Schaakrubriek.
^l^ll p
JBLJ1L 81
K
Eerste twijfel
Vraag en aanbod.
'wÊM.
mmm
ill WM. wm, m
gen in Fez en iedere gevangene isl dfus welkom.
De menigte verspreidde zich weer over heit terrein
en weldra ging alles weder zijn! gang. Tusischem
zwaar gesluierde vrouwen en meisjes, allen beladen
met koopwaren of zuigelingen, wandelden de mannen,
gehuld in hun vuilte bur no's; zij proeven hier een
stukje suiker, daar weer een halven sinaasappel, zon
der iets te koopen en ook zonder dat de koopman
mag protesteeren, wil hij laten blijken, dat zijn wa
ren deugdelijk zijn. Wentrouwendheidl is merkbaar,
overal waar maar gehandeld! word't. Men ziet een
koopster bij een handelaar in kaarsen h'eele pakken
leeigschuddten, betasten en wegen en eindelijk koopt
ze de helft van een kaars, wanneer ze zich overtuigd!
lieeft, dat de koopmian die kleinste voor zich heeft be
houden.
Bij de suikerhandelaars evenzoo. Nadat ieder
stuk nauwkeurig is gewogen en geproefd, laat de
kooper zich voor «enige munten afwegen, doch wan
neer hij merkt, dat de zeer primitieve weegschaal op
de zijd'e van den handelaar is, raiapt hij bedaard zijn
geld weer op en1 gaat verder, zich niet storende aan
de wanhoop van den handelaar, die aan hem weer
een klant verliest.
Tusschen het marktgewoel treffen we ook het
schamel stukje zeildoek v'an d'eni wonderdokter, die
door de uitstalling' van een grootte collectie messen
van allerhand-en vorm 'een grootten blijk geeft van zijn
vakkennis. Tevens is hij ook „coiffeur", en zoo ziet
men hem met hetzelfde mes, waarmede hij zoo juist
een operatie heeft verricht, een ander zijn hoofdhaar
afscheren. Met een ernstig gebaar hoort men hem
gebieden prevelen bij eien zieke. Waar hij zijn kunst
niet met het mes k'ani toornen, smeert en wrijft hij den
ongelukkige van alle zijden, om, weder met een ge
bed, zijn geld! op te strijken. Toch willen de Marok
kanen steeds door zoo iemand geholpen' zijn en zel
den ziet men, d'at een hunner zich ini onsi hospitaal
of ambulance laat behandelen, hoewel het aantal mis
vormden, die op straat het medelijden der voorbijgan
gers inroepen, steeds grooter wordt.
En de zieken? Hoev'ele sterven er dagelijks niiet
aan allerlei koortsen en wie weet niet aan cholera?
Mie neemt er controle over den aa.rd] hunner ziekten?
Met angst denk ik, wat er van moet wordien, wanneer
in zoon stad, in zoo'n vuilnishoop als Eez eens een
epidemie mocht uitbreken. Verschrikkelijk zou het
aantal slachtoffers zijn en wat zouden de Frans-ch-en
kunnen doen tegen zoo'n ontzettende massa fanatieke
bewoners, die liever -zouden sterven dan zich onder be
handeling stellen van een Europeaan?
Ik keer weer terug naar mijn post -en wanneer ik
weer opzie naar den grafheuvel, bemerk ik, dat juist
de priester een- laatste gebed! opzendt. Zwijgend' zit
ten allen ,rond hem en1 kussen eerbiedig de a-arde, de
heilige aarde hunner woonplaats, door mij zoo ge
minacht, ao'ch voor deze schepsels hun geboortegrond.
Dien hebben ze -reeds vele malen getracht -te verdedi
gen tegen vreemde indringers, doch ze hebben
ten wijken ^voor de alles beheerschende zucht
heerschappij der Fnansche-n onder -den titel van
lisatie".
den. Zij geloofde nog wel aan hem, maar de zeker
heid van vroeger had ze niet meer. Wanneer ze nu
over hem sprak, had! z© altijd! lust om te vragen, of
hij werkelijk bestond, maar daartoe ontbrak haar dien
moed'. Ze kon zich -niet voorstellen, dat hij niet
bestond; daarvoor was- haar jonge leventje te
door Sint-Nicola,as opgesierd' geworden. Maar
en door overtuigd te zijn, d'at hij een levend
wa,ss dat was haar niet meer mogelijk.
vee.
doo^
persoon
Die verandering inl ha-ar gevoelens wa-si niet o.p
eenmaal tot stand gekomen, ma-ar sedert- lang voor
bereid. INu bijna een jaar geleden had! ze voor het
eerst over het onderwerp nagedacht, dat haa-r nu zoo
vervulde, 't Was d-e Vijfde December en, als altijd,
was die feestavond! door allerlei geheimzinnigheden
voorafgegaan. Een ulevel in haar Schoentje, een pak
je onder haar hoofdkussen, een vreemd gedtuisch op
zolder of in de gang hadden reeds d'agen van te voren
aangekondigd, dat zij door den bisschop niet vergeten
w-erd. In één kamer wasi het haar v-erbod'en ook maar
e-en voet te zetten. Ze ging langsi de ges-loten deur,
die zich toevallig ied'er oogenblik op haar weg be
vond, en keek er ,e,enigs-zins1 angstig naar, alsof die
zo,o aanstonds open zou gaan en Sint-Nicolaas- door
laten. Maar toen op^ haar vraag: „of Sint-Nicolaas
zelf in de kamer zat'door haar vader geantwoord
was
„Hatuurlijk niet. Denk ,e,ens aan, lieveling, Sint-
1N icolaas heeft voor zooveel kinderen te zorgen, en
rijdt het heelte land door",
maakte haar angst voor brandende nieuwsgierig
heid plaats. Als ze maar eens- eventjes- die deur
mocht opendoenheel eventjes- maar! Eerst be
st-reed ze die begeerte; ze d'urfde niet en ze wilde
niet. Maar eindelijk werd' het haar toch -te. machtig;
en toen ze 'is middags- alleen met de meid thuis
moe-
n-aar
„civi-
d. V.
door A. J. B.
Er was eens- een klein meisje en het was December.
Buiten op straat kraakte- de sneeuw onder de voe
ten. Wanneer er een -rijtuig- voorbijging en men er
niet naar keek, zou men meen-en, dat het een arr-es-lee
was, want men hoorde alleen maar het gerinkel der
bellen, de raderen zakten weg" in de dikke s-neeuwlaag
en gaven geen geluid. Wie de warme huiskamer ver
liet, en de voordeur uitging, voelde, zoodra hij het
hoofd buiten stak, een. gek-rieuwel inj dé neusgaten en
zag zijn adem in een scherp- geteeke-nde kolom tegen
de fijne wintel-atmosfeer afsteken. Helder en kort
kletste tegen de muren der huizen het zweepgeknal
aan, wa-armede een vrachtrijder zijn zwoegende paar
den aanzette, die door hun uitwaseming als in een
gazen sluier gehuld werden, 't Was een frisch, vroo-
lijk winterweertje.
't Kleine meisje stond voor 't raam en peinsde met
een heel ernstig gezichtje. Het was dan ook -een. heel
ernstig onderwerp, dat haar gedachten bezig hield.
Een onderwerp wasi het, wa-armee al haar kinderjaren
in nauw verband stonden, 't Was, om zo-o te zeggen,
een groot de-el van haar -kinderlijk geloof, haa-r geloof,
zoo innig en zo-o onbeperkt, dat. op dit o-ogenblik door
de opgen van haar jeugdig zieltje met critisch-en blik
werd hekeken.
Zij dacht aan Sint-Xk-olaas. O! ,al de cadeautjes
en de surprises, die ze krijgen zou, hielden ha-ar op dit
oogenblik minder bezig dan) de go-ede heilige zelf. Die
mysterieuze verschijning, die éénmaal per jaar 'het
ouderlijk huis- binnenkwam, die getabberde bisschop,
voor wiens- witten baard ze zooveel -ontzag en voor
wiens milde gaven ze zooveel dankbaarheid koesterde,
die onzichtbare ruiter, wiens gevaarlijke- rit over da
ken en ^schoorsteen-en hem niet verhinderde, om een
oog in t' zeil1 en een oior open te houden, zo-odat hij
alle wen-s-chen, uitgesproken of onuitgesproken, wist
en vervulde, de vriendelijk-ernstige grijsaard paste
zoo goed in heti kader van haar kinderlijk geloof. Im
mers op -moeders- schoot! had' ze geleerd', om heel veel
aan te nemen, wat men toch zoo in 't gewone leven
niet alle dagen ziet -gebeuren. Gods wereld was im
mers zoo vol wonderen en in de bijbelsch-e geschi-ede-
,ns, waarvan ze de hoofdtrekken op haar duimpje ken
de,- ging men immers van het eene wonder naar het
andere. E-en -ruiter op een dak was immers- niets,
vergeleken bij Jonas in den waschviseh, bij de drie
jongelingen in d'en vurigen -oven, of vooral bij Daniël
in eten leeuwenkuil! Dat iemand alles h-ooren kon
wat ze sprak, en- alles1 zien, wat
haar het minste bezwaar. Had-
voed met de herhaalde vermaning: „God hoort
ziet. alle s", en wan-n-eer ze -eens een heel enkelen
keer gejokt had, was het niet altijd uitgekomen?
Wanneer ze -s- morgens en)'s avonds haar knietjes
boog wist ze imm.eins, dat er -e'en oor geopend was
voor haar gebed. Ook de geschenken, di-e door den
hoogen bezoeker zoo mild! werden uitgereikt, verwon-
erd-en haar met. Zij waren gewoon geschenken te
on vangen. Haar oudeits hadden ni-eb opgehouden
haar te zeggen, dte- het d-e goede God was, die voor
haar zorgd'e -en haa-r alles gaf wat ze -nood'ig had.
Aan tafel weffdl er gebeden en gedankt, een handel
wijze, waarvan ze het laatste -gedeelte, het dankgebed
beter begreep dan het eerste, hetgeen -echter niets te
kort deed aan- den- eerbied, waarmede zij haar oogjes
gesloten- hield. Keen, m d'ien heelen- Sint-Nicolaas
was mets1 wat. haar onverklaarbaar voorkwam.
En toch dacht ze op dit oogenblik aan hem en wist
ze niet-goed, wat zeer wel v.an den-kern mo-est. Die
omt-A icolaas, van wien- ze zo.ove-el hield1, vooral van
-e voren en- wanneer hij weer vertrokken) was-, -die het
eind van het jaar zo-o aantrekkelijk, zoo geheimzinnig
aantrekkelyk maakte, had haar in- d'en 1 autisten tijd
u -g gehouden en zo-o- hij een) heilige was
viel het met te ontkennen, dat zijn kleine vereerster
minder devoot w-erd. Hij had niets- gedaan om haar
van zich te. vervreemden; integendeel: ieder jaar wa
ren zijn geschenken- ko-s-tbaarde-r geworden en altijd
opnieuw had hij weten te rad'en, wat zij het liefst wil
de hebben. Maar van haar kant was- de verkoeling
gekomen. Het onbepaald vertrouwen, het blind' gek
loot in den goeden kinderheilige was geschokt, gewor-
ze d'eed, was voor
men haar niet opge-
en
- was,
maakte ze van een o-oigenblik gebruik, waarop er ge
beld werd en als Blauwbaard1'» vrouw opende ze de
deur der geheimzinnige kamer, 't Hart bons-de haar
en onmiddellijk sloot ze de deur weer,, maar ze had
toch tijd gehad om verschillende voorwerpen op e-en
lange strijktafel te zien liggen en daaronder eten
gro-ote. pop. Natuurlijk had ze er niets- van gezegd,
maar s avonds, toen ze -diezelfde voorwerpen ui-t St.
Nicolaas v-ali-es- zag te voorschijn) komen, had- ze dat
I vreemd gevonden, vooral omdat dte oude man haar
vertelde, dat hij die uit Spanje had meegebracht. Ze
had to-en -op d!e lippen gehad) om hem te -antwoorden,
dat- die cadeautjes- uit -de andere kamitetr kwamen,
maar in de tegenwoordigheid van den prelaat was ze
ii-o'oit bijzonder -spraakzaam -en- ze had maar gezwegen.
s Nachts en de volgende dagen, had' ze daarover ge
peinsd, maar zelf had ze de hoogst ma-tuurlijk-e oplo-s-
sing gevonden, dat Sint-Nicolaasi natuurlijk niet al
les tegelijk bij zich ko-n- -dlragen en daarom reeds- eeni-
gen tijd! van te voren aan haar ouders- permis-sie ge
vraagd1 had -om de cadeautjes-, die voor haar bestemd
waren, in d-e istrijkkamer neer te- leggen.
Maar nu, nu is h-et bijna een jaar verder. In af
wachting van het feest is. er veel- gepraat en d-e metest
fantastische v-e'rhalen hebben op school de rondte ge
daan. Alle vriendinnetjes1 hebben het vorige jaar
Sint-Nicolaas- in levenden lijve gezien: allen rekenen
op zijn komst. Er was schijn noch schaduw van twij
fel over zijn -bestaan bij het! jonge volkjje. Maar toen
onze kleine meid! thuiisi kwam, zocht ze naar opbelde,-
ring voor een duister punt. Al! de vriendinnen had
den hem -gezien op denzelfden avond; bij de eene had
hij er heel anders1 -uitgezien dan bij dei andere. Er wa-s
maar één bijzonderheid, waarin) ze- overeenstemden,
en dat wasi zijn lange1 witte baard'. Maar ho-e kon St
Nicolaas op één avond) bij zooveel families een bezoek
brengen, -telkens anders gekleed' en dan nog wel bijna-
op hetzelfde uur. E'n in andere steden mo-est hij toch
ook zijn, want d'e neefjes en nichtjes; dlie in een an
dere pro-vincie woonden, kregen ook ieder jaar een be
zoek van den bisischop. Dat was toch heel vreemd.
En nu dtenkt ze w-eer aan' wat haar moeder '-s morgens
nog zeide-, dat God .alomtegenwoordig was. Zou Sint-
Nicolaas dat dan, .ook niet- kunnen zijn? Maar dat
wil er toch niet bij haa-r in. Iemand, die ze vo-o vlak
-bij zich heeft gezien, d'ie in- haarsi vaders- groeten leu
ningstoel heeft, gezeten en tegen d'e koude -reis- war
me punch heeft gedronken, d'ie kan toch n-iet, overal
tegelijk zijn.
Ma,ar gezie-n heeft zij hem toch; want- ze w-eet
het zeker, dat- op eiken vijfden December een stokoud
man bij haar kwam, die gekleed was- als- al-Ie bisschop
pen op de -prentjes. Dié man is- er -geweest. En zij
heiinneit zich nog heel goed, dat hij verleden jaar
een gouden staf bij" zich had, een echten gouden staf.
Dat had hij zelf gezegd, to-en zij, bedeesd', -en meer
aangetrokken door het blinkend voorwerp dan luiste
rend naar des- bi-ss'chops woorden, haar vingertje had
uitgestoken en- gevraagd: „Is- dat heelemaal van
goud?'' Haar ouders- zijn niet rijk -genoeg om een
gouden staf te ko-open. Denk eens aan, he-cl oma al van
goud, dat kan niemand -betalen, clat- is goed' voo-r een
koning.
Opnieuw denkt ze aan het vorige jaar, maar nu
aan haar verbodten -gan-g -naar de geheimzinnige ka
mer. Sint-Nicolaas- had daarvan niets gezegd'; hij
wist het zeker niet. Vóórdat hij dien avond gekomen
was, had ze wel wat in angst gezeten. Maar hij was
zóó'vriendelijk geweest, dat ze e-r niet- meer aan had
gedacht. Toen ze later in bed: lag en i.n haar opge
wondenheid d'en slaap maar ni-et ko-ni vatten, had ze
er zich wel over verwonderd). Ja, 't waren- dezelf
de presentjes -geweest als die ze in d'e strijk-kamer had"
zien liggen, en -papa en mama dieden ne-t of ze d'ie
nooit gezien hadden. En dat, kon toch n-i-et, want- ze
had er haar -moeder herhaaldelijk zien- binnengaan.
En nu schiet haar opeens te binnen, wat een oude
mijnheer voor een paar d'agen zeide, toen ze 's- mid
dags na schooltijd! als- een- stormwind in de visiteka-
rner was gekomen. Hij had haar gevraag of ze niet
naar vijf December ve-rlamgde -en, terwijl hij haar op
zijn knie zette, mama glimlachend aangezien met de
woorden
„Zij gelooft zeker nog aan S-in-t-Ni-colaas?"
Mama had1 haax dochtertje het antwoord in den
mond gegeven:
„Zeg maar: zeker mijnheer!"
„Zij gelooft zeker nog aan Sint-Nicolaas." Maar
dan waren er immers mensch-en, di-e diet aan Sint-
N icolaas geloofden 1 Zou hij werkelijk n-iet besta
Maar -wat -mo-et ze d'an- denken van dien
schen bezoeker met zijn1 gouden staf, zijn
mantel en den hoogen bisschopsmijter? Ja,
ze geen mouw aan te passen.
vriendelijk werk? Maar dan01 daar gaat ha.ax
een licht op!.;.. dan -begrijpt ze ook, Sint-Nicolaas
altijd zoo precies weet te raden, wat ze graag hebben
wil. Dan zouden) ipapai en -mama- 'onthouden, wat hun
dochtertje begeert en- er m,et Sint-Nicplaa-s. over spre
ken, O, die li-eve papa, en mama!
I apa en mama wisten e-r drisi verleden jaar -zeker
alles van, toen d'ie cadeautjes uit het g-roote valies
kwamen. Ze kenden ze al lang en hadden ze zelf in
de strijkkamer neergelegd'. Zei ziet ze nog vóór zich,
zooals ze uit de haudenJ van Sint-Nicolaas in d'e bare
overgingen. Er was- voor iedereen wat, voor papa en
mama- evengoed als voior haar en voor de -beide mei
den ook. Eerst had de keukenmeid' een jak en een
schort gekregen en toen de kindermeid hetzelfde. De
keukenmeid was toen- na,ax p-apaj gegaan) en had ge
zegd-:
„Ik bedank m-en-eer en mevro-uw wel."
En de kindermeid- volgde haar op den voet en her
haalde:
„Ik bedank meneer en mevrouw wel."
Iloe v-reemdl; die twee hadden papa1 en mama be
dankt en, ni,et. Sint-Nicolaas! En de ouders hadden
daar niets tegen ingebracht en de bedankjes aange
nomen. Maar zouden dan d'ie cadeautje-s- niet
van.
Da,ar stond (le kleine twijfelaarster vo-or de gro-ote
vraag: „Dus- Isi Sint-Nicolaas niet ,de gever der vijf-
December-gesehenkem?" Langzamerha-nd1 is ze zoo
ver gekomen). Eenige schijnbaar nietige omstandig
heden bij elkaa-r gevoegd', hebben haar ingelicht
want reeds viel' het haa-r moeilijk om met heel haai'
hart aan dien1 won-de-r-Sint-Nicolaas te gelooven
Zonder ex zich rekenschap va-n te -geven, heeft ze in1
de vreugde harer ouders, in de vroolijke toebereidse
len van het kinderfeest, de aanwijzing gevonden van
cie ware bron, waaruit al die geschenken voortkomen.
Au haa-r een-sklaps zulk een helder1 licht daaruit op
gaat, is ze blijde en gelukkig met die ontdekking. De
persoon van Sint-Nicolaasi met zijn gouden staf blijft
nog wel eern raadlsel voox haar kleine hersentjes; maar
wat St.-Nicoiaasi tot St.-Nieolaasi m-a-akt, -d'e te-edere
hef d-e voo,r liet. jonge kind, 'de behoefte om een lach
op het gezichtje te zien en- dé handjes: met speelgoed
to vullen, dat isi ze gevoelt het instinctmatig en
op eenvoudiger wijze een bekoorlijke -uitting der
ouderliefde.
ko-
vergeeflijk, dóch vinde-n het eigenlijk hoogst
miek.
In ieder -geval, wij vinden zulk een opmerking, als
die van den redacteur voornoemd, heel wat interes
santer mdien zij geen landgenoot geldt, hoewel wij
toch van o-ordeel1 zijn, dat het verstandiger is- ze in
het geheel niet te maken.
Wat No. 372 -betreft, dit' is natuurlijk een goed -pro
bleem) want andere zendt deze componist -niet op een
wedstrijd' m. Ex zijn een paar bes-list „listige" vari
anten in, die d'en oplosser voorzeker wel zullen beval
len. Doch het kan -zijn, dat- de jury aanstoot nam
aan de^ beide zwarte officieren, evenals- pi d2 bij zijne
promotie, onmachtig de dreiging te pareeren.1) Of..
-Joch nu onderstellingen), straks vragen und am En-
de.... Geklatsch!2)
Dus- zwijgen wij.
„Als- je een 2zet wilt' oplossen d!ani grijp je maar
na-ar de da-me" schreven- wij 30 Nov. j.l.
Aldus werd! voor jaren door een onzer probleem
vrienden in een zijn-er epistels opgemerkt.Wij namen
het zinnetje- over zo-nder er verde-r bij na te denken
omdat wij het een o-olijke omschrijving vonden van
net leit, dat je m een zekere tweezetters-periode, nu
eenigszm-s passé, de witte dame maar bad te o f f e-
r e n em de <sleutelzet wiasi -gevonden.
dW> erlf™ intussehen, dat het „grijpen naar d'e
dame volstrekt niet insluit, dat deze daarbij geofferd
TnV u°r-ien a,cht®n daarom bovenstaande rectificatie
noodzakelijk, al volgt ex dan ook eenige regels verder
m boven vermelde rubriek „Ed-och, al kan oen dame
otter nog vaak werkelijk interes-sant zijn" enz.
Intu-ssche-n vinde-n wij, dfat ph6 daar weder erg
„listig staat, waar -het twee- duals: en één nevenop
lossing voorkomt, naar wij dachten.
„Geklots? Dat was: het al lan-g!" (Nurks Jr.).
Ingezonden Stnfeken.
s Middags zat ze met een- ernstig bakkesj-e aan ta
fel, vroolijlc in'tl vooruitzicht van den feestavond,
maar met een intieme vre-ugde, die minder naar bui
ten dan wel naar binnen werkte. Haar ontdekking
uit te sipreken, zonid'er dat daa-rvoor aanleiding w-as,
durfde (ze niet. Ze begreep, d'at, haar ouders haar dé
waarheid1 zouden- med-edleelen, zoo-d-ra ze het noodi0-
achtt'en.
Toen- het diner afgelocpen1 was,, zat ze op- de knieën
van ha-ar vader in Sint-Nicolaas' grooten leunino-
stoel.
„Je wordt -nu een grolot-a meid; ik zou wel willen
weten wat je wel' van Sint-Nicolaas- diacht."
De kleine werd bloedrood en zeide niets; maar haar
hartje klopte hoorbaar.
„Zou h'et mijn kleine lieveling erg spijten, zoo St.-
Aicolaas van 't ja,ar ni-et meer in eigen pe-rs-oon
kwam? Zeg, snoes-, van wien- zou je liever de cadeau
tjes ontvangen, van Sint-Nicolaasi of
mama.
Toen- sloeg het klein© din-g haa-r armpjes
-hals -en' zeide zachtjes-:
„Lieve, beste papa, ik weet het al lanig!"
En zij kuste hem, kuste- hem al m-aar -door, alsof ze
hem iets wilde mededeelen van haar geluk, nu haar
eerst'e twijfel vervangen was- dbor een heerlijke zeker-
heid.
van papa en
om zijn
Eedacteur A. VAN EELDE, Bloemendaal.
No. 372.
B. F. BLAKE te Liverpool.
Mat in 2 zetten.
Oplossing van No. 369 (G. Sardo-ts-ch)
1 Df6 h6 enz.
Goede opl. ontvangen van d!e heeren P. J. Boom, E,
Bót'-tger en C. Visser te Alkmaar, Gi. van Dort te
Leusden, Mr. C'h. Enschedé en P. Fabriek te Haar
lem, J. WLe Comte e-n J. Vijz-elaiar te 's-Grav-enh
ge, P. Bakker, Jo-s. de Koning en H. Weeni-nk te Am
sterdam, J. Reese-r te Voorburg, J. Deuzeman te
Predeiiksoord, Mr. A. van d'e-r Ven! t-o Arnhem,
W. Korteling te Deventer, Reini-er IL. de Waa-rd'
te Utrecht, A. Verve-en te Hillegersberg, H. Strick
van Kinschoten te Rijswijk en O. Boomsma te Kam
pen.
Ad. 369.
M ij achten den -sleutelzet hier bijzonder goed ge
slaagd eini vinden het beslist merkwaardig hoe pif7
daardoor in actie komt. Schijnbaar staat deze daar
alleen o-mj 1 Lg*6 te beletten, doch in de oplossing
geeft hij aanleiding tot een alleraardigste manoeiT-
vre, niet waar? De mat-veramdering trekt ook nog d'e
aandacht. Jammer, dat dte matstellingen zelve zoo
slecht verzorgd! zijn, gelijk wij reed-si' opmerkten.
Mijnheer de Redacteur.
7wa,T aa"leifin8 van een ingebonden stuk van den
j u°eek, voorkomende in uw blad van Zater-
™rJ jWi U lJeleefd een weinig plaatsruimte
voor onderstaande regelen.
De Heer Cloeck zegt in zijn ingezonden stuk, dat
nem bij onderzoek gebleken is, dat o.a. V. O. K. Z.
O. S. nooit stedelijke belasting betaald heeft vooruit-
voeringen met bal na. Ik kan echter verklaren dat
door V. O. K. Z. O. S. steeds stedelijke belasting be
taald is, waarvan onze penningmeester de quitantie's
gaarne aan den Heer öloeck zal willen laten zien. U
Mijnheer de Redacteur, dankend voor de verleende
plaatsruimte. Een V. O. K. Z. O. S. bestuurslid.
Geachte Heer Redacteur.
^7'8 bij de Iez.ing van den Heer Smit Kleine
in de Harmonie, dat ik getuige was van de gevolgen
van een ja, hoe zal ik het noemenkwade ge
woonte, onhoffelijkheid of groote mate van egoïsme.
De zaal was dien avond, niettegenstaande het dui
delijk vermeld verbod, na een verloop van een half
uur, zoodamg met sigarendamp gevuld, dat de adem
haling er door belemmerd werd. In die atmosfeer be
vonden zich eenige dames, en de spreker, die zijn
longen inspande om zijn tot aan 't einde der zaal
goed verstaanbare rede te houden. Uitvoeringen van
allerlei aard staan weer voor den deur sprekers, zan
gers, gymnasten, ze zijn weer verplicht te werken in
door heeren rookers bedorven lucht. Hoelang zullen
besturen van dergelijke vereenigingen het lijdzaam
aanzien dat, om ons te bepalen tot de gymnastiek,
die kleinen die zoo gaarne in 't publiek een proef af
leggen van de door hen gemaakte vorderingen, ge
dwongen worden dit te doen in een voor hunne
longen hoogst schadelijke lucht, 't Is te hopen, dat
v, 'ufl, deze oefeDiBgen bijwonen en onwetend
schuld hebben aan 't bederven der lucht door tabaks
walm, het met goed zullen vinden, gesteund als zij
zeker zullen worden door de moeders. Besturen zullen
er in t vervolg op moeten toezien en zelfs het roo-
en in de foyer (die eigenlijk geen foyer is, want ze
is in te direkte verbinding met de zaal) te verbieden,
t is een wantoestand waaraan een einde moet komen,
/.ells van de zijde van hartstochtelijke rookers (ik doe
het zeer graag als ik er niemand mee hinder), dient
dan een protest uit te gaan om hen, die daarvan
schade kunnen ondervinden, daarvoor te vrijwaren, al
zou het maar zijn dat de plicht der wellevendheid
verbiedt ®n m eeD voor ieder toegankelijke zaal
U beleefd dankend voor de verleende plaatsruimte,
Uw Ed. dw.,
B.
Van 1 5 regels S5 Cents, bij vooruitbetaling.
aan.
j aar lij k-
pu'rperen
daar weet
De kleine kinderheXsentjea- zetten1 het moeilijke
werk d-er overpeinzinge-n voort, 't Is- eigenaardig,
hoe druk haar mama, het altijd' heeft, wanneer h-et te-
gen St. Nicolaas loopt. Ieder o-ogenblik wordt er ge
fluisterd en soms; wanneer d-e kleine .onverwachts
ko™t stuiven, word't er haas-tiig iets1 weg.ge-
moireld of men xoept haar toe om no-g even weg te
blijven. Pa.pa kwam gisteren met! een groot: pak te
huis, en. toen zij gevraagd! had, wat er in zat, had! hij
alleen maar geantwoord': „O, ik houd1 niet-s- van
nieuwsgierige kindertjes!"
t Is duidelijk,, dat haar oudie-rs' min of meer in die
Sint-Nicolaas-drukte betrokken- zijn. Zouden ze den
ouden bisschop m-isschien behulpzaam zijn in zijn
Ad. No. 372.
Deze tweezet d.ong mede in -het jongste tornooi der
„Sydney Morning Herald". De redacteur der Engel-
sch-e rftbriek, waarin wij de-z-e opgave- vonden, zegt er
van
„Een interess-ant probleem, dat echter, vreemd ge
noeg, een niet trok."
Wij erkennen, d'at. wij wel' e-en.s 1ste prijzen S. M.
H. gezien hebben, die onsi zonderling aamd-eden. O. a.
één m-et op al een zwarte l'ooper, om-dat er, zonder
■dezen, een dual zou ons-taan. Alleen voor dit. doel
een zwarte officier te gebruiken, achten wij beslist
ongeoorloofd. Doch waaromi zou d-e jury van „Syd
ney's Morgen Heraut" daar niet anders over denken?
En gaan wij dan. eenmaal aan 't vragen, waarom
zo-u je geen niet, trekken waar een probleemwedstrijd'
nu eenmaal geen tombola isl?
Waarom doch! waarom' zouden wij meer vragen
stellen
Onder ons gezegd, lezer, aan da overzijde van het
Kanaal verbaast men zich nog al eens over een vader-
landsch succes, dat uitgebleven is. Dit achten wij
JE KOOPMeubelen, Stoelen en Spiegels in ver-
schillende stjjlen, Kamermeubelen, ook solied Stof-
feenverk te leveren. Aanbevelend,
Firma P. J. C. NIEROP.
Alkmaar. Fnidsen 113. Langestraat 58.
B. L. SIMONAlkmaar. Steenhouwerij K c-
n n g s w e g 46. Grafteekenen, Schoorsteen
mantels enz.
Qeen heerlijker, zuiverder en smakelijker glas bier
dan het beroemde TRAPPISTENBIER. Ook per
halve flesch verkrijgbaar bij J. H. ALBERS, in den
-Bierkelder Verdronkenoord, ingang Kapelplein.
zien.
Kanaalkade 41
IJandel in nieuwe en gebruikte Machinerieën, Ge-
reedschappen enz. Motoren ten allen tijde in wer
king te zien. Werkplaats Koningsweg 65. Magazijn
G. DOESCHOT en ZOON,
Alkmaar.
HAr?TH9,NICA's 2-rijïg. vanaf f 6.50, MONDOR
GELS, gestemd, vanaf f 0.35.
DEKKER, Ged. Baansloot No. 1.
AgentschapA. W. WOLF, Amsterdam.
fJIE HUUR GEVRAAGD een net WINKELHUIS op
besten stand, voor zeer nette zaak, klein gezin
huurprijs 8-12 gulden
eerder. Brieven
blad.
per week met Augustus of
onder letter W 259, bureau van dit
y ERK O O P T uw oud goud, zilver en bloedkoralen
bij A. REPKO, Magdalenenstraat en u ontvangt de
hoogste waarde.
UITGEWOGEN BUSGROENTEN. Snijboonen 16 ct.
IT A m?f-o,?^TdJlr,Spercieboonen 18 ct- Spinazie 12 ct.
VATGROENTEN. Snijboonen 12 ct., Spercieboonen
10 ct. en Mainzer Zuurkool 5 ct. per pond.
Beleefd aanbevelend, G. W. v. d. POL,
Schoutenstraat.
PESSER, Zijdam 8, Vleeschhouwer en Spekslager
levert grof gesneden rauwe Rookworst bij min!
stens 5 pond gelijk (Geldersch) doch eigen fabrikaat
Pekelworst, Pekelspek, Bloedworst en Hamspek. Te
vens versche Hammen, worden gratis gezouten en
gerookt.
