DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
2*
No. 4
Honderd en vijftiende Jaargang.
1918
MAANDAG
9 JANUARI
FEÜILLET ON.
In het Land yan den Dollar.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C9.
Telefoonnummer 3.
/st
STADSNIEUWS.
ALKMAARSC
ALKMAAR, 6 Januari.
De eerste dagen van het nieuwe jaar onderscheiden
zich altijd door stilte op internationaal politiek ter
rein. De staatslieden en diplomaten nemen rust
hooge politiek wordt er dus niet gemaakt.
Wij hadden in deze eerste week van 1913 echter de
vredesonderhandelingen. Reeds langer dan drie
weken zitten de afgevaardigden der oorlogvoerende
mogendheden in het St. Jamespa leis te Londen bijeen,
zonder het echter eens te kunnen worden. De Turken,
die langzaam te werk gaan, zijn begonnen met aller-
bespottelijkste voorstellen, welke absoluut onaanneem
baar voor de verbondenen waren. Toen bleek dat de
Turken geen „instructies" hadden, en dat deze eerst
moesten worden ingewonnen, wat vertraging tengevol
ge heeft gehad. Tenslotte echter vonden de afgevaar
digden van de Balkanstaten dat het zoo niet langer
kon blijven gaan. Zij zonden een ultimatum: berus
ting in het verlies van Adrianopel, Kreta en de
Egeïsche eilanden. Vóór Maandag moest het ant
woord komen. De andiers zoo trage Turken werden
plotseling buitengewoon vlug. Zij zouden Zaterdag
reeds hun antwoord zenden. Maar Zaterdag kwamen
ze hierop terug' en spraken „om den Balkan-afgevaar
digden tegemoet te komen" den wensch uit, dat het
antwoord eerst Maandag zou worden gegeven. Blijk
baar was Turkije aanvankelijk geneigd, om de eischen
niet *in te willigen, maar enkele groote mogendheden
hebben vermoedelijk te Konstantinopel een zachteu
druk uitgeoefend,"zoodat de Turksche regeering tot
ander inzicht is gekomen. In den Zaterdag gehouden
ministerraad moet oneenigheid hebben geheerscht,
maar enkele ministers moeten bereid zijn Adrianopel
af te staan. Deze vesting schijnt het punt van eer te
zijn voor de Turken. Verliezen ze die, dan moet het
moeielijk zijn, zich ook in Azië te handhaven. Maar
er is wel haast geen keuze, daar Bulgarije Adria-
Roman van LENE HAASE.
3) o—
Zij paste niet recht bij het overige gezelschap, dat
had kapitein Hansen dadelijk ontdekt, en had haar
eenigszins onder zijn bescherming genomen, zijn
woonkamer tot haar beschikking gestald en haar van
lectuur voorzien. Tot dank had zij hem kinderlijk
vertrouwen en den titel „papa Hansen" geschonken.
Loe \v*as op goeden voet. met de geheele bemanning en
allen hadden zich dadelijk harer aangetrokken, toen
zij' in haar eenvoudig reispakje aan boord was geko-
men en met groote verschrikte oogen haar mede-pas
sagiers had bekeken, het fijne neusje opgetrokken en
het hoofd met een troteche beweging in den nek had
geworpen. Toen wisten allen, de scheepsjongen, Pe
ter en de oude kapitein, dat zij hier niet behoorde.
itapitein Hansen had! haar toen een hut alleen la
ten aanwijzen en haar aan tafel naast zich laten zet
ten en aan den jongen scheepsdokter gezegd, dat deze
dame „Tabu" was. Den eersten avond had) Loe hem
haar geschiedenis verteld, die eenvoudig genoeg was.
Loe von Wersien reisde naar dokter St.ower en zijn
vrouw in New Braunfels in Texas: au pair. Zij
wilde, eens wat van de wereld zien; er gingen immers
tegenwoordig zooveel jonge meisjes uit de beste krin
gen naar het buitenland, au pair. Zij zou zeker
niet zoo Jicht de toestemming van haar pleegouders
voor deze reis hebben gekregen, als niet allerlei bij
komende omstandigheden hadden meegewerkt. De
Wersiens waren altijd een wild geslacht geweest; goe
de soldaten,'groote beeren, zelfs kunstenaars1 waren er
in de familie- geweest; maar nooit was een Wersien
koopman. Loe's grootvader had bij de garde ulanen
in Potsdam gediend; later had! hij als grandseigneur
op Grosz-Kossarten gewoond! en zijn jachten en jacht
honden waren beroemd' geweest Loe's vader was bij
hetzelfde regiment geweest, en m#n had zijn naam
impel als den schoonsten buit beschouwt. Aan het
hervatten van den oorlog gelooft eigenlijk niemand:
het is midden-in den winter, er is geen geld! meer en
de legers hebben geducht geleden. Evenwel op den
Balkan gebeuren de dingen z.oo vaak, welke men aller
minst mogelijk had geacht.
Wordt het ultimatum hedenmiddag verworpen, dan
wordt niet dadelijk die oorlog hervat. Eerst dienen de
volkenrechtelijke formaliteiten ten aanzien van de
beëindiging van den wapenstilstand te worden ver
vuld. Hiervoor is een termijn van veertien dagen
in een Reutertelegram wordt echter gezegd van vier
uitgetrokken. In dien tijd) zullen de tegenstanders
voorbereidselen nemen voor den nieuwen oorlog, maar
misschien zullen de groote mogendheden ook nog eens
probeeren of ze den vrede tot standi kunnen brengen
dwongen zij Turkije bijv. om Adrianopel af te
staan, dan zou het verlies van deze vesting voor de
Turken nog niet zoo'n groote schande zijn. Mocht
het onverhoopt tot een hervatting van den oorlog'
komen, dan zou het tweede bedrijf van het drama
zeker niet zoo snel worden afgewikkeld! als het eerste.
Doch dat het den Turken nog gelukken zal, de krijgs
kans te doen keeren is nauwelijks dlenkbaar. Intus-
schen vanmiddag' valt er een belangrijke beslis
sing!
De gezanten kunnen het te Louden beter eens
worden. Al verneemt men niet veel van de resulta
ten, toch moeten deze zeer gunstig zijn. Alleen
dreigt Roemenië ook andere dan diplomatieke midde
len te zullen toepassen, wanneer het zijn zin niet
krijgt!
Het oude jaar berokkende Duitschland nog- een ge
voelig verlies1: de heer v. Kiderlen-Wachter, de
Duitsche staatssecretaris voor buitenlandsehe zaken
overleed! plotseling. De Keizer, hoewel niet zoo heel
bevriend met dezen diplomaat, die zijn meening nim
mer onder stoelen en banken stak, seinde terecht:
„Ik beklaag den dood! van een der meest beteekenende
mannen, van wiens werkzaamheid voor het rijk nog
veel te hopen was."
In Spanje zijn de conservatieven verontwaardigd
uver het nieuwe liberale kabinet, door den heer Ro-
manones op verzoek van den koning samengesteld.
Zij vonden, dat zij weer eens aan het bewind! hadden
moeten komen.En als protest tegen het nieuwe
kabinet heeft de heer Maura, de leider, en met hem
92- afgevaardigden en senatoren onder welke er
waren, die voor hun leven waren benoemd het man
daat neergelegd. Na dezen conservatieven uittocht
heeft evenwel koning Alfonso zijn vertrouwen in het
liberale kabinet bevestigd. Sindsdien heeft de heer
Maura aan don heer Romanonea verklaard, dat hij
geien grief had noch tegen hem persoonlijk, noch tegen
de libérale kabinetten van den laatsten tijd, doch dat
hij zich terugtrok.... wegens grove dwalingen in
vroeger tijd begaan!
VOETBAL.
Alcmaria VictrtxV. V. A. 20.
Onze tweedeklassers hebben het nieuwe jaar uit
stekend' ingezet, door hun eersten competitie-wedstrijd
in 1913 tegen het sterke V. V. A. met 20 te winnen.
Wij hopen, dat dit een aansporing zal zijn, om op den
ingeslagen weg voort te gaan.
liet prachtige voetbalweer had een groot aantal
toeschouwers naar de Zandersloot gelokt. Het terrein
was, toen om twee uur scheidsrechter do Haan begin
nen floot, aan drie zijden met een dichte haag voet
balliefhebbers bezet.
V. V. A. telde één invaller op de rechtsbuitenplaats
en Alcmaria kwam met een elftal, zooals we het dit
seizoen nog' niet gezien hadden en zooals velen het
reeds eerder gewenscht hadden. Drie bekende Alcma
riaspelers namen voor 't eerst hun plaats in 't elftal
weder in en 't bleek al spoedig, dal. dit een verster
king was. Alcmaria won den opgooi en verkoos eerst
het voordeel van den' wind.
V. V. A. trapte af en reeds dadelijk ontwikkelde
zich een geanimeerd spel mot Alcmaria iets in de
meerderheid, zood'at Koopmans al dadelijk eenige ma
len reddend moest optreden. Dergelijk spel had V. V.
A. niet verwacht. Ze had! gedacht hier een gemakke
lijk ta overwinnen tegenpnrtij tegen zich te krijgen,
döch het goede spel van Alcmaria deed haar een
oogenblik verbaasd! staan.
Weldra waren de spelers echter hunne verbazing te
boven en begrepen zij, dat er duchtig gewerkt zou
moeten worden om hier een overwinning te behalen.
Met mooi© forsohe trappen zette Koopmans zijn man
nen aan het werk en de vlugge voorhoede bracht het
Alcmaria,-doel enkele malen in gevaar. De keeper
daar leek ons ditmaal niet erg zeker en zijn verre
uitloopen was zeer gevaarlijk. Gelukkig dat de V. V.
A.-voorhoede slecht en onfortuinlijk schoot anders.
De Alcmaria-voorhoede bleef echter ook in actie en
beproefde met eenige goede schoten den Amsterdam-
sehen keeper te verschalken. Enkele corners werden
door Alcmaria geforceerd, doch alles nog zonder suc
ces. Onze stadgenooten hiekten echter vol. Ze sche
nen te begrijpen, dat het kleine spel tegen V. V. A.
geen succes kon hebben. De vleugels moesten aan 't
werk en dit bracht dan ook succes, want uit een voor
zet van den linksbuiten wist do rechtervleugel via
den vallenden keeper te doelpunten. Dit doelpunt
werd met groot gejuich begroet. De gang kwam er nu
eerst goed in. Mooi spel gaf de Alcmaria-voorhoede
te zien; een keurig' combinatiespel van middenvoor
en rechtervleugel' bracht den bal door de V. V. A.
verdediging heen en met een zuiver onhoudbaar schot
in den hoek maakte de middenvoor Alcmaria's tweede
goal. Opnieuw groot enthousiasme, 't Applaus was
verdiend. 'tWas«een magnifiek doelpunt.
Opnieuw werd door V. V. A. uitgetrapt en dadelijk
waren allen weer in actie. Van beide zijden werd
goed gespeeld; wel werden enkele kansen gemist, doch
men hield! dapper vol tot.... het fluitje van den
Scheidsrechter een welverdiend kwartiertje rust
bracht. V. V. A. had een 20 achterstand met rust
niet verwacht en hoopte in de tweede helft er alles op
te zetten, om in te halen.
Om drie uur werd gefloten voor de tweede helft en
- dadelijk liet V. V. A. de tanden zien. In tegenstel-
ling met de eerste helft kunnen wij over de tweede
kort zij tv. V. V. A. hield! Alcmaria gedurig ingeslo
ten en op enkele uitvallen der Alcmaria-voorhoede na,
bleef het spel steeds op de Alkmaarsche helft. Met
gekend bij de wedrennen. Hij had. een mooie Russin
getrouwd, dio hem niets mee ten huwelijk bracht dan
de schulden van den schoonvader. Het jonge paar
had bijna altijd op Kossarten gewoond, zorgeloos en
gelukkig, en hier was ook Loe opgegroeid, temidden
van paarden, honden en Lithauscho bedienden, die
hlar slaafs gehoorzaamden. In ongebonden vrijheid
in het zadel groot geworden, leidde zij .ren vroolijk
wild leven, en de buren noemden haai" de „kleine
kozak." Toen de jonge vrouw na een zware ziekte
plotseling stierf, de dolle Wersien kort daarna op een
drijfjacht zijn nek brak en Groot-Kossarten werd ver
kocht, toen had iedereen, het wel zien aankomen. Er
waren nog meer schulden, dan men had gedacht. Toen
de nalatenschap was' geregeld, bleef er niets voor Loe
over. In den familieraad, werd! besloten, dat oom en
tante Wersien in Potsdam haar toch tot zich zouden
nemendie waren majoor a. D. en hadden ook niet
veel. Hier werd Loe opgevoed en had zich in weinig
jaren de beschaving eigen gemaakt, die zij in het Oos
ten niet had gekend, en zelfs nog wat meer dan voor
een jonge dame ui.t haar kring bepaald geëischt werd.
Maar aan haar ijzeren wil, haar wild temperament en
haar sterk sprekenden familietrots kon de strengste
opvoeding niets veranderen dat was het erfdeel van
den dollen Wersien. Loe begon juist uit te gaan, en
tante liet in haar gedachten alle rijko burgers de re
vue passeeren, wien een Wersien haar hand kon ver-
eeren (een ander zou zoo'n arm meisje helaas toch
niet krijgen!), toen Loe zich levendig begon te inte
resseeren voor een jong- infanterie-luitenant, die wel
van goede familie was, maar ook niets had.
Dat was oom en tante volstrekt niet naar den zin,
l en hoewel Loe nog eèn kind was, kenden zij haar ge
noeg om de domste streken te vreezen.. Als men deze
al te levendige belangstelling maar op iets anders kon
overbrengen! Juist ter rechter tijd) kwam er een brief
uit Amerika, van een doktersvrouw, mevrouw Stower,
geboren von Schönberg, dio Loe allervriendelijkst uit-
noodigde baar in New Braunfels in Texas te bezoe-
ikon, waar haar man een groot sanatorium had. Voor
«en paar jaar waren de Stowers in Potsdam geww»t
den moed der wanhoop werd echter verdedigd en
uitstekend. Elk oogenblik kon een doelpunt verwacht
worden, doch Fortuna, d'ie Alcmaria in de vorige com
petitie-wedstrijden zoo menigmaal in den steek liet,
was thans met haar. Alle pogingen der Amsterdam
mers liepen op niets uit, De centrehalf en rechts
back van Alcmaria wisselden van plaats en werkelijk
de verdediging wist, meester van het terrein tte blijven.
Een prachtig schot van één der V. V. A.-spelers kwam
net tegen de paal, corners werden weggewerkt, kortom
een doelpunt, dat V. V. A. zoo beslist verdiende bleef
weg'. De keeper der Amsterdammers had weinig te
doen en maakte wandelingen naar links en rechts.
Bij een gevaarlijke doorbraak van den Alkmaarschen
rechtsbuiten was hij toevallig' op de goede plaats om
dezen speler tegemoet te loopen en den bal weg t»
werken. Gelukkig voor hem, want anders' had! zijn
wandellust een zeker doelpunt opgeleverd. Inmiddels
verstreek de tijd en weldra bracht het eindsignaal
van den scheidsrechter een 2—0 overwinning voor on
ze stadgenooten.
Bij V. V. A. blonken twee spelers in 't bijzonder
uit, n.l. de achterback en de centrehalf. Het spel van
den laatste was echter niet sympathiek. Overigens
bestond het elftal uit, vlugge, harde werkers. Het
schieten der voorhoede was zeer slecht.
En nu het elftal onzer stadgenooten. De keeper
heeft enkele malen uitstekend gered. Hij maakte
echter lang niet zoo'n zekeren indruk als bij vorige
wedstrijden. Linksback heel goed, terwijl dé rechts
back, ook op 't eind als centrehalf, uitstekend werk
heeft verricht en heel wat heeft, gered. In de midden-
linie was d© linkshalf zeer goed. Deze speler wordt
eiken wedstrijd beter en indien hij voortgaat met ge
regeld te trainen, zal hij een aanwinst blijken voor 't
eerste elftal. Het afnemen en plaatsen der centre
half was uitstekend, terwijl ook de reehtsmiddënspeler
heel goed voMeed'. In de voorhoede waren de heide
binnenspelers dé zwakke plekken. Zij waren te lang
zaam en er nog niet van overtuigd, dat bij goed' spel
alles van de vleugcis komen moet. De middenvoor
was door zijn spel en zijn leiding weer de rechte man
op de rechte plaats en de vleugelspelers verdienen
eveneens een woord' van lof voor hun verdienstelijk
werk.
De scheidsrechter verrichtte zijn teak heel goed'.
Op 19 Januari, ala R.-A. P. hier komt, hopen wij
weer een dergelijk elftal in 't veld te zien.
Evenals Alcmaria verrichtte ook Holland giste
ren uitstekend werk. Zij behaalde een beslist succes,,
door Bloemendaal, dat nog kans- voor 't kampioen
schap der afdeeling had met 30 te kloppen.
Ten aanschouw© van zper veel publiek stelde Bloe
mendaal zich volledig op, terwijl Holland! voor Filet
een invaller had op de rechtsbuitenplaats. Deze in
valler bleek een aanwinst en zijn plaats in 't elftal
volkomen waard1. Voor dé rust .wogen dé partijen
vrijwel tegen elkaar op. Om beurten waren d'e doelen
in gevaar, doch de verdedigingen bleven de baas.
Stand met rust 00.
Na de rust was Holland in de meerderheid, doch
kon voorloopig haar overwicht nog niet in doelpunten
uitdrukken. 20 minuten voor tijd kreeg de linksbin
nen den bal vrij, plaatste mooi naar den vleugelspeler,
die met een hard schot doelpuntte. Holland ging nu
met vier halfs spelen. Toen kort daarop de Bloemen-
laal-achterhoede te ver opdrong, brak de Holland-
voorhoed© mooi door en een keihard schot op doel
volgde. De keeper stompte corner, die goed genomen,
door ^lon rechtsbuiten van Holland mooi werd inge
kopt. Bloemendaal liet den moed zakken, waarvan de
en hadden de Wersiens bezocht. Tante majoor her
innerde zich, dat zij een heel goeden indruk hadden
gemaakt. De Schönberga waren eigenlijk met de
Wersiens verwant en een van de eerste families ge
weest, die omstreeks veertig met prins So,lm» naar
Texas tegen en de kolonie New Braunfels stichtten
Zij moesten zeer vermogend1 zijn. Loe was dadelijk
vuur en vlam, dc infanterie-luitenant was voorloopig
vergeten. Heels toentertijd bij het bezoek van do
l Stowers zou zij het liefste dadelijk met hen naar
Texa- zijn gereisd, het wonderland) van d'e cow-boys en
de mustangs!
I Paarden! Weer kunnen rijden! Dat was het, wat
haar het meest lokte. Oom eni tante moesten al zoo
veel uitgeven voor haar, dat Loe in Potsdam in het
geheel niet aan rijden kon denken. Hoogstens kwam
zij er eens toe, als zij 's zomers bij familie buiten lo
geerde. Menigmaal had zij op den tuinmuur gezeten, j
als de ulanen voorbijreden op mooie, dansende vossen,
met muziek 'naar,het Bornstedter Feld, en de Garde
du corps op hun zwarte, paarden en dc kranige huza
ren; en dan had zij bitter geschreid.
Loe bad en smeekte om ooms en tantes toestem
ming. En eindelijk verkreeg zij die, na lang beraad,-
en levendige briefwisseling met Texas. Maar eerstJ
moest zij een cursus in het ziekenverplegeu doorma
ken; want zij moest au pair naar de Stowers en in.
het sanatorium helpen. Toen ging oom de majoor-
naar Berlijn en nam een passagebiljet voor haar op
de boot naar Galveston, goedkoopste lijn natuurlijk;
maar daar er toch geen hooger klasse op deze booten
was en het prospectus een uitstekende verzorging be
loofde, meende hij, dat Löo het op de „Wolga" zeer
goed zou hebben.
Majoor von Wersien was twintig ja-ar geleden eens
twee dagen in Hamburg geweest en bovendien ha,d
de agent in Berlijn hem verzekerd1, dat het reisgezel
schap over het algemeen zeer net was. Daar oom
door de jicht werd' gekweld en Loe verklaarde, dat zij
liever nog drie koffers meer dan haar tante wilde
meeslepen, vertrok zij op een morgen gelukkig, onbe
zorgd en zelfbewust van het- station Friedrichstrasze
naar Br»m»n, nam in bat Oantraal hot»! logies (niet
m het Christelijk Tehuis, zooals tante.had aanbevo
len) en vóelde zich een wereldreizigster.
No'g steeds in de aangenaamste stemming ging zij
den volgenden morgen naar het perron, waar de hut
passagiers van de „Wolga" voor dén extra-trein moes
ten bijeenkomen. Met een doordringende merischen-
lueht, kindcrgeschreeuw -en een mengelmoes van
Poolsch- Russisch en slecht Duitseh werd' zij ontvan
gen. Overal groepen van armoedig of opgeschikte
menschen van de laagste klassen; daartusschen ver
dwenen eenige goedgekleede en blijkbaar beschaafde
lieden, zoodat de hoofdindruk ongunstig was. Ver
schrikt deinsde Loe terug en liet, do blikken radeloos
over de kakelende 'menigte gaan. Een opvallend ele
gant gekleed heer, wiens handen met onechte ringen
bedekt waren, trad op haar toe en nam don hoed af.
,,U reist ook met do „Wolga," juffrouw?"
Er kwam een ijzige trots op Loe's mooie gezicht.
„Ik wenseh geen gesprek." zei zij kort en wendde
zich af.
..No, no, no!" zeide de heer en lachte luid.
Rechts en links van haar werd er gegieheld, allerlei
platte opmerkingen troffen haar oor. Daar ontdekte
zij ergens een beambte. Zij drong' door tot in zijn
buurt.
„Zeg u eens, ik heb mij zeker vergist en ben hier
onder de tusschendeks-passag'iers geraakt?"
De man grinnikte.
„Nee, noe, juffrouw! 't Is in orde. Dat zijn,alle
maal hutpassagiers voor de „Wolga."
„Goede God!" Loe's stem begon wat te beven. „Hoe
zien dan de tïissch-cndeks-passagiers er wel uit?!"
..Niet veel anders, juffrouw," zei de beambte en
ging lachend verder.
„Mag ik u met uw bagage behulpzaam zijn?'' Do
trein zal dadelijk binnenkomen."
Loe keek verrast naar den kant, vanwaar deze be
leefd© woorden kwamen. Het was een jongere hoer,
elegant, maar niet opzichtig gekleed.
.,0 ja, als 't u blieft."
(Wordt vervolgd).
