DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 6 Honderd en vijftiende Jaargang WOENSDAG 8 JANUARI FEUILLETON. In het Land van den Dollar. Engelsche Brieven. Jaarlpscïie oproeping van gegadigden naar de ietrekking van arieider bi] de gemeente-reiniging BINNENLAND. ALRMAA Zij, die wensehen in aanmerking te komen voor de betrekking van arbeider bij den gemeentelijken reini gingsdienst kunnen zich daartoe aanmelden ter ge meente-secretarie (ten einde zich te doen inschrijven op een daarvoor aan te leggen lijst) en tevens bij den Directeur van genoemden tak van dienst. Gegadigden moeten gedurefide minstens twee ach tereenvolgende jaren, onmiddellijk voorafgaande aan hunne aanmelding, binnen deze gemeente hebben ge woond, niet ouder zijn dan 30 jaren en in het bezit zijn van een gezond lichaamsgestel. Zij, die zieh vroeger reeds opgaven, hebben zich voor dit jaar opnieuw aan te melden. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, G. KIPPING, Voorzitter. DONATH, Secretaris. Alkmaar, 6 Januari 1913. Nadruk verboden. Londen, 8 Januari 1913. ,,Als 't kindtjen binnenkomt, juicht heel het huis gezin," trachtte ïïildebrand! het lieve Koosjen van Naslaan wijs te maken, in tante Stastok's tuinkamer. Koosjen zal nu wel grootmama, of erger wezen en al lang weten dat zulk juichen alras door het huisge zin wordt opgegeven, doch door ,,'t kimdtjen," mits gaders deszelfs broeitjens en zu&jens, wordt voortge zet tot in leng-fe van dagen. Toen)' ik nu de „Chil dren's welfnre exhibition" binnenkwam, die tot 11 Jan. in de zalen van Olympia in West-Londen wordt gehouden, deed bet me dan ook innig goed1 eeu blij gejuich en gelach van schelle, heldere, kinder stemmen te hooren, dat' alles overtrof wat het luid ruchtigst huisgezin op dat gebied! ooit heeft gepres teerd of zal kunnen presteeren. Do tentoonstelling- is er een van, voor en over kin dieren. De eerste afdeeling bepaalt zich tot de uit voering van gracieuse, ouderwet'sebe volksdansen. Men ziet aardige jongena en meisjes, in kleeren, die doen denken aan de geestige plaatjes van Kate Gree- naway, bevallige rondedansen verrichten, waarbij ze maar niet alleen stijfjes op hun voeten rondtrippelen, docji ook bovenlijf, hoofd en, armen op den cadans der' muziek bewegen. Verder zijn er „boy scouts," dae men er ziet werken als „eerste-hulp-verleeners," smidaj timmerlui, koks, electriciens, 1 eerbewerkers, loodgieters, photograpben, enz., innig leuk, ook voor de jongens, want telkens komt een andere afdeeling uit Londen een halven dag om de vaardigheid en han- d'igheid harer ledeni te laten zien. f Ook hier worden oog en hand geoefend, zoowel als woonsten** tot op zekere hoogte, dus niet geheel, „Girl Scouts" zijn. In dat kamp is een klein hospi taal, waar die meisjes-gidsen ook eerste hulp verleu nen, kunstmatige ademhaling toepassen en werk ver richten dat in 'n veldhospitaal te pas komt. Doch daarbij blijft het niet! Men ziet ze bruggen! slaan, tenten opzetten, fietsbanden repareeren ik noem de dingen maar door elkaar op wasschen, koken, naaien, knippen, touw knoopen en) splitsen, sigpalen geven (met 'n heliograaf, 'n semafoor, 'n veldtele foon enz. enz.), en oefeningen maken bij brand en het gebruiken van draagbaren etc. Ook hier worden opg en hand geoefend, zoowel» als 't geheele lichaam.. De meisjes leeren vlug besluiten en handelen en dat ook voor zuiver huiselijk werk. Andere meisjes, van 8 verschillende scholen, geven voorstellingen van Zweedsche gymnastiek, onder toe zicht van een school-in&pectrice voor lichaamsoefenin gen. En weer ergens anders ziet men 't jonge goed bezig met vlechten van manden en andere dingen, van t.eenen gemaakt. Van ganseh anderen aard is de tentoonstelling van Daphne Aliens teeken- en schilderwerk. Daphne is een meisje van 13 jaar en de kleindochter van Rus- kins uitgever George Allen. Haar werk is" nog bui tengewoon) onrijp; het lijdt er ook onder dat ze geen onderwijs in teekenen en schilderen heeft gehad en dat spreekt vanzelf weinig gezien en gelezen heeft. Doch er zit al dezelfde gracieuse, teedere elegance in, die zoo schitterend! uitkomt in het werk van Riek Roman van LENE HAASE. O) Q I'h hoek van een groote, donkere ruimte zat een jonge Pool op een kist en speelde rniet wilden rythmus dansmuziek. Twee Galicische vrouwen, ei genaardig© schoonheden, wier donkere oogen vurig onder de bonte hoofddoeken schitterden, en twee Rus sen dansten krakowink. Het stampen van de boot scheen hen niet te storen. In een kring rondom zaten mannen, vrouwen en kinderen, meest Polen; zij klap ten er bij in de handen en moedigden de dansenden aan door schrille kreten. De bruine gezichten en schelkleurige lompen maakten een schilderachtig ef fect in de sombere verlichting. Af en toe overstemde een droog, reutelend hoesten de vroolijke muziek; aan de voeten van den Pool lag in een bundel vuile wollen dekens zijn jonge, teringachtige vrouw. Als het hoesten te luid! werd', dan sloeg- de Pool met de hak tegen het pak dekens, en het werd stiller en de vrouw kromp ineen, om het verstikkend gerochel meester te worden. Een mooi, bruin meisje, wier zwart haar los over den rug hing, zat naast den spe ler en ha dl' den arm om zijn hals geslagen. Toen het lied uit was, bood1 zij hem haar roodh lippen. Buiten adem en verhit stonden de dansenden bij elkander en spraken de flesch tee, die vadér Olczinsky liet rond gaan. Daar strekte de zieke haar mageren arm uit de dekens, en men gaf haar ook. Uit een anderen hoek klonk eensklaps geschreeuw. De kleine Olc zinsky s vochten met de kleine Mauruschate. Ver geefs trachtten de moeders, zwak van zeeziekte en slapeloosheid1, den strijd te beslechten en liepen hun kroost achterna. De woeste jacht stoorde een groep mannen, die in een krinji om «en lantaarn op den Cramer, dezelfde fijngevoeldö en rein gedachte voor stellingen; in haar zelf geconcipieerd, vol oorspronke lijkheid en vrijheid van opvatting. Ik zag onlang baar olieverf en aquarel in de Dudley-Gallery, doch dat leek me lang zoo pittig en raak niet als dit, dat veel meer van zelf-heid toont. Geheel ander werk is natuurlijk dat van allerlei leerlingen van allerlei scholen, waaronder wel hiér en daar artistieke dingen te zien zijn, doch dat is toevallig; ze hangen er enkel als producten van op voedkundige wijsheid. Voor de kinderen is er heel wat. De catalogus be gint wat ontmoedigend: Groep I, zee,p en schoen smeer. Schoensmeer laat ik nog daar, dat 'e wel leuk goed voor 'n jongen, evenals 'n gepotlood© kar chel, als je hem er zijn gang mee laat gaan. Maar zeep! Welke nachtmerries van benauwdheid) krijg je niet, als je denkt aan do moederlijke spons, die oogen, ooren, neus en mond vol zeepsop propt en gevolgd wordt door 'n moederlijken handdoek, waar vinger toppen met noodelooze hardheid doorheen worden ge voeld, als je secuur afgedroogd wordt. Doch „in raadselen wandelt de. menisch! op aard," vooral op tentoonstellingen en zoo moet men ook hier maar niet vragen wat, behalve schoensmeer, schrijf machines, vulpenhouders, gramophonen of ingemaak te augurkjes hier te maken hebben? Ik heb bet wel maller gezien. Zoo komt mij ook de opvoedkundige waarde twijfel achtig voor van een ideaal-keuken, hoewel ik .ten volle besef dat hare aantrekkelijkheid groot is. Eén muur van die keuken hangt natuurlijk vol aarden potten, kommen, kannen, koppen en. zoo voorts; jd koopt voor een stuiver 'n stuk of wat houten ballen en kunt dan precies zooveel1 stuk gooien als je vol doende hard kunt raken. En ik heb moeders gezien, die heur zonen daar binnen leidden! Kan verblinding- verder gaan Dan waren er verder prachtige speelgoedwinkels; een heel meer waarop modellen'van jachten enz. va(- ren konden; een reusachtige Kerstboom; een mario netten-theater en 'n poppenkast; en een geweldige massa prentenboeken en prenten voor school en kin derkamers. Men kan er alle mogelijke, inrichtingen, toestellen, machines, gereedschappen en werktuigen zien om allerlei dingen te knutselen: figuurzagen, hoetseerdeeg, vlechtwerk, bouwdoozen, legkaarten; fietsen ontbraken ndet en. er was geen enkele pi ano; wel n juffrouw dia pianomuziek verkocht, maar niemendal te doen bad. En over de kinderen? Meer dan genoeg! Alle o_ ders, zij die op weg zijn het te wo-rden of wensehen op weg te geraken, kunnen er alle mogelijke dingen zien en leeren, voor de verzorging van bet kind- Eiken dog lezingen van bekwame en gezaghebbende opvoed kundige doktoren, onderwijzers. Ik laat bier de titel» van enkele dier lezingen volgen, omdat daaruit duide lijk blijkt welk een ruim veld overzien wordt: Scholen zooals ze moeten wezen. Tucht zonder straf. Kind en Pop. Teekenen voor pleizier. Invloed1 van 't. schoone op de ontwikkeling van 't kind. Open-luckt-sekolen. Een dag uit 't leven van een kind dat huisonder wijs krijgt. Opvoedkundige beteekenis van het Sprookje. Hervorming van voeding en koken. Stemvorming. Kinderkleeren. Wat kinderen hebben aan muziek. Leiding van bijnel volwassen meisjes. De plicht der ouders- als; opvoeders. Eugenetische vraagstukken en Eugen-esis als vorm van vaderlandsliefde. Oorzaken van zenuwachtigheid bij kinderen. Heal Son, een groote stoffeerdersi- en meubelma- kersfirrna, in Tottenham Court Road, hadden een vol ledige kinderkamer-verdieping ingezonden: slaapka mers voor de jongens; voor de meisjes, voor de gou vernante, badkamer, speelkamer, leerkamer, 'n tuin. t Was allemaal heel mooi, doch men kon het denk beeld niet van zich afzetten, dat een kind, dat zulk eeu verblijf voor zich wenscht. ingericht te zien, niet voorzichtig genoeg kan wezen in de keuze zijner ou ders, wat de financiën dier goede menschen betreft. grond zaten. Zij hadden eerst kaart gespeeld en wa ren nu in ernstig gesprek. Dé groote met de achapka van lamsvel en het pokdalige gezicht wendde zich dreigend om en riep de vrouwen een paar vloeken toe. Verschrikt trokken deze zich in een hoek terug en 't gevecht van de kinderen hield op. Loe was met den dokter in de gang blijven staan en beschouwde het bonte tooneel vol afschuw en toch met belangstelling-. „Zien die kerels, die daar om de, lantaarn zitten, ei- niet. precies uit als nihilisten?" fluisterde zij. „Dat zullen ze ook wel zijn", antwoordde de dokter droog-. „Werkelijk?" „Onder deze Poolsche en Russische joden zijn meer nihilisten en anarchisten dan men denkt. Hebt u nog niet. genoeg van de lucht hier?" „Interessant is het! Maar u hebt gelijk, dokter. Zullen we weer naar huis gaan eu nog een kop thee drinken. Daar is het toch gemoedelijker!" Verlicht ademhalend begaven beiden zich weer naar het middenschip, waaruit, een frissche lucht stroom hen tegen stroomde. „Niet meer als menschen; ook niet als dieren!" zei Loe rillend, toen zij zich weer in den hoek van de sofa, had genesteld. De dokter trok de schouders op. „Bedenk, dat het de uit.gestootenen der laagste, volkeren van Europa zijn." „Dus is Amerika feitelijk het vuilnisvat van Eu ropa „Laat dat geen Amerikaan hooren, freule. De Ame rikanen beelden zich in een groote natie te zijn." „Een natie? En er zit toch geen grein ras in. Een mengsel uit zoo iets is toch geen natie." Loe zag den dokter verontwaardigd aan. II ij lachte. „Ik geloof, dat u te voel aan uw Oost-Pruisisch» paardenfokkerij deukt, daarom bevalt u dat) raseen- Natuurlijk waren er tal van brochures te krijgen met raadgevingen omtrent dieët, voedselbereiding, onderhoud der tanden. Een van de minst dogmati sche vereeniging-en oip dit gebied, die niet beweert dat alle mensehen enkel van visch of vleesch, wild of gevogelte, noten of kool, of eenig ander enkel ding moet leven, om 'n paar honderd' jaar oud te worden, zonder rheumatiek of wintervoeten, een dier ver standige vereenigingen is de National Food Reform Association. Die geeft allerlei verstandige boekjes uit a 5 en 10 cents, die men dan zijn dokter maar moiet te lezen geven. Nu is er één ding dat mij op deze tentoonstelling trof, namelijk de afwezigheid van alles- om de zooge naamde „straatkinderen" te helpen, wier speelgoed vaak niet meer is dan een leeg lucifersdoosje en een volle straatgoot, Al de dingen die men- hier ziet en hoort zijn voor ouders- die niiet op 'n shilling of wat behoeven te zien. Doch wat kan Engeland op dit ge bied doen voor de millioenen die er niet zoo gelukkig aan toe zijn? Die vraag is nog nooit gesteld, ook niet op deze zoo aantrekkelijke tentoonstelling. EERSTE KAMER. In do gisteravond' gehouden zitting dbeld'e de voor zitter mede, dat Woensdag en volgende dagen afd-ee lingsond'erzoek zal worden- gehouden van daartoe in aanmerking komende ontwerpen. Vrijdag 11 uur is er openbare vergadering ter be han-deling van enkele kleine wetsontwerpen. De open bare vergadering- wordt verdaagd tot Vrijdag 11 uur TWEEDE KAMER. In do gistermiddag gehouden) zitting waa aan de orde de regeling van werkzaamheden. De voorzitter stelde een regeling voor, waar bij ook Donderdagavond) vergaderd zou worden en in de volgende weken ook op eiken Dinsdag- en Donder dagavond De heer Goeman Borgesius (U. L.) kwam hiertegen op, nangezien de Kamer dan haar taak niet naar behooren zal kunnen vervullen. Spr. gaf daar om in overweging om voorloopig geen avondvergade ringen meer te houden. Da heer Van Kar nebeek (V. L.) aebtte bet voorstel van den- Voorzitter ongewoon, docb ook de omstandigheden zijn dat zijns inziens. Hij wensebte alleen avondvergaderingen voor de begroiotingen. De heer Goeman Borgesius zei nog, dat de Kamer zelve de schuld van den abnormalen toe stand draagt dioör de a-an da behandeling van de be grooting voorafgaande behandeling van een inge wikkeld wetsontwerp. Hij zal aleen voor het voorstel stemmen, als de Voorzitter na, afdoening van- de be grooting geen avondvergaderingen meer wil houden. De Voorzitter antwoordde, dat het zijn voor nemen is na, afhandeling van de verschillende bijzon dere begrootingen te beginnen met normale vergade ringen van 9 tot' 4 uur, doch hij behield! zieh de vrij heid voor om ook het houden van avondvergaderin gen voor te stellen, indien de discussie dei-mate uitge breid wordt, dat een andere werkwijze nood'ig is. Het voorstel van den voorzitter werd z. h. s. aan genomen. De vergadering werd verdaagd tot heden 11 uur. TIMOR. Aan de Londensehe) bladen wordt uit Lissabon door Router geseind, dat Nederland! en Portugal' hebben besloten hu-n grensgeschil op Timor door scheids rechterlijke beslissing te dbe.n uitmaken) en dat zij den president van den Zwitsersehen Bondsraad' tot scheidsrechter hebben gekozen. MINISTER E. R. H. REGOUT. Omtrent den gezondheidstoestand van Minister Regout werd uit Nizza, aan de Tel. medegedeeld, dat helaas de zieke met den dag zwakker wordt. Mem vermoedt, dat het lijden veroorzaakt wordt door een gezwel in de horsen-en. Heden zullen) de get neesheeren beslissen, of overbrenging van den patiënt per extra-trein naar Den' Haag mogelijk is. mengsel, „Amerikanen" genaamd, niet. Ik zag op de vorige reis een stuk in Philadelphia; dat heette „Tho Meltingpot". Daarin wordt Amerika met een reus- achtigen smeltkroes vergeleken, waarin de rassen der gehfeelo wereld worden versmolten en waaruit ten slot te 3e oppennensch te voorschijn komt." „O." zei Loe veelbeteekenendl en een hoogmoedige spot verscheen op haar gezicht. „Ik ben voor het Duitsche ras; vooral voor het Oost-Elbische volbloed dat laat. zich niet versmelten." „Dat geloof ik ook niet." Do dokter beschouwde haar met een eigenaardig lachje. „Misschien zal u de een of andere Amerikaan goed bevallen." „Amerikaan? Wie zou dat. zijn?! Mij zal misschien de een of andere Duitscher of Engelschman- of Span jaard goed bevallen, die in Amerika woont!" „Dus als natie wilt u de Amerikanen niet laten geldon „Neen," zei Loe zeer beslist. „Er gaat niets boven ons Duitschers," veegde zij erbij met do vaste over- tuiging van een soldatenkind. „Van dat idee ben ik peisoonlijk ook. Maar juist de Duitscher is er het meest toe geneigd zijn nationa- liteit te verloochenen in Amerika." „Dat is laag!" stoof Loe op. „Menigeen kan men- 't niet kwalijk nemen. De Yankee houdt deu Duitscher van oudsher voor dom en goedig cn probeert hem als werkdier uit te buiten; dan denkt menigeen, dat. hij beter vooruit komt, als hij zijn nationaliteit aflegt, Amerikaanseh burger wordt„afschuwelijker!) onzin praat en een komische figuur wordt," viel Loe in. „Kijk toch aan boord! dien meester Green eens! Hij heet natuurlijk Griin en kan zijn Duitsche afkomst even weinig ver loochenen als hij zijn lichtblonde haar en zijn genoe- gelijk bierbuikje kan- afschaffen. Inplaats, dat hij nu zegt, ik ben een Duitscher en heb de mensehen in Amerika getoond, wat wij kunnen, noemt bij zieh Green eu beweert, dat. zijn voorouders al mei C'elum- Gemengd nieuws. KWAKZALVERIJ. Voor den kantonrechter te Amsterdam stond- giste ren zekere II. Rbems- aldaar terecht wegens het onbe voegd uitoefenen dei- geneeskunde. Bekl. vroeg, naar aanleiding vani de opmerkingen van den kantonrechter, dat hij toch niet zou willen beweren, dat in Amsterdam gebrek bestaat aan me dische hulp: medischel hulp? Wat geeft- een arts? Een arts heeft gestudeerd in de medicijnen. Wat zijn me dicijnen? Een samenstelling van zuren en drogerij en Wat i k den menschen geef, is de bron des levens-! Een tweetal getuigen legden verklaringen- af om trent de „geneeswijze" en het flinke bedrag, dat ze hadden moeten storten. De ambtenaar van het O. M., wijzend op het on sympathieke optreden van beklaagde en het zich niet ontzien van dezen om arme menschen tot duizend gulden te laten betalen, vroeg voor bekl. de maximum straf: twee geldboeten, elk van 300, subs. 60 dagen hechtenis voor elke boete. Op de vraag van den kantonrechter of bekl. nog iets te zeggen had, antwoordde hij: „Wat is genees kunde? Slechts de navolging van Hippocrates, dat wil zeggen niemendal! Ik requireer vrijspraak," DE TYPOGRAFENSTAKING. Dg stand der staking is vrijwel gelijk gebleven. Het aantal stakers loopt tegen die 700. „De Standaard" kon gisteravond weer niet verschijnen, de „Dagelijk- sche Beurscouramt," die gedrukt wordt, bij de gebroe ders Binger, wèl. Het Sportblad, dat op de Electrisehe Drukkerij wordt gezet, zaT deze week waarschijnlijk niet verschij nen. Verschillende klei nero patroons hebben middelerwijl a-an de eiscben der werklieden toegegeven. Gisteravond tegen 6 uur bevond zich in do nabijheid van db drukkerij ,,'t Kasteel van Aemstel," waar een twintigtal werklieden aan den arbeid bleven, een groot aantal stakers. De werklieden bleven echter in het gebouw eten en overnachten. Slechts één hunner begaf zich onder geleide van een R. K. geestelijke en gevolgd door twee politie-agenten en een groot aan tal stakers en nieuwsgierigen huiswaarts. Gisteravond werden tot diep in den nacht perso neelsvergaderingen gehouden. EEN VLUGGE VERBINDING. De echtgenoote vara een landlgenoot, welke laatst met een der booten van den Rotterdams-cben Lloyd op weg was naar Indië, was- te 's-Gravenhage overle den. Teneinde den echtgenoot hiervan in kennis te stellen, schrijft het Hbld., werd des morgens een draadloos telegram afgezonden naar de dichtstbijzijn de boot van den Rott. Lloyd. Vani daar werd' het be richt, weer overgebracht naar de volgende boot, tot het ten slotte den landgenoot bereikte, die zich op een der booten van de Maatschappij in- den Indischen Oceaan, op een paai- dagen afstand» van Ceylon, be vond. En 'a avonds kwam het bericht hier to lande, dat hij met het oog op het sterfgeval zijn reis zou on derbreken. UIT HEER-HUGOWAARD. Hedenmorgen is men begonnen met de voorberei dende werkzaamheden om de dam bij bakker Dekkers op to ruimen eu te vervangen door een betonbrug. Om liet verkeer niet to stremmen, zal een hulpbrug worden gemaakt. Deze verandering heeft plaats op advies van de gezondheidscommissie. De bergplaats van goederen van de afdeeling Ileer-Hugowaard' van de vereeniging „Het Witte Kruis is vergroot. Door deze verandering kunnen nu ook de ligtemten onder dak gebracht worden, die anders veelal hun plaat® kregen naast het gebouw, blootgesteld aan regen en wind. HAAGS-CUE STRATENOPBREKERIJ Er was 'r eens een stad. En in) die stad was een smal straatje.*) Eu aan dat straatje werd een groot gebouw gezet. En voor bet leggen van de fundamen ten was het noodig dat dit straatje opgebroken en uitgegraven werd. En) toen hef bouwen afgeloopen was; Liet de aannemer het (op 10 December) dicht gooien. En toen het dichtgegooid was, kwamen er bus zijn meegekomen!" „Met de „Mayflower," verbeterde de dokter. „Nu ja, dan met de „Mayflower." In elk geval veracht ik den man' en ik houd' eiken Duitscher, die zijn nationaliteit verloochent, voor een vaderlandloo- zen schoft De dokter keek verschrikt. „Ik voorzie al moord en doodslag-, freule, als- u aan de- overzij uw meening verkondigt." „In elk geval zal ik al wat Duitsch' is hoog hou den," zei Loe met nadruk. „Bravo De dokter lachte, maar hij had toch de overtuiging, dat het. geen praatjes waren. Er was een vaste, trot- sche trek in het. jonge gericht, gekomen. Loo'a wangen gloeiden en in de donkere oogen llikkerdo het nog na het opgewonden gesprek. „Nog een kop thee?" vroeg- hij glimlachend. „Al® 't u blieft De geur van de karavaanthee cn de goede sigaret ten vervulden de geheele ruimte. Zij snoof beha gelijk. „Dat -leert men eerst waardeeren, als men uit het tusschendek komt!" Nadenkend keek zij de blauwo rookwolkjes na. „Zeg eens, dokter, er zijn toch circa twintig stoom boot lijn en, die landverhuizers vervoeren, niet?" Hij knikte. „En elke lijn zendt ongeveer allo acht dagen een boot- uit?" „Ja." „Alle volgepropt met menschen...." Loe schudde het hoofd. „Hoe komen al1 die menschen er toe om hun land te verlaten?" ..Europa is te klein, heet liet gewoonlijk", zei da dokier sarcastisch, „maar do iih-.pston verlaten hot In ml, opdat de stoombootmaatschappijen liooge divi denden kunnen uitkeeron." Zij zag hem vragend aan. (•Werdi rerrslgi#.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1