DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind.
No. 204.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
II (IN DER II AO 29 Al OISTI s.
te Alkmaar,
FEUILLETON.
op Maandag 2 September 1912
De ter gemeente-secre
tarie ingeleverde ZAK
IOEKJES der militie kunnen worden
TERUGGEHAALD.
Het 32ste Ned. Taal- en Letterkundig
Congres.
BINNENLAND,
ALRMAARS
KKSSINfl»:VI3i«.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te ALK-
HAAR brengt, op grond van artikel 1 der Wet vau
22 Mei 1845 (Staatsblad No. 22) ter kennis der inge
zetenen, dat bij hem ingekomen en aan den ontvan
ger der Rijks directe belastingen binnen deze gemeente
ter invordering is overgegeven:
een kohier der Bedrijfsbelasting, No. 11, voor het
dienstjaar 1912/1913, executoir verklaard door den Di
recteur der directe belastingen in Noordholinnd te
Amsterdam den 26 Augustus 1912;
dat ieder verplicht is zijn aanslag, op den bij de
Wet bepaalden voet, te voldoen en dat heden ingaat
de termijn van zes weken binnen welken daartegen
bezwaarschriften kunnen worden ingediend.
Alkmaar, den 28 Augustus 1912.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
voornoemd,
G. RIPPING.
Van onzen bijzonderen correspondent.)
Antwerpen, Maandag.
De ontvangst ten stadhuiz>e wae waardig. Het fraaie
stadhuis, dagteekemend' uit de zestiende eeuw, buiten
statig, maar toch geenszins strpng of ingetogen, in
alles uit zich het Wijdere zuiden, binnen schoon be-
ipromkt, Vlaamsch levendig, zooal niet overdadig dan
toch rijk, was geheel ter beschikking vani de gasten.
In een der groote zalen ontving burgemeester de Vos,
bijgestaan door de schepenen Cools, Strauss, Albrecht,
van Kuijck en leden van den gemeenteraad de gasten.
Pol de Mont, de vaardige, de onvermoeide, de uiterst
tactvolle tact is de eigenschap bij uitnemendheid
die zich ontwikkelt, waar gestadig tegenstrijdige be
langen moeten ontzien worden bedankte 'burge
meester !de Vos, die trouw aan zijn belofte, bij alle
.ambtelijke ontvangsten het Vlaamsch den voorrang
geeft, De burgemeester, bedankend, was zichtbaar be
wogen' bij deze erkenning van zijn trouw aan de
VIaamsche zaak. Mevr. DieleBeersuians droeg ver
volgens een stuk proza uit „Over Literatuur" Van van
Deyssel voor. 't Stuk zelf leek me wel wat zwoel-ly-
I'isch en de voordraagster, dit Nederlandsch in- Vlaam-
schen tongval zeggend, gaf onzen Noord-Nederland-
fiche n ooren geen volkom-en genot. Merkwaardig is
het, dat men) hier van1 Deyssel zeer hoog schat. Het
ietwat gezwollene, het gees-tdr i f tig- n a a r-.b u i t e-n-1 a a i
cnde, pakt 'den Vlaming. Daarna begon een spel van
beiaards. De Antwerpenaars, de Belgen over 't alge
meen, zijn altoos meesters geweest in 't- carillon-gieten
en bespelen. En toen nu van buiten, dat klaar-klin
kend geluid' van Vlaamsch en) Neerlandsch volkslied
klonk, was het of daar de oude eeuwen opleefden -en
spraken met de oude stemmen. De beiaard is- Vlaan-
deyen's poëzie.
Later, bij de welvoorziene buffetten, waren wij in
staat de gasten te loeren kennen. Langzaam-a an zijn
deze congressen van ietwat- gemengde feestelijkheden,
is-amenkomsten geworden van de uitaemendste geesten
van beide landen. En n-aast die uitnemendst'en zijn de
jongeren, de strevendeu en de belovendan. Laat ik
4?at namen noemen, Noord en Zuid' gemengd' zooal-s
t ook in werkelijkheid -is. Want er heerscht- geen
groepgeest, Er i s- hier werkelijk Oen éénheid, die op
samensmelting duidt. Karei vau de Woestijne,
Vlaanderen's grootste dichter, medewerker aan de
ROMAN VAN PAULA BUSOII.
14) o—-
Nogmaals tilde zij het been op, en nu danste zij
door, kaarsrecht, in do rechterhand het Japamsche
scherm houdend. Zij boOg weder lachend en wierp
naar het publiek een paar kushanden, dat haar met
luid applaus beantwoordde.
Lewandowsky gaf haar de drie ballen, drie g-ouden
ball.en en zéide: „Laat er geen vallen, hoor!"
Zij nam ze 'haastig en, terwijl zij voorwaarts ging,
jongleerde zij kalm met alle drie ballen en kwam
daarbij niet eens uit de walsmaat. Kort voordat zij
den laats ten pas naar het tegenoverliggend platform
deed, verloor zij den eenen bal, die Lewandowsky juist
op het hoofd vfloëg, omdat Hij heden voor de zekerheid
nog dicht naast haar g-eloopen had. Dat zag er zeer
grappig uit, zoodat de menschep hardop lachten en
het voct een kleine truc van het kind hielden. En zoo
oogstte zij voor de kleine onhandigheid nog dubbelen
bijval in.
Zij was met haar werk gereed en Mira, speet het bij
na reeds te moeten ophouden. Ach, het- was, ondanks
■alle angst, die men gedurende d-e repetitie en het op
treden had doorstaan, toch een heerlijk gevoel door
zoovele menschen' aangegaapt te worden. De eerzucht,
die tot nu toe slechts' met kleine- vlam in haar ge
glommen had, werd! plotseling gebed in haar wakker.
Dat. was haar eerste werkelijke, -succes. Zij voelde het
wel. Ja, zij wilde arbeiden, onvermoeid, om eons een
groote kunstenares te worden,
Miira lag no,g in d» kouken in laan- kofferhek en
beste Nederlandische tijdschriften, geniaal vertaler
van den Ilias van Homerus-. Hij loerde ons J. J. de
La.ngrée kennen, intelligent jong Vlaming-, die met
mevrouw v. d. Woestijn© de drie gevoelige Parabelen
uit Janus met het- dubbele voorhoofd) in 't Fransch
heeft- vertaald verschenen in „La Masque" van 1
Juli; Carel schar ton, dichter, romanschrijver en criti
cus met zijn trouwe levensvriendin en medewerkster
mevr. Seharten-Antiuk; L. Simons, socioloog, philo-
isoof, stichter van de Wereldbibliotheek met zijn echt-
gienoote mevrouw Simons-Mees, tooneelschrijfster,
een dier zeldzame vrouwe-figuren, bij wie intelligentie
en kennis 't hart niet verdorde, maar dieper en liefde
rijker maakte; Is>, Quérido, de on-evanwichtige, ruste
loos werker gedreven door rusteloozer geest; Goers,
heraut van 't herboren Nederlandische volkslied; Stijn
Streuvels, hij aks Jac. van Looij, levend getuigenis van
die altoos frissiche bron van gezonde volkskracht, de
„heffe" die opheft -en verheft, Schepers, Germaansch
poëet-; Haspels, de te weinig- gewaardeerde, een van
de weinige Nederlandisidhe predikanten, die de glorie
rijke traditie die do Ncderlandsc-ho predikant in- onze
letterkunde voortzet maar talentvoller 'dan ooit één
voor hem, hij, een dergenen, die aangewezen zouden
geweest zijn, Nederland! officieel op dit congres te
vertegenwoordigen. Emanuel de Bom, "blonde Vla
ming, scherpzinnig helder, onbedorven te midden van
zooveel boeken, die immers tot het vele lezen, de „ver
moeienis des geesbes" verlokken de Bom, een dier
weinigen welke geen Spa-ansdh bloed' hebben bewaard;
Edmond van Offel, de gevoelige teekenaar; ILercken
rath; Geerten Gossaert Gen-etsen dichter, pro
zaïst, wetenschappelijk geschooid socioloog; Eerinand
Toussaint, dichter; J. W. Mennakems. Paul Erédérieq,
Victor de la Montaigne, Gustaaf Verriest, de meesters
vaa.de oudere garde, zij', 'die het vuur lu-bben gek-end
en nu de overwinning zien genaken, als straks België
zijn- yiaams'dhe hoogeschool zal' hebbein. Jongeren als
André dé Rid'dër, algëme-en secretaris; ex-redacteur
van dat frissiche jong-Vlaamsobe Tijdschrift „De
Boomgaard," te vroeg gestaakt; Ary Delen, jour-na
list en s'di rijv-er; Marten Rudelslieim, keniner van boe-
ken; L. II. Smeding, bestuurder van den Nederland-
schen Boekhandel; dr. J. d-e Bois, letterkundige; dn.
R. de Deck-er, A. Here,ken,rathdie componist van
Praag, de componist Elor Bosnians, de schrijver Ed
ward1 Leonard; de dichter Leo Bauohery, de letterkun
dige Herman van Tuinbroek, dë dichter August van
Caulaert; J. van der Valk, schrijver van „Onze Let
terkunde" en Johanna Diepenhorst, hoofdredactrice
van het drietalig maandschrift „Van en voor drie
landen."
Da-ar is ook van Roy, redenaar, Lodewijk de Vocht,
componisten wij zouden voort kunnen gaan met
net schrijven van namen. va.n ouderen. en jongeren
en niet een enkel onbeduidend' mensoh behoeven te
noemen noch zelfs een enkel middehnafig. In de
beide gebieden van do Nederlandsche taal bloeit de
letterkunde en de letterkunst, zooals- zelden te voren.
In de zaal van 't Kunstverbond werd' het feest
voortgezet. ^En daar kon men ze zien, kon men ze
hooren de Vlamingen zingend hun forsche strijdliede
ren, de klokke Roeland beierde en tusisehen dë Vlaam
sch© liederen zongen ze, opstaande, de Vlamingen 't
Wilhemus op den ouden wijs; En dronkendrom
ken van leus' en lied, van vrijheid' en van vredes-
vieugd togen! zij huiswaarts, dronken alleen va'n geest
drift en gezonden levenslust.
Want zij zijn verdraagzaam, de Vlamingen - zij
kunnen véél verdragen.
Te tien uur Maandagochtend opende Pol de Mont
d-e eerste groote algemeens vergadering.
Hij sprak oen uur, overtuigend, bezield, als vol
maakt redenaar, herinnerend in plastiek© taal aan de
mannen van 't verleden, van Rijswijck, Schaepman,
Jan ten Brink, van Droogenbroeck, Peter Benoit,
Burgersdijk, van Lee, Sabbe, Blockx, van Beers, de
Ma ere Limnander, Co,remans, Sniedters, Vuylsteke en
„de heerlijkste van alW' Guido Gezell©. Hij herdenkt
Conscience, pleit voor de A 1 aamsche hoogeschool; be
strijdt de sloheiding van de. besturen' in Vlaamsch en
Waalsëh, omdat de Vlamingen trouwe Belgen zijn,
die éénheid wens'chen (donderende toejuichingen van
de volle zaal.) Nooitzal de Vlaming don Waal dwieg-
landq opleggen, gelijk die, waiarond'er de Walen sedert
kon geen oog sluiten. Ilèt moest toch reeds zeer laat
zijn en morgen zou zij weer vroeg opstaan, om,, nog
voordat madame Lewandowsky de keuken betrad, haar
lei met de verschillende zinnen, die 2)ij zelve mocht be
denken, voor juffrouw Kto-lbe vol te schrijven.
Zij dacht aan -den! avond! van heden, aan de vele,
\ele menschen, die allen met tooneelkijkers naar haar
gezien hadden, die dan allen, nadat zij haar taak vol
bracht had, bravo geroepen hadden. O, hoe zou het
publiek haar later, wanneer zij nog veel, veel meer
kende, bewonderen! Ook de directeur was over haar
tevreden. Toen zij uit de kleedkamer trad, kwam
juist. d!e directeur en zijn vrouw haar voorbij. Beiden
waren blijven staan en haddon haar gezegd, dat zij in
korten tijd zeer veel geleerd en haar taak nu zeer
goed volbracht had. Zij moest zoo, voortgaan.
O, dat. wilde zij ook. De beste koorddanseres op de
Wereld wilde zij worden, want, zij bespeurde, dat zij liet
koorddansen lief 11 ad gekregen.
Het werd nu reeds lic-ht aan hot raam; zou dat
reeds de morgen zijn? Zij stond op. Ja. het was
reeds zoo nevelachtig- grijs daar buiten. Hoe leeg was
de binnenplaats, waar zij dikwijls gespeeld hadAlle
menschen sliepen nog, alleen zij niet. Mira bleef aan
het raam staan on wachtte verlangend den' diag af.
t, was hef licht. Zij kleedde zich snel aan.
adelijk klauterde zij op het koord en begon zich te
oefenep. -/lij wilde Francois evenaren en probeerde
het kniebuigen en het nederzetten. Hoc diep kon zij
zich reeds bukken, dat ging heden goed.
Zij sprong van het koord af e-n legde bij gebrek aan
een zakdoek, waarmede madame Lewandowsky zeer
zuinig was en waarvoor zij meestal als vergoeding een
stuk zijdepapier gaf, een poetsdoek over het koord.
Au trachtte zij bij het buigen dien doek op to nemen.
Dat zag er echter gemakkelijker uit dan het gedaan
werd. Na vele vergeefsche pogingen hief zij hem tri-
omfeerend op. Het gelukte haar nu een pa,ar maal
achter elkaar en een weinig vermoeid sprong zij ein-
ijk \an het koord af. Zij voelde langzamerhand,
1831 de Vlamingen deden zuchten. Het' Vlaamsche
element bracht sedert '80 eer; nieuw geslacht van
kunstenaars' op velerlei gebied; thans moet de Vlaam
sche hoogeschool komen om ook het twijfelende em het
aristocratische element te winnen.
Dr. van Cauwela-ert, vertegenwoordiger der Belgi
sche Regeering, herdenkt den steun dien de Koning en
de Koning-in der Belgen aam dit Congres en de belan
gen van dë Vlamingen in 't algemeen geven, aian
ILun liefde voor kunsten! en wetenschappen. Hij wijst
op de toeneming van den invoer van Nederlandsche
uitgaven naar België (in 1910: invoer Nederland maar
België ruim 1% mill.ioen francs; België naar Neder
land ruim drie honderd' duizend frs.)
De 'heer Fabius, vertegenwoordiger der Nederland
sche Regeering, wenscht' nog iets' toe te voegen aan
't geen hij gisteren zeidë. Hij gevoelt zich, na de
vurige rede van dr. va.n Cauwelaert, zooals hij zich
dertig jaar geleden' in de Nederlandische Tweede Ka
mer gevoelde, als dr. Schaepmani had' gesproken. Dan
kwam, zegt spr. van zichzelf, het -klanklooze woord
van Fabius. Mijn opvoeding viel tusstehen 1850'70,
toen wij in Nederland in een tijd van inzinking leef
den op letterkundig gebied. Met 'beschaamdheid moet
ik zoggen, dat mijn opleiding in die jaren viel. Wij
hebben veel te leeren gehad. Wij loeren nog voortdu
rend. Wij leeren va.n u uw begeestering en terug in
ons- land- zullen wij die verkonden om nieuw leven voor
onze gemeenschappelijke stambëlangen te wekken.
(Toejuichingen).
De vergadering benoemt daarna, bij acclamatie Pol
de Mont tot allgeimeen voorzitter en gaat daarna, tot
de bestuursbenoemingeii over.
's Middags had' de eerste vergadering der letterkun
dige afdeeling plaats. Prof. dr. Jan te, Winkel hield
een improvisatie, waarin hij het leveni en de werken
\an mevr. Bosboom-1 oussaint in den gewonen beken
den eneyelopacdiestijl schetste. Slechte eventjes raak
te prof. te Winkel uit de katheder-gemeenplaatsen
toen hij naar aanleiding- van Majoor Frans or op wees
dat mevr. Bosboom-Toussaint in dit boek voor 'teerst
in Nederland de moderne vrouw met haar mannelijke
ambities, inleidde.
De voorzitter der afdeeling, prof. v. Kuijdk deelde
mede, dat niet, zooals- prof. te Winkel- meende, mevr.
Boslboom-Toussaint weinig i,n Vlaanderen gelezen
wordt, maar enkele harer voornaamste werken vrijwel
in België 'bekend zijn.
De heer J. A. Vérkuyl, onder-voorzit ter van het Alk-
maarselie comité dat 10 September door onthulling
van -een monument te Alkmaar hulde zal brengen aan
mevr. R-T. nagedachtenis, dankte -prof. te Winkel
voor zijn- improvisatie.
Daarna sprak dr. Hoogvliet, die in oen koddige rede
een prozastuk van van Deyssel, allorkoddig'st voorge
lezen, trachtte belachelijk te' maken. Hij zeide er o.m.
van, dat. Hij niet wilde veronderstellen, dat de gekken
het mooi zouden vinden, daar hij de gekken niet wilde
beleediigen.
Pol de Mont leverde toen een meesterstukje van
voordrachtkunst. Hij las hetzelfde stuk proza Voor.
legde d© schoonheid er van bloot en verwierf daardoor
een krachtig applaus. Echter, velen bleven niet over
tuigd. Mej. Annie Salomons hield nu ecu rede over
de nieuwe Nederlandsche dichtkunst-, waarhij vooral
haar persoonlijke gevoelens aan 't licht kwamen. Ver-
wey trekt zij boven Klaus voor. Dr. Bautens, Karei
van de Woestijne en de dichterLoeb een gym
nasiast! noemde zij in één adem.
Een heerlijke uitvoering van Beethoven's Sympho
nic Pastorale, onder lei-ding van MorteHmans, besloot
den dag.
DE KONINGIN EN DE HEIDEBLOEM.
Op hot Lo'o zijn do laatste dagen alle, handen druk
aan het werk om heidebouquetjes voor Aruba, Bonaire
cn Y-V,™200 vervaardigen, die o-p Koninginnedag
tegelijk met die der padvinders en meisj'esgezellen
door het geheel© land! verkocht zullen wordien.
De Koningin bindt zelf aanhoudend mede, terwijl al
het werk onde-r het persoonlijk© toezicht van H M
plants heeft.
In de vestibule van het Paleis zijn twee lange tafels.
opgesJagen, waar de blo'eiend'e heidebessen liggen op-
dat zij den geheelen nacht niet geslapen had.
Daar viel haar in, dat' zij haar lei nog niet beschre
ven liad. I)at wilde zij bij anderen arbeid' echt-er niet
veizuimen. Haar eerzucht- was niet eenzijdig, neen,
zij wilde ook hierin den lieden toonen, dat zij iets
kende en geloerd had.
Zij pakte behoedzaam d-e lei uit, welk© zij, in cou
rantenpapier gewikkeld, steeds' in haasr -lompenhoofd
kussen verborg. Da-n puntte zij den griffel' met het
keukenmes, zette zich -op don hoogen keukenstoel en
legde de lei op het raamkozijn. Wat zou zij nu schrij
den? O, zij wist het al. Zij schreef langzaam, want
het moest goed uitvallen; „het wordti licht. De zon
komt,. De voigel begint te zingen."
Zij was zoo- in haan werk verdiept, dat zij in het ge
heel niet het binnentreden van madame Eewandb-wsky
hoorde-. Plotseling- kreeg zij zulk een stoot in den
lug, dat zij van haar hoogen stoel viel eu d-e griffe!
brak.
„Zoo, dat voert gij hier alle dagen in het geheim
uit? Dat is wat fraais! Met zulk geknoei brengt gij
den moo-ien tijd zoek." Daarbij greep de woedende
rouw de lel, las de zinnen en da-n dan hief zij de
lei hoog in de lucht en liet die met een smak op den
moeite, die z.ij z-ich juist heden bij het opschrijven der
splinterde.
Mira zag dat zonder eeni woord te zeggen aan. Hoe
sneed het ha air door het hart-, dat deze vrouw met eon
ruwen greep haar kostbaar kleinood! brak! Em de vele
moeite, die zij zich juist h-eden bij het opschrven der
zinnen getroost had
„Men moet toch kunnen lezen en schrijven", zeide
zij zacht.
„Wie beeft, je dat wijs igemiaiakt?" vroeg dé vrouw
heftig en schudde ha,ar driftig aan den arm. „Van
wien hebt gij die le.i?" vroeg zij verder. „Dus dat
noemt gij op d© binnenplaats spelen? Welke blaag-
gaf je de lei?"
Mira zweeg. Het was oen verlossing voor haar. dat
ha-ar lieve juffrouw Kolb» buiten «pel bleef. Welke
getast, terwijl een 2.>-tal hofdames1 -en) leden- van hot
vrouwelijk pea-Soneel bezig zijn dë bonquetjes te schik
ken. waaraan! ook -de kleine Prinses spelend' nu -en
dan haar jonge krachten oefent.
Met geestdrift em ijver wordt! deze arbeid' verricht,
GR AAP VAN BYLANDT.
De Ned. verneemt, dat de heer Van Byiamdt, oud-
voorzitter van de Tweede Kamer, terugkomende van
zijn reis uit. Zwitserland, ziek is geworden. De heer
A an By landt bevindt zich thans t© Zeist, waar zijn
geneesheer hem absolute- rust heeft voorgeschreven.
DE ROODE DINSDAG.
Door de inspecteurs der posterijen en telegrafie is,
naar het olk meedeelt, aan de directeuren in hun
afdeeling de volgende circulaire gericht:
„Evenals ten vorigen jnre- zal ingevolge do bevelen
van den heer Directeur-Generaal voor het deelnamen
j aan de eventueel© betooging- op den derden Dinsdag
in September g-een bijzonder of extra verlof, noch
dienstruiling kunnen worden! toegestaan.
Gewoon reglementair verlof mag slechte worden
verleend, als dit volgens rooster is vastgesteld, of we!
indien geen rooster bestaaf, in dier voege dat de re
glementaire verloven op dien dag beperkt moeten blij
ven tol het normale aantal van andere dagen.
Ruiling van verlof zal, voor zoover die -niet reeds
plaats vond, achterwege beboeren te blijven.
Ik heb de eer u op te dragen, dienovereenkomstig
te handelen en tevens nadrukkelijk de aandacht, van
wie liet aangaat er op te vestigen, dat het deelnomen
aan de eventuoéle betooging- in dienstkleeding streng
verboden is."
Gemengd nienws.
TE KOUD VOOR SCIIAPE'NWASSOHEN.
Op de tentoonstel-Hing te Meppel had! -het veeartse-
nijkundig staatstoezicht een toestel voor het wa.v
eclien van schapen tentoongesteld, waarbij rijksveeop-
ziebters uitlegging gaven- ,en eenige schapen waschten.
Belanghebbenden werden nitgenood'igd dë inrichting
te ziem. Ook hoo-ge autoriteiten) op landbouwgebied
woonden de behandeling hij. Doch zie, wat gebeurt?
De kapitein der marechaussee Mos, van Leeuwarden,
toevallig- aanwezig, meende d-e vertoon'ing van het
schapenwasschem in deze -gure Angust-usmaia-nd als
mishandeling te moeten boschouwen en! gelastte eanig»
marechaussees om proces-verbaal op to maken.
LADELICHTERS,
Tc Zaandam nam Dinsdagmiddag een Amsterdatn-
-sche jongen, die d'e ZaUndamsohe kenmis een bezoek
kwam brengen, in een ©ogenblik, waarin Hij zich onbe
waakt geloofde oen ryks-daaldier uit een toonbanklade.
'Ui werd echt-er door de politie gearresteerd, tegelijk
met -een kameraad, aam waan hij het gold ter bewaring
had gegeven.
GEEN ILLUMINATIE!
Het vermoeden, dat de stormoverblijfsolen in het
Ilnagsehe Bosch de illuminatie Zaterdagavond zouden
verhinderen, is bevestigd. B. on W. hehbeai besloten
wegens de verwoesting in het Bosch en de daardoor
ontstane v-eTsperring der wegen, en mitsdien om onge
lukken te vermijden, de verlichting op Zaterdagavond
niet te laten doorgaan.
JACOB HOLLANDER.
Beklaagd van het op 14 Maart tijdens de weekmarkt
te Gouda onbevoegd1 uitoefenen der geneeskunde word,
zooals men zich wellicht- zal herinneren, Jaëo-b Hollan
der van Amsterdam,, door den kantonrechter to Gouda
den 26 Juni bij verstek veroordeeld tot oen geldboete
van 75, subsidiair 00 dagen hechtenis' (de eisch was
150 subs. 60 dagen).
Tegen dat vonnis' kwam Hollander in verzet, en
gisteren werd de zaak opnieuw door den) karnton rechter
t© Gouda behandeld.
Holander verklaarde, in verzet te zijn gekotnen om
dat hij was gedagvaard om op 12 Juni te verschijnen
oor den kantonrechter te Rotterdam in -plaats van) t»
Gouda. Nadat dé ambtenaar van het O. M. zich had
overtuigd van de juistheid van' Hollander's verklaring,
erkende hij dat een verkeerd! impi-imé was afgegeven,
waardoor deze fout begaan is en vorderde dat de dag-
scheldwoorden had zij over do goede daime moeten hoo-
'en. wanneer madame Lewandowsky ©enig vermoeden
van haar omgang met deze gehad haidl Maar geluk
kig was haar niema-ndl tot, nu toe op het spoor g.eko*
me-n. Steeds wanneer zij verlof kreeg om te spelen,
ging zij op een gunstig oogeiiblik telkens van de bin
nenplaats weg.
,Daar hebt gij gelukkig gisteren je eerste pas voor
het publiek gedaan en begint nu reeds je op deze wijze
al te lei-den Ook hebt gij bij alles eerst, om wrlof te
vragen em dergelijke geheimzinnigheden wil ik voor
eens en voor al niet hebben. Als ik je nog eenmaal
zoo vind, dan zult gij eens zien!" En zij gaf het kind
een stomp. ..Zoo, ga nu koffie halen, eert half pond
voor tachtig pfennig. De winkel' zal wel open zijn,
anders moet gij er achter ingaan", zeide zij na een
poos wat kalmer.
Mira was een boodschap zeer welkom. Nu kon zij
een oogenblik naar juffrouw Kolbes gaan en- haar hart.
uitschudden. Zij sloeg een doek om cn liep d-e deur
uit. Thans helde z.ij bij juffrouw KoÜbe -en in het
volgende oogenblik werd ook reeds de deur geopend.
De Oude juffrouw zag de kleine bezoekster met eenige
verbazing aan.
„Waar komt gij vandaan, kindje?" Mira zag vol
vertrouwen tot haar op; het witte mutsje, da't de oude
juffrouw heden in de vroegte, droeg en dat Mira nog-
nooit gezien had, kalme&rde, haar bijzonder. Het kind
vertelde tot in het kleinste, de voorvallen van dezen
morgen en juffrouw Ivolbe beloofde haar een nieuwe
lei.
„Gisterenavond hebt gij het toch goed volbracht,
kindje, ga zoo voort!"
,Zijt u in het circus geweest?" vroeg hel kleine
meisje.
„Ja en hoe zeer heb ik mij verheugd!"
„Er zijn dus mensehen", dacht Mira, „wien mijn
arbeid bevalt en ik zal steeds meer verrichten."
Wordt vwvolg.l.
