DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Hef Circuskind.
Fo. 206.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
ZATERDAG
31 AUGUSTUS.
FECI L L E T O N.
Marokkaansche Brieven.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
SPROKKELINGEN.
HET DUURSTE KLEED DER WERELD.
BINNENLAND.
ALKMAARSGHE COURANT
Dit ii ii in ui er bestaat uit 3 bladen.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR 'brengen tar algemeen© kennis, dat ter secreta
rie dezer gemeente van 2 September a.s. ,af gedurende
acbfi dagen voor een ieder ter lezing zal zijn nederge-
legdi de op 22 Augustus j.l. définitietf opgemaakte
LIJST VAK KIESGERECHTIGDEN' VOOR LE
DEN VAN DE KAMER VAN KOOPHANDEL EN
FABRIEKEN ALHIER.
Bezwaren tegen die lijst, hetzij d!ie den klager, hetzij
die andera personen betreffen, kunnen binnen acht
dagen na heden bij den Gemeenteraad! worden inge
bracht.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, SecretarisL
Allernaar, 31 Aug. 1912.
DAZ DEBIBAGH.
Het is weer Zondag geweest en) we zijn) weer op weg
om achter de Marokkanen aan te jagen, olmdat ham
het Fransche gezag nog niet schijnt te bevallen. Wel
is waar hebben ze hunne onderwerping reeds l'atng aan
geboden, doch dat heeft, volgens hen, niets met hun
ne zaken op militair gebied! te maken, want! ae schij
nen dat krijgertje spelen als zo.o'm soort vermaak te
beschouwen, terwijl ik, ein veld lotgenooten met mij,
het terecht als een straf gaan) bezien. Enfin, geen
wonder dat die lieden! er vermaak in gaan scheppen,
want het wordt steeds meer een kinderspelletje. De
nieuwe generaals blijken al evenmin iet® van) de Ma
rokkaansche toestanden af te weten alsi 'hunne voor
gangers, en1 reedisi zijn zei ©enig© malen dloor het Fran
sche gouvernement ter verantwoording geroepen en is
hun aangezegd' wat meer haast bij dle zaak te maken.
Want, de spoorweg LangerFez verei'scht in de eer
ste plaats, dat. de wég veilig zij,. Die lijn is nog steeds
in voorontwerp van aanleg, hoeiwel reedsi verscheidene
malen „missions!" uit Frankrijk zijn gezonden om den
aanleg wat te bespoedigen. Dei Spanjolen mogen niet
gölooven, dat d'e Franstehen bij hen achterstaan op dit
gebied. Reeds sinds 1900 beraadslaagt men in de
Spaansch© Kamer over dienl aanleg van dien lijn door
een aannemer, die er heslist niet op gerekend! had1, dat
de Franschén nog eenmaal naar Fez zouden oprukken,
nu de Spaamsche 'troepen reeds wie. weet hoeveel jaar
overal in Marokko' rondispringen., van den hak op den
tak, zooals men in Holland! zegt. Eettst probeerden ze
door het Rif te dringen, daarna aan, Eiksaal, later van
uit Mogad'ar, doch overal watten, de> inwoneT® in staat
hen als vreemde indringers terug te wijzen. Zel'fs op
plaatsen, waar de Spanjaarden, reedis waren gevestigd,
trokken de Fransche troepen binnen, nestelden zich,
evenals zij, op een veilig plaatB'jei en zonden weeir ver
kenningen verder uit. Zij dtteven de inwoners, wel ver
der terug met behulp van hunnen sterken arm, het
veldgeschut.
Ziet eens rond in CaerttBlamca,, in het groote mili
taire kamp, da.ar waait de Fransche vlag broederlijk
naast de Spaanschei en dies avonds ziet m,en de legio
nairs in gezelschap van de Spaamsche infanterie in
hun gestreepte jasjes onder een glas wijin hun beetje
Frans,oh met wat Spaansch mengen om zich verstaan
baar te maken.
Zoo is het ook in Rabat en 'Saleh, doch niet in
I ang,er, dat tot heden) nog neutraal isi gebleven,. Ieder
kan begrijpen, dat zoo wat geheel Europa b'elang heeft
bij dezen post aan den ingang der Middelandsehe, Zee,
evengoed' als de Emgelsehen bij Gibraltar. De tijd
komt wel, dat nog menig woordje daarover zal worden
gewisseld', want d'e een wil voor den ander niet wijken
ein, wat zal dei uitslag zijn? Denkelijk niet even vreed
zaam als ',t verdkag van DuitSchl'and' met Frankrijk
over Mogadof, ook niet .alsi het handelsverdrag der
Spaans,ehe regeering meti Frankrijk.
Doch lateru we dat, nog maia,r laten) rusten, want ik
heb re-eds genoeg ,met mijn) zaken voor heden te doen
Slechter dan vandaag geloof ik niet dat het mogelijk
is; immers dezer dagen, in het warmste gedeelte van
ROMAN VAN PAULA BUSCIL.
*8) _o_
„Ga toch ook slapen'', zeide Fran'gois tot Mi,ra.
„Neen, neep, ik moet nog iets anders doen", ant
woordde zij snel en verliet haastig de kamer. Hoe
had zij naar het oogenblik verlangd om nog eensi bij
na,ar beschermster te komen.
„Ik wacht reeds lang1 oip je!" JVLet deze woorden
ontving juffrouw Kolbe het kind. Zij trok Mira bij
zich op de sofa. „Ik was reedsi bang, dat gij in het
geheel met mieer bij mij zoudt komen."
v.."I,k k°.n niet eerder", zeide de kleine stamelend.
Zij had juffrouw Kolbe zoo gaarne gezegd, hoezeer
haar goedheid en liefdie haar goed' gedaan hadden, dat
zij door haar zooveel geleerd! had ,en wat, zij voor deze
nobele vrouw gevoelde, maar altijd, wannéér zij bij
haar was scheen haar tong als verlamd te zijn.
„Mijn kindje vergeet niet, w.at gij tot nu toe ge
daan hebt, OT hebt goed en snel geleerd! en kent nu
zooveel, dat gij je slechts behoeft t'e oefenen in lezen
en schrijven Gij hebt je lei. Ook kunt, gij mij af en
toe een brief schrijven. Erger je niet te veel aan die
mensehen. Als gij groot zijt ein wat kent, ga, d'an je
eigen weg en als het tie erg wordt, da,n weet gii
toch, wie je liefheeft."
Mira bleef stom naast juffrouw Kolbe zitten, vatte
slechts^ haar dorre hand en drukte een kus van' dank
baarheid daarop. Het afscheid viel' haar zeer zwaar.
Zij brak in luid snikken uit en de oude dame trok het
kind aan haar hart en _straek haar het haar vain het
voorhoofd.
„Nu zullen wij dadelijk het circus gaan zien", zeide
Lewandowsky tot d'e zijnen, die zich gewass-clien ein
het jaar, 'loopen! we reeds van af onzen opmarsch van
uit Rabat maiar Fez van links naa'r rechts en weer te
rug, met geern ander© gedachten) dan- „waar zouden we
vainavond! weer kampeeren?" „Waar gaan we heen"?
■of de vr,a.ag „hoeveel' 'kilometerlsi moir,gen?"
Gee,n wonder, dat velen niet al'leen den moed! laten
zinken, ma,ar zelf® niet meer medtei willen) met zoo'n
„colonne". Men' meldt zich ziek en zoekt allerhande
krankheden bijeen. Menigeen, dii'e zich een onschade
lijk ongesteldheidja bezorgde, is niettegenstaande de
medicijnen den do ©dl ingegaan.
Hedenmorgen, 5 Augustus), trokken wij wiedér op
weg dé bergen im, ten Westen van Fez, om zoo moge
lijk een „harkai", eetn leger, van opstandelingen te
overvallen. Doch hoe we; ook zo'chiten, niéts werd ge
vonden dan d'e plek waar ze gekampeerd! hadden.
De generaal Gauraud, die onze kolonne komman-
deerde, uitte zijn! 'boosheid! door al de gouirhi's in de
omgeving te verbranden. Zoodoende was deis> avoinds
in Fez reed® de ganseh© horizon rood! gekleurd door
den gloed1 van het brandende ligstroo of ook wel door
dat der strooien) daken vani de woningen. Tegenstand
bij onze vernieling ondervonden wij niet, hoewel i k
angstig zag dat wij zelfs in ons vernielingswerk door
eenige Marokkaansche muzikanten met hun instru
menten) werden begeleidt Uit hunne opmerkingen wa,s
meer waar t© nemen dan uit hun donkere tronies, ae
staarden aldoor onbewogen voor zich uit.
Let er maar op, ajs de ooget aan den man is get-
braeht zullen we weer rond' de muren van Eeiz vechten
tegen de stammen, di'e niu rustig bezig zijn hunnen
oogst binnen te halen) en zoo duur mogelijk te verhan
delen. Van dat geld' worden dan wat meier patronen,
gekocht en die zullen ons wel de pillen te slikken ge
ven.
v. d. V.
GESCIflEDËNIS ONDERWIJS IN FRANKRIJK.
Onlangs gaven we eenige vragen, in verband met
het geschiedenist-onderwijs gedaan, en db mini-nauw
keurige antwoorden, welk© hierop door sommige leer
lingen werden gegeven.
In een paedagogisch Eran'sch tijdschrift „l'Institu-
teuir fraingais" deelt een onderwijs'-ima.n zijn ervarin
gen mede, welke bij beeft opgedaan als examinator
van leerlingen, die d'e lagere school: zouden verlaten.
Enkele dér vragen en antwoorden laten we hier vol
gen
„Hoeveel Fransche Koningen dragen den naam Ka-
rel
Dat weet ik niet, wij zijn bij de revolutie begon-
nen.
„Wat weet u van Napoleon I?"
I Hij was een eerzuchtig Korsikaan en een slecht
Keizer. Hij heefti vete menschen laten ombrengen.
„Vertel me eens iets van Jeanne dl'Arc."
Zij was een gekke schapenhoedster van Dom-
remy en geloofde aan spoken. Zij zeide, dat spoken
des nachts tegen haar spraken en haar bevalen dén
Koning op te zoeken.
„Welke zijn de oorzaken van den oorlog van 1870
71?"
De vrouw van Napoleon wou wel eens oorlog
hébben.
„Wat verstaat men onder kruistochten?"
Oorlogen, welke de Katholieken tegen de men
schen voerden, die niet dachten als zij en een anderen
godsdienst hadden.
„Wat weet ge van Napoleon III?"
„Hij is beroemd door zijn ongelukkige regeering,
zijn oorlogen en zijn misdaden. In 18 jaar tijd was er
geen landbouw en geen handel. Zijn einde was dé
ramp van Sedan.
De examinator meent, dat deze antwoorden niet op
rekening van de onwetendheid der kinderen moeten
worden geschoven, doch het gevolg zijn van die me
thode, welke bij het geschiedenis-onderwijs wordt ge
volgd.
HOE DE ZEDELIJKHEID IN GEVAAR
GEBRACHT WERD.
„Mante heeft gezegdl, dat hef mocht", was de eenige
een weinig van de lange reis uitgerust hadden.
„Mooi is deze woning juist niet", zeide madame Le-
wamdowsky, terwijl zij de vochtige, sombere vertrek
ken monsterde, welke zij zooeven gebuurd' hadden.
„Dat moet nu parterre zijn ein; ligt toch 'haast in
den kelder."
„Ja, mooiere kamérs kan ik mij ook voorstellen,"
zeide hij. „Overigens zullen wij ook dadelijk de cos
tumes voor hedenavond ïiiedeneinen. De directeur
wilde ons heden reeds allen op het programma zetten,
om te zien, wat wij kunnen."
Madam© Lewandowsky pakte db costumes bijeen en
gaf die aan dé kinderen om die te dragen. Zij be
hoefden zich niet ver van déwoning te verwijderen, om
het groote, statige circusgebouw voor zich te zien.
„Ha," zeidé Frangois met eerlijke verbazing, „zulk
een mooi circusi heb ik nog niet gezien En Mira
kon slecht® met hem instemmen.
Het ge'heéle gebouw was wit en boven aan de fa-
gade was een relief, een Romeinsche wedren voor-
-s tellend. Vol verbazing bleven db kinderen daarvoor
staan, terwijl 'het echtpaar in de vestibule van het cir-
cusi trad.
„Mira1, mijn lieve, kleine Mira! Waiar komt gij dan
vandaan?" klonk plotseling een welbekende stem.
O, Mira kende déze stem, En voordat zij zieih nog
kon omdraaien, hieven twee machtig© mansarmén
haar hoog in d'e lucht» Zij wendde het hoofdje om
en jubelde vol vreugde: a'ch), Tompsen, lieve, oude
Tomipsen!"
„Dat is éen verrassing-stamelde db oude man. j
„Wij zijn hier thans geëngageerd!," mengde zich1
Erangois in het, gesprek en Schudde den ouden' man
hartelijk de haind. In dit oogenblik traden ook reeds
de Lewandowsky's uit het circus en ook hunne verba
zing was niet gering, toen zij Tompisen temidden van
de kinderen zagen staan.
„Nu, beste, wat voert gij hier uit?" vroeg Lewan
dowsky.
„O, ik b.en hier portier geworden, ik was eerst bu
reaulist en ben toen geavanceerd, omdat da vorige
portier een deugniet was en ervan door is gegaan.
verontschuldiging, welke onlangs de zesjarige Mary
Sullivan te Nieuw-York voor db kindérrechtbank wist
j aan te voeren en zij scheen van meening te zijn, d'at
verder niemand! iets met de zaak noodig hadl Marie-
tje moest terechtstaan omdat zij in da Haiarlemmer-
j meer en vijver in het centrale park gebaad en
j daardoor de openbaT© zedelijkheid im gevaar gebracht
had! Haar moedér hadl toestemming gegeven dus
mocht bet, meende het kind. Mevrouw Sullivan, als
j getuige gehoord', verklaarde weenend, dat het meisje
I haar om d'e ooren gezeurd had, terwijl zij het druk
had, zood'at ze tenslotte: half-wanhopig had uitgeroe
pen: „Nu, ga dan maar naar het park, maar neem de
hond' mee!" Marietje ging baden» Achter een bosch-
je trok ze de kteereru uit' en sprong in (het water, dat
niet diep maar slijkerig was. Zij gleed uit en viel.
De trouwe Nieuwfoundlandbr sprong 'echter dadelijk
in bet water, pakte haar bij het linker armpje, vlak bij
den schouder, doch daar ha-ar dit een beetje pijn deed',
gaf zij een gil. De kreet werd door een politieagent
gehoord' en hij snelde, gevolgd door een hoop straat
jongens naiar d'eni vijver. „Kom er uit!" r'iep hij en
toen de kleine Eva uit het water stapte, keerde hij
zich rood' van schaamte om en snauwde tegen de jon
gens: „wieg, jongens, hier isi nietsi te zien." Zoodra
de jonge dame haiax toilet had' gemaakt, nam hij haar
in hechtenis eni bracht haar naar het politiebureau.
„De inspecteur zeidé - aldhs de beklaagde voor de
rechtbank „men kan het de kleine eigenlijk niet
kwalijk nemen, het is ook zoo verschrikkelijk niet."
Maar de openbare zedelijkheid was in gevaar ge
bracht en dus moe'st Marietje terechtstaan. De rech
ter lachte smakelijk om het geval en Het moeder en
dochter vrijuit gaan, nadat de eerste 'had beloofd in
het vervolg wat beter op haar woorden te zullen let
ten.
EEN GEVAT VARIéTé-DIREOTEUR.
De directeur van den 'bekenden Wintergarten te
Berlijn, d'e heer Ju'lius Baron, zal in September zijn
25-jarig jubilé vieren. Het eerste seizoen in 1887, zoo
verteld'© hij dezer dagen, was niet zeer voorspoedig. De
dood van den ouden. Keizer had 'n slechten invloed op
de zaak. De inrichting was overigen® zeer primitief:
het tooneel mat slechts enkele meters in het vierkant.
De gasten' van het hotel Centraal, die met' de sleutel
in de hand ziéh moesten tegitiimeeren, haddén vrijen
toegang. Maar reeds in het tweede seizoen werd het
beter en! thansi moet ieder vreemdeling te Berlijn den
Wintergarten gezien hebben.
De directeur is bekend om zijn snedige gezegden en
grappige invallen. Eens vroeg 'een bankier uit Haan-
burg, Ebrlicb geheeten, hem„Is' u eigenlijk baron, of
heet u zoo?" Het antwoord] luidde: „Nu, ik ben net
zoo baron als u eerlijk is."
Toen men een andteren keer geweldig pochte over
een der opgetreden athleten, zeidé de heer Baron bij
zijn neus weg: „Ik ben toch sterker*dan bij. Als ik
wil, kan ik hem er uit gooien."
IETS OVER DEN HANDEL IN TABAK.
De republiek der Vereenigde Staten van Noottd1-
Amerikai heeft in 1910 voor een waarde van 90,90 mil-
lio'en gulden onbewerkte tabak uitgevoerd, terwijl voor
61,20 millioen gulden blad-tabak werdl ingevoerd. Bra
zilië voerde in 1910 voor 33,66 millioen gulden tabak
uit, tegen voor 7,20 millioen in' 1890, zoodiat. er tegen
woordig heel wat meer tabak verbouwd! wordt dan voor
twintig jaar. Duitschlandl verbruikt dé meeste tabak
in 1911 voierde bet voor' 74,64 millioen gulden in,
waarvan het over-over-groote deel uit Nederlandscb-
Lndië afkomstig was. Engeland gaf in 1910 56,59 mil
lioen voor 'buitenlandsche ta'bak uit. China had voor
10,01 millioen gulden sigaretten noodig. Egypte kreeg
van het buitenland iin 1910 voor 13,86 millioen gulden
tabak, terwijl de uitvoer van sigaretten en tabak
slechts 4,68 millioen gulden bedroeg.
IN PLAATS VAN DOODSTRAF THEE
EN KOFFIE.
Een aardige anecdote, welke een eigenaardig licht
werpt op den stand! der medische wetenschap in het
laatst der 18d'e eeuw, vertelt de „Figaro". Een dok
ter wilde destijds e-ens den invloed' van koffie en thee
op dén mensch nagaan. Om echter niet dén dood van
een onschuldige tie veroorzaken, vroeg hij zijn proeven
op een tweetal ter dood! veroordeelden te mogen ne
men. Dat de beide dranken „gevaarlijke vergiften"
waren, was 'bij hem niet aan' twijfel onderhevig. Al
leen wildé hij slechte weten, welke der twee het snelst
den dood ten gevolge 'had. Zijn wemsch werd' vervuld,
beide veroordeelden mochten zich, zoo: zij wilden, aan
deze proefneming onderwerpen. Natuurlijk kozen zij
een onzekeren voor een wissen déod. De eeng kreeg
dadelijk drie koppen koffie, dé anidere drie koppen
thee en hun gewone voedsel. De theedrinker werd 79
jaar, de koffiedrinker 80 jaar. Of de dokter het re
sultaat van zijn proef heeft 'beleefd1, wordt! niet ver
haald. Een ding is echter zeker: dé bewering, d'at ben
dien zonder koffie of thee te hebben gebruikt, ouder
zijn geworden is totaal onjuist -daar ze immers: ter
dooct veroordeeld waren.
Het isi natuurlijk een Yankee-dame, die het draagt.
En wel op baar bruiloftsdag. Miss' Jenny Crocker is
haar naam en hij, wien ze haar kostbare hand reikte,
heet Malcolm Whitman. Het bruiloftsgewaad heeft
f 125.000 gekost, want het was geheel' met echte paar-
len en diamanten bezet. Natuurlijk wa® de ge'heele
bruiloft in overeenstemming met de kostbaarheid! van
dit kleed. Deizie trouwpartij heefti ongeveer 300.000
gekost. Detectiven bewaakten de bnuid' en hare schat
ten, want veel dreigbrieven had! ze tevoren ontvangen
em men vreesde een daad van geweld.
HET OVERLIJDENSUUR DER MEN
SHEDEN.
De ervaring leert, dat het overlijden van den
mensch in zekeren zin afhankelijk i® van het uur van
den dag en naar vrij algemeen geloo'fd wordt, moet
het begin en het.eind! van dén dag, de tijd van de
schemering dus, voor het menschenleven bijzonder ge
vaarlijk zijn. Uit een onderzoek, dat een geneesheer
met betrekking tot bet overlijdenisuur van bijna
3000 personen van verschillenden leeftijd heeft inge
steld, bleek, dat de meeste sterf ge vallen tusschen 5 en
6 uur 's morgens voorkwamen, de minste tusschen 9
en 10 uur svoorm'idüags. Op hét eerstgenoemde1 tijd
stip der verschillend© dagten stierf 40 procent, in het
tweede 6Vs procent. Ook de tijd' van den dag tusischen
tien en drie uur wees' een zeer laag percentage aan
voor de sterfelijkheid, Over 't geheel genomen had
den de meeste sterfgevallen plaiatsi tusschen 3 en 6
uur 's. morgens.
Een ander geneesheer had sterfta'bellen van om
streeks 3000 menschen samengesteld en ook hieruit
bleek, dat de dood meestal tiusschen 1 ien 8 uur voot-
middags intrad, veel minder vaak van 1 uur 's mid
dags tot middernacht. De bekende physioloog Char
les Feré heeft het o verlijdensuur van de in de twee
grootste Parijsche ziekenhuizen overleden personen 10
jaar lang laten opteekenen, doch geen bevestiging ge
vonden van het hierboven medegedeelde. Wel viiel
liet hem op, dat de dood' tusschen 7 en 11 uur 's avonds
niet zoo dikwijls intrad als op andere uren va.n den
dag.
Hij lag namelijk met dé kaïartopkoépers ondér één dé
ken. L»en hebben zij mij, ouden man, dézen post ge
geven. Er is menigmaal veel weirk en als hét 'buiten
koud is, ril ik wel' eens, maar anders is hét goed' hieT."
„En wat doet je vrouw?" vroeg madame verder.
„Die is in de kleermakerij werkzaam. Di© hebben
daabboven zeer veel voor de nieuwe pantomime te
doen. De eenvoudige costuiums en alle voor de tweede
acte worden hier in 'huis' gemaakt. Maar ik wil' haar
dadelijk roepen die zal het niet! willen gélooven. Zij
heeft reeds zoo' naar Mira verlangd en vooral' na het
groote ongeluk.' En daarbij trof een blik van méde
lijden uit zijn trouw© oogeu het kleine meisje.
Dan liep hij zooi 'snel het zijne oud© beenen toeston
den, naar de kleermakerij. liet duurde niet! lang of
juffrouw Tompsen., door haar man gevolgd, kwam bij
hen. 1 ra.nen liepen dé goedé vrouw over de wangen,
toen zij Mira hartelijk kuste.
„Nu zi.e ik je éindelijk weder!" was haar eerste
woord.
En Mira was overmatilg gélukkig e.n blij, ook hier
weer .menschen gevonden te hebben, die bet goed met
haar meenden.
De reauisieten, welke Lewandowsky voor zijn ar
beid en dien van zijn kinderen in het circus noodig
had, waren reeds aangekomen. Hij onderzocht elk
voorwerp afzonderlijk, of het niet op rieis beschadigd
was. De directeur liet aan madam© door zijn secreta
ris berichten, dat hij haar dien, namiddag op zijn
paarden wildé laten repeteeren, om hare prestaties te
kunnen beoordeelen.
Beneden aan dén stalingang hing het glazen kastje,
waarin het program van dézen avond wa® opgenomen.
Mini: en frangois zouden in het vierde nummer hun
koorddanserskunst vertoonen. Als achtste nummer
stond Lewandowsky op het program.
»Hu hebt gij ditmaal meer dan -o<oi? je best te
doen', zeide hij tot de kinderen. „In zulk een groot
circus hebt gij nog nooit gewerkt ik notabene ook
niet", vulde hij in stilte aan.
Voor het werk der kinderen was hij innerlijk niet
zoo bang als voor het solo-rijden van zijn vrouw heden-
Gemengd uienws.
UIT HARENKARSPEL.
Raadsvergadering, dén 29 Aug. 1912 n.m. 2y2 uur
tegenwoordig alle leden.
Na de opening der vergadering door d'en voorzitter
worden de notulen v.an de vorige vastgesteld, waarna
eenige mededeelingen voor kennisgeving wordén aan-
genomen'.
Een schrijven van de vereeniging voor schoolartsen
om in afwachting van! dé wettelijke regeling allerlei
bepalingen in de verordening op te nelnen tot wering
5 van besmettelijke ziekten in de scholen, wordt aange-
f houden.
Een verzoek van den bond) voor vreemdelingenver
keer om subsidie en van den 'bond van gem. ambt om
een abonnement te nemen op bet bond'sorgaan, worden
voor kennisgeving aangenomen.
middag. Hij wist niet, waarom 'hij eigenlijk zulk een
geheim© angst daarvoor had, maar hij kon dien angst
nu eenmaal niet van zich af zetten.
Des te zekerder was madame van zi'cbzelve. Zij zou
d'eiii ouden kerel want hoe oud de directeur was,
wist zij al lang voor zich weten in te nemen. Al'
kon zij ook nietl veel, zij w-asi te paard altijd nog,een
verblindende verschijning, en wien deden hare Mé-
phisto-oogen niet de een© of amd'era lacune in haar
kunst over het hoofd zien? O, zij had zoovele direc
teuren reeds in haar l'even een rad! voor de oogen ge
draaid, dat zij den oudfen hier reed® na den eersten
Spaanschen pa's, dien zij het liefste uitvoerde, voor
zich wilde gewonnen hebben.
Nadat rij in het circus-restaurant gegeten hadden,
gingen zij weder naar huis. De bei de 'echtelieden hiel
den hun namiddagslaapje, terwijl de kinderen in die
zijkamer voorzichtig alle koffers, kisten en manden
zorgvuldig uitpakten. Te half vier uur moesten zij de
ouders wekken.
Lloe gaarne was Mira ook een poosje gaan slapen
Den geheelem nacht had zij in dé coupé op den .grond
zonder dieken moeten zitten, omdat Lewandowsky ,en
madame zich op de 'banken uitstrekten. Zij wa® zoo
moede, maar er bleef geen tijd over, want om half
vier moest dé koffie gereed zijn-, die Mira nu steeds
zelfstandig moest zetten. Zoo begaf zij zich fluks aan
den arbeid.
Precies half vier klopte Frangois aam d'e slaapka
mer der oudters en een kwartier later dronken zij kof
fie. De kinderen waren met het uitpakken nog lang
niet klaar en bleven voor dit doel in de woning, tér-
wijl madame zich met haiar man, die steeds meer
angst had, naar het circus 'begaf.
Het paard stond reeds gezadeld in dé manege» Het
vvas de oude, trouwe Ihukydrdes, het lievelingspaard
va.n juffrouw Eavre.
„Is het paard gewillig?" vroeg madame een rijder.
„O zoo gewillig. Onze juffrouw rijdt eerst sedert
een jaar hoogeschool en altijd op Thukydides. Zijwas
namelijk eerst acrobate: té paard en ging tot het za
delrijden over, omdat zij den enkel bij haar werk Ge
broken bad."
Wordt vervolgd.
