Alkmaarsche Courant.
Noordholiandsch
-i Landbouwcrediet.
Buitenl. Geldswaarden
Bouwterrein
611 Soyaboonenkoeken merk W. L.
LIJNZAADKOEKEN,
In 15 lessen goed loopend schrift.
Alles met mate.
WESSANEN LAAN,
Slechte Schrijvers.
De zwaarmoedigheid van den
Poppenkast-man.
„Zonderling. allerzonderlingst.
BINNENLAN D~
ADVERTENTIE N.
WORMERVEE R.
Koninklijke Fabrieken.
S. BAKKER Dz^
Leeraar In het ■ehoonachryveo,
TIOF ÜNTo- Q.
«an den Wc ster weg, NasMulaan,
NassanpleinEgmonderstraat
Lamoraaistraat en Lindelaan.
A. Q. DEN BOEiTERD Nassaupiein 41.
Mo. 306. Honderd^en'veartiendeHaargang. 1912.
ZATERDAG 81 AUGUSTUS.
door BERNARD CANTER.
Een uiterst gesoigneerd heer, zoo ongeveer van zes
tig jaar, de grijze bakkebaarden, echt Schotscshe
..whiskers", naar de motde van Albert, wijlen) Koningin
•Victoria's liooggeschatten gemaal, had! «1 .eenige avon
den mijn aandacht getrokken', als hij i.n „Y© oïds
Black Horse", «tliT en in gepeinzen zijn whiskey dtronk.
Hij bemoeidè' zifclï met geen van. de vele gasten en
tóéhTJiérkte ik óp, dat: hij zó beschouwde. Iets in dón
man'ïfiaaktë mijn Belangstelling- gaanlcle, «naar ik
slaagde er niet in, met- 'hem in gésiprek te komen. De
eigenaar van. den bar, mijn) hooggeschatte vriend John
Whitelóck en mrs. Whitelook-Bryan, konden mij al
leen zeggen, dat hij een „Scotchman" was van den ou
den stempel, een goed' glas pure dronk, maaa' nooit
zelfs lichtelijk aangeschoten was gezien. Meer wisten
zij niet vau hem. Laat ik er dadelijk bijvoegen, dat
zij, zoo zij ook méér van hem .geweten hadden, dit toch
niet hadden verteld, indien' het ongunstig voor hem
zoude geweest zijn. Mr. en Mrs. Whitelóck, die be
halve dezen har nog drie andere gerenommeerde bars
te Leeds en te Huil ini eigendom hebben en die, vrucht
van hun echt Epgelsche vlijt, de mooiste auto bezit
ten, die ik ooit gestien) heb en waarmede wij vaak als
gast verrukkelijke tochten door Yorkshire hebben ge
maakt, konden zich beroemen op twee deugden, te
stellen boven vele andaren: zij «pi-aken nooit een
woord kwaad van hun evenmenscli en klant; en wat
zij schokken was duur maar puur. Deze laatste deugd
schatte men1 niet te licht sedert die moderne economi
sche politiek der beschaafde niatiiën zich hoofdzakelijk
bepaalt tot het duurder maken van, den sterken drank.
Elke nieuwe richting, d'ie aan de rogeering komt, welk
haar program te voren ook geweest moge zijn, eindigt
onveranderlijk met- eén verhooging van den accijns op
het gedistilleerd'. De distillateur beantwoordt deize
politiële met een aanlenging van zijn product met. wa
ter; de verkooper in 't klein herhaalt dezelfde bewer
king en onderstreept ze door het kleünër maken van
het glas en het tevens duurder maken van den reedis
verslapten en ver-minderden inhoud. Deze economie
in den dubbelen zin des woords schijnt zoo rekbaar,
dn.t vijf-en-twintig jaar geleden één enkele borrel ze-
ked quantafiatief en quailitatiof voldoendfe zou geweest
zijn om heden ten dage, een gelieele fleseh te vullen.
Toch zal deze moderne staathuishoudkunde eens een
grens moeten bereiken, n.l. wanneer dé sterke drank
gelieel uit water bestaan zal. Wellicht begint dan de
economie van de voirmindermg van den accijns op het
gedistilleerd en zoo znlll en onze kleinkinderen, juist
als onze grootvaders, weder als zij voor sterken drank
betalen, ook sterken drank krijgen en niet, zooals1 wij
thans, als zij sterken dlrank kotfpen, aangelengd' water
ontvangen en betalen voor de subsidie dér tehuizen
voor drankzuchtigendoch ons beklag zal wel yoor-
loopig de tstern eens roependen in de woestijn, blijven.
En welk een woestijn. In geen woestijn was de dorst
groot© rEc-hter, in „Ye old© black Horse" kreeg
inen al het gedistilleerd1 ouvervalscht en dors't was
daar deugd.
lik was ©enigszins verheugd toen ik, kort daarna op
een weldadigheidsfeest, dat. de heer Beecham, de be
kende fabrikant der pillen, die alle ziekten van de
maag, het ruggemerg, de zenuwen, den haargroei en
de milt binnen bet etma,al! genezen, ojp zijni heerlijk
lanidigoed! nabij Leeds, gaf, den dèftigen Sehotschen
heer een Engelsche poppenkast zag vertoone.ni
„Punch, Judy and Tommy", .de Engelsche poppen
kast is iets edelers ,eni fijnei's, dan onze Ncderlandlsche
poppenkast. Ik ken ook het Duitscbe Kasperle-The-
ater; don Eranschen Poli'chinelle en den Italiaan-
schen Pdllicinello. De Engelisch© wint het ver van al
deze. Zij is1 een fijn-geestige clownerie, laatste na
leving- van) dien humor-vollen clownlsi-tijd' van de oude
Engelsche dramatisten. In het regenachtige, vaak
zoo sombere Engeland', op het afgelegen eiland, ont
stónden drie speciaal1 Engels'che' zaken: het spleen;
het puritanisme en dé humor. Punch is Jan Klaas-
sen; Judy is niet Katrijn maar de gr,oote clown, de
verpersoonlijking van het vroolijke-in1-'tsdroevige, het
moedgevende in het vertwijfelde, het ootlijke in 't ver-
heven-deftige en het verheventdeftige in 't oolijke.
De nar in King Lear, dat is Judy; en de doodgraver
in Mamiet, dat ik' Judly ook; en bijna all de figuren
van Bernard Shaw zijn zeer verfijnde, moderne Judy's.
Tommy, dat is de hond, de levend1© hond met 'een
witten stolpkraag om, de Engelsche bulT-hond' geredu
ceerd tot een mops, die medespeelt in de Engelsche
poppenkast. Hij bijt Jan Kiskassen Punch i'n
den bochel; hij apporteert Jan Klaiassen's stok. En
zijn meetet bewonderde toer is, al's hij den neus van
Punch tusscfaeoi de tanden néémt en ze niet loslaat, of
ook Judy op hem beukt niet den stok; of Punch zich
vertwijfelend schreeuwend' rondslingert. bet helpt
nietis, Tommy laat niet los. Met deze heerlijke les
van het poppenkasttooneel wordt! het Engelsche kind
opgevoed. En later toont de) ethische werking- van dit
tooneel zijn kracht. wat John Bull een» vastpakt
tusschen de tanden, dat laat hij niet meer los. Dit
systeem heeft! onsi Nedérland'ers, twe© en een half we
relddeel gekost. Amerika, Afrika en een deel van
Azië.
De oude gentleman vertoonde de poppenkast uitste
kend. Wij beklaagden de shilling en'trée geenszins.
en het. was soms ieen extra-genot rondom naar het
jong- publiek te zién, nlaa.r dé joing-Brlt-tanje dat leerdte
de wereld' te beheerischenl en daarbij lachte met glin-
sterend© oogen en witte, vooruitstaande, sterke tan
den. De twaalf figuren van de Engelsche poppenkast
dansten, sprongen, zongen, kregen- slaag en gaven
slaag, kwamen aan den galg of ontweken den galg.
Maar de poppen speelden, bewogen, acteerden zoo
goed', dat de illusie soms volkomen was eni men vergat
poppen voor zich te zien-. De huisbaas en de diender,
die de deur uit werden geranseld en de doodgraver,
die in zijn eigen kist werd geduwd eau begraven, deden
precies al's in 't leven. De huisbaas haalde dieml judge,
den rechter, maar sloeg niet- terug. De diender arres
teerde den verkeerde. De doodgraver wou met geweld
weer uit de kist. Alleen de dood' aan 't slot van het
stuk was om-natuurlijk. Ilij verloor in zijn gevecht
met Punch het leven, waarop Punch zeido: „Zoo.
nu lieve jeugd is de Dood' dood! en Punch ©n Judy
kunnen eeuwig' blijven levenAlle kinderen
lachten. ©en hoera ging op en ook de edele gast-
heeide heer Beecham lachte. Diens optimisme acht
te ik echter overdreven. immers de Beecham Pills,
hoezeer zij dan ook de kwalen der menschheid) binnen
het etmaal verdrijven, het eeuwigle leven behoudt men
er niet, mee. zelfs niet, wanneer men geregeld
twaalf pillen daags voor en na eiken maaltijd' ge
bruikt.
Alleen de vertooner van de poppenkast lachte miet.
Hoewel zijn kas uitstekend! gevuld! was, zag ik hem
mistroostig heengaan, gevolgd door zijn muzikant, die
tijdens) de voorstelling' met. in de linkerhand! een stok,
op een trommel sloeg en met de rechterhand! eem) sy
rinx pan-fluit. aan den mond! bracht en herders
liedjes pijpte, terwijl <1« melancholieke stoet gesloten
Werd door Tommy, den hemd, die, ontdaan van zijn
witten kraag, met den kep neer, wel scheen te peinzen
over de uitspraak van dé r op het tooneel. Deze hond
was n.l. ten'déze achterlijk. Bij het. wrrr..oef.
van zijn grommend blaffen, zei hij de r nog steeds
diep in de keel, hoewel deze thans toch voor in den
mond behoort gezegd te worden.
Maar '.s avonds in' de bar was ik zoo vrij oru den
ouden gentleman mijn bewondering- uit te drukken
over de wijze, waarop hij de poppenkast had vertoond.
Het compliment, hoe gemeend! ook. werd norsch opge
nomen en toen ik daarna Tommy een klontje suiker
toewierp, vloog- de rakker mij meteen aan en had bijna
mijn neus te pakken. Deze beweging n.l., een klontje
toewerpen, volvoert zijn heer ini de poppenkast, als het.
voor Tommy tijd' is om Punch in den neus te bijten.
Het is toch ma.gr waar, de gedistingeerde man kan
met zijn gebaren nooit sober genoeg zijn.
Echter, in den strijd! om mijn ougescliouiden neus,
nam toch de oude gentleman mijn partij en ik over
won. Het gesprek ving opnieuw a:an em die heer Perth
werd na eenige avonden mijn vriend. En op den dag
van mijn afscheid aan „Ye ol'de black Ilorse", te vroeg
helaas, dezen gezelligen bar, wa.ar ik mijn neus onge
schonden in heb weten te bewaren, wat voor mijn
nuchterheid moge blijven pleiten, op dien afscheids
avond, heeft dé he,er Perth mij dei oorzaak verteld' van
'zijn echt Schotsche zwaarmoedigheid.
„Mijn kunst geeft mij rijkelijk brood- Ik verheug
mij in de achting en velerlei eerbewijzen van mijn pu
bliek. Ook geeft mijn kunst voldoening.... ik kan
er mij in uitleven. Want al® ik die poppen op den arm
en do hand heb, dan voel' ik mij in die poppen verper
soonlijkt en ik ben evenzeer een volkomen acteur als
iemand die, in stede van te zingen, door een, instru
ment been zijn gevoel uit, een volkomen1 musicus kan
zijn. En toch, deze zelfde kunst, wreede gave, zij is
als de liefde, de fortuin, de 'hoop, weldoenster, maar
tevens beul van dengeen, die haar gunsten verkrijgt."
„Ik begrijp u niet volkomen."
„Ziel gij.ik heb, nadat ik zoovel© jaren de pop-
ponkast vertoond heb, liet vermogen verloren om de
dingen in hun ware, in bum reëele verschijning te
zien.
„Ik zie alle menschen om mij heen als een soort
poppen.... Mijn poppen Voel ik als werkelijke,
levende wezens maar de menscihpn. en dat is mij
een gestadige bron van melancholie als poppen.
Zij lijken mij allen Jan Klaassén's en harlekijns en
columbines en pierrots. Ja mijnheer. u moogt
mij werkelijk met meewnren aankijken. ik kan de
wereld niet anders meer zien, dan als .een groote pop
penkast, dan als een Jan KI a assen-boel, vol zot- gedoe,
als een tragi-comische', lach- en traanverwékkendé
vertoouing. Bij elke nieuwe generatie die ik heb 'zien
komen, dacht ik, nu zullen dé metwhen' verstandiger
worden, doch ach, ook in deze Jan Klaassen-wereld is
de Dood dood, en Punéh, de zot en Judy, de down,
hebben het eeuwige leven.
„Maar Tommy. de. hond de hond is toch reëel.
De hond sterft toch en dat kan u van uw droevigen
waan genezen
„De hond' mijnheer. o, u begrijpt mij niet.
het is juist de hond, het is juisit het hondsehe in deze
wereld, dat van geen sterven weef.en dat de oor
zaak is van het Jan Klaasscn-spel dat ons kunste
naars, die stage zwaarmoedigheid geeft, welke, ons in
de eenzaamheid drijft van het hoekje in de herberg
met liet glas whiskey op 't kille, marmeren tafeltje.
Ik liet de beide glazen nog eens vullen. En ik
heb Mrs. Whitelóck niet ingelicht, omtrent de ware
oorzaak van Mr. Perth's klandizie. Deze lieftallige
lady meent dat de goede kwaliteit die zij schenkt, den
norschen ouden heer eiken avond in haar etablisse
ment doet weerkeereu. Ik heb haar in dien waan ge
laten. Waarom niet? Is er niet een waan, die
boven de. waarheid gaat?
Leeds-Hull, Aug. '12.
Nalar het; Fransch.
Simon was een trouwe dikzak van een knecht, die
zich altijd eerlijk en braaf getoond! had1. Eens echter
had hij zich laten verleiden van dén rechten weg af te
wijken, maar hij werd! er op een) grappige wijze voor
gestraft.
Na een ziekte, die van niet veel beteekeaiis was ge
weest, en weinig sporen had achtergelaten, kon Simon
des nachts de,n slaap maar niet vatten. Eindelijk
raadpleegde hij er een dokter over en deze schreef
hem een slaapdrank voor.
Reeds dien eerstvolgenden nacht deed! het drankje
allerkostelijkst, zijn werking; de slapeloosheid' was ge
weken en Siimon snorkte als1 een os, wel acht of tien
uren aan één stuk. Hij droomde dien nacht van al
lerlei moois; 'hij was edelman, millionair, minister, en
weet ik wat al
Jóngens! wat een voortreffelijke medicijn! Al
lervoortreffelijkst hoorzei Simon 'hij zichzelf, terwijl
hij zich den] slaap uit ide oogen wreef. Jamm'er maar,
dat zoo'n fleschje vijftien stuivers kost, anders nam
ik er eiken avond een.
De volgendé nlaehten ging het evenwel lang zoo
goed! niet. D'en tweeden, al dadelijk kon hij geen oog
dicht- doen, hoewel hij toch het overschot van den
m.erkwaardigen drank ingezwolgen had.
Nu is het een gewoon geval, dat als e.en zieke pijn
gevoelt of ziteh verveelt, een slechte spijsvertering
heeft of niet goed slapen kan, hij er meestal de schuld
van geeft aan dén geneesheer, die doér hem is ge.raad1-
.pléegd'. Dat is wél heel onbillijk ©n ©ven gek alsof
pi-en een boer de schuld! er van gaf dat door slecht
weer en aanhoudende regens zijn oogst mislukte, maar
't ie nu eenmaal vrij algemeen zoo, en: of men er al
tegen te keer gaat, het helpt niet,
Vergeefs draaide Simon zich van de linker op de
rechterzij, lag nu. eens op zijn huik, dan weer op zijn
rug; Morpheus stak eenvoudig den draak met hem
en gunde hem zelfs niet, dat hij, al was 't ook maar
voor een paar minuutjes, ©en uiltje knapte. Zoo'n
duivelsche dokter! bromde de patiënt telkens vol on
geduld. Zoo'n Schobbejak van een apotheker! Die
twc|3 dlutten nu stellig- dat bet een aard' 'heeft. O, o.
wat een. ellende.
Eindelijk kon Simon 't van verveling en ergernis
niet uithouden; hij stak een kaars open ging overeind
zitten. Je had't hem eens moeten zien met zijn zuur,
benepen gezicht, zijn gebalde Vuisten, zijn stirakken
blik; je zoudt gezegd hebben: De kerel zit stellig
over een moord of andere gruweldaad' te peinzen.
Toch was het. geen schelmstuk dat zijn gedachten
bezighield', maar eenvoudig een dwaasheid.
Ja, ik begrijp 't wel, mompelde Siimon al tanden
knarsend, d© dokter heeft mie den eersten nacht- laten
slapen, om me te verlekkeren, en me geduld' te laten
krijgen, 'tis die kerels nergens anders om te doen,
dan om de zieken maar aan het lijntje te houden. Ze
spelen met. hun apothekeirs diezélfde kaart, evenals de
helers met de stelers. Die schurk van ©en drankjes-
knoeier heeft me enkel mijn fleschje klaargemaakt om
gelegenheid te hébben er me nog meer aan te snieren,
dat is zoo zeker als tweemaal twee vier. Maar wacht,
imorgen zal ik die lui het gras voor de voeten weg
maaien.
Den volgenden dag ging Simon oolc werkelijk naar
d# apotheek en' ven-zocht er opnieuw een drankje van
hetzelfde.
Wél vriend, héb je er goed van kunnen slapen?
vroeg de apotheker met een belangstellend gezicht.
O ja, zeker zeker! antwoordde de knecht en
trachtte ouder een gedwongen glimlach ziju eigenlijke
bedoelingen te verbergen.
Het recept gat', in verbinding met ee,n kalmeerend
middel ze- a acht gram morphine aan. Nu behoort
piarpb! tot die geneesmiddelen, die isleéhts in kleine
hoeve el'. *id gébruikt worden en waarmee men voor
zichtig dient te zijn.
De apotheker ging aan het afwegen, aian het meten
en mengen van de verschillende voorgeschreven ingre
diënten, en 'terwijl hij daar druk mee bezig- was, trad
er een klant den wi'nke'l binnen, die voor een dubbeltje
waszalf verlangde.
Vow twee stuivers waszalf alsjeblieft, meneer;
maar wat gauw, want ik heb erg veel'haast.
Zoodra ik meneer hier geholpen) lielb, zal1 ik u
onmiddellijk bedienen, jonguiensch.
Ja, maar ik heb zooveel zoo vreeselijk veel
haast
De apotheker gromde wat bij ziéh zelf. Het drank
je was nog- niet gekurkt en 't iis bekend, dat die heeren
.daar 'heel wat omslag mee- maken; eerst een mooi
glad kunkje, dan een wit papiertje en' nog eens een
gekleurd dito er over heen en dan keurig geplooid,
met een eindje rood bindgaren vastgestrikt, en netjes
als een roset geknipt, verder e.en etiket enz.
Oeh, hélip dien jongenheer maar eerst, zei Simon
met een' spotnehtigen trek op zijn gezicht, doe 't maar
gerust, ik helb zoo'n verbazende haast niet.
11e apotheker verwijderde zich een ©Ogenblik, om
in den achterwinkel de wasizalf te gaan hajen. Met
bevende hand' greep Simon haastig dé fleseh met
morphine en wierp in het voor hem bestjenïde drankje
■twee-, driemaal zooveel dan de voorgeschreven dosis1.
Hadacht hijde heeren denken me op sleep
touw te nemen; een, apotheke.rtje, dat zal mis wezen.
Heel veel hoop ik niet van je te slikken. En flap, daar
ging het de fleseh in.
Toen de apotheker terugkwam met zijin dubbeltje
waszalf, zat Simon doodleuk op een stoel' rond te kij
ken, en scheen met het meeste geduld! te wachten tot
zijn drankje klaar zou zijn. Zoodra d'e waszalf afge
geven' en betaald was, werd! het flaschje ween- onder
handen genomen, gekurkt, enz. en eindelijk betaald
en meegenomen. Dieuzelfdën avond! gebruikte de
ongelukkige Si'mon het geheel op.
Nu mismaakt niéts 'het gelaat van een menséh meer
da,n de slaapverwekkende geneesmiddelen. Zoo'n
kunstmatige slaap heeft dikwijls veel overeenkomst
met dén dood. De oogen zakken weg in de kassen, de
gelaatstrekken worden strak, de huid bleek ©n koud.
In vele opzichten komt zoo'n kunstmatige slaap over
een met de nachtmerrie; inwendig is ontwaking reeds
ingetreden, terwijl voor het uiterlijk de slaap nog
voortduurthet geheel© lichaam wordt er door ver
doofd, en het blijft roerloos en gevoelloos liggen.
Den volgendén morgen om acht uur was Simon
nog niet wakker. Een kameraad van hem trad' zijn
kamer binnen.
Héla, Si'inon, wakker, ouwe jongen!
Er volgde geen' antwoord.
Wat drommel, slaap je zóó vast, kameraad'; en
meteen pakte hij Simon bij den) -arm em schudde hem
eens flink, maar het hielp niets; zoodra hij den arm
losliet, viel die machteloos neer.
Wel verdraaid, je zoudt zeggen, dat 'hij dood
was! Hij betastte met zijn handl het gelaat en voind
dit ijskoud.
Hij ie waarachtig dood, zoo besloot hij, en Si
mon's vriend' haastte ziéh naar de keuken om er liet
droevig ongeval te vertellen.
De nieuwsgierigen stroomden nu toe, en Simon, die
alias hoofde zonder dat hij in staat was eenig teeken
van leven te goven, kon zich verga-sten aan een
vreemdsoortige lijkrede. 9
Hij heeft ziéh stellig vergiftigd, zei eir een;
zeker de een of andere dwaasheid! begaan; 't was ook
zoo'n domme lobhes van een kerel!
- 't Stond) met hem niet- al te 'best, héb ik Wel eens
gehoord. Naar den schijn was hij doodbedaardeigen
lijk een beetje saai; maar hij moet ze aéhter dé mouw
gehad hebben.
-'t- Was een domkop
Een uilskuiken
Is er al om éen dokter gezonden? Het dient
tooli ook bij d'en poli tici-oominissaris- aangegeven te
worden.
Juist trad nu de geneesheer binnen. Hij begreep
al spoedig- dat hij enkel te doen had' met een geval van
overmatig opiumgebruik. Ilij liet koffie brengen,
goot die bij kleine teugjes- in Simons mond, waarop
de man weldra d'e oogen opende en de omstanders nog
onnoozeler aankeek dan anders.
-Komaan, komaan! riep de dokter hem toe, wordt
eens wakker, strek je leden eens flink uit.
-O, meneer deMokter, meneer d© dokter!
Je hebt te veel morphine genomen, vriend.
Te veeil genomen, ja helaas! Weet u dat?
Wel te duivekater, of ik dat weet!
En heeft d© apotheker het ook gemerkt? Ach.
zeg hem toch dat ik alles betalen wil.
Laat de apotheker maar rusten, mijn jongen, die
heeft er niets mee te maken.
O ja wel, dokter, want ik liéb 't weggenomen
zonder er hem voor te betalen. 'tWas toch van hem.
Men begreep niet wat hij eigenblik bedoelde, maar
Simon gaf er naderen uitleg van en bekende zijn klei
nen diefstal.
Ach, ik smeek u, klaag me toch niét aan, beste
dokter; ik beloof u dat i'k net zoo lang uw patiënt
zal blijven als u 't verkiest.
Wees maar gerust, mijn goede vriend, ant
woordde de dokter. Maar zorg er in het vervolg voor,
dat je van eens anders goed afblijft, vooral als het
de waren van een apotheker zijn.
Gemcugd nieuws.
UIT DE RIJP.
Vergadering van den Raad' dezer gemeente op
Woensdag 28 Aug., des1 avonds 7 uur. Aanwezig- alle
leden. Voorzitter de heer P. A. Romeijn.
De notulen werden gelezen en onveranderd goedge
keurd. De gemeente-rekening werd' zonder discussie
vastgesteld! met een ontvangst van 19397,181/2, uit
gaaf J 18433,73, dus een batig saldo van 963,45%.
Over de gemeene wees- en armenhuisrekening, die
in ontvangst 5258,13, in uitgaaf J 2116,69, dus een
batig saldo van 3141,44 aanwees, vroeg de heer van
Vloodorp het woord, 0111 de steeds stijgende post „ge
neeskundigen dienst" te behandelen. Waar regenten
reeds vroeger klaagden over de hooge bedragen voor
geneeskundige middelen, meent spr. thans te moetërt
voorstellen een andere regeling, b.v. naar het model
der Rijks Verzekeringbank, met dén gemeente-genees
heer te treffen. Z. i. is een bedrag van 197.70 als
thans voor één vrouw in rekening gebracht, abnormaal
hoog. In ieder geval zou nadere specificatie ge-
wenscht zijii.
Ook den heer Verwer was d'e hooge rekening- opge
vallen. In één jaar voor 8 patiënten ongeveer 600
alleen aan drankjes' was hem te bar, reden waarom
spr. er sterk over denkt een motie van afkeuring voor
te stellen.
Nadat nog de heer Geerka het bedrag zeer hoog had
genoemd, umb d» voonjtter het wóórd, nownd» de ba
«prekingen wantrouwen in den gemeente-geneesheer
en verklaarde de heeren onbevoegd! in deze kwestie te
oordeeleu, zelfs bij specificatie dér rekening.
De, 'heer van Vloodorp hield' zijn meaning staande.
Aan particulieren zou een dergelijke rekening niet
zijn ingeleverd.
Na een vrij heftige woordenwisseling tusschen den
voorzitter en den heer van Vloodorp werd! zonder
stemming besloten B. en W. op te dragen -mét heeren
regenten een nadere regeling- te treffen. De heer v.
Vloodorp wenschte hem het recht te geven desnoods
een anderen geneesheer de levering o-p te dragen, wel
ke woorden wederom een scherpe discussie met den
voorzitter uitlokten.
De rekening werd goedgekeurd met de stemmen
van de heeren van Vloodorp en Iloedemaeker tegen.
De geineente-begro.oting, sluitende met een bedrag
van 19799.63, werd den Raad aangeboden.
Voor het college van zetters werd de volgende voor
dracht opgemaaktNo. 1 P. N. M. Laféber (aftr.) met
7 stemmen; No. 2 A. Eisma (aftr.) 7 stemmen; No. 3
J. Rot met 4 stemmen en No, 4 H. T. Zurlohe met 6
stemmen.
Op een request van den heer Nibbering, alhier, over
onderhoud van een hek, werd gunstig beschikt.
Den kerkerand der Ned. Herv. Gemeente werd toe
gestaan een uur vóór de godsdienstoefening de
kerkklok Ie luiden. De voorzitter verklaarde dat de
praatjes, als zou de toren te zwak zijn,allen grond mis
sen. De gemeente-opzichter vond absoluut geen be
zwaar in inwilliging van het verzoek.
In oen request van het hoofdbestuur dér vereeni-
ging „Vakonderwijs" te de Beemster werd 10 subsi
die verzocht.. Op voorstel van B. en IV. werd dit be
drag met algemeeue stemmen toegestaan.
Van de vereeniging „Huisvlijt" was eveneens een
adres om subsidié ingekomen. Als blijk van sympathie
stelden B. en W. voor 5 te verleen en.
De heer van Vloodorp oordeelde d'it bedrag te ge
ring en stelde voor 15 toe te kennen.
De heer Blokdijk verklaarde zieji t.egen elke subsidie
aan „Huisvlijt". De vereeniging bestaat te kort, om
nu reed» over gunstige resultaten t© spreken.
Aadat de heer van Vloodorp zijn voorstel nog nader
.verdedigd had en de heeren Iloedemaeker en Geerka
hun stem vóór gemotiveerd! hadden, werd' met 5 tegen
2 stemmen, die van de heeren Roelofs en Blokdijk, be
sloten een subsidie van 15 te verleenen.
Aan mej. N. Kunst werd1 met algemeene stemmen
voor het ophalen der Tilbrug een gedrag van 5 toe
gekend.
Thans was aan de orde het belangrijkste punt der
agendaaankoop eener motorbrandspuit, reeids bespro
ken in een officieuze vergadering. Lang werd nog
over dit, punt gédiscusseerd. De aankoop werd' door
den voorzitter met wannte verdedigd'.
De heeren Roelofs en Blokdijk verklaarden tegen t»
zullen stemmen. Hoofdmotief: te d'uur.
De heer van Vloodorp pleitte vóór aankoop.
De volgende inlichtingen werden nog verstrekt: kos
ten brandspuit 3000, slangen en koppelingen 213,
electrische verbinding met de brandweerlieden pl. m.
200, zoodat met nog enkele kleinigheden w. o. hel
men enz. de kosten ongeveer 3500 zouden bedragen.
Nadat nog verschillende heeren hun standpunt na
dir- hadden toegelicht, werd' met 5 tegen 2 stemmen,
die van de heeren Roelofs en Blokdijk, tot aankoop
besloten.
De levering- geschiedt door de firma van der Ploeg
te Grouw 'binnen 3 weken op proef ter plaatse.
Daar vooral gewezen was op wijziging d'er brand
spuitregeling werden naast B. en W. 2 raadsleden
daarvoor benoemd. Aangewezen werden bij 2e stem
ming de lieer v. Vloodorp, bij 6e stemming- dé heer
Iloedemaeker. Beide heeren namen hun benoeming
aan.
Tn verband) met bovenstaand besluit werd anet alge
meene stemmen goedgevonden een leening te sluiten
groot 3500 tegen hoogstens 5 rente en een af
lossing vnn 200 per jaar.
De voorzitter wenschte de gemeente geluk met het
genomen besluit, daar volgens) ZEcL een motorbrand
spuit niet anders dan als een aanwinst voor de Rtip
mag worden beschouwd.
Bij de rondvraag informeerde de heer van Vloodorp
naar den stand der restauratie raadhuis. Den tegen-
woordigen toestand noemde spr. meer dan treurig.
Na eenige discussie stelde de voorzitter zich gaarne
beschikbaar voor een reis naar den Haag, teneinde op
audiëntie spoedige voorziening te bepleiten.
In dezen geest werd een besluit genomen, waarna de
vergadering werd! gesloten.
Opgericht 1765.
Voedert uw VEE met de zuivere murwe
merk „Ster" en W. L.
uitmuntende door hoog eiwit- en vetgehalte en grootste
voedingswaarde.
EERE-DIPLOMA Parijs 1900.
NEGEN GOUDEN MEDAILLES.
■M—MMÉËia
Te bevragen bg
