DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Van Houten s
De beste voor den prijs!
Hef Circuskind.
No, 201,
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
MAANDAG
26 AUGUSTUS.
Honderd tegen een]
FEUILLETON.
ONDERWIJZERES,
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
jdat men na een proefj
met
daarvan voortaan een
geregelde gebruiker
wordt.
GOED en GOEDKOOP
1 Kg. 1.50
"0.80
%Kg. f 0.42| i
%0„ -0.18
Telefoonnummer 3.
I
BINNENLAND.
AARSC
RANT
K EM" WIS GE VING.
Cacao
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeen© kennis, Hat zij bij be
sluit van heden onder voorwaarden vergunning hebben
verleend aan A. J. STIKKER, F. OLIJ en P. TEN
ZULT)AM, aldaar, tot het oprichten van een auto-ga
rage met werkplaats en gasmotor van 12 P.K., bene
vens van een benzine-bewaarplaats op het perceel Ken-
nemerstraatweg, ten kadaster bekend) gemeente Alk
maar. in Sectie E No. 2640.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
L. VAN DER VEGT. Lo.-Secret.
Alkmaar, 24 Aug. 1912.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK-
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat in het Ge
meenteblad van Alkmaar, No. 378. is opgenomen het
besluit van den Raad dier gemeente van 31 Juli 1912,
waarbij is vastgesteld1 eene
VERORDENING VOOR DE HANDELSDAG-
SCHOOL TE ALKMAAR,
welke verordening, lieden afgekondigd, gedurende
drie maanden voor een ieder ter gemeente-secretarie
ter lezing is nedergelegd en aldaar tegen betaling van
J 0.25 in afdruk is verkrijgbaar gesteld.
Alkmaar, 22 Augustus 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Roman van PAULA BITSCH.
13) -o-
Dan zat zij een poos bewegingloos, beide handen in
de lucht houdend. Zij beefde en wankelde, verloor
Let evenwicht en in' het volgende oogenblik reeds
trappelde zij in de lucht, kreeg een kaakslag en werd
weer op de plaats gezet.
Dat herhaalde zich nu twintig- tot dertigmaal op
dezelfde wijze, alleen met het onderscheid, dat Le-
wandowsky van minuut tot minuut heftiger werd.
„Zoo. sta nu maar op. Snel, snel, niet als een slak",
brulde hij.
Bevend trachtte het kind zich op te richten. Ach,
zij was reeds zoo moede en wat kneep haar maag! Zij
beet zich op de lippen en stond' kaarsrecht in de tra
peze. De man zou niet meer zeggen, dat zij een laf-
aaid en een domkop was en zij het in haar leven nooit
tot een kunstenares zou brengen.
„Laat nu de handen los", beval hij weer.
i n''1' ^aar°P Mira met angst gewacht! Zij wan
kelde, haar hoofd duizelde ineens zoo hevig, het werd
do nicer voor liaar oogen en dan wist zij plotseling niet
meer waar zij was.
Toen zij wakker werd, lag zij in de keuken in haar
kofferbak en madame Lewandowsky zat daarnaast op
een stoel en schilde, aardappelen. „Nu, uitgeslapen?"
vroeg zij, kwaadaardig lachend. „Hier!" Èn daarbij
schoof zij het kind een kop melk toe. Mira viel erop
aan en ledigde in één teug den karigen inhoud. „He
den hebt gij niet veel gedaan, luilak. Ilier, schil al
thans de aardappelen," sprak zij het kind ruw toe.
De kleine voelde nog altijd een hevigen druk op dó
maag en zwakte, maar toch uam zij den haar aange
wezen arbeid gewillig op. Zij wilde geen luilak zijn.
Intusschen maakte madame Lewandowsky een slap
Het HOOED van het Plaatselijk Bestuur te ALK
MAAR brengt, op grond van artikel 1 der Wet van
22 Mei 1845 (Staatsblad No. 22) ter kennis der inge
zetenen, dat bij hem ingekomen en aan den ontvan
ger der Rijks directe belastingen binnen deze gemeente
ter invordering is ovetrgegeven
het kohier der Bedrijfsbelasting No. 9, voor het
dienstjaar "1912/13 executoir verklaard door den Direc
teur der directe belastingen in Noordholland te Am
sterdam den 21 Augustusi 1912;
dat ieder verplicht is zijn aanslag, op den bij de
Wet bepaalden voet, te voldoen en dat heden ingaat
de termijn van zes weken binnen welken daartegen
bezwaarschriften kunnen worden ingediend.
Alkmaar, den 24 'Augustus 1912.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
voornoemd,
G. RIPPING.
Aau de 10-klassige Meisjesschool te Alkmaar (Hoofd
Mej. J. H. PRUIM) wordt gevraagd eene
in het bezit der hoofdakte en der akten voor de Fran-
sche en Duitsche taal, bij voorkeur M. O., benevens
van die voor vak k. Aanvangsjaarwedde f 1125 en
voor elk der beide taaiakten M. O. f 50 meer. Zes
periodieke verhoogingen van f 50.
Stukken, met inlichtingen omtrent werkkring en
diensttijd in te zenden aan het Gemeentebestuur vóór
10 September a.s.
Bezoeken worden voorloopig niet afgewacht.
ALKMAAR, 26 Augustus.
Regen, regen, regen.,
Met Koning' Lear is men geneigd te zeggen: „de
regen, die regent eiken dag."
Het aloude Post nubila Phoebus schijnt thans ook al
niet meer te worden bewaarheid. Gis ter an volgde op
den regen e/én mooi weer, maar nu kletteren de drup
pels al weer tegen de ruiten en ziet het er uit, alsof
er geen zo® aan den hemel staat. Wij hebben blijk
baar den matten moesson het is niet aangenaam
dit te moeten constateeren na een vaeantie, welke zich
vooral heeft gekenmerkt door wolleen en regen, wind
en omveer. tMen kan gehard zijn tegen, weer en wind
en toch doorf zulk een barre weersgesteldheid zijn ge
not van het buiten-zijn, van het vrij-af-hebben zien
bederven. Wat blijft er onder dergelijke koude, natte
omstandigheden voor den wij durven nauwelijks
zeggen; gelukkigen bezitter van vaeantie anders
over dan den tijd luierende zoek te brengen, daardoor
de vaeantie makend tot een periode van rust, en van
rust alleen, niet van uitspanning, maar van ontspan
ning? De psychologen zullen later ongetwijfeld vor-
schen naar den invloed van het weer op menschen en
din g'en en misschien vimden, dat regen, dagen, weken
achtereen regen, gelaten, passie-loos mallet en lang-
aanhoudende zonnebrand, hartstochten opwekt, prik
kelbaarheid! teweeg' brengt. Vergelijkt men bijv. dezen
tijd van 1912 met dien van 1911 op het gebied van in
ternationale politiek met elkaar de vriendelijke le
zer merkt, dat we naar oud-Hollandtecben trant met
een weerpnaatje wederom aanraking met hem hebben
koord in de keuken van het eene eind tot het andere
ter voethoog'te vast.
„Heden, dadelijk na het middageten probeert gij
daarop te loopen. Dat kilnt gij alleen, dat is zoo
laag. Daar behoeft niemand naast te loopen. Ik kom
zoo nu en dan kijken of gij het, ook doet," voegde zij er
dreigend aan toe. „Mon Diau, gij leunt niet eens
aardappelen schillen!"' stoof zij op tegen het kind', dat
zich van schrik in den. vinger sneed. „Geef hier!" En
daarbij trok zij den nap, waarin dte> 'aardappels lagen,
haar uit de hand. „Zoo dik schilt men niet, clan blijft
er van den' aardappel, die toch al zoo klein is, niets
over. Loop naar dien slager om den hoek en haal an
derhalf pond braadworst. Hier is het gelcli!"
Mira nam dit bevend in ontvangst. Zij had' voor
geld zulk een respect, zulk een angst' fiit't te verliezen.
„Gauw een beetje!" riep de vrouw en' gaf Mira een
harden slag op dfen schouder.
Ach, daaraan was cle kleine reed» gewoon, dat deed
haar geen pijn meer, dat krenkte lia'ar nipt meer. Zij
liep de trappen haastig af, het gebijt met be.ide handen
vasit omklemmend en bij elke trede, welke zij afging,
fluisterend: „geef mij alsjeblieft anclerhVüf pond
braadworst!"
Nu stond zij reeds op den hoek voor den slagerswin
kel en telde nogmaals haar g-elcl over. Maar daar ont
braken 50 pfennig. Waar had zij; die verloren? Van
schrik verbleekte zij en de tranen, die .zij met moeite
had' ingehouden, vloeiden in grootte stroiomen. Zij liep
de geheele straat' op en af, zocht en zodht. Eindelijk
bleef zij voor de huisdeur staan, besloten om madame
Lewandowsky haar ongeluk mede te dteelen. O, zij
vermoedde wel, wat haar thans te wachten stond.
Maar wat zou zij doen, waar zou zij heen vluchten?
Zou zij nu misschien Frtan§ois een kus geven, wanneer
hij haar 50 pfennig gaf? Hij had linfiners veel meer
in zijn spaarpot, welken hij haar onlangs liet zien.
Maar Fra.ncois was nog in het circus. Wan'hwpig leun
de zij tegen de huisdeur, besluiteloos of zij1 zou bin
nengaan of niet, e;n in hare hulpeloosheid wist zij
g§en anderep raad jlan te sphrpien, al maar tö> scluei-
gezocht dan ziet men dat verschil. De Marok-
kaansehe kwestie was toen een bron van internationa
le verwikkelingen en ook overigens was er volop stof,
om de gemoederen alom in beweging te brengen. In
Frankrijk had men de .economische protesten alles
werd duur, door de droogte, zooals 'het toen heette,
terwijl men thans duurte voorspelt omdat het zoo nat
is! jn Italië heerschteu ernstige onlusten, in En
geland deed' de Hoogerhuis-crisis zich gelden, groote
zeeliedenstaking, Engelsclie spoorwegstaking, uitslui
ting in Noorwegen. dat alles en veel meer ver
ried onrust en prikkelbaarheid.
Op het oogenblilc is het in de internationale politiek
echter een en al gemoedelijkheid. Er zijn geen bran
dende kwesties, er lieerscht nergens een prikkelbare
stemming in ministerieele kabinetten, er zijn derhalve
ook geen prikkelende artikelen in de bladen. De
meest volslagen rust valt slechts waar te nemen.
Zelfs de Oostersche kwestie wordt met een gemoede
lijkheid besproken, welke alleen aan cle weersgesteld
heid lean worden toegeschreven. Toch staan de Turk-
sche zaken er niet zeer gunstig voor de oorlog
duurt nog steeds voor, binnenlandse he onlusten zijn
aan de orde van den dag, er is een hevige strijd tus-
seben de nationaliteiten en belijdenissen onderling, er
dreigt een conflict met Montenegro, er bestaat een
gespannen verhouding met Bulgarije. en Europa
denkt aan een internationaal-politieke „ge
zellige kout." Is er gemoedelijker woord denkbaar
voor het voorstel door de Oóstenrijksche regeering, ol
liever door den minister van buitenland§che zaken der
Doirau-monarchie, graaf Berehtok! gedaan, om eens
gezamenlijk de Balkanaangelegenheden te bespreken?
En is het niet zeer, zeer teekenend, dat ér over dit
voorstel nog geen kwaad woord is'gezegd? Nu moet
men echter niet denken, dat dit voorstel overal met
beide handen zal worden aangenomen. De Oostenrijk
sche roover wordt natuurlijk niet vertrouwd, de Turlc-
sche zieke man wil van een opgepaste inmenging in
zijn interne zaken niet weten, en de strijdleuze van de
zen tijd blijft: Drievoudig verbond tegenover de drie
voudige entente. Alleen allen zijn bezadigd, ma
ken niet het misbaar, waartoe, in een prikkelbare pe
riode het Oóstenrijksche voorstel, om, nu in Turkije
de proef met centralisatie isi mislukt het van buiten-af
eens met decentralisatie te probeeren, stellig het sein
zo.u hebben gegeven.
Zelfs de altijd lastige Albaniër» schijnen zich ge
kalmeerd te hebben zij zijn naar hun haardsteden
teruggekeerd, zoo'als1 het met een deftige uitdrukking
heet. En de Turken en Italianen moeten vredelie
vend gestemd raken op Zwitsersich grondgebied
hebben vertegenwoordigers van beide landen allerlei
conferenties en optimisten gélooven zelfs, dat de oor
log zijn eersten verjaardag' die overigens op den 29sten
September zou vallen, niet zal beleven. Maar men
moet niet vergeten, dat deze personen hoegenaamd
geen speciaal mandaat hebben en enkel moeten zoe
ken p.aa,r een basis voor onderhandelingen. Zelfs in
Frankrijk is men buitengewoon vredelievend. De mi-
en.
nister van bui tenia ndsche zaken heeft eerst met den
Turkscken, daarna met den Italiaansehen gezant een
onderhoud gehad. Na zijn bezoek aan Rusland is
dit initiatief nogal opvallend. Trouwens is het
ook niet merkwaardig, dat- aan den vooravond van de
blijkbaar zeer gewichtige Fransch-Russische bespre
kingen te St.-Petersburg, keizer en tsaar elkaar heb-
ken ontmoet? En in Duitschlandl schrijven de bladen
in deze dagen meer dan anders over „de zegeningen
van den vrede," over „de groote vredestaak welke op
Duitschland rust" enz. enz.
Het is alsof de regen der laatste weken in heel
Europa een vredelievende stemming heeft veroorzaakt.
Of zouden de staten bij al deze natte nattigheid er
niet in geslaagd zijn het kruit droog' en de sabel
blank te houden?
DE' VERGUNNING VOOR DEN KIESRECHT
OPTOCHT DER S. D. A. P. GEWEIGERD.
Het Volk van Zaterdagavond bevat een manifest
van het partijbestuur der S. D. A. P., waarin geprotes
teerd wordt tegen het besluit va.n den burgemeester
van 's-Gravenhage.
„Kunnen wij," zoo schrijft het partijbestuur, „zon
der in openlijk verzet te komen met de overheid en
hare geweldmiddélen, dan geen optocht houden, men
kan ons niet verhinderen, op andere wettige wijze te
demonstreeren.
De publieke straat is, ook zondter weigering, nu een
maal vrij, ook voor ons, óók op den Dinsdag' der Ka
mer-opening, en van die vrijheid' zullen wij dan ook
gebruik maken e;n wel, nadat de Koninklijke optocht is
geëindigd."
Daarom worden partijgeneoten opgeroepen om na d«
betooging naar het Binnenhof te trekken om daar te
gen liet uur, dat de Tweede Kamer haar werkzaamhe-
I den begint, te. betoogen voor algemeen kiesrecht.
DE MI DDEN STAND-SENQUETE.
De Staatscommissie voor de Middtenstandsenq.uête
(ingesteld bij K. B. van 15 September 1908) is in don
laasten tijd een belangrijk eind met haar werkzaamhe
den gevorderd.
Eerst is vanwege de. commissie in een groot aantal
gemeenten een schriftelijke enquête gehouden. Daar
toe aangestelde enquêteurs hebben aan de hand van
door de vakgenooten ingevulde vragenlijsten en van
persoonlijk onderzoek een beschrijving opgesteld van
den toestand van de1 ter plaatse bestaande midden-
standsbedrijven. Vele verslagen kwamen op deze wijze
gereed.
Dit zeer uitgebreide materiaal werd vervolgens door
de commissie verwerkt. De gegevens, omtrent de ver
schillende bedrijven verkregen, moesten verzameld, g'e-
controleerd en soms belangrijk aangevuld, daar bij do
schriftelijke enquête niet ieder bedrijf geheel tot zijn
recht gekomen is. Hiertoe werden van ieder vak voor-
loopige resumties opgemaakt, waarin de aard van
het bedrijf en cle toestand der ondernemers behandeld
j worden. Op vergaderingen van de commissie werden
J deze resumties voor het meerendeel reeds behandeld en
j besproken met bestuurders van patroonsvereeniigingen
en andere vakkundigen, ten einde nadere inlichting-en
en zoo nood'ig' een vingerwijzing voor een aanvullend
onderzoek te verkrijgen.
Het ligt in het voornemen van de commissie om na
omwerking' deze resumties als vertrouwelijk stuk aan
verschillende patroonsvereeingiugen en vakkundigen
Plotseling- werd zij door een duw van de huisdeur,
die van binnen geopend werd, op zijde geschoven" en
een oude dame kwam naar buiten. Mira kende haar
wel van gezicht. Zij woondie een ét'age lager dan de
Lewandowsky's en heette juffrouw Kolbe.
De dame bleef voor de kleine staan en beschouwde
haar vol medelijden. Uit hare goede, grijze oogen
straalde zooveel menschenliefde en goedheid, dat Mi
ra haar vol vertrouwen aanzag.
„Waarom schreit gij toch, kleintje?" vroeg zij zacht.
Mira schaamde zich, sloeg de o-ogen neer en trok
aan haar zwart schortje. Mocht zij wel aan een vreem
de zeggen, dat zij zoo onhandig was en zooveel geld,
dat men haar had toevertrouwd, verloren had? Einde
lijk biechtte, zij onder het aanhoudend vragen van de
oude juffrouw onder vele tranen haar ongeluk op.
Uit. de groote, zwarte reticule, waarop Mira onder
baar verhaal steeds had gestaard zij wist zelf niet
waarom nam de dame een fonkelnieuw 50-pfeuuig-
stuk en drukte het in Mira's kleine hand. Het kind
wist niet, wat het overkwam en half droomend hoorde
zij nog- dat de oud'e juffrouw zeide: „ja, ik ken je wel.
kleine Mira, kom maar steeds bij mij, als gij treurig
zijt en schrei niet zoo in stilte." Daarbij gaf zij de
kleine een kus op het voorhoofd' en voordat Mira woor
den vond haar vreugde en haar dank uit te spreken,
was juffrouw Kolbe reeds heengegaan en in een zij
straat aan hare blikken verdwenen.
Lang- nog stond liet kind daar als versuft. Dan trad
zij den slagerswinkel binnen en vroeg, nadat zij zich
eens versproken had, anderhalf pond braadworst.
Hoe rook het hier heerlijk naar worst e,n vleesch, en
hoe zelden was er vleesch bij de Lewandowsky's! Een
dikke vrouw met rood! haar en nog roodere gezwollen
handen was in den winkel bezig; „Die kan altijd naar
genoegen eten!" dacht Mira en een afgunstige blik
trof de dikke.
Nu was de inkoop afgeloopèn en Mira liep de straat
in grooteü haast terug. Hoe zovi men haar beknorren
om het lange uitblijven. Steeds *n,aller en sneller liep
zijAch, zij was reeds op baar portie slaag voorbe
reid!
Zij opende, de op een kier staande corfidiordeur en
trad binnen. Uit Lewandowsky's kamer drong luid
gelach. Mira sloop in de keuken en toen zij madame
Lewandowsky daar niet meer zag-, haalde zij verlicht
adem.
Zou zij hier blijven zitten en aardappels, schillen of
madame Lewandowsky opzoeken en haar vragen, wat
zij doen moest? Zij ging weer met kloppend hart
naar de.n corridor. Binnen lachte madame Lewandows
ky zoo luide en een mannenstem antwoordde haar
zacht op opgewekten toon. Neen, dat was niet de
stem van den ouden Lewandowsky; zoo vriendelijk
sprak die nooit en zoo vro-eg' kon hij ook nog niet te
rug' zijn. Wie het zijn zou?"
Een zekere beschroomdheid dreef liet kind in de
keuken terug en volkomen hulpeloos zat het daar op
zijn kofferbak en wachtte af. Zoo was een poosje
voorbijgegaan, toen buiten deuren geslagen werden
en een gefluister tot Mira doordrong, gevolgd door
een geruiseh, alsof twee menschen elkaar kusten. De
kleine luisterde. Wat was dat? Maar voordat zij nog
een verklaring gevonden had, werd buiten de huis
deur gesloten en kort daarop trad madame Lewan
dowsky in de keuken.
..Nu, dacht ik het niet! Daar zit gij nu, droomster
en hebt noch de aardappels opgezet noch de worst in
de pan gelegd. Ziet gij dan niet, hoe laat het reeds
is? Binnen tien minuten komt mijn man terug en
dan is er g-root spektakel, als niet alles gereed is!" En
woedend sloeg de vrouw, die in haar vuurroode zijden
kimono en met haar los haar als een furie er uitzag,
op het ontstelde kind los.
..Ik heb .toch van niets, in het geheel niets geweten!"
liep Mira luid schreiend.
..Gij weet nooit iels; houd toch je mond!" De
vrouw wierp in haar opgewondenheid de kom met da
aardappels om, zoodat die brak en ook dit maakte zij
Mira tot een verwijt.
(Wordt vervolgd).
