DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Circuskind.
No 268.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
WOENSDAG
6 NOVEMBER.
FEUILLETON.
Engelsche Brieven.
BIN NENLAND.
ALKMAARSCHE COURANT.
Nadruk verboden.
Londen,, 4 November 1012.
VROUWEXKIE SRECHT
Ee,n vriendelijke oude dame was getuige van een
gesprek, waaruit bleek, dat er vereenigingen van man
nen waren opgericht, die zich erg veel moeite gaven1
om vrouwenkiesrecht te krijgen. Het goede menseh
begreep maar niet, waarom men zich zoo druk maakte
tegenover die heeren, „want," zei ze „als nu die man
nen met alle geweld vrouwenkiesrecht willen hebben,
geef het ze dan." En een andere dame, die hoorde,
dat er zooveel mannen waren, die, beweerden, dat zij
en zij alleen den staat goed konden regeeren, riep uit
„Als de mannen denken, dat er iets? in de wereld is,
dat ze kunnen d'oen zonder dat' wij ze erbij helpen,
laat ze het dan asjeblief in 's hemels? naam doen."
Het komt mij voor, dat deze beide anecdotes vrijwel
den geest weergeven, waarmede men hier in Londen,
en waarschijnlijk niet in Londen alleen, de beweging
gadeslaat, die onder de mannen ontstaan is en steeds
krachtiger wordt, zoowel vóór als tegen vrouwenkies
recht. Met de laatste, dé beweging er tegen, behoe
ven we ons op het oogenblik niet bezig te houden;
doch ook in Nederland trekt de zaak zoo algemeen be
langstelling' en de Ned'e?r]and|ché pers doét zoo van
jia'rfe mee'oui die belangstelling te bevredigen, dat ik
gelóóf dézen brief wel eens? te mogen wijden aan het
Internationaal Congres, dat we de vorige week hier
gehad hebben.
ixièt in Engeland alleen zijn vereenigingen van
mannen opgericht, die ?ieh ten doel «tellen kiesrecht
yoor vrouwen ih te voeren; in bijna geheel Europa
vindt men die tegenwoordig. Iedereen weet, hoe dp
luitenant-kolonel Mansfeldt een dorgelijkeni hond' in
Nederland heeft opgericht en hoe ook die langzaam
maar zeker in kracht en omvang toeneemt. Welnu,
dezelfde overste Mansfeldt heeft het initiatief geno
men om alle die vereenigingen yan mannplijke voor
standers van vrouwenkiesrecht tot één geheel te vor
men door een internationaal congres te organiseeren.
Er waren gedelegeerden van dien bond.' uit tal yap
landen; uit Nedprlatidl dp heer E. Suermondt uit
Utrecht; Frankrijk had1 den heer Ferdinand Buisson
gestuurd! en ook den lieer M. J. du Breuil de St. Ger
main; uit Hongarije waren de heeren Zsombor Szasz
en dr. Megyery dp Megyeri gekomen, uit do Veree-
nigde Staten de heer Reginald? W. Kauffman, iuf
Zweden de heer M. Ernst Beekman, uit Duitschland
de heer Franz Lehnho.ff,, uit Denemarken d'r. A.
Munch Petersen, uit Noorwegen de heer II. L. Braek-
stad en uit Finland dr. Tekla? Huitin. Bovendien wa
ren ér tegenwoordig, hoewel niet als gedelegeerden,
doeh als bezoeksters, fraulein Rosikg Schwimmer, de
begaafde, geestdriftige, en geestige leidster der Jïon-
gaarsche vrouwen en uit ons land' mevr. Mansfeldt en
mej. Martin-a Kramers, de secretaris van den Interna
tionalen Vrouwenbond1 en redactrice van hef bekende
blaadje „Jus Suffragü,"
Zooals bij dergelijke congressen altijd de gewoonte
is, had men ook nu weer het nuttige met het aange
name weten te verbinden. Men begon met een zeer
welgeslaagde receptie en een even welgeslaagd diner
in het hotel Cecil, waar men gelegenheid had' met el
kander kennis te maken en waar d'e voornaamste
spreker was, de ook in Nederland' welbekende auteur
Israël Zangwill. Den dag daarop begonnen? de werk
zaamheden in ernst met een druk bezochte vergade
ring in de Internationale Club voor Vrouwenkiesrecht
jn Grafton Street, die hare localen voor liet congres
ver beschikking had gesteld, Terwjjl dien. ayopd een
openfearp vergadering werd gehouden in „Portman-s
Rooms" boven Baker Street Bazar.
Op deze vergadering spraken een liberaal en et*n
socialistisch parlementslid, terwijl graaf Russel, een
lid van het Engelsche Iloogerhuis, presideerde. Het is
niet noodig van hunne toespraken hier uitvoerig ver
slag' te geven, want ze bepalen zich voor het grootste
gedeelte tot een herhaling van de argumenten ton
gunste van vrouwenkiesrecht en het in het licht stel
len van wat, zoowel de liberale als de werkliedenpartij,
ten bate van dat recht in Engeland! hebben gedaan.
Alleen was? het opvallend, dat de socialist, de heer
Roman van PAULA BUSCH.
75) -o-
Juffrouw Tompsen bekommerde zich niet om het
gesprek van d'e beide zusters-, maar le-gde Mirn's cos-
tuum uit en de bloemen en de linten, welke haar he
den zouden tooien. Zou het gele Olly bevallen? dacht
Mira. en zij beschouwde het' nieuwe fantasie^costuum
met aandacht. Het was in elk geval' smaakvol, alleen
met goud had' Xatalina een eigenaardigen boord erop
geborduurd, welke zeer mooi uitkwam. De rok was
iets langer dan gewoonlijk. Zij vermoedde, dat Olly
het, misschien netter zou vinden, want. naar hem
wilde zij zich in elk geval voegen.
ergeet de rozen van den heer Brandos niet op de
borst te steken! zeide Natalina tot- haar zuster, toen
deze zich in den spiegel beschouwde.
„Ja, die komen aan het slot. „Het beste komt al
tijd het laatst", zeidé Mira lachend? en ging voor Na
talina staan. „Zeg' eens, zie ik er goed' uit?"
„Zouder je to willen vleien, gij bevalt mij heden hij
zonder. Manneer het kunstje zoo goed is als gij er
uitziet, zal ik zeer tevreden zijn."
Mira nam nu de rozen in de hand! en daar zij zag,
dat zij noch door Natalina noch' d?oor juffrouw Tomp
sen bespied werd, drukte zij het. bouquet aan de lip
pen. „Gij zult mij heden geluk aanbrengen", fluis
terde zij en zij stak ze op de borst.
Nu stond zij reed's achter het roode gordijn en
staarde vast daarop. Wat zij dacht, wist- zij zelve niet,
en liet had! toch den schijn, alsof zij op het oogenblik
zeer veel dacht.
Iemand liep haar haastig' voorbij. Zij wendde zich
werktuigelijk om en zag in een paar zwarte duivels-
oogen, die zij kende en wier blik zij ook wist te ver
klaren. Maar als ejsn schim was dé vrouw haar,' voor-
Snowden, aanhoudend in de rede werd gevallen door
de zoogenaamde militanten, de dames, die zich bezig
houden met huizen in brand? te. steken, glazen- in te
gooien, vrouwen te vermoorden en dergelijke kwaad
aardige schandalen meer. Deze afdeeling, die der
zoogenaamde suffragettes?, is namelijk tot de ontdek
king gekomen, dat ook de werklieden-partij te, veel en
te nuttig werk doet voor de zaak van het vrouwen
kiesrecht; ze gaat nu ook de leden van die partij te
lijf, volgens haar stelsel om iedereen te plagen, te
hinderen en lastig te vallen, die het met haar ee-ns? is.
Den volgenden morgen? waren de verschillende ge
delegeerden aan. het woord, om te vertellen, wat er
in d'e verschillende landen gedaan werd! en gedaan
was en hoe de kansen voor de zaak overal staan. Uit
de discusLsies? bleek o.a., d'at, overal, waar vrouwen
kiesrecht i-s ingevoerd', de loonstandaard? is1 verhoogd
en een -einde gemaakt aan den wedijver tusschen man
en vrouw op de arbeidsmarkt, die elders tot zooveel
verbittering aanleiding geeft.
In den namiddag waren de gedelegeerden in- dp
gelegenheid? het stuk van Bernard! Shaw: „Earytiy's
First Play," te zien, dat tot op zekere hoogte met hst
onderwerp van? het congres verband houdt. Fanny is
namelijk de zeer geëmancipeerde dochter van een
hoogst: öudei'wetschen vader, die haar, heer tegen zijn
zin, heeft toegestaan in Cambridge te studeeren. Zij
heeft een toofièeïstuk geschreven en in dat tuyneoi
stuk ontwikkelt zij het denkbeeld, dat- meisjes even
goed als jongelui behoefte gevoelen? aan grooter vrij
heid! in doen ©p laten. Het lijdt geen twijfel of zij
istelt dé perken voor die vrijheid buitengewoon ruim
en het m de vraag of in het werkelijke Ipven jonge
meisjes, die 's? avonds, op haar eentje "naar Empire of
de Alhambrg gaan, en niet een heer, 'die ze daar tegen
het lijf Tooperi, een publiek bal' (in Covent- Garden 1>.
v.) bezoeken, er zoo góed afkomen ais hier? Doch
Shaw heeft van hpt geraamte van het stuk gebruik
gemankt óm allerlei wijze en geestige dingen te zeg
gen aan het adres? van- benepen ouder®, dip van hun
kinderen verlangen, dat deze alle neigingen onder
drukken, waaraap die ouders? zelf in hun jeugd zoq
graag hadden toegegeven, doch die ze ala „zoncte"
hebben? leeren beschouwen. Het is een zeer moderne
en zeer menschkimdig© behandeling van het oude
Eransehe spreekwoord „Chassez le naturel» U rpyient
au galop."
Den ayond brachten wc door in het paleis van Lord
Brassey, wiens echtgenoot© ons ontving met mevr.
FawcetL Deze receptie werd? g-yooteudcels aan mu
ziek en gezelligeu kout gewijd. Oyer oen tocht naar
Oxford -en een openlucht vergadering in Uydepark ge
loof ik niets te behoeven mede te deele,n.
Do voornaamste vergadering- was? de laatste, want
daarin werden de statuten van den' Internationalen
Bond van Mannen vereenigingen voor Vrouwenkies
recht vastgesteld en een aantal moties behandeld, die
met de zaak rechtstreeks of zijdeling^ in verband
staan, zooals d'e handel in blanke slavinnen, d'e in
vloed van vrouwenkiesrecht op verbetering van liet
ras en vermindering- van. kindersterfte, zooals die in
Australië blijkt. Verder werd besloten het volgend
congres- in Budapest te houden.
Zeer belangrijk was de vergadering die 's ayondsi
gehouden we-rd in Caxton Hall; niet. alleep belangrijk,
doeh oiok buitengewoon interessant en gezellig. Het
was een receptie door de „Women's Freedom League":
er werdi uitsluitend! gezongen; Engelsche meisje*
dansten met dé meeste gratie Zweedsche, Spaansche
en Indische dansen. Doch, het belangrijkste van den
avond was epn kprte rede van on?ze landgenoot© mej.
Kramers, waarin zjj op voortreffelijk, heldere wijze
uiteenzette, wat de Internationale Bond van Vrou
wenverenigingen reeds ten) bate van het kiesrecht
had gedaan en waarom het voor die beweging zoo
buitengewoon nuttig en noodig is, dat ook de mannen
daaraan deelnemen. Volgens haar is- het in) het be
lang van do mannen zelf, dat de bijna 50 millioen
vrouwen, die in Europa) wat men noemt „de loonen
bederven," politiek dezelfde rechten krijgen als man
nen, omdat in landen, waar ze die hebben verworven,
zoo als ik reeds- heb opgemerkt, de ongelijkheid? tus
schen die loonen voor een? groet deel verdwenen is?.
Behalve deze prineipieele reden, stelde de spreek-
bijgezweefdl en toch had? zij alles? gezien, wat zich
op dat gezicht afspiegelde. Mira schuddie zich. Niet
aan deze lieden denken. Zij had! thans moed noodig
en niets, wat haar de geringste vrees kon inboezemen.
„Kind, hoe'gevoelt gij je?" klonk plotseling- de
vriendelijke stem van madame Favre in haar oor en
dankbaar antwoordde Mira haar, want zij was blijde,
dat haar nu juist iemand! uit die sombere gedachten
rukte. „Een beetje vermoeid) ziet gij- er uit", zeide
de directrice, „Hebt gij nu hedenmiddag niet ge-
'rust?"
„Ja, maar ik kon niet slapen."
„Dat is bijna altijd! zoo, wanneer men een weinig
lampenkoorts heeft", trachtte madame te verklaren.
Daar kwam ook Olly op haar toe en drukte haar
hartelijk de hand. „Ik wensch je van hart© alles goeds
hedenavond", zeide hij en fluisterde haar in: „Maak
het heden kort en laat mij niet zoo lang in angst.
Als gij wist hoe bang ik steedis om je ben."
„Maar Olly, ik werk toch met het net."
„Ach, men kan zich ook ondanks? het, net pijn doen."
En nu moest zij afscheid nemen -en zeide lachend:
„Drukt allen den duim omlaag, anders? buitel ik en
dat zou schande zijn na zooveel oefening!" Zij wierp
juffrouw Tompsen de cape toe en liep al de stalme.es- j
ters, wien het mooie, nieuwe costuum zeer scheen te
interes'seeren, voorbij. I
Ook Franqois, die onder de voorsten stond, had
haar gezien, dat had zij snel bespeurd. Waren zijne
oogen op dat oogenblik niet die van zijn moeder ge
weest? Aan dezen blik bespeurde men, dat hij haar
zoon was. Gisteren had hij geweigerd haar te hel
pen, heden hield liij met een ander de touwladder
vast, waarop zij naar boven klauterde.
Glimlachend zag zij naar Natalina, die daar van
den uitgang af haar vriendelijk toewenkte en met
juffrouw Tompsen opgewekt babbelde. Nu zochten
hare oogen Olly. Daar boven zat- hij in een loge, ach
ter eenige dames, mot wie. hij scheen te spreken. Of
de oudste zijn moeder was en de beide jongeren.
zij wilde hem eens daarnaar vragen. Wat zouden de
dames daar wel van haar denken? Zouden zij ver-
ster in het licht de ultilistisc-he gronden voor de me
dewerking der mannen; zooals de toestand: op het
oogenblik is, kiezen alleen mannen de afgevaardigden
en alleen mannen makeni de partij-programma's op,
volgens welke die afgevaardigden moeten stemmen
en de kiezers kiezen. Zij alleen kunnen dus der
vrouw het kiesrecht geveu en waiar ze zichTereid too-
nen daartoe mede te werken, ligt h-et voor de hand,
dat de vrouwen die hulp met dankbaarheid! en waar-
deering aanvaarden.
Den laatsten dag' had? een korte, doch. zeer indruk
wekkende receptie plaats, die zekere politieke wijding
aan de geheele za,ak gaf. De leden van het congres,
zoowel heeren als dames, werden to-en namelijk in het
parleme-nts-g-ebouw ontvangen door leden van het
Hoog-er- en Lagerhuis enl daar hebbqn deze dames in
dat gebouw voor het eerst haar s-te-ni kunnen verhef
fen om te pleiten voor de zaak, waarvoor de vrouwen
wereld reed's? eert halve eeuw strijdt, D-e voldoening,
die de vrouwelijke leden van het. congres? hierover ge
voelden, was zeer grooten ze is zeer begrijpelijk, ik
geloof, dat voor zoover het haar betreft, zij, voor haar
eigen gevoel, dien middag het, meest op prijs hebben
gesteld. De receptie werd? gegeven door het comité
uit Ilooger- en- Lagerhuis, dat zich gevormd heeft om
in die best
uur§lichamen de zaak van het vrouwenkies
recht te bevorderen en te bepleiten.
Het slot van? het congres werd, evepals? het begin,
gevormd? door een diner, ditmaal aangeboden door de
„International M" ome-u's Franchise Club." Hier werd
het presidium gevoerd door Lord? Lyt-ton, voorzitter
van die club. Hij is een zeer sympathiek spreker, d'ie,
evenals Lord? Bussel, jioh van den beginne af met
hart en ziel heeft gestort in de beweg'img en wiens
zuster yr, naar men zegt, goeddeels? haar gezondheid
aan heeft opgeofferd. Hij wees er op, dat zich nu
mannen van ally vangen en standen bij de-beweging-
hadden aangesloten, zoodat het als het ware gaat als
in het kinderversje, waarvan wij, Nederlanders, de
woorden kennen:
Tï—
„Edelman-, bedelman, dokter, pastoor,
Keizer, koning, sergeant-majoor
en dat -Engelsche en Hollandsche meisjes gebruiken
om te ontdekken met wien ze trouwen zullen. Ook
wees hij er op, -dat ontevredenheid over maatschappe
lijke toestanden den grondslag vormt vo,or de. bewe
ging en waarschuwde er voor, dat ontevredenheid tot
oneeuigheid voert.
De heer Beekmaan, leider der liberale partij in het
Iloogerhuis van Zweden, stelde in? het licht, hoe (le
mannen, die zich voor de beweging interesseeren, zich
eerst belachelijk hadden gemaakt, daarna de wereld
hadden geschokt door het ongewone van hun, optre
den, doch nu door diezelfde wereld gerespecteerd'- wer
den. Hij eindigde met een? treffend woord van, dank
aan de strijders, die reeds gevallen waren^ aan hen,
die nog wel in leven, doch niet in staat waren het
congres bij te wonen ep tyn, slotte aan de tallooze
mannen en vrouwen, cfi© hard) en volhardend! ijveren
voor de zaak, zonder dat ooit iemand? hun naam hoort
en weef wie ze zijn-.
De overste Mansfeldt wijdde een welverdiend? woord
van hulde aan de wijzy, waarop Engeland? zijn propa--
clanda voert en sprak de hoop uit, dat Nederland in
out opzicht, mocht leeren en het schitterend? voorbeeld,
hier gegeven, navolgen. De Erynsche afgevaardigde
Bruisson en de heer du Breuii- de St. Germain spra
ken ook vol hoop en moed, hoewel op heit oogenblik
in htm land de toestand! voor het ontwerp lang zoo
gunstig niet staat als in) Engeland.
Geestig was Brailsford, die een woord van Ibsen
aanhaalde, met wien hij de zaak besproken had? en die
hem vol geestdrift had! toegeroepen; „Wat een prach
tige tirannie hebben jullie te bestrijden." Brailsford
is d'e man, die zich vooral verdienstelijk heeft ge
maakt om te trachten? de zoogenaamde verzoenings-
wet er in liet parlement door te halen, een wet, waar
voor niemand veel voelde, doch die in elk geval het
beginsel van vrouwenkiesrecht zou ingevoerd hebben;
en daarover sprekende, vertelde hij hoe zijn tafelbuur,
mevrouw Beekman, hem getroost had met de wo?or-
denJa, uw wet i-s wel gevallen, maar zij viel voor
over. In liet Engelsch is de geestigheid duidelijker,
want mevr. Beekman zei: „Your bill? felle forward."
Juffrouw 'Schwimmer, als altijd) geestig, vertelde hoe
zij in Xederlandsehe museums modellen van oude
Holla.ndsch© huizen had' gezien en hoe het haar was
Opgevallen, dat men dadelijk kon zien, waar de heer
des huizes zijn plaats had, want er was? maar één ge
makkelijke stoel en bij dien? stoel stonden tabakspot
en pijp. Zij wees er ook op, hoe in het Lagerhuis
vrouwen, als ze naar die debatten wilden komen luis
teren, worden, opgesloten ais apen in een kooi achter
ijzeren tralies? en hekelde op o.novertreffelijke geesti
ge wijze deze zichtbar© overblijfselen van ongelijkheid
tusschen man en vrouw.
Tot slot, bracht de bekend© auteur Lawrence Hous-
man een toast uit op de „Franchise Club," die. zulk
eeu gulle gastvrouw was geweest. Hij wees in zijn
toespraak er op, hoe alle mogelijke vereenigingen tee-
ren op hetgeen ze gedaan! hebben en maaklte van de
gelegenheid gebruik onx verschillende welbekende
groepen en lichamen te Londen óp allerverma.kel.ijkste
wijze te hekelen. Het is alleen jammer, dat. gebrek
aan ruimte mij belet niet alleen den toast uitvoerig
mede te deelen, maar vo?oral de daarbij onmisbare
verklaringen? te geven. Hij wees er op, dat, waar al
die clubs het verleden huldigen, „the Franchise Club"
in en voor de toekomst leeft.
Zoo is? dit. belangrijk congres? ten einde gekomen.
at de toekomst ons brengen zal kan niemand zeg
gen; doch wannieer wij nagaan, welke de invloed van
de vrouw is in staten waar zij deelneemt a.an de re
geering, daar is het niet te stoutmoedig de hoop te
koesteren, dat ook Nederland! weldra: de goede gevol
gen van dien invloed zal ondervinden.
moeden hoe het tusschen haar en Olly stond?
Als- zij ook maar vermoed had, de goede Mira, hoe
precies zij het wisten en wat zij van haar dachten. De
beide jonge meisjes, d'ie de voorste plaatsen bezetten,
gichelden en lachten veel met elkaar. De eene was
Olly's zuster, de andere haar vriendin.
„Kijk een-s-, Maria, met dat menseh dweept mijn
broeder nu...." Maria beschouwde reed's lang de
jonge kunstenares, die daarboven in de hoogte, zweef
de, met groot© aandacht. Nu echter nam zij de bino
cle ter hand en scheen haar met de blikken als het
ware te willen doorboren.
Dat had haar een steek in het hart gegeven, in hei
kleine hart, dat voor Olivier Brandes reeds lang in
vuur stond. „Wat kunnen de heeren voor zulke per
sonen van het theater of van het circus toch eene be
wondering hebben", zeide zij schouderophalend.
„Ja, die vrouwen zijn geraffineerd! en deze hier
moet een bijzonder sluwe zijn, zoo zeide papa onlangs
tegen mama, toen ik toevallig- in de zijkamer was. Zij
moet hem reeds- zoo ver hebben, dat Olly haar trou
wen wil. Hebt gij woorden daarvoor?" En daarbij
gaf Olly's zuster haar vriendin tot bevestiging een
zachten duw.
„Niet mogelijk!" riep deze uit. „Wat zijn de man
nen toch allen gelijk en wat laten zij zich toch door
zulke laag staande schepsels bedotten. En ik heb
toch Olly altijd voor een uitzondering op dezen regel
gehouden,"
De moeder, die voor Emma zat, zag' streng en ern
stig in de hoogte. Dus die daarboven, dat meisje in
het gele rokje, was haar toekomstige schoondochter.
Zij lachte bij de gedachte, maar vol verachting en
spot.
Olivier, die naast haar zat, zag haar aam Neen,
nu wilde zij niets? tot hem zeggen, maar hedenavond
dan wilde zij nog een ernstig woordje met hem spre
ken.
Thans had Mira haar oud nummer volvoerd en zij
daalde behendig de touwladder weder af. De lieden
hadden gisteren en heden reeds geoefend om in enke
le minuten het net te spannen en bijna zonder pauze
TWEEDE KAMER.
De algemeen© beschouwingen over het wetsontwerp
tot. verzekering- van arbeiders- tegen geldelijke gevol
gen van invaliditeit en ouderdom werdén? gisteren
voortgezet.
De heer Sc haper (S. D. A. P.) hervatte zijn
Vrijdag onderbroken repliek en kwam nog op ver
schillende punten van het debat terug. Hij meende,
dat ter aanvulling van het staatspensioen armenzorg
vooral in den overgangstijd! noodig zal' blijken, doch
dat er overigens bij staatspensioen van armenzorg
geen sprake is.
Spr. verdedigde het staatspensioen op 'uitvoerige
wijze tegen de daarop va?n? de rechterzijde gerichte
aanvallen. Spr. gaf als zij-n meening te kennen, dat
het vrijzinnig concentratieprogram, zooals het nu is,
nog' niet genoeg heeft. De? sociaal-democraten, zei
hij, moeten van? den heer Tydeman, die da zwaarste
vera ntwoordilng heeft, meer weten.
Spr. had tegenstrijdigheid ontdekt tusschen de uit
latingen van de heeren Tydeman en Goeman Borgesi-
us met betrekking tot- dé vraag, aan wie men het
staatspensioen moet geven? en hoe groot dit moet zijn.
Er moet daarom zijns inziens -meer bekend? worden ge
maakt over bedrag, leeftijd! en het begrip behoeftigen.
Spr. kritiseerde d'an nog het gemis van een wedu
werente in het ontwerp-Tahna' en het opnemen van
den ouderdom onder de invaliditeit, terwijl de invali
diteit zijns inziens' bij de Ziektewet ondergebracht
•had! moeten worden.
De heer Hugenholtz (S. I). A. P.) repliceer
de met een bestrijding van? de dwangverzekering te
geven en het staatspensioen aan de christelijke begin
selen t-e toetsen.
Nadat o.in. besloten was ook gisteravond) en mor
genavond te vergaderen, vervolgde d'e lieer Hugen
holtz zijn rede met eveneens een bestrijding van het
zegelstelsel te geven. Spr. besprak nogeens- den toe
stand in Huitsehland? en Engeland.
Spr. kwam dan tot de kwestie van? vrijstelling van
de laag'ste loonen en hij wees op de positie van deze
arbeiders. De kosten van liet staatspensioen moet
men zijns inziens halen van het kapitaal. Hij kwam
dooi nog tot de leeftijdsgrens en de risico-overdracht
en hield daqrna een zeer lang pleidóoi vöor staatspeu-
waren onder Siella's leiding alle voorbereidende maat
regelen voor het nieuwe kunststuk genomen.
Maar hedenavond Stond Mira reeds een heele poos
ongeduldig i?n dé manége -e-n wach+te op het net, zon
der dat het kwam. Zij wierp Natalina en juffrouw
Tompsen een wanhopigen blik toe en liep heen, om
zelf te zien, waar d'e requisiteurs en stalmeesters, die
met het spannen belast waren, bleven.
„Maar is mijn net?" riep zij opgewonden.
„Wij kunnen het nergens vinden. Yoor het num-
mee heeft Schulz het klaar gelegd', en nu is het weg!"
„Het is wc-g? riep zij nog woester, maar dadelijk
weder trachtte zij liarc opgewondenheid! té bedwin
gen. De lieden moesten niet denken, dat zij bang
was hedenavond' zonder net te werken! Of zou zij
het toch niet- wagen, heden voor de eerste maal! Eert
oogenblik weifelde zij. Nu, zij moest ter wille van
haar eigen eer en die van den directeur het aangekon
digde kunststuk hedenavond uitvoeren.
—Nu, dan werk ik zoo, mijne heeren!" verklaarde
zij met. gemaakte kalmte en liep, zonder een woord
meer te zeggen, de arena binnen.
Hoofdschuddend volgden haar de stalmeesters. Het
koord werd? naar beneden gelaten en het afhangend
eind' werd over ee?n katrol geslagen en aangetrokken.
Mira stond reeds boven op het plankier en probeerde
met de teenen het koord. „Nog te los, vaster aan
trekken!" riep zij naar beneden.
Zij wilde nog Olly een bli'k toewerpen, voordat zij
het, koord afgleed. Maar waar was hij nu? Hij had
reeds de loge verlaten. Daar aan den ingang' stond
hij, bleek, bevend! en hield haar als afwerend' de hand
toe, alsof hij luide wilde schreeuwen: „doe het niet!"
Mat zagen Xatalina en juffrouw Tompsea wanho
pig naar haar! Maar des te vermeteler wilde zij
glimlachen en hun toewenken.
Nog eens zette zij den voet om te probeeren op het
koord. „Nog- vaster aantrekken!" riep zij en toen zij
omlaag zag, bes?pe,urd©,zij, d'at Eranqois? het koord.over
de katrol' trok. Zij huiverde even, maar zij riep ai
haar moed te hulp en schold? zichzelf voor vreesachtig
uit. Zij probeerde nog eenmaal. Het koord' was strak
gespannen en nu zeide zij tot ziohzelve: „In 's hemels
naam!"
Moordt vervtdgd.
