DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind,
No. 205.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
VRIJDAG
30 AUGUSTUS.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk 11,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
rrAVjSi
Telefoonnummer 3.
De ter gemeente-secre
tarie ingeleverde ZAK
BOEKJES der militie kunnen worden
TERUGGEHAALD.
Het 32ste Ned. Taal- en Letterkundig
Congres.
BINNENLAND.
'(Centr.)
(Van onzen bijzonderen correspondent.)
De tentoonstelling- van het Nederlamdsche Leerboek
tevens van het Alg. NecL VeAond verdient een
ietwat -uitvoerige bespreking. Want hier kon men
kennis- nemen van een gebied) van wetenschap, dat
doorgaan® buiten de vakbladen, geen ernstige- -bespre
king verkrijgt.
Allereerst wijzen wij op de platen in kleurendruk,
gebruikt ter versiering van Schoollokalen en tevens bij
t onderwijs. Er zijn hi-ert duidelijk twee richtingen.
De eene geeft alleen' het nuchtere, zoio duidelijk moge
lijk; de andere wenscht ook -het artistieke te huldigen.
ij raken hier liet groote principe van de ethische en
de aesthetische opvoeding.
De lichtteekeningen en platen van Belgische land
schappen door de sta-dl Antwerpen in bruikleen g-ege-
ven, toonen. hier een middenweg. Elor van Ackere,
Fernand' Toussaint, Cassiers en andere Belgische
schilders, vervaardigden kleurige, frissdie, duidelijke
platen van het dorp in de Ardennen, de streek tus-
schen Samber en Maas, Brugge, het dal van de Maas
enz., die artistiek zijn, zonder voor het kind onver
staanbaar te worden. P. Noordhoff te Groningen
gaf Heyenbrock opdracht een aantal wandplaten te
ontwerpen, voorstellende een steenkoolmijn, een ijzer
smelterij, een ijzergieterij enz. Deze platen zijn rea
listisch; zij geven een duidelijk 'beeld! van dte werke
lijkheid. Het kind! wordt zoodoende geen ideaal ge
schonken, dat later op ontnuchtering moet uitloopen.
Dezelfde firma' droeg kunsten-aars als van Voorden
(de Boompjes), Bernard) van Beek (Haarlemmermeer-
polder), Gouwe (Een eseh in Drente1)', Wenckebach
(Duinlandschap bij Schoor!), op, wandplaten naar
meer idyllische onderwerpen te maken. En de uitvoe
ring is zoo, dat het 'kiind! tevens een artistieke opvoe
ding krijgt.
Van Dishoeck Busslum de uitgever van zoo
vele talentvolle Vlamingen, toont hier, behalve d;e
oorspronkelijke prenten voor zijn kinderboeken, uit
gaven van de werken van Cyriel Buysse, Caesar Ge-
zelle, Herman Teirliinck, Gusta-af Vermeersch, Au'g.
Vermeylan, Karei van de Woes-tijne, e. a.
Van Dishoeck, die zoo ondernemend! de Vlaam-sche
beweging steunde, is een van de mannen uit. de uitge
verswereld, die door daden bet- wederzijdsch waardee-
ron van Voord' en Zuidi mogelijk maakt.
J. B. Wolters te Groningen toont hier o.m. eenige
uitmuntende wandplaten. Het wereldverkeer in
Woord! en Beeld. De catalogus van de uitgaven dezer
firma vormen een boekdeel van 220 dicht bedrukte
pagina's.
W. E. JTjeenk Willink te Zwolle stalt zijn weten
schappelijke werken uit en zijn kaart va;n de zeventien
provinciën omstreeks 1600, kaart die hier meer dan
ooit de aandacht trekt. Want er is veel van d'at groote
verleden nu aan 't herleven in 'beide rijken.
Thieme te Zut-phen toont zijn schoolkndkaarten,
zijn rijkdom aan leerboeken, woordenboeken, zijn band
leidingen op 't gebied van wiskunde, plant- en dier
kunde en electro-technische wetenschappen.
D. Mijs, te Tiel, kan een -catalogus van meer dan
Roman van PAULA BUSCH.
17) _o_
Lewandowsky's engagement in het circus Baumann
nep ten einde, zonder d'at de directeur het contract
vernieuwd' had. N u was de. laats-te dag gekjotaen! en
tegen den namiddag- was> het vertrek bepaald. Wat
was dat een drukte in -dte kleine, wording'! De geheele
corridor stond vol koffers- en manden en el'k "moest
gepalet worden. Madame Lewa ndowsky lag nuet hoog
opgeschort-en rok op den grond' en- had de1 mouwen van
haar nachtgewaad omgeslagen. Gefriseerd was zij
ook nog niet, ofschoon het spoedig middag moest zijn.
ivlira werd van den e-enen hoek naar den anderen
gezonden en verrichtte den dienst- van een duivelstoe
jager. Franqois pakte alles in en reikte het aan zijn
moeder, die het in den koffer deed. Eugene zat op
zolder en schreide. Hij had het- geheele voorhanden
servies op den grond laten vallen, waarvoor hij van
zijn moeder liet overeenkomstige loon ontving. Vader
Lewa ndowsky was naar het circus gegaan, om nog
eenige voorwerpen van hem uit de kleedkamer naar
huis re halen en- om het koord, dat onder de plaatsen
geborgen was, mede te nemen.
De vrouw was zeer opgewonden en zenuwachtig en
zoo kreeg Mira, 'hoewel zij alles zoo zorgvuldig moge
lijk aanvatte, menigeru harden slag. Zij deed echter
steeds alsof er niets- gebeurd was en reikte kalm de
verschillende dingen aan.
En wat was dat meest allee oud' goed! De- koffer
van madame Lewandowsky was reeds gepakt.. Daar
waren de oude, gescheurde en met naalden nog even
gehechte zijden onderrokken in de meest verschillende
kleurnuances, herinneringen aan vervlogen tijden.
Dan kwam het linnengoed. Onder de veel verstelde
en met. veiligheidsspelden op de schouders' samen te
- Steken chemises bevonden zich er twee met gijheeJ
honderd dichtbedrukte pagina's laten drukken, alleen
uitgaven voor lager- en middelbaar onderwijs.
.T. L. van Looy i-s anet -een keurverzameling van zijn
uitgaven aanwezig.
De Nederlnndsche Boekhandel best. L. H. Sme
ding toont een leestafel, rijk voorzien van de beste
werken der Nedterlandsche literatuur. Een prachtige
jubel-uitgave van „De Leeuw van Vlaanderen" van
Conscience is voor d-e stad! Antwerpen gedrukt door
J. E. Buschma.nnis- de laatste uiting van Vlaande
ren's herleefde liefde voor de Nederlandsche taal.
Smeding biedt den congresleden een afdruk van een
der laatste brieven van Conscience aan, gericht a-a
mevr. Valentine DegiveLe Delier te Antwerpen, di
den meester uitgenood'igd hadi tijdens de onthullin_
van zij-n standbeeld 'bij haar intrek te nemen. De briof
is gedateerd Brussel den 3en Oogst Augustus
1883. Rui-m een maand! daarna stierf Conscience.
Ik zou nog moeten wijzen op die Wereldbibliotheek
Op den omvang dien de Groot Ned-erland-bewegiti^
van het Alg. Ned-erlandsc-h Verbond heeft genomen. U
wijzen op de Vlaam-sche uitgevers-, Hoste (Gent), van
dei" Poorten (Gent), Courtin (Antwerpen), Wes-
moei Charlier (Namen), van In (te Lier). Courtin
zal dezen herfst het eerste deel van een groot werk
over dr. Sehaepman, door dir. Jul. Persij'n 544 pag,
8o form., drie deelen doen verschijnen. De plaats
ruimt© gedoogt helaas niet, dat wij meer woorden wij
den aan een tentoonstelling, die» van zoove'e-l arbeid en
beschaving getuigt, en die evenveel kolomiman als nu
woorden verdiende. En als wij eene opmerking' mogen
maken ia het deze: „Waarom doen de uitgevers geza
men lijk zoo weinig voor do schrijvers? Waarom besta-a.
er, behalve het Thieme-fond's-, zoo weinig lust in
Noord-Nederland om eens iets voor de Nederla-ndstehe
dichters te doen? Waarom hebben zij geen .rijk on
dersteuningsfonds voor dichters en schrijvers-, die toch
immers de hoornen planten, waarvan zij de vruchten
geniet© n
Het kan mij slechts vergund' zij-n kort het aantal in
drukken weer te geven, die'ik in deze overdrukke da
gen ontving. Dit Congres- getuigt van een kentering.
Voor 't eerst komen cte schrijvers van na '80 a-a:n 't
woord en nooit sterker dan thans is hun invloed' op
alle gebieden der letterkunde gebleken. De Congres
leden waren uitgenoodigd' om in de groote zaal' van
den Dierentuin het derde concert van het Peter Be
noit-Fonds bij tewonen. Opgevoerd werd het orato
rium „De Oorlog, tekst v-au Jan van Beers, waaraan
meer dan duizend zangeressen, zangers en instrumen
talisten medewerkten. Ed'w. Keurvels, een grijsaard,
had de leiding. Solisten waren Edith Buy-ens, Bert-ha
Serven en de heereu Swolfs, Steudbaut, C-ollignon,
Huberty en Judels. Men heeft na afloop Keurvels
met bloemstukken, lauwerkransen, bloemenregens,
handgeklap en voetgestamp zoo overladen, dat wij pon
oogenblik vreesden, de oude lieer zou er onder bezwij
men.
Nuchter en eenvoudig gezegd, meenen wij dat der
gelijke mussa-uitvoeringen van muziek geluidsgeweld
maken, waarbij veel vain het innige en diepere verlo
ren gaat of vergro-fdl wordt. Wij moeten zeggen dat
onze indruk v-a-n Benoit's muziek is, dat hij -een- be
schaafd componist was, vindingrijk, technisch knap
maar j-uist als de Noord-Nederlander Bernard Zweers
mist. hij het geniaal oorspronkelijke, dat zijn werk over
en door de tijden heen naar nieuwe geslachten zal
dragen en ook die bevredigen, zooals dat met Chopin
of Beethoven's werk het geval isi. Benoit is een nati
onale grootheid!. Maar hij is geen .ras-genie, dat. door
nieuwe kant epi rose lintjes ve'rsierd.
Met de toiletten w'as het evenzoo- gesteld. Oude,
versleten zijden blouses en robes vormden de onder
laag voor drie ^spiksplinternieuwe, zeer moderne toilet
ten: blauw grijs, lila, giroen, en bovenop lagen twee
hoeden met veeiren; zij werden zoo goed er in gelegd,
dat het deksel ze niet d'rukken kon.
In den tweeden koffer van madame Lewandowsky
bevonden zich de costumes. Een' paar korte, bonte
rokjes, die zij bij het t.ent-circusi -aan den ingang bij
liet uitnoodigen van het publiek of hij don rit door de
stad aangetrokken had, dekten den bodem Van den
koffer. Dan kwamen de -beide zwarte, Eng-elsche rij -
amazones- en dan de bo.nte, die a la Parisienne gede
colleteerd waren. Die koffer was dus ook kla-ax en
madtame Lewandowsky sloot hem, terwijl zij diep
zuchtte: „Goddank".
Ihans was zij bij de costuummajid der kinderen»
Daar zou het beddegoed» omdat in die reusachtige
mand de meeste plaats wa-s-, onder ingepakt worden.
Dat goed' bestond' slechts uit drie lakens-, vier kus
sens -en drie wollen dekens, benevCn-s de paardendeken
van Mira.
„Nu hoe ver zijt gij?" klonk plotseling achter hen
de stem vanl Lewandowsky. „Wat, mijn koffer is nog
niet klaar? Dan moet gij erg- geluierd hebben." En
scheldend eru slagen uitdeelend' begon hij zelf aan
het werk.
Eindelijk monsterde hij de koffers, manden en kis
ten.
..Onze. costuummand) moet nog* dicht gegespt wor
den", zeide Franqois tot zijn1 vader.
Deze wilde juist daarover uitvaren, dat er geen
riem in het geheele huis- voorhanden was, toen Fran
qois hem een geschikt touw bracht. Nadat de mand
met behulp van den sterken va,deir, vast, zoo vast ge
snoerd wais, dat men niet den vinger tusschen- de mand
en .iet touw kon steken, kondigde hij aan, dat hij er
gon honger had. „Komt, kinderen» laat ons gaan
eten kpmmandleerde hij kortaf, zette zich de bontg-e-
ruite reis jet op en trok de bontkleurige jas aan.
„Zet de hoeden op voorwaarts-!"
de eeuwen heen over- d-e grenzen van zijn land' zal wor
den gewaardeerd!. Daarom ook zijn de groote- kosten
en moeiten, aan zulke Amerikaa.nsch-„reus"-aohtige
Opvoeringen besteed, te betreuren. Voor 't geld, dat
de programma's alleen kosten (nog niet gerekend de
witte handschoentjes), zouden de werken van thans
levende jonge Belgische componisten kunnen worden
verspreid en ten gehoore gebracht.
Maandagavond Bouoit, de Vlaam-sche muziek. Dins
dag-avond in. den Koninklijken Nederla-ndsehen
Schouwburg was het de V1 a a msc li - N ede.r 1 a n d sch e too-
neelspeelkuust (bestuurder L. Bertryn, kunstleider II.
Laroche).
Een stukske „Het liefdevers," modern fantasietje in
één bedrijf door mevr. Si'mons-Mees, ging vooraf. Het
was niet zonder geest, dit bruilof te-gelegenheidsstukje.
Twee mannen, de vroegere en de tegenwoordige echt
genoot ervaren dat hun vrouw hetzelfde liedtevers voor
hun beiden gebruikt' heeft. Malar wij vinden het
'hoogst betreurenswaardig, dat de Noord'-Nederland-
sohe dramaturgie hier op dez-e wijze vertegenwoordigd
werd. Hier waren b.v. „De Rajahs" van Stella Vio-
lantilla (mej. Broedelet) op hum plaats geweest. In de
letterkunde past de invloed van het talent De in
vloed! van de plutocratie, van welke zijde zij ook kome,
behoort geweerd te worden. En de vrouw in de Neder-
la-ndsche literatuur kam fijneren, 'beschaafderen arbeid
doen, dan de literatuur, em zij, die zich daaraan wijden,
daaraan vaak opofferen, belachelijk te maken voor
het groote publiek.
Daarna volgde de eerste opvoering van „Harden-
burg," spel in drie bedrijven door Karei' Omer de
Lafey. Het stuk speelt in Fran-sch-Vlaanderen om
streeks 1490.
Slechte taal. Malle inhoud. Grove effecten. Mid
delmatig spel. Voor wie Royaard's opvoeringen ken
de, was dezie vertooning- zooiets als een kermisglaasjes-
spul tegenover een goede bioscoop-vertooning. Noord
en Zuid hadden zich weinig te verwijten dezen avond.
Na afloop kwam „Een geneughelij'k taefel-speelke-n
van eene-n di-oncken man ende syn wijf." Deze grove
boert, was alleen te genieten, omdat de man (K. van
Rijn) zoo fijn en ingehouden speelde. Van den ge-
h-eelen avond was dit spel het eenige eeht-sehoone. Ein
ook in „Ha-rdenburg" toomde deze zelfde acteur, als
leekebro-eder Maarten Vos, groote eigenschappen van
beeldende kracht en accentuatie.
Men beseliuldige ons niet hier ondankbare gasten te
zijn. Als de letterkundigen niet op hun gebied het
allerbeste aanbieden, wie zal het dan doen?
Gemengd nieuws.
NOOD IN WEST-INDIë.
Reeds is gemeld, dat Prinses Juliana medehelpt aan
het vlechten van tuiltjes voor den bloemverkoop ten
Voordeel© der geteisterde bewoners- op Ouragao. Daar
omtrent nog- een aardige bijzonderheid.
Al -spelende onder het maken der heid'ebouquetjes,
bedacht de Prinses voor da arme menschen in West-
Indië eenige bloemstukjes- van heide te maken.
IJ. M. de Koningin heeft toen aan elk van 24 opge
geven adressen zulk een, bloemstukje door de Prinses
gemaakt doen zenden als bijdrage tot verkoop ten 'be
hoeve van liet goede doelt
EEN FIETS ALS „HONDENKAR."
De 18-jairige koopman J. K. te Loppersnm, per fiets
huiswaarts keerende, kwam verleden winter op het
vernuftige idéé -om zijn hond, die niets d'oende om
hem. heen draaide, mede in het gareel te spannen.
De kinderen gehoorzaamden haastig e-ni stonden in
enkele oogenblikkert gereed voor hem. Hij wendde
zich nu tot zijn1 vrouw, die geen; aanstalten maakte
mede te gaan.
„En gij? Ga,at gij niet mede,?"
„Ik ben/ ergens anders geïnviteerd om. te eten", zei
zij kortaf.
„Zoo, zoo", zeide hij spottend! lachend. „Nu, ik kan
van je gezelschap afzien en' wil' je in je genoegen niet
storen. Komt, kinderen; over twee uur worden de
koffers, afgehaald en dam zijn wij weer- terug."
Na' enkele minuten hadden zij het circus bereikt en
traden-, bet restaurant daar binnen.
„Zoekt nu uit, wat. gij wilt!" zeide Lewandowsky,
terwijl hij aam een ronde, aan het raam staande tafel
ging zitten en de spijskaart aandachtig- bestudeerde.
Hij was buitengewoon' vroolijkl.
De kinderen lieten! 'het zich geen tweemaal zeggen
en bespraken ijverig, wat zij zouden bestellen. Var-
kensvleesch met roode kool en kalfsco-telet met erwten
stond' met blauwe inkt op de kaart. Eugène besloot
met Mira -een portie kalfscotelet te deelen- e;u Lewan
dowsky bestelde voor zich em voor Franqois vnrkens-
vl-eesch. Ook liet hij voor elk kind- een kleintje Miin-
chener komen.
,Dus heden gaat gij er vandoor", riep de kunstrij
der Steffanes, die juist liet lokaal binnentrad em zich
aan een zijtafel zette.
„Ja, heden! om zeven uur."
„Het spijt je wel?" vroeg de amdeir.
„Waarom? Ik ben toch tegen dezelfde gag-e bij
avi-e in Weenen geëngageerd."
„Zoo, gij hebt dus reecis een vast contract in dein
zak?"
,Ja, dat duurt bij ons niet lang, dat hebben wij di
eet. Welk circus zou niet een familie, die zooveel
kan, die een! geheel program bijma geheel afwerkt, met
opeji armen ontvangen? Zoo iets vindt zich niet alle
dagen, mijn waarde", antwoordde' de Hercules met bij
zonderen nadruk en hij zag Steffanes uitdagend aam.
„Nu. een goede' specialist! in zijm vak is ook niet te
("erachten", zeide do ander droog en begon de spijs-
Fluks werd' een zakdoek om des hondten hals gebonden,
met- een touw aan den lantaarnhaak bevestigd en
voort ging het in galop: „Dtic" zijn meester voort
trekkend dat het een lust wast
Onze koopman had echter buiten de Trekhondenwet
1910 S 203 gerekend! Plotseling valt hem dte rijks
veldwachter A. M. op het lijf, die vertooning eischte
van het- nummerbcwijs zijner „hondenkar." Dit niet
kunnende vertoond) worden, volg'de proces-verhaal met
al den nasleep van dien.
De kantonrechter te Appingedam en de rechtbank t«
Groningen hebben echter beslist, dat de koopman in
derdaad een „hondenkar" had 'bereden, waardoor dus
ten deze Ln hoogste instantie i-s uitgemaakt, d'at.
een fiets een hondenkar is, althans in den zin der wet.
PECH.
Het zinken van de buis der waterleiding in het Ka
naal door Zuid-Beveland', in den nacht va.n Zondag op
Maandag, is niet gelukt. Van des avonds 8 uur was
de scheepvaart gestremd, en gedurende don nacht zou
men trachten de aansluitingen klaar te krijgen. Toen
alles daarvoor gereed was, bemerkte men lekkage, zoo
dat men weer opnieuw moet beginnen.
Het maken van de aansluiting onder door het ka-
naial loopt, niet mee. Zoo stuitte men bij het gr-aveu
op vier zware palen van een oud) remmingwerkoa
het heeft zeer veel inspanning en tijd' gekost die t#
verwijderen.
OPLICHTER.
De sigarenwinkelier R„ in de v. d. Takstraat te Rot
terdam, is 't slachtoffer geworden van de nog niet al
gemeen bekende praktijken van een Duitsch sprekend
jongmensch. Deze vreemdeling verscheen in den win
kel met een 'brief, die volgens het adres', aangeteekend
verzonden moest, worden en deelde mede dat hij 10
moest wegsturen. Daarom verzocht hij den winkelier
hem een bankbiljet va'-n 10 te wisselen voor specie.
Aan het verzoek werd voldaau en het bankbiljet, dat
schijnbaar in den brief werd gedaan, verdween in een
mouw of zak van den vreemdeling. Toen liet er nu op
aan kwam o-in de 7 10 in specie voor eten dag te halen,
bleek de Duitscher dit geld niet. bij zich te hebben.
Doch geen nood, hij zou even naar zijn hotel gaan om
het te halen, voor alle zekerheid liet hij den aangetee-
kenden brief, door hem inmiddels dicht gemaakt, in
den winkel achter. De Duitscher vertrok en keerde
niet weder. En toen de sigarenwinkelier ten laatste
besloot om den achtergelaten brief te openen, bleek
deze niets te bevatten dan een vel wit. papier,
HET PAVILJOEN TE SCHEVENTNGEN.
Naar het Vad. verneemt, zal er op de plaats vaö
het paviljoen van de Prinses Von Wied te Schevenin-
gen, een reusachtig hotel komen met een easino, bin
nenbaden, stortbaden, schoonheidsinstituut, erna.
TREURIG.
De politie van het bureau Lauriergracht te Amster
dam "heeft gisteren den ganschenmldidag in die gracht
gedregd naar een 6-jarig meisje, Dora Cluker, wonen,
de Konijnenstraat no. 8.
Volgens het zeggen van twee meisjes, de eene 4 en
de andere 5 jaar oud, met wie zij gistermiddag laïig»
de Lauriergracht heeft loopen spelen, had Dora gek
scherend gezegd, dat zij wel in het water durfde te
springen. Op de eveneens- gekscherend' geuite toe
voeging: „Dat durf je tóch niet," zou het meisje in
het water gesprongen en voor de oogen van haar
kaart te bestudeeren.
Nu ï-uischte de roodblomde Else van het ballet voor
bij en bleef aam de rondte' tafel' bij het raam. staan.
„Heereje, Herculesje, bijna zou ik hier voorbij ge-
loopen zijn, zonder je gezien te hebben. Goed, dat
men elkaar toch nog- vóór het afreizen spreekt. Ik ga
naar huis", zeide zij op fluistertoon.
Hercules knikte slechte eni reikte haar ale ten af
scheid de hand.
„Nu, dan weniscb ik je. een goede reis en alles
goeds", zeide zij glimlachend en knikte den kinderen
vriendelijk toe. Franqois zag- haar een weinig skep-
tisch na.
„Ik heb nog- iets in de stad! te- doen", zeide Lewan
dowsky eindelijk. „Gij kunt. met je drieën' naar huis
gaan en zoolang op mij wachten» totdat ik jullie af
haal. Hier zijn de sleutels, Franqois, binnen een uur
worden de koffers gehaald."
Intusscln-n had zich bijna, het, geheele eorps de bal
let aan de kleine tafel verzameld, em de dames bah-
belden ijverig met de kinderen over hun reis. Lewan
dowsky had zich reeds eenige minuten tevoren, uit de
voeten gemaakt» om. naar hij zeide, nog- eein: boodschap
in de stad te doen.
Eindelijk gingen de dames heen en nu konden do
kinderen naar hun woning gaan.
„Of moeder er zou zijn?" vroeg Eugène, toen Fran
qois den sleutel in de deur stak.
„Waarom?"
„Nu, omdat ik moede ben en zou willen slapen",
antwoordde de kleine. „Moeder laat iemand toch niet,
apen."
Mira hoopte in stilte hetzelfde als Eugè-ne, maar
om een andere redén. Vol spanning betraden de kin
deren de woning en zochten, in elke kamer naar ma
dame Lewandowsky. Zij was echter van haar diner
nog niet. terug-gekeerd. Francois en Eugène hieven
eerst een woest jube.lgeschreeuw aan, dansten als de
Indianen een paar maal door de kamers en legden
zich dan op de bedden.
Wordt vervolgd,
