vooral aan Ute, niet in de eerste plaats aan zichzelf.
„Waaraan denk je?" vroeg Ute opziende en door
haar rustige stem kwam er kalmte in zijn pas nog zoo
jagende gevoelens.
„Raad eens!" zei hij, staan blijvend en haar beide
handen vattend.
„Aan Lili's moeder?"
Hij knikte.
„En jij, Ute?"
Zij keek hem recht in de oogen.
„Aan een paar woorden, die ik ergens las: de ziel
des menschen is nis de zee, het lot des menschen is
als de wind."
„Zoo is het", zei hij ernstig. „Maar onrust, bewe
ging, woeling, brengeu vaak het beste voort. Veran
dering geeft vaak groot geluk. Mij is het ten minste
zoo gegaan."
Een fijn rood' gleed' over haar gezicht, maar zij zei
niets.
Hij zag eenige oogenblikken naar haar met eerbie
dige bewondering toen boog hij zich tot haar over.
„Mijn vriend in Miinchen heeft levendige belang
stelling voor Karsson opgevat", zei hij toen. „De weg
tot roein en overwinning zal hem worden geopend."
Hij gevoelde haar handen trillen en zag, dat het
rood op haar wangen donkerder werd.
„Ben je tevreden met mij?"
Haar hart klopte sneller.
„Oneindig dankbaar ben ik", zei ze, zijn rechter
hand met. vasten greep vattend. Du» dan werd haar
voegdhoid weer wil regelen bij de verzekeringswetten
zalve. Wat zal nu ten slotte de taak va.n de Raden
zij n
De heer Schaper (S. D. A. P.) bleef ook het. ge
wijzigd amendement-Treub bestrijden. Ilij was tegen
kleine kassen. De kosten der administratie stijgen.
Spr. steunde echter opnieuw het amendement-Pa tij
Ook deze spr. vroeg wat de bedoeling is met het
schrappen van het verordeningsrecht der raden, maur
om een andere reden.
De heer 1) u y s (S. I). A. P.) kwam op tegen per
soonlijkheden van den heer Treub en ontkende, dat hij
voor ambtenarij is; hij is voor zelfbestuur. Juist iu
het systeem van den heer Treub zit bureaucratie.
In de wijziging van den minister zag spr. alleen een
poging om de Radenwet er door te krijgen en de Ziek
tewet te laten liggen.
De heer Van Kar nebeek (V. L.) ging de
taak der Raden van Arbeid' na met betrekking tot:
het beheer der ziekenkassen, tot het toezicht op de bij
zondere kassen, en tot het vaststellen van de premie.
Er koint z. i. van de Raden niets terecht; men stelle
ze liever niet in. Spr. zal dus tegen het wetsontwerp
stemmen.
De hoer liiuk (U. L.) achtte zelfs in het stelsel
van den minister, waarbij de openbare kas regel is,
een Radenwet niet noodig. Bij den minister stond de
publiekrechtelijke organisatie van den arbeid' op den
voorgrond. Spr. zag in liet verzet van den minister
tegen het amendement-Patijn ook het voornemen om
later aan de Raden weer alle functies op het. gebied
van do arbeidswetgeving op te dragen. De naam Ra
den van Arbeid past thans niet meer op den werk
kring dezer lichamen. Spr. hoofdbezwaar richtte zich
tegen de positie van den ambtelijken voorzitter, die te
overwegend is. Hij bestreed nader de instelling vnu
de Raden in het algemeen.
De heer De Savor n in Lohman (C.-II.)
zei dat hij zich bij het bepalen van zijn stem over art.
1 niet laat leiden door de amendementen-Lohman.
Als hij stemt vóór art. 1, dan beteekent dat nog niet,
dat hij zal stemmen voor het ontwerp. De amende
menten komen eerst bij de Ziektewet.
Daarna werd gestemd over het amendement-van
Hamel op art. 20 van het wetsontwerp in zake de mi
litaire rechtspleging. Het amendement werd1 aange
nomen met 49 tegen 9 stemmen. De voorzitter zal
heden voorstellen wanneer de eindstemming zal plaats
hebben.
Vervolgens werd de beraadslaging over en in ver
band met art. 1 der Radenwet voortgezet.
De minister van landbouw, nijverheid en han
del, do heer Talma, ving aan met eeni bestrijding van
het amendement-Treub en richtte zich ook tegen de
door den lieer Patijn aangegeven organisatie. Het mi
nimum voor de werkiugsfeer van dé Raden van Ar
beid moet 25.000 verzekerden zijn. De naam van een
orgaan wordt niet altijd! beheerscht door de taak.
Reeds vroeger had de minister zich bereid verklaard
het verordeningsrecht te schrappen, als de zaak daar
mede liep en liet. doel toeli werd bereikt. De grond
wettelijke kwestie moet bij elke opdracht aan de Raden
worden uitgevochten. Al die zaken moeten nu echter
niet bij de Radenwet worden, beslist. Spr. bestreed
daarop den heer Rink; hij heeft alleen gezegd, dat het
orgaan, dat noodig was voor de Ongevallenwet en, de
Invaliditeitswet, ook te bezigen was voor het beheer
der Ziekenkas. Binnen eenige weken kan het. monde
ling overleg over de Invaliditeitswet reed!» aanvangen.
De minister zei, dat. er altijd' menschen zullen over
blijven, die niet bij particuliere kassen, dooh bij de
offer in elk geval toch beloond en de pijnlijke af-
scheid'sstonde in Karlsson'» atelier zou goede vruch
ten voor hem dragen.
Deze gedachte was het die Ute dien nacht in onge-
-toorden slaap wiegde. Nu stond zij met een oper»
oog en vrij hart tegenover den man, wiens huishou
ding zij van nu af zou leiden en wiens kind haar den
moedernaam zou geven.
De heer Biekenbach, teu volle beseffend wat hot
beteekende een man als Ronniges tot schoonzoon te
hebben, had het uiterste gedaan om een schitterend
feest ter gelegenheid van het huwelijk te arrangee-
ren. De menschen in de stad spraken druk over het
bruidstoilet, dat hij de inzegening in de kerk algc-
tneene bewondering had gewekt. Maar wat vooral de
aandacht had' getrokken en de jaloezie van de kleine
weeldedametjes had gewekt, was een ketting van bij
zonder groote en schitterende diamanten, die Ute om
4iad gehad, een geschenk van Ronniges.
Ik* zon kwam op dezen huwelijksdag even stralend
op als zij op Ella's trouwdag zich droevig achter dik
ke wolken had verborgen. Een zacht, zoel voorjaars
windje woei door de lucht en speelde met de bloemen
en bladeren, die gedienstige, handen over den loopor
hadden gestrooid', die van de huisdeur naar he< por
tier van het rijtuig, dat hen naar de kerk zou bren
gen, wns neergelegd.
Een nieuwsgierige menigte wachtte in spanning,
maar nog vertoonde zich niets. Rijtuigen reden van
alle kanten aan.
Boven op haar kamer toefden Ute, in bruidstooi,
en haar stiefdochter Lili.
Soden had Lili niet toegestaan naar de kerk mede
te gaan, daarom was zij naar Ute's kamer gegaan. Eu
niet lettende op haar costuum. sloot Ute het kind in
haar armen.
„Straks komen jelui mij halen, hè?" zei Lili, over
de glinsterende zijde van Ute's rok strijkend, „Alle
beide? Voor den rit naar het station?"
(Wordt vervolgd).
