Alkmaarsche Courant.
Vernietiging der nieren
eigen adres.
SPROKKELINGEN.
STAD S N I ÊU W S.
ADVERTENTIE N.
GEDAGVAARD:
Mo. 182. Honderd en veertiende Jaargang. 1912.
ZiTEBDifl «AUGUSTUS.
b
MEEK MANNEN DAN VROUWEN OR DE
WERELD.
Tegenover het tot nu "toe vrij algemeen gebezigde
gezegde, dat er op de wereld meer vrouwen1 dan man
nen zijn, hebben de in al de beschaafde landen gehou
den volkstellingen, die het mogelijk maakten een
nauwkeurige voorstelling van de verhouding te krij
gen, een ander bewijs geleverd, dat velen verbaasd
doet staan. De gezamenlijke bevolking van de aarde
wordt thans op 17Ö0 millioen personen geschat, Van
1038 millioen is de verhouding van het aantal man
nen en het aantal' vrouwen vastgesteld' kunnen wor
den. En daaruit bleek, dat er gemiddeld op de 1000
mannen slechts 990 vrouwen zij9, Deze verhouding is
voor de verschillende werelddeelen lang niet hetzelfde.
In Europa b.v. zijn er op de 1000 mannen wel 1027
vrouwen, in Afrika 1015, in Amerika daarentegen
slechts 964, in Azië 961 en in Australië 937. Het
grootste overwicht van vrouwen vindt men in Uganda
en wel 1467 op de 1000 mannen, het kleinste in Alas
ka met 891. s ivJlilfil
EEK RECEPT OM LANG TE LEVEN
EN JEUGDIG TE BLIJVEN.
Wie lang- op onze heerlijke aarde wemscht te vertoe
ven en tot in den hoogen ouderdom jeugdig wil sehij-
uen, moet de volgende gezondheidsregeLen, die een
dokter zeer warm aanbeveelt, in acht nemen:
Acht uur slapen. Als het- kan slechts op de rechter
zijde liggeni. Het raam van de slaapkamer den gehee-
len nacht open laten. Inl plaats van een deur in de
slaapkamer, een gordijn aanbrengen. Het bed nooit
tegen den muur zetten. Geen koud' bad nemen des
morgens, maar water gebruiken, dat dezelfde tempe
ratuur als het lichaam heeft, Voor het ontbijt eeniige
gymnastische oefeningen maken. Slechts weinig en
goed gaar gekookt vleesch eten. Wanneer men aan
leg heeft om dik te worden na het 20e jaar geen melk
meer drinken. Veel vet eten. Vermijden alcoholische
dranken te gebruiken. Dagelijks beweging in de
openlucht nemen. Geen lievelingsdier in woon- of
slaapkamer dulden. Zoo mogelijk buiten wonen. Er
op letten, dat men goed drinkwater krijgt. Een voch
tige woning als de ergste vijand beschouwen. Afwis
selend werk verrichten, dikwijls verstrooiing zoeken en
niet te zelden een vacantie- of vrijen dag nemen. Niet
al te eerzuchtig zijn en heftige gemoedsbeweging ver
mijden.
EEN „WARE GESCHIEDENIS".
Van de Zwifcsersche Universiteit wordt het volgende
als „waar" medegedeeld:
Een candidaat bevindt zich bij het examen tegen
over een strengen, zeer gevreesdten professor. De ken
nis van deni candidaat bleek echter niet zoo heel groot
te zijn. De eerste inleidende vragen beantwoordde hij
hakkelend, daarna bewaarde, hij een diep stilzwijgen.
Dat werkte uanstootelijk; ook de examinator hulde
zich in een diep zwijgen en beschouwde met nauwkeu-
a'ige blikken door het open Venster de hoornen in den
Universiteit stuip. De candidaat kreeg echter weer
moed en vroeg den professor nog eenige vragen tot
hem te richten. De professor onderbrak zijn natuur
beschouwingen en stelde nog een vraag. Weer geen
antwoord. Weer het; "diepste stilzwijgen. Nogmaals
vat de candidaat moed en) vraagt, dien professor het
nog eens met een paar vragen op ander gebied' te wa
gen. De professor komt den jongen vriendelijk tege
moet en vraagt hem doodkalm:
„Welnu, zeg mij, hoe maakt uw grootmoeder het?"
JAPANSCHE TAALGELEERDEN.
In Japan worden tegenwoordig op de middelbare
scholen) verschillende talen) onderwezen, zoo ook op de
school te Tokio, waar dit onderricht in talen reeds 5
jaar ingevoerd' is. Bij de jaarlijksche examens aan
deze school behaalden meer dan honderd leerlingen
het diploma. Het aantal talen, waarin op genoemde
school onderwezen wordt, is niet minder clan twaalf,
xlL Engelsch, Fransch, Duitsch, Russisch, Italiaansch,
Spannsch, Chineesch, Mongoolsch, Siameesch, Ma-
leisch, Hindoesch en Koreaansch. Daarvoor zijn er
40 leeraren aangesteld, waaronder vijf Engélsche,
twee Fransche en twee Chineesehe, een Russische, een
Duitsche, een Italia,ansche, een Spaansche, een Sia-
meesehe en een voor de Indische talen; de overige zijn
Japa nners.
BADEN IN ROGDEN WIJN.
Het officiëele orgaan der Parijsehe markthallen, de
„Bulletin des 1 alles," dat1 zich amdersi juist niet door
een interessanten inhoud onderscheidt, bevatte in een
zijner laatste nummers een bijvoegsel, dat tot de
klanten der wijnhandelaars gericht was en dat wel
verdient, verder aan de openbaarheid' te worden prijs
gegeven. Dit zeldzame prospectus, dat de herinnering
aan den dood vnn den hertog van Clarence in het ge
schiedkundige Malvasiervat wakker roept, luidt: „Ba
den in eerste kwaliteit Malvasier zijn in hooge mate
versterkend en geneeskrachtig. Een vat van een hec
toliter is voldoende voor honderd' baden. De geheele
inhoud van het vat wordt telkens in een badkuip ge
geten. Wanneer men twintig minuten in het. bad ge
weest is, wordt de wijn weer in het vat gedaan. Na
het honderdste bad! wordt de Malvasier gedistilleerd
en dan wordt een kostelijke brandewijn verkregen."
Van melkbaden heeft men in Parijs al vaker ge
hoord, maar deze nieuwigheid, het badwater door roo
tten Malvasierwijn te vervangen, wekt terstond' de ge
nacht® op aan zulke: minder smakelijke bijzonderheden,
dat men a,an een flauwe grap zou denken, wanneer de
aanbeveling* van de wijnsoort voor het genoemde doel
niet in een zoo nuchter zakenblad stond als dat, waar
aan bet bericht is ontleend.
VERHUIZEN IN PARUS.
Parijs heeft twee verschillende groote verhuisdagen,
den 6en tot 8sten Juli voor de kleinie woningen en den
J5en voor de groote. Ten opzichte van kleine wonin
gen bestaat een zeer groote woningnood, vooral in de
nettere wijken, waar naaisters en dergelijke vanwege
hun beroep gedwongen zijn te nemen, wat ze kunnen
krijgen. Er" is geen voorbeeld' van den handel als 't
ware, welke daar gedreven wordt in! deze kleine wo
ningen. En' wanneer men een woning huurt, heeft de
concierge recht op leen soort handgeld, dat bij groote
re woningen, naar gelang van den huurprijs, opge
voerd wordt van 2D tot 100 frsl
V ordt. nu een kleine woning te huur aangeboden,
dan verlangen de concierges ook hier dikwijls een
'handgeld, zelfs bij woningen, waarvan de jaarlijksche
huurprijs niet meer dan 150 bedraagt. Kinderen
worden bovendien bijna niet geduld, zelfs groote kin
deren niet e.n de moeders wordjen door de: huisbazen en
de in hun dienst zijnde concierge^ die. men bij de
huurkazernes heeft, eenvoudig gedwongen haar kinde
ren in een! klooster t'e laten opvoeden en ver van zich
op het land1, omdat haar anders geen woning verhuurd
wordtt. Het gevolg hiervan is natuurlijk een zeer
slappe familieband en zielfs een totale vervreemding
van elkaar der familieleden en zeker i,s de groote ver-
waarloosring der jeugd:, walke apaehenbenden van 16-
tot 18-jarige jongens en meisjes mogelijk maakt, voor
een groot gedeelte aan dezen toestand tie wijten.
Heeft zulk een kleine huiswerk-ster een woning ge
kregen, d'ani zoekt ze in de nabijheid vam een station
of marktplein een man met een' handkar, die voor de
verhuizing moet zorg dragen. De Ra rijzen a a its gaan
zeer voorzichtig met alle meubels om en ontzien zich
geen moeite enzorgvuldigheid, om alles goed op zijn
plaats te brengen. De Fransche helper hij de verhui
zing is zorgzaam en bescheiden. Hij doet zijn werk
langzaam, maar zeer goedl. Ook de kleine man met
zijn handkar bezit deze g-oede eigenschappen. Drie-,
viermaal legt hij den weg van straat naar straat af,
tot hij alles overgebracht en de hooge trappen) opge
tornd heeft.. Bijna nooit wordt' iets beschadigd.
Bij een1 grootere verhuizing zendt d'e Fransche on
dernemer den dag tevoren een pakketr met zooVeel
manden als noodig zijn voor het verpakken van boe
ken en porcelein. De bekwaamheid van zulk een man
is buitengewoon. Alle meubelstukkon, welke kwiek
naar beneden getakeld! worden, komen den volgenden
dag zonder de minste beschadiging beneden. Van het
begin tot het eind blijven deze menschen beleefd en
zorgvuldig.
Ook alle andere vakme-nschen streven er naar,
iemand de verhuizing zoo veel mogelijk te vergemak
kelijken. De behanger b.v. komt één of twee dagen
van te votren, neemt de gordijnen af en hangt ze in de
nieuwe woning op, vóór de meubels er in zijn.
De huiseigenaars zijn zeer tegemoetkomend met.
rrienw behangsel, doch verlangen) bü korten huurtijd
hiervoor dikwijls een bepaalde som, welke bij het ver
laten van het huis moet worden betaald.
De meeste huiseigenaars hebben loopers op de trap
pen, waarvoor de huurder een zeker bedrag als toeslag
op de huur moet betalen. Evenzoo wordt de huur ver
hoogd met een door den huiseigenaar te betalen stede
lijke belasting voor afvoer van vuil.
Daar de huiseigenaar den belasting-ambtenaren
voor de op het oogenblik van) het verlaten van het
huis door een niet meer te bereiken huurder, borg
staat voor diens achterstallige belastingpenningen,
verlangt deze bij het vertrek meestal het bewijs, dat
tot dezen dag de belasting betaald is.
Wanneer men de nieuwe woning betrekt, heeft men
weer den aangenamen plicht de vrouw van den con
cierge iets te geven als schadeloosstelling voor het
„overwerk", dat ze gehad heeft door het reinigen der
trappen. Verder maakt de concierge van het huis,
dat men verlaten heeft, aanspraak op een sluitgcld
voor de overname van de leege woning. En wanneer
men zich daarbij te zuinig toont, dan wordt eenvoudig
de post niet nagezonden, wordt informeerendën vrien-
Jcn en bekenden gezegd, dat men niet weet, waar „de
lui" naar toe gegaan zijn, wel echter aan alle scliuld-
eischers het nieuwe adres medegedeeld'. Om deze re
den gelukt het iemand dikwijls absoluut niet, zijn ei
gen bekenden weer te vinden, daar er vanwege de po
litie geen meldingsdienst bestaat en de adresboeken
in Parijs buitengewoon onnauwkeurig zijn.
Ingezonden Mededeelingen.
is misschien naderbij dan gij denkt.
Een nierkwaal isi de meest verraderlijke van alle
ziekten, omdat zij dikwijls bijna opgemerkt opkomt, en
het uit de verschijnselen zoo lastig- op te maken valt
welke hoogte de ziekte bereikt heeft.
Een man, die niets anders schijnt te mankeeren
dan dat hij last heeft van zwakte, zwaarmoedigheid
en voortdurende vermoeidheid, is misschien even erg
door d'e verschrikkelijke ziekte aangetast als hij, die
iedeiren morgen een ellendag gevoel in zijn rug heeft,
of aan lendenjicht, rheumatiek, graveel of ernstige
urinestoornissen lijdt.
Bij een vrouw, die aan. een doffe pijn hoog1- in de
lendenen lijdt, wier oogen en gelaat opgeblazen zijn,
en die dikwijls aanvallen van duizeligheid hééft, kun
nende nieren even plotseling vernietigd worden als
bij iemand, die totaal hulpeloos is door rheumatiek
en waterzucht, Gij 'kunt! nooit van te voren uitmaken
hoe een nierkwaal u zal aantasten dit hangt ge
heel van uw gestel af.
Maar zoo lang gij ook maar het) geringste ken-
teeken van een nier- of blaaskwaal hebt, zijt gij nooit
veilig voor plotselinge vernietiging- der nieren en
blaas-, en is uitstel zóó g eva a rlijk, dat gij niet- spoedig'
genoeg' beginnen kunt met het gebruik der echte
tester's Rugpijn Nieren Pillen, die overal evenzeer
geroemd worden, Foster's Rugpijn Nieren Pillen die-
mm uitsluitend voor de nieren en blaas. Zij werken
in overeenstemming met de natuur, zij zuiveren de
urinewegen en geven aan de nieren en blaas hun
kracht terug. Zij genezen duurzaam, omdat zij
den werkelijken oorsprong der zoekte genezen.
Hoedt u voor namaak en slaat acht op den juisten
naam Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Zij zijn t-e Alk
maar verkrijgbaar bij de heeren Nierop en Slothouber,
Langestraat 83. Toezending geschiedt franco na ont
vangst van postwissel k 1.75 voor één, of 10.—
voor zes doozen.
t Was in den goeden ouden tijd, toen nog bijna nie
mand schrijven kon. En wanneer iemand' een brief
wilde verzenden, dan ging hij naar vader Martin, die
een brief schreef over het gewenschte onderwerp en op
die manier een aardig duitje verdiende.
Vader Martin was zeer geacht in het dorp. Men
verweet hem alleen, dat hij een beetje gierig- was, om
dat hij reeds betaling eischte, vóór hij aan het epistel
begon. Maar vader Martin was: niet gierig.- Hij nam
die voorzorg alleen, om aan z'n dochter Jacqueline
Con behoorlijke som 11a te laten, wanneer hij stierf.
Bovendien wenschte hij z'n mooie dochter, die
spoedig 18 jaar zou worden, slechts uit te huwen aan
iemand, die minstens1 honderd gouden tientjes: mee
bracht.
Hij wilde voorkomen, dat zijn dochter in zorgen zou
geraken.
Op zekeren dag, dat haar vader afwezig was, trad
een jongeling, een schrijnwerker, die in de buurt
woonde, binnen.
Hij wenschte een brief t-e verzenden naar z'n moe
der, die eenige dagreizen daar vandaian woonde.
Toen Pierre annink, zoo heette de schrijnwerker,
het jonge meisje zag, bloosde hij, en Jacqueline bloos
de ook, zonder dat ze wist waarom.
Daar hij sinds kort in het dorp woonde, had hij het
meisje nooit gezien, en werd getroffen door haar
schoonheid.
„Vat wenscht- u?' vroeg de dochter van den pn-
blieken schrijver op zaehten toon.
- „Ik had uw vader willen spreken," stotterde hij.
A ader is vanmorgen vroeg reeds vertrokken.
Maar misschien kan ik hem vervangen?"
„Ja, Neen. Ik wc4et 't niet", zei hij, meer
en meer verward.
„Aan wie wou u schrijven?" vroeg het meisje,
dat niet anders verwachtte, of de jongeling wou een
briefje zenden naar d'e uitverkorene van z'n hart.
„Aan m'n moeder", antwoordde de werkman, die
op z'11 gemak gesteld werd! door d'e kachte stem van
Jacqueline.
„Aan uw moeder? Dat zijn de gemakkelijkste
brieven. Zog- mij, wat u haar wil laten weten, dan zal
ik t. opschrijven."
sing aan een klein tafeltje zitten, en half naar
hem toegekeerd, wachtte zij oplettend en ernstig tot
hij ging beginnen.
Toen hij geëindigd had, las' Jacqueline den brief
voor. De schrijnwerker luisterde en knikte. Ja, dat
'had hij allemaal gezegd, maar hoeveel fraaier was- do
vorm. waarin zij het had gekleed. Hoe lief had zij in
dien brief uitgedrukt, hoe hij z'n moeder liefhad. Il-oe
hartelijk werd geïnformeerd naar haar welzijn, en het
verlangen uitgedrukt om haar spoedig weer te zien.
Hij voelde, zich klein bij dat jonge meisje,, dat zoo
veel talent had, en zooveel gevoel toonde te bezitten.
Verlegen bedankte hij haar, en wilde betalen, maar
Jacqueline wou geen geld aannemen.
„Die paar stuivers moet u maar aan m'n vader
geven", zei ze, een weinig verlegen om gold voor zoo
iets aan te nemen.
Hij drong niet verder aan, Hy beschouwde haar
een seconde. Zij wisselden een vluchtigen blik.
Zij beminden elkaar.
De schrijnwerker keerde terug naar vader Martin,
om z'n schuld te voldoen. Hij keerde terug' om nieuwe
brieven aan zijn moeder te schrijven en om een paar
woorden te wisselen met Jacqueline.
Hij was ingelicht. Hij wist, dat hij z'n aangebedene
niet kon huwen, vóór hij honderd gouden tientjes bij
elkaar had. Hij was geen slecht werkman, en met
geestdrift wierp hij zich op den arbeid; na twee of
drie jaar hoopte hij die som bij elkaar te hebben.
Zou Jacqueline zoo lang willen wachten
Op zekeren dag ha-A hij den moed, haar dat te vra
gen, toen zij alleen waren.
„Ja", zei ze, „ik wil wachten. Maar ik heb je
om een gunst te verzoeken."
„En dat is?"
„Dat je hier niet meer komt, wanneer vader niet
thuis is."
„Maar hoe kan ik je dan voortaan mijn liefdé be
tuigen?" Ijjjj
Zij begon te lachen.
„Liefde maakt vindingrijk. Indien je me waar
lijk liefhebt, dan zul je een middel kunnen vinden, om
je liefde uit te drukken."
Den volgenden dag trad de schrijnwerker de kamer
binnen van den publieken schrijver.
„Weer een brief voor je moeder?" vroeg vader
Martin, die den werkman als een goeden klant be
schouwde, vriendschappelijk.
„Neen, moeder is pas in het dorp komen wonen."
„Ah, ik begrijp 't: een liefje."
„Neen, geen liefje! maar iemand, die ilc zeer
ernstig liefheb."
„Voor twee weken misschien."
„Eeuwig."
„Die jonge mannen! Zij zeggen allen 't zelfde*,
en ten slotte.
„Ik ben niet als andere jongelieden."
■Vader Martin zette z'n bril op en begon te schrij
ven. Hij had al zooveel' van dergelijke briefjes ge
schreven, dat hij de zinnen wel van buiten kende.
Intussclien trad! Pierre op Jacqueline toe, en ver
telde haar, welken list hij bedacht had om haar in te
genwoordigheid van haar vader zijn gezindheid' te
doen blijken.
Zij begreep, dat Pierre eiken dag zou terug komen,
en dat de brieven, die haren vader gedicteerd werden,
voor haar waren bestemd.
Toen vader Martin den brief af had, las- hij hem
voor. Hij wa-si zeer verbaasd, dat hij niet de gewone
betuigingen van tevredenheid' ontving'. De schrijnwer
ker had wel is waar het voorlezen met aandacht ge
volgd, maar had' geen enkel teeken van instemming
gegeven.
„Het is niet kwaad", zei Pierre. „Maar het is
niet, zooals ik bet hebben wil."
„Wat?"
„Ik wensch een briefje aan een uiterst fatsoen
lijk meisje, en u laat me spréken als een matroos tot
z'n eerste liefje."
„Dan moet je maar zeggen, ho-e je 't hebben wil",
zeide de vergramde oude.
En het epistel verscheurend, voegde hij er op knor-
rigen toon hij
„Ik zit. Ik ben tot je orders. Ik zal schrijven
wat je me voorzegt. Spreek. Dan zullen we zien,
wat je er van terecht brengt."
Pierre was geheel onthutst. Hij wist niet, dat va
der Martin zoo prikkelbaar was. Doch een blik op
Jacqueline gaf hem z'n moed terug.
De vader stelde hem in de gelegenheid om zelf
woorden te kiezen, oin z'n liefde uit. te drukken, ter
wijl vóór hem het geliefde meisje stond', dat er in toe
had gestemd, door hem bemind te worden.
Pierre begon te spreken van de menigte gevoelens,
die ontwaakt waren in zijn hart. Hij wist duidelijke,
vriendelijke woorden te vinden, die een groote vreug
de deden ontstaan in het gemoed van haar, die ern
stig en stilzwijgend' alles aanhoorde.
Hij sprak een taal zóó innig- en zóó vol van ware
liefde, dat de oude Martin de pen losliet en verbaasd
uitriep:
„Waar haal je 't vandaan?"
„Dat weet ik niet", antwoordde Pierre, die dacht
dat de schrijver hem bespotte. „Vindt u dat ik me
aanstel?"
„Wel neen. 't Is heel goed, ik verzeker je dat
i k het zoo niet kan."
De schrijnwerker kwam eiken dag terug, en op die
manier uitte hij steeds z'n groote liefde in 't bijzijn
van Jacqueline. Ten slotte begon vader Martin be
lang te stellen iu die liefdesgeschiedenis.
„Ik zie, dat je dat meisje werkelijk innig lief-
hebt", zei hij. „Waarom vraag je haar niet ten hu
welijk
„Omdat i'k zoo arm ben."
„Dus zij schijnt rijk te wezen?"
„Haar vader wil hebben, dat ik een zekere som
bezit,"
„Die vader heeft goede beginselen, net ais ik.
t Schijnt een verstandig man te wezen."
„O, ik weet geen beteren schoonvader. Hij heeft
een massa goede eigenschappen. Hij moest eens we
et n, hoeveel ik met hem op heb."
„J-e bent een goede jongen. Hij zou wel een
slechter schoonzoon kunnen krijgen. Waarom probeer
je niet hem van zijn besluit af te brengen
„Dat wil hij toch niet."
- „Probeer 't. Ga naar hem toe."
„Dat. durf ik niet."
„Schrijf hem."
„Goed. Wilt u hem schrijven, vader Martin?"
Pierre was bijzonder welsprekend. Hij schilderde
den vader de liefde, die hij gevoelde voor zijn d'ochter,
en die door haar beantwoord werd, en hij liet uitko
men, hoezeer hij en het jonge meisje gebukt gingen
onder het besluit van den vader, die er zijn zinnen op
had gezet, dat de jonge man honderd' gouden tientjes
moest bezitten.
Vader Martin schreef, en de woorden van Pierre
brachten vreemde aandoeningen bij hem te weeg. Hij
vond dien vader, die het geluk van zijn dochter in den
weg tra<d, erg hard, erg wreed.
Hij overhandigde den brief aan Pierre en zei:
„Wanneer de vader na dezen brief niet zijn toe
stemming geeft, dan heeft hij een hart van steen."
.„Gelooft u dat werkelijk?" vroeg Pierre ver
heugd.
„Ik ben er zeker van. Laat dien brief onmid
dellijk bezorgen."
„Ja.Ja.Kaar u hebt 't adres vergeten."
- „Dat heb je me niet opgegeven en uit' besehei-
denheid heb ik er ntaf naar gevraagd, omdat je ook
nooit het adres van je meisje hebt opgegeven.®*
„O, maar wat den vader aangaat, is 't iets an
ders. Bent 11 gereed?"
„Ja,"
„Schrijf dan vooral netjes."
„Mijn beste schrift"
Een seconde was 't- stil, en men kon da harten der
geliefden hooren kloppen.
Toen dicteerde Pierre met bevende stem:
,,le bezorgen bij Vader Martin, publiek schrijver
te
De schrijver stond plotseling op. Had hij goed ge
hoord? Die brief was aan hem geadresseerd.
Jacqueline had' zich voor haar vader op de 'knieën
geworpen, uitroepend:
„Vader, vergeef 't ons."
En Pierre had 't hoofd gebogen, en stamelde:
„Ik heb maar 20 gouden tientjeal"
Vader Martin keek naar z'n dochter. Hij wist niet
of hij boos moest worden of niet.
Jacqueline prevelde:
„Ik heb hem lief 1"
Pierre antwoordde:
„Wij beminnen elkaar 1"
Er kwam een waas voor de oogen van vader Mar
tin. Wat had Pierre hem voor den gek gehouden.
Daar herinnerde hij zich eenige zinsneden uit de brie
ven van den jongen man. Kon hij tegenover zooveel
liefde lang boos: blijven?
Het waas voor z'n oogen ging over in tranen, die
het verleden uitwischten. Hij opende d'e armen, en
riep uit:
„Jij zult de vrouw van Pierre worden. Geef mij
je hand,, toekomstig schoonzoon. De ontbrekende
gouden tientjes zal ik er bij doen."
GEVESTIGDE PERSONEN.
D. Snip, spoorwegarbeider, n.h., Fabrieksweg 8.
M. Pieneman-Snijder, zonder beroep, n.h., Zeglis 11.
O. O. Huijsing, metselaar, n.h., Keizerstraat 18. L. El-
te, bakker, u.i„ Laat 105. A. Kroonenburg, d.b., n.h.,
Verdronken oord 53. H. van 't Riet, onderwijzeres, n.k„
Burgerweeshuis. M. Stork, zonder beroep, n.h„ Kool
tuin 13. C. J. Tjaden, reiziger, n.h., Kiuheimstraat 28.
J. J. Kolijn, boekdrukker, n.h., Stationsstraat 8. M.
Dekker, d.b., n.h., Achterom 13. C. M. Coppens, zon
der beroep, r.c„ Verdronken oord 92. A. Bak, zonder be
roep, n.h., Overdiestraat 8. E. Wassington, ass. huis
houding, n.h„ Geesterweg 1. J. R. Popma, kleeimak-
ker, r.c., Vrouwenstraat 3. J. M. Houtkooper, bakker,
n.h., Schoutenstraat 2. C. Brouwer, timmerman, n.h.,
Stuartstraat 40.
VERTROKKEN PERSONEN.
II. Loots, teekenaar, n.h., Heldersche Weg 9, Am
sterdam. P. Wortel, d.b., r.c„ Achterweg 51, Heerhu-
gowaard'. J. Zeeman, bakker, n.h., Houttil 5, Londen.
J. de Kruijff, spoorbeambte, r.c., St. Annastraat 20,
tuin 13. C. J. Tjaren, reiziger, n.h., Kinheimstraat 28.
Achterwezel 1, Noord'-Scharwoude. A. van dter Lin
den, d.b., r.c., Hofstraat 6, Amsterdam. P. Klomp,
kantoorbediende, geene, Eorestusstraat 14, dén Haag.
J. M. Meijer, zonder beroep, r.c., Groot Nieuwland 49,
Brussel. J. Smits, timmerman, n.h., Baansloot 13,
Amsterdam. W. H. Dijkhuizen, kruideniersbediende,
n.h., Langestraat 67, Amsterdam. M. Strooker, d.b.,
n.h., Nieuwesloot 23, St. Pancras. E. M. Moens, zon
der beroep, geene, Kennemerstraatweg 21, Haarlem.
J. L. van der Putten, ijzerdraaier, r.c., Lindenlaan 44,
Oudorp. H. E. Vinl, d.l)„ r.c., Ken nemerstra at weg 71,
Oudorp. F. W. J. Lambert, gymnastiekleeraar, e.l.,
Krugerstraat 2, den Haag. A. A. Timmermans, win
keljuffrouw, r.c., Houttil, Rotterdam. B. Metz, smid,
n.h., Schoolstraat 3, Leeuwarden. M. Roos, d.b., geene,
Oudegracht 143, Amsterdam. J. M. Visser-Arnts, zon
der beroep, r.c., Achterstraat 37, Weltevreden. Th. W.
de Haas, schipper, n.h., Overdiestraat 3, Broek op
Langendijk.
Kosteloos ingevolge beschikking
dezer Rechtbank d.d. 25 November 191L
Den TWEEDEN AUGUSTUS negentienhonderd
twaalf, ten verzoeke van WILLEMINA FLENS, mo
diste, wonende te Heilo
Heb ik JOHANNES GERARD-US KLEIN, deur
waarder bij de Arrondissements Rechtbank te Alk
maar, aldaar wonende, krachtens verlof van genoemde
Rechtbank aan mijne rekwirante verleend bij beschik
king van den Augustus 1912 VOOR DE DERDB
MAAL
CORA E LIS WILLEM FLENS, zeeman, wonende
te Zijpe, doch vandaar vertrokken van. wien sedert het
jaar 1860 geen bericht is ingekomen, alzoo thans zon
der bekende woon- of verblijfplaats binnen het. Ko
ningrijk;
mijn exploit doende aan den Edel Achtbaren Heer
Ambtenaar van het Openbaar Ministerie bij gemelde
Rechtbank sprekende op diens parket met den heer
Mr. J. HANEGRAAFF aan wien ik afschrift
heb afgegeven van dit exploit en die het origineel met
„gezien heeft geteekend, voorts door aanplakking- aan
de hoofddeur van het. gerechtsgebouw te Alkmaar, aan
liet gemeentehuis te Zijpe en door plaatsing van dit
exploit in de Nederlandlsche Staatscourant en de Alk
maarsche Courant als daartoe door gemelde rechtbank
bij de aangehaalde beschikking' aangewezen;
Om:
Aangezien de gedaagde zijne woonplaats heeft ver
laten, zonder volmacht tot het. waarnemen zijner zaken
of order op het beheer daarvan gesteld te hebben;
Aangezien de gedaagde in het jaar 1860 is vertrok
ken naar Oost-Indië en na ingewonnen berichten van
daar zoude zijn Vertrokken naar Liverpool en sedert
ni.ets meer van hem is vernomen, terwijl er meer dan
vijl' jaren sedert zijn vertrek zijn verloopen;
Aangezien mijne rekwirante met drie andere broe
ders en zusters gerechtigd is tot zijne nalatenschap,
waaromtrent zij eene regeling wenscht te zien ge
maakt, ook omdat aan de afwezige een aandeel in de
nalatenschap zijns vaders is opgekomen dat nu reeds
meer dan negentien jaar onder bewind is gesteld';
Aangezien deze regeling niet kan geschieden dan
nadat de vermoedelijk overleden verklaring van den
gedaagde is uitgesproken;
Aangezien de eischeres-se daarom belang heeft
zijne vermoedelijk overleden veiklaring te verzoeken;
Mitsdien in persoon of bij behoorlijk gemachtigde
op Donnerdag- den 21en November negentienhonderd
twaalf des voormiddags elf uur te verschijnen ter
Openbare terechtzitting van gemelde Rechtbank in
het Rechtsgebouvv aan den Geestersingel te Alkmaar,
ten einde van zijn aanwezen te doen blijken;
Vervolgens heb ik deurwaarder exploit doende als
boven den gedaagde aangezegd, dat ingeval de ge
daagde op deze dagvaarding niet mocht verschijnen of
van zijn aanwezen doen blijken, voor mijne rekwirante
zal worden geconcludeerd dat het de Rechtbank moge
behagen te verklaren, dat er sedert het jaar 1860
rechtsvermoeden van overlijden van den gedaagde be
staat en eindelijk, dat Mr. J. VERDAM, procureur bij
gemelde Rechtbank als zoodanig voor mijne rekwiran
te in deze zal eccupeeren en dat ten zijnen kantore
Gedempte Nieuwesloot 87/89 te Alkmaar voor deze
zaait domicilie wordt gekozen.
De kosten dezes zijn in debet 7.65.
Gezien. (get.) J. G. KLEIN.
De Officier van Justitie, Voor afschrift,
(get,) HANEGRAAFF. J. G. KT.F.IN,
