DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het derde schot.
Na 267.
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
MAANDAG
11 NOVEMBER.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Telefoonnummer 3.
BINNENLAND.
Word! vtrr»lgd.
COURANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeen© kennis, dat het eerste
suppletoir kohier van den hoofdelijken omslag, dienst
1912, den 3Oen October j.l. door den Gemeenteraad
vastgesteld en bij besluit van 0 November d. a. v. door
de Gedeputeerde Staten van Noordhollandi goedge
keurd, op heden) aan den Gemeente-ontvanger ter in
vordering is uitgereikt, terwijl een afschrijft! daarvan
gedurende vijf maanden ter gemeente-secretarie voor
een ieder ter inzage is nedergelegd'.
Bezwaren tegen de aanslagen kunnen) op ongeze
geld papier bij den Gemeenteraad' worden, ingediend
binnen drie maanden na dein dag der uitreiking van
de aanslagbiljetten.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONAT1T, Secretaris.
Allernaar, 9 November 1912.
ALKMAAR, 11 November.
Ook deze week heeft de Opgaande Zon der Balkan-
sta ten weer den glans van Turkije'a Halve Maan doen
verbleeken. Saloniki is vrij gemakkelijk in handen
der Grieken gevallen, de overgave van Adrianopel is
even onvermijdelijk als die van Skoetari, de laatste
crises vinden aan de Tsjataldsja-linie en eerlang voor
de poorten van Konstantinopel plaats en als die vol
streden zijn zal Turkije de doode staat aan dë Mid
dellandsche zee zijn.
In het begin der week kwam het besluit der Turk-
sehe regeering om de mogendheden te verzoeken be
middelend op te treden. Maar dit verzoek was zoo
vaag, dat de mogendheden eerst niet recht wisten
wat'ze ermede beginnen moesten.. En toen ze ten
minste voor een deel hun goeden wil toonden, doch
het voorbehoud maakten, dat de vier Balkan-staten
hun toestemming zouden geven, had' het Turksche ka
binet zich alweer bedacht, geloofde het, dat het voort-
durend geslagen Turksche leger nog wel in staat was
tot het uiterste tegenstand te bieden. En zoo wordt
met de gedemoraliseerde en gedecimeerde Turksche
troepen, de strijd tot het bitterste einde voortgezet,
zonder ©enigen' kans, zonder eenige hoop op kans. In
derdaad' hebben de Turken ook aan de Tsjataldsja-li-
CRIMINEELE ROMAN VAN
IIANS VON WIESA.
(Vertaald met toestemming van den Duit.schen
uitgever.)
3) -0-
„Hier ben ik mensch, hier mag ik het zijn, freule!
Daarom hen ik ook zoo verrukt van het landschap
hi ei-."
Hij liet zijn oogen over den in het groen liggenden
molen glijden en weer naar het woud
„Een idyllisch plekje,
,,Met romantischen voorgrond," schertste Jutta, op
zich en haar paard wijzend, „slechts de valk op mijn
hand ontbreekt, niet? Maar, het rijtuig wacht, wij
zien elkander bij het diner weer!"
Een gracieus® groet met de rijzweep, Behringer kon
nog juist even zijn vriend de handl reiken, toen galop
peerde hij naast zijn verloofde met het gelukkigste
gezicht van de wereld naar het kasteel, dat- tusschen
de hooge hoornen van' het park zichtbaar werd.
De achterblijvende keek hem na. „Te drommel,
Behringer was wel te benijden!"
Toen wenkte hij het rijtuig, stapte er in en volgde
in zeer vergenoegde stemming. Hij had! een mooien,
heerlijken dag' voor zich.
HOOFDSTUK II.
Aan het diner was de stemming- zeer geanimeerd
geweest. Behringer had niet te veel gezégd, Mylius
toonde een zeer onderhoudend man te zijn. Zelfs me
nie onfortuinlijk gevochten en het is duidelijk, dat
een nieuwe nederlaag ook hier slechts een kwestie van
enkele dagen is. De kogels en bajonetten der Bulga
ren blijken krachtiger argumenten, dan de uitroeping-
van den' „heiligen oorlog" en de vlammende aanspo
ringen vau de Jong-Turksche pers.
Langen tijd heeft het zwakke Turkije zich in Euro
pa staande gehouden, maar nu is het toch voorgoed
aan flarden. Naar buiten beeft het altijd vrij sterk
geschenen, het wist handig voordeel te trekken van
zijn eigenaardige positie en van de. vrees voor het Eu-
ropeesche evenwicht, nu eens naar den eeneu, dan
weer naar den anderen kant o,verhel lend, steunzoe
kend) hier en steunzoekend, daar, doch eindelijk is de
onvermijdelijke catastrophe gekomen. En op het
zelfde oogenblik is de sympathie, welke het tot dus
verre had gevonden, alom verdwenen. Het gaat in
het groote als in het kleine: zoolang een zwakstaandè
zaak zich met kunst- en vliegwerk nog- staande weet
te houden, heeft zij veler sympathie, maar niet zoo
dra loopt het mis, of ook het- belangstellend medevoe-
len verandert in onverschilligheid, zoo niet erger.
Begin-October stond' Europa's sympathie over het
geheel aan Turkije's zijde, maar begin-November, na
dat er zooveel duizenden Turksche onderdanen tever
geefs hun leven hebben geofferd, is zij op de verbon
den vijanden overgegaan. Europa schijnt zich met
het einde van de Turksche heerschappij aan den Bos
porus reeds verzoend te hebben voordat dit einde
er is
Met de liquidatie zal het minder gemakkelijk gaan.
De ineenstorting van het Tu-rksche rijk blijft een
ernstige bedreiging van Europa's vrede. De onder
scheidene belangen van de zoo gelukkig oorlogvoeren
de staten en van de g-roote mogendheden komen op al
lerlei wijs met elkaar in botsing en tot overmaat van
ram,p komen nu ook de strijdlustige Albaneezen iu het
geweer, die van een verdeeling- van „hun" land niets
willen weten en een j,onafhankelijk vorstendom"
wenschen. Voeg cjaaTbij de houding van Oostenrijk,
die onrustbarend! blijft en het g-erinige vertrouwen, dat
in die Europeesche diplomatie wordt gesteld eu gc
hebt factoren genoeg, om de toekomst donker in te
zien.
Niet ongevaarlijk lijkt ook de houding der Fran-
sche pers, welke gedeeld: wordt door een deel der En-
gelsche. Ronduit toch wordt in die bladen geschre
ven over een Bulgaarsch-Fransche overwinning en
een Turksch-Duitsche nederlaag en wordt het voor
gesteld, alsof op den Balkan de Franschen de Duit-
schers hebben geklopt, zoodatmen begrijpt wat
er tusschen de regels door te lezen staat. Zelfs le
Temps en The Times doen aan dit gevaarlijke spel
letje mee. Men haast zich in Duitschiand deze „logi
ca" recht te zetten. Duitsclie officieren zijn inder
daad als instructeurs in het Turksche leger opgetre
den, maar het door hen uitgestrooide zaad heeft geen
wortel geschoten, meer dam een schema kan een
vreemdeling een volk niet geven noch een half verhon
gerde soldatëska tot een overwinning leiden. En her
inneren de Franschen zieh niet, dat de Japanners op
de slagvelden van Mant&joerije de lessen van den
vrouw von Rittner, een trotsche, imposaute verschij
ning, met reedsi grijzend haar, scheen door de gesprek
ken van den gast geboeid. Hoewel gewoon zich na
het diner terug te trekken, sloot zij zich nu bij het
klaverblad aan, toen zij zich op het terras hadden be
geven, om aldaar de koffie te gebruiken en een siga
ret te -rooken.
Terwijl de dames in de Japansche tuinstoelen plaats
namen, trad dr. Mylius naar de zandsteenien balustra
de, om een blik te werpen over het landschap.
Aan den in kleurigen herfsttooi prijkenden bloe
mentuin aan den voet van het terras, sloot zich het
park aan.
Groote, groene weiden, overoude eiken, beuken,
platanen, hier en daar op de groene vlakten enkele
reuzendennen of liefelijke bosschages, waar stille
banken tot rusten lokten. Goedverzorgde kiezelpaden
voerden in sierlijke lijnen naar de schoonste punten.
Van de zacht ineenioopende heuvels wenkten sier
lijke. zomerhuisjes. En toch was naast den kunstma-
tigen aanleg het karakter der natuur bewaard.
Mylius voelde voor deze met zooveel zorg behoede
schoonheid blijkbaar meer dan menige andere bezoe
ker van het kasteel. „Een klein paradijs," wendde hij
zich tot de dames, „hier heeft eens e.en fijnvoelende
hand bestuurd."
„Dat deed mijn overleden man; ik verheug mij
steods, als onze gasten ook werkelijk genieten van wat
hier met innige liefde werd tot standi gebracht."
„Ja, dat ia het juist, wat men dadelijk voelt, geen
tuinmanskunst, geen uitgezochte smaak, maar echte,
warme belangstelling, ik zou zeggen een poëtisch be
grijpen van de natuur heeft hier geheerscht."
Behringer was intusschen naast zijn vriend getre
den en bood hem den sigarettenkoker.
„Je moet een gelukkig man zijn, Behringer," zei
Mylius, terwijl hij een sigaret opstak, „het liefste
meisje tot vrouw en eenmaal heer van al deze heer
Duitscheni generaal Meckel in toepassing brachten,
dat vijftien jaar geleden dë door Duitschers geïnstru
eerd© Turken de Grieken uit elkaar joegen als stroo
voor den wind? En wat het geschut betreft, zeker de
Fransche Schneider-Creuzot-kauonnen hebben in de
handen der overwinnende Bulgaren zich uitnemend
gehouden, maar de Krupp-kanonnen moesten zwijget.
bij gebrek aan munitie en wijl de bediening den moed
verloren had. En is het niet merkwaardig dat de
Bulgaarsche shrapnells uit. Duitschiand en het berg-
geschut van Krupp afkomstig- is?
Ziehier ho© tenslotte de Berl. Lok. Anz. over het
geschrijf der Eransche pe.rs oordeelt:
De beschermengel der Duitsche artillerie, de heili
ge Barbara weet, wat zij aan de Ivrupp-kanonnen
heeft, en) zij is bescheiden genoeg-, haar -Eransche col
lega de Schneid'er-Creuzots niet te benijden; maar
wordt het eens ernst, dan zal zij met eere haar taak
volbrengen. Bang maken geldt niet. Wij zijn ons
nog altijd bewust vau onze militaire macht eu weten
ook zonder raad! van buiten af, heel goed, wat er
aan onze uitrusting' nog ontbreekt, Maar de hoofd
zaak is en blijft: De geest van 1870'71, die zich in
de laatste tientallen van jaren slechts in kleine ge
vechten, in de zandwoestijnen van Zuid-West-Afrika,
kon toonen, hij leeft in ons volksleger en wie er lust
in heeft, er nog eens weer mee in aanraking te ko
men, moet het maar een-s wagen
In Amerika heeft deze week het stembiljet een on
bloedige, doch geenszins onbeteekenendq, revolutie
veroorzaakt, De lange en verbitterde strijd om het
presidentschap der Vereenigdc Staten is geëindigd en
de eandidaat der democraten, de heer Wilson heeft op
zijn tegencandidaten Taft en Roosevelt een groote
overwinning behaald. In Maart vani het volgende
jaar zal de oudi-hopgleeraar zijn intrede in het Witte
Huis te Washington doen en dan zal het schip dei-
Noord- Amerikaansche republiek in het democratisch
vaarwater worden gestuurd. Verwacht wordt, dat
het nieuwe bewind allereerst zal komen mets voorstel
len tot verlaging- van de tarieven en krachtig den
strijd tegen de trusts zal aanbinden, immers deze
beide zaken hebben een frissehen wind in de slaphan
gende zeilen der democratische partij geblazen en
haar Dinsdag tot dë overwinning geleid. Met be
langstelling- mag worden afgewacht of het den nieu
wen president zal gelukken in vier jaar tijds het stem
pel zijner persoonlijkheid op de Amerikaansche zaken
te drukken en verbetering te brengen in veel wat ver
betering behoeft ook in moreel opzicht.
HET VREDESPALEIS.
De heer M. J. Guldemond, bloembollenkweeker te
Lisse, heeft aan het bestuur van de Carnegiestiehting,
ten behoeve van de. tuinen) en de binnenplaats van het
Vredespaleis, een groote collectie tulpen, hyacinthen,
lelies, begonia's) en andere bol- en knolgewassen ten
geschenke gegeven en gedurende eenige jaren het on
derhoud en dë aanvulling- daarvan gratis op zich ge
nomen. j I. li
lijkheid-
„Ja, ik ben gelukkig," zei de ander met eerlijke
stem, .„en ik weet, dat je mij mijn geluk van harte
gunt,"
„Geniet het, Behringer, en dank de goden!"
Toen zag hij weer naar het pa-rk. „Het toeval
vormt dikwijls de schoonste stoffages," zei hij toen
tot de dames, die juist van het zilveren blad, dat een
bediende presenteerde, eenige der sierlijke mokka
kopjes op de tuintafel zetten, „ziet u, daar!"
Zijn hand wees naar een kleinen heuvel, niet ver
over de weide. Op den top van den heuvel stond een
marmeren obelisk door een groep dennen in een hal
ven kring omgeven.
Op de trappen, die naar de obelhk voerden, zat een
vrouw, «het- hoofd tegen de zuil geleunj, de handen) in
den schoot gevouwen. liet donkere toilet, dat de slan
ke gestalte omsloot, golfde sierlijk over de* heupen
omlaag.
„Het- is als behoorde zij bij het monument", merkte
dr. Mylius op, „een vermoeide bedevaartgang-ster!..
Vergeef mij, mevrouw!" viel hij zichzelf in de rede,
die met verwondering zag, hoe het gelaat zijner gast
vrouw betrok.
„Hoe zoudt u kunnen weten, mijnheer, dat aan de
plaats, waarvan u spreekt, droevige herinneringen
zijn verbonden. Mijn goede man is daar op zijn lieve
lingsplaats onverwacht door den dood overvallen. Hij
is in ons familiegraf begraven, maar dat gedenktee-
ken wijst aan, waar een der beste menschen uit het le
ven is gescheiden.
Toen zei hij langzaam:
„En er is verdriet, dat zelfs de tijd niet kan doen
vergeten."
Mevrouw von Rittner boog toestemmend het hoofd
„Vredebeuvel heb ik die hoogte genoemd", zei zij
haar donkere oogeru peinzend in de verte gerieht.
„Wie zou dat kunnen zijn?" vroeg nu haar dochter,
DE V O>R D-l I OT.LAN DSOH E KUSTVERDEDI
GING.
Door den Minister van Waterstaat is, naar de
„Stoompost" meldt, de hear Z. van de Velde te Cal-
lantsoog benoemd tot buitengewoon opzichter van het
maken van werken tot verdediging van de Noordzee
kust in de provincie Noord-Holland, henoorden
strandpaal 9800.
CHRISTELIJK-SOCIALE PARTIJ.
De vergadering tot oprichting van de Christelijk-
Sociale Partij zal plaats* hebben op Maandag 18 dezer
te Arnhem.
KATHOLIEK NEDERLAND 1813—1913.
Ter herinnering aan het eerste eeuwfeest onzer na
tionale onafhankelijkheid is besloten! een Gedenkboek
uit te geven, getiteld: Katholiek Nederlaudl813
1913.
Dit prachtwerk zal naar aan de R. K. bladen ge
meld wordt „een zoo volledig mogelijk beeld geven
van de. geleidelijke emancipatie der katholieken -en te
vens van het vele dat zij, op menigerlei gebied met
Gods hulp hebben tot standi gebracht, zoowel in 't
moederland als iu de koloniën."
ROODE KRUIS.
Tot nu toe zijn bij den penningmeester van het
Balkancomité voor het Nederlandsche Rood© Kruis
ngekomen negen giften van 1000, twee van 500
en verechillendë andëre tot 'n gezamenlijk bedrag van
12.816.50. Deze gelden worden 'besteed voor alle
oorlogvoerenden, n.l. Turken, Grieken, Bulgaren, Ser
viërs en Montenegrijnen. Thans worden circulaire^
rondgezonden en het comité hoopt op ruime inteeke-
ning.
Door den heer C. F. Utermöhlen te Amsterdam ia
aan het Rood© Kruisf-Comité, te VGravenhage een
geschenk aangeboden, bestaande uit een belangrijke
hoeveelheid Verbandmateriaal, ten dienste van do
oorlogvoerende landen: Bulgarije-Servië-Montenegro-
G ri ëkenla ndlTurkij e.
l)e zending voor Griekenland! vertrok reeds* Zater
dag, per „Calypso," en wordt door de Koninklijke
Stoomboot-Maatschappij kosteloos vervoerd.
liet hoofdcomité van het Nederlandsche Roode
Kruis heeft besloten, een kleine ambulance* de mid
delen laten voorlooplg- het uiteenden van een grootere
niet toe uit te zenden mm Turkije. Als* hoofd
daarvan is benoemd dr. G. W. S. Lingbeek, lid van
het hoofdcomité. De 'bedoeling is, de ambulance zoo
spoedig mogelijk uit te zenden.
Men seint uit Athene, dat de Nederlandsche
ambulance zich waarschijnlijk naar Salonik zal bege
ven.
Gemengd nieuwe.
GEEN DIERENMISHANDELING.
Do kantonrechter te Groningen heeft uitspraak ge
daan in de zaak tegen een veekoopman aldaar, die
terecht heeft gestaan ter zake van het vervoeren van
een koo op een noodeloos kw.ellende wijze, door die koe
te laten loopen met een uier, welke te veel melk be
vatte, wat het verplaatsen van de achterpooten zeer
bemoeilijkte.
De kantonrechter, overwegende, dat niet is geble
ken, dat de pijn van het dier bijzonder groot moet zijn
geweest, al mag worden) aangenomen, dat het vervoer
op deze wijze voor het dier onaangenaam was; dat het
dier 's avonds tevoren was gemolken; dat het hier
geldt een handelsbelang, daar de handel in vee niet
kan bestaan zonder het te koop aanbieden met volle
uiers en het verkoopen op dusdanige wijze op alle
markten geschiedt, en er geen sprake van kan zijn,
dat het „noodeloos" geschiedt, zoodat het hij dagvaar
ding ten laste gelegde niet is bewezen, sprak bekl.
vrij.
blijkbaar niet iemand uit het dorp; oogenschijnlijk 'n
dame uit dë stad!"
„Heeft men in het park vrije wandeling?" vroeg
Mylius.
„Ja. Er zij.n maar enkele plaatsen en wegen afge
sloten; daartoe behoort bijvoorbeeld ook dë weg, die
naar de gedenkzuil voert. Zelfs op gevaar af, dat
de heieren mij nieuwsgierig vinden, Hans-Jost, in
de tuinkamer moet mijn toomeelkijker te vinden zijn,
die interessante vreemdelinge moet ik nader leeren
kennen! O, mijnheer Mylius, u gelooft niet, hoe men
naar menschen verlang-t, al» men lang buiten woont?
De manieren lijden er zelfs onder, niet waar, ma
ma
Terwijl de drie nog verder babbelden, ging Behrin
ger naar de tuinkamer om den verlangden kijker te
halen, dien hij ook spoedig vond.
Voor hij echter weer op het terras kwam, richtte hij
'zelf van de tuinkamer uit de binocle op den Vredes-
heuvel.
Na een oogenblik stelde hij die scherper. Nu duur
de het langeren tijd, Voer hij ze weer liet zinken. Een
oogenblik stond hij onbeweeglijk, de oogen strak in de
wingerdranken starend, die door het zonlicht besche
nen, als in bloed gedoopt, langs de hooge vensters
neerhingen.
Er kwam een schaduw op zijn tot nog toe zoo vroo-
l'ijk gezicht. Toen herinnerde hij zich, dat hij ge
wacht werd. Haastig streek hij langs den langen,
blonden knevel en richtte zijn wat ineengedoken ge
stalte krachtig op. Een plotselinge ingeving volgend,
aarzelde hij nogmaals, trad! toen dichterbij het ven
ster en bracht weer den kijker voor de oogen.
De vreemdelinge had haar plaats Verlaten en ging
langzaam den weg- af naar het groene dal, dat zich
aan den voet van den Vredesheuvel uitstrekte.
