DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Het Circuskind. Van Houten s Cacao No. 256 Honderd en veertiende Jaargang. 1912 DINSDAG 29 OCTOBER. FEUILLETON. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Rijkspostduivendienst. ii. Telefoonnummer 3. 1 Munt uitï door groote voedzaamheid door zuiveren cacaosmaak door voordeeligheid (omdat zoo weinig noodig is voor een heer lijken pittigen kop chocolade) BINNENLAND. ALRHAARSCHE COURANT De BURGEMEESTEE der gemeente ALKMAAR brengt ter kennis van de lotelingen der Militie, die in aanmerking wenschen te komen voor opleiding tot verzorger bij den Rijkspostduivendienst, dat zij zich daartoe vddr 10 November as. rechtstreeks moeten wenden tot den chef van den Generalen Staf. Alkmaar, 25 Oct. 1912. De Burgemeester voornoemd, G. RIPPING. ALKMAAR, 29 October. Waar zal de Turkscbe terugtocht eindigen? Vermoedelijk waar Europa eindigt. Maar of daar de oorlog ook eindigt dat is eeu heel andere vraag. De Balkan is tkanS wel heel erg de gevaarlijke hoek van Europa. En 't schijnt min of meer of gener. v. Buchardit, die een jaar geleden in de Post schreef: „Wij gaan ernstige, tijden tegemoet: de wereldoorlog zal weldra onvermijdelijk zijn" gelijk be gint. te krijgen. Terwijl de Balkanstaten hun eigen boontjes doppen en dat. zeer voortreffelijk doen is de stemming in Epropa plotseling geheel veranderd. Al het ge praat over het behoud van den bes-taanden toestand den status quo op dien Balkan is verstomd en niemand denkt er aan te verklaren, diat Turkije geen haartje zal worden gekrenkt. AUeen in Weenen durf de men Zaterdagavond nog de stelling opperen, dat de overwinningen der Balkanstaten geen wijziging in de opvatting der kabinetten gebracht, hebben en dat een verdeeling der Europeesche provincies van Tur kije door de groote mogendheden niet- geduld zou worden. Maar dingtaal was dat niet en nu verklaren zelfs de Oostenrijksche bladen plechtig: „de status1 quo is dood." Weuvreezén echter, dat men deze vrucht van Europeesche diplomatie, in den ouderdom van 34 jaar na een sleepend) bestaan1 overleden, niet een fat soenlijke begrafenis zal bereiden. Veeleer is er reden aan te nemen, dat het reeds bij1 de geopende groeve tot min-stichtelijke tooneeltjes- zal komen. Ja, dat belanghebbenden slaags zullen geraken is geenszins uitgesloten. Er wordt thans hard! gewerkt, naar het heet, aan een „Macedonische formule" maar met papier houdt men geen zegevierende, haatdragende en landhongèrige Bulgaren, nóch hun even z. h. e. 1. bondgenooten tegen. En dan de mogendheden, die niet z. maar wel h. en 1. zijn! Wordt er niet reeds alom gesproken over „compensaties." Laten, zoo luidt het parool, de Balkanstaten maar houden wat ze veroverd hebben, mits wij onze portie ook maar krijgen. Servië mag', aldus een voorstel, wel een stuk langs de Adriatische. zee inpalmen, wanneer Gostenrijk- Hongarije het Sandjak Novi Bazar of nog een beter stuk van de Turkscbe nalatenschap ten geschenke krijgt. Voor Rusland is dan het buitenkansje wegge legd van de opening der Dardanellen, waardoor zijn Zwarte zee van grooter waarde wordt. ROMAN VAM PAULA BUSCH. 68) o— Mira had voor haar zuster een mooien ziekenwagen gekocht, waarin zij haar Natali eiken namiddag in het plantsoen der stad' reed. Al hare gedachten waren erqp uit, om aan haar zuster, die zoo geheel van het leven afgesloten was, weder een weinig opgewekthedi te bezorgen. Hoe ver heugde zij zich, wanneer Natalina haar dlankbaar toe lachte en zeidë: „gij zijt goed, heb dank! Ik heb het niet kunnen droomen,. dat ik bet nog eens zoo goed zou hebben." En zoo zat Mira' heden, als op dien zonnigen na middag. in het plantsoen op de bank en naast haar stoud de wagen, waarin Natalina lag. De arme vrouw ademde gretig de frissche lucht in en glim lachte tot do zon. En zij drukte de hand1 harer zuster in stille dankbaarheid. Daar het heden zoo prachtig buiten was, bleef Mira langer dan gewoonlijk en met! ontzetting zag zij ten slotte op het horloge, dat het reeds zeven uur was. Al had1 zij ook pas het zesde nummer, zoo moest zij toch minstens een half uur voor den weg naar huis en weder een kwartier naar het circus rekenen. Zij kleedde zich ook niet in een oogwenk aan, maar hield er veel van, bij het toilet een weinig te treuzelen en veel tijd' tot hare'beschikking te hebben. Zij duwde sneller en- iets onzachter dan anders den wagen door de straten en bereikte geheel buiten adem het huis. De groote zoon der groentevrouw die beneden in het huis haar kelder had, hielp haar de kreupele naar binnen dragen. Boven wachtte juffrouw Tompsen haar reeds met groot ongeduld. „Ach, ik dacht al, dat je iets was overkomenriep zij reeds op dg trap. „Ja, ja, zooist-s denkt fij dadelijk," aeid» Mira la- RONA ontwerpen betreffende de rechtspleging voor de land en zeemacht. Conform besloten. De vergadering' werd verdaagdl tot hedenochtend half twaalf. Prachtig, maar Engeland! i* er ook nog. En John Bull is er de man niet naar, om, als er wat te verdee- len valt, stilletjes te blijven toekijken. Bovendien heeft hij nu eens een mooi kansje om, teh wille van zijn Mohammedaansche onderdanen, zich beschermer van den Islam, te toonen. Als het dus op verdoelen aankomt, kan het nog best op ruzie dat is op oorlog, op een Eurogieescheu oor log uitloopen. En daarom is Frankrijk zoo druk in de weer, om onaangenaamheden te voorkomen. Vandaar het „vredebevorderend initiatief" van den Franschen minister-president Poincanë. In zijn Zon dag gehouden redevoering heeft hij gesproken over rommelend onweer, vluchtige liclitsclmchten, maar ook over „de ernstige kwestie, die de oorlog in het Oos ten doet ontstaan." En hij heeft gezegd, dat' Frank rijk nauw blijft, aangesloten tot Rusland, den bond genoot en tot Engeland, den vriend. Mooie theorie maar de practijk? Do Franscho pers moge met geestdrift verklaren, dat Frankrijk op het oogenblik een overwegenden in vloed op Europa uitoefent-, wij merken er nog niet hiel veel van. Zoolang metterdaad niet is gebleken, dat de moefv- lijke vredelievende oplossing' is gevonden, wel te vooi,' alle partijen aannemelijk is, zoo lang dreigt er voor Europa gevaar uit den Balkan-hoek. Dien hoek heeft men altijd' eenigs-zins spottend betiteld met de „kinderkamer," waarin de kleine schreeuwers uit Europa huisden, die wel veel kabaal maakten, maar absoluut onschadelijk waren. Het komt thans anders uit. En met de derde Vredesconferentie in h«t »ieht doorleeft Europa thans een ernstige crisis, wasvra» het einde niet valt te voorzien. EERSTE KAMER. In den gisteravond gehouden vergadering deelde de voorzitter mede, dat van de Tweede Lamer zijn in- gekomen de navolgende wetsontwerpen: vrijstelling van successierecht voor verkrijging van schilderijen DE HERSTEMMING IN HET DISTRICT OMMEN. De uitslag van de gisteren plaats gehad hebbende herstemming voor dë verkiezing van een lid der Tweede Kamer in het kiesdistrict Ommen (vacature dr. A. Kuyper) is als volgt: Aantal kiezers 8667. Uitgebracht 7856 geldige stemmen, waarvan op: mr. AE. baron Mackay T.Pzn., chr.-hist., 4305 St., mr. H. van der Vegte, anti-rev., 3551 st. Gekozen: baron Mackay. Bij de verkiezing op» Maandag 21 dezer werden uit gebracht 7040 geldige stemmen, waarvan op de hee- ren mr. I). Fock, lib. 1406, A. B. Kleerekoper, soc.- dem., 306, mr. AE. baron Mackay T.Pzn., chinstel.- bist., 1888, en mr. H. van der Vegte, anti-rev., 3440 stemmen. Deze uitslag is een geduchte klap voor de reeht- sche coalitie en een die neerkomt precies op de goede plaats, schrijft de N. Ct. Namelijk aan den antire volutionairen kant en dan juist in den hoek, waar nog gisteren dr. Kuyper zat. Dat de, meerderheidl voor den heer Mackay het on gedacht groot© getal van 750 stemmen bedroeg, maakt het gebeurde nog- treffender en belangrijker. Zij is blijkbaar verkregen door een samenvoeging van ehristelijk-historische stemmen met die van alle libe ralen in het district- (mr. Fock kreeg er bij de. eerste stemming ruim 1400) en misschien zelfs wel die van 3 h 400 sociaal-democraten, nu bekend was geworden dat de heer Mackay een tegenstander is van minister Kolkman's tariefherziening. Zijn verklaring daar omtrent stempelde hem weliswaar niet tot een ijveraar voor den vrijhandel, maar gaf tochi het Anti-tariefwet- comité aanleiding om zijn verkiezing in Ommen krachtdadig te bevorderen. De kerkelijke kwestie heeft in deze verkiezing med» een rol gespeeld. Men herinnert zich dat dr. Van Gheel' Gildemcestt r nog1 Zondag in de N. Crt uit eenzette, hoe sterken invloed in Ned. Horv. kringen de gedachte oefent de. antirevolutionaire voormannen willen onze- kerk dringen in separatistische richting. uit de. nalatenschap van 0. Hoogendijk; verklaring Hij was van meaning dat de uitslag van de eerst© van het algemeen nut van de onteigening noodig voor stemming in Ommen voor een deel aan den door die chend. „Maar neen, mijn waarde, ik beu voorzichtig en kijk bij de straatovergangen altijd naar alle zijden uit." 1 Nu werdl Natalina snel naar bed gebracht, een lamp op het nachttafeltje gezet en de courant voor haar erop gelegd. „Om acht uur maakt de hospita een fijn roerei voor je klaar van de versche eieren, die ik lieden gekucht heb," zeid'e Mira bij het afscheid! tot haar zuster en begaf zich haastig met juffrouw Tompsen op weg naar het circus. „Heden moet gij haast- maken", zei de oud© vrouw- „Wie is voor mij aan de beurt vroeg Mira. „ik geloof Paeschkoff". „Naar ik hoop maakt hij eerst weer eenige legem werpingen. Heden zouden mij! die welkom zijn, dan valt mijn laat komen niet op." „Foei, Mira! De arme man kan iemand werkelijk tot diep medelijden stemmen en in plaats daarvan zegt gij zooiets!" „Maar tante, wees niet dadelijk boos! Ik wou toch alleen, dat hij mij heden daar een genoegen mede deed." En hij vervulde haar wensch. „Nu, schreit hij niet reedfe zacht, of vergis ik mij vroeg Mira en juffrouw Tompsen. logde het oor tegen den wand. „Ja, gij hebt gelijk." liet schreien werd luider en ging in geschreeuw over en daartusschen kon men afgebroken zinnep ver staan: „Ik weet toch, dat ik gek ben! Waarom moet ik in de manége? Ik wil niet, wil niet meer! Dis vele menschen, het licht Hen lachen mij uit, om dat ik gek ben. Laat mij met rust, vroaw, terug, ik sla je, als gij mij nog eens. aanvat En nu brak de .ongelukkige in een luid, woest lachen uit. „Pst nu komt de directeur", fluisterde Mira. „Hoor eens Paeschkoff, maak hier geen aardighe den, ga naar je nummer in de rnanège. Hoe kan een man als gij, een zoo oud, gerofutineerdl artist, zich aoo aanstellen!" „N»»n, mijnb»»r d« <ijr»ct»tyi\ ik kan h#d»n ni*t païkaanleg te Rotterdam; verklaring van hot alge- meen nut van de onteigening van een strook grond in de gemeente Bloemendaal, ten behoeve van de duinwaterleiding der gemeente Amsterdam; verkla ring van het algemeen nut van dë onteigening ten behoeve van de uitbreiding van het station Maas tricht; overbrenging in beheer en onderhoud) bij de gemeente Kampen van een tweetal waterstaatswer ken, gelegen aan het Ganzendiep. De Centrale Sectie heeft besloten deze wetsontwer pen welke alle van eenvoudigen aard! zijn, hedenoch tend 11 uur in de. afdeelingen te doen onderzoeken. De voorzitter stelde voor, hedenochtend te half twaalf in openbare vergadering de volgende wets ontwerpen te behandelen: Wijziging' en aanvulling van de Muntwet; nadere regeling' van het Xederlandsch-Indisch muntwezen; aanwijzing van de Artillerie-inrichtingen als staats bedrijf; aanwijzing van 's Rijks Munt als staatsbe drijf; wijziging' van de Bevorderingswet voor de land macht; wijziging en aanvulling valide-Pensioenwetten voor de land- en zeemacht; wijziging en aanvulling van de wet voor het reservepersomeel der landmacht 1905; en vervolgens, eventueel op Woensdag, dë wets- gedachte gewekten onwil der Nedi. Hervormdën was toe te schrijven; de herstemming doet in dat opzicht een onmiskenbaar geluidl hooren. Al zien wij geenszins voorbij dat de chrlstelijk-histo- rische Kamergroep met haar getal van nu dertien le den in de Kamer een plaats beslaat, onevenredig aan het cijfer van haar aanhangers in het kiezerskorps, wij verheugen ons over iedere verzwakking' van het overwicht der antirevolutionaire partij ten bate van die meer gematigde en zelfstandige groep. Zulk een verzwakking toch versterkt tevens bet tegenwicht, dat de ehristelijk-historischen in de coalitie vormen tegen over de macht der roomschen en wij zijn overtuigd dat pok deze overweging in den uitslag van Ommen bij velëh den doorslag gaf. De roomsche en antirevolutionaire pers, die met- groot geluid in de laatste week haar volgelingen heeft beduid- dat zij in Ommen voor de zegepraal der coali tie hadden te" zorgen, ontkomt thans bij geen moge lijkheid aan de consequentie dat het een smadelijke nederlaag is, die de coalitie leed in het door dr. Kuy per ontruimde district. Deze.laatste windt er geen doekjes om; de Standaard van gisteravond1 bevat een driestar, geschreven alzoo nog voor d© uitslag dor her ik kan werkelijk niet. Ik kan niet, mijnheer de direc teur, ik ben idioot, de dokter weet het toch, vraag het hem!" jammerde Paeschkoff. „Nu, asjeblieft, weiger niet langer, of ik móet je zeggen, dat ik zulk een artist niet gebruiken kan. De directeur verwijderde zich en madame Paesch koff zag .hulpbehoevend naar hem om. „Och, blijf ,1 oeh in de nabijheid, mijnheer de directeur," smeekte gij. Ilij knikte en ging langzaam voor de deur op en neder. „Zooiets is1 toch afschuwelijk", zeide Mira. „Hoor, hij schreit nog altijd. Dat moet ik; zien, hoe hij he den werkt!" g'ing zij voort, wierp zich, daar zij reeds geheel gecosfcumeerd was, haar mantel over en liep tot het roode gordijn, waardoor zij vol spanning in de manége keek. Maar Paeschkoff zag er evenzoo uit als anders en werkte ook op dezelfde wijze. Ilij grijnsde en riep zijn ezeltje telkens weer toe.; „Kom, Jacky, kom bij je papaEn het publiek joelde en verheugde zich over den heerlijken mop en no-g veel meer, toen het wederspannige dier naar zijn papa .«Joeg en hem duch tig aan den arm trof. Paeschkoff .echter grijnsde ■door, wreef zich de zeere plek en zeide:) „Mijn zoon is niet lief, maar hij is verstandiger dan zijp vader ihahaha die is namelijk miserabel, hahahiri" En nu wierp bij zich op den grond en draaide zich vond en de ezel schoof hem met zijn snuil steeds een .eind verder. Dan kwam de beurt aan Paeschkoff aroon. Deze legde zich op den grond en wentelde zich 1 aoolang, tot de August hem bij den staart pakte en hem ee,n eind' voorttrok. Wecter groot, gelach van het publiek. Paeschkoff :zelf deed altijd dapper mede en kon, scheen het. niet met lachen ophóuden. Steeds lachte hij luide, gillend bijna. Daarom viel de menigte, telkens weer in. „Kijk eens, moeder", zeide een kind in de stalles. ,.die lacht zoo, dat hem werkelijk de tranen over de wangen rollen, dat is toch een goede August. En de anoftder knikte. ISan g»»»td rif tig applaus vuld» d* ruimt» «Luw te den dommen August voor zijne vele snaaksche in- allen. Nadat Mira haar nummer met den gewonen bijval had geëindigd, zat zij lanj* in haar kleedkamer na te denken. Het beeld van Paeselikoff bleef in haar her innering. Dan vlogen hare gedachten naar de pan tomime en Ilelge. Na hare waarschuwende woorden was hij onder de repetities minder vermetel1 geweest en thans, nu de pantomime reed? de eerste opvoering beleefd had', scheen hij geheel kalm geworden te zijn. Zou het daarbij blijven?" Langzaam kleedde zij zich aan voor bandietenbruid. Het korte, roode peluche rokje en het zigeuner jacquet, met goudborduursel en munten bedekt., stonden de jonge Jtaliaa.nsche buitengewoon goed. Juffrouw Tompsen vlocht nog een hel rood lint in de zwarte lokken en nu was Mira klaar. Een half uur latei- stond zij tegenover Ilelge. Zijn spel was heden weer warmer. Hoe gevoelde zij dat dadelijk! De bandieten hadden zich nu juist iii hot bosch gelegerd en hielden rust. Helge zat naast haar. Hij drukte haar hand en fluisterde: „Mi ra lieve juffrouw Mira. ik heb u zoo lief, wat kan ik daartegen doen?" Zij moest nog een poosje zoo blijven zitten. Het liefst ware zij snel opgesprongen, om van hem weg te loopen. Na een poos eerst mocht zij opstaan, om een nieuwe liefdes-scène met dett jongen man voor te stellen. Ilij trad haastig' op haar toe, vatte haar hartstoch telijk bij den arm en omarmde haar. „Mira, ik moet je heden een kus geven, slechts één, heden alleen 1" Zij beefde in zijn arm, zij vergat, op het oogenblik publiek en haar rol en trachtte zich aan hem te ont trekken. „Óm 's hemelswil", fluisterde hij opgewonden, „wat moeten de. anderen'daarvan denken?" En zij hegvee» hem en was stiller. „G»©u kus!" «meakte rij. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1912 | | pagina 1