DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het derde schot.
No. 308
Honderd en veertiende Jaargang.
DINSDAG
31 DECEMBER.
FEUILLETON.
mm
OUDEJAARSAVOND.
Wegens den Nieuwjaarsdag zal
de Courant Woensdag 1 Januari
]D13 inIET verschijnen.
BINNENLAND
tmmssrn
EN IS OVERAL- GRATISVERKRUGBAARVOOREUV KÜOPER
VAN S OLOaARGARINE" SctPER" POND
CRIMINEELE ROMAN VAN
HANS VON WIESA.
Ingezonden niededeelingen
Dit nummer bestaat uit 3 bladen
ALKMAAR, 31 December.
Zoo is dan weer de avond aangebroken, die noodt
tot overpeinzing, die herinneringen aan heU verleden
wakker roept en over plannen voor de toekomst, den-
ken doet. Wij vragen ons op deaen avond af, wat het
scheidende jaar ons gegeven, onthouden of geno
men heeft. Wij rekenen ons zelf voor wat wij van
dat jaar hebben gemaakt, maar ook waarin wij faal
den. of te kort schoten. Wij, gaan na wat wij van het
komende jaar wel gaarne zouden verwachten en wat
wij zelf tot stand zouden willen brengen.
En wij weten, dat er veel tegen onze verwachting
en ook veel buiten ons toedoen zal! geschieden, dat
van hetgeen we wilden wellicht, heel' weinig terecht
zal komen, maar dat we misschien ook voldoening zul
len vinden, waar we die geenszins liadxl'en gedacht.
.Op Oudejaarsavond doen we allen wat de heiden-
iRche keizer Marcus Aurelius, die naar het getuigenis
van den kerkvader August in us en van een invloedrijk
bisschop uit d!en la-teren tijd! waard is dbor elk Chris
ten te worden nagevolgd, zoo dikwijls deed. Te midden
van het wapengekletter of va&^zijn menigvuldige zor
gen wist hij oogenblikken te vinden, waarin hij zich
met zich zelf bezig hield, zich zelf van zijn daden en
gedachten rekenschap gaf en aldus streefdé naar zelf
kennis en zelfveredeling. Ook wij staan in volle wa
penrusting midden in den strijd van het drukke leven,
ook wij hebben onze zorgen, maar ook wij kunnen niet
ontkomen aan den drang op dezen avond, om tot ons
zelf in te keeren. Zelfs al zijn wij niet ernstig ge
stemd, dan nog flitsen er onsi plotseling ernstige ge
dachten door het hoofd. We zien het gelaat voor
oogen, welks lieve glimlach) we nimmer1 weer zullen
aanschouwen, in de ooren onzer verbeelding^ klinkt
nogeens d'e stem, welke voor altijd! het stilzwijgen is
opgelegd, we voelen den druk van een hand, die steeds
iets goeds te doen vond, doch, doch waaraan alle goed
doende kracht ontnomen is. En die schijngewaarwor-
dingen wekken bij ons gedachten op, die door Marcus
Aurelius aldus werden weergegeven:
„Nog een wijle en dan zult ge zelf niet meer zijn,
noch iets van de voorwerpen, welke gij thans ziet,
noch van de menschen, die thans leven."
Deze edele mensch, die streefde naar eerlijkheid,
rechtvaardigheid, naastenliefde en gemeenschapszin,
hield de menschheid! als levensregel voor:
„Zooals gij aan het einde van Uw levensbaan wen-
scben zult geleefd te hebben, zoo kunt gij nu reeds
leven."
Wij hebben hier enkele aanhalingen gegeven uit de
„zelfbeschouwingen" van den groot-en denker op den
troon, die door de eeuwen heen velen hebben getroost
en gesterkt, gebracht heeft totzelfkennis, zelfbeheer-
-sching en zelfveredeling. Zulk© lessen geven ons de
besten onder dé menschen. Maar ook kunnen wij ze
putten uit onze eigen ervaring en die van andteren.
Daarom is zoo'n avond van herinnering en leering
goed. Hij houdt ons voor wanneer de uitkomst niet
aan onze verwachting heeft beantwoord, te trachten,
voor zoover eigen fouten, misslagen of tekortkomin
gen daaraan mede schuld! zijn, deze in het vervolg te
vermijden. Hij maant ons te doen wat goed is er
moge van komen wat wil. Hij leert ons misschien dat
wij meer op onszelf dan op anderen moeten vertrou
wen en dat wij goed moeten toezien aan wie wij ons
vertrouwen schenken, willen wij niet bedrogen uitko
men.
Als we op dezen avond, naar gelang van onzen
eigen aanleg, vluchtig of meer ernstig, loopen door de
klasse no. 1912 van de school, die leven heet, dan
zullen we misschien ons herinneren, dat we somber
gestemd dit „lokaal" zijn binnengegaan en nu welge
moed weer verlaten, terwijl1 „1913" licht en blij zich
■aan ons oog vertoont. Wellicht ook is het een wee
moedige laatste blik, waarmede we afscheid nemen
en wekt de verwisseling bij ons nieuwe, betere ver
wachting op of gaan wij die nieuwe klasse in met
het vertrouwen, geleden schade in te halen, uit opge
dane ervaring voordeel1 te trekken.
In de school des levens bestaat geen zitten blijven.
Wij gaan altijd over, de goeden zoowel als de.slechten.
Maar de cijfers, welke behaald! worden, vult ieder voor
een deel voor zich zelf in. En hoe meer wij onsi beste
doen, hoe vlijtiger wij naar het goede streven des
te grooter zal onze levensvreugde zijn en des te schoo
ner onze stemming, wanneer de laatste dag van het
nu-beginnendb jaar, dat onsi thans zoo lang lijkt,
maar toch weer snel zal' voorbijgaan, ons, als van
avond, noodt tot overpeinzing!
EERSTE KAMER.
De heer van Deventer (Y. D.) zette gister
morgen zijn rede voort. S'pr. wilde in t algemeen
zendingsscholen' in de heidbnsche, niet im de Moham-
medaansche streken. Hij noemde enkele gevallen,
waarin de christelijke school aan de Mohammedaan-
scha bevolking is opgedrongen, een politiek, die tegen
het auti-revolutionnair beginsel van het ouderrecht
ingaat. Hoewel spr. eenige toenadering bij den^ mi
nister ziet, was hij van oordeel, dat bij de subsidiere
geling alleen als voorwaarde kan gelden, dat het on
derwijs wordt gegeven met eerbiediging van ieders
godsdienstige gevoelens.
Over de christelijke politiek der regeering ver
volgde spr. wordt op Java gemokt, De minister
speelt met vuur.
De minister toonde verschillende grove on
juistheden in db rede van den heer van den Biesen
aan en verdedigde de inkomstenbelasting tegen de
opmerkingen van den heer van Nierop. -Het rassen
vraagstuk besprekende, betoogde de minister, dat de
fatsoenlijke Ghiineezen van het wijken- en passenstel-
s©l niets te lijden .hebben en dat de hei-vorming van de
politierecht-spraak aan hun ernstige bezwaren tege
moetkomt.
Spr. besprak daarna uitvoerig de onderwijskwestie
en noemde het onjuist, dat de onder wijstactiek zoo
heel anders zou zijn dan onder minister Eock. De mi
nister, opmerkende, dat dé intandsche bevolking te
vreden is met het onderwijs, zeide dat het verkeerd
was mistrouwen te wekken.
De heer van Deventer (V. D.) meende dat
men voor de Mohammedanen alleen kan komen tot
neutrale of tot Mohamrnedaansehe scholen. De oy-er-
groote meerderheid! der Mohamrnedaansehe bevolking
wenscht neutrale scholen, welke hun godsdienst, gehee
intact laten. Rij het onderwijs waarschuwde spr.,
daarbij Engeland ten voorbeeld! stellend, moet alles
geweerd worden wat Mohamrnedaansehe gevoeligheid
zou kunnen kwetsen.
Na dupliek van den minister werd de vergadering
gesloten.
Gemengd nieuws.
JULIA CULP BESTOLEN.
De bekende Hollandsche zangeres Julia Gulp is
voor een aanzienlijk bedrag bestolen. Op hare reis
van Londen naar Liverpool, om daar met de „Ger-
mania" van de Cunard-lijn naar Amerika t© vertrek
ken, is zij -beroofd van haar reistasch, - die zij even
onbeheerd in de spoorwegcoupé had laten staan. De
tasch bevatte onder meer haar juweelenkistje, waarin
verscheidene kostbaarheden geborgen waren en be
langrijke souvenirs, een medaille haar indertijd dooi
Koningin Wilkelmina vereerd, een broche van Keizer
Wilhelm, kostbare paarlen halssnoeren, armbanden en
ringen met juweelen.
UIT HEILOO.
In de gistermorgen gehouden raadsvergadering'
was de lieer Bakker afwezig. Na lezing -en goedkeu
ring der notulen deelde de voorzitter mede, dat de
begrooting en de gemeente-rekening goedgekeurd van
Gedept Staten waren terugontvangen. Ingekomen
was vérder o.m. het verzoek van de vijf leden van de
commissie tot wering van schoolverzuim 0111 eervol
ontslag met 1 Januari 1913. Nadat eenige leden hun
verwondering hadden uitgesproken over deze collec
tieve ontslag-aanvrage en de heer Swart gezegd1 had,
het beter te oordéelen eerstl te informeer-en naar de
reden, om te trachten daarin eventueel tegemoet te
komen, werd het gevraagde eervolle ontslag verleend.
B. en W. zullen in de volgende vergadering met een
nieuwe voordracht komen.
De voorzitter deelde iflede, (jat hij naar aanleiding
van de aanbieding der K. E. M. voor electrisch licht-
indertijd voorstelde het adlresi aan te houden en zich,
om beter op de hoogte te komen, in verbinding had
gesteld met de burgemeesters, van Uitgeest, Heems
kerk, Akersloot, Limmetn -en Castricum. Het resultaat
der besprekingen was, dat het goed werd geoordeeld,
een adviseur te benoemen. Men bad zich in verbin
ding gesteld met een 6-tal adviseurs, en de kosten
gevraagd. De heer Blom van Leiden wensehte als
adviseur voor dé gemeenten op te treden voor 600
plus vergoeding van reis- en verblijfkosten. Wordt
dit laatste op 300 geschat, dan zou Ileiloo een
166 a 167 moeten bijdragen, waarvoor in rond cij
fer een crediet van 175 zou moeten worden -aange
vraagd. Da wethouders: oordeelden het" niet nood'ig
een adviseur te benoemen, d'e voorzitter zei het ver
standig te oordeelen, iemand te benoemen.
De heer v. d'. Molen meende, dat een betere om
schrijving van de zijd© der centrale de benoeming van
een adviseur overbodig zou maken. Na ©enig© discus-
«wmfflimuQ-
sie werd met 3 tegen 2 stemmen besloten, tezamen
met de andere gemeenten een adviseur te benoemen.
De heer v. dl Molen hield zich buiten stemming, tegen
de heeren Bakker en Mulder.
Een suppletoire begrooting voor den di-en-st 191^
sluitende met een bedrag van 630 aan inkomsten en
uitgaven werd! goedgekeurd, alsmede de af- en over
schrijvingen, welke deze suppletoire begrooting nood
zakelijk maakten.
Bij de rondvraag w§es de heer van der Molen er op,
d'at ter verbetering van de Eeuweslaan de ingezet-enen
daar woonachtig onder elkaar al het grondiverk had
den 'feedaan en daarom oordeelde hij het wenschelijk
hen 1/3 van de kosten van een te plaatsen hek, d. i.
ongeveer 13, vanwege de gemeente te vergoeden. De
raad! keurde dit goed.
Onder eenige voorwaarden vond! de raad het goed1,
aan den heer P. Bakker een vergoeding te geven voor
het plaatsen van -een hek aan den Westerw-eg.
De heer Mulder wees op den hinderlijken toestand
door de mestwagens veroorzaakt bij het station. Na
eenige discussie werd besloten in de verordening een
bepaling op te nemen, dat mestwagens niet voor meer
dan 10 cM. onder den rand1 gevuld mogen zijn en- hier
op de goedkeuring van G-ed. Staten te vragen.
Daarna werd door verschillende leden gewezen op
den sl-eohten toestand van verschillend© wegen. De
heer Maas Geesteranus klaagde er over, dat het stuk
je Heerenweg bij Rozing zoo slecht is en meende dat
het goed was, het water te doen wegvloeien maar een
zinkput en dan afwatering te zoeken- naar het bosch.
De voorzitter zeide, dat er in de wethoudersvergade
ring reeds over was. gesproken, om iets te do-en aan
dat stuk weg.
De heer Swart oordeelde den toestand van de Oos
terzij onhoudbaar, de heer Butt-er klaagde over het
eindje weg voor de R. K. kerk. De heer van t Veer
achtte den wegwerker niet voor zijn plicht berekend',
hoewel ook hij, evenals andere leden, opmerkten, dat
één man voor de wegen niet kan zorgdragen.
De he-er Swart was van meening, dat^in den herfst
alLe wegen hadden moeten worden losgegooid, op 't
oogenblik is er niet veel -aan te doen. Doch door het
(Vertaald met toestemming van den Duitschen
uitgevw.)
44) e
„Laten wij er ons bést voor doen!" zeide Myliue-,
nadat hij langen tijd) peinzend voor zich uit had zitten
staren. „U vroeg zooeven of ik uw vriend1 wou we
zen, geef mij nu ook vriendschapsrechten. Veroorloof
mij de zaak voorloopig alleen met Mevrouw von Ritt-
ner te Bespreken. Vindt u dat goedl freule?"
Jutta legde haar hand im de zijne -en keek hem
dankbaar aan.
„U is een echte vriend! van Hans-Joost!"
„En u moet niet vergeten dat u een stervende be
loofd hebt d'oor mijn bemiddeling mijn vriend
om vergiffenis te vragen. Maar, daar zie ik de torens
van het kasteel al uit het groen te voorschijn komen.
Wij zullen er zoo aanstonds zijn."
De wensehi van Mylius werd niet vervuld. Al ge
bruikte hij al! zijn welsprekendheid, al sprak hij met
nog zooveel warmte en genegenheid! van zijn vriend,
het gelukte hem niet de trotsche vrouw tot andere ge
dachten te brengen.
Wel maakte de mededeeling van hetgeen men in de
houtvesterswoning had vernomen indruk op haar,
maar zelf den beleedigde tegemoet komen dat
nooit 1
Zooals de zwaar gewonde houtvester had voorspeld,
zoo geschiedde. Voordat dé zou geheel achter de top
pen der boom-en was verdwenen, blies hij den laatsten
adem uit. Zijn wen-sch werd vervuld: hij werd begra
ven op d'e plek waar zijn kogel het .geliefde meisje had
doorboord.
Rondom hef graf is een ijzeren hek aangebracht;
jonge pijnboom-en met hun eeuwig groen geven de
plaats aan waar -een rusteloos, zoekend .hart vrede ge
vonden heeft.
ZESTIENDE! HOOFDSTUK.
i
De portier van het hotel in Hamburg had han
den vol werk. Op de eerste verdieping had de heer
Behringer zijn kamers, hij was directeur en gevol
machtigde van een groot-e, Duit-sche kolonisatiemaat
schappij, en ieder oogenblik mo-est hij agenten en le
veranciers binnenlaten en naar den directeur brengen.
Het was eerst laat in den avond voordat de heer Beh
ringer in de eetzaal of in de conversatiezaal ver
scheen, om zich een uurtje te* verpoozen.
Zijn lange, knappe gestalte, zijn aangenaam,- ener-
water van de wegen te verwijderen, wordt reeds iets
verbeterd.
Tot een definitief besluit' kwam men met.
In besloten vergadering werd daarna het 2e suppl.
kohier "H. O. vastgesteld en werden reclames. II. O.
behandeld.
UIT SCHERMERHORN.
De landerijen van de Diaconie der Ned1. Herv. Ge
meente brachten in publieke verhuring te samen op de
som van 1541, tegen 1454.50 bij de op twee jaar
geleden gehóuden verhuring.
UIT HARENKARSPEL.
Den 30sten dezer vergaderde de -gemeenteraad. «Na
opening werd' medegedeeld dat goedgekeurd zijn te
rugontvangen kohieren van schoolgeld 3e kwartaal,
rekening 1911 en begrooting 1913. Bij de kasverifi-
catie van den ontvanger op 18 dezer was overeen
komstig de boeken in kas 894.88. Deze mededeelin-
gen werden voor kennisgeving aangenomen evenals
een door -het Gemeentebestuur van N. Niedorp inge
zonden verordening tot bestrijding v.an de woomwagen-
plaag.
Tot armvoogd1 werd1 met algemeene stemmen her be-
noemd de heer J. Baa-s te Kalv-erdijk.
Een voorstel van B. en- W. om da jaarwedden van
den veldwachter met 100 te verhoogen werd' met
algemeene stemmen aangenomen, na eenige toelich
ting van den voorzitter en nadat zoowel deze als- en
kele led-en hunne tevredenheid hadden t-e kennen ge
geven over de wijze, waarop da veldwachter zijn taak
vervult.
Daarna kwam) in behandeling de concept overeen
komst omtrent d'e: gaslevering door Warmenhuizen
aan de vier bebouwde kommen in deze gemeente. Na
artikelsgewijze behandeling volgde de goedkeuring
met algemeene stemmen.
Een-voorstel van B. en W. om twee kinderen over
t-e plaatsen van de school te Waarland! naar die te
Dirkshor'n werd .aangenomen.
Bij de rondvraag deelde de heer Borst mede, met in
stemming te hebben medegewerkt tot verhooging der
jaarwedde van den- veldwachter, doch! eveneens termen
giek gelaat viel' iedereen op. Niemand twij fel d'e er
aan of een schitterende toekomst wachtte den jongen
man.
's Middags hield ér een rijtuig stil voor het hotel,
waar een heer en een dame in zaten. De dame had
een dichte voile voor, mien kon niet veel zien van haar
-gezicht. De heer sitapte uit en vroeg naar mijnbeer
Behringer.
De portier riep ©en der kellners en gaf hem bevel
den vreemden heer den weg te wijzen.
Toen stapte ook de dame uit. Deze volgde den
kellner dé trap- op, de heer trad de restauratiekamer
binnen.
„Wie moet ik -aanmelden?" vroeg de kelln-er plicht
matig, toen de dame voor een der hooge deuren sto-nd.
„I-a mijnheer Behringer thuis?"
„Ik zal het vragen. De secretaris met zijn klerken
zijn hier in de voorkamer." Hij trad op de teenen de
kamer binnen en kwam dadelijk terug met het ant
woord, dat dé directeur alleen was i-n zijn studeerka
mer.
Met een lichte huivering trad d'e vreemde dame nu
de kamer binnen, passeerde de vier heeren die -aan
hun lessenaar zaten te schrijven, deed! de deur van de
aangrenzende kamer open en sloot die zorgvuldig, na
dat zij was binnengegaan.
Behringer zat over een -stapel papieren en lijsten
gebogen; hij merkte niet eens op, dat er iemand bin
nenkwam.
„Ilans-Joost!"
Een stem, bevende van ontroering, had dien naam
uitgesproken. Behringer keek verschrikt op. Daar
aan de deur stond -een slanke vrouw, sloeg juist haar
dichte voile op - -was het een droombeeld, dat hem
misleidde?
„Jutta!" En als-of al di-e bittere maanden van
scheiding niet tusschen h-en gelegen hadden, ijlde hij
toe op het jonge meisje, dat met echt jonkvrouwelijke
bedeesdheid aan d© deur bleef -staan; zonder een
woord te- kunnen uiten strekte hij zijn armen naar
haar uit en zij?.... na een oogenblik van weifeling
wierp zij zich snikkende in die armen en verborg haar
gezicht tegen zijn borst. Hij omhelsde d'e sidderende
gestalte- meti vurige liefde.
„Lief, lief meisje!"
Nu maakt© hij zijn armen los en bracht haar naar
een ander vertrek, zijn ontvangkamer.
„Hier kunnen wij ongestoord praten maar zeg
lieve, lieve Jutta, wat beteekent dat alles? Ilo-e kom
je hier? Hoe weet je waar ik wa-s? Ben je alleen?"
Nu kon hij gelukkig weer spreken. In korte woor
den deelde zij hem mee wat er de laatste dagen ge
beurd wasi; zijn onschuld was aan 't licht gekomen, het
was bekend geworden dat hem bitter onrecht was aan
gedaan, dat. hij door Gods leiding alleen voor een
(lo-odelijk schot was bewaard, dat zij hem uit naam
van een stervende vergiffenis kwam vragen
Wordt vervolgd.