DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 6
Honderd en vijftiende Jaargang
WOENSDAG
8 JANUARI
FEUILLETON.
In het Land van den Dollar.
Engelsche Brieven.
Jaarlpscïie oproeping van gegadigden naar de
ietrekking van arieider bi] de gemeente-reiniging
BINNENLAND.
ALRMAA
Zij, die wensehen in aanmerking te komen voor de
betrekking van arbeider bij den gemeentelijken reini
gingsdienst kunnen zich daartoe aanmelden ter ge
meente-secretarie (ten einde zich te doen inschrijven
op een daarvoor aan te leggen lijst) en tevens bij den
Directeur van genoemden tak van dienst.
Gegadigden moeten gedurefide minstens twee ach
tereenvolgende jaren, onmiddellijk voorafgaande aan
hunne aanmelding, binnen deze gemeente hebben ge
woond, niet ouder zijn dan 30 jaren en in het bezit
zijn van een gezond lichaamsgestel.
Zij, die zieh vroeger reeds opgaven, hebben zich
voor dit jaar opnieuw aan te melden.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
G. KIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar, 6 Januari 1913.
Nadruk verboden.
Londen, 8 Januari 1913.
,,Als 't kindtjen binnenkomt, juicht heel het huis
gezin," trachtte ïïildebrand! het lieve Koosjen van
Naslaan wijs te maken, in tante Stastok's tuinkamer.
Koosjen zal nu wel grootmama, of erger wezen en
al lang weten dat zulk juichen alras door het huisge
zin wordt opgegeven, doch door ,,'t kimdtjen," mits
gaders deszelfs broeitjens en zu&jens, wordt voortge
zet tot in leng-fe van dagen. Toen)' ik nu de „Chil
dren's welfnre exhibition" binnenkwam, die tot 11
Jan. in de zalen van Olympia in West-Londen
wordt gehouden, deed bet me dan ook innig goed1 eeu
blij gejuich en gelach van schelle, heldere, kinder
stemmen te hooren, dat' alles overtrof wat het luid
ruchtigst huisgezin op dat gebied! ooit heeft gepres
teerd of zal kunnen presteeren.
Do tentoonstelling- is er een van, voor en over kin
dieren. De eerste afdeeling bepaalt zich tot de uit
voering van gracieuse, ouderwet'sebe volksdansen.
Men ziet aardige jongena en meisjes, in kleeren, die
doen denken aan de geestige plaatjes van Kate Gree-
naway, bevallige rondedansen verrichten, waarbij ze
maar niet alleen stijfjes op hun voeten rondtrippelen,
docji ook bovenlijf, hoofd en, armen op den cadans
der' muziek bewegen. Verder zijn er „boy scouts," dae
men er ziet werken als „eerste-hulp-verleeners,"
smidaj timmerlui, koks, electriciens, 1 eerbewerkers,
loodgieters, photograpben, enz., innig leuk, ook voor
de jongens, want telkens komt een andere afdeeling
uit Londen een halven dag om de vaardigheid en han-
d'igheid harer ledeni te laten zien. f
Ook hier worden oog en hand geoefend, zoowel als
woonsten** tot op zekere hoogte, dus niet geheel,
„Girl Scouts" zijn. In dat kamp is een klein hospi
taal, waar die meisjes-gidsen ook eerste hulp verleu
nen, kunstmatige ademhaling toepassen en werk ver
richten dat in 'n veldhospitaal te pas komt. Doch
daarbij blijft het niet! Men ziet ze bruggen! slaan,
tenten opzetten, fietsbanden repareeren ik noem
de dingen maar door elkaar op wasschen, koken,
naaien, knippen, touw knoopen en) splitsen, sigpalen
geven (met 'n heliograaf, 'n semafoor, 'n veldtele
foon enz. enz.), en oefeningen maken bij brand en
het gebruiken van draagbaren etc.
Ook hier worden opg en hand geoefend, zoowel» als
't geheele lichaam.. De meisjes leeren vlug besluiten
en handelen en dat ook voor zuiver huiselijk werk.
Andere meisjes, van 8 verschillende scholen, geven
voorstellingen van Zweedsche gymnastiek, onder toe
zicht van een school-in&pectrice voor lichaamsoefenin
gen. En weer ergens anders ziet men 't jonge goed
bezig met vlechten van manden en andere dingen,
van t.eenen gemaakt.
Van ganseh anderen aard is de tentoonstelling van
Daphne Aliens teeken- en schilderwerk. Daphne is
een meisje van 13 jaar en de kleindochter van Rus-
kins uitgever George Allen. Haar werk is" nog bui
tengewoon) onrijp; het lijdt er ook onder dat ze geen
onderwijs in teekenen en schilderen heeft gehad en
dat spreekt vanzelf weinig gezien en gelezen heeft.
Doch er zit al dezelfde gracieuse, teedere elegance in,
die zoo schitterend! uitkomt in het werk van Riek
Roman van LENE HAASE.
O) Q
I'h hoek van een groote, donkere ruimte zat
een jonge Pool op een kist en speelde rniet wilden
rythmus dansmuziek. Twee Galicische vrouwen, ei
genaardig© schoonheden, wier donkere oogen vurig
onder de bonte hoofddoeken schitterden, en twee Rus
sen dansten krakowink. Het stampen van de boot
scheen hen niet te storen. In een kring rondom zaten
mannen, vrouwen en kinderen, meest Polen; zij klap
ten er bij in de handen en moedigden de dansenden
aan door schrille kreten. De bruine gezichten en
schelkleurige lompen maakten een schilderachtig ef
fect in de sombere verlichting. Af en toe overstemde
een droog, reutelend hoesten de vroolijke muziek;
aan de voeten van den Pool lag in een bundel vuile
wollen dekens zijn jonge, teringachtige vrouw. Als
het hoesten te luid! werd', dan sloeg- de Pool met de
hak tegen het pak dekens, en het werd stiller en de
vrouw kromp ineen, om het verstikkend gerochel
meester te worden. Een mooi, bruin meisje, wier
zwart haar los over den rug hing, zat naast den spe
ler en ha dl' den arm om zijn hals geslagen. Toen het
lied uit was, bood1 zij hem haar roodh lippen. Buiten
adem en verhit stonden de dansenden bij elkander en
spraken de flesch tee, die vadér Olczinsky liet rond
gaan. Daar strekte de zieke haar mageren arm uit
de dekens, en men gaf haar ook. Uit een anderen
hoek klonk eensklaps geschreeuw. De kleine Olc
zinsky s vochten met de kleine Mauruschate. Ver
geefs trachtten de moeders, zwak van zeeziekte en
slapeloosheid1, den strijd te beslechten en liepen hun
kroost achterna. De woeste jacht stoorde een groep
mannen, die in een krinji om «en lantaarn op den
Cramer, dezelfde fijngevoeldö en rein gedachte voor
stellingen; in haar zelf geconcipieerd, vol oorspronke
lijkheid en vrijheid van opvatting. Ik zag onlang
baar olieverf en aquarel in de Dudley-Gallery, doch
dat leek me lang zoo pittig en raak niet als dit, dat
veel meer van zelf-heid toont.
Geheel ander werk is natuurlijk dat van allerlei
leerlingen van allerlei scholen, waaronder wel hiér
en daar artistieke dingen te zien zijn, doch dat is
toevallig; ze hangen er enkel als producten van op
voedkundige wijsheid.
Voor de kinderen is er heel wat. De catalogus be
gint wat ontmoedigend: Groep I, zee,p en schoen
smeer. Schoensmeer laat ik nog daar, dat 'e wel
leuk goed voor 'n jongen, evenals 'n gepotlood© kar
chel, als je hem er zijn gang mee laat gaan. Maar
zeep! Welke nachtmerries van benauwdheid) krijg je
niet, als je denkt aan do moederlijke spons, die oogen,
ooren, neus en mond vol zeepsop propt en gevolgd
wordt door 'n moederlijken handdoek, waar vinger
toppen met noodelooze hardheid doorheen worden ge
voeld, als je secuur afgedroogd wordt.
Doch „in raadselen wandelt de. menisch! op aard,"
vooral op tentoonstellingen en zoo moet men ook hier
maar niet vragen wat, behalve schoensmeer, schrijf
machines, vulpenhouders, gramophonen of ingemaak
te augurkjes hier te maken hebben? Ik heb bet wel
maller gezien.
Zoo komt mij ook de opvoedkundige waarde twijfel
achtig voor van een ideaal-keuken, hoewel ik .ten
volle besef dat hare aantrekkelijkheid groot is. Eén
muur van die keuken hangt natuurlijk vol aarden
potten, kommen, kannen, koppen en. zoo voorts; jd
koopt voor een stuiver 'n stuk of wat houten ballen
en kunt dan precies zooveel1 stuk gooien als je vol
doende hard kunt raken. En ik heb moeders gezien,
die heur zonen daar binnen leidden! Kan verblinding-
verder gaan
Dan waren er verder prachtige speelgoedwinkels;
een heel meer waarop modellen'van jachten enz. va(-
ren konden; een reusachtige Kerstboom; een mario
netten-theater en 'n poppenkast; en een geweldige
massa prentenboeken en prenten voor school en kin
derkamers. Men kan er alle mogelijke, inrichtingen,
toestellen, machines, gereedschappen en werktuigen
zien om allerlei dingen te knutselen: figuurzagen,
hoetseerdeeg, vlechtwerk, bouwdoozen, legkaarten;
fietsen ontbraken ndet en. er was geen enkele pi
ano; wel n juffrouw dia pianomuziek verkocht, maar
niemendal te doen bad.
En over de kinderen? Meer dan genoeg! Alle o_
ders, zij die op weg zijn het te wo-rden of wensehen op
weg te geraken, kunnen er alle mogelijke dingen zien
en leeren, voor de verzorging van bet kind- Eiken
dog lezingen van bekwame en gezaghebbende opvoed
kundige doktoren, onderwijzers. Ik laat bier de titel»
van enkele dier lezingen volgen, omdat daaruit duide
lijk blijkt welk een ruim veld overzien wordt:
Scholen zooals ze moeten wezen.
Tucht zonder straf.
Kind en Pop.
Teekenen voor pleizier.
Invloed1 van 't. schoone op de ontwikkeling van 't
kind.
Open-luckt-sekolen.
Een dag uit 't leven van een kind dat huisonder
wijs krijgt.
Opvoedkundige beteekenis van het Sprookje.
Hervorming van voeding en koken.
Stemvorming.
Kinderkleeren.
Wat kinderen hebben aan muziek.
Leiding van bijnel volwassen meisjes.
De plicht der ouders- als; opvoeders.
Eugenetische vraagstukken en Eugen-esis als vorm
van vaderlandsliefde.
Oorzaken van zenuwachtigheid bij kinderen.
Heal Son, een groote stoffeerdersi- en meubelma-
kersfirrna, in Tottenham Court Road, hadden een vol
ledige kinderkamer-verdieping ingezonden: slaapka
mers voor de jongens; voor de meisjes, voor de gou
vernante, badkamer, speelkamer, leerkamer, 'n tuin.
t Was allemaal heel mooi, doch men kon het denk
beeld niet van zich afzetten, dat een kind, dat zulk
eeu verblijf voor zich wenscht. ingericht te zien, niet
voorzichtig genoeg kan wezen in de keuze zijner ou
ders, wat de financiën dier goede menschen betreft.
grond zaten. Zij hadden eerst kaart gespeeld en wa
ren nu in ernstig gesprek. Dé groote met de achapka
van lamsvel en het pokdalige gezicht wendde zich
dreigend om en riep de vrouwen een paar vloeken toe.
Verschrikt trokken deze zich in een hoek terug en 't
gevecht van de kinderen hield op.
Loe was met den dokter in de gang blijven staan en
beschouwde het bonte tooneel vol afschuw en toch
met belangstelling-.
„Zien die kerels, die daar om de, lantaarn zitten, ei-
niet. precies uit als nihilisten?" fluisterde zij.
„Dat zullen ze ook wel zijn", antwoordde de dokter
droog-.
„Werkelijk?"
„Onder deze Poolsche en Russische joden zijn meer
nihilisten en anarchisten dan men denkt. Hebt u nog
niet. genoeg van de lucht hier?"
„Interessant is het! Maar u hebt gelijk, dokter.
Zullen we weer naar huis gaan eu nog een kop thee
drinken. Daar is het toch gemoedelijker!"
Verlicht ademhalend begaven beiden zich weer
naar het middenschip, waaruit, een frissche lucht
stroom hen tegen stroomde.
„Niet meer als menschen; ook niet als dieren!"
zei Loe rillend, toen zij zich weer in den hoek van de
sofa, had genesteld.
De dokter trok de schouders op.
„Bedenk, dat het de uit.gestootenen der laagste,
volkeren van Europa zijn."
„Dus is Amerika feitelijk het vuilnisvat van Eu
ropa
„Laat dat geen Amerikaan hooren, freule. De Ame
rikanen beelden zich in een groote natie te zijn."
„Een natie? En er zit toch geen grein ras in. Een
mengsel uit zoo iets is toch geen natie."
Loe zag den dokter verontwaardigd aan.
II ij lachte.
„Ik geloof, dat u te voel aan uw Oost-Pruisisch»
paardenfokkerij deukt, daarom bevalt u dat) raseen-
Natuurlijk waren er tal van brochures te krijgen
met raadgevingen omtrent dieët, voedselbereiding,
onderhoud der tanden. Een van de minst dogmati
sche vereeniging-en oip dit gebied, die niet beweert
dat alle mensehen enkel van visch of vleesch, wild of
gevogelte, noten of kool, of eenig ander enkel ding
moet leven, om 'n paar honderd' jaar oud te worden,
zonder rheumatiek of wintervoeten, een dier ver
standige vereenigingen is de National Food Reform
Association. Die geeft allerlei verstandige boekjes
uit a 5 en 10 cents, die men dan zijn dokter maar
moiet te lezen geven.
Nu is er één ding dat mij op deze tentoonstelling
trof, namelijk de afwezigheid van alles- om de zooge
naamde „straatkinderen" te helpen, wier speelgoed
vaak niet meer is dan een leeg lucifersdoosje en een
volle straatgoot, Al de dingen die men- hier ziet en
hoort zijn voor ouders- die niiet op 'n shilling of wat
behoeven te zien. Doch wat kan Engeland op dit ge
bied doen voor de millioenen die er niet zoo gelukkig
aan toe zijn?
Die vraag is nog nooit gesteld, ook niet op deze zoo
aantrekkelijke tentoonstelling.
EERSTE KAMER.
In do gisteravond' gehouden zitting dbeld'e de voor
zitter mede, dat Woensdag en volgende dagen afd-ee
lingsond'erzoek zal worden- gehouden van daartoe in
aanmerking komende ontwerpen.
Vrijdag 11 uur is er openbare vergadering ter be
han-deling van enkele kleine wetsontwerpen. De open
bare vergadering- wordt verdaagd tot Vrijdag 11 uur
TWEEDE KAMER.
In do gistermiddag gehouden) zitting waa aan de
orde de regeling van werkzaamheden.
De voorzitter stelde een regeling voor, waar
bij ook Donderdagavond) vergaderd zou worden en in
de volgende weken ook op eiken Dinsdag- en Donder
dagavond
De heer Goeman Borgesius (U. L.) kwam
hiertegen op, nangezien de Kamer dan haar taak niet
naar behooren zal kunnen vervullen. Spr. gaf daar
om in overweging om voorloopig geen avondvergade
ringen meer te houden.
Da heer Van Kar nebeek (V. L.) aebtte bet
voorstel van den- Voorzitter ongewoon, docb ook de
omstandigheden zijn dat zijns inziens. Hij wensebte
alleen avondvergaderingen voor de begroiotingen.
De heer Goeman Borgesius zei nog, dat
de Kamer zelve de schuld van den abnormalen toe
stand draagt dioör de a-an da behandeling van de be
grooting voorafgaande behandeling van een inge
wikkeld wetsontwerp. Hij zal aleen voor het voorstel
stemmen, als de Voorzitter na, afdoening van- de be
grooting geen avondvergaderingen meer wil houden.
De Voorzitter antwoordde, dat het zijn voor
nemen is na, afhandeling van de verschillende bijzon
dere begrootingen te beginnen met normale vergade
ringen van 9 tot' 4 uur, doch hij behield! zieh de vrij
heid voor om ook het houden van avondvergaderin
gen voor te stellen, indien de discussie dei-mate uitge
breid wordt, dat een andere werkwijze nood'ig is.
Het voorstel van den voorzitter werd z. h. s. aan
genomen.
De vergadering werd verdaagd tot heden 11 uur.
TIMOR.
Aan de Londensehe) bladen wordt uit Lissabon door
Router geseind, dat Nederland! en Portugal' hebben
besloten hu-n grensgeschil op Timor door scheids
rechterlijke beslissing te dbe.n uitmaken) en dat zij
den president van den Zwitsersehen Bondsraad' tot
scheidsrechter hebben gekozen.
MINISTER E. R. H. REGOUT.
Omtrent den gezondheidstoestand van Minister
Regout werd uit Nizza, aan de Tel. medegedeeld, dat
helaas de zieke met den dag zwakker wordt.
Mem vermoedt, dat het lijden veroorzaakt wordt
door een gezwel in de horsen-en. Heden zullen) de get
neesheeren beslissen, of overbrenging van den patiënt
per extra-trein naar Den' Haag mogelijk is.
mengsel, „Amerikanen" genaamd, niet. Ik zag op de
vorige reis een stuk in Philadelphia; dat heette „Tho
Meltingpot". Daarin wordt Amerika met een reus-
achtigen smeltkroes vergeleken, waarin de rassen der
gehfeelo wereld worden versmolten en waaruit ten slot
te 3e oppennensch te voorschijn komt."
„O." zei Loe veelbeteekenendl en een hoogmoedige
spot verscheen op haar gezicht. „Ik ben voor het
Duitsche ras; vooral voor het Oost-Elbische volbloed
dat laat. zich niet versmelten."
„Dat geloof ik ook niet." Do dokter beschouwde
haar met een eigenaardig lachje. „Misschien zal u
de een of andere Amerikaan goed bevallen."
„Amerikaan? Wie zou dat. zijn?! Mij zal misschien
de een of andere Duitscher of Engelschman- of Span
jaard goed bevallen, die in Amerika woont!"
„Dus als natie wilt u de Amerikanen niet laten
geldon
„Neen," zei Loe zeer beslist. „Er gaat niets boven
ons Duitschers," veegde zij erbij met do vaste over-
tuiging van een soldatenkind.
„Van dat idee ben ik peisoonlijk ook. Maar juist
de Duitscher is er het meest toe geneigd zijn nationa-
liteit te verloochenen in Amerika."
„Dat is laag!" stoof Loe op.
„Menigeen kan men- 't niet kwalijk nemen. De
Yankee houdt deu Duitscher van oudsher voor dom
en goedig cn probeert hem als werkdier uit te buiten;
dan denkt menigeen, dat. hij beter vooruit komt, als
hij zijn nationaliteit aflegt, Amerikaanseh burger
wordt„afschuwelijker!) onzin praat en een
komische figuur wordt," viel Loe in. „Kijk toch aan
boord! dien meester Green eens! Hij heet natuurlijk
Griin en kan zijn Duitsche afkomst even weinig ver
loochenen als hij zijn lichtblonde haar en zijn genoe-
gelijk bierbuikje kan- afschaffen. Inplaats, dat hij nu
zegt, ik ben een Duitscher en heb de mensehen in
Amerika getoond, wat wij kunnen, noemt bij zieh
Green eu beweert, dat. zijn voorouders al mei C'elum-
Gemengd nieuws.
KWAKZALVERIJ.
Voor den kantonrechter te Amsterdam stond- giste
ren zekere II. Rbems- aldaar terecht wegens het onbe
voegd uitoefenen dei- geneeskunde.
Bekl. vroeg, naar aanleiding vani de opmerkingen
van den kantonrechter, dat hij toch niet zou willen
beweren, dat in Amsterdam gebrek bestaat aan me
dische hulp: medischel hulp? Wat geeft- een arts? Een
arts heeft gestudeerd in de medicijnen. Wat zijn me
dicijnen? Een samenstelling van zuren en drogerij
en
Wat i k den menschen geef, is de bron des levens-!
Een tweetal getuigen legden verklaringen- af om
trent de „geneeswijze" en het flinke bedrag, dat ze
hadden moeten storten.
De ambtenaar van het O. M., wijzend op het on
sympathieke optreden van beklaagde en het zich niet
ontzien van dezen om arme menschen tot duizend
gulden te laten betalen, vroeg voor bekl. de maximum
straf: twee geldboeten, elk van 300, subs. 60 dagen
hechtenis voor elke boete.
Op de vraag van den kantonrechter of bekl. nog
iets te zeggen had, antwoordde hij: „Wat is genees
kunde? Slechts de navolging van Hippocrates, dat
wil zeggen niemendal! Ik requireer vrijspraak,"
DE TYPOGRAFENSTAKING.
Dg stand der staking is vrijwel gelijk gebleven. Het
aantal stakers loopt tegen die 700. „De Standaard"
kon gisteravond weer niet verschijnen, de „Dagelijk-
sche Beurscouramt," die gedrukt wordt, bij de gebroe
ders Binger, wèl.
Het Sportblad, dat op de Electrisehe Drukkerij
wordt gezet, zaT deze week waarschijnlijk niet verschij
nen.
Verschillende klei nero patroons hebben middelerwijl
a-an de eiscben der werklieden toegegeven.
Gisteravond tegen 6 uur bevond zich in do nabijheid
van db drukkerij ,,'t Kasteel van Aemstel," waar een
twintigtal werklieden aan den arbeid bleven, een
groot aantal stakers. De werklieden bleven echter in
het gebouw eten en overnachten. Slechts één hunner
begaf zich onder geleide van een R. K. geestelijke en
gevolgd door twee politie-agenten en een groot aan
tal stakers en nieuwsgierigen huiswaarts.
Gisteravond werden tot diep in den nacht perso
neelsvergaderingen gehouden.
EEN VLUGGE VERBINDING.
De echtgenoote vara een landlgenoot, welke laatst
met een der booten van den Rotterdams-cben Lloyd
op weg was naar Indië, was- te 's-Gravenhage overle
den. Teneinde den echtgenoot hiervan in kennis te
stellen, schrijft het Hbld., werd des morgens een
draadloos telegram afgezonden naar de dichtstbijzijn
de boot van den Rott. Lloyd. Vani daar werd' het be
richt, weer overgebracht naar de volgende boot, tot
het ten slotte den landgenoot bereikte, die zich op een
der booten van de Maatschappij in- den Indischen
Oceaan, op een paai- dagen afstand» van Ceylon, be
vond. En 'a avonds kwam het bericht hier to lande,
dat hij met het oog op het sterfgeval zijn reis zou on
derbreken.
UIT HEER-HUGOWAARD.
Hedenmorgen is men begonnen met de voorberei
dende werkzaamheden om de dam bij bakker Dekkers
op to ruimen eu te vervangen door een betonbrug.
Om liet verkeer niet to stremmen, zal een hulpbrug
worden gemaakt. Deze verandering heeft plaats op
advies van de gezondheidscommissie.
De bergplaats van goederen van de afdeeling
Ileer-Hugowaard' van de vereeniging „Het Witte
Kruis is vergroot. Door deze verandering kunnen
nu ook de ligtemten onder dak gebracht worden, die
anders veelal hun plaat® kregen naast het gebouw,
blootgesteld aan regen en wind.
HAAGS-CUE STRATENOPBREKERIJ
Er was 'r eens een stad. En in) die stad was een
smal straatje.*) Eu aan dat straatje werd een groot
gebouw gezet. En voor bet leggen van de fundamen
ten was het noodig dat dit straatje opgebroken en
uitgegraven werd. En) toen hef bouwen afgeloopen
was; Liet de aannemer het (op 10 December) dicht
gooien. En toen het dichtgegooid was, kwamen er
bus zijn meegekomen!"
„Met de „Mayflower," verbeterde de dokter.
„Nu ja, dan met de „Mayflower." In elk geval
veracht ik den man' en ik houd' eiken Duitscher, die
zijn nationaliteit verloochent, voor een vaderlandloo-
zen schoft
De dokter keek verschrikt. „Ik voorzie al moord
en doodslag-, freule, als- u aan de- overzij uw meening
verkondigt."
„In elk geval zal ik al wat Duitsch' is hoog hou
den," zei Loe met nadruk.
„Bravo
De dokter lachte, maar hij had toch de overtuiging,
dat het. geen praatjes waren. Er was een vaste, trot-
sche trek in het. jonge gericht, gekomen.
Loo'a wangen gloeiden en in de donkere oogen
llikkerdo het nog na het opgewonden gesprek.
„Nog een kop thee?" vroeg- hij glimlachend.
„Al® 't u blieft
De geur van de karavaanthee cn de goede sigaret
ten vervulden de geheele ruimte. Zij snoof beha gelijk.
„Dat -leert men eerst waardeeren, als men uit het
tusschendek komt!"
Nadenkend keek zij de blauwo rookwolkjes na.
„Zeg eens, dokter, er zijn toch circa twintig stoom
boot lijn en, die landverhuizers vervoeren, niet?"
Hij knikte.
„En elke lijn zendt ongeveer allo acht dagen een
boot- uit?"
„Ja."
„Alle volgepropt met menschen...." Loe schudde
het hoofd. „Hoe komen al1 die menschen er toe om
hun land te verlaten?"
..Europa is te klein, heet liet gewoonlijk", zei da
dokier sarcastisch, „maar do iih-.pston verlaten hot
In ml, opdat de stoombootmaatschappijen liooge divi
denden kunnen uitkeeron."
Zij zag hem vragend aan.
(•Werdi rerrslgi#.