Wandkalender 1913.
Openbare Verkooping
Twee pcrceelen uitmuntend Weiland
Openbare Verkooping
40 perceelen uitmuntend weiland,
P. J. C. van Toornenburgh,
Te bekomen
7 SUNLIGHT-ZEEP omslagen
Voor 13
een Kindersprookjesboek,
Voor 59
vier verschillende Schilderytjes.
i
Het orgeltje van de ziel
Stokpaardjes- LS" -Zeep
OPROEPING
Openbare Hes*lcooping
P. J. C. van Toornenburgh,
Drie perceelen uitmuntend
WEILAND
2 Hectaren 79 Aren 70 centiaren,
een perceel bosch te Groet,
ADVERTENTIE N.
Stokpaard j es-Leiienmeik-Cream
te Schagerbrug, gemeente Zype,
aan het BUURTJE nabij SCHA
GERBRUG aan den Schagerweg
kadaster gemeente ZijpeSectie D,
nos. 1534, groot 1 Hectare 61 aren
70 centiaren en 1535, groot 1 Hec
tare 34 aren 10 centiaren.
te Groet, gemeente Schoorl
Notaris te ALKMAAR, van
te Hargen, gemeente Schoorl, aan
den Houtendijk, het Kleiwegje en
den Hoogenweg, samen groot
groot 26 Aren 15 centiaren.
te ALKMAAR,
zoolang de voorraad strekt in rnil voor
een prachtige
verder Circulaire rond ieder stuk Zeep,
ter, mevrouw-, Doncaster." „Dank u wel," ant
woordde ze, „ik heb uitgerekend] -dat ik in Doncaster
mijn vogel versch watier moet geven. Wilt u zoo
vriendelijk zijn voor mij dit kleine bakje onder de
kra-an- te vullen?"
„Mijn vrouw is zoo zenuwachtig ein angstig, dat ze
s nachts nauwelijks- slaapt" „Is ze ook bang voior
inbrekers?" „Ja". „Daartegen weet ik een goed
middel. Mijn vrouw leed! er oo-k aan. Toen heb ik
haar eenvoudig verklaard, dat een man, die -stelen wil
of het voornemen heeft iemand te vermoorden, heel
zachtjes werkt dn- bovendien -geen lawaai op de trap
maakt. Sedert dien tij-dl i-si ze rustiger." „Du,
daarvoor zal ik oppassen," meent die man, „anders
maakt mijn vrouw mij altijd] wakk-er, als -er geen ge
luid] op de trap is."
VOOR DAMES.
K'jhjes in «le Modewereld.
a;n de avondtoiletten wordt w-eer veel werk ge
maakt voor het komende seizoen. Ondanks de inge
werkte igepliss-eerdte volants, borduursels en d'raperie-
®n blijven de japonnen toch van zeer e-envoudigen
snit en behouden voor het figuur, t-olcb de zoozeer ge-
wemschte „slanke lijn". De eenvoudigste japonnen
zijn van taffet zijde, zijdlen voile, soepel' satijn of be
werkte tulle. De meer giekleed'e toiletten hebben een
g-azen metaal-acht-igen-, changeant op zijde of fluweel
gewerkt overkleed of ko-sthare draperieën. Tule speelt
weer een hoofdrol en wordt fijn of grof, effen en ge
streept vervaardigd, sommige soorten zijn met kleine
pareltjes bestikt. Tunieke-n' beleven) bij de nieuwe
toiletten) weer een gouden tijd, zij zijn bijzonder ini de
mode evenals de -overrobes-. Zij worden eenvoudig
glad .afgewerkt vervaardigd] of wel rijk-er met kant
omzoomd; een wit of zwart satijnen* met witte tule
gevoileerd] -overkleed ia bijzonder- ge-kleed.
Ook bij costuuni,rokken blijven de tunieken n-og
steeds in den smaak, daarbij zijn twee soorten wel de
voornaamste: dé opgenomen) tuniek, die alleen jon
gere dames- staat en de gladdie tuniek, die iediere da
me -kan dragen; de eerste -is-vaak bevestigd op een
g-eplo-oiden rok, die natuurlijk van zeer soepele stof
m-oet- zijn. De korte tuniek van een toilet van soepe
le stof hangt luchtig van vor-en naair achteren, in
plaats van -zooafe vroeger in dien) rug korter te zijn.
De lange tunieken zijn) 'meestal van voile of zijden
mousselme gema.akt, terwijl ook tul'e d-e niet meer
nieuwe japonnen handig opfrischt. De gedrapeerde
tunieken, die zeer veel- -opgang maken, worden van
onderen teruggeslagen nadat zij eerst g-efromsdi zijn.
Men versiert ze met eigenaardige borduurmotieveh
of men maakt, ze van afstekende' gebloemde stof.
Vele jacquets zijn tegenwoordig van een ceintuur
voorzien, sommige hebban -een lederen ceintuur, ande
re een stoffen; de meeste klimmen een weinig- boven
de c-ci n-tuurl ij n en komeni alleen vóór- en rugwaarts
of zijwaarts te voorschijn; zelden- -omgeven zij dé ge-
h-eel-e oeintuurlijn. De ceintuurs bestaan uit dof le
der in overeenstemming van kleur met de stof, uit
zwart blink-end! of verlakt leder, uit zwart leder met
blauw, groen of oud-rood gekleurd' Iedere omranding
v-en gekleurd' koordje, uit stof met soutache koordjes
tres of lederen -passe-poil. De gespen, haakjes- en
nestelgaatjes zijn uit ipietaal in allerlei soort: mat of
bli-nkend vergul-d koper, dof of bruinachtig zilver of
geoxideerd- staal.
Dour BERNARD CANTER.
(Nadruk verboden).
Ouwe Dirk de Lapper was toen zijn vrouw stierf
alleen op de wereld. Hij hadl een zoon gehad, die als
koloniaal naar Indië was gegaan en daar zijn leven
had gegeven voor de eer, da macht en de welvaart
van zijn vaderland'. Gegeven is wat overdrachtelijk
gezegd. Hij had een behoorlijk handgeld ontvangen.
En daarvan had' hij zij-n- moeder een deel gegeven.
Toen ze hun jongen weg hadden gebracht naar 't
schip, waren de -ouders, huiswaarts gaande aan '1
overleggen gegaan- wat ze met het geld zouden be
ginnen. En na een w-eek averleggens, telkens de vijf
tien rijksdaalders uittellend op 't wrakke tafeltje van
de achterkamer in de kelderwoning, met huiverige
vreugde om dat vreemde van 7t- geval, opeens! zooveel
zilver bij elkaar te zien, ha-dld'en -ze besloten een straat
orgel er voor te koopen en daarmede voortaan de stad
rond te rijden.
Zij ha-ddem een nieuw -orgel gekocht met vier wijzen
er op. Een d-ans, een vroolijk moppie, een treurig
moppie, want dat willen, de dienstmeissies- ook, 't bin-
ne me zukke rare teugeswoordig, dat had de vrouw
van Dirk zoc besteld en Dirk hadl als vierde -nummer
heel graag 't „Wien Neerlan-disch Bloedt gehad, zoo
te zeggen-, omdat zijn zoon nou in den- Oost tegen de
■blauwe jongens an 't bakkeleien was geraakt. Maar
de koopman- had 'm dat sterk afgera-aie. Da-t was veel
te vervelend op den duur. En dan waren dé tijen er
met naar, dat de menschen zooveel' om d'r Neer-
land'sch bloed ma-alden. „Kan het jou- wat schelen,
moeder, wat voor bloed! je hebteen flinke bloedr
worst m de pot hebben, da's wat anders. En nou jij
moeder?"
v jaL.mi0ec'^r was' dat met 'm eens en als orgelman
had Dirk alleen te maken- offe de -minse 'm een cent
gaffe of met en offe ze sociale ware of geen sociale,
pat kon -mi koud) laten. Mlaar wat de koopman- 'm
dan aanraaide.
Toen had de koopman 'm het lied van Torredorus,
d'en- Spaians-chen- stierenbevechter uit db opera-keme-
e Sarmen op 't orgel gezet en jongen ja, daar had-
ie goed mee verdiend. De dans, het vroolijke moppie
en het treurige moppie dejen het 'm niet maar zoodra
als lorredorus aan de 'beurt kwam, stonden de men
schen stil en de jongens begonnen het mee te fluiten
en de dienstmeissies' schoven de ramen op en- zijn
vrouw haalde goed centen binnen. Zoo hadden zij sa
men met het orgel hun bestaan. Het was wel hard
werken,^ want den heelen dag een orgel' voortduwen
en als j-e stil staat' de kruk draaien en telkens het
zware stel aanzetten en dan met die hooge bruggen,
t viel met mee. Maar zij hadden hun bestaan, zomer
en winter door en dat was al' veel. En zij hadden ge
spaard en gehoopt op de terugkomst van hun jongen.
Want Willem hadl de centen gefourneerd en as-ie te
rugkwam uit den Oost zouwen ze 'tm eerlijk terugge
ven en dan kon-ie óók een orgel koopen en na-ar een
andere stad! gaan. Maar Willem was ginds gebleven,
fourier Ho. zooveel, was in 't hospitaal gestorven aan
een klewangwond, dwars over zijn hoofd.
Toen het met het succes van Torredorus- wat te
minderen begon, hadl de koopman tegen een kleine
vergoeding, na lang beraadslagen het vro-olijke mop
pie van 't orgel genomen en er nog een andere opera-
comedie opgezet, genaamd „de Vuist van Genot." En
mirakel, watte de meissies daar ook weer een sas- in
ha-dde, ze stonden) -er kepleet op te waehta of-ie d'at
stukkie nou aan 't afdraaien gingZoo was 't dan
gebleven dag-in, da,g-uit, gingen Dirk en zijn
vrouw uit het achterstraatje, waar het orgel goed' on
der zeildoek en een oude wollen deken- toegedekt in
een ouden stal onder gebracht wast, met hun. orgel de
stad in en 's -middags kwamen ze terug en tel'den de
een-ten. Mindbr dan! een gulden was het in die goeie
tijd'en nooit.
Toen was zijn vro-uw gestorven en Dirk was nu al
leen op de. wereld. Hij was allang wat sufferig ge
worden van a-ltoos maar diezelfde moppies te hooren
of ho-o.ren deed-ie ze niet eens meer, h-et was maar
zoo'n geroezemoes van tonen en 'klanken, dat hij
hoorde, draaiend] aan den beugel. Hu, na zijn vrouws
dood'^ werdde murtner-eierd'erig in zijn- hoofd. Een
buurjongen liep nu met 'm mee om db oenten op te
halen en mee te duwen als het orgel tegen een brug
op moest. Het orgel, nu niet meer verzorgd] en on
derhouden door de vrouw, begon- als zijn- baas, ook suf-
rerig te worden. liet hadJ ook al heel wat jaren mee-
laan. Lag het er aan dat Dirk stijf in zijn eenen
arm begon te worden van al dia jaren draaien? Of
dooi het rimmetiek, dat hij in zijn kelderwoning had
opgedaan- Maar de wals, wa'armede het repertoire
begonnen was, db „Valse des Sylp-hides" van Ganne
had zijlij oo-rspronikelijk tempo geheel- verloren) en was
nu uit zichzelve.een treurig, lijzerig moppie geworden.
En de ,,1' a-ust van Gouncdf', had' al) het diabolische,
waar de diens-tlmeisjesi -eni de slagersjongens en de zoo
fatsoenlijke winkeldochters uit db magazijnen van
ren, hand1 en sajet zoo verzo-t op waren, afgelegd' en
alleen het „Choeur des Vieillardls" hield' nog wat
tempo, wellicht omd'at het zelf een) grijsaard] was, die
het afdraa-id'eDe „Torréado-r" was al-le Vuur en
wreedheid1 kwijt. Arme Carmen. Don José on-trouw
te moeten worden) voor iemand, die waarlijk met zulk
een saai en- zéér v-a-lsoh gezongen- lied! eer een os ver
diende te hoeden, dan een stier bevechten'.En de
inkomsten) werden minder veel) minider. Het lag
niet alleen aa-n' 't verscheiden van -de pientere orgel
draaiersvrouw, die breed'heupig en- altoos kraakzinde
lijk -de dienstmeisjes hadl gesuggereerd, dat zij haar
een cent gevend, een weldaad! deden -aan zoo iets als
de eigen moeder of instinctmatig gehoorzaamd had
den aan een bevel' als db vrouw, wat ongeduldig, de
centen bevelend hadl doen klapperen- in de platte, hel-
d'er-gli:mmendb messing leurbus. Ook niet geheel ,aan
dien a-a-p van een jongen, die zeker den s-ufferigen
man, -die 't bevelend' oog vani zijn vrouw mis-te, er wel
eens voor een paar centen bij lapte. Maar ook aan de
concurrentie. Er waren andere orgels gekomen, 'hee-
le groote, met veel verguldsel en mekani-eke poppen
d. r op van pa-ardiespul-juffers; die op belletjes sloegen
en groote blinkend-gele trompette-n er voor in, waai
de muziek uitkwam. Ja, je ha-dfi er een, dat' noemde
Dirk d-e „asemafsnij-er," omd'at d'at vervl.orgel alle
eerlijke ouwerwetsche orgeldraaiers db asem afsnee
want was die vóór je in een straat geweest, verdijd
as je nog één cent ophaal-de, of 't moieis't van je ouwe
vaste klantjes zijn. Hou, daar waren er onder, die ga
ven 'm wel -graag z'n cent zonder muziek ook, want
kwam wel voor, dat ze den jongen zeiden, dat
baas maar gauw met zijn orgel moest oprukken
dan een cent of een iplak in d'e messinghus gooiden,
welke óók a-1 me-t. d-e jaren do'f en gebult en oud was
geworden.
Maar d'at dee-ie niet.. Hij was geen- bedelaar. Hij
wilde de menschen waar voor hun geld] gev-en. Voor
wat hoorde wat.
En bij 't rimmètiek en den stijven! arm kwam nou
nog de aamborstigheid.Hij begon voorover te
mopen en veel te hoes-ten. En d'at rare orgel, dat
scheen wel net d'ezelfdb kwal-en' .als zijn- baasi te heb
ben. Want soms-, zo,a midden ini het koo-r van de
grijsaards1 of in het lied' vanj Escami-llo, hij kon vlu
of langzaam draaien, kwam) er geen geluid' en dan
even zoo'n piepen, net alsof eenJ mensch het op zijn
borst had en dan, as 't orgel had- gehoest, kwam er
opeens weer een flinke toon, dat je er te met as- je
stond te draaien1 en in jezelf .aan 't- soezen was- over
je eenigsten jongen; die db blauw,e jongens hadden
vermoord of over je best wij-f, dat je altoos zoo trouw
en goed hadl verzorgd', jouw en je orgel, nou ja das
maar gekheid, maa.r zoo'n orgel mot toch óók zijn ver
zorging hebbenopeens, as je zoo uit gewoonte
onder t draaien, -aan' 't soezen) was, hoordé je dan je
orgel een stem opzetten, dat je er temet van op
schrok.
Het le-ek m nu ook w.eL soms' of met db- jaren hij en
zijn orgel'kleiner waren geworden. Hij, nu, ja, een
mensch die over de zestig komt, gaat krimpen en- dan
als je van t rimmetiek en 't as-tma, voorover gaat lo-o
pen, maar zijn orgel'. d'ait kw,am dan' zeker, omdat
ze nou met zukke bakbeesten rondkrooien, vooral d'at
eéne, met een trom- -er op met mekanieke trommelstok
ken- en beelden van d-raaiende flodders, die op een tri
angel sloegen. Zij had'deu er warempel' nou ook al
een hit voor, om het te trekken. Hij had zijn wijk
hoe langer ho-e kleiner gemaakt, want zoovéél straten
as vroeger kon hij niet meer duwen en ook -loonde het
m-et meer. Want de vaste klantjes waren1 zoo lang
haam aan' verhuisd of gestorven of ook ouwe men
schen geworden, die geen orgel meer wilden of kon-
den hooren.
Omdat het draaien niet meer wilde met) zijn ar-
>nen. ook zijn linker begon stijf te worden, speelde
iJ n;u Seen' heele wijs' -meer af, maar zood'ra hij een
stukje had' gespeeld en hij voelde, daar krijgt de Vuist
van Genot het weer op zijn borst of Torredorus heit
last van- zijn bezetting, dan hiel'dJ-ie! -maar op en hij
liet t or-geltfje staan en) ging zelf met de doffe leur
bus r-on-d. Want de jongen was -groot-er geworden en
werkte aan de kaai bij d-e schuiten- en een nieuwe
jongen in 't vak op te leiden, loonde niet. hij kon
zijn paar klantjes wel alleen af
Maar hij was niet' kwaad op zijn orgeltje. Hij hield
van dat- oude kastje met meziekkie in zijn buik,
ie a-1 die jaren zijn bestaan van- had gehad: Het
hem een vriend geworden m-et een eigen stem en
gen ziel
En samen verouderd, w,as er tusschen die twee
zen-s innigheid van leven ontstaan-, iets van dat
voel der „saamgehoo-righeid", 't welk menschen
dmgen doordringt, die lang samen den strijd om
bestaan der zwakken hebben doorstreden.
de
en
waar-
was
ei-
we-
ge-
en
't
Ingezonden Stokken.
DE VERKIEZING VOOR DE KAMER VAN
KOOPHANDEL.
Den Weled. Heer Redacteur der Alkniaarscfhe Cou-
rant, alhier.
Weledele Heer,
In verba ndl met het Donderdag 14 dezer in Uw
blad vermelde omtrent de verkiezing van 3 leden- v. d.
Kamer van Koophandel, waarmede ik het volkomen
een-s ben, verzoek ik beleefd) het onderstaande in uw
blad te plaats-en, daar ik in deze geheel neutraal wil
blijven, gezien de opzet waartegen ik van 'tl begin af
aan heb geageerd! en de zaak zonder -onderscheid' van
personen thans haar beloop -moet hebben.
De zinsnede „n-a-ar men beweert was het erop aan
gelegd de twee Katholieke leden eruit te werpen,"
noopt mij U db juiste toedracht mede te deelen. Reed-s
meer dan een jaar geleden w-erdi door enkele leden dbr
z. g. n. Maan-diagsche Beurs-elub in algemeenen zin
besproken of het niet weruschel'ijk zou zijn bij een
eerstvolgende verkiezing te trachten jonge, frissche
krachten- in de Kamer te brengen. Over -dit onder
werp is niet meer gesproken -dan voor een achttal
weken terug. Da-ar ik in dien] tijd] door bijkomende
omstandigheden g-een medereiziger was der Maan-
da-gsche Club vroeg ik 's Maandags den 28sten Octo
ber in de -coupé den heer Thoms-en hiernaar. Z-ed.
deelde mij toen mede hierover persoonlijk te zullen
komen spreken-.
Den Dinsdag daarop vroeg ik den heer Th. telefo
nisch wanneer ik hem kon verwachten) en was zijn
antwoord dat Hij n-og eenige dringende bezigheden- in
orde moest maken voor de Gemeenteraadsvergade
ring van Woensdag. Echter hoopte hij Donderdag
even te mijneni kantore te ko-men, wat d-an ook ge
schied is en toen deed' de heer Th. mij d-e medbdeeling
dat het de bedoeling was twee nieu-we leden, die reeds
hadden toegestemd, in de Kamer te brengen. Ik
ma-akte^ hier tegenover hem de -opmerking, dat deze
-opzet niet in den ha-ak was-. Zed'.'s verweer hiertegen
was, dat hij in- deze toch niet kon ageeren tegen- zij n
schoonvader, den heer Potgieser. Hierop heb ik den
heer Th. -geantwoord d'at hij den schijn zou verwekken
dat het de bedoeling was de Katholieke led-en uit te
werpen. De heer Th. echter hield zich eraan niet te
gen zijn schoonvader te kunnen ageeren-. Ik ben- toen
nog ten overvloede naar desi hceren Thomson/s- kan
toor gegaan, er nogmaals dringend op wijzend alles, te
vermijden dat maar eenigszims den schijn kon- geven
van een -niet zuiveren) opzet en voor alles een
openlijken strijd te voeren en wel 3 tegen 3. Ik deel
de hem tevens- mede alleen- op deze wijze te willen me
dewerken.
Ik hoorde van db zaak niets meer; angstvallig liet
men het onderwerp -onaangeroerd tegenover mij, tot
dat de bekende annoncq van aanbeveling Woensdag
avond in Uw blad voorkwam -met de -onderteeken-ing
„eenige kiezers." Zood'ra ik deze -annonce las, heb ik
een der -a-anbev-o-len candidaten, den heer Hollsmuler,
gevraagd of de annonce met zijn voorkennis was- ge
plaatst. Zed'. verklaarde m-ij er niets" van- te we
ten. De bom was gesprongen! Wat is- nu het geval:
Wanneer ik db een of andere dringende za-ak te be
spreken heb w-eet ik mijn boekhouder, den heer
Zwa-answijk, bijna steeds na kantoortijd te vinden bij
den heer Boom, zijn voormaligen patroon en schel ik
hem daar op of hij w-ederkeerig mij. Het gesprek
kwam dien avondl natuurl-ijk ook over het brandpunt,
de annonce, en db heer B. zei-de mij datl dit toch een
zeer^ unfaire handelwijze tegenover de Katholieke
partij was. Ik deelde den heer B. mede dat ik, wat
betreft d-e kwadb trouw, het -niet met hem eens was,
doch dat ik van- m-eet af aan tegen den voorsteller
van twe-e nieuwe Candida turen- geageerd! had om dit
te doen en all-een en uitsluitend verlangde een open
lijken strijd van- drie -candidaten tegen de drie aft-re
denden, da-ar anders hieruit de Schijn zou kunnen ko
men, dat men er een politieken) strijd van- wilde ma
ken, doch dat ik om d'ie reden- n-iet in- deze za-ak
wensehte mede te werken. Hoewel ik. uitdrukkelijk
heb gezegd dit niet al-s een- -persoonlijke aanbeveling
v-oor mijzelf te beschouwen heeft dit d'en heer Boom
-aanleiding gegeven' mij als lid te stemmen en hiervoor
propaganda te maken, notabene tijden® de stemuren.
Het verdere beloop der zaak is U bekend.
De b-edoeling va-n d-eze uiteenzetting van' feiten is
alleen o-m aan de v-erscliillende verkeerd'e mcenin'gen
een einde te maken.
Inmiddels verblijf ik,
hoogacht-end] en dankend voor d-e plaatsruimte
Uw dlw. dr.
J. C. BAAH.
ning meermalen heb te kennen gegeven.
De pmgressie dan werkt da 1ste 10 klassen uitne
mend, Jaarna in d-e 5 volgende klassen- door de onre
gelmatigheid] verkeerd! en in de volgende klassen on
regelmatig, wa-arvan het gevolg i-s, -dat db lagere klas
sen vrij goed zijn aangeslagen, de middenklassen te
hoog en de hoogere klassen- te laiag worden aangesla
gen dan hij een geheel regelmatige progressie het ge
val zou wezen.
Om van -een slechte schroef een beste te maken is
in de practijk niet gemakkelijk, hier is- het al' heel ge
makkelijk, men heeft de verordening maar te wijzigen
-en ze -pasklaar te maken) voor het tegenwoordig ge
bruik.
Hu er toch een- wijziging in de lucht hangt door een
voorstel van B. en W. om het noodzakelijk levenson
derhoud van 450 op- 500 te brengen, kan men een
geheel nieuwe progressie-regeling maken die aan al'-
ie belastingschuldigen, als- er met draagkracht vol
doende rekening wordt gehouden, voldoening kan o-e-
v-en.
Bij voorbaat' mijn dank.
ATI -XT G- NOBEL.
Alkmaar, November.
verblindend schoon wordt de ge
laatskleur, jeugdig en frisch wordt
bet uiterlijk door't dagelijksch gebruik
van Bergmann Co., Arnhem
Fabrieksmerk: .Stokpaardjes'
Prie;tnanC^lrood;8eIe (hollandsche) verpakking.
Prijs 40 cent per stuk. Verder maakt het
roode, ruwe en opengesprongen huid in een nacht
blank en fluweelzacht Tube 35 cent bij;
LEO BIJLOOS, Coiffeur, Langestraat, Firma
NIEKOP SLOTHOUBEB, Drogisten, Langestraat,
J. SOIIOUTEN Co., Huigbrouwerstraat, J. A. BA-
SIE, Coiffeur, Payglop, F. BEEG, drogist, Hofplein
53, Alkmaar.
Ieder, die iets te vorderen heeft van-, verschuldigd
is aan of in het bezit is van borgtochten, geteekend
door Mejuffrouw ELISABETH BLOM, weduwe van
den Heer JAN VAN LIENEN, gewoond hebbende te
H a r g e d, gemeente Schoorl, en aldaar overleden
15 Hovember 1912, wordt verzocht daarvan vóór 12
December 1912 opgave of betaling te doen bij den
Exec. test. den Heer A. J. PEECK te Schoorl, often
kantore van
P. J.
C. VAN TOOENE NBURGH,
Notaris te Alkmaar.
de herberg van Jb. TUINMAN op DXNSDAU
1912, des middags 12 uur, ten
in ae nernerg van
17 DECEMBER
overstaan van
ONZE H. O.
Mijnheer de Eedacteur!
Het heeft wel even de sich'ijn alsof ik kom met mos--
terd na den ma-altijd, als- ik nu nog kom met een her
innering aan het ingezonden stuk van „één uit velen"
en d-e daar-op gevolgde polemiek over ons gemeente
lijk belastingstelsel, wat door mij en dit zal u zeker
niet verwonderen, met belangstelling is nagega-an.
Stel u evenwel gerust; heb is niets dan schijn, omd'at
ik in geen -enkel opzicht, noch ter eene noch ter
andere zijde in het geschil) mijn oordeel' zal uitspreken.
Die herinnering is d'ani ook -al-leen- noodi-g .al® -een aan
loopje om te komen tot het' uiten van wat ik inzake
Gemeente-belasting nog op mijn gemoed- héb.
II zal m-ij zeker wel toestemmen, d'at het onderwerp
daarvoor belangrijk genoeg is. In uw antwoord o-p het
bedoelde ingezonden stuk staat deze zin: Dit geeft
in elk geval- m-eer kans- dan het klagen in- beeldspraak
van uitgeknepen citroenen, sterk .aangedr.a-aide belas--
tingschroeven en wat dies meer zij. Het is hierover
dat ik nog het een en ander ins het midden wen-sch te
brengen. Ik zal in verband hiermede mij uitsluitend
bepalen bij onzen H. O. die wij zeker wel- al-s- d'e meest
ingrijpende van ons belastingstelsel mogen beschou
wen.
Om nu niet op het stuk van „een uit velen" terug
te komen, zal ik de uitgeknepen citroen maar laten
rusten en ajlen de sterk aangedraaide he.las-ting-
schroef behandelen. Die schroef dan- heeft naar mijn
bescheiden meening niet alleen' bestaansrecht, maar
is een zeer nuttig werktuig, ik zou Zélfs zoo ver wil
len gaan, te beweren dat geen verordening op den TI.
O. goed en billijk kan werken als- er geen! schroef in
wordt gebracht om d-e belastingschuldigen het bedrag'
aan te wijzen waarvoor zij zullen worden- aangeslagen.
Natuurlijk mag een belastingschroef nilmmer te
sterk -worden aangedraaid, d'o'ch daarvoor bestaat dan
-ook niet de minste vree-s, o-mdat genoemde schroef
nimmer sterker mag worden aangezet d-an de Ge
meentewet dit toel-aat. De lezer zal' nu wel 'begrepen
ihebben waar ik heen wil, en) dat d'ie belastin-gs'chroef
niets a-nders is dan de -progressie die ii^elke verorde
ning o-p d'en IT. O. een eereplaats toekomt.
In on-z-e verordening nu, die dateert van 13 Nov.
1901, is dan- ook die schroef aangebracht. M.aar w.at
nu het geval, al-s' men een schroef maakt en- ze is
gereed,men gebruikt ze, d-a-n) verwacht men dat zij re
gelmatig tot het doel' komt waarvoor ze ge-maakt is.
Dit nu is met de schroef in onz-e verordening niet het
geval, men heeft in 1901 het kunststukje uitgehaald
om een schroef te maken die niet gelijkmatig werkt,
integendeel, nadat ze een poosje gelijkmatig haar
plicht deed, gaat ze nog een' wijle voort met spron
getjes om dan stokstijf te blijven staan, terwijl ze
-nog minstens eeni 30 a 40 slagen' verder had moeten
kunnen worden' omgedraaid, en zou ze aan de tegen-
woordigen toestand! voldoen nog een 20 meer. Hoe ze
hier dat kunststukje hébben- klaargekregen, is mij neg
altijdl een raadsel, ik mag toch niet aannemen dat
men toen gewild heeft een- sdhroef te maken die niet
aan den eisch voldoet, van welke schroef dan- ook, n.l.
een regelimati-ge werking.
Laat mij n-u nog m-et enkele woerden d'e progressie
als schroef even nader toelichten zooa-l-s ze werkt, en
zooal® ze moest werken, ik kan 't zonder veel' omhaal
doen, omdat iik vooral' omtrent het laatste mijn me-e-
Notaris to ALKHAAB, van
Behoorende tot de nalatenschap van den Heer WIL
LEM BRINKMAN te Harencarspel.
Thans nog in huur bij den Heer PAARLBERG.
Aanvaarding na betaling.
Meerdere inlichtingen geeft de Notaris.
in de herberg van J. HOOGVORST op DOHTDER-
ÖAG 13 DECEMBER 1913, des morgens 10 uur,
ten overstaan van
Verhuurd voor f 200.— per jaar tot 25 December
1915 aan den Heer V. V. KOSSEN en
Breeder bij billetten omschreven.
Alles behoorende tot de nalatenschap van Mei. de
Wed. J. VAN LIENEN, geb. E. BLOM te Schoorl.
Meerdere inlichtingen geeft de notaris.
op MAANDAG 9 DECEMBER 1912, bij opbod, en op
MAANDAG 16 DECEMBER 1912, bij afslag en com
binatiën, telkens des morgens 10 uur, in- de herberg
„de Raaf", van den' heer A. DE GRAAF, aan dë
Breedstraat, ten overstaan van den Notaris Mr. A. P
H. DE LANGE, van
bizonder geschikt voor Bloembollen- en Groentencul-
tuur, en 2 perceelen BLOEMBOLLENGROND, aan
den Hoeverweg -en aan dén Meerweg, in de gemeente
Egmond-Binnen, kadaster sectie E, nummers- 52 en
63, te zamen groot 10 Hectaren 32 Aren.
Eigendom van deni heer P. N. VERDUIN.
Te aanvaarden: het Weiland hij de betaling der
kooppenningen en- dé Bloembollengrond' 1 Augus
tus 1913.
Inlichtingen worden gegeven ten kantore van ge
noemden Notaris, aan de Breedstraat A 10 te Alk
maar, alwaar tevens teekeningen verkrijgbaar zijn.
