DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
SOLIST
Het derde schot
No. 298
Honderd en veertiende Jaargang.
1912
DINSDAG
17 DECEMBER
Nieuwjaarswenschen.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0s80; franco door het geheele Rijk f 1,-
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Groote
Prijs der gewone advertentien
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat.
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Nieuwjaarswenschen
a 25 Cts. a contant.
Telefoonnummer 3.
Zijdie zich met 1 Januari
op dit blad abonneeren, ont
vangen de tot dien datum verschij
nende nummers gratis en franco.
D e LI i t g e y e r s.
In het nummer dat DINSDAG
31 December (Oudejaarsavond)
verschijnt, zal wederom gelegenheid
bestaan tot het plaatsen van
De Uitgevers.
ÖflYIS mNDERIUDSCHRIFT
1 VERSCHÜnTalLE 14 DAGEN
'EN-IS OVERAL GRATiS VERKRUGBAAR VOOR ELIVIMDOPER
VAN Jïm u g^ferfsAARGARINE A PER-POND
BINNENLAND.
ALRMAARSCHE COURANT.
ALKMAAR, 17 December.
In het St. James Palace te Londen) hebben gastheer
en gasten, dus het Ehgelsche gouvernement en de
vrede sonderhandelaren, de gebruikelijke beleefdheden
gewisseld.
De minister van buitenlandsche zaken heeft na
mens den) koning den wensch uitgesproken, dat de
afgevaardigden hun taak zouden volbrengen in de za
len, waar ze o-m zoo te zeggen op onzijdig gebied zijn,
erin mochten slagen de grondslagen te leggen voor
een wijze en vooruitziende politiek, zonder welke de
winst des oorlogs: geen waard© heeft voor de toe
komstige geslachten, maar met welke aan den ande
ren kant de schade, door een oorlog' veroorzaakt, kan
worden hersteld en de bitterheid kan plaats maken
voor d© weldaden van den vrede.
De Bulgnnrsehe veel-spreker Danef heeft uit naam
der Balkanstaten dankbaarheid! betuigd voor de wel
willend© ontvangst door den Koning en de edele En
gelsche natie, de afgevaardigden van Griekenland,
Servië en Turkije sloten zich daarbij aan en tenslotte
heeft men aan minister Grey het eerevoorzitterschap
aangeboden, dat deze gaarne beeft aanvaard.
Nu kunnen de werkzaamheden een aanvang- nemen.
Het voorzitterschap zal beurtelings worden bekleed
door de eerste afgevaardigden, in de alphabetisohe
volgorde van de namen der staten. Veel zal de buiten
wereld er niet van vernemen de afgevaardigden
hebben allen onverbrekelijk zwijgen beloofd. Een
mooie gelegenheid! intuss-chen voor de Londensche
reporters, om te toonen, dat de reportage in Engeland
nog wat te beteekenen heeft en dat zelfs binnen de
wanden van het oude paleis do staatsmansgcheimen
niet veilig zijn voor „nieuws"-gierige dagbladmannen.
Er zal zeker nog heel wat binnen die muren moeten
geschieden, voordat de vrede tot stand gebracht is.
Maar de vertrekken van dit paleis hebben reeds
zooveel meegemaakt In die vertrekken werd ge
trouwd én geboren, bemind, gehaat en geïntrigeerd
Tegen koningen werd er geprocedeerd en zij werden
er onthoofd. En koningsdochter® streden er tegen
de maitressen van haar vaders. Hier werden, zegt
het Tageblatt in een hoofdartikel, alle hartstochten
bot gevierd en alle deugden beoefend. Hier werden
in de schitterend! verlichte hallen koninklijke festij
nen aangericht, maar hier deed) de bitterste ellende
ook de zielen sidderen en maakte ze murw. Het St.
James paleis heeft al wat wenschelijk is en het zal in
zijn voegen niet scheuren, wanneer do vredesafgc-
vaardigden eerst eens handgemeen zouden worden,
voordat zij elkaar de hand reiken.
In deze mooiste plek van Londen kunnen de Lal-
kan-afgevaardigden hun psychisch evenwicht herstel
len, zoo ze het bij de onderhandelingen mochten vei-
liezen. En wanneer zij aan het venster gaan staan
en naar het welverzorgde -poste kijken, clan mogen ze
zich herin*ueren, dat. honderd jaar geleden hier ook
een jubelend vredesfeest werd gevierd. Het waren
ook bondgenooten geweest, die een ouden voor on
overwinlijk gehouden leeuw hadden verslagen en den
met moeite tot stand gebrachten vrede met uitbundige
vreugde vierden. Van het. vasteland waren toen do
koning van Pruisen en de tsaar van Rusland overge
komen. Maar het volk zag hen nauwelijks, want de
oude vechtjas Blijcher was de favoriet van heel het
volk.
Zoo geeft het St. Ja me spa leis, aldus eindigt het
artikel, ook een les, welke niet mag worden vergeten,
immers thans heelt) Duit-schlanid haar meer n00dig
dan ooit deze les, dat er een goede wil moet heer-
schen tusschen de verwante naties aan weerszijden
van de zee.
Dit laatste zal wel slaan op de samenkomst van
Europeesebe gezanten nopens den- Balkan, welke he
den voor het eerst zal geschieden. Hoewel Duitsch-
liind zeer beslist Oostenrijks zijde heeft gekozen, zoo
het tot een oorlog mocht komen, schijnt het vrijwel
zeker, dat het aan Duitschland en Engeland te dan
ken is, dat de oorlog tot dusverre niet werd uitge
breid. Vandaar niet onwaarschijnlijk het gestook der
Frnnsche pers, naar aanleiding waarvan de officialize
Norcld. Allg. Ztg. gisteravond schreef:
„Deze week begintnen te Londen de besprekingen
der gezanten, die men algemeen met vertrouwen te
gemoet ziet, en die een vredelievende strekking heb
ben.
Het welslagen hangt af van het wederzijdsche ver
trouwen van de mogendheden. Daarom is het te be
treuren, dat de Fransche bladen, de Temps voorop,
voortgaan tegen Duitschland te stoken, hetwelk ze
in het bijzonder toedichten Turkije aan te vuren den
oorlog voort te zetten. Die manier van doen is in het
bijzonder op het huidige oogenblik bedenkelijk."
Dit is een waarschuwing, welke aan duidelijkheid
niets te wenschen overlaat en welke bovendien nog
eens zegt, dat het gevaar nog lang niet geweken is
Trouwens het optreden der regeexing van Oosten
rijk blijft onrustbarend, al deelde de Keizer-koning
gisteren mede, dat. de buitenlamdsche toestand erop
verbeterd was!
Ingezondeu mefledeellngen.
ir- /i
HANDWERK
CRIMINEELS ROMAN VAN
HANS VON WIESA.
(Vertaald met toestemming van den Duitschen
uitgever.)
84) o—
„Zij ziju vanmorgen vroeg doodgeschoten."
„Door wien?"
„Door deu jeugdigen houtvestersleerling."
„Waarom?"
„Op hevel van den houtvester. De lijken liggen
daar ginds."
„Verduiveld!"
„En Behringer?"
„Is natuurlijk zeer teleurgesteld en vertoornd heen
gegaan, nu hij de honden niet mee kan nemen, dat
kunt u denken. Hij zal nu zijn geluk alleen beproe
ven."
Mylins fronste de wenkbrauwen.
„Wij mogen onzen tijd niet verpraten."
Hij liep naar den houtvestersleerling, die op kleinen
afstand stond.
„Welke reden heeft houtvester Rott u gegeven,
waarvoor de honden moesten worden doodgeschoten
„Omdat zij uitgebroken waren en op buit waren
uitgeweest 1"
„Dat is een vreemde reden."
„De houtvester is zeer streng,"
„Zoo. Gebeurt zoo iets wel eens- meer?"
„Tot nu toe niet; d'e houtvester heeft een ©ngehoor-
zamen hond wel eens- een brandmerk gegeven, maar
doodgeschoten nooit."
„En hoe wist de houtvester dat de honden op buit
waren uitgeweest?"
„Ik heb hot hem verteld. Ik moest hem alles mee-
deelon."
„Dat spreekt van zelf. Komaan, nu het huis in!
Waar is de houtvester?"
„Hij ligt te bed, mijnheer Mylius; zijn voet doet
hem veel pijn."
„Breng ons bij hem! Gaat u mee, heeren?
Toen zij het- erf opkwamen, begonnen de- honden al
len tegelijk te blaffen. De veldwachter was reeds van
zijn paard gesprongen en bond! het aan een paal vastt.
Toen het groepje heeren het erf schuin overstak en
zij het huis naderden, vertoonde zich aan den ingang-
van de deur een oude vrouw met grijs haar, die echter
dadelijk, toen zij de vreemde hetenen zag, in huis ver
dween.
„Was dat de moeder van den. houtvester V
„Ja, mijnheer."
Zij begaven zich dadelijk naar de woonkamer. Er
was niemand, maar door <$e openstaande deur die m
de aangrenzende kamer uitkwam, zag men den hout
vester, half gekleed', te bed liggen..
Hij wilde zich oprichten.
„Liggen blijven!" riep do deleter. „U heeft uw
voet verstuikt, niet waar? Mag ik eens zienIk hen
dokter."
De man nam het compres van zijn voet af.
De heeren, die achter den dokter aankwamen, za
gen een erg gezwollen en ontstoken enkel. De voet
zelf was ook gezwollen.;: ook biet been tot bijna aan de
knie toe was- ontstoken en mat bloed beloopen.
De man leed werkslijk aan een ernsitige verwonding
en de rechter van instructie zag met een spottenden
lach den commissaris van -politie -aan.
De houtvester kreunde van pijn en klemde de tan
den op elkander.
„Doet het pijn?" vroeg de dokter, die met ervaren
hand den vont onderzocht- „En heeft- u met dien voet
gisteren nog kunnen loepen? Het isi haast' niet te
gelooven!"
„Het ging ook heel slecht, ik heb woedende pijn
gehad, dokter."
De geneesheer schudde het hoofd.
„Het- is mij een raadsel, hoe bet u mogelijk geweest
is om daarmee te loopen. IT hjeeft, uw voet niet ver
stuikt, zooals u %cht, hij i® gebrpljfcen. Vlak boven
TWEEDE KAMER.
De algemeen© beschouwingen over de Staatsbegroo-
ting- werden gistermiddag voortgezet.
De heer van D e d e m (C. II.), repliceerende,
keerde zich o.a. tegen verhooging van de grondbelas
ting, omdat de grondeigenaars door de grondbelasting-
tweemaal getroffen worden.
De heer Vliegen (S. D. A. P.) verweet de rech
terzijde, dat zij de antithese weer op den voorgrond
brengt. Spr. behandelde o.a. de wijze van voorberei
ding van het wetsontwerp inzake de gemeente-finan-
ciën, op welks inhoud spr. tevens eenige critiek uit
oefende. Over de rijksfinanciën sprekende, wees spr.
er op dat men in Engeland en 1 ran-krijk meer van de
groote vermogens heft dan hier te lande. De minister
heeft niet onwaar kunnen maken, zei spr., dat sinds
1891 het- percentage der directe belastingen in verhou
ding tot dat der indirecte is gedaald.
den enkel is de voet gebroken. Nadat u den voet liadt
verstuikt, heeft u zeker nog een verkeerden stap ge
daan."
„Ja, dat is -zoo, dokter. Gisterenavond, nadat ik
mijn leerling had uitgelaten, sleepte ik mij voort naar
huis. Daar springt Unkas, een jonge, groote, wilde
hond, tegen mij op, ik kan het zware dier niet, hou
den, doe een stap op zij, maar viel tegelijkertijd op
den grond. Toen heb ik mij verder op handen en voe
ten naar huis- gesleept."
„Hoe laat was dat ongevfe-er?" vroeg Molk.
Rott wierp den1 spreker een blik uit zijn donkere
oogen toe en antwoordde:
„Het was pik donker. De houtvestersleerling was,
zooals ik u zei, juist bij mij geweest om mij verslag
te gevo'n van het ongeluk.
„Nu. dat kan later nagegaan worden sprak de
rechter van instructie.
De dokter doopte het coinpres nu in een wasehkom,
die op een stoel naast het bed stond, en wikkelde den
zieken voet weder in.
„Ik zal een voorloopig verband om den voet leggen;
voor de rest moet uw eigen dokter maar zorgen.
„Wij vinden het noodig hier een huiszoeking t©
houden, mijnheer Rott. Er. zijn eenige zaken die op
heldering wenschen", zoo wendde, zich de rechter van
instructie tot den houtvester.
„Zooals de heeren verlangen", luidde het kalme
antwoord, „hoewel ik niet. weet wat ik met het onge
luk te. maken zou hebben.
De commissie was de woonkamer reeds ingegaan ©n
Völk trok de deur achter zich toe.
„II beschouwt het dus als een onmogelijkheid, dok
ter, dat de man gisteren met zijn verstuikten voet een
vrij grooten .afstand heeft afgelegd?
„Totaal onmogelijk, mijnheer Biir."
„Het is zeker moeilijk na tc gaan aan den toestand
van den vc-ot, hoe lang geleden het ongeluk moet heb
ben plaats gehad?" vroeg Völk.
De arts liet zich neervallen op de breede, ouderwet-
sche sofa met leder bekleed1 en zag de heeren beurt
om beurt aan.
Spr. betoogde de billijkheid van een hoogere op
brengst der grondbelasting en verklaarde, dat de mi
nister van financiën door zijn voorgenomen herzie-
nfng- van do Tariefwet de volkswelvaart wil aantas
ten.
De heer Roodhuyzen (II.-L.) handhaafde te
genover den heer Brummelkamp, dat de heer Dnys in
Zaandam met hulp der anti-revolutionairen is geko
zen en stelde den lieer Lobman! mede verantwoordelijk
voor het ophitsen der volksklassen door de antithese.
Spr. wraakte de zoölogische vergelijkingen (de brul-
kikvorsch) van den heer Lobman, ter verdediging van
de houding- der rechterzijde in zake de onderwijssub-
sidiën. Vervolgens weerlegde spr. het obstructie-ver
wijt, dat tot de linkerzijde is gericht.
De heer Van Veen (C.-H.) repliceerde. Hij
handhaafde zijn stelling, dat er obstructie valt te
constateeren bij de linkerzijde en geeft weder een aan
tal cijfers ten- beste van verschillende presentielijsten
tot staving dier bewering. Ook loopen herhaaldelijk
„Het breken! van den voet kan gebeurd ziju op den
tijd die door den patiënt- wordt opgegeven."
„Het breken?" herhaalde Völk met nadruk. „Maar
het verstuiken?"
Do geneesheer zweeg eenige oogenblikkentoen zei
hij
„Het is een eigenaardige breuk van den enkel. Of
een spierverrekking reeds -eenige uren! te voren in
vloed gehad heeft- op het weerstandsvermogen van
den voet en door ee.n heftige beweging de enkel ge
broken is, of dat de breuk dadelijk op de verzwikking
is gevolgd, is niet met zekerheid te bepalen. Een
verrekking der spieren, -zooals dikwijls voorkomt bij
een zoogenaamde verstuiking, heb ik niet kunnen1 con
stateeren. Tc constateeren is eigenlijk alleen de
breuk."
Allen zwegen. Völk knikte met- zichtbare satisfac
tie. Allen waren onder den indruk van hetgeen zij
gehoord hadden.
..Ik voeg hier echter nog bij", ging do dokter ern
stig voort, ,,-lat ik deze omstandigheid, waaraan mijn
heer Völk veel waarde schijnt te hecht en j misschien
gedurende den tijd die voor de genezing noodig is,
zal kunnen ontdekken, maar ook dat- is zeer onzeker.
„Wij kunnen wachten," merkte Völk op. Nu ging
hij naar de wape.nkast, die heel groot, maar zonder
eenige versiering tegen den muur hing. Ze was ge
sloten. Völk deed het kastje open, nam er achtereen
volgens alle geweren uit en bekeek ze alle met de
grootste n a u-wke urigbei dl
Hij zocht er twee uit en reikte ze den officier van
justitie toe.
Dr. Mylius nam het cene in de hand, tastte in ziju
zak, haalde er een patroon! uit en, zette ze op den
loop.
Do patroon was- kleiner dan de wijdte van den loop.
Toen nam hij de. tweede buks ter hand. En het was
een nieuwe' verrassing, toen dr. Mylius na herhaald©
j pogingen verklaarde, dat hij tegen alle verwachting
in een tweede exemplaar in handen had van die bij
zonder zeldzame kleine kogelwijdte, evenals men bij
de buks van Behringer had opgemerkt
j .Werdt vorvelgd.
