DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind.
No. 241
Honderd en veertiende Jaargang.
1912.
VRIJDAG
11 OCTOBER.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Schapenbrug.
Burgemeester en Wethouders van
Alkmaar noodigen de bestuurders van
motorschepen en stoombooten uit tot
nadere aankondiging de machines op
een afstand van 20 meter ten zuiden
en ten noorden van den dam om de in
aanbouw zijnde Schapenbrug STOP
TE ZETTEN.
De Vredescongressen in
September.
Telefoonnummer 3.
BINNENLAND.
ALRMAA
UAVi
Alkmaar, 11 October 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN DE WIT Dz., Voorz10. Burg.
DONATH Secretaris.
DBIITEWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat bij hun
college is ingekomen een verzoekschrift van M. SCHOU
TEN, weduwe J. WESTER, aldaar, om verlof tot den
verkoop van alcoholhoudenden anderen dan sterken
drank in het perceel Koningsweg, B 82.
Binnen twee weken na deze bekendmaking kunnen
tegen het verleenen van het verlof schriftelijk be
zwaren worden ingediend.
Alkmaar, den 9 October 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN DE WIT Dz., Voorz., 10. Burgemeester.
DONATH, Secretaris.
(Ingezonden.)
De maand September is voor de Vredesbeweging van
bijzondere beteekenis1 geweest, door de twee groote
Internationale Congressen, die te Genève hebben
plaats gehad: het Zeventiende Congres van de Inter
parlementaire Unie en het Negentiende Wereldcon
gres voor den Vrede. Door deze twee congressen is
weder de algemeene aandacht op de Vredesbeweging
gevestigd en is aan de pacifisten over de geheele we
reld de gelegenheid' geboden.., tot overeenstemming to
geraken omtrent het vredesprogramma, waarvoor in
de eerste jaren algemeene propaganda zal worden ge
maakt.
Een korte uiteenzetting van de voornaamste, beslui
ten dezer beidé Congressen moge worden voorafge
gaan door een korte mededeeling omtrent de samen
stelling dezer Congressen.
Vóór allee dient men het onderscheid in het oog' te
houden tusschen deze Congressen en de Haagsche
Vredesconferentie. De Vredesconferenties, waarvan
do Eerste in 1899, de Tweede in 1907 te VGravenhage
plaats had, en de Derde in het jaar 1915 zal bijeenko
men, zijn offieieele bijeenkomsten, waarop de verschil
lende Regeeringen in 1907 waren dit er 46 offi-
cieelo vertegenwoordigers zenden, die hun stem uit
brengen overeenkomstig de inzichten der Regeering
zelf. Indien derhalve een bepaald voorstel, b.v. om
trent de verplichting, om tusschen de Staten voorko
mende geschillen aan een internationaal Gerechtshof
te onderwerpen, door de Vredesconferentie als aan
genomen wordt verklaard en dit geschiedt alléén als
geen enkele Staat zich er tegen verklaart dan is
het zoo goedl als zeker, dat dit voorstel ook spoedig
een algemeen geldende regeling zal zijn, en deel zal
Roman van PAULA BUSCH.
53) -o-
Maar zij wilde Violet heden niet verder naar haar
leed vragen en haar aan het smartelijke herinneren.
Zoo nam zij dan met een sto-mipeiii handdruk afscheid
van haar en ging naar haar kleedkamer, waarin juf
frouw Tompsen reeds bezig was, om het er gemoede
lijk te maken, zooals zij zeide. Zij had-een kleinen
koffer medegebracht, waarin het costuum voor dien
avond gereed lag. Zij nam juist een paar schilderij
en, die uitdagend aan den wand hingen, af en legde
die achter den koffer, toen Mira binnentrad.
,,Nu, heeft onze hospita de kleine hoekkamer voor
Asta Beirtholdi in orde gemaakt?'' was de eerste vraag,
welke Mira tot de oude vrouw richtte.
„Ja, is het dan reeds bepaald, dat zij hedenavond
nog komt?''
„Maar beste tante, dat is het juist! Ik zie al, dat
ik dadelijk zelf naar de goede juffrouw Meyer moet
gaan."
„Wees toch kalm! Vóór hedenavond' zal wel alles
in orde komen."
„Neen, beste tante, daarop kan ik mij niet verlaten.
Ik moet met- de dikke hospita zelf een hartig woordje
spreken." En bij deze woorden trok Mira de probeer-
;jas uit en deed haar japon aan, die juffrouw Tompsen
moesti dicht maken.
„Dus, ik loop er nu heen en laat de kamer in orde
maken. Te een uur ben ik weer hier. Wij eten toch
hier in het. restaurant?"
„Mij is alles om het even", zeide de oude vrouw apa
thisch.
Violet Pattison was juist met hare leeuwen in de
arena, en Mira stond in den uitgang en zag in de
uitmaken van het Internationale Recht, dat hoe lan
ger hoe uitgebreider wordt. M. a.w. de besluiten der
Vredesconferenties zijn niet alleen als wensehen te
beschouwen, zij worden spoedig beslissingen van alge
meene bindende kracht.
Hieruit blijkt, 'van hoe buitengewoon gewicht de
offieieele Vredeseonferentiën zijn. Zij zijn te be
schouwen als een internationale wetgevende vergade
ring, die alleen in haar macht, om besluiten van groot
gewicht te nemen, nog wordt beperkt door den thans
nog geldenden toestand, dat geen Staat tegen zijn zin
kan gedwongen worden eenige regeling te aanvaar
den, zoodat eenstemmigheid voor een besluit een ver-
eischte is. De meerderheid kan de minderheid' niet
dwingen tot eenigen maatregel. Ofschoon hierdoor
het nemen van'beslissingen wel bemoeilijkt wordt,
hebben toch de Eerste en Tweede Vredesconferentie
reed^ bewezen, dat eenstemmigheid! op tal van punten
te verkrijgen is.
De congressen der Interparlementaire Unie en de
Internationale Wereldvredecongressefl hebben niet een
zéé groote beteekenis, als de Vredesconferenties. Toch
is de invloed ook dezer Congressen niet gering te
tollatten.
De Interparlementaire Unie bestaat reeds sedert
1889, en bestaat uit die leden van dé, Parlementen over
de geheele wereld, die meenen dat geschillen tusschen
de Staten niet door geweld', maar door onderlinge
schikking of rechtspraak moeten worden opgelost.
Vooral sedert het bijeenkomen der Vredesconferenties
is de beteekenis der Interparlementaire Unie buiten
gewoon groot. Op de' Vredesconferenties toch zijn de
Regeeringen van alle landen vertegenwoordigd, hebben
de vertegenwoordigers der Regeering het beslissende
woord. Nu zal het- voor de Regeeringen óók in deze
zaken van internationaal belang van groote waarde
zijn te weten, hoe de Parlementen hierover denken, en
met de meening der Volksvertegenwoordiging zal bij
het uitbrengen van de stem op de Vredesconferenties
zeker worden rekening gehouden. Men begrijpt nu
het groote belang der Interparlementaire Unie: de
eongres&en dezer Unie zijn voorloopers der Vredeseon
ferentiën, op de Congressen dezer Unie geven de
Vólks'vértegenwoordigers, de Parlementsleden ant
woord op de vraag, welke aangelegenheden naar hun
meening door de Regeeringen moeten worden ter spra
ke gebracht op de offieieele Vredeseonferentiën en in
welken zin besluiten zullen moeten worden genomen.
Vooral nu het aantal leden der Interparlementaire
Unie uit ieder landi bijzonder toeneemt, kan aan de
besluiten der Interparlementaire Unie groote waarde
niet worden ontzegd.
In gelijke mate stijgt ook de beteekenis der Interna
tionale Congressen voor den Vrede. Samengesteld
uit personen, behoorendo tot de meest verschillende
kringen der bevolking', die belang stellen in de Vre
desbeweging, (ongeveer alle Vredésvereenigingen uit
Amerika en Europa, en zelfs ook uit Afrika en Azië
zenden steeds hun vertegenwoordigers) geven deze
Congressen op hun beurt aan de Parlementsleden te
kennen de inzichten van het vredelievende gedeelte
der wereldbevolking en verhoogen deze Congressen
den indruk van do besluiten der Interparlementaire
Unie: het geeft kracht aan de bet-oogers der Parle
mentsleden, wanneer zij kunnen wijzen op de instem
ming van een groot deel hunner bevolking.
Internationaal Wereldvredescongres, Congres der
Interparlementaire Unie, Vredesconferentie; deze drie
bijeenkomsten staan in nauwen samenhang tot elkan
der. Lang is de weg, dien een denkbeeld noodig heeft
om van wensch van het Internationaal Wereld-
vredecongres een door de Regeeringen op de Vredes
conferentie aangenomen besluit te worden, maar
arena. Zij was in een mantel gehuld, dien zij vast ge
sloten hield, want zij was reeds in costuum.
Hoe zelfbewust bewoog zich de jonge dame temid
den van hare gele lievelingen. Zij wisit liet *naar al
te goed, welk een macht zij over de roofdieren had,-en
wanneer men de fijne leden, de teere armen en handen
beschouwde, dan kon men zich wel afvragen, waarin
die macht eigenlijk bestond.
Nu zat zij juist aan een groote tafel, omringd dooi
de hongerige leeuwen, en reikte op een stang elk stuk
je vleesch toe. Zij speelde met hen on plaagde hen,
alsof het kleine kinderen waren, die om een chocolade-
tablet twistten. Eerst hield zij Sascha het beetje voor,
om het hem, zoodra hij ernaar happen wilde, voor den
neus weg te nemen en het aan zijn visa-vis te reiken.
Zulke grappen lieten zij zich welgevallen, brulden
slechts een weinig woest, fronsten het voorhoofd en
sloegen met hun klauw een paar maal naar de verdwe
nen lekkernij, alsof zij het daardoor 'konden terug
krijgen.
Nu sprong Violet op, greep de, zweep en dreef elk
op zijn plaats, zonder een enkelen slag- te geven.
Slechts August wilde haar pareeren en zoo moest zij
meer dan eens om de tafel loopen, totdat zij den onge
hoorzame ingehaald1 had en door stoeten voor zich uit
dreef.
Hij draaide zich om, richtte zich bliksemsnel op en
sloeg met zijn klauw wild naar haar. Zij boog zich
vol tegenwoordigheid van geest snel op zijde en stiet
hem den steel van haar groote, zware zweep in den ge-
openden muil. Daar wendde zich het dier om en liep
langzaam naar zijn plaats, alsof er in het geheel niets
gebeurd' was. Slechts eenmaal nog' zag hij op zijde, óf
zijne meesteres hem ook volgde.
Mira stond te beven. Zij had luide willen schreeu
wen. „Dat kon niet goed) afloopen", dacht zij en zij
zag het schoone, jonge schepsel' in het witte atlaskleed
daar beneden treurig- aan.
In den tijd, dat Violet zich bezig hield met- den we-
dersparfnigeu leeuw, hadden twee kleinere elkaar in
op de Derde Vrèdesconferentie zal weder blijken, dat
Vredescongres en Interparlementaire Unie niet ver
geefs werken.
Welke punten zijn dit, jaar op deze beide Congres
sen behandeld? Uit de groote menigte, vooral door
liet Vredescongres uitgesproken wensehen, willen wij
twee noemen, waarover èn redescongres en Interpar
lementaire Unie zich hebben geuit. Door beide licha
men werd met groote kracht dei wensch geuit, daf de
Regeeringen ernstig zoudon overwegen een beperking
der bewapening. Op beide congressen werd aangedron
gen op de benoeming van offieieele nationale studie-
commissiën, die onderzoeken zouden, hoevéél militaire
krachten ieder land strikt noodig heeft om zich to
kunnen verdedigen, en overigens beperkingen zouden
voorstellen. Op beide congressen werd' voorts aange
drongen op een algemeene overeenkomst, dat- de lucbt
niet als oorlogsterren! zou worden gebezigd, zoodat
militaire vliegtuigen zouden veiboden worden.
De Interparlementaire Unie heeft verder den wensch
geuit naar een verdrag, houdende algemeene verplich
ting, om alle reehtgeschillen aan arbitrage te onder
werpen, en op voorstel van den Nederlandsehen oud-
Minister van Houten zal onderzocht worden, of ter
voorbereiding' van volgende Vredesconferenties niet
een Permanent Lichaam moet word'en in het leven
geroepen, door de Regeeringen benoemd.
Op het Vredescongres is verder uitvoerig' de vraag
besproken, in hoeverre dwangmaatregelen zouden kun
nen worden aangewend tegen den Staat, die weigert
een geschil aan arbitrage te onderwerpen, terwijl het
verband tusschen de arbeidersbeweging en de vredes
beweging door een speciale commissie nauwkeurig" zal
worden onderzocht.
Uit deze opsomming blijkt wel, dat ook het Vredes
congres zaken besproken heeft, die van meer belang
voor de ontwikkeling dér Vredesbeweging zijn, dan
die, welke in de telegrammen in d'e dagbladen zijn
vermeld. Het is dan ook te betreuren, dat de corres
pondenten der dagbladen aan de sen&atienieuwtjes
over de rumoerige tooneelen tusschen d!e Italiaansche
Pacifisten méér aandacht hebben geschonken dan bijv.
aan de ernstige beschouwingen van wetenschappelijke
pacifisten, zooals Prof. Quidde of Ernile Arnau (den
winnaar van een Nobelprijs) over d'e noodzakelijkheid
van sanctie in het' Volksrecht!
Ten slotte waren beide Congressen óók in dit op
zicht eenstemmig, dat 's-Gravenba.ge voor 1913 werd
aangewezen als de plaats van het volgend Congres.
Moge de Regeering, die voor het Congres der Inter
parlementaire Unie reeds subsidie heeft voorgesteld,
ook het Vredescongres willen steunen, opdat niet dooi'
gebrek aan geld' de Alg. Ned. Bond „Vrede door
Recht" genoodzaakt zal worden alsnog' de uitnoodi-
g'ing, tot 500 buitenlandsche congresleden gericht, en
door dezen met instemming aanvaard, te kwader ure
in te trekken!
(Seineugd nieuws.
POSTMEEST AL.
Men zal zich ongetwijfeld) nog herinneren de ge
ruchtmakende zaak van den diefstal van een fiets met j
postzak, waarin o.a. aangetee-kende brieven met aan- j
zienlijke geldswaarden, in October van het vorige jaar,
uit het postkantoor aan het Stad'houdersplein in den
Haag. Na verloop van ee,n paar maanden werden als
verdacht in deze zaak betrokken te zijn drie personen
aangehouden, n.l. Pico, Van Lier en Dessauer. Alle
drie werden door rechtbank en hof tot gevangenisstraf
veroordeeld' en thans is hun zaak nog aanhangig bij
den Hoogen Ra.ad.
Echter van stonde af aan had' bij de politie de stel-
i
de manen gepakt en wentelden zich als dol over den
grond; men kon niet zien of zij speelden of ernst
maakten; in het volgend oogenblik scheidde miss Pat-
tison's krachtige hand de beicle twistenden en onmid
dellijk zaten zij wederom zoo bedaard als tevoren op
hun stoeltjes.
Nadat zij zoo verschillend© groepen gevormd had
dein, carousel reden en Sascha oi> een ton geloopen
had, werden allen in hunne koeden teruggedreven, be
halve Sascha. Die bleef bedroefd' op zijn vergulden
stoel zitten en deed zoo alsof men hem geheel verge
ten had. Miss Violet trad) op hem toe en sprak hem
vriendelijk aan, dat hij zijn kameraden zou volgen.
Maar hij schudde- krachtig zijn manen en betuigde
haar met een welgeslaagd gebaar, dat hij in het ge
heel geen lust had den langen weg te Voet, af te leg
gen. Ilier hielp geen vriendelijk woord, geen dreige
ment, De teere, beminnelijke d'ame, zag zich nu ge-
dwongen den kolossus zelf weg te dragen. O, Sascha
wist heel goed, hoe hij zich daarbij te gedragen had.
Hij trad met de voorpooten op den naasten .stoel en
rekte zich in zijn geheel© lengte uit. Miss Violet trad
onder hem, zoodat over haar rechterschouder het voor-
ste deel en links het achterdeel te liggen kwamen en
tilde hem met een ruk van zijn postament- en droeg
hem tot verbazing van het opgewonden publiek met
langzame schreden weg.
De prestatie van d'e moedige kunstenares werd met
groeten bijval ontvangen en Mira vroeg zich angstig
af, of men aan haar nummer ook wel zooveel' aandacht
zou wijden. Zij had' nog een oogenblik tijd, voordat
zij naar beneden behoefde te gaan, want het ijzeren
traliehek dat gedurende die voorstelling om de ma-
.nège was getrokken, werd! nu weer verwijderd. Juf
frouw Tompsen stond) beneden en wenkte haar toe. Zij
liep de trap af.
„Ik smeek u, mijn kind, laat tochl heden bij het
nieuwe koord het net spannen."
Het jonge meisje lachte luidkeels. „Ik heb toch
hsdenmorgen reed» gerepeteerd. Laat mij met rust,
lige meening' postgevat, dat er nog iemand anders in
deze zaak betrokken moest zijn. Iemand die uit den
aard zijner betrekking nauwkeurig op dé hoogte was
van den gang van zaken bij de posterijen, iemand die
precies wist wanneer er door diefstal een goede, slag
was te slaan.
Het'gelukte aan de politie echter tot dusver niet
tegen een dusdanig persoon eenig bewijs van mede
plichtigheid te vinden.
Thans echter na een tijdsverloop van omstreeks een
jaar, is de hoofdinspecteur der recherche, d© heer
Aaltsz, er in geslaagd een persoon aan t© houden in
wien hij meent te kunnen zien den aanlegger van den
brutalen diefstal, den man die de zaak eigenlijk op
touw heeft gezet. Gisteravond' tegen 12 uur is door
genoemden politieambtenaar namelijk op straat aan
den Gortmolen een beambte der posterijen en tele
grafie, zekere D., aangehouden, ala verdacht van me
deplichtigheid.
En inderdaad zijn bij fouilleering op bedoelden D.
twee Russische effecten gevonden, welke geldswaardi
ge papieren zich hebben bevonden in een der aange-
teekende brieven welke uit den gestolen postzak zijn
ontvreemd.
De aangehoudene ia reeds gedurende langer dan 20
jaren in dienst bij de .posterijen en telegrafie en in de
laatste jaren geregeld aan het telegraafkantoor werk
zaam. (N. Ct.):
WILDE ZWIJNEN.
In de „Puttensche Courant" wordt gemeld in een
correspondentie uit Ermelo, dat men op den weg tus
schen Elspeet en Apeldoorn hoe langer 'hoe meer over
last van wilde zwijnen krijgt. De schrijver vertelt
daarover verschillende staaltjes, doch wat hij Maandag
heeft wedervaren, wasi het toppunt:
„Het begon dadelijk op den1 grintweg' naar Elspeet
van den Apeldoornschen straatweg af. Een kudde van
acht groote wilde varkens versperde ons den weg, on
gerekend eenige verder in 't bosc-li. Afstappen eD
loopen was eisch. Ze keken eens op van1 hun maaltijd'
en gingen in gestrekteu draf een tiental meters op zij.
Aan 't begin van 't „Wiesselsche: boscb" een kudde
van 13 wjlde dieren. Die bleken niet van zins te wij
ken. Al do-en die „beestjes" van zoowat een meter
'hoogte niets zoo men verzekert men loopt toch
niet graag voor hun snoet. Er zat niets anders op
dan t© wachten tot tijd) en wijle 't dien wilden zwijnen
beliefde op te marcheeren. Met een minuut of vijf
was dat pleit gewonnen. D© grootste hindernis kwam
echter nog
Waar de wegen naar Apeldoorn en Wie&sel zich
scheiden was de weg bezet door, goed geteld, negen en
twintig kleine en groote varkens. Weg en 'bosch wa
ren zoo 't- scheen bezaaid met voedfeel en de beestjes
hadden hier in 't geheel geen haast den weg vrij te
maken. Wij hebben daar ongeveer een uur moeten
wachten. Enkele poging-en om er door te breken leden
schipbreuk door dé groote bezorgdheid dér luid knor
rende moeders voor hun klein kroost. Een tam varken
kan al kwaad zijn, als je het jong te dicht nadert;
moeten wé die bezorgdheid den wilden zwijnen dan
kwalijk nemen?. En juist dat jonge goedje krioel
de, zorgvuldig bewaakt door „moeder," vóór ons.
Wij hebben een en ander omstandig meenen te moe
ten meedeelen en willen er nog 'bijvoegen dat ons ver
der bij het daarna gehouden onderzoek te Elsipeet ter
oore kwam, dat een onderwijzeres van een der scholen,
te Apeldoorn woonachtig, dienzeïfdén morgen was te
ruggekeerd. om hulp te halen, dat men ook in dat
dorp den weg naar Apeldoorn, vooral bij avond, onvei
lig noemde.
Niet allen zijn zoo gelukkig om zich per auto voort
te kunnen bewegen en de wilde zwijnen op diie manier
anders1 geef ik in de straten van Dantzig hetzelfde
schouwspel als te Rome!"
In de gedachte daaraan vertrok de oude vrouw haar
gezicht vol smart en kon niets uiten. De muziek
speelde en riep Mira op in de manége te verschijnen.
Asta Bertholdi naderde thans juffrouw Tompsen,
die aan den ingang stond met Mira's mantel over deu
arm. „Ik hen voor een uur eerst aangekomen", riep
zij. „Heb hartelijk dank, dat u mij zulk een liet' ka
mertje uitgekozen hebt. O, dat- is dus bet nieuwe
koord En zij wees met de handi naar den circus-
koepel. „Bellini heeft Mira's koord nog op denzelfden
dag- laten wegnemen en in het magazijn laten sluiten,
evenals haar andere eigendommen, die nog in de gar
derobe waren."
„Zoo? Die mag hij dam voorloopig behouden!" zei
do vrouw met een spotlach.
„Hoe onvergelijkelijk is toch deze kunstenares!"
riep Asta uit, die in stille verbazing- elke beweging-
van Mira. gevolgd had en in het geheel niet bet laat
ste woord der oude vrouw gehoord' had.
„Ja, het kind kan wat", zeide- juffrouw Tompsen.
..Zie eens, boe de directeur daar voor ons staat en met,
de binocle steeds naar boven staart!"
„O, die kleine, magere heer is de directeur?" vroeg
juffrouw Bertholdi met verbazing en wees met den
vinger naar den voor hen staanden kleinen man, die
nu en dan zenuwachtig in zijn baardje plukte en met-
de band door het dunne, blonde haar streek.
„En daarboven, die dikke dame, in de loge, is zijn
vrouw", zeide juffrouw Tompsen en Asta kon baar
lachen niet houden, toen zij de beide echtgemooten,
hen tengere mannetje en de robuste, weelderige vrouw
met elkander vergeleek.
„Juffrouw Tompsen, Mira is gereed, zij daalt reeds
aan de touwladder af!" riep Asta en gaf tevens baar
buurvrouw een stomp, om baar aan te sporen den
mantel voo-r Mira gereed' te houden.
(Wordt T»rvolg;d.)
