DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind.
Van Houten s
Cacao
No. 256
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
DINSDAG
29 OCTOBER.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Rijkspostduivendienst.
ii.
Telefoonnummer 3.
1
Munt uitï door groote voedzaamheid
door zuiveren cacaosmaak
door voordeeligheid (omdat zoo
weinig noodig is voor een heer
lijken pittigen kop chocolade)
BINNENLAND.
ALRHAARSCHE COURANT
De BURGEMEESTEE der gemeente ALKMAAR
brengt ter kennis van de lotelingen der Militie, die
in aanmerking wenschen te komen voor opleiding tot
verzorger bij den Rijkspostduivendienst, dat zij zich
daartoe vddr 10 November as. rechtstreeks moeten
wenden tot den chef van den Generalen Staf.
Alkmaar, 25 Oct. 1912.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
ALKMAAR, 29 October.
Waar zal de Turkscbe terugtocht eindigen?
Vermoedelijk waar Europa eindigt.
Maar of daar de oorlog ook eindigt dat is eeu
heel andere vraag. De Balkan is tkanS wel heel erg
de gevaarlijke hoek van Europa. En 't schijnt min of
meer of gener. v. Buchardit, die een jaar geleden in de
Post schreef: „Wij gaan ernstige, tijden tegemoet: de
wereldoorlog zal weldra onvermijdelijk zijn" gelijk be
gint. te krijgen.
Terwijl de Balkanstaten hun eigen boontjes doppen
en dat. zeer voortreffelijk doen is de stemming
in Epropa plotseling geheel veranderd. Al het ge
praat over het behoud van den bes-taanden toestand
den status quo op dien Balkan is verstomd en
niemand denkt er aan te verklaren, diat Turkije geen
haartje zal worden gekrenkt. AUeen in Weenen durf
de men Zaterdagavond nog de stelling opperen, dat
de overwinningen der Balkanstaten geen wijziging in
de opvatting der kabinetten gebracht, hebben en dat
een verdeeling der Europeesche provincies van Tur
kije door de groote mogendheden niet- geduld zou
worden.
Maar dingtaal was dat niet en nu verklaren zelfs
de Oostenrijksche bladen plechtig: „de status1 quo
is dood." Weuvreezén echter, dat men deze vrucht
van Europeesche diplomatie, in den ouderdom van 34
jaar na een sleepend) bestaan1 overleden, niet een fat
soenlijke begrafenis zal bereiden. Veeleer is er reden
aan te nemen, dat het reeds bij1 de geopende groeve
tot min-stichtelijke tooneeltjes- zal komen. Ja, dat
belanghebbenden slaags zullen geraken is geenszins
uitgesloten. Er wordt thans hard! gewerkt, naar het
heet, aan een „Macedonische formule" maar met
papier houdt men geen zegevierende, haatdragende
en landhongèrige Bulgaren, nóch hun even z. h. e. 1.
bondgenooten tegen. En dan de mogendheden, die
niet z. maar wel h. en 1. zijn! Wordt er niet reeds
alom gesproken over „compensaties." Laten, zoo
luidt het parool, de Balkanstaten maar houden wat
ze veroverd hebben, mits wij onze portie ook maar
krijgen.
Servië mag', aldus een voorstel, wel een stuk langs
de Adriatische. zee inpalmen, wanneer Gostenrijk-
Hongarije het Sandjak Novi Bazar of nog een beter
stuk van de Turkscbe nalatenschap ten geschenke
krijgt. Voor Rusland is dan het buitenkansje wegge
legd van de opening der Dardanellen, waardoor zijn
Zwarte zee van grooter waarde wordt.
ROMAN VAM PAULA BUSCH.
68) o—
Mira had voor haar zuster een mooien ziekenwagen
gekocht, waarin zij haar Natali eiken namiddag in
het plantsoen der stad' reed.
Al hare gedachten waren erqp uit, om aan haar
zuster, die zoo geheel van het leven afgesloten was,
weder een weinig opgewekthedi te bezorgen. Hoe ver
heugde zij zich, wanneer Natalina haar dlankbaar toe
lachte en zeidë: „gij zijt goed, heb dank! Ik heb het
niet kunnen droomen,. dat ik bet nog eens zoo goed
zou hebben."
En zoo zat Mira' heden, als op dien zonnigen na
middag. in het plantsoen op de bank en naast haar
stoud de wagen, waarin Natalina lag. De arme
vrouw ademde gretig de frissche lucht in en glim
lachte tot do zon. En zij drukte de hand1 harer zuster
in stille dankbaarheid.
Daar het heden zoo prachtig buiten was, bleef Mira
langer dan gewoonlijk en met! ontzetting zag zij ten
slotte op het horloge, dat het reeds zeven uur was.
Al had1 zij ook pas het zesde nummer, zoo moest zij
toch minstens een half uur voor den weg naar huis
en weder een kwartier naar het circus rekenen. Zij
kleedde zich ook niet in een oogwenk aan, maar hield
er veel van, bij het toilet een weinig te treuzelen en
veel tijd' tot hare'beschikking te hebben. Zij duwde
sneller en- iets onzachter dan anders den wagen door
de straten en bereikte geheel buiten adem het huis.
De groote zoon der groentevrouw die beneden in het
huis haar kelder had, hielp haar de kreupele naar
binnen dragen.
Boven wachtte juffrouw Tompsen haar reeds met
groot ongeduld. „Ach, ik dacht al, dat je iets was
overkomenriep zij reeds op dg trap.
„Ja, ja, zooist-s denkt fij dadelijk," aeid» Mira la-
RONA
ontwerpen betreffende de rechtspleging voor de land
en zeemacht. Conform besloten.
De vergadering' werd verdaagdl tot hedenochtend
half twaalf.
Prachtig, maar Engeland! i* er ook nog. En John
Bull is er de man niet naar, om, als er wat te verdee-
len valt, stilletjes te blijven toekijken. Bovendien
heeft hij nu eens een mooi kansje om, teh wille van
zijn Mohammedaansche onderdanen, zich beschermer
van den Islam, te toonen.
Als het dus op verdoelen aankomt, kan het nog best
op ruzie dat is op oorlog, op een Eurogieescheu oor
log uitloopen. En daarom is Frankrijk zoo druk
in de weer, om onaangenaamheden te voorkomen.
Vandaar het „vredebevorderend initiatief" van den
Franschen minister-president Poincanë. In zijn Zon
dag gehouden redevoering heeft hij gesproken over
rommelend onweer, vluchtige liclitsclmchten, maar ook
over „de ernstige kwestie, die de oorlog in het Oos
ten doet ontstaan." En hij heeft gezegd, dat' Frank
rijk nauw blijft, aangesloten tot Rusland, den bond
genoot en tot Engeland, den vriend. Mooie theorie
maar de practijk?
Do Franscho pers moge met geestdrift verklaren,
dat Frankrijk op het oogenblik een overwegenden in
vloed op Europa uitoefent-, wij merken er nog niet
hiel veel van.
Zoolang metterdaad niet is gebleken, dat de moefv-
lijke vredelievende oplossing' is gevonden, wel te vooi,'
alle partijen aannemelijk is, zoo lang dreigt er voor
Europa gevaar uit den Balkan-hoek. Dien hoek
heeft men altijd' eenigs-zins spottend betiteld met de
„kinderkamer," waarin de kleine schreeuwers uit
Europa huisden, die wel veel kabaal maakten, maar
absoluut onschadelijk waren. Het komt thans anders
uit. En met de derde Vredesconferentie in h«t »ieht
doorleeft Europa thans een ernstige crisis, wasvra»
het einde niet valt te voorzien.
EERSTE KAMER.
In den gisteravond gehouden vergadering deelde de
voorzitter mede, dat van de Tweede Lamer zijn in-
gekomen de navolgende wetsontwerpen: vrijstelling
van successierecht voor verkrijging van schilderijen
DE HERSTEMMING IN HET DISTRICT
OMMEN.
De uitslag van de gisteren plaats gehad hebbende
herstemming voor dë verkiezing van een lid der
Tweede Kamer in het kiesdistrict Ommen (vacature
dr. A. Kuyper) is als volgt: Aantal kiezers 8667.
Uitgebracht 7856 geldige stemmen, waarvan op: mr.
AE. baron Mackay T.Pzn., chr.-hist., 4305 St., mr.
H. van der Vegte, anti-rev., 3551 st. Gekozen: baron
Mackay.
Bij de verkiezing op» Maandag 21 dezer werden uit
gebracht 7040 geldige stemmen, waarvan op de hee-
ren mr. I). Fock, lib. 1406, A. B. Kleerekoper, soc.-
dem., 306, mr. AE. baron Mackay T.Pzn., chinstel.-
bist., 1888, en mr. H. van der Vegte, anti-rev., 3440
stemmen.
Deze uitslag is een geduchte klap voor de reeht-
sche coalitie en een die neerkomt precies op de goede
plaats, schrijft de N. Ct. Namelijk aan den antire
volutionairen kant en dan juist in den hoek, waar
nog gisteren dr. Kuyper zat.
Dat de, meerderheidl voor den heer Mackay het on
gedacht groot© getal van 750 stemmen bedroeg, maakt
het gebeurde nog- treffender en belangrijker. Zij is
blijkbaar verkregen door een samenvoeging van
ehristelijk-historische stemmen met die van alle libe
ralen in het district- (mr. Fock kreeg er bij de. eerste
stemming ruim 1400) en misschien zelfs wel die van
3 h 400 sociaal-democraten, nu bekend was geworden
dat de heer Mackay een tegenstander is van minister
Kolkman's tariefherziening. Zijn verklaring daar
omtrent stempelde hem weliswaar niet tot een ijveraar
voor den vrijhandel, maar gaf tochi het Anti-tariefwet-
comité aanleiding om zijn verkiezing in Ommen
krachtdadig te bevorderen.
De kerkelijke kwestie heeft in deze verkiezing med»
een rol gespeeld. Men herinnert zich dat dr. Van
Gheel' Gildemcestt r nog1 Zondag in de N. Crt uit
eenzette, hoe sterken invloed in Ned. Horv. kringen
de gedachte oefent de. antirevolutionaire voormannen
willen onze- kerk dringen in separatistische richting.
uit de. nalatenschap van 0. Hoogendijk; verklaring Hij was van meaning dat de uitslag van de eerst©
van het algemeen nut van de onteigening noodig voor stemming in Ommen voor een deel aan den door die
chend. „Maar neen, mijn waarde, ik beu voorzichtig
en kijk bij de straatovergangen altijd naar alle zijden
uit." 1
Nu werdl Natalina snel naar bed gebracht, een lamp
op het nachttafeltje gezet en de courant voor haar
erop gelegd.
„Om acht uur maakt de hospita een fijn roerei voor
je klaar van de versche eieren, die ik lieden gekucht
heb," zeid'e Mira bij het afscheid! tot haar zuster en
begaf zich haastig met juffrouw Tompsen op weg
naar het circus.
„Heden moet gij haast- maken", zei de oud© vrouw-
„Wie is voor mij aan de beurt vroeg Mira.
„ik geloof Paeschkoff".
„Naar ik hoop maakt hij eerst weer eenige legem
werpingen. Heden zouden mij! die welkom zijn, dan
valt mijn laat komen niet op."
„Foei, Mira! De arme man kan iemand werkelijk
tot diep medelijden stemmen en in plaats daarvan
zegt gij zooiets!"
„Maar tante, wees niet dadelijk boos! Ik wou toch
alleen, dat hij mij heden daar een genoegen mede
deed."
En hij vervulde haar wensch.
„Nu, schreit hij niet reedfe zacht, of vergis ik mij
vroeg Mira en juffrouw Tompsen. logde het oor tegen
den wand.
„Ja, gij hebt gelijk."
liet schreien werd luider en ging in geschreeuw
over en daartusschen kon men afgebroken zinnep ver
staan: „Ik weet toch, dat ik gek ben! Waarom moet
ik in de manége? Ik wil niet, wil niet meer! Dis
vele menschen, het licht Hen lachen mij uit, om
dat ik gek ben. Laat mij met rust, vroaw, terug, ik
sla je, als gij mij nog eens. aanvat En nu brak de
.ongelukkige in een luid, woest lachen uit.
„Pst nu komt de directeur", fluisterde Mira.
„Hoor eens Paeschkoff, maak hier geen aardighe
den, ga naar je nummer in de rnanège. Hoe kan een
man als gij, een zoo oud, gerofutineerdl artist, zich
aoo aanstellen!"
„N»»n, mijnb»»r d« <ijr»ct»tyi\ ik kan h#d»n ni*t
païkaanleg te Rotterdam; verklaring van hot alge-
meen nut van de onteigening van een strook grond
in de gemeente Bloemendaal, ten behoeve van de
duinwaterleiding der gemeente Amsterdam; verkla
ring van het algemeen nut van dë onteigening ten
behoeve van de uitbreiding van het station Maas
tricht; overbrenging in beheer en onderhoud) bij de
gemeente Kampen van een tweetal waterstaatswer
ken, gelegen aan het Ganzendiep.
De Centrale Sectie heeft besloten deze wetsontwer
pen welke alle van eenvoudigen aard! zijn, hedenoch
tend 11 uur in de. afdeelingen te doen onderzoeken.
De voorzitter stelde voor, hedenochtend te
half twaalf in openbare vergadering de volgende wets
ontwerpen te behandelen:
Wijziging' en aanvulling van de Muntwet; nadere
regeling' van het Xederlandsch-Indisch muntwezen;
aanwijzing van de Artillerie-inrichtingen als staats
bedrijf; aanwijzing van 's Rijks Munt als staatsbe
drijf; wijziging' van de Bevorderingswet voor de land
macht; wijziging en aanvulling valide-Pensioenwetten
voor de land- en zeemacht; wijziging en aanvulling
van de wet voor het reservepersomeel der landmacht
1905; en vervolgens, eventueel op Woensdag, dë wets-
gedachte gewekten onwil der Nedi. Hervormdën was
toe te schrijven; de herstemming doet in dat opzicht
een onmiskenbaar geluidl hooren.
Al zien wij geenszins voorbij dat de chrlstelijk-histo-
rische Kamergroep met haar getal van nu dertien le
den in de Kamer een plaats beslaat, onevenredig aan
het cijfer van haar aanhangers in het kiezerskorps,
wij verheugen ons over iedere verzwakking' van het
overwicht der antirevolutionaire partij ten bate van
die meer gematigde en zelfstandige groep. Zulk een
verzwakking toch versterkt tevens bet tegenwicht, dat
de ehristelijk-historischen in de coalitie vormen tegen
over de macht der roomschen en wij zijn overtuigd dat
pok deze overweging in den uitslag van Ommen bij
velëh den doorslag gaf.
De roomsche en antirevolutionaire pers, die met-
groot geluid in de laatste week haar volgelingen heeft
beduid- dat zij in Ommen voor de zegepraal der coali
tie hadden te" zorgen, ontkomt thans bij geen moge
lijkheid aan de consequentie dat het een smadelijke
nederlaag is, die de coalitie leed in het door dr. Kuy
per ontruimde district. Deze.laatste windt er geen
doekjes om; de Standaard van gisteravond1 bevat een
driestar, geschreven alzoo nog voor d© uitslag dor her
ik kan werkelijk niet. Ik kan niet, mijnheer de direc
teur, ik ben idioot, de dokter weet het toch, vraag het
hem!" jammerde Paeschkoff.
„Nu, asjeblieft, weiger niet langer, of ik móet je
zeggen, dat ik zulk een artist niet gebruiken kan.
De directeur verwijderde zich en madame Paesch
koff zag .hulpbehoevend naar hem om. „Och, blijf
,1 oeh in de nabijheid, mijnheer de directeur," smeekte
gij.
Ilij knikte en ging langzaam voor de deur op en
neder.
„Zooiets is1 toch afschuwelijk", zeide Mira. „Hoor,
hij schreit nog altijd. Dat moet ik; zien, hoe hij he
den werkt!" g'ing zij voort, wierp zich, daar zij reeds
geheel gecosfcumeerd was, haar mantel over en liep
tot het roode gordijn, waardoor zij vol spanning in de
manége keek.
Maar Paeschkoff zag er evenzoo uit als anders en
werkte ook op dezelfde wijze. Ilij grijnsde en riep
zijn ezeltje telkens weer toe.; „Kom, Jacky, kom bij
je papaEn het publiek joelde en verheugde zich
over den heerlijken mop en no-g veel meer, toen het
wederspannige dier naar zijn papa .«Joeg en hem duch
tig aan den arm trof. Paeschkoff .echter grijnsde
■door, wreef zich de zeere plek en zeide:) „Mijn zoon is
niet lief, maar hij is verstandiger dan zijp vader
ihahaha die is namelijk miserabel, hahahiri"
En nu wierp bij zich op den grond en draaide zich
vond en de ezel schoof hem met zijn snuil steeds een
.eind verder. Dan kwam de beurt aan Paeschkoff
aroon. Deze legde zich op den grond en wentelde zich
1 aoolang, tot de August hem bij den staart pakte en
hem ee,n eind' voorttrok.
Wecter groot, gelach van het publiek. Paeschkoff
:zelf deed altijd dapper mede en kon, scheen het. niet
met lachen ophóuden. Steeds lachte hij luide, gillend
bijna. Daarom viel de menigte, telkens weer in.
„Kijk eens, moeder", zeide een kind in de stalles.
,.die lacht zoo, dat hem werkelijk de tranen over de
wangen rollen, dat is toch een goede August. En de
anoftder knikte.
ISan g»»»td rif tig applaus vuld» d* ruimt» «Luw
te den dommen August voor zijne vele snaaksche in-
allen.
Nadat Mira haar nummer met den gewonen bijval
had geëindigd, zat zij lanj* in haar kleedkamer na te
denken. Het beeld van Paeselikoff bleef in haar her
innering. Dan vlogen hare gedachten naar de pan
tomime en Ilelge. Na hare waarschuwende woorden
was hij onder de repetities minder vermetel1 geweest
en thans, nu de pantomime reed? de eerste opvoering
beleefd had', scheen hij geheel kalm geworden te zijn.
Zou het daarbij blijven?"
Langzaam kleedde zij zich aan voor bandietenbruid.
Het korte, roode peluche rokje en het zigeuner jacquet,
met goudborduursel en munten bedekt., stonden de
jonge Jtaliaa.nsche buitengewoon goed. Juffrouw
Tompsen vlocht nog een hel rood lint in de zwarte
lokken en nu was Mira klaar. Een half uur latei-
stond zij tegenover Ilelge.
Zijn spel was heden weer warmer. Hoe gevoelde
zij dat dadelijk! De bandieten hadden zich nu juist
iii hot bosch gelegerd en hielden rust. Helge zat
naast haar. Hij drukte haar hand en fluisterde: „Mi
ra lieve juffrouw Mira. ik heb u zoo lief, wat kan
ik daartegen doen?"
Zij moest nog een poosje zoo blijven zitten. Het
liefst ware zij snel opgesprongen, om van hem weg te
loopen. Na een poos eerst mocht zij opstaan, om een
nieuwe liefdes-scène met dett jongen man voor te
stellen.
Ilij trad haastig' op haar toe, vatte haar hartstoch
telijk bij den arm en omarmde haar. „Mira, ik moet
je heden een kus geven, slechts één, heden alleen 1"
Zij beefde in zijn arm, zij vergat, op het oogenblik
publiek en haar rol en trachtte zich aan hem te ont
trekken.
„Óm 's hemelswil", fluisterde hij opgewonden, „wat
moeten de. anderen'daarvan denken?" En zij hegvee»
hem en was stiller.
„G»©u kus!" «meakte rij.
Wordt vervolgd.