DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN,
Het Circuskind.
No. 209.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
WOENSDAG
4 SEPTEMBER.
Kniples van
Onderkleeding.
FEUILLETON.
MILITIE.
ENGELSCHE BRIEVEN.
Aanmelding voor de Zeemilitie.
tiednreude de maand September wordt
aan de
Alkmaarsche Huishoud- en
Industrieschool
twee avouden per week van 8—10 uur les
gegeven ln knippen van onderkleeding.
De onkosten bedragen f 1.- voor
ongeveer 8 lessen.
BINNENLAND.
TREKHONDEN BIJ HET LEGER EN HE' POST.
COURANT,
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
brengt ter kennis van de lotelingen der militie,'van de
lichting 1913 uit deze gemeente, dat de gelegenheid
om zich voor den dienst bij de ZEEMILITIE aan te
geven, voor zoover zulks niet reeds bij den keurings-
raad is geschied, bestaat ter gemeente-secretarie op
alle werkdagen van 92 uur, vóór 10 OCTOBER a.s.
Alkmaar, 4 September 1912.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
Aangiften kunnen aan de school geschieden tot en
met Maandag 9 Sept.
De Directrice,
M. W. ARBEITER.
(Van onzen Londenschen medewerker).
VACANT IE DER RECHTERLIJKE MACHT.
Londen, 3 September 1912.
Als het niet zoo bedroevend) ware, zou men zich
ieder jaar kunnen amuseeren over de regelmatigheid,
waarmede in den zomer klachten iu de Engelselie bla
den verschijnen over de enorm lange vacantie, die hier
de rechterlijke macht in den zomer neemt en die bijna
3 maanden duurt.
Men krijgt wel eens den indruk alsof die klachten
niet ernstig gemeend zijn, aangezien ze geregeld geuit
worden in het begin of het midden van de vacantie,
doch wanneer den 12en October de rechtbanken weer
geopend zijn, hoort niemand er meer een woord over,
hoewel juist dan de goede tijd aanbreekt om de zaak
ter handl te nemen en een agitatie te beginnen, ten
einde haar bij de wet anders1 geregeld te krijgen. Het
maakt geheel en al den indruk alsof het Engelsche pu
bliek gedurende de drie zomermaanden moppert, omdat
het niet geholpen kan worden, doch na afloop van dien
tijd maar weer blij is, dat het zijn processen dan kan
voortzetten of beginnen en het wachten in den zomer
dadelijk vergeet.
Er is wel een enkele rechter, die eens in de week zit
en zaken, die beslist onmiddellijke afdoening noodig
hebben, behandelt, doch de gewone openbare zittingen
van de gerechtshoven worden al1 dien tijd geschorst.
Het Heerenhuis als hooggerechtshof en het Hof van
Appèl zijn ten ©enenmale buiten functie en de rech
ters, die daarin zitten, zijn wijd en zijd over de wereld
verspreid voor hunne pleizierreizen.
Het eenige wat men in deze omstandigheden kan be
reiken is hier en daar een bevel van schorsing; en
men krijgt ook wel eens gedaan, dat geld, door de
rechtbank in beslag genomen, terug betaald wordt, wijl
de reden tot beslag vervallen is. Doch een advocaat,
die het zou durven wagen een zaak aan te brengen als
urgent, terwijl' de rechter oordeelt, dat zij dit niet is,
zou alleen het twijfelachtig resultaat bereiken, dat hij
zijn eisch afgewezen ziet en veroordeeld wordt in de
kosten van het geding.
Het zijn juist de advocaten natuurlijk, die er het
ergst onder lijden, want voor hen staat alles stil, ter
wijl de procureurs ten minste nog zaken kunnen voor
bereiden en dezer werk, voor zoover het overeenkomt
met dat van de Nederlandsche notarissen, blijft door
gaan.
Eigenlijk is d'eze lange vacantie een van de oudste
Roman van PAULA BUSCH.
21)
„Waarde madame, daarvan is toch geen sprake",
antwoordde de oude heer met afwerende handbewe
ging. „Het doet mij toch leedj u te moeten zeggen,
dat uwe praestaties aan mijn eischen niet beantwoor
den, maar het is zoo. En in zulk© gevallen heeft
luidens het contract de directie het recht den artist
onmiddellijk te ontslaan."
Madame perste zich nu een traan in het oog- en zag
'avre smeekend aan. „Ja, mijnheer de directeur, wij
zijn toch geen zwendelaars; wij hebben u bij het enga
gement toch niets voorgelogen over ons1 kunnen en
overal was men over ons tevreden,"
Na lang heen en weer praten stond de directeur dan
ook uitbetaling van een halve maand gage toe.
„Ach, mijnheer de directeur, denk eens aan de verre
reis- die wy gedaan hebben en hoe lang het nog duren
kan, voordat wij een ander engagement vinden Wij
zijn niet alleen, mijn man en ik wij hebben ook drie
kinderen, die willen eten", zeiele zij schreiend.
Mijnheer dé directeur was weliswaar aan tranen en
vele verhalen gewoon, maar daar hij deze vrouw zoo
spoedig mogelijk kwijt wilde zijn, riep hij dr. Schan-
der toe: „Noteer dan een gage voor de geheele
maandl"
Madame Lewandowsky wilde nu op den weldoener
los gaan, zijn hand grijpen en die kussen, maar hij
onttrok haar die haastig en zeide slechts: „Het is
goed;, het is goed1!" Met vele zegenwensclien ging zij
van het kantoor, terwijl zij echter inwendig op den
ouden kerel «ehold. De direeteur Wendde «iet |ot ir.
en eerwaardigste rechts-instituten, die Engeland heeft.
Ze is overgebleven uit den tijd der Romeinen, want
Marcus Aurelius heeft de wet uitgevaardigd, dat nie
mand zijn tegenpartij mocht dwingen tot het voeren
van een proces1 gedurende den tijd) van graan- en van
wijnoogst. Zij, die zich dus met den landbouw bezig
hielden, mochten gedurende dien tijd niet voor eenig'
gerecht gedaagd worden en een rechtsgeleerdT- auteur
uit den tijd' van Eduard I (1272-1307), den ver
overaar van Wales en tegenstander van Robert Bruce,
heeft medegedeeld, dat de groote vacarrtie, die toen
liep van Midzomer tot St. Michaelmas (24 Juni tot 29
September), moest gebruikt worden voor gebed, voor
vreedzaam beslechten van twisten en voor het verza
melen van de vruchten, der aarde.
Onder Koningin Victoria duurde de vacantie van 10
Augustus tot 2 September en iu 1873 is bij de wet be
paald, dat de koningin, zittende „in Council," dus bij
koninklijk besluit, den duur der vacantie zou vaststel
len volgens de aanbeveling van een comité uit de rech
ters. Deze heeren verzetten zich heftig tegen liet kor
ter maken van de vacantie, doch konden den strijd
niet volhouden en in 1883 werden er ongeveer 14 da
gen afgenomen, zoodat toen die vacantie liep van '12
Augustus tot 24 October.
Deze regeling is niet zeer populair onder de rechters
en advocaten, voor zoover zij er van houden op de fa-
santen-jacht te gaan, die 1 October geopend wordt; ze
hebben daar dus weinig tijdl meer voor. Doch het groo
te publiek trekt, zich daar zeer weinig- van aan, want
fasanten-jacht is natuurlijk niet precies noodig voor
een goed© rechtspraak, evenmin als er rechtsgeleerden
zijn die den zomer doorbrengen met aan den oogst op
het veld mede te werken.
Ook nu nog- bestaat een comité van rechters en ad
vocaten, dat den duur der vacantie bepaalt; daarin
zitten de Lord) Kanselier, de Lord' Opperrechter, de
griffier van liet- Hooggerechtshof, d© president van
liet Hof voor Echtscheidingen, twee bestuursleden dei-
Orde van Advocaten, die de Lord Kanselier aanwijst,
en twee procureurs, van wie de een bestuurslid' is van
de Rechtsgeleerde Sociëteit en de ander huiten Lon-
•den woont.
Deze regeling is natuurlijk geheel iu strijd) met liet
rechtsbeginsel, dat niemand rechter in eigen zaak mag
zijn of door de rechtbank in een positie geplaatst wor
den, waar zijn plicht in strijd) komt met zijn belang.
Toch, het ligt voor de hand), dat elke rechter, die
stemt voor verkorting der groote vacantie, zichzelf
daardoor meer werk oplegt zonder dat hij eenig meer
traktement, ontvangt. Ook bestaat het hoofdbestuur
van de Orde van Advocaten bijna zondér uitzondering
uit rechtsgeleerden met, een zeer drukke en winstge
vende praktijk, zoodat ze bij het vaststellen van de
groote vacantie volstrekt niet het minste gevaar loo-
pen, al duurt die nog zoo lang, dat ze concurrentie
van een hunner broeders te vreezen hebben, wanneer
ze gedurende dien tijd! d© stad of het land uitgaan.
Onder de procureurs is het verlangen naar een korte
vacantie sterker, doch men ziet dadelijk, dat de heide
heeren, die zitting hebben in het bovengenoemd' comi
té, in een hopelooze minderheid zijn.
Men krijgt natuurlijk allerlei moeilijkheden, het
Kanselarijhof b.v. behandelt' zaken waarvan rechters,
die in een van de gewone rechtshoven zitting hebben,
absoluut niets weten. Het beheert o.a. boedels van
erfgenamen, die eerst op een bepaalden datum, iu het
testament genoemd, in het bezit van hun erfdeel mo
gen gesteld' worden.
Au^ is het gebeurd, dat voor een erfgenaam dat
heuglijk oogenblik aanbrak in 't 'begin van Augustus,
juist nadat de vacantie begonnen was. De rechter,
die beslissing moest nemen, wist van kanselarij-zaken
niets af en hij onderzocht dus of de bedoelde erfge
naam geheel en al zonder middelen van bestaan was.
Loen nu bleek, dat dit niet het geval was en de man
genoeg had om in zijn onderhoud te voorzien, weiger-,
de hij tegen alle wet en billijkheid in, last te geven
tot uitbetaling van htet erfdeel. De zaak moest wach
ten tot de kanselarij-rechters van hun vacantie terug
waren.
Omgekeerd is het voorgekomen, dat een kanselarij
rechter, die een gewone rechtszaak te beslissen kreeg,
den advocaten der beide partijen ronduit verklaarde,
dat hij er niets van wist en er ni'ets van begreep en
het dus aan hen moest overlaten hem te vertellen,
welk vonnis hij moest wijzen.
Het is moeilijk een oordeel in deze zaak uit te spre-
Sehand'er en informeerde„Wat is er- heden dan in
gekomen
Reeds op 't einde dex maand had een Parijsch agent
de Lewand'owsky's een engagement in een klein Hol-
landsch circus, dat juist te Amsterdam speelde, be
zorgd. Den vrijen tijd tot op het tijdstip van optreden
bracht dö familie te Weenen door. Ook hier had Le
wandowsky in zijn woning zoowel koordl als trapéze
aangebracht, en met de kinderen den geheelen voor-
en namiddag tot aan den laten avond bijna onafge
broken geoefend. D© beide knapen kenden werkelijk
goed trapeze-werk, waai'bij Mira ook al medewerkte,
meestal echter slechts figurantediensten verrichtte.
„^ij garneert het nummer", zeid© de oude Lewan
dowsky.
Madame verstelde den geheelen dag costumes,
maakte uit twee oude voor Mira een nieuw en vervaar
digde voor zichzelve een volgens hare begrippen 'ele
gant fantasie-costuum voor cfe hoogeschool.
Voor Mira was dezen tijd een lijdenstijd geweest. De
over de geringere appreciatie van haar eigen kunnen
booze vrouw trachtte Mira nog eiken dag verantwoor
delijk te maken voor hunne werkloosheid. Zij wist
haar^man tegen het kind, dat hij niet lijden mocht,
dikwijls tot groote woede aan te sporen, wanneer Mira
zich zoo nu en dan niet eens handig bij de oefeningen
toonde. Haar geheele lichaam was vol' blauwe plek
ken en de krabwonden aan armen en beenen schenen
in het geheel niet meer t© willen genezen. Het eenige
lichtpunt in deze treurige dagen was vOor de kleine
het bezoek bij de Tompsens. Maar daar madame Le
wandowsky eens over Mira met de oude juffrouw iu
twist geraakte, betraden zij ten slotte niet meer het
huis en de kleine zag hen nog maar zelden. Hoe blijde
wm het toen de aenhoudende oeienin jjstijh ee*
ken. Het lijdt geen twijfel, dat hoeveel geld beroemde
advocaten verdienen en hoe lrooge traktementen de
rechters bier te lande krijgen (ik geloof niet, dat er
een is die minder dan 18.000 ontvangt, terwijl de
hoogste rechter tot 120.000 en, meer opklimt)1 dat
het werk, dat ze te verrichten hebben, ontzettend' ver
moeiend en inspannend' is, zoodat ze zeker aanspraak
hebben op een behoorlijken rusttijd. Doch hunne va
cantie staat buiten alle verhouding tot die, welke in
eenig ander beroep genomen wordt; bet achterstallige
werk groeit in die maanden op een ontzettende wijze
aan; men hoort aanhoudiend roepen om aanstelling
van nieuwe rechters, terwijl' natuurlijk die nieuwe
rechters dan ook weer van een even lange vacantie
zouden genieten.
Het eenige wat er op zit is, dat sterke pressie wordt
uitgeoefend en een algemeene agitatie op touw gezet
onder het publiek. De rechters zullen er niet licht toe
overgaan zich meer werk op den hals te halen t'egen
ontvangst van hetzelfde traktement en de groote ad
vocaten, de ©enigen die hier kans hebben rechter te
worden, zullen voor zichzelf evenmin de groote vacan
tie bederven, wanneer niet de publieke opinie hen
dwingt. j
HET GESCHENK VOOR DE KONINGIN.
Het geschenk, dat Prins Hendrik aan de Koningin
op haar verjaardag schonk, bestaat uit twee groote
antieke zandsteenen vazen op hardsteenen voetstuk
ken. De Prins kocht deze, t© Amsterdam. Ze zijn on
geveer 300 jaren oud en door kunstkenners gerestau
reerd. Ze staan nu vóór het cour, eenige nieters bui
ten liet hek, waar vroeger de groote lantaarns stonden.
HET PRESIDENTSCHAP VAN DE NEDER
LANDSCHE BANK.
Naar wij vernemen hebben directeuren en commis
sarissen van de Nederlandsch-e Bank Maandag verga
derd tot het opmaken eener aan de Koningin aan te
bieden aanbevelingslijst, ter vervulling van de vacatu
re in het presidentschap der Bank, ontstaan door het,
op eigeu verzoek, aftreden van mr. N. P. van den
Berg als zoodanig.
Naar ons uit alleszins betrouwbare bron wordt mee
gedeeld, zijn op die aanbevelingslijst geplaatst die na
men der heeren mr. G. J. Vissering, 1ste president
der Javasche Bank te'Batavia en mr. Th. de Meester,
oud vice-president van den Raad) van.Indië, oiubmi-
nister van Financiën en lid van de Tweede Kamér
voor het kiesdistrict Den Helder.
H. M. heeft het recht van die aanbevelingslijst af te
wijken, doch algemeen wordlt verwacht, dat door Haar
tot president der Ned. Bank zal worden benoemd: mr.
G. J. Vissering. (Tel.)
Het hoofdbestuur vau den Antitrekliondenbond hCeft
zich tot den minister van oorlog en tot bet hoofdbe
stuur der posterijen en telegrafie gewend met adres
sen, waarin het verzoekt terug te komen op de in ons
blad vermelde besluiten om trekhonden te bezigen voor
het vervoer van mitrailleurs en van niet te zware post
pakketten ten plattelande, zulks iu het belang van den
mishandelden trekhond, van de opvoeding' van het volk
en het kind, en ook ter wille van de eer van dén Ne-
derlandsehen naam, die in het buitenland groote schade
lijdt, zoolang op de openbare wegen de trekhond, zon
der dat de politie daartegen iets vermag te doen, gru
welijk mishandeld wordt.
DE ROODE DINSDAG.
De Gemeenteraad) van Den Haag' heeft gisteren den
heer Ter Laan verlof verleend', den Burgemeester te
interpelleeren over de weigering tot het houden van
een kiesrechtoptocht op den Rooden Dinsdag.
Gemengd nieuws.
AVONTURIERS.
Gisteren werden, door dte politie te Watergraafsmeer
twee achttienjarige Duitschers aangehouden die zich
onledig hielden met revolverschieten op de Oosterbe
graafplaats. Uit het verboor, dat hun werd afgeno
men bleek dat zij Zaterdag de ouderlijke woning te
Emsdetten hadden verlaten. Zij hadden zich naar
Amsterdam begeven om als vrijwilliger dienst te ne
men in het Oost-Indische leger. Ten einde eenige ge-
einde nam en zij naar Amsterdatn verhuisdën. Mis
schien zou het daar beter worden.
Dc Lewandowsky'» hadden hedenavond' iu het cir
cus Vercall hun debuut achter zich. Mira straalde
over haar geheele gezicht, toen zij in het circus-restau
rant trad, waar de Lewandowsky's hedenavond) wilden
soupeeren, daar madam© nog niets voor het huishou
den had gekocht. Mira wist het zeer nauwkeurig, dat
zij hedenavond goed gewerkt had, ondanks de knepen
en geheime stompen van haar leermeester, waarmede
hij heden geenszins spaarzamer geweest was dan vroe
ger. Ilij zat reeds, gemoedelijk drinkend', in een hoek
en onderhield zich naar alle kanten met zijn nieuwe
collega's. Zijn vrouw smeerde aan de kleine hoektafel
een paar boterhammen voor de kinderen eu deelde ze
dan uit. Toen zij Mira zag, zeide zij„Gij komt eeu
beetje te laat!"
„Er was niemand, die mij helpen kon", antwoordde
Mira zacht.
„Dat laten helpen zult gij je nu moeten afwennen.
Gij zijt oud genoeg je alleen weer te kunnen aanklee-
den. Hier is geen kinderkleedkamer en je kinder
meisje ben ik toch niet, onthoud dat!" zeide zij luid
tot de kleine.
Mira werd zeer verlegen; het was haar zeer onaan
genaam, dat alle andere lieden hier dadelijk moesten
weten, dat zij onhandig was. Madame Lewandowsky
reikte haar een dun klein sneedje brood met smout.
„Meer is er niet overgebleven, wie niet' op tijd' komt,
die moet zien wat er over blijft."
„Nu, voor mevrouw do directrice neem je in acht!"
riep een spraakzame jonge danseres tot madame Le
wandowsky. „Ik heb hier namelijk den post elke
nieuw aankomend» op de eigenaardigheden van onze
etteat te Kinken", r#r volgde de we»ldexigi
oefendheid in het schieten te verkrijgen, hadden zij de
begraafplaats als oefenterrein gekozen.
REGEN.
Men schrijft aan de N. R. Ct.
In een van de grootst© dorpen van de Veluwe, waar
tengevolge van d© hevige regens van den laafsten tijd,
verzoeken van landbouwers tot verharding van de
zandwegen op bet oogenblik aan de orde van den dag
zijn, slaakte in de jongst gehouden raadsvergadering
de voorzitter, waarschijnlijk in een ondoordacht oogen
blik, de verzuchting: „ach, als het toch, in plaats van
water, maar keisteenen regende, dan waren wij gered."
Geen van de raadsleden scheen met dezen wensch
in te stemmen.
EEN FESTIVAL MET HINDERNISSEN.
Zondag en Maandag gaf het door he( tentoonste.1-
lingscomité te Bergen-op-Zoom georganiseerde festi
val heel wat drukte in de geheele stad, daar de dertig
deelnemende gezelschappen niet alleen in de Kiosk op
het tentoonstellingsterrein, maar ook in Kiosken op de
Groote Markt, iu den tuin van Tbalia eu op liet sta
tionsplein een uitvoering gaven.
Waar het hier geen wedstrijd) gold, konden er geen
prijzen behaald worden, maar moesten de door het co
mité uitgeloofde geldprijzen worden verloot. Dit laat
de Wet echter tegenwoordig in ons land niet meer toe.
En daarom ging Maandagmiddag genoemd comité per
auto even naar het naburige Belgische Putte* waar ba-
doelde verloting ongedeerd plaats had.
POGING TOT MOORD.
Maandagmiddag had een treurig geval te Putten
plaats. De weduwe B., wier man. dit voorjaar over
leed, bleef met vele kleine kinderen achteren ging om
den kost te verdienen, uit werken. Ook bad ze een
kostganger, zekeren W., een gegageerdl militair van
liet O.-I. leger. Nu bad de vrouw weer verkeer in g en
zou over eenigen tijd gaan trouwen. Dit schéén W.
niet te bevallen en als bij dan drank op had, dreigde
hij zijn kostvrouw. Zoo ook Maandagmorgen, toen hij
met een mes dreigde en haar toevoegde: „je bent je
leven niet meer zeker." De vrouw had waschdag bij
de familie B. Daar schelde W. in den middag aan
en vroeg of zijn kostvrouw ook te sprekten was. Niets
kwaads vermoedende werd hij in den tuin gelaten,
waar ze in de schuur aan 't wasschen was. Ilier loste
hij a bout portant twee revolverschoten op baar, waar
van een haar in de borst en een in de buik trof. Ande
re huisgenooten, allen dames, werden, toen ze tus-
schenbeide wilden komen, ook bedreigd.
Na zijn wandaad volvoerd te liebben ging W. het
Putterbosch in, waar hij spoedig door de politie werd
gearresteerd. De revolver was nog in zijn bezit.
Zijn slachtoffer is 's avonds nog naar Utrecht ver
voerd, daar de geneesheer de kogels niet kon verwijde
ren. Haar toestand' moet vrij ernstig zijn.
WEDEROM EEN GEVAL VAN ANILINEVER-
GIFTIGÏNG DOOR SCHOENZWARTSEL.
De gevallen van a.nilinevergiftiging door schoen
zwartsel worden wèl veelvuldig. Thans publiceert de
heer Rodrigues Pereira in bet Ned. Tijdschrift voos
Geneesk. wéér een geval. Ditmaal) 'betrof het een
kind van 2^2 jaar. Volgens de mededeeling der moe
der was het kind plotseling slaperig geworden, terwijl
de huidskleur lijkblauw werd'. Gebraakt had het kind
niet, en ook van stuipen had de moeder nitets gemerkt.
Toen de heer Peireira het kind voor het eerst zag,
was de huidskleur nog lividte-cyanotisch, ook de slape
righeid was nog duidelijk merkbaar. Temperatuurs-
verhooging bestond er niet. De pols was frequent
aan de vegetatieve organen was echter geen enkele
afwijking vast te stellen.
Gedachtig' aan de nog zoo kort geleden beschreven
gevallen van aniline-vergiftiging, vroeg hij de moe
der, of het kind soms pas geverfde schoentjes gedra
gen had, waarop hij ten antwoord kreeg, dat het 'kind
dien morgen, gedurende een paar uur, schoentjes ge
dragen had, die 3 dagen tevoren zwart geVerfd waren.
Op het verzoek van den geneesheer bracht de moeder
later het flesclije met de gebruikte kleurstof en die
bleek te zijn „Pantherschwarze."
Om nu geheel' zeker te zijn van de diagnose, heeft
de heer Peireira ook nog de urinereactie verricht door
dr. De Leeuw in het nummer van 10 Augustus van
het N. T. v. G. aanbevolen, welke reactie positief uit-
blondine en bar© ordinaire trekken werden daarbij nog
scherper.
Lewandowsky zag uit zijn hoekje met zijne reeds
door den alcohol glanzige oogen. „Daar is weer een
blonde Else!" dacht hij en hij' trommelde van genoe
gen met de vingers op de tafel'.
„Mevrouw de directrice sluipt hier namelijk op el-
ken tijd van den dag als een spook in het geheele cir
cus rond, om ons bij de een of andere domheid te be
trappen en je flink uit. te schelden." En daarbij maak
te zij een beweging met de hand, alsof zij geld' op ta
fel telde. „Goede hemel, als wij een kwartier later
dan bet voorschrift is, uit de kleedkamer kruipen,
wanneer wij eens op de repetitie zouden ontbreken, of
verkeerde tricots aantrekken! Een fijn nummer, da
mes en heeren!" schreeuwde zij door het geheele lo
kaal, zoodat het krijschend gelach van alle aanwezi
gen haar beantwoordde.
„Mou Dieu, niet mogelijk!" zeide madame Lewan
dowsky op voornamen toon, die haar geheele veront
waardiging' zou uitdrukken en zij vertrok den mond
op weemoedige wijze.
„Het geld namelijk, wat zij ons tot straf van onze
g-age afhoudt, behoudt zij natuurlijk voor haar eigeu
persoon dat is haar zak- en kleedgeld begrijpt
gijhet nu?" ging de blonde op verbalenden toon ver
der voort en gaf madame Lewandowsky ter bekrach
tiging een fermen stomp. „De zoon echter van haar,
Rreddy, de zoogenaamde directeur, is1 heel onsohulTft'g
eeu goede jongen!" zeide zij meesmuilend en zij
wiegelde haar hoofd ondeugend heen en weder en
wierp veelzeggende blikken naar alle kanten. „Maar
nu, dames en heeren, moet ik verdwijnen er wacht
iemand op mij. En het is toch niet net lieden zoo
lang onnoodig buiten te laten staan." Met deze
woorden wierp zij de artisten een kushand toe en ver
dween uit' het vertrek.
Werdt vervolgd.
