DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Om het koude goud.
No. 181.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
V RIJ D A G
2 AUGUSTUS.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk ft,—»
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Gemeentelijke Burgeravond
school
Avondschool voor Hand
werkslieden
ieder met 2-jarigen cursus te Alkmaar
BINNENLAND.
Inschrijving van Leerlingen
VEREENIGING „VADERS VAN GROOTE
GEZINNEN."
(Wortlt vervolgd).
ALRMAARSCHE COURANT
met daaraan verbonden
TEGEN DE TARLEEWET.
liet Ned. Corresporadentiebureau voor Dagbladen
te Amsterdam deelt het volgende mede:
Naar wij uit Waalwijk vernemen, is aan mr. J. A.
Loefrf, afgevaardigde voor het district Waalwijk, dezer
dagen een adres1 verzonden door ruim 3400 kiezers
voor de Tweede Kamer der Staten-Generaal, uit dat
j district, geteekend, waarin dezen verklaren, dat zij
de verwerping der aanhangige Tarief wet in hopge
aan bovengenoemde i inrichtingen voor den cursus
1012/1913 zal plaats hebben op DONDERDAG 15
AUGUSTUS voor leerlingen van den vorige» cursus
en op VRIJDAG 16 AUGUSTUS voor hen, die de
school voor het eerst wenschen te bezoeken, telkens des
avonds van 7—-9 uren, in het gebouw der Burger
avondschool.
-Zij, die een bewijs kunnen overleggen, van met
vrucht het lager onderwijs aan een openbare of bij
zondere school genoten te hebben, worden van het ver-
eischte toelatingsexamen vrijgesteld.
Het schoolgeld bedraagt- 5.per leerling, 2.50
voor wieri dit te bezwarend' is en; geheel vrij voor hen
die geen schoolgeld betalen kunnen, ter beoordeeling'
van Burgemeester en Wethouders. Voor zoover er
plaatsruimte is, kunnen oud-leerlingen die aan het
einde van den- vorigen cursus het diploma ontving-en,
en leerlingen uit omliggende gemeenten de laats ten
tegen het hoogste schoolgeld worden aangenomen.
Tevens wordt nog medegedeeld, dat zij die meer dan
tweemaal in de maand zonder noodzaak de lessen ver
zuimen, van de inrichtingen kunnen worden verwii
Herd.
Ouders1 en. voogden g*elievert hiervan goede nota te
nemen.
De Directeur,
H. VAN DER HEIJ.
POSTKANTOOR TE ALKMAAR.
Lijst van de aan dit kantoor ter poet bezorgde brie
ven en briefkaarten, welke wegens onbekendheid van
de geadresseerden niet zijn kunnen worden uitgereikt.
Brieven.
2e helft der maand Juli 1912.
Mej. E. Fraken, Amsterdam.
Mevr. Oldenburg, Bergen.
A. F. K. Spree, Beverwijk.
P. van Swieten, Delft.
Mej. de Jong, Harlingen.
H. J. N. Nas, Helder.
Sieben, St, Maarten.
J. Bruin, Oudeschikl.
Dames Bussemaker,
Briefkaarten.
Mej. van Toren Moes, Amsterdam.
Mej. C. Foks, Amsterdam.
II. Vriend, Amsterdam.
Mej. Terpstra, Beetgummermolen.
P. Helder, Ha ge.
Buitenland.
W. van den Arend. Elberfeld.
Burgman, Kiel Gaarden (Duitschl.)
1
i
11?
Roman uit het Duitsch
van
GEORG HARTWIÖ.
108) _0-
Toen den volgenden dag Maria Sodon met bevredi
gende berichten over Ella's toestand thuis kwam, be
sloot het echtpaar tot een spoedig' bezoek aan Louise
Siebold. 's Namiddags richtten /.ij hun schreden naar
het kleine huisje, dat naast dén verweerden stadsmuur
stond.
De laatste zonnestralen vielen ini da kamer en zet
ten de bloemen in de vensterbank in gouden licht.
Een zacht gefluit, dat allengs in kracht toenam, klonk
door da kamer. Het was Louise's kanarie. Zij stond
fchtter niet op om het diertje met, een stukje suiker te
beloonen, want zij was te zeer in een brief aan Ella
verdiept om op da omgeving te letten.
Haar pen stokte. Er was geklopt.
„Wel kijk!' zei Louise Siebold, verheugd' opstaande.
„Dat is aardig! Ik was juist hezilg- aan El-la te schrij
ven. En hoe gaat hlet met da kleine? Goed'? Nu, God
dank! Beste Soden, de sofa isi voor jelui beiden! Ik
heb mijn stoel."
„Wij hebben een boodschap en komen met een ge
wichtig nieuws", zei Soden op hartelijken toon. „Het
zal jou evenzeer verrassen al® ons."
„Och wat!"
Louise schoof Wat dichter naar de tafel. ,,En dat
li-s? Je maakt mij nieuwsgierig."
„Het gaat over een.... .geschenk", zei Soden, zijn
aaortefeuille uit den zak halend. „Hier is een brief,
niet direct aan jou gericht,-"maar toeh voor jou be
stemd, geheel alleen voo-r jou. De datum is verou
derd. Het hangt samen met. wat wij onlangs bespra
ken je vondst in Bic'kentbach's kachel en mijn brief
aan zijn vriend."
mate gewenscht achten.
MINISTERIE VAN LANDSVERDEDIGING.
Naar verzekerd wordt is in de toelichting* der
Staatsbeg.rooting voor 1913 een mededee-ling te ver
wachten omtrent de inzichten en voornemens der re
geering aangaande het vraagstuk eener eventueele
vereeniging der Departementen van Marine en van
Oorlog tot één ministerie van Landsverdediging.
Gemengd nieuws.
K LOOSTERINB RAKEN.
De inbrekers in kloosters en scholen in Noord-
Brabant schijnen niet gepakt te kun-nen worden en
zetten met groote brutaliteit! hunne wandaden voort,
i hans is weer ingebroken in het St. Dominicusge-
sticht te Leur.
Door inklimming hebben zij zich toegang verschaft
tot de speelplaats en van daar door de ramen tot de
'eigenlijke gebouwen.
Zij hebben met een beitel verschillende deuren en
kasten geforceerd, doch niets van hun gading gevon
den dan een paar portefeuilles met prentjes.
BESMET EElMWATER
Op vermoeden van besmetting laat, de gezondheids
commissie te Baafn a. het water van de rivier de
Eetn scheikundig onderzoeken.
EEN MILLIARD AIR OP BEZOEK.
Do milliardnir Rockefeller bezocht Woensdag Haar
lem en bezichtigde o. a. de Groote- Kerk, waar op zijn
kosten een extra-orgelbespeling- werd) gegeven. Hij
roemde bizonder het spel van den heer Louisi Robert,
Lenige inkoopen werden gedaan in een winkeltje van
oud koperwerk bij de kerk.
De heer Rockefeller kwam met een gezelschap van
8 personen iu 3 auto's uit Amsterdam.
Te Rotterdam is -opgericht de vereeniging „Vaders
van groote gezinnen"; haar statuten zijn opgenomen
in de „Staatscourant" va-ra gisteravond. De vereeni
ging' stelt zich ten doel de1 zedelijke en stoffelijke be
langen der leden te behartigen; zij tracht haar doel te
bereiken langs wettigen weg en wel door elkander te
steunen in de opvoeding' en plaatsing der kindéren;
elkander hulp te verleenen in moeilijke omstandighe
den niet van financieelen aard; het geven van cursus
sen i-n onderwijs, inzonderheid' ambachts- en handels
onderwijs; het verschaffen van gepaste betrekking,
huisvesting' en uitspanning; het geven van voorschot
ten om de kinderen in de gelegenheid: te stellen zich
te vestigen, e-m het beleggen van vergaderingen.
Om als gewoon lid' te worden opgenomen moet men
1.. minste-ns 25 jaar oud' zijn; 2. van zedelijk gedrag'
zijn en geen middelen goedkeuren tot beperking van
het a-antal kinderen-; 3 vader of weduwe zijn met
minstens 5 wettige kindereu; 4. woonachtig zijn in de
„Aha zei Louise levendig. „Is er een antwoord
uit Haidfelberg -gekomen?"
„En nog' wat meer. Lees- zelf deze regels maar
eens."
Ilij overhandigde haar het schrijven. „Maar kalm
blijven bij het lezen, tante!" Voegde hij er aan toe.
Zij zette haa-r bril op. Maar lang zat zij niet meer
rechtop, liet papier viel haar uit- de hand op de tafel
en zelf boog zij het) hoofd: daarover, diep en dieper.
Allies werd vergeten, de kamen, het 'bezoek. Weer leef
de zij in die verre -dagen van geluk en Bickenbach's
stem klonk haar in de oo-renl: ,,0'f ik je lief heb?
vraag het de sterren» die ik mijn hopend verlangen
heb vertrouwd.
De rijkdom, die in haar bezit: was- .gekomen, gaf
haar echter geen blijde gevoelens. Ilij drukte op haar
als een last, cl'ien zij niet wist te dragen. Alleen do
woorden „lievle jeugdvriendin" ontlokten een stroom
van tranen van geluk aan haar oo-gen,
„Neen, neen-', stamelde zij, „dat kan en mag' niet,
zoo zijn. aarorn dan? Hij i> mij niets schuldig* -
niets!"
„Lieve Louise zei Marie Soden' op haar toetredend
en den arm om haar hals slaande, „wij zijn zoo blij
voor jou dat je nu.
Louise schudde -het hoofd!
„Gaat niet gaat niet. Neen, neen."
„Nu, wees Verstandig zei dokter Soden, zijn ont
roering terugdringend, „en woel niet on-noodig in
oude wonden, waarmee je jezelf no-odeloos pijnigt. Da
zaak is zeer_ eenvoudig. Het geld behoort jou toe, en
hij, die het je g*af, had' alleen de bedoeling door zijn
geschenk je aan hem te herinneren. Ilij weraschte iu
goede herinnering bij je te blijven. Moeite en zorg
behoef je er verder niet over te hebben. En angst voor
dieven ook niet. En kom nu eens1 liier, ik ziou je graag
de hand willen drukken omdat je nu zoo'n goede par-,
tij bent!" schertste hij lachend:.
„Je wilt nu zeker liever alleen zijn", zei Marie So
den. „Nu, ik begrijp wel, dat. het je aangrijpt."
Louise Siebold vouwde Bickenbach's brief weer op.
llaar liet, oud gezicht had een eigenaardige, glanzen-
gemeente Rotterdam of omstreken en 5. in het onder
houd van zich' en zijn gezin kunnen voorzien. Als- men
niet meer voldoet aan de sub. 2 genoemde voorwaarde,
kan door het bestuur royement worden gegeven.
EEN VRIENDELIJKE BEZOEKER.
Gisternacht om een uur kwam een onbekend man
de trap oploopen van de woning van een juffrouw aan
de Gerard Scholtenstraat te Amsterdam. Toen zij
hem vroeg', wat hij kwam doen, antwoordde de vriende
lijke bezoeker, dat hij haar zou wurgen, als zij haar
mond niet hield. De verschrikte juffrouw vluchtte in
haar woning, deed de deur op slot en schreeuwde ui
het raam moord! De man, die dit. blijkbaar niet d
gewenschte oplossing van zijn onderneming vond
koos-, toen meerdere menschen op het hulpgeroep kwa
men toeloopen, het hazenpad.
OUDE HORENS.
Bij het afgraven van wierd-egrond te Oo-stum (Gr.)
waar reeds zooveel gevonden werd, dat' aan de musea
werd afgestaan, is thans op vrij groote diepte gevon
den een stel reusachtige horens van een dier uit den
voortijd.
BEDR1EGEL1JKE BANKBREUK.
Eenige weken geleden werd1 de winkelier F. A. T.
in de- Hoogstraat te Rozendaal (N.br.), op eig-en ver
zoek in staat van faillissement verklaard. Een de
crediteuren in dit faillissement, een leverancier ui
Rotterdam, die nog korten tijd tevoren aan den ge
failleerde een groote partij goederen had! geleverd
slelde te diens huize een onderzoek in en bevond, da
een aantal door hem pas geleverde goederen niet meer
aanwezig waren. Ilij diende daarop een klacht in bij
den officier van justitie te Breda, die de marechaussee
gelastte een onderzoek in te stellen, dat tot gevolg-
had, dat j.l. Dinsdag- een wagen vol goed' in beslag
genomen werd ten huize van, den gehuwd-en zoon van
den gefailleerde. Beiden werden daa.roig in hechtenis
genomen en zijn gevankelijk naar Breda overgebracht
Naar wij vernemen, hébben zij reeds bekentenissen
afgelegd. (Grondw.)
UIT HOORN.
In de gister-en gehouden raadszitting heeft de waar
nemende voorzitter, de heer van Buren Lensink, een
woord van dankbare hulde gewijd' aan de nagedachte
nis van den wethouder den heer P. van Doornik.
Daarna ging de raad, in spoedvergadering' bijeenge
roepen, over tot behandeling van een voorstel van: B.
en tot verhooging van het credi-et voor den aanleg
van een waterleiding naar aanleiding van de plaats
gehad hebbende aanbesteding. Vooraf waren de leden
bijeen geweest met de heeren Visser en Sinit, te Pa-
pendreeht, de deskundigen, di-e begrooting, bestek, enz.
voor de waterleiding hebben gemaakt, en den direc
teur van de waterleiding'. Uit! liet zeer uitvoerig-
praeadVies blijkt, dat bij de pu-blieke aanbesteding de
begrooting met niet minder dan 25.000 is overschre
tien. Het verschil tusschen begrooting en aanbesto
ding'scijfers wordt toegeschreven aan de stijging van
de arbeidsloonen en het duurder worden van de mate
rialen, benevens aam de groote drukte aan de fabrie
ken. B. en W. stellen voor, het toegestane- crediet
van 260.000 te bremgen op 290.000 e-n in dit 'bedrag-
te voorzien door het toegestane renteloos voorschot
uit de gasfabriek te brengen van 60.000 op 70.000;
voorts een leeming van 220.000 a 4 pet. a-an te gaan.
Een amendement van den heer Prins (s-oc.-dem.)
om de voorgestelde 10.000 renteloos voorschot uit de
gasfabriek te voegen bij de leening van 220.000,
de uitdrukking.
„Ik dank jelui beiden zeer", zei ze. „Beste Soden,
ik dank je met geheel! mijn) hart. Maar ik ben nu niet
-in staat er kalm over te spreken. Hét warrelt me
voor de oog-en. Wees niet boos, d'at ilc.
,»Nu, wij spreken er spoedig nog- wel weer -eens
over", zei Marie bemoedigend. „Zal Otto je een kal-
meerend poedfertjej voor den nacht voorschrijven? Je
ziet er opgewonden uit!"
„Neen, n-een, daar denik i'k nieti aan", lachte Soden.
„Ja; als zij tweeduizend mark verlo-ren had' dan
wel. Ik kom morgen voormiddag nog' weer eens kij
ken, tante Louise."
Hun schreden stierven weg in de gang.
Stilte, heerschte weer in het huis.
Louise Siebold stond) voor het venster era langs
haar vroeg- verouderd' gelaat gleed) langzaam drop na
dróp. De zonnebrand had zich sinds lang opgelost,
zacht avondrood kleurde neg de lucht. Het' wierp een
lichtrooden schijn in de 'kamer, ook over den brief van
11ei nrich Bickenbach op de tafel.
r Haar gedachten kwamen -steeds- weer op hem terug.
Zij trokken liaa.r d,e kamer uit naar buiten, naar liet
kerkhof, waar zijn graf was,
Groote stilte heerschte alom terwijl ze langs gra
ven en heuvels- liep. De wind zong zacht in do met
laatste gele bladeren getooide twijgen, en langzaam
strooide hij die bladeren over het kerkhof.
Bij Bickenbach's graf knielde zij neer. En daar,
door dén avondschemer omgeven, in dezen vrede, dlie
door geen geluid werdl verstoord', week de last van
haar, dien zij gevoeld) had' en vreugde maakte
plaats voor het bedrukt gevoel.
Zoo eenvoudig als zij géleefd had, zoo- eenvoudig
wilde zij ook sterven. Maai" één hart! wa-si er, waar
voor zij leven zou en waken zoo lang zij kon zijn
kind, zijn Ella.
XXIV.
„Liefste, waar denk je zoo lang aan)?"
Dili's- blond kopje wérd' dicht tegen Ute's wang ge
werd verworpen met! 8 tegen 4 stemmen.
- Het voorstel van B. en W. werd aangenomen met op
één na. algemeene stemmen.
VLEESCH OF VERGIF?
Onder dit opschrift sèhrijft het Nieuwsblad voor
Sliedrecht en Omstreken:
Verleden week Donderdag was de wethouder C. A.,
t-e Wijngaarden, bezig een varken, dat aan vlektyphus
gestorven was, in den grond' te stoppen. Het kreng
lag- reeds in het versch gedolven graf, toen daar opeens
de bönkenslachter J. v. W„ van Giéssendam, verscheen
wiens neus al dadelijk aan het boutje te gast ging.
Wat moet ik geven vooi' dat lekkers, vroeg hij aan A.
Tien gulden, was het antwoord. Na e-enig loven en
bieden werd het beestje voor 6 van de hand) gedaan,
't Was Van W. aan te zien, dat hij er een koopje aan
had, maar hij zou dien dag" nog meer goede zaken
doen.
Bij M. B„ mede te Wijngaarden woonachtig, werd
hij van- nog- 4 a,an dezelfde ziekte, gestorven biggetjes
voor een prijsje de gelukkige eigenaar.
Met een kar vol vies, walgelijk gevlekt, dood' gedier
te werd de reis naar Giessendam gemaakt en daar
werd het koopje in den grond' gesto-pttot Zater
dag. Dien dag- werden de beestjes weer opgedolven
enmen zou ze. heusch niet meer herkend hebben.
Van vies en walgelijk was geen sprake meer, de big
gen waren als linnen zoo blank geworden.
Toen is het vleesch (vergif.?) uitgevent en tal van
Kleine luyden hebben er Zondag heerlijk aan gesmuld.
Hoe het hun bekomen is, hebben wij niet vernomen.
IIET VI LLEN VAN PALINGEN.
Het bestuur van de afdeeling Zeeland der Ned. Ver.
tot bescherming van dieren doet nog eens een poging
om de menschen te bewegen de geraffineerde en over
bodige wreedheid' jegens de palingen n-a te lat-en en
schrijftliet is- volstrekt niet noodig dat men dio
dieren levend vilt. Er is een eenvoudig middel (en
daardoor in de practijk uitvoerbaar) om het dier zijn
bewustzijn te ontnemen. Men moet eerst de -hersenen
kwetsen.
Daartoe snijdt men met een scherp mes den kop
door en door, in het midden en wel van achteren naar
voren tot tusschen de- oog'en, vervolgens een dwarssne-
de op de hoogte dér' oógen (dus- loodrecht op dé eerste
snede): en een tweede diwarssnede een halve vinger
breedte dichter -bij den hals.
De zenuwtrekkingen van heti lichaam- blijven dan
eveneens plaats hebben en het schijn-t dén leek alsof de
smarten van het dier even hevig zijn, men behoeft zich
dan echter niet te verontrusten, want -het gevoel van
pijn is er niet meer.
Aan u koopers, cle zorg dat dit gebeurt, Gij 'kunt
eischen, gij kunt toezien dat het werkelijk zoo ge
schiedt. Gij zijt degeen, die de macht- hebt deze gru
welijke marteling te doen verdwijnen en wel door u
zelf te overtuigen, dat de paling, die gij eet, niet op
zulk -een onmensehelijke wijze is- geslacht.
EEN OPLICHTER,
Ie s-Gravenhage vervoegde zich op 27 Juli 1.1. in
een pension in de Daendélsstraat, een heer, zich noe
mende Manass-e Marsden. Hij sprak de Engelsche,
Iransche en Duitsche talen, gaf voor Engelsch offi
cier te zijn. Hij huurde voor zich, zijn moeder en zus
ter, welke laats-ten hij wachtende was uit Calais, een
-eerste étage. Hij wachtte een- telegram, dat werkelijk
is aangekomen. De inhoud! daarvan is niet bekend,
doch stelde hem te leur. Hij leende van de hospita
drukt en haar hand) gleed! liefkoozend over Ute's- don
ker haar.
Ute keek op -als ontwaakt uit een droom.
„Je hebt toch voorgelezen.
„Ja, dat. is zoo, maar je hebt sinds- lang niet meer
toegehoord. En toen ik ophield' met lezen, heb je het
in 't geheel niet gemerkt. Met je hoofd op je hand
g-eleund, héb je al dezen tijd vo-or je uitgestaard. Ik
zou graag willen weten, waaraan j,e gedacht hebt, lief
ste!"
Ute's ge-zicht werd roodgekleurd.
„Aan niets, kind."
„Dat geloof ik niet", lachte Lili, een .stap achteruit
tredend. „Éénmaal -heb ik zeer duidelijk gezien,, dat
je lachte en éénmaal zag ik dat je je lippen bewoog
du-s- sprak je ook met iemand. Was het met de
naaister over een) japon?"
„Je zult op hét feest, van de. Baelwnann's weer schit
teren. Je zult weer de mooiste v-nn allen zijnd" riep
Lili. „Papa gelooft dat ook."
1 te trilde even.
„Ilee weet je dat?"
„Hij heeft het gisteren gezegd. Ik 'héb hem ge
vraagd of je er weer mooi uit zult. zien."
„En bij?" vroeg Ute spottend
„Zooals altijd zei hij. Mooi natuurlijk."
„Zooals altijd! Mooi natuurlijk! had Ronniges ge
zegd.
Ute schudde het hoofd.
Zooals altijd ja li-et ging voort in buis altijd! het
zelfde! Steeds dat vreezen, steeds dat onderdrukte
voel steeds dat verlangen!
De gouvernante kwam en nam I.ili met zich mee.
Nu gingen Ute's gedachten weer naar het. groote
punt, waarmee zij zich ook daarvoor onbewust had be-
zig gehouden, liet was de groote vraag wat er uit
leh ini natuurlijken toestand, welke hier in huis
heerschte, op 'den duur worden moest. Haar diepe
■.yinpatliie voor Ronniges was onloochenbaar, daaraan
uil zij niet moer ontkomen. Doch als alles bleef zoo-
Is het nu was, dan zou haar die neiging tot een hlij-
enden last worden.
