DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Om het koude goud.
MILITIE.
No. 174.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
DONDERDAG
25 JULI.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Tweede Zitting van den
Militieraad.
MAANDAG
.'131 i
5 AUGUSTUS a.s.,
Open brief aan alle gezakten.
BINNENLAND.
ALKMAA
COURANT
tlAVtj
1,11 l1"rT" 11 1 i i i ii njinn-m li li
De Burgemeester der gemeente ALKMAAR brengt
ter kennis van belanghebbenden, dat de tweede zit
ting' van den Militieraad' in het 3e distriet van Koord
Holland zal worden gehouden ten Raadhui ze te
HOORN en wel voor zooveel de gemeente A 1 k m a a r
betreft op
des voormiddag» te 10 nren.
Volgens art. 45, 4e zinsnede, der Militiewet, wordt
in deze zitting- uitspraak gedaan, omtrent:
lo. geschiktheid voor den dienst van hen, te wier aan
zien het gevoelen der geneeskundigen van den
keuringsraad niet van gelijke strekking is;
2o. geschiktheid voor d'en dienst van hen, van wie een
nieuw geneeskundig onderzoek,is aangevraagd;
3o. vrijstelling- van in hetzelfde jaar geboren broeders;
4o. vrijstelling, waaromtrent buiten schuld van hen,
wie zij geldt, in de eerste zitting geen uitspraak
kou worden gedaan;
6o. uitsluiting- van hen, te wier aanzien sedert de
eerste zitting eene reden tot, uitsluiting bekend
geworden is, voor zoover zij niet reeds hij onherroe
pelijk geworden uitspraak vrijgesteld of onge
schikt bevonden zijn.
Dengenen, die niet verplicht zijn in deze zitting te
verschijnen, wordt in hun belang aangeraden daarin
op genoemd tijdstip tegenwoordig te zijn.
Alkmaar, den 25 Juli 1912.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
Door BERNARD CANTER.
Waarde gedroponen,
De vreeselijke tijd van do examens is gelukkig we
der zoo goed als voorbij. De geslaagden verlustigen
zich in een heerlijke vacantie, in rust na arbeid, in de
eerbewijzen van hun medemenschen en in de. zelfge
noegzaamheid van hun eigen. Maar de arme afgewe
zen examinandi voelen den druk van het fatum, het
onrecht van de maatschappij en. den na-angst van de
doorgestane pijnlijke uren. Sommigen nemen zich
voor met dubbele energie aan 't werk te gaan om een
volgenden keer te kunnen slagen. Anderen keeren de
gekozen carrière den rug toe en kiezen een anderen
weg om in 't. leven voorwaarts tei .komen. Enkelen
werpen de schuld op de examinatoren. Onder de ge
slaagden zijn er, die eerl lc zichzelf voor den eigen
rechterstoel dagend, zichzelf bekennen, dat zij ais
dooir een toeval geslaagd zijn. Dat, zoo de vraag dooi
den buurman op de bank niet goedl opgelost was en
hun was gesteld, dat zij dan zeker onvoldoende zouilen
gekregen hebben. En zoo zijn er onder de gezakten
velen, die.weten, dat zij geslaagd! zouden zijn, ware de
vraag door hun buurman niet goed beantwoord' en aan
hen gesteld.
Gezakten, troost u! Murmureert niet. Maakt u
geen zelfverwijten. Ouders, voogden, ooms en tantes,
denkt aan het „Eerbied voor de. overwonnen helden
van het schriftelijk plus het mondeling." Bedenkt,
Roman uit het Duitsch
van
GE ORG HARTWIG.
90) o
Allerlei voorstelling-en, spookachtige gestalten tra
den haar voor den geest terwijl zij aan het verleden
dacht en ongeduldig in de kamers van haar woning' op
en neer ging. Af-en toe wrong zij haar handen, en
-prak tot zich zelf:
„IToe zal ik nog langer met den man samen wonen,
die mij dat, heeft aangedaan? Hoe kan ik bij hem
blijven met een liefde voor een ander in het hart, die
hij thans ook kent? Hoe met hem in één huis' verkee-
ren als hij mij om deze liefde veracht?"
En geen menschenziel, die zij haar smart en angst
Kon toevertrouwen, zonder dat zij van schaamte en
verdriet reed's bij de eerste woorden in tranen zou
uitbarsten.
Maar te midden van haar smart zag- zij plotseling
een oud, bekend' en vriendelijk gezicht voor zich. In de
Stilte was de gestalte: plotseling te voorschijn geko
men. Ella uitte een zachte kreet dat zij daar niet
veel eerder aan gedacht bad! Het was of de schrik
beelden nu plotseling verdwenen en of de moed' weder
keerde.
Met koortsachtige gejaagdheid ging zij naar haar
slaapkamer en kleedde zich. Toen snelde zij het huis
uit, de stoffige straten op, waar een warme wind haar
tegemoet kwam, laags vele huizen, eindelijk door klei
nere straten. Het was of een gevaarlijke vijand haar
vervolgde, zóó joeg zij voort. Tot ze éindelijk voor
tante Louise's huisje stond, te herkennen aan de talrij
ke- bloempotten voor de vensters.
De deur stond aan. Met trillende hand duwde Ella
haar open, zij g'ing de gang door en kwam, zonder te
kloppen, hij tante Louise over den drempel binnenval
len.
dat ons geheele leven een onvermijdelijk gevolg is van
omstandigheden. Wij komen langzamerhand zoo ver
om vele. misdaden te: begrijpen, te verklaren uit afwij
kingen in de hersens of in de psyche- van den misda
diger. Een der jongere Fransche auteurs heeft, met
de genialiteit die het Fransche ras eigen is en die
het sinds eeuwen tot den fakkeldrager der menschheid
op velerlei gebied! heeft gemaakt, in een kortelings
opgevoerd tooneelstuk de afwijkingen en dwalingen
van een vrouw jegens ha-ar echtgenoot en kinderen
verklaard uit het feit, dat de vrouw aan een hart
kwaal leed. Lichamelijke afwijkingen hebben vaak
- geestelijke afwijkingen ten gevolge, tenzij dat men de
zaak wil omkeeren en zeggen, dat daar de ziel zich
het lichaam schept, een afwijking van de ziel, noodza
kelijkerwijze -een afwijking van het "lichaam ten gevol
ge moet hebben. Dit vraagstuk is- onbeslist. Want
al is het waar, dat idioten zich doorgaans door zeer
ontwikkelde ledematen, overgroote handen en over
groote vól-ten, dikwerf door overgroote magen onder
scheiden, daartegenover staat -dat de moderne heelkun
de er vaak in slaagt gebrekkig geboren kinderen door
verstandige behandeling' volkomen rechtschapen te
maken, zoodat liet opvallend' is hoe veel minder ge
brekkige ïnensehen men heden ziet tegenover vroeger,
in Engeland, het land van de gezonde lichamelijke op
voeding, heb ik mij verwonderd) over liet klein percen
tage gebrekkige lieden, dat Uien ontmoet. Het zou in
teressant zijn in Nederland! statistieken aan. te leggen
van t aantal gebrekkigen. Zekere lichaamsgebreken,
bijv. scheelzien, planten zich wellicht eeuwen lang bij
eenzelfde ge-lacht voort. Wordt dat scheelzien dooi
de moderne chirurgie bij één geslacht genezen, dan
ziet men tot verbazing, dat, voortaan liet lastige euvel
ook bij 't nageslacht wegblijft. De eigenaardige psy
che van gebrekkigen is- waarschijnlijk of ten minste
doorgaans een gevolg van het lichaamsgebrek, ont
staan na de geboorte, niet er vóór.
Het met ruggegraats-verkromming behepte kind
fal, zoo 't genezen wordt, ni-et opgroeien tot een Sar
castisch aangelegd) mensch, maar gelijk aan. de andere,
gezond geboren kinderen worden.
Waarom nu, als de wetenschap on.s dwingt, zacht,
mild, vergevingsgezind en medelijdend te zijn voor
misdadigers en lieden met afwijkingen, zouden wij
niet. eveneens voor degenen, die niet voor een examen
geslaagd zijn, rechtvaardiger worden.
W8t is een examen? ITet is: het onderzoek door
gaans door een aantal lieden of zeker iemand die in
st.aat is geweest een bepaalde hoeveelheid wetenschap,
kennis en intelligentie te verzamelen en die bepaalde
hoeveelheid binnen een zeker tijdsverloop onder abnor
male omstandigheden, te kunnen uiten.
Abnormale omstandigheden. "Het is niet te bestrij
den, dat elk examen den examinandus in abnormale
omstandigheden brengt. De eerste voorwaarde- öm
zijn kennis w e 1 aan te wenden, dat is rust, rust van
den geest, en het gemoed, ontbreekt tijdens elk examen.
Er zijn zekere soort lieden, die voor het practisch toe
passen van hun kennis volstrekt onbruikbaar zijn; die
er nooit in slagen, hun kennis- werkelijk dienst
baar te maken voor zichzelven on de menschheid' on
toch zich i;n een aantal behaalde aetes verheugen. De
ze lieden zijn of gezegend' met- Zenuwen van. staal of
zij zijn zenutvlijders. In 't -eeriste geval mist, het exa
men bij hen- den verlammenden invloed op de- geest
vermogens. In het andere geval' stellen hun over
prikkelde zenuwen tot bui ten gewonen, geestesarbeid
in staat, maar zij zullen levenslang dan ook alleen
iets kunnen- presteeren ander dergelijke omstandighe-
Te zuinig om reed's nu de lampen op te steken, zat
tante Louise Sie'bold met een breikous ia het half
duister. De kous viel haar uit de hand! toen EJla zoo
onverwachts binnen kwam vallen. Tijd om op te
springen had zij niet meer, want Ella was al voor haar
geknield en drukte haar blonde hoofd' in haar ruwe,
wolleu schort.
„Help mij! O, tante Louise help mij toch!"
at zij den vorig-en dag' met tegenzin zich had laten
ontvallen tegenover haar moeder en grootvader, dat
kwam nu met groote openhartigheid over haar lippen.
Zij legde haar hart bloot. En steeds weer, door het
geheele verhaal van haar ellende en al de zelfverwijten,
die zij zich deed, hier, bleek van haar liefde voor Willi
Bachmann. Zij wist het niet, zij sprak zijn naam niet
uit, maar tante Louise voelde tusschen haar woorden
de waarheid.
De oude juffrouw zat stil en luisterde zwijgend' toe.
Alleen bij de schildering van de laatste scène, waarbij
Krochet Ella had mishandeld' en geslagen, uitte zij
eenige toornige woorden. En nogmaals- deedl zij dat
toen Lila sprak van de voornemens, waarvan haar
grootvader met een enkel woord) had gewaagd.
„Nooit, tante- Louise," riep Ella, „nooit, ga ik naar
mijn moeder terug. Zij greep de magere hand van
liet oudje. „En ook kan ik niet in Krochels huis blij
ven."
„Waar wil je dan heen, mijn ami, lief kind?" vroeg
Louise, met haar hand, liefdëvol over het' haar van de
knielende Ella streelend. „Wat wil je dan beginnen?"
„Van u leeren, wil ik, hoe men zijn brood verdienen
moet. IT was immers ook eens jong en ongelukkig
zooals ik. toen mijn vader u verliet, evenals- ik verlaten
ben. I bent al de nio-eielijkheden te boven gekomen.
Help mij, dat ik ook leer vergeten, wat er is. voorge
vallen, help mij, dat ik er niet- voortdurend aan denken
moet en mij zelf moet plagen met de- vraag waarom
V illi mij verlaten heeft. Hij heeft mij indertijd maar
een paar woorden geschreven denk toch eens aan,
slechts een paar koele woorden na alles wat er den
vorigen dag- tusschen ons was voorgevallen en wat. hij
gezegd en beloofd' had. En ik weet, dat ik niet eerder
rust zal vinden, waar ik ook gaan moge, voor ik de re
den als- hun examen schiep. De psychiater's weten er
van te verhalen hoe in de gestichten idioten zijn, die
verbazingwekkende geestesgaven in één richting ont
wikkelen. Deze idioten zouden op sommige examens
bepaald' de hoogste punten verwerven. Trouwens vaak
ontmoet men in 't. leven hij me-nschen geestesgaven,
welke in een ande-re- richting geleid, hun tot geboren
examen-helden gesmaakt zouden hebben. Wij hebben
te Berlijn een portier van een groot hotel gekend, die
de namen van al de gasten onthouden had, die in de
laatste drie jaren- dat hotel bezocht hadlden. Wij hoor
den er eens een komiek in een klein café-cha-ntant, die
zonder souffleur, een voordracht liiel-d waarin hij de
eerste regels van wellicht vijf honderd straatliedjes
uit de laatste tien jaren op zei. De voordracht duurde
bijna een half uur, hoewel de- man zoo rad) sprak als
't maar eenigszins ging. Die portier en die komiek
zouden, hadden zij hun geheugen en hun intelligentie
gespitst om dè, acte- M. O. in een taal te behalen, ze
ker loffelijk heb'ben verworven. s
Maar de doktoren, die zich met de ziekten van den
geest beziig houden, zouden ook van andere tragedies
kunnen verhalen. Van veelbelovende jonge lied-en,
wier leven voorgoed vernietigd! is geworden, omdat, zij
voor examens studeerend', méér van hun hersens verg
den dan deze konden verdragen. Een mijner vrienden
uit mijn jeugd dwong zichzelf, om zijn moedter en va
der genoegen te dtoen, eindexamen voor een H. B. S.
met 5 j. c. te doen, hoewel hij geen wiskunde kon lee
ren. Hij slaagde, maar een paar jaar later begon hij
aan geestesverlammmg te lijden en liet eigenaardige
feit deed zich voor, dat hij juist nu zijn vader e-n
moeder als zijn vijanden begon te beschouwen. Hij
moest ten laatste naar een krankzinnigengesticht
worden gebracht omdat hij zijn ouders wilde dooden
Heden, na ruim vijftien jaren, vertoeft die ongelukkige
daar nog', terwijl de moeder van hartzeer is wegge
kwijnd e-n gestorven.
Een andere mijner vrienden had zich de univorseele
kennis van Goetho als voorbeeld gesteld en werkte dag
en nacht om algemeen ontwikkeld te worden. Ilij
deed, nauwelijks 22 jaar oud, zijn examen in de klas
sieke en de nieuwe letteren, studeerde buitendien gron
dig- plantkunde, kunstgeschiedenis en minerologie.
Aangesteld tot leeraar aan een gymnasium, bleek hij,
de veelbelovende, die reeds zeer schoone verzen had
gepubliceerd, aan idees fixes te, lijden.,.. Hij had te
veel van zijn brein gevergd.
Ik heb hem nu -een maand) geleden in een inrichting
voor zenuwlijders bezocht, Hij was onge-neeselijk
krankzinnig; had zijn zakken vol kiezelsteentjes uit
den tuin, dien hij mij toonde, zeggend dat. zij schatten
waard) waren. Bij 'f afscheid gaf hij mij een vuil pa
piertje en schreef er op: „Goed voor een millioen,'"
er bijvoegend dat de portier ze mij wel eens zou uit
betalen.
Een derde vriend, in Duitschland, deed zijn exa
mens, studeerend 's nachts- omdat- hij overdag 'les gaf,
ten einde zijn familie te kunnen steunen. Hij slaag
de, werd tot leeraar aan -een inrichting- voor middel
baar onderwijs benoemd'. Na epn paar jaren was hij,
nog jong* geheel vergrijsd, begon aan duizelingen te
lijden en verloor langzamerhand' het geheugen.
Een vierde vriend, die het tot dokter in de medicij
nen bracht, hoewel hij een sterk gestel had', werd al
jong- door gruwelijke hoofdpijnen geplaagd en is se
dert. altoos lijdend.
Ziedaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving,
die elkeen wel zal kunnen aanvullen uit zijn omge
ving.
den daarvan weet. Ik kan niet gelooven, dat het waar
is wat zij gezegd hebben, namelijk dat hij maar ge
schertst heeft en den spot heeft gedreven met mijn
ijd-elheid en lichtgeloovigheid."
De laatste -woorden fluisterde zij afges-tooten voor
zich heen.
Het trilde en beefde om den moudi van. Louise Sie-
bold en haar voorhoofd' rimpelde dreigend! toen zij El-
la's hoofd ophief.
Een diepe verachting kwam. er in haar op voor de
menschen, die dit alles bedreven hadden, en die er in
hun egoïsme niet tegen op hadden gezien een lief, on
schuldig wezen, als Ella in het ongeluk te-storten.
„Je zegt, dat het, je rust zou geven als je de reden
wist van Willi's handelwijze," zei ze- toen. „Ik weet
die reden. De vraag is alleen of je -sterk en verstan
dig genoeg bent. alles te liooren net of liet een ander
betrof, kalm en krachtig."
„Ik wil sterk zijn, tante," zei Ella, haar betraand
gezicht opheffend, dat in dit oogenbllk treffend op
haar vaders gelaat geleek, zooals1 hij er vroeger had
uitgezien. Tante Louise kon niet anders dan het aan
haar borst drukken. „Ik ben sterk, tante Louise ge
loof mij."
Niemand' zou achter de zachte stem, waarmee Loui
se isieholil nu van de leugens ging spreken, die door
Bergitzky verzonnen Waren, het diepe leed' h-ebben ver
moed dat zij gevoelde.
„Je grootvaderBij ied'er woord gleed
haar hand over de wang van Ella, die met. groote span
ning toeluisterde. „Je grootvader heeft Willi's ouders
bang ge-maakt, dat de ziekte van je vadér op
jou erfelijk zou overgaan, ja over moest gaan."
Een kreet van schrik ontsnapte aan Ella's lippen.
Zij wilde opspringen, maar van schrik kon zij geen
lid verroeren.
„Ik ik. stamelde zij.
„Stil!" zei Lou-ise streng, hoewel het haar moeite
kostte zelf kalm to blijven bij haar ophelderingen.
..Het is natuurlijk onzin. Je vader is nooit krankzin
nig geweest. Diep ongelukkig was hij, anders niets
Hij was een man, die nieit klaar kan komen met zich
zelf. Hij had verdriet, was innerlijk niet »t-erk en werd
Zij allen waren na hun examens gelukkig geweest.
Ouders en familie waren trot-sch op hen geweest. Zij
haddén gefuifd' e-n vol moed de toekomst onder da
oogen gezien. Welk een rampzalig „zakken" vra#
echter eigenlijk hun „slagen" geweest.
Daarom, gij die u door het „afgewezen" t&ans wel
licht, zoo ongelukkig gevoelt, ik raad u aan u zelf eens
te onderzoeken. Gij moet u noodzakelijk er u reken
schap van geven, waarom gij niet slaag-det. Kwam het,
omdat gij te voren niet genoeg „blokte," 'bedenk dan,
dat soms de onoverwinnelijke tegenzin, in zekere stu
die niet luiheid is of gemis aan energie, doch het. in
stinctief verzet van uw psyche. De instinct tot zelf
behoud, ieder ingeschapen, waarschuwt u, uw beste
geesteis-eigenschappen niet te, vernietigen ter wille van
de verkeerd- geplaatste eerzucht van u zelf of van uw«
familie. Wat u en de uwen op dit oogenblik wellicht
voorkomt domheid' en luiheid te zijn, kan zuiver en on
partijdig beschouwd, waarschijnlijk juist een bewijs
van uw gezond, uw d'oor-e.n-dóor gezond innerlijk zijn.
Gij, die. hier voor dit examen niet slaagdet, straks als
gij wat anders aanvat, zult gij juist uitmunten. Hoe
meer natuurlijke intelligentie, hoe meer individualiteit
gij bezit, des te sterker zal' uw afkeier zijn van de op
gedrongen- wetenschap, die, doorgaans voor examens
geëischt worden. Zeker, die examens gedaan heeft
zal zich later wel eens met smart herinneren, hoe hij
voor en tijdens liet, examen zich als een slaafje voeldo
en zich zelfs als een slaafje gedroeg'. Maar slavernij,
onderworpenheid', blinde gehoorzaamheid kan nooit
samen gaan met werkelijk kunnen. Want het werke
lijke kunnen houdt altoos gelijken tred! niet, de hoeda
nigheid van het karakter. Nergens wordt met meer
succes examen gedaan, dan in China. Toch staat do
Chineesche wetenschap op zeer lage trap. Nergens
wordt er met examens meer geslabakt en geknoeid-
da o in Frankrijk. Toch danken wij aan Frankrijk
juist op wetenschappelijk gebied) ontzaggelijk veel.
Het vele gedrilde- kennen, dat d'oo-r de examen-manie
zoo bevorderd wordt, staiat het kunnen in den weg. De
gedwongen aangeleerde wetenschap döodt de instinc
ten, verdrukt de natuurlijke intelligentie. Gelukkig
dat de velen die niet voor de di'il-examens slagen, de
studie den rug töëkeerèn en zich in het practiselie le
ven werpen. En men staat dan verbaasd) welke uitste
kende mannen groeien van d'e „afgewezen-en," terwijl
nien onder de menschen met de stapels acten er zoove-
len aantreft, die volkomen ongeschikt zijn, juist voor
datgene, waarvoor zij opgeleid werden.
Daarom niet-geslaagden troost u. Als gij niet ge
heel en al uw studie verwaarloosd hebt (en dat komt
slechts zelden voor) is het zakken voor een examen
vaak te beschouwen als liet slagen voor het, leven.
Uw aard was niet slaafsch genoeg om onderworpen
alles te memoriseeren, wat men van u eisclite. Gij
hadt nu eenmaal niet de natuur van een hotel-portier
of een café-eoncert-komiek.
MINISTER HEEMSKERK 60 JAAR.
Ier gelegenheid van liet- feit, dat de minister van
binnenlnndsehe zaken, de heer Heemskerk, eenige da
gen geledén zijn ÓOsten verjaardag vierde, boden zijn
amhtgenooten hem gisteravond te Seheveningen een
diner aan, waaraan ook de minister van buitenland,>-
sche zaken, de heer De Marees) van Swinderen, deel
nam, die daartoe zijn verlof, dat hij in Engeland door
bracht, voor één dag had onderbroken.
dientengevolge ziek."
„Ik kan ni-et begrijpen, dat, grootvader zooiets heeft
kunnen zeggen,fluisterde Ella. „En zij geloofden
dat? En Willi hij ook?"
„Wat hij geleden heeft zoo lang als hij liet vermoed
de, kun je je niet voorstellen. Wat hij echter leed, na
dat hij zoowel als zijn ouders er achter kwamen dat
Bergitzky hen bedrogen had, is nog veel erger. Waar
jij nu zit, daar zat hij gisteren, wanhopig en vertwij
feld."
Het werd! Ella te moede of zij vonken voor zich zag
schitteren en in haar ooren ruisehte het alsof er water
in haar nabijheid naar beneden viel.
1 ante Louise riep zij en zonk toen bewusteloos
in de armen van de oude juffrouw.
Toen zij haar oogen weer opsloeg, bemerkte zij dat
zij in een leunstoel lag. Op de tafel- brandde, de lamp
met getemperde lichtkracht.
„Nu willen wij er niet meer over spreken," zei Loui
se, een kop opgewarmde, maar sterke koffie binnen
brengend. ...Ie drinkt dit nu eerst, eens uit en g-aat,
dan naar huis. En morgen spreken wij verder over de
zaak. Het is allemaal hatelijke boosaardigheid en
kwaadsprekerij geweest."
..Het is of er een zware last van mij afgenomen is,"
zei Ella, haar blauwe oogen dankbaar op het, gerim
pelde gelaat van haar tante bevestigend'. „Neen, nu
begrijp ik alles zooiets kon hij mij natuurlijk niel
ronduit schrijven. Dan moest hij wel een schijn van
wreedheid op zich laden."
„Nu, zie je daarom heb ik je ook alles maar ge
zegd. En nu maak dat je weg komt. Ik heb geen
koffie meer, dus moet je naar huis. Loop op een draf
en lach om den onzin
„Nog één vraag, tante!" vroeg Ella met smeekende
stem. „Waarom heeft grootvader mij zoo...."
„Ik weet het niet. Misschien kom ik er nog wel
op."
fWordt vervolgd).