DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Het Circuskind. No. 252. Honderd en veertiende Jaargang, 1912. I) 0 N D E R1) A G 24 OCTOBER. FEUILLETON. Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Oorlogscorrespondenten. Telefoonnummer 3. BINNENLAND. ALKMAARSCRE COURANT. M«ik (Slot.) ALKMAAR. 24 October. Toen de Boeren-oiorlog tënf einde liep, te Londen het verlangen naar berichten over den stand der onderhan delingen steeds sterker werd, nabij Johannesburg, waar dc onderhandelaren bijeenkwamen, geen journa list in de buurt 'werd geduld en de censuur streng toe zag op alle aangeboden telegrammen, ontstond de strijd, die we nu ook wel op den Balkan zullen waarne men, n.l. tusschen; .journalisten-vernuft en censoren- waakzaamheid. De overwinning werd behaald door den oorlogscorrespondent der Daily Mail, mr. Wallace. Tusschen den correspondent en de redactie van het blad in Carmelite House te Londen was een telegram men-stelsel afgesproken, dat zelfs den achterdochtig- sten censor moest verschalken. Toen de vredesonder handelingen werden aangeknoopt, ging liet volgende telegram naar Londen: „Betreffende, koopen goud farm Pnxfontein allé personen om contractsluiten Pretoria, werwaarts Alf gegaan beteren' prijs te be dingen. Heb alle reden te gelooven verkoopers kwijt willen." De Londensche redactie wist wat dit verkorte za ken-telegram beteekend'e: alle personen, welke hij het sluiten van het vredesverdrag' tegenwoordig moesten zijn, waren te Pretoria alanwezig, lord Milner (Alf) was daarheen gegaan om de beste voorwaarden te be dingen en er was alle reden te gelooven, dat de ver koopers de Boeren den vrede wenschte-n. Op deze wijze kon de Daily Mail aankondigen, dat er naar alle waarschijnlijkheid vrede zou worden ge sloten. Er was verder afgesproken, dat de heer Wallace, zoo de vrede was verzekerd, zou seinen: „Heb 1000 Rand- mijnen gekocht" en indien de onderhandelingen niet waren geslaagd: „Heb ij.000 Randinijnen verkocht." Maar om het resultaat- op deze wijze te kunnen overseinen, diende de correspondent het eerst te we ten. Daar de journalisten teneenenmale geen toegang hadden tot de -plaats, waar onderhandeld werd, was men hiermede minder gehjémzipnig, clan anders net geval zou zijn geweest. We handige Engelschman maakte een1 regeling' met- een soldaat. Hij zou dage lijks met den trein reizen en de soldaat zou hem met een witten zakdoek'toewuiven, zoodra de vrede zeker was, met een blauwen zakdoek, indien de onderhande lingen waren onderbroken, en met een rooden, zoo ze waron mislukt-. Dagen achtereen keek mr. Wallace te vergeefs uit den trein, eindelijk echter werd er door eon soldaat met een witten zakdoek gezwaaid, allied gauw daarna wist de Daily Mail dat er 1000 Randmij- nen waren gekocht. en twee dagen vóór elke an dere courant deelde de Daily Mail mede. dat de vrede gesloten was. De methode is nogal gemakkelijk maar de cor respondent moest wel verbazend voorzichtig zijn in de keuze van een soldaat, in wieni hij zooveel vertrouwen WB—IW1.TI II» II nfclMIK'l—lll I llll II —.■II—» ROMAN 'VAN PAULA BUSCH. 64) o— Comtesse X wierp het hoofd lachend in den nek, zoodat de lioht-lila hoed, die reeds geheel op het lin keroor zat, bijna den schouder aanraakte. „Dat is voor mij geen nieuws, dat mijn zuster zich gebonden heeft. Ik v-raag u alleen, of u vrijwillig haar van het contract ontslaan wilt." „Ja, maar waarvoor komen wij hier?" schreeuwde de vrouw opgewonden, alsof z zich niet aan deze nieuwe gedachte kon gewennen. „Ik denk, dat wij daarover gisterenavond' reeds ge noeg gesproken hebben. Ik zou u een verder optreden onmogelijk kunnen maken, en daarom wil ik u alleen zakelijk vragen, welke uwe voorwaarden zijn voor deze contraotisontbinding?" Au begon de zooeven neg zoo uitdagende vrouw in te binden, cn te steunen en te klagen. Ook de impre sario verstond die kunst en zeide: „u neemt ons in eens ons brood af. Wat moeten wij arme lieden be ginnen? Wij waren de eeni-gen, die zich indertijd uw zuster hebben aangetrokken. De schade is nietete be palen, die wij daardoor lijden." ,,U moest u eigenlijk verheugen, dat uw zuster, die anders niets meer praesteeren kan, zooveel mooi geld verdient-. Nu beneemt u baar ook nog die mogelijk heid. Weet u wat? Wij betalen u prompt steeds liet derde deel van onze verdienste uit." Bij deze woorden glansden de oogen- der comtes-se, alsof zij thans den juisten weg naar Mira's hart ge vonden had. Maar hoe teleurgesteld' was zij,"toen het jonge meis je haar als afwerend beide handen tegenstrekte„neen ik dank u zeer, daarvan zie ik af. Ik verzoek u thans tot een besluit- te komen, omdat ik bij het mijne blijf." kon schenken, dat hij op diens mededeeling af een dergelijk gewichtig bericht de wereld! in durfde zen den. Andere couranten spraken natuurlijk de opzien barende mededeeling van de Daily Mail tegen. Alleen de Daily Telegraph verklaarde, dat de vrede zeer nabij was. i Pinkster-Maandag -seinde mr. Bennet Burleigh, de oorlogscorrespondent van laatstgenoemd blad, naar de redactie te Londen: „Pinkster-groeten." De redactie begreep er niets van, wat den correspondent wel had kunnen bewegen geld te vermorsen met het overseinen van een duui' kabeltelegram. Eindelijk kwam een der h -.en, wetend dat de in Zuid-Afrika toevend1 journa list neg al goed bekend was met de Heilige Schrift op het denkbeeld in het gebedenboek eens het evange lie voor Pinkster-Zondag de d'atum van het tele gram na te zien en hij las- de volgende' woorden: „Vrede breng ik U, mijn vrede geef i'k U. Niet als de wereld geeft, geef ik U. Laat Uw hart niet veront rust zijn, noch la-at het bevreesd! zijn." Men begreep er -nog niets van. Maar tóen spoedig daarna -een telegrafische boodschap van mr. Burleigh aan zijn broer te Glasgow kwam, welke aldus luidde: „Kom terug, zeg Lawson" was gr geen twijfel meer mogelijk. De correspondent had op dezei wijze zijn re dactie medegedeeld, dat- hij terug zou komen -en de.n vrede zou brengen. Maar wanneer men in Londen nu eens niet op het denkbeeld was gekomen, het gebeden boek te raadplegen? De correspondent zal zeker ge dacht. hebben: beter een klein kansje, dan geen, beter de censuur te. verschalken in1 de hoop dat men te Lon den zal begrijpen, dan -een telegram to zien geweigerd of verminkt. Op naam van dezen oorlogscorrespondent staat tot dusverre een record: hij heeft van den slag' bij Liao Yang- in den Jnpanseh-Russischen oorlog 20.000 woor den geseind en dit is het grootste kabeltelegram, dat ooit verzonden is. Wanneer men nu weet, dat er ge middeld 8 woorden op een regel der AKkmaarsche Courant staan en het aantal regels per kolom 150 be draagt, dan krijgt men eenig denkbeeld! van den om vang van dit peperdure telegram: meer dan vier volle pagina's van ons blad. Uit liet- bovenstaande en uit hetgeen we in het vori ge artikel mededeelden, blijkt voldoende, dat de oor logscorrespondenten niet op- geldi behoeven te zien, dat ze een uiterst zware taak hebben en dat er een buitengewone handigheid! en dikwijls een zeldzaam vernuft voor noodig is om de berichten gauw en goed de wereld in te zenden. Tot dusverre waren het hoofdzakelijk alleen Engelschen, die aan al die facto ren konden'voldoen. Nu de Duitsche pers, wat de in richting van epn specialen dienst betreft heeft getoond te kunnen concurreereni met de Emgelsche zal het zeer interessant zijn, na te gaan, of de, Duitsche „Kriegsbe- richterstatter" ook tegen de Engelsche „waroorrespon- dents" opgewassen zijn. „Zij verdient liever zelf het geheel," liet de impresa rio zich nauwelijks verstaanbaar tegenover zijn vrien din hooren. „Mijnheer, ik denk, dathi hier gekomen zijt, om za ken met mij te doen, niet om mij te beleedigen!" Daar- bij-was Mira opgestaan en zag met minachting op haar tegenstanders neder, die zich nu toch langzamer hand begonnen in te denken, dat hier geen terugtocht meer was. Na lange debatten, pauses en omstandige woorden kwamen zij eindelijk overeen een som van 3000 Mark van Mira te vorderen em met de woorden: „wij moeten toch althans iets in dien tijdl om te leven hebben, tot dat wij naar iets nieuws omgezien hebben," zeide zij. Bovendien zou Natnlina nog', zoolang het contract met hen duurde, iii het geheimzinnig nummer optre den. Vol schrik en verbazing had Mira hen aangezien'. Zij had wel op een paar honderd markt, maar niet op duizenden gerekend. De wanhoop maakte zich van haar meester. Zij had wel luide willen schreien, maar daarnaast was Natalina, die mocht van haar verdriet! niets weten. De -goede ziel zou dan nog gewetenswroeging gehad hebben haar zuster#tot last gevallen te zijn. Mira was heden met de lieden het eens geworden over 2000 mark. Deze afspraak zou in de eerstvolgen de dagen notarieel vastgesteld worden. Maar hoe kon zij in zulk een korten tijd het geld krijgen? Aan do Favre's had zij wel de mededeeling gedaan van dit eigenaardig wederzien, maar niet de moeilijke voorwaarden, welke met de opname der zuster verbon den waren. Zoo was zij weer alleen op z-ichzelf aange wezen. Zij kende een -rijken heer, die in het circus tot de trouwe gasten behoorde en die haar eiken -avond met de schoonste bloemen verwende, om haar gunst te win nen. Zou zij dezen met haar toestand in kennis stel len Ach, wat zou hij van haar denken? Totauto# kad TWEEDE KAMER. De algemeens beschouwingen over het wetsontwerp tot verzekering van arbeiders tegen geldelijke gevol gen van invaliditeit en ouderdom werden gisteren her vat. De lieer Vliegen (S. D. A. P.), zijn Dinsdag af gebroken redevoering voortzettende, zei, dat de socia listen voor de inval'idüteits^ en) oudérdomsverzekering geen bijdrage van de zijde der arbeiders willen. Spr. lichtte dat toe en wees daarna op het verschil tusschen armenzorg én staatspensioen. Hij trachtte daarbij eenige van katholieke en anti-revolutionaire zijde te gen het staatspensioen) geopperde bezwaren te ontze nuwen en bestreed ook het argument, dat, de kosten te hoog zouden loopen. Op den1 grondslag van 70-jarigen leeftijd zou het. staatspensioen z. i. 15 a 16 millioen kosten. Door voor de uitvoering de hulp in te, roepen van de gemeente kan men, volgens spr. de uitgaven voor de administratie beperken en hij gaf aan, uit welke bronnen de algemeene kosten bestreden kunnen worden. Krachtig verzette spr. zich tegen de tariefplannen van de- regeering. Hij pleitte nogmaals voor de invoe ring van een staatspensioen) en zei, dat de sociaal-de mocraten tegen het ontwerp zullen stemmen. De heer T y d em a n (V. L.) hield vol, dat bij dit onderwerp een a fj akkersys teem gevolgd wordt. De noodige objectiviteit komt daardoor niet t-ot haar recht en spr. vreesde, daarvoor ook bij de Tarief wet. De re geering heeft z.i. legislatief voordcel opgeofferd aan politiek voordeel en wordt de wet aangenomen, clan zal spr. niet berusten; hij achtte zich niet) verplicht voort te bouwen op grondslagen, die niet deugen. Spr. is voor wettelijke maatregelen met- staatssteun; niet tot oplossing van deze maatschappelijke kwestie, maar om haar vooruit te brengen. Het Duitsche ambtelijke stelsel van verplichte verzekering- achtte hij afgedaan. Spr. wees op de kentering dienaangaande, een strooming, die langs de regeering is heengegaan. In deze regeling van de verzekering echter wordt- het opvoedend elerrte'nt geheel gemist, alles werkt automa tisch, buiten den werkman om, en alsi dwang. Dc ar beiders aanvaarden haar daru ook alleen uit moedeloos heid. De werkgever moet als zaakwaarnemer van de regeering het geld) van den arbeider zien te krijgen en dit punt zal daarom aanleiding tot wrijving geven. De beperking tot de loonarbeiders achtte spr. een onrecht. Hij betoogde dit nader en bestreed1 ook de door de regeering aangevoerde gronden. Toch geloofde spr. niet, dat een algemeene verzekering bij een ver plicht stelsel mogelijk is. Hij wees op de evolutie in de opvattingen1 betreffende de staatsarmenzorg en wraakte de koppeling van de invaliditeitsverzekering aan de ouderdomsvoorziening, die z. i. de algemeen gewenschte i.s. De. ouderdomsgrens moet dan verlaagd worden tot 65 jaar, zei spr., en hij wees op het ver band van de invalidSt.eitska.ns met deze grensbepaling. Nadat beslot-en' was hedenavond! ook te vergaderen, zette de heer Tydeman zijn rede voort' eni kwam dan tot de meening van de vrije liberalen omtrent de verplichte verzekering. Hij is in' beginsel voor vrij willige verzekering met kracht-igen staatssteun, doch daarmede zal men het geheele gebied1 niet kunnen be strijken, er zou 'een aanvullende voorziening moeten zijn in den nood van honorabele, dóch behoeftige ouden. Spr. zette de voordeelen van dit stelsel uiteen. Tot de kosten voor de ouderdomsvoorziening moeten de gemeenten bijdragen -en de, werkgevers; het overige zal door een) nieuwe inkomstenbelasting gedekt kun- zij hem ontweken, waar zij dat maar geleund had. Me nigmaal wa,S' hij er intussehen in geslaagd haar te ver rassen, voordat zij de- kleedkamer bereikte. Dan had hij haar uitgenoodigd om te soupeeren, en zij had slechts glimlachend geantwoord: „Alleen als juffrouw Tompeen medegaa.t!" En daarop had de cavalier een diepe buiging gemaakt onl verzekerd, dat, hem dat een bijzondere eer zou zijn, wat Mira inwendig sterk be- tw felde. Zoo had liet drietal des avonds gesoupeerd en de kaartjes aan de bouque-tten van den heer Joernsen wa ren langzamerhand iu beminnelijkeni stijl gestegen. Tot dien man, die slechts op een toenadering harer zijds wachtte, zou zij zich wenden! Zij kon liet toch probeeren. Misschien hield zij deze soort van cava liers voor erger dan zij werkelijk waren. Waarom kon niet onder het masker van dien galanten Joernsen een werkelijk mensch schuilen, met wien men eerlijk kon spreken? Zij wilde zich toch verbinden elke maand 3.00 mark aan hem af te betalen. Hij zou haar alleen het geld leenen. Ach, en tot andere vreemde lieden wilde zij zich niet per advertentie wenden, want zij was zoo bang voor woekeraars, voor wie juffrouw Tompsen haar altijd krachtig waarschuwde. Wat geldzaken, betreft, vertrouwde juffrouw Tomp sen niemartd'. Zelfs dc banken, bedrogen de lieden naar haar meening, en zoo sloot zij hare paar honderd mark in haar keffer en liet die daar zonder interest liggen. Deze eigenaardigheid deelde zij overigens met velo artisten, die volstrekt niet aaii d© gedachten kunnen gewennen, hun zuur verdiend! geld! naar een vreemd huis te brengen. Mira ging' aan d© schrijftafel zitten, nadat zij nog lang nagedacht, had' en begon een brief aan den heer Joernsen op te stellen Zeer geëerde heer Zoudt u heden namiddag tusschen 4 en 6 uur. voor een voor mij belangr ke ssaak bij mij willen ko men? Met vriendelijlwm groet, Mira .V«reoui. nen worden. De invaliditeitsverzekering zal betaald moeten worden voor een deel1 door het bedrijf, terwijl in beginsel de verzekerden in de kosten dienen bij te dragen. Spr. eindigde met nadruk te leggen op den eisch van vrijheid) bij elke regeling. De heer Van) Idsinga (C.-H.) kwam1 op tegen het verkeerde begrip, dat tegenwoordig aan sommige termen gehecht wordt en oefende kritiek uit op den toestand in Engeland. Spr. is niet tegen een bij de wet gefixeerde uit-kee- ring uit de staatskas, mits men het armenzorg noeme» maar de groote grief is, dat men zulk een uitkeering valsehelijk een uitgesteld pensioen noemt. Hij wilde veel geld geven voor het onderwijs der arbeiders, om hun geneeskundige verzorging, doch hij is tegen uit keering van ziekengeld en pensioen uit de staatskas. Welnu, de aanhangige wet geeft feitelijk in hoofd zaak staatspensioen, want- wat tijdelijke staat-sbijdrago wordt genoemd, is feitelijk een blijvende gift. Aan dwang en verplichting zal niet altijd! te ontkomen zijn, maar op de vraag hoe en aan wie verplichtingen wor den opgelegd, gee-ft het ontwerp een onbevredigend antwoord. De heer Vor ster man van Oyen V.-D.) stelde den minister enkele vragen ter zake van de in voering van de wet. De heer de Meester (u.-L), die hoofdzakelijk over de kosten sprak, wees er o.m. op, dat bij de ver zekering- volgens1 het ontwerp, de kosten alleen uit het tarief niet- kunnen worden1 gedekt. De werkgevers en de arbeiders zullen nog 18 millioen moeten opbrengen. Als e,r een ernstige wil is, is volgens -spr. staatspen- sionneoring wel te bekostigen, ook voor een deel uit het accres dei- middels. De heer de Klerk (u.-l.) ging de pensioenbewe ging in ons land! na, van voör 1886 tot heden. Spr. zette heden zijn rede voort. TELEURSTELLING. De Staatscourant van gisteravond! bevat de volgen de mededeeling: Eene lichte ongesteldheid van Hare Majesteit de Koningin, gedurende eenige d'agen, heeft aanleiding giegeven tot verijdeling der hoop welke gedurende korten tijd werd gekoesterd'. De t-oestand van Har# Majesteit geeft reden tot tevredenheid. Prof. KOUWER. Dr. ROESSINGH. (Reeds in' een gedeelte van onze vorig© oplaag ver meld). PROVINCIALE) STATEN VAN NOORD- HOLLAND. De najaarszitting der- Staten is vastgesteld op Dinsdag 26 November. De voorzitter zal de leden clien dag oproepen tegen IIV2 uur. AANDEEL VAN DE PROVINCIE NOORD-HOL LAND IN DE LICHTING- 1913 DER NATION ALB MILITIE. In die lichting der militie van 1913 moet de -provin cie Noord-IIollaud' bijdragen met 4862 man. Hiervan moeten geleverd worden door Amsterdam 2656, Aalsmeer 22, Abbekerk 2, Aker sloot 6, Alkmaar 76, Andijk 15, Arukeveen 2, Anna Paulowna 19, Assendelft 14, Avenhorn 3, Bansinger- horn 7, Beemster 22, Beet-s 3, Benmebroek 6, Bergen 10, Berkhout 16, Beverwijk 18, Blaricum 2, Blo-emen- De namiddag was gekomen, en Mira's' hart was van angst en twijfel vervuld!. In het kleine salon van haar hospita, dat de vriendelijke vrouw tot hare be schikking gesteld' had!, ging zij opgewonden op en ne der en duizend gedachten gingen haar door het hoofcL ITad zij er goed! -aan gedaan? Had zij niet liever de geheele zaak schriftelijk moeten afhandelen? Zou zij in het beslissend' oogerublik ook het juiste wooTd vin den Daar werd reeds geheld. Het meisje meldde den heer Alfred Joernsen, en eenig© oogenbl'ikken later stond hij zelf voor haar. Zij gaven elkaar da hand. Mira koel, officieel, hij met een lichten dlruk. Zij verzocht hem plaats te nemen. „II verwondert u wel, dat ik u zoo maar verzocht mij eens op te zoeken?" Daarbij zag zij hem niet aan, want zij kon dat niet, toen hij haar zoo onderzoekend beschouwde, „Natuurlijk hebben slechts) ernstige re denen mij daartoe bewogen. Waarom zou ik vele woorden gebruiken en niet- dadelijk op het onderwerp, dat mij uitsluitend1 bezig houdt, ingaan?" Er waren ook voor den heer Joernsen geen woorden meer noodig hij begreep. Hoe zou een man van de wereld, zooals hij, niet weten, wat het betaekent- wan neer een vrouw ernstige redenen heeft en zijn hulp noodig heeft. „Dat1 is een geheimdoenster!" dacht hij. „Eerst doet zij, alsof zij geen tien kan tellen, prikkelt door de deugdzame te spelen en dan, als zij weet, dat zij van haar offer zeker is), lokt zij' het tot zich en schudt het uit. Een fijn doordachte, geraffi neerde komedie!" E-11 om zijn mond! speelde een glimlach, dien Mira niet zag en, wanneer zij dien gezien had, niet zou he g-repen hebben. En dezo Satanslach prentte zich die per in zijn trekken en wie dien kon lezen, die las: „Hoeveel moet dé grap kosten?" Mira echter ging voort: „Ja, het is mij pijnlijk liet valt mij zeer moeilijk u om bijstand te vragen. Het betreft mijn zuster, van wier bestaan u voorloopig evenmin als anderen iets moogt weten. Ik zou haar bij mij willen nemen en) van het verschrikkelijk con tract, dat. haar bindt, bevrijden. Zij is ziek en ellen dig en moet ontzien wordsn." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1912 | | pagina 1