DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Om het koude goud.
No 168.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
DONDERDAG
18 JULI.
FEUILLETON.
Stedelijk Museum.
BINNENLAND.
SYNODE DER NED. HERV. KERK.
ALKMAARSCHE COURANT.
KOSTELOOZE BEZICHTIGING op ZONDAG 81
JULI R.H., 'a namiddags van 1 tot 3 nur.
Ingang BBEEDSTBiAT.
Kinderen beneden 12 jaar worden niet toegelaten,
van 12 tot 16 jaar slechts onder geleide.
Gelijktijdig mogen niet meer dan 50 personen in
de lokalen zijn.
HLet I. Ter boden In de lokalen te rooken.
POSTKANTOOR TE ALKMAAR.
Rijst van de aan dit kantoor ter post bezorgde brie
ven en briefkaarten, welke wegens onbekendheid van
de geadresseerden niet zijn kunnen worden uitgereikt.
Ie helft- der maand) Juli 1912.
Brieven.
Mej. T. v. d. Kamp, Amsterdam.
Ph. Bleeker, Amsterdam.
Mej. E. M. Schermer, Amsterdam.
I'. II. Berker, Amsterdam.
P. Barendregt, Beverwijk.
Mej. C. H. Il&mmelder, Hage.
ITeverman, Haarlem.
R. Bruin, Helder.
K. van Baarn, Remme.
H. Kleiman, Rotterdam.
X. V. Schager Bank, Sohagen.
Buitenland.
Mej. 1). v. d. Zant, 's Bosch.
J. J. van Klaveren, Haarlem.
Mej. A. Bakker, Hage.
Mej. M. Linde, Hilversum.
.Mej. A. van Ierse! Rotterdam.
B. v. d. Slo.t, Hoorn.
ALKMAAR, 18 Juli.
Nu de beweging in Albanië een steeds dreigender
karakter aanneemt, heeft een buitenlandsch blad een
medewerker naar deze oproerige streek gezondenBo
ven zijn eerste artikel schrijft' dezie journalist „in het
land van den eeuwigen opstand." Hij vergelijkt de
toestand van de stad Uskjub, zooals deze thans is en
zooals hij dez.en verleden jaar vond. Toen vlaggen en
■roolijkheidi de sultan bracht er bezoek thans
een sombere stemming, veroorzaakt door angst en
zorg. Allerlei wilde geruchten over overwinningen
van oproerige benden, over to verwaeliten invallen
doen er de ronde. En intusschen1 zijn de Europeanen
er hun leven niet veilig'. Een spoorwegambtenaar
bijv. had op een dronken Albameesch woesteling ge
schoten, die hem met een mes had bedreigd. De Al
banees was spoedig' hersteld', ma-ar de ambtenaar zit
nog steeds in de gevangenis en zal er voorloopig wel
blijven ook. Ofschoon de Oostonrijksche consul, hemel
en aarde heeft bewogen om hem te bevrijden, ofschoon
van het ministerie van justitie te Kon&tantinopel
reeds weken geleden het bevel is uitgegaan, den man
op vrije voeten te stellen, denkt, de plaatselijke over
heid er niet aan hem los1 te laten -zonder genade
zouden de betrokken personen bloot staan aan de
wraak der Albaneezen, indien ze het. bevel opvolgden.
Ken ander geval: een Eransch ingenieur, die in op
dracht van de Turksehe regeering te Monastir ver
toefde, werd op straat doodgeschoten, enkel en alleen
omdat hij een vreemdeling was. De moordenaar is
niet gestraft het heette, dat hij ontvlucht was!
Deze twee voorbeelden zijn teekenend voor de vei
ligheid, die er heerscht of liever niet heerseht. En dit
betreft nog wel hoofdsteden. De Oostenrijksche in
genieurs, die op het land wegen en spoorwegen aan
leggen, kunnen nog heel andere dingen vertellen. Met-
de revolvers in het land! komen de boeren vaak op hen
af, hen dwingend, de benoodigdheden weer in te pak
ken en terug te keeren. En toch verlangden de be-
Roman uit het Duitsch
van
GEORG HARTWIG.
90) -o-
Als Boigitzky zich over iets verwonderd had, dan
was het hierover dat het faillissement van de cellu-
loidfabriek zoo lang uit bleef. Hij begreep wel dat ai
liet mogelijke was gedaan om het te voorkomen, maar
hij wist te veel1 om niet te verwachten dat de slag af
veel eerder zou valient
Toen liet eindelijk zoo ve» was, zat hij in zekere
spanning, omdat hij wel begreep dat Krochel hem zou
komen bezoeken.
_„De barometer zal eenigszins op storm staan," zei
hij tot zijn dochter. „Maar wees onbezorgd, met dien
hekkensipringer zal ik nog wel weten klaar te- komen.
■Wat kan hij mij doen? Hoogstens; leed dat is alles.
Maar ben ik alwetend? Zijn er niet allerlei zaken te
genwoordig, waar men veeil verwachting van heeft,
juaar die dan plotseling failliet gaan. Kan- men altijd
vooruit zien wat zwendel is en wat niet?"
„Tk zou liever gewild hebben", zei Fidelia, ditmaal
eens een eigen meening verdedigend, wat niet haar
gewoonte, was, „dat u zich indertijd) niet met die ar
tikelen in de binden over den goeden stand van de fa
briek had ingelaten. Zulke co-urantenschrijvers zwij
gen niet altijd. En alsi Krochel bemerkt dat wij er
meer van.
„Kiest mijn goudduifje partij tegen mij?" schertste
Bergitzky, scherper luisterend1, want hij meende de
huisbel gehoord te hebben. „Als dat Krochel mocht
zijn, blijf dan in de zijkamer voor bet- geval hij al te
ruw tegen mij mocht opspelen. Het zal, dunkt mij,
echter niet noodig zijn dat, je te hulp komt."
Het dienstmeisje kwam binnen mei de boodschap
dat kapitein Krochel er was.
weners steeds wegen en spoorwegen van de regeering!
Verleden jaar was dit nog een hoofdeisck, wel
ker vervulling de regeering met; nadruk moesten be
loven. Nu echter maken zij zelf eiken arbeid! onmoge
lijk. Van alle kanten' komen de ingenieurs en hun on
dergeschikten terug een Oosten,rijksoh ambtenaar,
die door zijn moedige jonge vrouw in de wildernis was
vergezeld, ontkwam slechts met levensgevaar, ofschoon
de menschen hem zeer goed kenden en tend'eele door
hem aangenomen en betaald; waren. Ze hebben nu
weer geen zin aan werken. Hun hoofden hebben hun
iets wijs-gemaakt, over nieuwe belastingen, welke de
Turken willen hetffen, of iets dergelijks. En blind ge
hoorzamend aan de woorden van hun leiders, grijpen
zij na'ar de wapens. Zelfbestuur' en soortgelijke din
gen laten de wildie bergbewoners en de boeren uit de
Boheemsche dorpen koud en niemand) hunner zal daar
voor een schot lossen. Alle opstanden zijn steeds meer
of minder particuliere ondernemingen van enkele
clan-hoofden, die slechts hun eigen belangen beharti
gen. Orde en beschaving kunnen deze heeren niet
schelen. Zij vreezen, en niet ten onrechte, dat hun
macht en hun invloed daardoor spoedig ten einde zou
den zijn. Daarom kan dit land nooit of te nimmer
tot rust komen. Daarom wordt; het vuur van den op
stand niet uitgebluscht. Hoogstens gloeit- het onder
een misleidende aschlaag verder.
I
Nu flikkert- het weer op. Niet plotseling' en op
eens, maar hier en daar, waar het den betrokken
hoofdman het best uitkomt. Zoo kronkelt de vlam in
verscheiden plaatsen omhoog en komen er dagelijks
berichten over opstanden -en aanslagen op postwagens
en reizigers. Geen mensch kan ontkennen, dat deze
gebeurtenissen, hoe plaatselijk' ze ook mogen zijn,
voorboden zijn van ernstiger dingen. Maar geen
mensch weet, ook de vali in Usjub niet, wat er
eigenlijk in de woeste bergen en in het vlakke land
wordt voorbereid. De arm der overheid) reikt 7.00 ver
niet.
De Turken hebben intusschen rekening gehouden
met alle mogelijke gebeurtenissen. Zij hebben troe
pen gezonden en zij' hebben te Usjub de kanonnen
gericht op de Bulgaiarsche wijken, want men ver-'
trouwt de Bulgaren niet verder als de schoten der ka
nonnen reiken1 en men heeft gehoord', dat zij in het
geheim met de Albaneezen een afspraak hebben ge
maakt en dadelijk in opstand «uilen komen, indien de
ze voor de stad verschijnen.
Dat de Turken met de Albaneezen en eventueel ihet
de Bulgaren klaar zullen komen, lijdt' geen twijfel
als de troepen echter geen streep door de rekening
maken. Zoo betrouwbaar als vroeger zijn ze niet
meer. Tot dusverre zijn slechts enkele afzonderlijke
gevallen van desertie voorgekomen, maar bij de heer-
schende toestanden, kan geen mensch zeggen, wat de
dag van morgen brengen zal.
De dobbelsteenen zijn geworpen zij beslissen over
liet lot van Turkije, aldus eindigt de correspondent
zijn brief, welke gedateerd is 13 Juli. Sindsdien is
de toestand aanmerkelijk verergerd. De stad; Prisjti-
na bijv. is door de oproerige Albaneezen gelieel inge
sloten. En in Konatantinopel is een crisis ingetreden.
Dinsdag heeft het kabinet lang beraadslaagd', met na
me over de onafhankelijkheid en de voorrechten van
Albanië, maar het slot is geweest, dat de minister van
marine, die oorlog waarnam, de verantwoordelijkheid
niet langer op zich durfde, nemen en is- heengegaan,
waarop het g-eheela kabinet is afgetreden. Ondanks
de geruststellende verklaringen, welke de grootvizier
■enkele dagen geleden in de Kamer aflegde, is de toe
stand in Turkije, voor heel Europa van belang, zeer
ernstig.
„Dadelijk!" riep Bergitzky, terwijl hij door een zij
deur verdween en eerst weer binnen kwam toen Kro-"
chel den drempel ,al overschreden had.
„Ik wedt", zei hij ernstig en met bedroefd gezicht,
„ik weet, wat ik niet waag uit te spreken.".
„Maar niet wat ik daarop te zegg'en heb", viel Kro
chel met gefronst voorhoofd' in.
„Toch wel, mijn waarde Armin. Je ziet in mij een
;man, die door het noodltot schijnt uitgezocht te zijn
om ter aarde geslingerd te worden. Als ik mijn ge
loof niet behouden had te midden van ai de slagen,
die mij hebben getroffen, ik zou thans werkelijk niet-
meer tot de levenden behooreni"
„Ik kom hier niet om ov,er het noodlot te spreken of
jet® dat daarmee im verband) staat!" zei Krochel,
eenigszins uit het veld! geslagen, door Bergitzky's
waardig optreden. „Ik vraag u, geachte heer, voor
J100 dom u mij eigenlijk aanziet? Daarin moet toch
ook een grens zijn. Of meent u misschien van biet
Bergitzky schudde stilverwijtend het hoofd' en zei
afwerend:
„Beste Krochel, je weet hoe hoog ik je schat, niet
waar. Het is daarom.
„lot gisteren kon mijn bezit, geschat worden op vijf
honderdduizend mark", viel Krochel driftig in. „He
den zijn hettechter slechts vierhonderd! duizend, die ia
mijn bezit zijn. Honderdduizend zijn mij ontroofd."
„E11 wanneer dat nu al zoo is, wie is daar dan de
schuld van?" vroeg Bergi'tzky op waardigen toon.
„Moet- ik de verantwoordelijkheid dragen voor dingen,
die buiten mij om geschied zijn, d'ingen die ik moet
aanzien en dulden omdiat ik nog plichten op aarde
heb? aarom ga ik niet heen na .alles! wat in de laat
ste maanden gebeurd is en van mijn lijfrente leven er
gens in een oude-heeren-pension V'
„Dat moet u maar voior u zelf utitmaken", zei kapi
tein Krochel. „Degene; die in deze zaak voorjal er in
is gevlogen, ben ik. Ik wil nu wel een-s van u hooren
hoe u zich het verdere verloop der zaak voorstelt. Hoe
zal de vos uit de klem komen?"
„Krochel, ik zo-u je willen verzoeken..-..", zei Ber
gitzky, als was hij beleedigd door Kroel (cl» a vrijmoe-
BEZOEK VAN H. M. DE KONINGIN-MOEDER
AAN DE' KOLONIALE LANDBOUWTENTOON
STELLING.
Gistermiddag' bracht II. M. de Koningin-Moeder
het. aangekondigde bezoek aan de koloniale landbouw
tentoonstelling' te Deventer. II. M. was als gevolg
vergezeld) van de hofdames baronesse van Ittersum en
jkvr. Van de.Poll, en door de kamerhe,eren jhr. mr.
Sehimmelpenninck en jhr. Van Tets.
Tegen half vijf kwam het hooge gezelschap met de
twee dochtertjes! van het lid; van het- tentoonstellings
comité, den heer mir. II. F. de Boei', die H. M. -een
bouquet hadden aangeboden op het, •tentoonstellings
terrein, waarna II. M. met gevolg door eenige straten
van de stad naar het station der II. IJ. S. M. reed,
om met dien' trein van 6 uur 31 minuten, waarin ztch
een eigen salonrijtuig bevond, weer naar Soestd'ijk te
rug te keeren.
Bij Haar rit door de stad! werd H. M. luide toege
juicht.
DE NIEUWE KAMERPRESIDENT.
Naar het Hbld. uit gpede bron vernam is de rech
terzijde het eens geworden over den opvolger van den
heer Van Bylandt als president der Tweede Kamer.
Niet dr. De Visser zal daartoe gekozen worden, zooals
aanvankelijk het gerucht, luidde, doch de tegenwoordi
ge eerste vice-president, de heer Van Nispen.
DE AANVULLING VAN ONZE MUNITIE.
Naa-r aan het Ildbld. .wordt meegedeeld', zal op de
begrooting van oorlog voor 1913 een bedrag van
1.100.000 gulden worden aangevraagd' voor de aanvul
ling van de munitie van de artillerie en de infanterie.
COLLEGE VOOR DE VISSCIIERIJEN.
A.s. Zaterdag zal het nieuwbenoemde college voor
de viu§cherijen door den minister van landbouw, han
del en nijverheid worden geïnstalleerd.
De zitting der nlg. synode der Ned. Ilerv. Kerk
werd gisteren te 's-Gravenhnge geopend'. Gekozen werd
tot president ds. II. A. Leenmaits te Harlingen; tot
vice-president dr. G. J. Weyland te Veere; plaatsverv.
ds. D. Eilerts de Haan te Ileilo.
Jhr. Mr. W. F. ROOHUSSEN. 1'
Jhr. mr. W. F. Rochusaen, oud-lid' van den Raad
van State en oud'-minister van Bui tenia ndsche Zaken,
is te den Haag in den ouderdom van bijna 80 jaren
overleden. Hij was de zoon van den bekenden Staats
man en Gouverneur-generaal van Ned.-Ind'ië, jhr. Ro-
chussen.
Van 1881 tot 1883 was jhr. Rochuseen minister van
Bui tenia ndsche Zaken. Zeer spoedig 11» zijn aftreden
als zoodanig, werd! hij benoemd tot lid van den Raad
van State, waadbij hij deel uitmaakte van de afdeeling
buitenlandsche zaken en financiën.
Hij was een man van groote bekwaamheid. Van zijn
hand verschenen tal van- geschriften op wetgevend ge
bied, speciaal ook wat het financiewezen betreft. Een
zijner bekende werken handelt voorts over administra
tieve rechtspraak.
HOO RN GA RN I ZO EX STA D
Naar aanleiding van de looperule geruchten omtrent
opheffing- van het garnizoen te Hoorn was den afge
vaardigde van het district, den heer de; Jong, verzocht
bij den minister van oorlog daaromtrent inlichtingen
te willen vragen.
De minister heeft daarop volgens het- N. v. d. Dag
geantwoordi
„dat het naar zijne meening geen aanbeveling ver
dient de manschappen over vele kleine garnizoenen te
verdeelen. Uit een oogpuint van economisch beheer
zullen in de toekomst kleine garnizoensplaatsen moe
ten verdwijnen. Daaronder behoort ook Hoorn, en
digheid.
„Kort en goed, ik wensch een antwoord", zei Kro
chel.
„Denkt u", vervolgde Krochel, „dat ik het aange
naam vind, steeds alsi aambeeld behandeld! te worden?
Huwdijkskosten, uitzet, Ella's vermogen, mijn hon
derdduizend Mark louter voor mijn plezier uitgege
ven, denkt ge? Wat? Over het) eerste wil ik heenetap
pen. Maar de honderdduizend Mark behooren mij toe.
Dus als 't u blieft waar blijven die nu? U moest
zelf begrijpen; dat ik daar een antwoord op kan ver
wachten."
Krochel streek driftig door zijn baard.
Bergitzky, vast besloten om te behouden wat hij in
handen had, deed! eenige schreden in diep nadenken
in de richting van het raam. Toen hij bij Krochel te
rugkeerde, was zijn stem kalm en zijn houding onbe
rispelijk.
„Je gaat- van een verkeerd' standpunt uit, waarde
Krochel, beter gezegd) van een eenzijdig' standpunt. Je
ziet in mij voor alles1 Ella's grootvader. Ik ben echter
vóór alle dingen vader, dp vader van Ella's moeder.
Ik heb een dochter dat die tegelijk jouw schoonmoe
der is, kan buiten beschouwing- bliiven een onge
lukkige dochter, die zonder schuld'. enfin sta mij
toe over de vele ellende', die haar getroffen heeft, te
zwijgen. Wat ik jou -en Ella; geef, moet'ik haar na
tuurlijk ontnemen."
Hij wachtte even en streek niet de hand) over zijn
voorhoofd.
„liet moet alles doorgemaakt; worden", zei hij toen
op droevigen maar berustenden toon.
„Dat ia geen nieuws", zei Krochel droog. „Daarmee
komen wij geen stap verder."
„Ik heb het uiterste gedaan om ook tegenover jou
zoo rechtvaardig mogelijk te zijn, ik heb de heiligheid
der familieaangelegenheden openlijk voor je oogen
bloot-gelegd'. Wacht het verdere verloop der dingen
af, meer kan ik niet beloven. Als wij daartoe in staat
zijn, zullen wij graag -alles betalen wat ge wilt Als
wij er toe in- staat zijn, zeg ik. Dat is het laatste wat
ik in deze aangelegenheid1 te zeggen heb en zeggen
niet het .minst,"omdat door den hoogen trap van cul-
tiveering der omgeving voldoend oefenterrein te
Hoorn ontbreekt."
De minister is echter niet, voornemens thans in den
bestaanden toestand verandering te brengen, en ver
klaarde, dat de verandering zeker in de eerste vijf
jaren nog niet te verwachten- is.
Gemengd nieuws.
RIJWIELDIEFSTALLEN.
Men schrijft aan de N. Ct.
Ze zijn een ramp voor Den Haag' en voor overal. Je
mooie kar verdwijnt- plotseling; de schurk, die hem je
ontrooft-, weet best. wat hij doet, welk een verdriet hij
over je brengt. 't kan hem niet schelen; het is een
parasiet d£,r bevolking. Hij krijgt voor de mooie kar
van 80 gulden er misschien 15 of 20 'tkomt er niet
op aan
Vrijdagavond werden er twee fietsen gestolen uit
Weimarstraat 159. Dat gebeurde te 10.40 of 45
'3 avonds. Er stonden twee fietsen in de donkere gang
onder, soms staan er 3. De rooversi er waren er
twee, zooals latei- blijkt wisten de deur te openen
en gingen met de karretjes aan dein haal, het eene
een dames- het andere een heerenfiets.
Spoedig volgde ontdekking en aangifte bij de .politie.
De meeniingeni over dit laatste loepen in Den Haiag
zeer uiteen, ,,'t Is absoluut nutteloos," zegt de een,
„de politie staat machteloos en -bekent- dat." ,,'t Helpt
nooit en nergens," zegt een ander.
Doch Zaterdagmorgen kwam reeds vroeg een agent
vragen of de „juffrouw van de gestolen fiets" eens
even op het bureau wou komen.... Ja, waarachtig,
daar stond haar lieve karretje! Wat een geluk; ze hor-
kende het uit de verte, al en had) het wel willen om
helzen van blijdschap. De boef had op deze fiets
zonder lantaarn gereden, was aangehouden en om zijn
houding en uiterlijk gearresteerd. Goed! zoo!
DOMlNé HOOREN.
Uit, Zuid-Holland togen twee heeren naar Driesum,
om den gereformeerden predikant te hooren. Eerst
hadden ze zich, naar het „Nieuwsbl. voor Kollum"
meldt, door een blad, waarin de predikbeurten worden
geplaatst, uit Leeuwarden te laten komen, vergewist,
dat dominé preeken zou. En toch, toen zij aankwa
men, was hij er niet, maar las de ouderling een preek.
Het genoemde blad herinnert zich nog een ander
geval. In zekere plaats was het preeklezen bij domi-
né's afwezigheid vaste gewoonte. De ouderling, die
het deed, stond dan op den kansel.
En de z.g.n. dominé-hoorders, meenende, dat het de
dominé zelf was, (de ouderling' schijnt het er nog al
knap te hebben afgebracht) brachten zulk een gunstig
rapport uit, zoodnt dominé werd' beroepen, en men
toch maar den ouderling had gehoord.
ELECTRTSOHE CENTRALE IN OVERUSED
Naar verluidt moet tussohen de combinatie Zwolle
Deventertfutphen, voor bet bouwen van ,een electri-
sclie centrale en de interprovinciale kabelmaatschappij,
in hoofdzaken overeenstemming verkregen zijn, een
overeenstemming door den minister van Waterstaat,
gewenscht, Allicht zal dit het tot- standi komen der
plannen bevorderen.
DE ZAAK-EWOLDT.
liet „Weekblad van liet. Recht." 'bevat- een artikel
van dr. T. S. Steenhuis, privaat-docent- voor gerechte»
lijkè geneeskunde aian de universiteit te Groningen,
over het gerechtelijk geneeskundig onderzoek in de
zaak-Ewoldt.
Het is, meent de schrijver, een fout geweest van de
deskundigen Peters en LTkeuia, dat zij de zelfkennis
misten, dat, zij, in hun omstandighed'en, geen goed sec
tie-onderzoek konden verrichten; een fout, dat zij de
eventueele moeilijkheden niet voorzagen en een erger
fout was het, dat zij de onvolledigheid en onbetrouw
baarheid van hun onderzoek niet inzagen, bij het be
werken van de conclusies.
Hadden zij beseft, dat liun onderzoek niet met de
vereischte hulpmiddelen was geschied, dan hadden zij
zich van hun positieve gevolgtrekkingen onthouden.
Hetzelfde geldt voor den deskundige a décharge Schoo.
zal."
„E11 met dat al hen ik het, die er is ingevlogen",
lachte Krochel bitter. „Gij hebt er op gespeculeerd
dat ik geein verder schandaal zou maken, omdat mijn
gevoel en mijn naam mij dat zouden verbieden. Die
'berekening was goed'. Ik doorzie alles nu zeer goed."
„Als Ella
„Mijn vrouw blijft buiten spel!" onderbrak hem
Krochel, zeer driftig. „Die kan na,air haar geld flui
ten. 't Is een mooie boel. Enfin ik doorzie u nu en
daarmee uit! Afgeloopen 1"
Ilij groette, Vluchtig en ging de karneT uit.
Met een blik vol haat en ergernis, maar ook vol
e pot, zag Bergitzky hem na. Een verachtelijk lachje
kwam toen om zijn lippen. Hij knik'te even en riep
zijn dochter toen uit de zijkamer.
XXL
Nu de dagen van droge hitte en stof, was in den
naeht een verfrisschend onweer losgebroken. Regen-
vloed drenkte de dorstige landen, tuinen en straten.
Het loof der boomen kwikte op door liet koelende nat,
de versmachtende planten richtten zich weer op, vo
geltjes baadden zich in de»plassen op den weg.
Ook de laatste morgennevels trokken op. Overal
hi ngeu parelende droppels in het komende licht te
fonkelen. De grauwe wolken werden grijs, wit, ein
delijk heerlijk blauw.
Een dag kon niet gemakkelijker mooier zijn dan de
ze nu Ute en Lili tegen het middaguur terug ver
wacht werden.
Generaal Baclimann en zijn vrouw, dokter Soden
met zijn knappe Marie, de heer en mevrouw Bicken-
baeh allen waren cip het perron gekomen om de
joiïge vrouw van den president te begroeten. Allen
hadden bloemen voor Ute in de hand en zoetigheden
voor Lili een opmerkzaamheid, die mevrouw Bic-
kenbach met genoegen zag.
(Wordt vervolgd).
