DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind.
No. 234
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
DONDERDAG
3 OCTOBER.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
VREDE OORLOG
Telefoonnummer 3.
ROMAN VAN PAULA BUSOH.
46) o—
BINNENLAND.
AL&MAARSCHE COURANT
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat Gedeputeer
de Staten dezer provincie bij beschikking van 25 Sep
tember 1.1. No. '31 voorwaardelijk vergunning hebben
verleend aan het Bestuur van dén polder „de Berger-
meer" te Bergen, tot het plaatsen van een oliemotor
van 45 P. K. in den z.g. dikken molen van dien polder.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN1 DE WIT Dz., Voorzitter Lo.-B.
DONATII, Secretaris.
Alkmaar, 1 October 1912.
ALKMAAR, 3 October.
De oorlog is uit leve de oorlog!
Zelden zal ©en vredesbericht zoozeer de aandacht
op een nieuwen oorlog hebben gevestigd, als dit het
geval is met het telegram uit Kon&tantinopel, dat ons
van morgen bereikte. In dit telegram toch
wordt medegedeeld dat de zending van den Turkschen
minister Resjidl pasja vroeger gezant te Romo
geslaagd is, dat de besprekingen te Ouchy over den
vrede tot een gunstig resultaat hebben geleid, dat de
onderteekening van de voorloopige vredesvoorwaarden
tusschen Italië en Turkije elk oogenblik kan worden
verwacht.
Op zichzelf zal dit bericht niet veel beroering te
weeg gebracht hebben. Wij leven in een tijd van sen
satie, en een oorlog, die geen spanning geeft, die geen
momenten brengt van een bloedige reuzenworsteling,
die niet lijkt op een stierengevecht in het groot, zoo'n
oorlog wekt bij het meerendeel der menschen geen be
langstelling. Ilij gaf weinig staaltjes; van persoonlij
ken moed en dapperheid en de dooden, die in Tripolis
begraven liggen, de vaders en zonen, die in Italië
worden betreurd! of die in Turkije en Afrika worden
benijd men heeft hen in het1 overige deel der wereld
niet met den eerbied herdacht, die den gesneuvelden
in andere oorlogen wordt toegedragen. Geen bloedig
treffen deed bijv. een rilling door Europa varen als de
slag van Moekden, waarin aan weerskanten, met wan-
hopigen moed; werd gevochten en de strijders bij dui
zendtallen op het slagveld bleven. Geen hartstochte
lijke sympathie voor een der partijen, gelijk in de tra
gedie, die Boerenoorlog' heet, deed den krijg van slag
tot slag, van het begin tot het bittere einde, met span
ning, met geestdrift en neerslachtigheid, volgen.
Voor Tripolis zelf was de geheele oorlog onverschil
lig, en de schaal der sympathie sloeg eer nog naar den
kant van de verovering dan naar dien van het behoud
over.
Turkije had het gewest schrikkelijk verwaarloosd en
Italië nam tegen zich in door de ongehoorde brutali
teit van zijn inlijvingsbesluit,
Roemloos eindigt dan ook de Italiaansch-Turksche
oorlog en terwijl men anders, zoodra bekend geworden
is, dat een vrede aanstaande is, nieuwsgierig de voor
waarden afwacht, laten deze nu vrij wel koud wat
kan bet tenslotte schelen, hoe de kwestie der souverei-
niteit is geregeld, welke schadeloosstelling er wordt
Het meisje kwatü büiten adem de trappen oploopen
en meldde, dat het rijtuig, dat Mira naar het terrein
zou bfengen, voor Was. Vastbesloten legdV Mira zich
den mantel om de schouders. Juffrouw Tompsen hielp
Inyir niet daarbij. an haar afgewend, het gezicht in
beide banden begraven, stond1 de oude vrouw daar en
slechts haar lichaam rilde van ingehouden snikken.
Kort moest het afscheid zijn. Nu kon zij de tranen
der oude vrouw niet zien en zij liep op haar toe, om
armde haar haastig en liep Weg, alsof zij bang- was,
dat do vrouw haar met geweld kon tegenhouden.
Zoodra Mira buiten was, viel juffrouw Tompsen op
haar bed neder en brak in een luid) snikken uit.
Mira reed door de straten, vast in haar mantel ge
huld'. Zij naderde van minuut tot minuut haar doel,
het scheen haar bijna te lang te duren. Daarom riep
zij den koetsier meer dan eens toe: „Rijd toch wtat
sneller."
Maar ook ondanks den langzamen draf kwam zij
nog vijf minuten vóór vier op het plein aan. Een
nieuwsgierige menigte was reeds; bijeen en huldigde tic
uitstappende met luide kreten.
„Ik moet nog eens het koord onderzoeken, voordat
ik er op ga," zeide zij tot een collega, die haar aan de
kerkdeur afwachtte. De politieagenten haddon een
ïnoeielijken post, om de menigte die in de kerk tracht
te na te dringen, tegen te houden.
IToe klopte Mira's arm hart, toen zij de steile wen
teltrap van den toren opging. Haar gids, een oude
kerkedienaar, lichtte voor met een mat brandende V
kaars. Wat had beneden aan de deur James haar dui- f
velsch toegelachen en „goed geluk" toegeroepen.
„Nek- en beenbreuk zou je liever zijn", dacht Mira. 'j
I olkens weer steeg- het beeld' van dezen spotter voor i
uitgekeerd1 enz. enz.
In één opzicht echter lijkt ons het vredes telegram
van bijzonder gewicht als waarschijnlijke verkon
diger van den nieuwen oorlog, den Balkan-oorlog. In
derdaad is er alle reden om aan te nemen, dat deze
vrede den oorlog beteekent.
Door den Balkan-oorlog te aanvaarden kan de
Turksche regeering de verantwoordelijkheid van het
verlies van Tripolis tegenover de bevolking gemakke
lijker op zich nemen. lieden zal elke Turk begrijpen,
dat zijn regeering zich met Italië moest verstaan, om
de hand vrijer te krijgen tegen de nieuwe, talrijker en
ernstiger vijanden.
Daar komt nog iets; bij. De Balkanvolkeren lijden
allen aan den zenuw van den oorlog, aan geldgebrek.
Niet o n w a a »s chij ril ij k zal Italië aan Turkije een aan
zienlijke som als schadeloosstelling uitkeeren waar
door de Turksche oorlogszenuw heel wat versterkt
wordt.
En dan is er nog een factor, welke het voor Turkije
hoogst gewenscht maakte, dat het, alvorens den oorlog'
met de buren te beginnen, met Italië vrede sloot.
Zoolang de Italiaansche vloot in de Egeeïsche zee
bleef, zou het voor Turkije natuurlijk onmogelijk zijn,
de troepen uit Kleiu-Azië spoedig naar den Balkan te
transporteerenze zouden er wel kunnen komen, maar
slechts langs den langen omweg over land.
Ziehier dus de redenen, waarom het teleg'ram over
den vrede naar onze meening ernstiger nog dan al de
alanneereiide berichten over mobilisatie, ultimatum en
paniek, wijst op het uitbreken van een Balkan-oorlog.
IIET GEBOUW DER TWEEDE KAMER.
Naar gemeld' wordt zouden de plannen tot verbou
wing van de Tweede Kamer met een gevel aan de Ka-
pelsbrug- voorloo-pig blijven rusten en zou een plan van
ruimer en grootscher uitbreiding van het gebouw der
volksvertegenwoordiging in studie genomen zijn.
STAATSCOMMISSIE VERDEDIGING NED.-
INDIë.
Ter vervanging van wijlen den vice-admiraal Hoek
water als1 lid der Staatscommissie voor de verdediging
van Ned.-Indië wordt genoemd' de nieuwbenoemde vi-
ce-ad)miraal Tydeman.
OMMEN.
Naar „Het Vad." uit wel' ingelichte bron verneemt,
heeft- mr. D. Fock zich, ten behoeve der liberale partij,
bereid verklaard, de hem aangeboden Candida tuur voor
Ommen te aanvaarden.
De Nederlander verneemt uit de beste bron, dat
de heer mr. A. E. baron Mackay te 's-Gravenhage,
voor de, hem door de Centr. Chr. Hist. Kiesvërëeni-
ging in het district Ommen aangeboden candidatuur
heeft bedankt.
KAMERVERKIEZINGEN IN 1913.
Men schrijft aan het „Vad'." dat d'e afgevaardigde
ter Tweede Kamer voor Ridderkerk, de heer Van den
Borch van Vexwolde, het voornemen heeft zich in het
volgende jaar niet meer herkiesbaar te stellen.
haar op en zij zag bijna angstig om, of hij haar niet
volgde. Maar daar kwam slechts een oude arbeider
uit het circus', die haar bij het koordspannen des mor
gens geholpen had, achter haar aan.
Nu was zij eindelijk boven aan het bovenste luik
aangekomen, waar het staaldraad) bevestigd' was. Het
scheen aan dezen kant in goede orde te zijn en Mira
kon nu kalmer in den tegenoverliggenden toren klim
men, om daar eveneens het koord te onderzoeken.
Thans was de tijd' gekomen, dat zij zich eindelijk
aan de menigte kon toonen. Zij stond op het aan bei
de zijden licht afloopende d'ak en wenkte hun nog
eens lachend toe, voordat zij de touwladder naar de
torenspits opsteeg. Zij was niet duizelig, maar zij
wilde toch liever naar boven'zien, steeds naar den wij
den hemel' en niet naar beneden, waar de menschen
met open monden omhoog staarden. Het was toch een
eigenaardig gevoel' zoo in de vrije lucht te werken en
zonder een beschermend! net- onder zich te weten.
Boven aan het laatste luik aangekomen, waaruit de
draad! was geleid, trad' zij met! den eenen voet in het
raamkozijn, met den anderen op den draad en steunde
met beide handen tegen den toren. Een balanceerstok
had haar Peter, een oude man, die nog af en toe op
het slappe koord in het circus werkte, trachten op te
dringen, maar neen, ook hier wilde zij slechts met
haar kleine parasol werken. Die verving haar rijke
lijk den balanceerstok.
Uit het luik reikte Pieter haar de parasol en zij
mankte die open, trad met beide voeten op den draad,
liet de linkerhand, die zij nog tegen den toren ge
steund had, los en nu zweefde zij vrij op den draad
tusschen hemel en aarde voort.
Wat gaapten en keken zij, de goede lieden, alsof'zij
zich de oogen uit het hoofd' wilden draaien. „Die heeft
moed", zeidfe de een en een ander antwoordde: „Die
moet zeer zeker zijn en veel kunnen, anders zou zij liet
wel nalaten."
„Alle duivels, hoed af!" riep een van de Mansfeldt-
lacrobaten den naast hem staanden James toe, die zijn
oogen nauwelijks scheen te vertrouwen.
Maar die wilde niet laten blijken, boe zeer hem het
SAMENWERKING DER VRIJZINNIGEN.
Naar de Tel. verneemt, wordt sinds eenigen tijd
door de hoofdbesturen van Liberale Unie, Vrijzinnig-
democratischen Bond en Bond) van Vrije Liberalen
overleg gepleegd inzake een eventueel© samenwerking
der vrijzinnige partijen bij de verkiezing-en van 1913.
Er is een commissie gevormd, waarin vertegenwoor
digers der drie partijen zitting hebben en deze com
missie voert de besprekingen. Onlangs heeft zij de
beraadslagingen eenigen tijd) geschorst, om den hoofd
besturen gelegenheid te geven hun oordeel uit te
spreken over de aanvankelijk bereikte resultaten. Na
dat dit geschied was, is door de' commissie dezer da
gen het overleg' weer voortgezet.
Dr. B. WIELENGA.
Naar de „Stand." thans verneemt heeft dr. H. Wie-
lenga, van Amsterdam, voor de benoeming tot hoog
leeraar aan de Theol. school te Kampen bedankt.
EEN OFFICIEELS VOLKSSTEMMING.
De gemeenteraad te Naarden heeft met 6 tegen 3
stemmen besloten, een volksstemming uit te schrijven
over de vraag, of het besluit inzake afschaffing van
de kermis al of niet gehandhaafd; zal worden. Ver
klaart de meerderheid van de inwoners zich voor het
behoud van de kermis, dan zal de kermis nog op den
gewonen tijd (ulto. October) plaats hebben.
Gemengd nieuws.
BIJZETTING OSCAR CARRé.
Het stoffelijk overschot van den heer Oscar Carré,
directeur van het circus aan den Amstel te Amster
dam, is gistermiddag bijgezet in den familiekeldei- op
„Z»rgvlied" aldaar.
Het lijk kwam gistermorgen uit Kopenhagen te
Amsterdam aan en werd uit het; Weesperpoort-station
ter aarde besteld. In d'e eerste-klasse wachtkamer
hadden zich de naaste familieleden en vele vrienden
en bekenden van den overledene verzameld; een zeer
groot aantal kransen, palmtakken en bloemstukken
lag in deze wachtkamer opgestapeld.. Zij waren zoo
vele blijken van sympathie van collega's, bloedverwan
ten en vrienden, als laatste buide aan den overleden»
gebracht.
Achter den lijkwagen volgde een open landauer met
40 bloemstukken. Daarna kwamen een tiental' volg-
rijtuigen, waarin ook plaats namen de heeren Frits
van Haarlem en Crassé.
Omstreeks drie uur verliet de «stoet het Weesper-
poortstation en begaf zich langs het circusgebouw naai
de begraafplaats. A'
De predikant der Evangelisch-Luthersche gemeente,
ds. van Wijk, wilde een enkel' woord zeggen bij deze
aandoenlijke plechtigheid. Hij constateert, hoe het
heengaan v&n Oscar Carré een gi-oote slag- is geweest
voor .dogenen die hem het best gekend' hebben: voor
zijn bloedverwanten en vrienden. Maar ook voor hen,
die hem gediend hebben, en die hem, als ze over hem
spraken, hun vader noemden, wat dit- verscheiden een
onherstelbaar verlies. En thans is het of d© wonde
weer opnieuw is opengeretenen welk een groote
plaats deze man in het hart heeft ingenomen ook van
de menschen in dat land, dat hij zoo gaarne zijn twee
de vaderland noemde, blijkt thans. Thans is zijn
wensch vervuld, want hij, die een jaar lang heeft ge
rust in den vreemde, koesterde het verlangen, om te
liggen bij hen, die hem hebben liefgehad.
Na ds. Van Wijk sprak de heer Crassé, administra
teur van den Koninklijken Circus, eenige woorden van
hoogachting en sympathie, gewijd aan de nagedachte
nis van den beminden en diepbetreurden directeur.
De heer Maximiliaan Carré dankte de groote schare
belangstellenden voor hunne tegenwoordigheid.
Terwijl de bloedverwanten zich van het familiegraf
verwijderden, zette de muziekkapel het: „Nun danket
Allen Gott" in.
TANDHEELKUNDIGE KLINIEK TE UTRECHT.
Naar de T e 1. verneeant, is door curatoren der
Utrechtsche universiteit een groot gebouw gehuurd
aan de Oude Gracht aldaar (het vroegere Tehuis voor
Vrouwen), dat ingericht wordt voor het onderwijs aan
de eerste-jaars-studeuteu aan de Tandheelkundige kli
niek.
Binnen enkele weken hoopt men met het gebouw
gereed te zijn, zoodat alsdan de afgewezen nieuwe stu
denten onderwijs kunnen ontvangen.
Deze maatregelen schijnen echter van tijdelijken
aard te zijn, in afwachting van de uitbreiding dec te
genwoordige kliniek, die, naar men weet, lang niet
voldoende plaats biedt voor het snel toenemend aantal
tandheelkundige studenten.
16.000 VERDUISTERD.
De procuratiehouder v. d. H„ van het te Amsterdam
gevestigde bijkantoor der firma C. Zoon te Rotter
dam, is naar wij gemeld) hebben, spoorloos verdwenen.
Hij wordt verdacht ten nadeel© van deze' firma een
bedrag van 16.000 verduisterd! te hebben.
Nader wordt omtrent deze zaak het volgende verno
men De firma, welke bedoeld! wordt, is de cargadöors-
firma Ch. Cornekler Zonen. De verdwenen procu
ratiehouder, Van der Hoeven,, heeft vermoedelijk gedu
rende zeer langen tijd vervalschingen gepleegd, aaa-
gezien reeds de rekeningen door een accountant zijn
nagezien en accoord bevonden.
Het juiste bedrag, dat gestolen is, staat niet vast;
liet kan wel veel meer zijn dan 16.000.
EEN GESCHIL.
De. gemeenteraad van Baarn heeft in zijn jongst»
vergadering een lid' van de Commissie van plaatselijk
schooltoezicht benoemd', buiten de voordracht dier
commissie om. De schoolcommissie ziet hierin een
votum van wantrouwen van de zijde van den Raad en
acht verdere samenwerking niet mogelijk. Zes van d»
acht. leden nemen hun ontslag n.l. dr. A. J. A. Tho
mas, voorzitter, mevr. BongerDros, mej. C. A. J.
Druyvesteyn, mr. A. A. Pit, A. Beets en D. Bierhaal-
der. Alleen de beide leden van d'e kerkelijke richting
meenden niet voor hunne functie te moeten bedanken.
Ook de leden van de Commissie van toezicht op het
middelbaar onderwijs hebben naar aanleiding hiervan
en bloc hun ontslag bij den Raad aangevraagd.
gelukken van dit zenuwschokkend' schouwspel ergerde.
„Och, nu ja", zeide hij langzaam, „zoo; erg is het ei
genlijk ook niet."
„Doe het haar dan na", zeide d© jonge Mansfeldt
lachend.
„Nu, ik zal morgen namiddag iets ten beste geven
wat u nog meer verbazen zal."
De jonge acrobaat zag hem onderzoekend aan, toen
volgde hij weer d© blikken der anderen naar boven.
Mira had onder luid) bijvalsge.jubel van hare toe
schouwers den tegenovergestelden kant bereikt. Al
len waren wel tevreden geweest, wanneer zij nu, nadat
zij bewezen had, wat zij kon, snel afgedaald' was. Maar
zij dacht er niet aan. Het eerst een weinig onzekere
gevoel had plaats gemaakt voor haar vroegere zeker
heid. Zij voelde zich thans bijzonder wel daar hoog
boven de hoofden der menschen. En zij keerde om en
begon formeel te dansen en de beenen hoog in de lucht,
te heffen. Zij stond) nu op ééu been, wankelde plotse
ling een oogenblik, zoodat aller harten voor dit mo
ment schenen stil te staan, had dan echter in do vol
gende seconde haar evenwicht herkregen en danste
zoo g-racieus en kalm als zij begonnen was, den' draad
tot aan het naaste einde terug.
Het gejubel beneden wilde geen einde nemen.
Zij vatte de touwladder en daalde lichtvoetig neder.
In het hoofd'portaai reeds werd zij door de menigte
omgeven en als een natuurwonder aangestaard. Vrien
delijk lachte Mira hare landslieden to© en riep tot hen
in het Italiaansch: „Kinderen, laat mij er nu uit,
ik moet nu naar huis rijden!" En zij gingen uiteen,
stonden en haie geschaard' en riepen van alle kanten
„Ewiva Signorina."
Daar stond het kleine rijtuig weder, dat haar hier
heen had gebracht. O, met welke gevoelens was zij
daar voor haar huis ingestegen. en nu?
Do equipage van den directeur stond! nfcast haar rij
tuig en daarin zat werkelijk in eigen perkoon signor
Bellini. Hij stapte uit en feliciteerde Mira in warme
bewoordingen. „Hoe verheug ik mij, dat het u gelukt
is. Heden hebt gij een grooten naam gemaakt."
Mira bloosde en was werkelijk blijde OH haar on-
HET VEELBESPROKEN FAMILIE-LID.
Mogen wij de Preangerb. gelooven, dan ontving on
langs de gouverneur generaal een particulier schrij
ven uit Nederland, welke brief was geopend' en waai'
boven op met potlood' stond' geschreven „Open ontvan
gen."
Bij informatie bleek evenwel, d'at de brief gesloten
verzonden was.
De gouvern.-gen. heeft een streng onderzoek doen
instellen.
We zien, tante (zooals men weet, wordt de post in
Indië gewoonlijk tante genoemd) werkt zonder onder
scheid van persoon, rang of stand'.
De P. B. noemt het geval: vroemd. Maar man, ze
doet nog wel méér gekke streken, die ouwe tante,
meent het Bat. Nbl.
WERELDREIZIGERS.
Twee snuiters van 13 jaren waren de ouderlijke
woning in Duitschland) ontvlucht, om eens wat meer
schuldige wijze over de belangstelling van haar direc
teur. Nu bood! hij haar ook een plaats in zijn equipage
aan, wat zij echter hoffelijk weigerde. De andere ar
tist en, d'ie eveneens aanwezig waren, omringden haar
van alLe kanten en drukten haar de hand. Maar Ja
mes was uit hun midden verdwenen en Mira was blij,
dat de aanblik van dien man haar de oprechte vreug
de over haar succes niet bedierf.
Zij fluisterde nu haar koetsier iu om haar zoo spoe
dig mogelijk weg te rijden naar haar woning. Maar
aan de enthousiaste. Italianen kon zij zoo niet ontko
men. Zij liepen als kinderen haar rijtuig- na en zij
schreeuwden maar door: „Ewiva Signorina!" Een
groote man gree.p plotseling 't paard bij de teugels, en
in het volgende, oogenblik hadden zij het- paard uitge
spannen, den koetsier van den bok getrokken en trok
ken Mira zelf, terwijl zij zich voor haar rijtuig span
den, door de straten.
Daar kwam een gevoel van triomf in haar borst.
Wat zou Olivier Brandes zeggen, indien hij haar zoo
kon zien! Eindelijk hield d© stoet voor het. huis van
het kleine, vuile pension „Internationale" stil en met
luid bravogeroep werd! Mira uit het rijtuig getild e.n
de trap opgedragen.
Juffrouw Tompsen was bij het luide geschreeuw
naar het raam geloopen en vreesde reeds het ergste,
maar spoedig had zij vernomen, dat. daarbuiten geem
stemmen waren van klagenden, maar van jubelenden.
Nauwelijks had zij zich daarvan overtuigd, of Mira,
gezond over haar geheele lichaam, liep met hoogroode
wangen op haar toe en omarmde haar hartstochtelijk.
„De angst, o die vreeselijke angst, die ik om je uit
gestaan heb'', zeide de oude vrouw schreiend en zij
leunde haar gezicht tegen Mira's schouder.
.(Kordt verrolgdl.
